Nederland gaat slecht om met zijn taal en geschiedenis

[TheFourHorsemen]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

Het klopt ook niet wat hij schrijft. In het blaadje "Nederlands - Landstaal" krijg je heel vaak voorbeelden te lezen waar een bedrijf voor een Engelse slogan ging in Vlaanderen, maar teruggreep naar het Frans als ze in Wallonië adverteerde.

Dat kan ik me heel goed voorstellen. Het zou me echt verbazen moest er in Wallonië vaak in het Engels geadverteerd worden.

[Het Oosten]

/

[Jacob Van Artevelde]

Oorspronkelijk geplaatst door Het Oosten

Helaas...na een goede 20 jaar kwamen de Oranjes via de achterpoort van Scheveningen weer terug naar Nederland. En werd de klok weer teruggedraaid.

1. Maar wél na het Koninkrijk Holland, hoe oordeelt ge daar trouwens over...?
Ik bedoel maar, het VKN kwam dus niet helem�*�*l uit de lucht vallen.
(Al had het wat mij betreft ook een VRN mogen zijn. Misschien had dat beter de tijd kunnen doorstaan.)

2. Maar niet voor lang. En als de patriotten zouden terugkomen zouden ze hun stoutste dromen bewaarheid zien...onder de Oranjes.

[Jacob Van Artevelde]

Oorspronkelijk geplaatst door TheFourHorsemen

En daarom dat de "het" in "het sneeuwt" niet overbodig is (en dus zeker niet moet worden "afgeschaft) zoals eerder in dit topic werd beweerd.

Cf. Il pleut. Zinnen zonder onderwerp doen in de West-Europese talen autistisch aan.

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door Jacob Van Artevelde

Cf. Il pleut. Zinnen zonder onderwerp doen in de West-Europese talen autistisch aan.

Valt Grieks ook onder die talen?

In het Slovaaks is het trouwens ook zonder onderwerp. In de tegenwoordige tijd is dat kortweg "prš�*".

[Het Oosten]

Oorspronkelijk geplaatst door Jacob Van Artevelde

1. Maar wél na het Koninkrijk Holland, hoe oordeelt ge daar trouwens over...?
Ik bedoel maar, het VKN kwam dus niet helem�*�*l uit de lucht vallen.
(Al had het wat mij betreft ook een VRN mogen zijn. Misschien had dat beter de tijd kunnen doorstaan.)

2. Maar niet voor lang. En als de patriotten zouden terugkomen zouden ze hun stoutste dromen bewaarheid zien...onder de Oranjes.

1)Het Koninkrijk Holland was een achteruitgang vergeleken met de Bataafse Republiek, maar toch nog steeds een vooruitgang in vergelijking met de tijd van stadhouder Willem V en zijn vrouw, Wilhelmina van Pruisen.

2)Het zijn niet de Oranjes die de dromen van de de Patriotten hebben verwezenlijkt, maar wel mensen als Thorbecke die de Oranjes hebben gedwongen zich aan te passen aan de veranderende tijden.


Johan Rudolf Thorbecke.



Thorbecke had zich overigens verdiept in de geschriften van de Patriotten en meer bepaald in deze van Van der Capellen.


Joan Derk Van der Capellen tot den Pol.

[Het Oosten]

/

[Burkide]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

Valt Grieks ook onder die talen?

In het Slovaaks is het trouwens ook zonder onderwerp. In de tegenwoordige tijd is dat kortweg "prš�*".

Ik ken Grieks noch Slovaaks, maar - afgaande op m'n kennis van het Servo-Kroatisch - vraag ik me af of we hier misschien geen appelen met peren vergelijken.

In het Nederlands kunnen we geen zinnen maken als "Slaapt." of "Slapen." omdat het dan onduidelijk is wie het onderwerp is (in termen van betekenis). Jij of hij, zij of het? Wij, jullie of zij? Daarom plaatsen we er steeds een onderwerp bij: "Hij slaapt", "Zij slapen." Die logica wordt dan ook doorgezet naar andere omstandigheden, die geen echt handelende persoon kennen en daarom dan maar een 'leeg' onderwerp vereisen: "Het regent.", "Het sneeuwt.",...

