LSP bakt het weer bruin

[E]

Oorspronkelijk geplaatst door abou Anis

Als we ooit tot ideologische en politieke eenheid willen komen dan zullen we ideologische en politieke strijd moeten leveren. Maar laten we dat dan ook met ideologische en politieke argumenten doen.

Sorry hoor, maar dat komt mij voor een variante te zijn van de 'oecumenische dialoog' die al sinds een halve eeuw tussen de top van de verschillende kerken wordt gevoerd, die dialoog gaat over punten en komma's in de religieuze dogmatiek en interesseert buiten de verschillende kapelletjes niemand een ene zier...

Ik vrees dat er vooral in de praktijk een nieuwe stijl zal moeten worden gevonden, minder ideologisch, en meer concreet. En dat betekent niet vanzelf ook 'minder links'. Laat ik zeggen: meer Mie Branders, minder Ludo Martens. Da's volgens mij de manier om een nieuw links op te bouwen... En ik hoop een beetje dat dat ook de les is die de pvdazelf getrokken had

[vavli]

Oorspronkelijk geplaatst door E

Beste abou: ik bedoel niets anders dan er in het zinnetje onder joúw bijdragen staat... Weg met de verstarde theorieen van gisteren

De marxistische analyse is nog even aktueel als 100 jaar geleden. Meer zelfs: de kloof tussen rijk en arm is nu nog veel groter; de economische macht is geconcentreerd in handen van een nog kleinere groep; de arbeid is nu op mondiale schaal gesocialiseerd.
Ik ben het wel met je eens dat we veel creatiever moeten zijn in de manier waarop we mensen sensibiliseren, organiseren en vormen. Bovendien heeft links nood aan (kleine) overwinningen opdat mensen zouden geloven dat verzet
zinvol is; dat we kunnen winnen.
De campagne die we nu voeren rond de BTW op energie is een campagne die heel veel mensen in beweging brengt: al meer dan 70.000 handtekeningen sinds februari, meer dan 10.000 mensen schreven daarbij hun, vaak schrijnende getuigenis. We leren dus toch wel bij hoe we campagnes moeten opzetten rond concrete problemen die de mensen ervaren. Maar de inzet is preceis hetzelfde als in de vorige eeuw: hoe kunnen we de macht van het kapitalisme breken en vervangen door een democratische, socialistische, ecologisch verantwoorde economie.

[KingHagar]

Oorspronkelijk geplaatst door abou Anis

Niet dat ik hier ineens de LSP ga verdedigen, maar het verwijt dat hoger staat over het organiseren van een aktie om te recruteren is belachelijk;
Elke revolutionaire organisatie moet zijn succes in de eerste plaats afmeten aan:
hebben we mensen een stap(je) dichter bij het inzicht van de noodzaak van het socialisme gebracht
Als die revolutionaire organisatie dat goed doet, zal ze natuurlijk ook mensen tegenkomen waarvan ze vindt dat die een bijdrage kunnen leveren aan die hoofdtaak. Dat is inherent aan het toenemen van dat revolutionair bewustzijn. Het is nogal wiedes dat je die mensen lid maakt.

Om nog maar eens, op een iets andere manier en zonder iemand persoonlijk te willen aanvallen, te pleiten voor een meer inhoudelijke discussie tussen de leden van de verschillende organisaties.

Als we ooit tot ideologische en politieke eenheid willen komen dan zullen we ideologische en politieke strijd moeten leveren. Maar laten we dat dan ook met ideologische en politieke argumenten doen.

Sterk punt. De tussenkomsten van de SAP'ers hier lijden serieus aan "politiekarmoede".

[MatthiasL]

Oorspronkelijk geplaatst door Jonas Elossov

Bullshit matthias, wij waren wel op nationale klimaatbetoging en hebben er in onze materiaal ook voor opgeroepen... Zowel in de actief-links, als in pamfletten, als op onze site... Op onze site zijn er artikels op 21/11, 3/12 en 7/12 die oproepen tot de betoging in Brussel... Stellen dat we dus openlijke concurrentie aangingen met de klimaatoproep is dus absolute onzin!

Die betoging in Gent was louter gericht op de scholieren... Voor scholieren is het immers veel minder evident om ze naar Brussel te krijgen, en onze scholieren daarom een actie in Gent zelf wilden organiseren op hun scholieren.
Daarnaast was het voor onze natuurlijk een manier om onze jonge leden iets zelf leren organiseren en mobiliseren. Die actie is dus volledig in elkaar gestoken en gedragen door onze -18jarigen werking... Wat daar sectair aan is mag je dus wel eens uitleggen.

