"Elie Wiesel ''liegt'' over zijn Holocaust-verleden"

[bgf324]

Iets wat me veel interessanter lijkt om te onderzoeken:
- Hoeveel politieke gevangenen zijn er Vlaanderen weg gevoerd?
- Hoeveel zijn er terug gekomen?
- Hoeveel Duitsers zijn er in de periode 34-45 opgesloten?
- Hoeveel zijn er terug gekomen?
- Hoeveel verzetsstrijders zijn er destijds opgepakt in Vlaanderen?
- Hoeveel was dat van het totaal (Hoeveel geregistreerde verzetsstrijders waren er?)
- Hoeveel Vlamingen hebben aan het Oostfront gediend?
- Hoeveel zijn er gesneuveld?

Zulke puntjes krijgen om een of andere reden veel minder aandacht in de geschiedenisboeken.

Hetzelfde over Meensel-Kiezegem. Geen kat die vandaag nog weet wat daar gebeurt is. Terwijl de Dossinkazerne wel door iedereen gekend is.

[bgf324]

Oorspronkelijk geplaatst door LiberaalNL

Er is een verschil tussen historisch revisionisme en Holocaustrevisionisme. Ik heb het over de laatste. Holocaustontkenning gebeurt praktisch alleen door neonazi's en extremistische moslims.

Praktisch alleen. Maar de wetgeving laat geen ruimte voor a-politieke wetenschappers en serieuze historici.

[LiberaalNL]

Oorspronkelijk geplaatst door bgf324

Prentjes enzo genoeg. En ik kan ook best aannemen dat er 6 miljoen stierven. Da's een getal dat we aannemen, zoals we wel vaker getallen aannemen/geloven zonder dat we er ons vragen bij stellen (VB: aidsdoden in Vlaanderen, aantal verkeersongevallen, ....). Maar ook bij deze voorbeelden is er ruimte voor discussie (Wanneer kan je stellen dat Aids de doodsoorzaak was? Als er enkel materiële schade is, is het dan een verkeersongeval?).
Ook over de holocaust vallen er zulke vragen te stellen. Niet alleen voor de cijferfreaks (Vb: Had Treblinka een verwerkingscapaciteit van 15.500 (Volgens SS'ers en sonderkommando's) of 18.000 (zoals aangenomen)?), maar ook over gewone vragen, zoals het zeep-gedoe dat iemand hier al heeft aangekaard. Ik geloof dat er trouwens wel zeep gevonden is (Zeep en lampkappen maken was een hobby van de vrouw van het hoofd van een kamp)


Je moet het cijfer van 6 miljoen een beetje vergelijken met een begroting die opgesteld is onder Philippe Muyters. Vele specialisten hebben er veel tijd en moeite in gestoken met de ingewikkelde berekeningen, en er uren over gediscusieerd. Maar of die begroting daarvoor ook voor 100% juist is, da's wat anders. We kunnen wel stellen dat die begroting ongeveer, en in grote lijnen, juist is. Al kan er hier en daar een klein foutje gemaakt zijn.


Ik ben er rotsvast van overtuigd dat over de holocaust niet alles geweten is. Anekdotes en verhalen die niet onderzocht kunnen worden. Zaken waaruit van alles kan rollen (waarschijnlijk eerder vreselijke verhalen die nooit eerder verteld zijn). VB: Hoeveel Joden heeft Mengele exact onderzocht? Wat zijn zijn (wetenschappelijke) conclusies? Welke onderzoeken heeft hij allemaal gevoerd die vandaag nog niet geweten zijn?


Noot voor de moderatie (voor moest iemand het RD indrukken: ) Ik ben geen negationist en erken dat er 6 miljoen joden stierven. Ik erken het bestaan van de gaskamers etc.

Je praat nu over kleine details in een grote geheel. Het exacte aantal gedode Joden staat niet vast en weten we waarschijnlijk nooit, maar het staat vast dat het er tussen de 5,5 en 6,2 miljoen moeten zijn geweest.