In een taal als het Servo-Kroatisch is het echter niet alleen zeer goed mogelijk om zinnen te bouwen zonder expliciet grammaticaal onderwerp, het is zelfs de gebruikelijkste wijze. Aangezien het werkwoord (zowel in de tegenwoordige tijd als in de verschillende verleden en toekomende tijden) per grammaticale persoon een aparte vorm kent, bevat het werkwoord op zich al de informatie die wij met het onderwerp weergeven: спавам (ik slaap), спавасте ("jullie sliepen", onvoltooid verleden tijd in de meeste streken en in de standaardvarianten een voornamelijk literaire vorm), спавале су (zij - vrouwelijk meervoud - sliepen), спаваћемо (wij zullen slapen), enz...
Toevallig - of is het net hierdoor? - kent die taal dan weer geen constructies als "het regent" en "het sneeuwt", maar gebruikt men inderdaad "regen valt (киша пада of, in de meeste gevallen eerder: пада киша) en "sneeuw valt" (снијег пада/пада снијег).

[Adrian M]

Oorspronkelijk geplaatst door Het Oosten

1)Het Koninkrijk Holland was een achteruitgang vergeleken met de Bataafse Republiek, maar toch nog steeds een vooruitgang in vergelijking met de tijd van stadhouder Willem V en zijn vrouw, Wilhelmina van Pruisen.

2)Het zijn niet de Oranjes die de dromen van de de Patriotten hebben verwezenlijkt, maar wel mensen als Thorbecke die de Oranjes hebben gedwongen zich aan te passen aan de veranderende tijden.


Johan Rudolf Thorbecke.



Thorbecke had zich overigens verdiept in de geschriften van de Patriotten en meer bepaald in deze van Van der Capellen.


Joan Derk Van der Capellen tot den Pol.

Blijft me verbazen dat u zich druk maakt over een koningshuis in het buitenland, waarvan de inwoners van dit land (momenteel) tevens grotendeels voorstander zijn van het huidige koninkrijk

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door Burkide

Ik ken Grieks noch Slovaaks, maar - afgaande op m'n kennis van het Servo-Kroatisch - vraag ik me af of we hier misschien geen appelen met peren vergelijken.

In het Nederlands kunnen we geen zinnen maken als "Slaapt." of "Slapen." omdat het dan onduidelijk is wie het onderwerp is (in termen van betekenis). Jij of hij, zij of het? Wij, jullie of zij? Daarom plaatsen we er steeds een onderwerp bij: "Hij slaapt", "Zij slapen." Die logica wordt dan ook doorgezet naar andere omstandigheden, die geen echt handelende persoon kennen en daarom dan maar een 'leeg' onderwerp vereisen: "Het regent.", "Het sneeuwt.",...

In een taal als het Servo-Kroatisch is het echter niet alleen zeer goed mogelijk om zinnen te bouwen zonder expliciet grammaticaal onderwerp, het is zelfs de gebruikelijkste wijze. Aangezien het werkwoord (zowel in de tegenwoordige tijd als in de verschillende verleden en toekomende tijden) per grammaticale persoon een aparte vorm kent, bevat het werkwoord op zich al de informatie die wij met het onderwerp weergeven: спавам (ik slaap), спавасте ("jullie sliepen", onvoltooid verleden tijd in de meeste streken en in de standaardvarianten een voornamelijk literaire vorm), спавале су (zij - vrouwelijk meervoud - sliepen), спаваћемо (wij zullen slapen), enz...
Toevallig - of is het net hierdoor? - kent die taal dan weer geen constructies als "het regent" en "het sneeuwt", maar gebruikt men inderdaad "regen valt (киша пада of, in de meeste gevallen eerder: пада киша) en "sneeuw valt" (снијег пада/пада снијег).

Iedere taal heeft z'n eigenheid. Dat is juist het mooie aan een dergelijke talenrijkdom als we hebben in Europa.

[Burkide]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

Iedere taal heeft z'n eigenheid. Dat is juist het mooie aan een dergelijke talenrijkdom als we hebben in Europa.

Volmondig mee eens. Dat geldt trouwens niet enkel voor Europa.