Beste Jonas,
Je slaat de nagel met de kop: natuurlijk is het legitiem om jonge gasten zelf dingen te laten organiseren. Wat ik ter discussie zou willen stellen, is de aanpak om altijd van de eigen noden te vertrekken ipv bij te dragen om de linkerzijde als geheel uit de marginaliteit te halen. Want dat is toch de fundamenteel verschillende aanpak: je hebt nieuwe jongeren gewonnen, en je vindt een activiteit uit die hen kan helpen ervaring op te doen. Legitiem, maar waarom kan je dat niet doen door tegelijk de vraag te stellen welke bijdrage dit soort initiatieven hebben aan de linkerzijde als geheel, aan de klimaatsbeweging als geheel? Waarom kunnen jonge gasten geen ervaring opdoen door zich in te schakelen in een breed mobilisatieproces (met behoud van de eigenheid en al wat je wil)? D�*t zou die gasten pas politiseren: hen leren nadenken in termen van een strategie tav rechts, van bondgenootschappen tav allerlei linkse krachten, van hoe je binnen de maatschappij een links kamp opbouwt, hoe je andere organisaties naar links kunt trekken, hoe je het debat aangaat, welk soort argumenten je daarvoor nodig hebt, enzovoort! Dat heet volgens mij 'reëel aan politiek doen'. Scholieren een dergelijke mini-betoging laten organiseren omdat ze nu eenmaal een ervaring nodig hebben, lijkt me ietsje teveel (gedepolitiseerde) bezigheidstherapie.
Kijk, Jonas, ik moet natuurlijk alleen voor mijn eigen winkel praten, en ik wil absoluut vermijden dat het hier weer lijkt op een partijtje moddergooien in de linkerzijde (hoewel ik vrees dat in de ogen van menig buitenstaander het daarvoor alweer te laat is) maar er is iets raars aan de hand: ik heb nog nooit op een normale manier met LSP'ers kunnen samenwerken zoals ik dat nu perfect met PVDA'ers en allerlei andere militanten kan. Meer zelfs, ik heb nog nauwelijks een gewoon gesprek met een LSP'er kunnen voeren dat niet voortdurend ontaard in een onderhuids steekspel. Als ik LSP'ers tegenkom in Leuven, hebben ze zelfs moeite om goeiedag over hun lippen te krijgen. Ik begrijp dat niet. Vanwaar al die vijandigheid? Wat mij interesseert, is hoe wij de linkerzijde uit de marge gaan krijgen, en het socialisme van de 21ste eeuw vorm gaan geven. We moeten dat nuchter bekijken, en zien welke krachten er vandaag in de maatschappij bestaan die daarbij kunnen helpen. Volgens mij zou de LSP zo'n kracht kunnen zijn, zeker omdat de LSP over een dynamische en erg actieve jongerengroep beschikt. Maar toch lukt het niet om samen met de LSP initiatieven te nemen binnen de brede linkerzijde en de sociale beweging. Ik zou graag organisaties als de LSP als bondgenoot zien om b.v. binnen de brede ecologische beweging de discussie en het gevecht aan te gaan tegen allerlei neoliberale illusies die leven onder veel NGO-mensen en activisten. Ik vind in die beweging vandaag de PVDA als bondgenoot, maar de LSP spijtig genoeg niet. Op de laatste vergadering van de klimaatoproep is iemand van LSP eens komen kijken, hij heeft niets gezegd op de vergadering, en is weer vertrokken. In plaats van zich in te schakelen in een reëel politiek proces, doet de LSP zijn eigen betogingen...
Natuurlijk moeten we linkse organisaties opbouwen om de linkerzijde in zijn geheel te versterken. Maar we kunnen de opbouw van het linkse kamp niet sine die uitstellen totdat de 'revolutionaire partij' groot genoeg zal zijn...

[vavli]

Oorspronkelijk geplaatst door Nikei

Ik denk dat Matthias hier de spijker op de kop slaat. Het is verhelderend en bij momenten buitengewoon frustrerend om de LSP-analyse over het "mislukken" van de CAP te lezen.

De CAP ging van start als een veelbelovend initaitef dat een begin van een antwoord leek te bieden op de cruciale vraag van vandaag: Hoe kunnen we starten met een klein deel van het vacuum ter linkerzijde in te vullen? Hoe kunnen we een geloofwaardig links alternatief uitbouwen dat een dynamiek en een zeker enhousiasme genereert?

Toen de CAP aangekondigd werd, werd er in de kranten (de foutieve) melding gemaakt dat zowel de SAP, LSP als PVDA akkoord waren gegaan met de vorming van een alliantie rond de figuur van Jef Sleeckx. Op zich leidde dit gegeven al tot een stroom van artikels, media-aandacht en een enthousiasme.

Het gevolg hiervan was dat op de startconferentie van de CAP er een 600 aanwezigen waren, die meenden dat het sectaire navelstaren van de linkserzijde op zijn einde begon te lopen en dat er een sprankeltje hoop was op de opbouw van een pluralistisch, consequent links alternatief.

Na deze conferentie is het bergaf gegaan en werd de basis van de CAP steeds beperkter. Zowel op het vlak van de actieve mobilisatiekracht als op het vlak van de deelname van verscheidene linkse organisaties.

Het grote probleem van de CAP was het wegvallen van deze basis en het feit dat enkel nog de LSP als georganiseerde kracht binnen de CAP werkte. Dit gegeven gecombineerd met het totaal teleurstellend verkiezingsresultaat (0.3%) was het doodsvonnis van de CAP. Ze zorgde ervoor dat de verkregen dynamiek verdween en dat de CAP niet meer als een geloofwaardig pluralistisch alternatief aanzien werd. Als je de LSP tekst leest, valt het je op dat de redenen van "het mislukken" van de CAP volledig bij anderen gelegd wordt. Dat vind ik niet ernstig. Je kan kritiek geven op Sleeckx en co, je moet kritiek geven op fouten die je maakte, maar maak aljeblieft een eerlijke evaluatie, waarbij je je niet te beroerd voelt om de hand in eigen boezem te steken. En geef vooral je medestanders het respect dat ze verdienen. Sleeckx en Lode Vanoutrieve hebben hun nek uitgestoken. Zij hebben publiekelijk met de SPa gebroken en opgeroepen voor de vorming van een links alternatief. Mensen als Raf Verbeke en een heel aantal andere syndicale activisten hebben hun tijd en energie gestoken in het project van de CAP. Ze verdienen het niet om op deze manier afgemaakt te worden. De tekst van de LSP is geen kameraadschappelijke constructieve kritiek. Het is het afschuiven van al de eigen fouten, het naar voor schuiven van het spook van de verrechtsing de manouvres en inefficientie om niet op haar eigen rol te moeten ingaan.