[bgf324]

Oorspronkelijk geplaatst door Dixie

iedereen (buiten neo nazi's) komen tot dezelfde wetenschappelijke conclusie

Helemaal niet. Zoals al op de vorige pagina is aangekaart zijn er verschillende serieuze mensen die niet tot die groep behoren die vragen hebben bij een aantal aspecten/anekdotes bij de holocaust (Vb: het zeepverhaal).
Er zijn staaltjes zeep gevonden, vervaardigd uit het vet van dode Joden. De vragen die ik me dan stel zijn niet: "is dat waar of niet" (zoals dat op fora al stormfront wel gebeurt). De vragen die ik dan stel zijn: "Het is bewezen dat dat op een plek gebeurde, maar gebeurde dat nog op andere plekken?", "Hoeveel Joden had men nodig om een stuk zeep te maken (die Joden die daarvoor gebruikt werden, hadden doorgaans een vettekort)", "hoeveel Joden zijn er effectief gebruikt om zeep te maken en hoeveel zeep is er gemaakt (in Kg)?". "Wat deed men met die zeep?", ...

[bgf324]

Oorspronkelijk geplaatst door LiberaalNL

Je praat nu over kleine details in een grote geheel. Het exacte aantal gedode Joden staat niet vast en weten we waarschijnlijk nooit, maar het staat vast dat het er tussen de 5,5 en 6,2 miljoen moeten zijn geweest.

Waar waarom zou het verboden moeten zijn om daar nog dieper op in te graven? Misschien kan men dan het interval verkleinen naar 5,5 tot 5,7, of 6,0 tot 6,2, of ...

[LiberaalNL]

Oorspronkelijk geplaatst door bgf324

Praktisch alleen. Maar de wetgeving laat geen ruimte voor a-politieke wetenschappers en serieuze historici.

Geen serieuze historicus ontkent de Holocaust. Dat is het hele eieren eten. Het is onmogelijk te concluderen dat de Holocaust niet is gebeurd, tenzij je uitermate dom bent en/of van zeer kwade wil.

[LiberaalNL]

Oorspronkelijk geplaatst door bgf324

Waar waarom zou het verboden moeten zijn om daar nog dieper op in te graven? Misschien kan men dan het interval verkleinen naar 5,5 tot 5,7, of 6,0 tot 6,2, of ...

Het is niet verboden onderzoek te doen naar de Holocaust. Het is in een aantal landen verboden de Holocaust te ontkennen en/of te minimaliseren.

[bgf324]

Oorspronkelijk geplaatst door LiberaalNL

Je praat nu over kleine details in een grote geheel. Het exacte aantal gedode Joden staat niet vast en weten we waarschijnlijk nooit, maar het staat vast dat het er tussen de 5,5 en 6,2 miljoen moeten zijn geweest.

De details, zoals het zeepgedoe 2 berichten geleden, zijn net interessant. Het is precies alsof je soep maakt; Je voegt op 10l een paar gram peper, en dat verandert de smaak helemaal.
De details maken een geheel historisch verhaal net pittiger, of geven het een andere bij/nasmaak (Mengele is bijvoorbeeld de peper in Auschwitz-soep: Het gaat over een paar honderd joden op het volle miljoen, maar toch maakt de aanwezigheid van Mengele een groot verschil.)

Of er nu 5,5 of 6,2 stierven interesseert me eerlijk gezegd geen bal. (Maar de cijferfreaks die het wel belangrijk vinden, zouden dat moeten mogen onderzoeken).

[bgf324]

Oorspronkelijk geplaatst door LiberaalNL

Het is niet verboden onderzoek te doen naar de Holocaust. Het is in een aantal landen verboden de Holocaust te ontkennen en/of te minimaliseren.

Ik wil het toch nog zien of een geschiedkundige die een revisionistisch onderzoek wil doen naar de holocaust (om bijvoorbeeld het getal beter bij te stellen) daarvoor toestemming krijgt van zijn overste, of daarvoor het nodige geld kan bijeen krijgen.

[Nestor Burma]

Oorspronkelijk geplaatst door LiberaalNL

Er is een verschil tussen historisch revisionisme en Holocaustrevisionisme. Ik heb het over de laatste. Holocaustontkenning gebeurt praktisch alleen door neonazi's en extremistische moslims.

Voor de "wet" niet.

[Nestor Burma]

Oorspronkelijk geplaatst door LiberaalNL

Gozer serieus, lees boeken.

Welke kun jij ons aanraden?

[Nestor Burma]

Oorspronkelijk geplaatst door Dixie

zo is het ! Het zijn enkel jodenhaters die deze cijfers aanvechten

Nee, Finkelstein en zélfs Ahmadinejad zijn bijvoorbeeld van Joodse afkomst.