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door Burkide

Volmondig mee eens. Dat geldt trouwens niet enkel voor Europa.

Natuurlijk, maar wij zitten toch relatief dicht bij elkaar, nietwaar?!

[Adrian M]

Oorspronkelijk geplaatst door Het Oosten

1)Het Koninkrijk Holland was een achteruitgang vergeleken met de Bataafse Republiek, maar toch nog steeds een vooruitgang in vergelijking met de tijd van stadhouder Willem V en zijn vrouw, Wilhelmina van Pruisen.

2)Het zijn niet de Oranjes die de dromen van de de Patriotten hebben verwezenlijkt, maar wel mensen als Thorbecke die de Oranjes hebben gedwongen zich aan te passen aan de veranderende tijden.


Johan Rudolf Thorbecke.



Thorbecke had zich overigens verdiept in de geschriften van de Patriotten en meer bepaald in deze van Van der Capellen.


Joan Derk Van der Capellen tot den Pol.

Interessant aan geschiedenis is dat tal van diverse inzichten mogelijk zijn

Bataafse Marine

Quote: Reeds ver voor de Patriottentijd was de marine het symbool van nationale eenheid. Joan Dirk van der Capellen tot den Pol, een patriot van het eerste uur, pleitte in september 1781 in zijn pamflet ‘Aan het Volk’ voor uitbreiding van de vloot. De welvaart van de republiek hing naar zijn mening af van de handel over zee en voor bescherming van dit belang was een sterke en goed geoefende marine een voorwaarde.

Na de ‘Bataafse Omwenteling’ van 1795 werd de Marine het troetelkind van de nieuwe revolutionaire machthebbers, hierbij werd het herstel van de vloot krachtig ter hand genomen. Archiefstukken uit die tijd tonen duidelijk aan hoe de Bataven poogden om de marine in haar oude luister te herstellen.

1796: het eskader van vice-admiraal Engelbert Lucas, geeft zich op 17 augustus aan de Britten over in de Saldanha-baai, Zuid-Afrika. Het Bataafse eskader bestond uit de volgende schepen van oorlog:

o Linieschip Dordrecht
o Linieschip Revolutie l
o Linieschip Maarten Harpertsz. Tromp
o Fregat Castor
o Fregat Brave
o Fregat Sirene
o Fregat Bellona

Tevens het adviesjacht Havik, mede de proviandschepen, Zorg en Hoop en de Maria. Het overgrote deel van de bemanning trad daarna in Engelse dienst, dit alles onder de kreet van ‘Oranje boven’.

1797: het eskader onder de vice-admiraal Jan W. de Winter wordt op 11 oktober bij Kamperduin verslagen door de Britse admiraal Adam Duncan. Negen linieschepen en een fregat werden door de Britten buit gemaakt en 3775 Nederlanders waaronder een aantal vice-admiralen belandden in krijgsgevangenschap.

1799: het Bataafs eskader onder vice-admiraal Samuel Story, kreeg de opdracht zich op de Vlieter terug te trekken. De Britse invasievloot posteerde zich voor Den Helder, de weg naar open zee was afgesloten. Ondertussen was de bemanning openlijk in opstand gekomen en na gehouden krijgsraad besloot Story het eskader over te geven en hij zegde daarbij: ‘ Daar de mijnen verdommen het om het vechten’.

Deze rampzalige gebeurtenissen hebben een diepe indruk op de tijdgenoten gemaakt, zelfs tegenwoordig vindt men daar nog bewijs van, zoals het rouwlint aan de matrozenmuts, bij onze hedendaagse marine. De linten zijn een rouwbetoon voor de enorme verliezen in de Slag bij Kamperduin

1799: Engelse en Russische invasietroepen landden op de kust van Noord-Holland, niet gehinderd door de Bataafse vloot, deze had opdracht gekregen zich terug te trekken op de 'Vlieter' en was niet in staat vanuit die positie een aanval vanuit zee af te slaan. Het gehele eskader van s.b.n. Samuel Story moest zich zonder tegenstand, aan de Engelsen in de Vlieter overgeven, mede door de woelingen onder het scheepsvolk.
In ‘Holland morde’ men met verontwaardiging over de admiraal en het debacle en zijn koeltjes vertellen: ‘Dat het scheepsvolk hem gedwongen had, zijnen vloot aan den Engelschen over te geven’.