Op dit moment zijn we bezig aan een uitgebreidere tekst, waar we dieper op de evolutie van de CAP willen ingaan en hoe we hopen dat er in België een kleine stap in de richting van eenheid kunnen zetten.

Want ik vrees dat dit nog steeds de grootste uitdaging is.

Het regeerakkoord heeft een duidelijke neo-liberale inslag. De Amerikaanse recessie leidt tot het verzwakken van de Belgische economie, waardoor de regering extra besparingsmaatregelen zal moeten treffen. De index wordt ter discussie gesteld, de situatie van werkende mensen wordt dag na dag moeilijker.

De situatie roept om een links alternatief. Allemaal afzonderlijk zijn we te zwak. Ik denk dat er links van de Spa en Groen ruimte is voor 1 linkse lijst, 1 alternatief. Een alternatief waarbinnen verschillende linkse stromingen hun eigenheid kunnen bewaren. Een alternatief waarbinnen we ons niet verliezen in oeverloze discussies over Trotsky/Stalin of het geslacht der engelen, maar dat op basis van een concreet eisenpakket de strijd aangaat met het neo-liberale eenheidsdenken.

Ik merk dat er vandaag binnen de grootste linkse kracht, de PVDA, een openheid tot samenwerking is. Er is een bereidheid om in actie, op het terrein het vertrouwen op te bouwen. De SAP is vragende partij, in de klimaatscampagne (en veschillende andere activiteiten) heeft de PVDA getoond dat ze niet meer de gesloten organisatie uit het verleden is.

Waarom gaat de LSP hier niet op in? Waarom worden er geen initiatieven genomen om het vertrouwen stap voor stap te herstellen en te onderzoeken of het mogelijk is om tegen 2009, desnoods later tot eenheid te komen?

Ben het eens met dit standpunt. Volgens mij is het fout gelopen met CAP toen direct na de eerste bijeenkomst beslist werd om deel te nemen aan de verkiezingen wat op de tweede bijeenkomst in februari formeel bevestigd werd, In februari was nog maar de helft van het aantal aanwezigen van de eerste bijeenkomst terwijl in een groeidynamiek toch iets anders mag worden verwacht, de verkiezingen volgden amper 4 maanden later terwijl CAP nog helemaal niet was uitgebouwd, nog geen uitgewerkt programma had, geen middelen, ...SAP stelde toen terecht dat deelnemen aan de verkiezingen in die omstandigheden voorbarig was. Als CAP niet had deelgenomen dan had de perceptie kunnen zijn dat CAP een groot potentieel heeft. Nu was de perceptie: 0,3 % en daarmee verloor CAP zijn aantrekkelijkheid voor linkse daklozen en SPa-ers.

[GC]

Oorspronkelijk geplaatst door MatthiasL

Dat het niet waar is dat LSP claimt als de enige de juiste waarheid te hebben?

Het bilanartikel over CAP (http://www.lsp-mas.be/lsp/archief/2008/03/21/cap.html) is nochtans a case in point. CAP is mislukt en dat is de schuld van alles en iedereen! Een mes in de rug van Sleeckx, Debunne en allen die in CAP actief waren (tot aan "een kleine minderheid" toe): "Sleeckx, Debunne en CAP hebben dat aan zichzelf te danken." Wat een kaakslag voor allen die in CAP actief waren; en geen beetje hand in eigen boezem...

LSP moet niet SAP worden, zoals GC beweert dat ik van de lsp zou eisen. Integendeel, dat soort redeneringen komen veeleer uit de LSP-stal. Een typische uitspraak uit het bovengenoemde artikel: "binnen zo een brede strijdpartij zal het programma dat wij verdedigen dat van LSP zijn." De nieuwe arbeiderspartij zal LSP zijn of zal niet zijn?

Natuurlijk zal LSP binnen een breder geheel haar eigenheid behouden, we zullen ons niet liquideren in een breder geheel. We hebben bij de SSP gezien wat er gebeurt met een revolutionaire kracht die zich opgeeft in iets breder en op de duur gedepolitiseerd raakt met alle bijhorende spelletjes voor postjes. Dat is vandaag overigens ook een gevaar voor de PVDA bij ons. Dus zou LSP binnen een breder geheel haar eigen programma verdedigen. Dat betekent dus expliciet dat een nieuwe arbeiderspartij uitdrukkelijk een groter geheel is.

[E]

Oorspronkelijk geplaatst door GC

Natuurlijk zal LSP binnen een breder geheel haar eigenheid behouden, we zullen ons niet liquideren in een breder geheel. We hebben bij de SSP gezien wat er gebeurt met een revolutionaire kracht die zich opgeeft in iets breder en op de duur gedepolitiseerd raakt met alle bijhorende spelletjes voor postjes. Dat is vandaag overigens ook een gevaar voor de PVDA bij ons. Dus zou LSP binnen een breder geheel haar eigen programma verdedigen. Dat betekent dus expliciet dat een nieuwe arbeiderspartij uitdrukkelijk een groter geheel is.

Ik begrijp niet goed dat je vanuit die logica uberhaupt bereid bent iets breders op te bouwen. En of dat wel zal werken

Je vraagt dan immers aan nieuwe mensen en onafhankelijken om vertrouwen te stellen in een structuur die je zelf voor geen haar vertrouwt.

Maw: wij doen mee! maar met dichtgeknepen billen! dat komt wervend over

[MatthiasL]

Oorspronkelijk geplaatst door GC

Natuurlijk zal LSP binnen een breder geheel haar eigenheid behouden, we zullen ons niet liquideren in een breder geheel. We hebben bij de SSP gezien wat er gebeurt met een revolutionaire kracht die zich opgeeft in iets breder en op de duur gedepolitiseerd raakt met alle bijhorende spelletjes voor postjes. Dat is vandaag overigens ook een gevaar voor de PVDA bij ons. Dus zou LSP binnen een breder geheel haar eigen programma verdedigen. Dat betekent dus expliciet dat een nieuwe arbeiderspartij uitdrukkelijk een groter geheel is.