[Nestor Burma]

Oorspronkelijk geplaatst door LiberaalNL

De grootste tegenstanders van de negationismeweten willen ongestraft hun antisemitisme van de daken schreeuwen.

De Holocaust-industrie is maar één jodenstreek (no pun intended). Er zijn dus véél meer redenen om "antisemiet" te zijn.

[Nestor Burma]

Oorspronkelijk geplaatst door Dixie

enkel revisionisten 'discussiëren' nog over het aantal doden elke normale mens weet dat dit rond de 6 miljoen ligt, door de duizenden wetenschappelijke bronnen die hierover voorhanden zijn...

Man, het gaat echt niet (alleen) over het getal 6 miljoen...

De Holocaust is de sluitsteen van de nieuwe naoorlogse (mensenrechten)moraal, die supra- én antinationaal is, een nieuwe "mythe" (lees: sociaal leidmotief). Hij heeft zelfs veel weg van een nieuwe "satanische" (omgekeerde, tegennatuurlijke) theologie, waarin Hitler wordt voorgesteld als de verpersoonlijking van een reëel bestaand Kwaad, dus als de Satan/Antichrist (met alle gevolgen van dien voor de reductio ad Hitlerum).

Het is toch vreemd - en ook weer niet - dat zoveel moderne mensen, die zichzelf doorgaans heel "atheïstisch", "kritisch", "sceptisch" en "rationeel" vinden, zo'n simplistische, manicheïstische opvatting kunnen aanhangen?

De massamoorden van het communisme - die in vredestijd een veelvoud bedroegen van de moorden die aan het NS in oorlogstijd worden toegeschreven! - kunnen daarentegen op véél meer begrip rekenen van de mensenrechtenfetisjisten.

Waarom? Omdat het communisme een kind is van de radicale Verlichting en de Joden-emancipatie (net zoals het naoorlogse mensenrechtenfetisjisme; zie o.a. René-Samuel Cassin en Raphael Lemkin).

Alles over dit onderwerp is politiek geladen. En daarom mag niets erover aanleiding geven tot politieke strijd (tenzij in het voordeel van Joden en globalisten natuurlijk).

[Nestor Burma]

Oorspronkelijk geplaatst door LiberaalNL

Je praat nu over kleine details in een grote geheel. Het exacte aantal gedode Joden staat niet vast en weten we waarschijnlijk nooit, maar het staat vast dat het er tussen de 5,5 en 6,2 miljoen moeten zijn geweest.

Ha, die Duitse Gründlichkeit toch!

[Nestor Burma]

Oorspronkelijk geplaatst door alain_bergmann

in feite voor een hologhost ontkenning kan je 10j cel krijgen, leuk hé!

Let op met zulke woordspelingen.

[alain_bergmann]

Oorspronkelijk geplaatst door Nestor Burma

Let op met zulke woordspelingen.

bent u mij aan het bedreigen? komaan, jij bent bezig tegen iemand die 2maal gewonden gedurende 2burgoorlogen. die sind's zijn 10de jaar niks anders als lijken en kalashnikov's gezien heeft.

[Nestor Burma]

Oorspronkelijk geplaatst door alain_bergmann

bent u mij aan het bedreigen? komaan, jij bent bezig tegen iemand die 2maal gewonden gedurende 2burgoorlogen. die sind's zijn 10de jaar niks anders als lijken en kalashnikov's gezien heeft.

Bedreigen? Helemaal niet!

Ik wil alleen zeggen dat je met Holocaust-kritische uitspraken van dit forum gebannen kunt worden.

[drosophila]

Oorspronkelijk geplaatst door zebrapad

Die duizenden neutrale bronnen, graag?

Oorspronkelijk geplaatst door http://www.serendib.be/boeken/uitbuiting1.htm#5a

5. Overweldigende bewijzen van de jodenuitroeiing

a. Geheimhouding

De bronnen over de jodenuitroeiing zijn zeldzamer noch onbetrouwbaarder dan die over andere genocides, integendeel. Zoals andere genocides was ook de judeocide een absoluut staatsgeheim en de nazi's hebben hun best gedaan om alle administratieve en materiële sporen uit te wissen. Toch bleven vele bronnen bewaard, maar de directe nazi-bronnen zijn bijna alle in verhullende of gecodeerde taal gesteld. Dergelijk eufemistisch taalgebruik is in dictaturen regel. Geen enkele staat drijft het cynisme zo ver de door hem bedreven genocide bij haar naam te noemen [Kuper, 104, 107, 144, 161]. De nazi's waren de eerste negationisten.