Aan de loyaliteit van de marine bemanning van de Bataafse Republiek kan inderdaad met reden worden getwijfeld, een sterke Oranjegezindheid spreekt uit talrijke verslagen. De kwaliteit van het officierskorps was na de reorganisatie, ontdaan van de vakbekwame officieren. De Stichting Kadetten-Instituut voor de Marine der Bataafse Republiek kon dit verlies in de verste verte niet compenseren. De sterkte van de Bataafse vloot was met buitengewone inspanning enigszins te herstellen. De energie en de middelen waarmee de opeenvolgende besturen, dit trachtten te realiseren zijn indrukwekkend.

Ondanks de inspanning die men zich getrooste, werd de Bataafse Marine nooit een serieuze bedreiging voor de Engelse hegemonie ter zee.
De verklaring hiervoor zou kunnen liggen in het standpunt van de Bataafse regeerders hoe zij met de mensen omsprongen. De Bataven geloofden in ‘De Mens’, maar niet noodzakelijk in hun eigen mensen. Er werd geïnvesteerd in materiaal maar niet in personeel. Men slaagde er niet in de harten terug te winnen.

bronnen en literatuur
-Een nieuw aandachtspunt binnen het ARA, Bataafse Marine. Dick Brongers 1996
Alg. Rijks Archief Den Haag:
-Archief van het Departement van Marine. 1795-1813.
Colleges belast met de rechtspraak, betreffende de convooien en licenten, 1795 -1813.
Collectie: S. Dassevael.
Collectie: G. H. Ver Huel.
-Eigen archief: J. C. H. Jansen.
Hellevoetsluis 6de januari 2011
Auteur : J. C. H. Jansen.
Redactie en afbeelding: A. C. Pieké

http://vestinghellevoetsluis.nl/inde...ataafse-marine


Slag bij Kamperduin
Het gros van de overige Bataafse schepen verzette zich eveneens met hand en tand. Tegen de overmacht en de nadelige tactische situatie waren zij echter niet opgewassen. In de achterhoede werden de linieschepen Delft (commandant vice-admiraal Gerrit Verdooren), 54/60 stukken), Alkmaar (56 stukken), Haarlem (68 stukken) en Jupiter (commandant viceadmiraal H. Reintjes, 72 stukken) en het fregat Monnickendam (44 stukken) gedoubleerd en overmeesterd. In het centrum van de Bataafse vloot werd

De Vrijheid door vier Engelse schepen tegelijk aangevallen. De brandende Hercules was in dit deel van het strijdtoneel terechtgekomen en dreigde in aanvaring te komen met o.a. de Brutus (74 stukken) van schout-bij-nacht Johan Arnold Bloys van Treslong (1757-1824), die hierdoor verhinderd werd om De Winter te hulp te komen. Ook andere commandanten zagen geen kans of durfden niet met hun kapot geschoten schepen De Vrijheid te ontzetten. De Winter verdedigde zich in totaal drie uur, waarna hij zijn tot wrak geschoten schip overgaf.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Zeeslag_bij_Kamperduin

Herbouw linieschip de Delft (Bataafse periode)
De Delft wordt momenteel nagebouwd, nadat restanten van het schip gevonden werden
http://www.rotterdamhistorischdelfsh...-de-delft.html
http://www.equipage-dedelft.nl/wp/?page_id=17


Matrozenuniform
Aan het matrozen uniform is een deel van de Nederlandse geschiedenis herkenbaar
De flap op de rugzijde heeft drie blauwe strepen en herinneren aan de drie zeeslagen van Michiel de Ruyter. Opvallend is dat ook de Britten drie strepen kennen
De das met knoop aan de voorzijde herinnert aan zijn sterfdag. Toen hij gewond raakte werd hij met een soortgelijk doek verbonden
De rouwlinten aan de achterzijde van de muts herinneren aan de verliezen en verloren Zeeslag bij Kamperduin op 11 oktober 1797

[Het Oosten]

Oorspronkelijk geplaatst door Adrian M

Interessant aan geschiedenis is dat tal van diverse inzichten mogelijk zijn

Bataafse Marine

Quote: Reeds ver voor de Patriottentijd was de marine het symbool van nationale eenheid. Joan Dirk van der Capellen tot den Pol, een patriot van het eerste uur, pleitte in september 1781 in zijn pamflet ‘Aan het Volk’ voor uitbreiding van de vloot. De welvaart van de republiek hing naar zijn mening af van de handel over zee en voor bescherming van dit belang was een sterke en goed geoefende marine een voorwaarde.