Ik ken de interne story van de SSP en eventuele postjesjagerij te weinig om hierover te oordelen. Toch denk ik dat de SSP één van de meest interessante recente pogingen is geweest om een radicale, volkse, socialistische partij op te zetten met een reële impact. Ik heb honderd keer liever een SSP ondanks alle problemen die dit met zich mee kan brengen dan de hopeloze marginaliteit en verdeeldheid van de Belgische linkerzijde.
Ik wil hier niet met stenen gooien, maar de volgende vaststelling verdient toch een debat: geen enkele serieuze CWI-sectie is erin geslaagd gangmaker te worden van een 'nieuwe arbeiderspartij'. Waar zo'n nieuwe partij tot stand is gekomen oiv andere krachten zijn CWI-afdelingen er terecht deel van gaan uitmaken. Maar de enige plaats waar het CWI sterk stond en daadwerkelijk heeft gebouwd aan een nieuwe arbeiderspartij is in Schotland. Opnieuw, het is mogelijk dat ik allerlei interne redenen niet ken van de afspliting (of is het uitsluiting?) van de schotse afdeilng van het CWI, maar een ervaring als die van de SSP zou ikzelf in elk geval door dik en dun verdedigen. Elk jaar komt een groep leidende jongeren van de SSP naar het internationaal kamp van de Vierde Internationale. Uiterst interessante antikapitalistische gasten, met een reële praktijk, en veel gevoel voor de noodzaak aan een intern democratisch regime voor de opbouw van een nieuwe partij. Als die onmiddellijk het strijdtoneel wordt tussen stromingen die elk 'hun eigen programma verdedigen', blijft van de nieuwe arbeiderspartij niets over. Dat is misschien een les die we samen uit CAP kunnen trekken, waarvan de mislukking in meerdere of mindere mate de verantwoordelijkheid is van alle betrokken krachten (ongetwijfeld ook de SAP).

[KingHagar]

Oorspronkelijk geplaatst door MatthiasL

Het bilanartikel over CAP (http://www.lsp-mas.be/lsp/archief/2008/03/21/cap.html) is nochtans a case in point. CAP is mislukt en dat is de schuld van alles en iedereen! Een mes in de rug van Sleeckx, Debunne en allen die in CAP actief waren (tot aan "een kleine minderheid" toe): "Sleeckx, Debunne en CAP hebben dat aan zichzelf te danken." Wat een kaakslag voor allen die in CAP actief waren; en geen beetje hand in eigen boezem...

Gaan we jullie reeks van commentaren van het afgelopen jaar op CAP eens onder de loep nemen op zoek naar de hand in de eigen SAP-boezem? Niet dat er veel boezem is natuurlijk...

Soit, het is niet onze manier van werken om een reeks van vermeende fouten toe te geven om de perceptie over onze partij naar de buitenwereld toe te trachten wijzigen. Ons engagement binnen CAP, het programma en de methoden die we verdedigden waren weloverwogen en ik zie niet waar we grote fouten hebben gemaakt. De verkiezingsdeelname was de bestaansreden van CAP, en de reden waarom er rond CAP een dynamiek ontwikkelde en niet rond bv de 15-decemberbeweging (het omgekeerde beweren is revisionisme van mensen die quasi geen vingen hebben uitgestoken in de campagne). Er zijn een 1000tal militanten actief geweest in de verkiezingscampagne, wat een merkelijke stap vooruit was op de 600 aanwezigen op 28 oktober 2006. Maar om dan ook een ietwat degelijk resultaat neer te zetten (bv 70.000 stemmen) heb je op zijn minst een aantal duidelijk geprofileerde slogans nodig, die ontbraken (misschien hadden we hier wel een breekpunt van moeten maken, maar goed, tot wat had ons dat geleid...), en als het even kan ook nog een soort van boegbeeld zoals Sleeckx, die ervoor koos om op de achtergrond te blijven. Na de verkiezingen zijn we aan de kar blijven trekken, onze voorstellen konden bijna altijd op een ruime meerderheid rekenen, maar nationaal werd CAP steeds immobieler en minder in staat om in te spelen op de maatschappelijke realiteit en de kansen die daar liggen. Dat maakt dat volgens ons CAP voor een groot deel zijn aantrekkingskracht kwijt is. Dus, om een lang verhaal kort te maken: moesten we 2 jaar terug gaan in de tijd dan zou LSP haar engagement in de CAP op net dezelfde manier aanpakken. En voorlopig heb ik zelfs van geen doctorandus in de wijsbegeerte een zinnig argument gelezen om dat niet te doen.

Oorspronkelijk geplaatst door MatthiasL

LSP moet niet SAP worden, zoals GC beweert dat ik van de lsp zou eisen. Integendeel, dat soort redeneringen komen veeleer uit de LSP-stal. Een typische uitspraak uit het bovengenoemde artikel: "binnen zo een brede strijdpartij zal het programma dat wij verdedigen dat van LSP zijn."

Drs. Lievens is blijkbaar wel een moeilijke verstaander... Of pleit hij hier voor een beknotting van de vrije meningsuiting? Vindt de heer Lievens misschien dat een individu of een groep van georganiseerde individuen hun mening moet(en) inslikken ten behoeve van de grote linkse herschikking? Ik hou het alvast in het achterhoofd.