In 1935 achtte Hitler het moment nog niet gekomen voor de uitvoering van zijn plan om alle 'levensonwaardig leven' (geesteszieken, gehandicapten...) uit te roeien. Hij moet beseft hebben dat daartegen protest zou rijzen. De oorlog leek daarin verandering te brengen, militaire operaties eisten de aandacht op, mensenlevens leken minder zwaar te wegen. In oktober 1939, kort na de inval in Polen, gaf Hitler het startsein voor het 'euthanasie'-programma. Maar ook voor T4, zoals de codenaam luidde, werd geheimtaal gebruikt [Kogon-1987, 25, 29-30, 52]. Anders dan verwacht bood de oorlogssituatie onvoldoende dekking. Onder leiding van de beide kerken brak een storm van protest los die in augustus 1941 tot de stopzetting van het programma leidde. Dit protest maakte duidelijk dat de bevolking niet rijp was voor zulke drastische 'zuiveringsoperaties'.

Een andere reden voor de geheimhouding van de judeocide was dat de nazi-bonzen wisten dat ze op niet veel steun van de bevolking moesten rekenen. Het antisemitisme was in Duitsland minder sterk ontwikkeld dan doorgaans wordt aangenomen. De doorsnee Duitser liep niet warm voor de anti-joodse aspecten van de nazi-politiek, wat er met de joden gebeurde liet de meesten koud. De nazi-ideologie sprak hen om andere redenen aan (nationalisme, economisch herstel, anti-communisme, anti-kapitalisme, leidersprincipe). Antisemitisme was vooral voor de partij-elite een wezenlijk punt. Die elite wist dat de antisemitische propaganda weinig effect had, dat weinig actieve steun verwacht moest worden voor openlijke en brutale anti-joodse maatregelen. Daarom trok de nazi-leiding een gordijn op tussen de jodenuitroeiing en de Duitse bevolking [Baum, 63-69, 71-72; Marrus-1989, 94; Marrus-1982, 42; van Dorp]. Velen (niet alleen Duitsers) sloten de ogen voor concentratiekampen, deportaties en jodenvervolging, ze verdrongen of minimaliseerden wat gebeurde ('alleen het uitschot van de maatschappij werd geviseerd' - een argument dat het nog steeds doet in ontkennerskringen). Na de oorlog konden ze dan ook in alle 'eerlijkheid' beweren het niet geweten te hebben [Bettelheim-1970, 255, 257-261].

Aan passieve steun, passief antisemitische houdingen en onverschilligheid ontbrak het zeker niet. Het belang van passieve anti-joodse gevoelens kan verduidelijkt worden aan de hand van het door Michael Marrus ontwikkelde diagram van concentrische cirkels. De buitenste cirkel omsluit vrij algemene en vage anti-joodse houdingen. De middelste cirkel omvat gevoelens die zowel intenser als onstandvastiger zijn; deze zijn het die geactiveerd raken in crisisperiodes. De kern, de binnenste cirkel, bestaat uit fanatiek antisemitisme, een obsessie die niet aan verandering onderhevig is en niet beïnvloed wordt door wat joden doen of laten. De drie cirkels vloeien in elkaar over. Ze variëren met het politiek klimaat, zetten uit of krimpen in. Jodenvervolging wordt mogelijk als de middelste cirkel de buitenste activeert. Het ogenschijnlijk 'onschuldige' antisemitisme uit de twee buitenste ringen heeft een verdovend effect, zorgt ervoor dat velen onverschillig blijven voor vormen van vervolging waar ze eigenlijk niet voor te vinden zijn, dat ze desondanks de weg helpen bereiden die naar genocide leidt [Marrus-1982, 39-42].

In landen waar de joden minder geassimileerd en geïntegreerd waren en waar antisemitisme relatief makkelijk kon worden aangewakkerd - Polen, Rusland - gebeurde de jodenuitroeiing openlijker, nog beestachtiger, ter plekke en met medeweten van de plaatselijke bevolking (ook al omdat de veel grotere aantallen joden niet gedeporteerd konden worden, zeker niet onopgemerkt) [Marrus-1989, 66].