Na de ‘Bataafse Omwenteling’ van 1795 werd de Marine het troetelkind van de nieuwe revolutionaire machthebbers, hierbij werd het herstel van de vloot krachtig ter hand genomen. Archiefstukken uit die tijd tonen duidelijk aan hoe de Bataven poogden om de marine in haar oude luister te herstellen.

1796: het eskader van vice-admiraal Engelbert Lucas, geeft zich op 17 augustus aan de Britten over in de Saldanha-baai, Zuid-Afrika. Het Bataafse eskader bestond uit de volgende schepen van oorlog:

o Linieschip Dordrecht
o Linieschip Revolutie l
o Linieschip Maarten Harpertsz. Tromp
o Fregat Castor
o Fregat Brave
o Fregat Sirene
o Fregat Bellona

Tevens het adviesjacht Havik, mede de proviandschepen, Zorg en Hoop en de Maria. Het overgrote deel van de bemanning trad daarna in Engelse dienst, dit alles onder de kreet van ‘Oranje boven’.

1797: het eskader onder de vice-admiraal Jan W. de Winter wordt op 11 oktober bij Kamperduin verslagen door de Britse admiraal Adam Duncan. Negen linieschepen en een fregat werden door de Britten buit gemaakt en 3775 Nederlanders waaronder een aantal vice-admiralen belandden in krijgsgevangenschap.

1799: het Bataafs eskader onder vice-admiraal Samuel Story, kreeg de opdracht zich op de Vlieter terug te trekken. De Britse invasievloot posteerde zich voor Den Helder, de weg naar open zee was afgesloten. Ondertussen was de bemanning openlijk in opstand gekomen en na gehouden krijgsraad besloot Story het eskader over te geven en hij zegde daarbij: ‘ Daar de mijnen verdommen het om het vechten’.

Deze rampzalige gebeurtenissen hebben een diepe indruk op de tijdgenoten gemaakt, zelfs tegenwoordig vindt men daar nog bewijs van, zoals het rouwlint aan de matrozenmuts, bij onze hedendaagse marine. De linten zijn een rouwbetoon voor de enorme verliezen in de Slag bij Kamperduin

1799: Engelse en Russische invasietroepen landden op de kust van Noord-Holland, niet gehinderd door de Bataafse vloot, deze had opdracht gekregen zich terug te trekken op de 'Vlieter' en was niet in staat vanuit die positie een aanval vanuit zee af te slaan. Het gehele eskader van s.b.n. Samuel Story moest zich zonder tegenstand, aan de Engelsen in de Vlieter overgeven, mede door de woelingen onder het scheepsvolk.
In ‘Holland morde’ men met verontwaardiging over de admiraal en het debacle en zijn koeltjes vertellen: ‘Dat het scheepsvolk hem gedwongen had, zijnen vloot aan den Engelschen over te geven’.

Aan de loyaliteit van de marine bemanning van de Bataafse Republiek kan inderdaad met reden worden getwijfeld, een sterke Oranjegezindheid spreekt uit talrijke verslagen. De kwaliteit van het officierskorps was na de reorganisatie, ontdaan van de vakbekwame officieren. De Stichting Kadetten-Instituut voor de Marine der Bataafse Republiek kon dit verlies in de verste verte niet compenseren. De sterkte van de Bataafse vloot was met buitengewone inspanning enigszins te herstellen. De energie en de middelen waarmee de opeenvolgende besturen, dit trachtten te realiseren zijn indrukwekkend.