En zoals het een grootmeester in de manipulatie betaamt, citeert hij natuurlijk maar de helft van het verhaal. We lezen immers in de rest van de paragraaf: "Het feit dat we de nood aan een partij die de strijd en het democratische debat kan organiseren erkennen en de creatie ervan bevorderen, neemt immers niet weg dat LSP overtuigd blijft van de noodzaak van een socialistische omvorming van de maatschappij. Ons programma beschouwen we echter als een bijdrage, niet als een ultimatum." Met andere woorden, wanneer we het volledige verhaal beschouwen, in een taal die een doctorandus normaal ook wel zou moeten verstaan: we komen op voor onze mening maar leggen ons neer bij de democratische uitkomst van het debat. Een voorbeeld: het CAP verkiezingsprogramma was niet het onze, maar een consensus onder alle leden van CAP.

Oorspronkelijk geplaatst door MatthiasL

De nieuwe arbeiderspartij zal LSP zijn of zal niet zijn?

Dat je dit zelfs nog maar beweert, is een bewijs dat je niet uit bent op een werkelijk politiek debat, maar wel wel op een rondje moddersmijten. Ik ga er vanuit dat je begrijpend kan lezen en dat je hier en daar wel eens artikel van LSP en/of het CWI omtrent de creatie van nieuwe arbeiderspartijen hebt gelezen. Dan is het echt niet geloofwaardig om een dergelijke uitspraak te doen, je weet immers dat dat niet onze visie is.

[MatthiasL]

Ok. Een debat is dus niet mogelijk. Zo gaat het altijd: zoek naar die elementen in wat je tegenstander schrijft die je belachelijk kunt maken, uitvergroten, en onderuit halen. Dat is een techniek waar ik me soms ook schuldig aan maak of lijk te maken: als ik suggereerde dat de nieuwe arbeiderspartij lsp zal zijn of niet zijn, bedoelde ik dat uiteraard als boutade. Natuurlijk wil lsp iets breder, alleen, ik meen dat door partij in de partij te gaan spelen en de krachtsverhoudingen tussen georganiseerde stromingen voluit te laten spelen binnen de 'nieuwe arbeiderspartij', er nooit zoiets breder zal komen. Maar een debat is niet mogelijk als we mekaar zo tendentieus interpreteren. Quod Erat Demonstrandum (oei, nu geef ik weer voeding aan één van de geliefkoosde anti-sap argumenten, nl. dat de sap intellectualisten zijn)

[Praetorian]

Er moet ook gemeld worden dat de CWI-afdeling in Noord-Ierland gewoon onder cordon is geplaatst door haar sektarische guerilla tegen andere linkse groepen. Daar is zelfs de strategie om de traditie van het Iers Republikanisme af te doen als een bourgeois-vehikel, hoe wereldvreemd kan een organisatie zijn.
Hier kan ze weinig fout doen, want er is niets. Maar eigenhandig een oorlogje uitvechten met Sinn Fein om het eigen clubje te kunnen uitbouwen, dat is gewoon spuwen in het gezicht van mensen die nu toch eventjes wat meer verdiensten hebben.

[KingHagar]

Pfff, als je al gaat lopen van een beetje polemiek... De discussie begint net uit het vaarwater van "jullie zijn sectair" "Neen dat is niet waar, jullie zijn de werkelijke sectairen" te geraken, en je bent weg. Twerd net wat politieker, ondanks de boutades die langs beide zijden gebruikt werden

[solidarnosc]

Oorspronkelijk geplaatst door Praetorian

Er moet ook gemeld worden dat de CWI-afdeling in Noord-Ierland gewoon onder cordon is geplaatst door haar sektarische guerilla tegen andere linkse groepen. Daar is zelfs de strategie om de traditie van het Iers Republikanisme af te doen als een bourgeois-vehikel, hoe wereldvreemd kan een organisatie zijn.
Hier kan ze weinig fout doen, want er is niets. Maar eigenhandig een oorlogje uitvechten met Sinn Fein om het eigen clubje te kunnen uitbouwen, dat is gewoon spuwen in het gezicht van mensen die nu toch eventjes wat meer verdiensten hebben.

Ik zie niet direct in wat er sectair is in het bekritseren van sectaire groeperingen a la Sinn Fein. Hetzelfde Sinn-Fein dat overigens vandaag in de regering zit van N-Ierland en samen met hun sectaire protestantse collega's hetzelfde beleid voeren waar we ook in België tegen protesteren.

[Praetorian]

Oorspronkelijk geplaatst door solidarnosc

Ik zie niet direct in wat er sectair is in het bekritseren van sectaire groeperingen a la Sinn Fein. Hetzelfde Sinn-Fein dat overigens vandaag in de regering zit van N-Ierland en samen met hun sectaire protestantse collega's hetzelfde beleid voeren waar we ook in België tegen protesteren.

Sinn Fein sectarisch? Nu lag ik toch wel even van mijn stoel. Jullie gaan Sinn Fein beschuldigen van sektarisme, een strijdorganisatie die al bijna een eeuw wordt gesteund door de Noord-Ierse arbeidersklasse. CWI, die in Noord-Ierland nauwelijks 50 man heeft. Die zelfs stukken kleiner is dan de IRSP.
Ik geef je nog even tijd om zelf in te zien hoe belachelijk dat standpunt wel is.

[AdrianHealey]

wordt gesteund door de Noord-Ierse arbeidersklasse.

Bewijs?

[solidarnosc]

Oorspronkelijk geplaatst door Praetorian

Sinn Fein sectarisch? Nu lag ik toch wel even van mijn stoel. Jullie gaan Sinn Fein beschuldigen van sektarisme, een strijdorganisatie die al bijna een eeuw wordt gesteund door de Noord-Ierse arbeidersklasse. CWI, die in Noord-Ierland nauwelijks 50 man heeft. Die zelfs stukken kleiner is dan de IRSP.
Ik geef je nog even tijd om zelf in te zien hoe belachelijk dat standpunt wel is.