De geheimhouding was ook noodzakelijk voor een gesmeerd verloop van het vernietigingsproces. De om de tuin geleide slachtoffers verzetten zich niet of minder, er kwam minder protest uit de buitenwereld en de geheimtaal maakte het moorden ook minder belastend voor de daders [Courtois, 9-11, 12, 27].


b. Nazi-bronnen

Niettegenstaande de bevolen geheimhouding bleven toch enkele duidelijke en verhelderende uitspraken van nazi-bonzen bewaard. In oktober 1943 beriep Heinrich Himmler (leider van SS, politie en nazi-kampen) zich in verschillende toespraken tot hogere SS-officieren, partijleden en legerleiding op de enorme verdienste van de SS de taak van de jodenuitroeiing volbracht te hebben. Hij drukte zijn toehoorders op het hart die prestatie geheim te houden, de bevolking zou er nog geen begrip voor kunnen opbrengen. Himmler had het letterlijk over 'de jodenevacuering, de uitroeiing van het joodse volk' [Billig-1978, 62-63; Broszat-1977, 764; Wellers-1981, 37]. Op 27 maart 1942 schrijft Jozef Goebbels (minister voor propaganda) onverholen over de 'radicale oplossing' van het jodenprobleem. Hij vindt de toegepaste methode 'nogal barbaars en niet nader te beschrijven' maar er blijft in elk geval 'niet veel over van de joden'. Deze 'strafvoltrekking' verbaast hem een beetje maar 'sentimentaliteit is uit den boze, de Führer heeft hen gewaarschuwd, ze hebben het verdiend' en 'indien wij ons niet tegen hen te weer stelden zouden zij ons vernietigen'. Ook Goebbels beschouwt de jodenuitroeiing als een taak, de nazi's zouden de wereld verlossen van het kwaad, 'geen andere regering en geen ander regime zou de kracht kunnen verzamelen om dit probleem radicaal op te lossen'.

Ook in het antisemitisch schandaalblad Der Stürmer - dat ook in Duitsland niet populair was, maar wel overal uitgestald werd en te koop aangeboden - wordt er minstens één keer, op 4 november 1943, openlijk over de jodenuitroeiing gesproken [Billig-1978, 72].

Op 20 januari 1942 werden de modaliteiten van de uitvoering van de 'Endlösung der Europäische Judenfrage' vastgelegd op de Wannsee-conferentie. Uit de protocollen van die vergadering blijkt dat de 'vernietiging' van elf miljoen Europese joden werd afgesproken. Werkbekwame joden zouden als slaven worden ingezet in het oosten. Diegenen die dit 'natuurlijke eliminatie-proces' overleefden, waren in de ogen van de nazi's de biologisch sterkste en dus gevaarlijkste vertegenwoordigers van hun ras. Ze mochten dan ook niet vrijgelaten worden maar moesten op 'passende wijze' worden behandeld.

Over de eerste uitroeiingskampen bestaan weinig directe bronnen. Deze kampen (Chelmno, Belzec, Treblinka, Sobibor) werden alle nog tijdens de oorlog opgedoekt, toen de daders alle tijd hadden om de sporen grondig uit te wissen. Veel blijft onzeker. Maar we beschikken over officiële documenten van de transporten naar die kampen. En de archieven van de spoorwegdienst stemmen overeen met die van de begeleidings- en bewakingsdiensten. Ook de brieven van de commandant van Treblinka, zijn uitvoerige naoorlogse getuigenis [Sereny-1974] en de getuigenissen en schetsen van enkele overlevenden zijn eensluidend.

De deportatie van joden en zigeuners werd, zeker in West-Europa, zorgvuldig administratief bijgehouden door de nazi's. Er werden gedetailleerde transportlijsten opgemaakt (naam, geboorteplaats en geboortedatum...). Kopies werden bewaard door de centrale directie van de kampen (Oranienburg), de dienst van Adolf Eichmann in Berlijn, het kamp van bestemming en in de gestapo-archieven in het land waar het transport werd gevormd. Een deel van deze transportlijsten en kampregisters werd teruggevonden. Aan de hand daarvan kon het exact aantal gedeporteerden en doden uit België, Frankrijk en Nederland becijferd worden [Klarsfeld-1978/2; Klarsfeld-Steinberg; Wellers-1981, 56]. Meer dan de helft van de op deze lijsten vermelde joden werd bij aankomst op het kampperron geselecteerd, kreeg geen interneringsnummer en verdween in Auschwitz spoorloos uit de geschiedenis.