Ondanks de inspanning die men zich getrooste, werd de Bataafse Marine nooit een serieuze bedreiging voor de Engelse hegemonie ter zee.
De verklaring hiervoor zou kunnen liggen in het standpunt van de Bataafse regeerders hoe zij met de mensen omsprongen. De Bataven geloofden in ‘De Mens’, maar niet noodzakelijk in hun eigen mensen. Er werd geïnvesteerd in materiaal maar niet in personeel. Men slaagde er niet in de harten terug te winnen.

bronnen en literatuur
-Een nieuw aandachtspunt binnen het ARA, Bataafse Marine. Dick Brongers 1996
Alg. Rijks Archief Den Haag:
-Archief van het Departement van Marine. 1795-1813.
Colleges belast met de rechtspraak, betreffende de convooien en licenten, 1795 -1813.
Collectie: S. Dassevael.
Collectie: G. H. Ver Huel.
-Eigen archief: J. C. H. Jansen.
Hellevoetsluis 6de januari 2011
Auteur : J. C. H. Jansen.
Redactie en afbeelding: A. C. Pieké

http://vestinghellevoetsluis.nl/inde...ataafse-marine


Slag bij Kamperduin
Het gros van de overige Bataafse schepen verzette zich eveneens met hand en tand. Tegen de overmacht en de nadelige tactische situatie waren zij echter niet opgewassen. In de achterhoede werden de linieschepen Delft (commandant vice-admiraal Gerrit Verdooren), 54/60 stukken), Alkmaar (56 stukken), Haarlem (68 stukken) en Jupiter (commandant viceadmiraal H. Reintjes, 72 stukken) en het fregat Monnickendam (44 stukken) gedoubleerd en overmeesterd. In het centrum van de Bataafse vloot werd

De Vrijheid door vier Engelse schepen tegelijk aangevallen. De brandende Hercules was in dit deel van het strijdtoneel terechtgekomen en dreigde in aanvaring te komen met o.a. de Brutus (74 stukken) van schout-bij-nacht Johan Arnold Bloys van Treslong (1757-1824), die hierdoor verhinderd werd om De Winter te hulp te komen. Ook andere commandanten zagen geen kans of durfden niet met hun kapot geschoten schepen De Vrijheid te ontzetten. De Winter verdedigde zich in totaal drie uur, waarna hij zijn tot wrak geschoten schip overgaf.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Zeeslag_bij_Kamperduin

Herbouw linieschip de Delft (Bataafse periode)
De Delft wordt momenteel nagebouwd, nadat restanten van het schip gevonden werden
http://www.rotterdamhistorischdelfsh...-de-delft.html
http://www.equipage-dedelft.nl/wp/?page_id=17


Matrozenuniform
Aan het matrozen uniform is een deel van de Nederlandse geschiedenis herkenbaar
De flap op de rugzijde heeft drie blauwe strepen en herinneren aan de drie zeeslagen van Michiel de Ruyter. Opvallend is dat ook de Britten drie strepen kennen
De das met knoop aan de voorzijde herinnert aan zijn sterfdag. Toen hij gewond raakte werd hij met een soortgelijk doek verbonden
De rouwlinten aan de achterzijde van de muts herinneren aan de verliezen en verloren Zeeslag bij Kamperduin op 11 oktober 1797

Dat de marine een zogenaamd 'troetelkind' werd voor de 'Bataafsche Republiek' is niet nieuw. Reeds in de tijd van de Patriotten was er een strijd ontbrand tussen de stadhouder Willem V en de Regenten. De stadhouder wenste een versterking van het landleger (en dus ook van zijn macht); de Regenten wilden een versterking van de marine (ook om de handelsbelangen veilig te stellen). De patriotten steunden in deze de Regenten. De voor de Republiek twijfelachtige uitslag van de zeeslag bij de Doggersbank (die door de Republiek als een 'overwinning' werd voorgesteld alhoewel dit eigenlijk niet zo was), versterkte de Patriotten in hun opvattingen dat men vooral de vloot moest versterken. De Bataafse Republiek voerde deze verzuchting dan ook in de praktijk uit.

