Wat als je ziek wordt ? Ga je voor de natuurlijke selectie ?

[ViveLaBelgique]

Oorspronkelijk geplaatst door Klarekijk

Hoe zit dat eigenlijk in de islamitische wereld ?
daar wordt ook niet veel over gezegt , maar ik zie betrekkelijk weinig kinderen met een handicap .

Geen idee. Ze kennen in ieder geval ook taboes hierover. Ze denken meer in het kader van eer en oneer dan in het kader van schuld en onschuld.

Ik denk dat er vooral een verschil is tussen streken met hoge kindersterfte en met lage kindersterfte. Bij deze laatste is de gezondheidszorg beter georganiseerd en is de bevolking zelf gezonder. Bij deze eerste zijn de overlevingskansen voor gehandicapten ook lager.

[maddox]

Oorspronkelijk geplaatst door Klarekijk

Zou jij abortus toelaten of aanbevelen om te voorkomen dat er baby's geboren worden met erfelijke aandoeningen ?

Jazeker, ik zou de toekomstige ouders volledig informeren over wat ze op de wereld kunnen zetten.

Maar ik ben geen arts, en heb niet de kennis noch door opleiding en ervaring verworven vaardigheden om zulke uitspraken te kunnen maken.

Een ander punt. Waar trekt men de grens? Bijvoorbeeld, zijn 2 verschillende oogkleuren een erfelijke aandoening?

[Klarekijk]

Oorspronkelijk geplaatst door maddox

Jazeker, ik zou de toekomstige ouders volledig informeren over wat ze op de wereld kunnen zetten.

Maar ik ben geen arts, en heb niet de kennis noch door opleiding en ervaring verworven vaardigheden om zulke uitspraken te kunnen maken.

Een ander punt. Waar trekt men de grens? Bijvoorbeeld, zijn 2 verschillende oogkleuren een erfelijke aandoening?

Inderdaad het bepalen van de handicap is zeer breed en gevoelig .

Ok U , en ik hebben geen opleiding als dokter of een andere medische richting .

Maar soms stel ik vast dat mensen die te nauw betrokken zijn en proffesioneel verweven zijn minder rationeel kunnen redeneren over het thema waar ze met hun twee voeten instaan .

Kan bijgevolg een dokter wel of niet volledig hierin beslissen ?

[parsprototem]

Oorspronkelijk geplaatst door Klarekijk

Als verslaving aangeboren is , dan wordt het hoog tijd dat de natuur zijn werk eens gaat doen . en wat natuurlijke selectie gaat doorvoeren .

De mens is trouwens het enige levend wezen op aarde , en in het bijzonder het Blanke ras , dat meent voor alles een oplossing te hebben en meer en meer met de zwakkere onder ons , tegen wil en natuur , persee wil verder kweken .

ALs die zelfverklaarde blanke men daarentegen met een hond gaat kweken , OEI OEI OEI dan moet het plots een zuiver ras zijn .

ALs een bio / lanbouwingenieur aan een kweekproject werkt voor melkkoeien oei oei oei , enkel voorkweken met de beste onder hen omwille van eigen idiologie , materialisme en productiedrang . melk geven in dit geval .
Of de andere koe voor het beste vlees.
Of het paard voor de beste spring of loopprestatie's
De ene kip voor het beste ei , de andere kip voor het beste vlees , met zelfs inzake de legkip de niets ontziende selectie dat 50 % gedood wordt ( levend in een vuilzak worden gegooit waaar ze stikken op elkaar )met name de haantjes .
Voor het varken dan weer de beste kweek met de meeste biggen en de beste vleesproductie .

EN DAN !!!!! Hebben we plots geen spiegel meer om naar ons zelf te kijken .

en moeten ook twee ouder met een zware handicap kindjes kunnen krijgen .

En de mensen met zware erfelijke ziekten moeten er op los kunnen kweken .

en NU gaat U er nog een lap bovenop geven , Verslaafden hebben we niet maar ook niets te verwijten of zelfs niet even ter verantwoording te roepen !

Het is aangeboren , en ook zij moeten rustig nog meer verslaafden kunnen kweken .

SORRY , het mensdom ?

Dan mag van mij de natuurlijke selectie effe harder toeslaan om wat te zuiveren . sorrie , dat wordt zelfs hoog tijd .