Mijn kennis van N-Ierland is beperkt maar ik weet wel dat er een protestantse meerderheid bestaat en dat de relatie tussen Sinn Fein en die protestantse meerderheid haar ups and downs heeft gekend (hoewel ze vandaag wel mooi in de regering zitten en een asociaal beleid voeren). Hoeveel leden van Sinn Fein zijn er protestant? Een partij die quasi 100% van haar leden en steun verwerft bij slechts één gemeenschap (en dan nog van een minderheid binnen een regio) noem ik een sectaire organisatie ongeacht de omvang van die organisatie of steun binnen één bepaalde gemeenschap. Nu ons standpunt rond Sinn Fein is veel genuanceerder dan de parodie die jij er van probeert te maken.

[Cunhal]

Oorspronkelijk geplaatst door solidarnosc

Mijn kennis van N-Ierland is beperkt maar ik weet wel dat er een protestantse meerderheid bestaat en dat de relatie tussen Sinn Fein en die protestantse meerderheid haar ups and downs heeft gekend (hoewel ze vandaag wel mooi in de regering zitten en een asociaal beleid voeren). Hoeveel leden van Sinn Fein zijn er protestant? Een partij die quasi 100% van haar leden en steun verwerft bij slechts één gemeenschap (en dan nog van een minderheid binnen een regio) noem ik een sectaire organisatie ongeacht de omvang van die organisatie of steun binnen één bepaalde gemeenschap. Nu ons standpunt rond Sinn Fein is veel genuanceerder dan de parodie die jij er van probeert te maken.

Typisch, deze LSP-er kent er niks van maar heeft de waarheid in pacht.

[Jonas Elossov]

Oorspronkelijk geplaatst door MatthiasL

Meer zelfs, ik heb nog nauwelijks een gewoon gesprek met een LSP'er kunnen voeren dat niet voortdurend ontaard in een onderhuids steekspel. Als ik LSP'ers tegenkom in Leuven, hebben ze zelfs moeite om goeiedag over hun lippen te krijgen. Ik begrijp dat niet. Vanwaar al die vijandigheid?

Dat ligt dan misschien eerder aan jou of aan Leuven, want ik ga alleszins regelmatig eens iets drinken met Vonkisten, Animo'ers, AK'ers, en zelfs af en toe Comac'ers in Gent...

Neem alleen bijvoorbeeld mijn agenda van afgelopen week wat andere organisaties betreft;
Maandag waren we met ALS uitgenodigd om onze socialistische visie te gaan uitleggen op de ideologische avond van Animo.
Woensdag hebben we een vorming georganiseerd over de SPaanse burgeroorlog waar we een hele avond met mensen van het AK gediscussieerd hebben.
En donderdag ben ik ook naar een meeting geweest van comac, waar ik eerlijkerwijze een iets bitsere vraag gesteld heb aan Vanduppen (dat ligt nu eenmaal in mijn aard), en ik veronderstel dat kritiek op het kiwimodel toch nog mag?

Ik vind uw kritiek op onze scholierenbetoging trouwens niet terecht. Ik heb trouwens in dat vorige bericht uitgelegd waarom je met scholieren niet naar brussel kunt mobiliseren. (overigens, jullie waren daar zelf toch ook?)
Onze studenten en werkenden mobiliseerden trouwens naar Brussel, dus waar ligt het probleem?

Nu, die betoging was natuurlijk niet het enige wat toen te doen was... Er waren andere betogingen, die volgens mij ook wel belangrijker waren voor de linkerzijde, namelijk de vakbondsbetoging en de onderwijsbetoging, die ook diezelfde week in Brussel plaats vonden.

Maar niettemin waren we wel op de klimaatbetoging... Dus ik zie geen reden voor klagen.

[Samsa]

Oorspronkelijk geplaatst door MatthiasL

Beste Jonas,
Je slaat de nagel met de kop: natuurlijk is het legitiem om jonge gasten zelf dingen te laten organiseren. Wat ik ter discussie zou willen stellen, is de aanpak om altijd van de eigen noden te vertrekken ipv bij te dragen om de linkerzijde als geheel uit de marginaliteit te halen. Want dat is toch de fundamenteel verschillende aanpak: je hebt nieuwe jongeren gewonnen, en je vindt een activiteit uit die hen kan helpen ervaring op te doen. Legitiem, maar waarom kan je dat niet doen door tegelijk de vraag te stellen welke bijdrage dit soort initiatieven hebben aan de linkerzijde als geheel, aan de klimaatsbeweging als geheel? Waarom kunnen jonge gasten geen ervaring opdoen door zich in te schakelen in een breed mobilisatieproces (met behoud van de eigenheid en al wat je wil)? D�*t zou die gasten pas politiseren: hen leren nadenken in termen van een strategie tav rechts, van bondgenootschappen tav allerlei linkse krachten, van hoe je binnen de maatschappij een links kamp opbouwt, hoe je andere organisaties naar links kunt trekken, hoe je het debat aangaat, welk soort argumenten je daarvoor nodig hebt, enzovoort! Dat heet volgens mij 'reëel aan politiek doen'. Scholieren een dergelijke mini-betoging laten organiseren omdat ze nu eenmaal een ervaring nodig hebben, lijkt me ietsje teveel (gedepolitiseerde) bezigheidstherapie.