[Adrian M]

Oorspronkelijk geplaatst door Het Oosten

Dat de marine een zogenaamd 'troetelkind' werd voor de 'Bataafsche Republiek' is niet nieuw. Reeds in de tijd van de Patriotten was er een strijd ontbrand tussen de stadhouder Willem V en de Regenten. De stadhouder wenste een versterking van het landleger (en dus ook van zijn macht); de Regenten wilden een versterking van de marine (ook om de handelsbelangen veilig te stellen). De patriotten steunden in deze de Regenten. De voor de Republiek twijfelachtige uitslag van de zeeslag bij de Doggersbank (die door de Republiek als een 'overwinning' werd voorgesteld alhoewel dit eigenlijk niet zo was), versterkte de Patriotten in hun opvattingen dat men vooral de vloot moest versterken. De Bataafse Republiek voerde deze verzuchting dan ook in de praktijk uit.

Militair historisch gezien werden daarentegen een aantal kardinale fouten gemaakt.
De belangrijkste fout: "De kwaliteit van het officierskorps was na de reorganisatie, ontdaan van de vakbekwame officieren. De Stichting Kadetten-Instituut voor de Marine der Bataafse Republiek kon dit verlies in de verste verte niet compenseren"

Er werd niet geïnvesteerd in personeel. De patriotten geloofden niet in hun eigen mensen. Op voorhand is elke oorlog, ook al bezit men het beste materieel, een verloren zaak als er geen vertrouwen aanwezig is bij militairen.

“Ondanks de inspanning die men zich getrooste, werd de Bataafse Marine nooit een serieuze bedreiging voor de Engelse hegemonie ter zee.
De verklaring hiervoor zou kunnen liggen in het standpunt van de Bataafse regeerders hoe zij met de mensen omsprongen. De Bataven geloofden in ‘De Mens’, maar niet noodzakelijk in hun eigen mensen. Er werd geïnvesteerd in materiaal maar niet in personeel. Men slaagde er niet in de harten terug te winnen”

Cruciaal was de Marine ontdoen van vakbekwame officieren ipv hen voor zich te winnen. Met name voor vakbekwame officieren gaat een militair voor door het vuur, mee ook daar z’n leven van zulke officieren af kan hangen. Door juist deze officieren weg te rangeren ontstaat demotivatie.

Vergis u overigens niet in wat als Marine wordt gekenmerkt. Van een Marine was pas in een laat tijdperk sprake. Oorlogsschepen werden pas in een vrij laat tijdperk gebouwd. Lange tijd werd er slechts gebruik gemaakt van bewapende koopvaardijschepen.

[Het Oosten]

Oorspronkelijk geplaatst door Adrian M

Militair historisch gezien werden daarentegen een aantal kardinale fouten gemaakt.
De belangrijkste fout: "De kwaliteit van het officierskorps was na de reorganisatie, ontdaan van de vakbekwame officieren. De Stichting Kadetten-Instituut voor de Marine der Bataafse Republiek kon dit verlies in de verste verte niet compenseren"

Er werd niet geïnvesteerd in personeel. De patriotten geloofden niet in hun eigen mensen. Op voorhand is elke oorlog, ook al bezit men het beste materieel, een verloren zaak als er geen vertrouwen aanwezig is bij militairen.

“Ondanks de inspanning die men zich getrooste, werd de Bataafse Marine nooit een serieuze bedreiging voor de Engelse hegemonie ter zee.
De verklaring hiervoor zou kunnen liggen in het standpunt van de Bataafse regeerders hoe zij met de mensen omsprongen. De Bataven geloofden in ‘De Mens’, maar niet noodzakelijk in hun eigen mensen. Er werd geïnvesteerd in materiaal maar niet in personeel. Men slaagde er niet in de harten terug te winnen”

Cruciaal was de Marine ontdoen van vakbekwame officieren ipv hen voor zich te winnen. Met name voor vakbekwame officieren gaat een militair voor door het vuur, mee ook daar z’n leven van zulke officieren af kan hangen. Door juist deze officieren weg te rangeren ontstaat demotivatie.

Vergis u overigens niet in wat als Marine wordt gekenmerkt. Van een Marine was pas in een laat tijdperk sprake. Oorlogsschepen werden pas in een vrij laat tijdperk gebouwd. Lange tijd werd er slechts gebruik gemaakt van bewapende koopvaardijschepen.