Als er oorlog is (bv WOI) dan kan je dus best alle mannen die afgekeurd werden wel naar het front sturen. Het beste en gezondste DNA is in die loopgraven gebleven, en de afgekeurde mannen die hebben hun zaad doorgegeven. Idem voor WOII. Elke oorlog is een aderlating van gezond DNA.

Als vogels broeden en de eieren uitkomen en de ouders (bv zebravinken) merken dat er een jong is in de nest dat niet oké is, dan gooien ze dat jong uit de nest. Hoe ze dat merken, weet ik niet, maar ik vermoed dat het een jong is dat niet goed eet, niet wijd genoeg de bek openspert, ... Dieren maken een selectie. Daar is niets fout mee omdat die afgevallen dieren voedsel zijn voor andere diersoorten die ook jongen hebben om te voeden.

De mens is iets compleet apart. Die hoort niet thuis in de natuur vanwege zijn brein.

Ons brein produceert de ene levenswijze na de andere die fysisch en geestelijk een verzwakking teweegbrengt.
De mens heeft zich altijd gedrogeerd. Maak je daarover geen illusies. Het is eigen aan dat bizar menselijk brein.
Drogeert die zich niet met iets materieels, dan doet die het op een andere manier (bv gokken of 80 uur per week werken).
Drogeert die zich niet met tabak of met alcohol, dan doet die het met een meer maatschappelijk geaccepteerd medicijnenarsenaal (slaappillen, antidepressiva). Of gewoon met het eten van grote hoeveelheden vlees (VS).

Kijk gewoon naar recent gemaakte Amerikaanse series. De hoofdpersonages zijn meestal nog altijd slank, maar de andere personages zijn opvallend obese, en in reportages die gewone mensen op straat laten zien, valt die obesitas op. Je kan er niet meer naast kijken. Die mensen koken niet meer zoals weleer. Verse groenten, vers fruit, ...

Ik rook en ik drink en ben 54, maar ik loop sneller en langer dan een Amerikaanse griet van 20 jaar oud die 110 kilo weegt. En ik jog niet eens.

Je kan mensen niet uitsluiten op grond van een levenswijze. En ruimer gezien op grond van hun fysische toestand evenmin. Ik zou eerst met de vinger wijzen naar de maatschappij structuur waarin deze mensen opgroeien en volwassen worden.
Neem drie verschillende werkvloeren in één straat. Analyseer ze en ik garandeer je dat de regelgeving van de drie werkvloeren compleet haaks op elkaar staan. Een maatschappelijk structuur munt uit in het chaotische. Hoe kan je dan verwachten van een bevolking dat ze niet chaotisch eet, drinkt en ademt, seksueel actief is? En dan heb ik het alleen nog maar over een werkvloer.
Op school wordt ook niet aangeleerd om naar je lichaam te luisteren. Integendeel. Afhankelijk van de persoonlijkheid van de leerkracht mag je naar het toilet of niet. Jezelf ontlasten is een belangrijk element in het goede ervaren van je lichaam. Neen, hoor, terwijl ze je rond de oren slaan met bv de menserechten, zit je als kind al uren op een stoel met een ongemakkelijk aanvoelende dikke buik. En dan moet je de toiletten maar eens gaan bekijken in de scholen. De meeste ouders weten niet eens hoe smerig en vuil die vaak zijn.

Jij spreekt over discipline. Ik heb het liever over het aanleren van affiniteiten tgo je lichaam. Ik bedoel dat kinderen een zetje mogen krijgen om hun lichaam graag te zien. En als je iets graag ziet of er bewust van wordt, dan respecteer je dat ook. Zo simpel is dat.

[Another Jack]

Oorspronkelijk geplaatst door Klarekijk

Ik geloof dus nieks van dat je als junk geboren ben of met een zwak tot .

Mogelijk kiest hij er zelf niet voor maar mag het een zwak zijn om geen tweede keer aan te komen .

Ik neem aan dat voor de waaghalzen , één keer proberen nog zou kunnen , maar een verslaving is niet aangevat van één keer te proberen .

Dus je aangeboren theorie geloof ik geen bal van

Je kan wetenschappelijke bevindingen uiteraard negeren.

[Klarekijk]

Oorspronkelijk geplaatst door Another Jack

Je kan wetenschappelijke bevindingen uiteraard negeren.