je hebt zeker geen ongelijk wanneer je zegt dat de linkerzijde als geheel uit de marginaliteit moet raken, maar volgens mij lokaliseer je het probleem niet correct. De marginaliteit van links is lang niet alleen een 'intern' probleem, er is veel meer aan de hand dan wat twisten tussen linkse organisaties en partijtjes. Het probleem ligt én bij de georganiseerde linkerzijde én bij 'de arbeidersklasse' én bij de relaties tussen die twee. die laatste twee worden volgens mij door de SAP verwaarloosd. Wat je de LSP mogelijk zou kunnen verwijten is dat we andere organisaties teveel als oppositioneel tov ons zien, daar kan ik wel inkomen. We worden met z'n allen gezien als wereldvreemde theoretici, onze organisaties als praatbarakken. Werken aan 'linkse eenheid' (met de nadruk op 'interne' vernieuwing, dwz gefocust op wat er misgaat binnen de georganiseerde linkerzijde) doet ons in de appreciatie van de arbeidersklasse een niveautje stijgen van minipraatbarakken tot één verenigde praatbarak. Integendeel is er dringend nood aan linkse mensen en organisaties die zich ahw in de maatschappij gooien en durven polemiseren met gelijk wie zich aandient. Uiteraard neemt dat niet weg dat kritiek op de tactiek van 'de vlucht vooruit' soms legitiem was, maar het alternatief dat die critici naar voren brachten kon me niet overtuigen. Nu, intussen is wat de PVDA lijkt te doen al helemaal geen oplossing. Zij geven 'de arbeidersklasse' quasi helemaal gelijk, leggen de schuld bij henzelf -als pars pro toto (jaja, wij kunnen het ook ) voor de hele linkerzijde- door te stellen dat ze te 'belerend' zijn geweest en dat ze vanaf nu gaan 'luisteren' naar 'de mensen'. Een revolutionaire organisatie moet niet het uitvoerend orgaan willen zijn van een sterk gedepolitiseerde, weinig georganiseerde en vaak eclectische arbeidersklasse, maar moet hen willen voor zich winnen en op sleeptouw nemen.

Oorspronkelijk geplaatst door MatthiasL

Wat mij interesseert, is hoe wij de linkerzijde uit de marge gaan krijgen, en het socialisme van de 21ste eeuw vorm gaan geven. We moeten dat nuchter bekijken, en zien welke krachten er vandaag in de maatschappij bestaan die daarbij kunnen helpen.

Hier volg ik je redenering even niet: welke niet-revolutionaire krachten zullen de radicale linkerzijde 'helpen' uit de marginaliteit te raken? Ik kan erin komen dat je in heel wat organisaties en interessante mensen erin vindt -zelfs zonder dat ze ooit het woord revolutie in de mond zouden nemen- die een bijdrage kunnen leveren in wat je de ideologische klassenstrijd zou kunnen noemen, maar als de radicale linkerzijde opnieuw in het centrum van de aandacht wil komen moet ze zich richten op haar 'doelgroep', op diegenen die ze als potentieel revolutionair subject ziet. Je kunt je niet bezighouden met éérst een soort opkuis van de linkerzijde te doen om daarna op de werkenden af te stappen met het argument 'zie eens wat wij al helemaal alleen bereikt hebben!'

Oorspronkelijk geplaatst door MatthiasL

Volgens mij zou de LSP zo'n kracht kunnen zijn, zeker omdat de LSP over een dynamische en erg actieve jongerengroep beschikt. Maar toch lukt het niet om samen met de LSP initiatieven te nemen binnen de brede linkerzijde en de sociale beweging. Ik zou graag organisaties als de LSP als bondgenoot zien om b.v. binnen de brede ecologische beweging de discussie en het gevecht aan te gaan tegen allerlei neoliberale illusies die leven onder veel NGO-mensen en activisten. Ik vind in die beweging vandaag de PVDA als bondgenoot, maar de LSP spijtig genoeg niet. Op de laatste vergadering van de klimaatoproep is iemand van LSP eens komen kijken, hij heeft niets gezegd op de vergadering, en is weer vertrokken. In plaats van zich in te schakelen in een reëel politiek proces, doet de LSP zijn eigen betogingen...

De brede ecologische beweging en anderen zijn zeker niet onbelangrijk, maar wat met het tienvoud (als 't niet meer is) van mensen die van geen enkele dergelijke beweging deel uitmaken? Het lijkt me een mooie samenvatting van het verschil in oriëntatie. Degenen naar wie volgens mij het meest aandacht moet gaan is die massa mensen die (actief) gedepolitiseerd is en vandaag met zich opstapelende problemen van allerlei slag geconfronteerd wordt. Daar vallen voor een revolutionaire organisatie eieren te rapen, niet in de eerste plaats in eindeloze, vrij gespecialiseerde discussies met ecologisten of anderen met neoliberale illusies. Nogmaals, dat moet ook niet verwaarloosd worden en kritiek op LSP daaromtrent kan terecht zijn, maar met LSP vinden wij die gedepolitiseerde massa's belangrijker en daarom zijn we soms hard tegenover organisaties die hen in onze ogen verwaarlozen.

Oorspronkelijk geplaatst door MatthiasL

Natuurlijk moeten we linkse organisaties opbouwen om de linkerzijde in zijn geheel te versterken. Maar we kunnen de opbouw van het linkse kamp niet sine die uitstellen totdat de 'revolutionaire partij' groot genoeg zal zijn...