Voor de bouw van de grote gaskamers in Birkenau werd een beroep gedaan op gespecialiseerde firma's. Een deel van de correspondentie en rapporten van deze firma's werd teruggevonden. Daarin is sprake van vergassingskelders, uitgerust met ventilatoren en van gasdichte deuren met kijkgat [Kogon-1987, 196-200; Pressac-107, 109-111, 119-120, 122 en Wellers-1981, 89]. Ondanks de bevolen geheimhouding worden in enkele SS-documenten de termen 'lijkenkelder' en 'vergassingskelder' door elkaar gebruikt [Kogon-1987, 198-199; Wellers-1981, 85; Wellers-1987, 109-110]. Ook werden bestelbons teruggevonden voor gasdichte deuren, voor kamers die alleen van buitenaf geopend konden worden en verzoeken om reparaties aan gaskamers. Dringende orders die geplaatst werden toen in 1944 de toevloed van jodentransporten uit Hongarije begon [Pressac, 126].

Een deel van de correspondentie met de firma's die Zyklon B leverden (Zyklon B is de merknaam van het insekticide dat de SS gebruikte om mensen te vergassen) bleef bewaard. Daarin worden, vaak met grote aandrang, buitensporige hoeveelheden besteld [Kogon-87, 219-220]. De bestemming van het gas wordt vermeld, de ene keer moet een epidemie bestreden worden, de andere keer gaat het om een 'speciale behandeling' of 'Sonderaktion', nog een andere keer om de... 'evacuatie van joden' [Kogon-87, 200-201; Persitz-Wellers, 88; Wellers-1981, 88]. Van 1942 tot midden 1944 werden 22.500 kg Zyklon B geleverd aan Auschwitz, een hoeveelheid die ruimschoots volstond om meer dan een miljoen mensen mee om te brengen [Adam, 253; Bezwinska-Czech-1978, 92].

Om ongelukken te voorkomen werd aan Zyklon B normaliter een hoest- en traanverwekkende waarschuwingsstof toegevoegd. Na enige tijd werd die waarschuwingsstof weggelaten uit het Zyklon B bestemd voor de massamoord. Op die blikken Zyklon B stond een verwittiging dat ze géén waarschuwingsstof bevatten. Volgens Rudolf Höss, de beruchtste kampcommandant van Auschwitz, werd de waarschuwingsstof weggelaten om de vergassingsdood minder pijnlijk, humaner te maken [Katz, 290; Pressac-1982, 123].

Heel wat nazi-bonzen en vele SS-officieren hebben getuigd over getto's, kampen, Einsatzgruppen (mobiele SS-moordbrigades), gaskamers, vergassingen en het uitwissen van de sporen. Ze deden dat onafhankelijk van elkaar, in verschillende vormen en om verschillende redenen (dagboek, getuige in rechte, beschuldigde). Enkelen getuigden uit vrije wil (interview met Eichmann drie jaar voor zijn arrestatie, herhaald in zijn memoires). Anderen herhaalden hun getuigenis decennia later, toen ze niet langer beducht moesten zijn voor vervolging. Niemand trok zijn getuigenis in. Geen enkel hooggeplaatst nazi of SS-er heeft ooit het bestaan van gaskamers of jodenuitroeiing ontkend, velen hebben zelfmoord gepleegd vooraleer ze berecht konden worden [Bezwinska-Czech-1978; Höss; Kogon-1987, 110-116, 119, 126-131, 144-145, 154, 159, 177-180, 189, 203-211; Langbein-1975, 11; Persitz-Wellers, 87; Wellers-1981, 51, 58, 95].

Voor hun betrokkenheid bij de genocide werden, vier decennia lang, tal van oorlogsmisdadigers veroordeeld door West-Duitse rechters die doorgaans eerder toeschietelijk zijn voor nazi-misdaden [Kulka, 27-28; Wellers-1981, 52-53].


c. Andere bronnen

Er bestaat een ware stortvloed aan getuigenissen van slachtoffers (kampdagboeken) en overlevenden. In Chelmno, Belzec, Sobibor en Treblinka gingen bijna alle gevangenen direct de gaskamers in. Enkelen konden dank zij opstanden ontkomen en legden getuigenis af. Vergeten we ook niet dat van de meer dan anderhalf miljoen joden en zigeuners die naar deze kampen werden gevoerd, na de oorlog geen teken van leven werd teruggevonden, ondanks zorgvuldige en verwoede opsporingen.