Ik vind wetenschap heel belangrijk , maar we moeten ook wel vaststellen dat vele psyhiaters en wetenschappers veel dommer en zotter zijn dan een gewone werkmens uit de straat , omdat ze nog nauwelijks uit hun klein vakje denken komen en mijlen ver van de realiteit staan .

en toch bepalen zij zeer belangrijke facetten van de maatschappij .

[Nynorsk]

Oorspronkelijk geplaatst door Marie van de koster

Bij mij is ook de kwaliteit van het leven het allerbelangrijkste. Als ik heel veel pijn heb of voortdurend hulp nodig heb, dan heeft het geen zin meer het leven nodeloos te rekken.
Toch vraag ik me soms af of er niet heel veel moed nodig is om die finale stap te zetten.

Er zijn zoveel mensen die voortdurend hulp nodig hebben. Dat hoeft hun leven daarom niet kwaliteitsloos of nutteloos te maken.

M'n ma kan eigenlijk niks meer alleen (behalve tv-kijken en kruiswoordpuzzels oplossen). Maar de eerste die beweert dat ze haar leven 'nodeloos aan het rekken' is, krijgt een ferme djoef op zijn neus dat z'n neus vanachter op z'n hoofd er weer uitkomt.
M'n ma is nog steeds m'n favoriete persoon om samen op een terraske te gaan zitten. M'n ma is nog steeds dé persoon waarmee ik alle belangrijke dingen in m'n leven bespreek. Ze is mijn allerallerbeste vriendin. Dat we ze continu moeten helpen, is niet echt handig, maar we doen het wel met plezier. Tot zolang ze hier nog maar een hele tijd kan zijn. Ze blaakt van levenslust, ze heeft de dood echt wel op een paar mm gemist, dit is haar dérde kans (ze had voordien de dood al eens op een paar mm gemist), en ze geniet er niet dubbel, maar driedubbel van.
En ze is zeker geen unicum hierin.

Natuurlijk, als je er geen zin meer in hebt, kan je er maar beter de stekker uit trekken.

[AsGardSGO]

Oorspronkelijk geplaatst door Marie van de koster

Kwestie is waar dit stopt. Men begint met te zeggen dat zieke rokers niets meer krijgen terugbetaald. Dus zieke druggebruikers ook niet. Een stapje verder zijn we bij de alcoholisten of gewoon de mensen die regelmatig een pint te veel pakken zonder alcoholist te zijn. Dan komen we bij mensen met geslachtsziekten, die hebben het zichzelf ook aangedaan, nietwaar. Dan mensen met overgewicht, mensen met ondergewicht, mensen die overdreven sporten altijd met kwetsuren lopen enzovoort ...
Ik vind dit een heel gevaarlijke weg om in te slaan!

Vind jij dat Marie? Ik niet hoor, ik vind het maar logisch dat wij als mens en maatschappij naar zulk onmenselijke redenaties devolueren. Het is tenslotte onze menselijke natuur om zo dom te zijn toch?

[AsGardSGO]

Oorspronkelijk geplaatst door Klarekijk

Ik vind wetenschap heel belangrijk , maar we moeten ook wel vaststellen dat vele psyhiaters en wetenschappers veel dommer en zotter zijn dan een gewone werkmens uit de straat , omdat ze nog nauwelijks uit hun klein vakje denken komen en mijlen ver van de realiteit staan .

en toch bepalen zij zeer belangrijke facetten van de maatschappij .

Oh maar als je het nog niet door zou hebben; die "gewone" werkmens kan eer ook wat van wat dat betreft. Ofwel vanzichzelf, ofwel laten ze zich het aanpraten of opjutten net door die domme en zotte psychiaters en wetenschappers. Da's net dat groot struikelblok in onze maatschappij of zeg maar wereld want het is niet beperkt tot een geografisch of demagogisch gebied.

[Marie van de koster]

Oorspronkelijk geplaatst door Nynorsk

Er zijn zoveel mensen die voortdurend hulp nodig hebben. Dat hoeft hun leven daarom niet kwaliteitsloos of nutteloos te maken.