De kwestie is niet 'linkse organisaties opbouwen' vs 'het opbouwen van de linkerzijde in zn geheel', want met die tegenstelling blijf je binnen de vrij nauwe en schijnbaar vooraf vastgelegde grenzen van wie of wat links is. Linkse organisaties en het linkse kamp in het geheel kunnen enkel opgebouwd worden door zich ook met alle macht te begeven naar mensen die nog geen plaats in het politieke veld hebben ingenomen (maar waarvan verwacht kan worden dat ze dat onder invloed van de economische, politieke en sociale crisis wel zullen doen, onder om het even welke vlag). Exemplarisch daarvoor zijn die lagen die zo 'dom' (in de zin van tegengesteld aan hun eigen belang) zijn passief op het VB of LDD te stemmen. ik hoop dat dit het soort van constructief antwoord is dat je van andere LSP'ers blijkbaar niet krijgt

[MatthiasL]

Beste Samsa,
Dat is idd een interessante bijdrage. Ik ben het volop met je eens dat de linkerzijde een massa-oriëntatie moet aannemen. Mijn kritiek tav de LSP is idd dat de klemtoon teveel op een dergelijke massa-oriëntatie ligt, waarbij het uiteindelijke objectief is te rekruteren, en waarbij de LSP als zodanig (evenmin als enige andere radicaal-linkse club overigens) niet in staat is daarmee het probleem van de representatie van de arbeidersklasse op te lossen.
De eigenlijke inzet voor ons is immers die representatie van de arbeidersklasse en andere onderdrukte en uitgebuite groepen in de maatschappij. Representatie betekent dat er op het publieke forum een partij, een groep, een figuur verschijnt met een bepaald discours en programma waarin mensen zich herkennen en achter kunnen scharen, en liefst zelf ook actief worden om mee iets op te bouwen. De hele discussie die wij moeten voeren is: hoe kunnen we de condities creëren die zo'n representatie mogelijk maken. Er zijn minimumdrempels, op het vlak van de omvang van je organisatie en inplanting, programma, toegang tot de massamedia, discours, esthetiek, interventie in reële strijdbewegingen enz.
De politieke representatie van de arbeidersklasse is niet enkel verdwenen doordat alle partijen (ook sociaaldemocratie en groen) het neoliberalisme navolgen, maar ook omdat de linkse krachten die overblijven er niet in slagen de minimumvoorwaarden bijeen te brengen om zo'n sprong te maken. Het is waar dat de SAP hier heel sterk op focust: op het debat binnen de linkerzijde, het zoeken naar convergenties met anderen, het naar links trekken van andere groepen, activisten e.d. Dat gaat ten koste van eigen SAP-campagnes die op de 'massa' gericht zijn. In de huidige context vind ik dat legitiem en noodzakelijk. Noem het een soort 'voorhoede'-aanpak. Als we een 'nieuwe arbeiderspartij' (een term die ik zelf niet zo graag gebruik) willen, zal de ruggegraat ervan moeten bestaan uit de mensen die vandaag de 'leiders' of 'trekkers' zijn van de sociale strijd, de meest bewuste mensen in de strijd tegen het neoliberalisme, de 'voorhoede' zoals dat in het jargon heet. Ik ben erin geïnteresseerd om initiatieven te nemen die dit soort mensen bijeenbrengen om samen de strijd te voeren en tot de conclusie te komen dat een nieuwe politieke representatie nodig is. Dat veronderstelt dat je voortdurend het standpunt inneemt van de nog te vormen nieuwe linkse partij, ipv te blijven denken itv de belangen van de eigen club.
Gramsci zei ergens dat het véél moeilijker is een generale staf te creëren dan een leger bijeen te brengen. Dat kan heel erg top-down lijken ipv bottom-up, maar er zit een kern van waarheid in. Een initiatief als CAP kan maar een dynamiek van onderuit genereren, en kan maar geloofwaardig massawerk doen, als het gebaseerd is op een solide groep van de 'trekkers' van de antineoliberale strijd, die mekaar vinden in een politiek project met geloofwaardigheid.
Wat de linkerzijde m.i. dus concreet zou moeten doen is (geloofwaardige, dus niet �* la Raf V) initiatieven nemen om contacten te smeden tussen linkse groepen en allerlei militanten en trekkers van de sociale strijd. Binnen de vakbonden een syndicale linkerzijde opbouwen die iedereen verenigt die zich consequent afkeert van het neoliberalisme en ageert tegen de band met de sociaaldemocratie en de christendemocratie. Een antifa-beweging opzetten die alle krachten verzamelt die menen dat de strijd tegen extreem-rechts een links alternatief veronderstelt. Een klimaatbeweging opzetten die rond dit thema het verschil tussen links en rechts in de verf zet en waarbinnen een linkse radicale pool convergeert. Bouwen aan linkse feministische clubs waar gebouwd kan worden aan een vernieuwd links feminisme. Gemeenschappelijke campagnes opzetten tegen de onderdrukking van etnisch-culturele minderheden. Bouwen aan structuren zoals het Belgisch sociaal forum, waar al dit soort bewegingen en initiatieven samen komen. Conferenties, denktanks en overlegmomenten organiseren waar over alle linkse strekkingen heen strategieën worden ontwikkeld om te komen tot een nieuwe linkse partij en om de rechtse offensieven te counteren. Waarom leren we niet van de rechterzijde? Binnen allerlei clubs en denktanks zien figuren uit patronale organisaties en rechtse politieke partijen (van VB tot NVA, LDD en CDenV) mekaar om samen de aanval tegen de sociale verworvenheden te organiseren... Wij moeten op het sociale terrein initiatieven nemen die dat soort mensen samenbrengen dat de ruggegraat kan zijn van een toekomstig politiek-electoraal alternatief. En we moeten eerlijk zijn: momenteel gedepolitiseerde mensen die je tegenkomt in massawerk, moeten we absoluut bereiken en trachten te politiseren, maar het zijn niet zij die de drager zullen zijn (toch niet in eerste instantie) van zo'n alternatief.