Vele duizenden overlevenden hebben getuigd over de selectie bij aankomst op het kampperron in Birkenau, toen ze definitief werden gescheiden van samen met hen gearriveerde familieleden en dierbaren. Veel getuigenissen ook over de selecties in de kampen, waarbij zieke en zwakke gevangenen werden afgezonderd van de nog arbeidsbekwamen.

In en om crematoria en gaskamers werkten joodse gevangenen die moesten helpen bij het opruimen van alle stoffelijke resten van de vergasten. De gevangenen van dit speciale commando (Sonderkommando, afgekort SK) hadden het op materieel vlak iets minder slecht dan het gros der gevangenen. De SK-leden wisten dat ze te veel hadden gezien, dat ze Geheimnisträgerwaren en dat zij uit de weg geruimd zouden worden. Dit doodsbesef, de extremiteit van wat ze meemaakten en de minder nijpende materiële situatie, zorgden ervoor dat veel SK-leden heel wat in het werk stelden om wat ze gezien hadden te boekstaven. Ze maakten ter plekke notities, hielden een dagboek bij, begroeven bewijsstukken (bijvoorbeeld paspoorten van de vergasten). Dat alles blijkt uit enkele dagboeken en getuigenissen die na de oorlog werden opgegraven in de buurt van de vroegere crematoriagebouwen [Bezwinska-Czech-1973; Paisikovic, 35-37]. De authenticiteit van sommige ooggetuigenverslagen wordt NOG vergroot door het feit dat er verre van altijd positief wordt bericht over het onderlinge gedrag van gevangenen. Sommige SK-leden overleefden de oorlog en meer dan twintig overlevenden legden nadien getuigenis af.

Enkele gevangenen werden ingezet voor het vervaardigen van bepaalde onderdelen van de gaskamers of bij herstellingen. Ze hebben daarover getuigd. Een vijftal ontvluchte gevangenen bracht tijdens de oorlog al verslag uit over de massamoorden en enkele getuigenissen werden eind 1944 al gepubliceerd [Conway].

Over de gaskamers en vergassingen hebben ook niet-joodse overlevenden getuigd (denk aan het joodse komplot!). André Rogerie deed dat al direct na de oorlog. Hij beschrijft hoe duizenden, na selectie op het aankomstperron, verdwenen in de crematoriagebouwen en dat daaruit alleen hun materiële bezittingen en walmende rook weer te voorschijn kwamen. Rogerie vermeldt de gaskamers, zijn aanvankelijke ongeloof en het besef dat buitenstaanders daar nog meer moeite zullen mee hebben. Om die reden noemt hij zijn informant bij naam, een medegevangene die werd ingeschakeld bij de afbraak van de gasinstallatie.

In alle bezette landen hebben tijdens en na de oorlog burgers getuigd over de razzia's, executies en deportaties die voor hun neus plaatvonden. Omwonenden van uitroeiingskampen hebben getuigd over de massa's die ze zagen binnenvoeren en nooit meer zagen buitenkomen [Kogon-87, 106-110; 119-120; Wellers-1981, 151].

Deze zeer diverse bronnen kwamen bijna alle onafhankelijk van elkaar tot stand, bevestigen elkaar en vullen elkaar aan. Sommige getuigenissen werdenvoor het einde van de oorlog afgelegd, door mensen die wisten dat ze het niet konden overleven en beseften dat hun getuigenis misschien nooit de buitenwereld zou bereiken. Mensen die vaak hun hele familie in de crematoriagebouwen hadden zien verdwijnen, die geen belang hadden bij propaganda en die getuigden lang voordat de door ontkenners geïnsinueerde politieke of financiële motieven een rol konden spelen.

En, niet in het minst, de som van al deze indicaties. Het feit dat al deze onafhankelijk van elkaar tot stand gekomen bronnen, afkomstig van de meest verscheidene instanties en mensen (daders, slachtoffers en toeschouwers, van alle rang en stand) tot op zeer grote hoogte met elkaar overeenstemmen, elkaar overlappen en bekrachtigen.

In de volgende twee hoofdstukken komen terloops nog verscheidene indirecte bewijzen aan bod.

[Nestor Burma]

@ drosophila

Ik heb dat boek lang geleden ooit gelezen. Er is mij niet echt iets van bijgebleven. De auteur slaat en zalft zowel "exterminationisten" (de officiële historici) als "revisionisten".