M'n ma kan eigenlijk niks meer alleen (behalve tv-kijken en kruiswoordpuzzels oplossen). Maar de eerste die beweert dat ze haar leven 'nodeloos aan het rekken' is, krijgt een ferme djoef op zijn neus dat z'n neus vanachter op z'n hoofd er weer uitkomt.
M'n ma is nog steeds m'n favoriete persoon om samen op een terraske te gaan zitten. M'n ma is nog steeds dé persoon waarmee ik alle belangrijke dingen in m'n leven bespreek. Ze is mijn allerallerbeste vriendin. Dat we ze continu moeten helpen, is niet echt handig, maar we doen het wel met plezier. Tot zolang ze hier nog maar een hele tijd kan zijn. Ze blaakt van levenslust, ze heeft de dood echt wel op een paar mm gemist, dit is haar dérde kans (ze had voordien de dood al eens op een paar mm gemist), en ze geniet er niet dubbel, maar driedubbel van.
En ze is zeker geen unicum hierin.

Natuurlijk, als je er geen zin meer in hebt, kan je er maar beter de stekker uit trekken.

Ik ben blij voor u en uw moeder dat het nog goed gaat ondanks haar slechte gezondheid.
Mijn moeder kon na haar beroerte zowat niets meer, enkel nog TV-kijken. Ik bezocht haar als ik kon en ging regelmatig met haar in de rolstoel wandelen. Maar zij had nog maar één wens : sterven. Het is vreselijk om zo 10 jaar lang te moeten leven met enkel die wens, ik was blij toen het gedaan was. Ik mis haar enorm, in gedachten zeg ik haar alles wat ik niet altijd hardop durf zeggen en dan heb ik het gevoel dat ze er samen met mij lol om heeft. Zij is nu dichter bij mij dan in die laatste vreselijke jaren van haar leven.
Maar ieder geval is anders en moet dus apart beoordeeld worden.

[Marie van de koster]

Oorspronkelijk geplaatst door AsGardSGO

Vind jij dat Marie? Ik niet hoor, ik vind het maar logisch dat wij als mens en maatschappij naar zulk onmenselijke redenaties devolueren. Het is tenslotte onze menselijke natuur om zo dom te zijn toch?

Inderdaad is de menselijke natuur niet bijster slim. Dikwijls denk ik dat de mensapen waar we van afstammen rationeler met hun leefmilieu omgaan dan wij.
Maar wij hebben verstand gekregen en wij moeten (of zouden moeten geleerd hebben) het gebruiken. Ik weet niet hoe de mensheid verder evolueert. Maar ik hoop dat het geen devolueren wordt.
Het brengt mij op mijn stokpaardje : overbevolking. Als de overbevolking terdege wordt aangepakt en wij geen vrees meer moeten hebben voor honger, dorst, plaatsgebrek dan kunnen we beginnen bouwen aan de kwaliteit van het leven en dan zal de mens de mogelijkheid hebben om zijn verstand te gebruiken. Maar ja, dan moeten we eerst van een paar miljard mensen van af geraken en dat is natuurlijk niet mogelijk van vandaag op morgen

[Klarekijk]

Oorspronkelijk geplaatst door Marie van de koster

Ik ben blij voor u en uw moeder dat het nog goed gaat ondanks haar slechte gezondheid.
Mijn moeder kon na haar beroerte zowat niets meer, enkel nog TV-kijken. Ik bezocht haar als ik kon en ging regelmatig met haar in de rolstoel wandelen. Maar zij had nog maar één wens : sterven. Het is vreselijk om zo 10 jaar lang te moeten leven met enkel die wens, ik was blij toen het gedaan was. Ik mis haar enorm, in gedachten zeg ik haar alles wat ik niet altijd hardop durf zeggen en dan heb ik het gevoel dat ze er samen met mij lol om heeft. Zij is nu dichter bij mij dan in die laatste vreselijke jaren van haar leven.
Maar ieder geval is anders en moet dus apart beoordeeld worden.

Mijn oprechte medeleven .

Als het te gevoelig ligt , hoeft U er niet op te antwoorden .

Had zij de kracht en of de wil om het op te geven ? zou ze dat eerder gewilt hebben mocht ze gekunt hebben ?

[Klarekijk]

Oorspronkelijk geplaatst door Marie van de koster

Ik ben blij voor u en uw moeder dat het nog goed gaat ondanks haar slechte gezondheid.
Mijn moeder kon na haar beroerte zowat niets meer, enkel nog TV-kijken. Ik bezocht haar als ik kon en ging regelmatig met haar in de rolstoel wandelen. Maar zij had nog maar één wens : sterven. Het is vreselijk om zo 10 jaar lang te moeten leven met enkel die wens, ik was blij toen het gedaan was. Ik mis haar enorm, in gedachten zeg ik haar alles wat ik niet altijd hardop durf zeggen en dan heb ik het gevoel dat ze er samen met mij lol om heeft. Zij is nu dichter bij mij dan in die laatste vreselijke jaren van haar leven.
Maar ieder geval is anders en moet dus apart beoordeeld worden.

Het lijkt mij, met respect makkelijker om met mensen over jezelf te praten of over hun , dan BV in uw geval over Uw ma . de emotionele betrokkenheid licht dieper .

Over vb , de vraag wat je zelf zou doen , is de drempel wat minder hoog om wat radicalere bewoordingen en uitspraken te doen dan vb over iemand anders of over je ouders .

Begrijp je .

daarom praat ik liever met de persoon in kwestie zelf en zijn eigen gevoel of de mijn gevoel , dan over een derde persoon .

[Marie van de koster]

Oorspronkelijk geplaatst door Klarekijk

Mijn oprechte medeleven .

Als het te gevoelig ligt , hoeft U er niet op te antwoorden .

Had zij de kracht en of de wil om het op te geven ? zou ze dat eerder gewilt hebben mocht ze gekunt hebben ?

Zij had gewoon niet de mogelijkheid. Mijn moeder was de liefste, beste mens die ooit geleefd heeft. Zij had maar één gebrek : zij dierf op geen enkele manier tegen mijn vader ingaan (combinatie van generatiementaliteit, opvoeding, grote liefde en het erg authoritaire karakter van mijn vader, denk ik).
Mijn vader heeft haar meer dan 9 jaar verzorgd omdat hij dat als zijn plicht zag, zonder te begrijpen dat haar leven te zwaar was en dat zij enerzijds leed door haar fysieke toestand en anderzijds omdat ze heel goed inzag hoe moeilijk zijn leven hierdoor werd (en ook dat van haar kinderen). Hij heeft die jaren niet alleen voor haar maar ook voor hemzelf veel zwaarder gemaakt dan nodig. Zijn starre plichtsgevoel was te sterk en over haar eigen leven had zij geen inspraak. Toen ze eindelijk naar het rusthuis ging - omdat het werkelijk onmogelijk werd haar thuis te verzorgen - heeft mijn vader wel toegegeven om een papier te tekenen zodat zij niet in een ziekenhuis zou opgenomen worden bij verergering van haar toestand maar dat zij in het RVT palleatieve zorgen zou krijgen. Zo is ze dan na enkele maanden stilletjes uitgedoofd.

[Marie van de koster]

Oorspronkelijk geplaatst door Klarekijk

Het lijkt mij, met respect makkelijker om met mensen over jezelf te praten of over hun , dan BV in uw geval over Uw ma . de emotionele betrokkenheid licht dieper .

Over vb , de vraag wat je zelf zou doen , is de drempel wat minder hoog om wat radicalere bewoordingen en uitspraken te doen dan vb over iemand anders of over je ouders .

Begrijp je .

daarom praat ik liever met de persoon in kwestie zelf en zijn eigen gevoel of de mijn gevoel , dan over een derde persoon .

't Is inderdaad niet gemakkelijk om over anderen te praten. Wat mezelf betreft, heb ik me voorgenomen om om euthanasie te vragen als mijn leven niet genoeg kwaliteit meer heeft. Ik ben al sinds de dood van mijn moeder van plan om zo'n papier te tekenen maar u weet hoe dat gaat : vandaag heb ik dit te doen, morgen dat, en dat wordt maar uitgesteld. Niettemin ga ik er achter horen als ik nog eens bij mijn huisarts kom - iets wat (gelukkig?) zelden gebeurt. Ik wil in ieder geval niet dat mijn kinderen ooit voor de verantwoordelijkheid moeten opdraaien. Zij kennen mijn gevoelens over dit onderwerp maar vinden het vervelend als ik erover wil praten, mogelijk is dat toch nog een beetje een taboe tussen ouders en kinderen.