En kunt u mij dan ook een historische aanwijzing geven dat de Bataafse Republiek 'niet geloofde in hun eigen mensen'? Dat ze sommige leidende officieren uit het Ançien Regime aan de kant hebben gezet , was niet meer dan normaal. Of toch begrijpelijk. Hier zeker, want de nieuwe republiek was natuurlijk een 'drastische' regimewisseling. Maar om concreet te zijn, geef eens een paar voorbeelden.

[cato]

Hoe spreekt u de "r" uit?

citaatVK:
Nederlanders spreken de r op minstens twintig manieren uit en de Gooise r is populair. Taalkundige Koen Sebregts promoveert 7 januari aan de Universiteit Utrecht op de verschillen.

Door: Rineke Voogt 3 januari 2015, 01:00 130
Wat is er toch met de r?
'Taalkundigen merkten al lang op: er zijn zoveel soorten r'en in het Nederlands. Niemand gebruikt maar één soort. Hoe kan dat?, vroeg ik me af. En waarom is dat niet zo bij andere klanken?'

En?
vrouwen hebben volgens taalkundigen meer invloed op taalverandering

'De r is om te beginnen best een moeilijke klank. Een tong-r gaat bijvoorbeeld snel een beetje mis. Er ontstaat gauw variatie. Daarnaast: in Nederland staan we alles toe. Een huig-r of een tong-r; het maakt voor een nieuwslezer niet uit wat voor r die heeft. We merken het niet eens. Hoewel: Gooise r'en worden nog wél opgemerkt. Sascha de Boer kreeg wel eens commentaar.'


'De Gooise r komt meer voor bij vrouwen en jonge mensen. Een verandering is dus in aantocht: vrouwen hebben volgens taalkundigen meer invloed op taalverandering. Het is trouwens een verkeerde term, Gooise r. Het is eerder een Randstad-r. Die ook nog eens op twee verschillende manieren wordt uitgesproken, ontdekte ik: met een gekrulde tongpunt of met de hele tong naar achter.'

En de Belgen?
'Ik onderzocht de uitspraak in Nederlandse en Vlaamse steden. Vlamingen blijken geen Gooise r te hebben. Ongeveer een derde heeft de huig-r, en wat opvalt, is dat dit nauwelijks verandert. De variatie is stabiel. De tong-r is lang de standaard geweest: vroeger hoorde je in Vlaamse media alleen maar tong-r'en.'

[Adrian M]

Oorspronkelijk geplaatst door Het Oosten

En kunt u mij dan ook een historische aanwijzing geven dat de Bataafse Republiek 'niet geloofden in hun eigen mensen'? Dat ze sommige leidende officieren uit het Ançien Regime aan de kant hebben gezet , was niet meer dan normaal. Of toch begrijpelijk. Hier zeker, want de nieuwe republiek was natuurlijk een 'drastische' regimewisseling. Maar om concreet te zijn, geef eens een paar voorbeelden.

Het ging niet om sommige vakbekwame officieren maar het overgrote deel.
Men had deze officieren voor zich moeten winnen ipv hen eruit te gooien.
Juist daardoor verloor het personeel mee het vertrouwen. Op deze officieren baseren militairen namelijk hun vertrouwen
Gezamenlijk hebben ze strijd doorgemaakt, het overleefd door goed leiderschap. Gooi zulke officieren eruit en men is zondermeer het vertrouwen kwijt van manschappen.
Mijns inziens was dit het gevolg en uiteindelijk weigerden manschappen te vechten ... en leve Oranje riepen. Zouden de patriotten deze officieren voor zich gewonnen hebben had dit mogelijk wel eens anders gelopen kunnen hebben

Het afbouwen van de vloot
Na de afloop van de Tachtigjarige Oorlog (1648) besloten de Staten-Generaal veel minder geld aan de vloot uit te geven. De krappe financiële situatie bij de admiraliteitscolleges en de gewesten noodzaakte hiertoe. Bemanningen en kapiteins werden bedankt en veel oorlogsschepen afgedankt en verkocht.

Nadat de spanningen weer op liepen. Naast de reeds aanwezige ‘echte’ oorlogsbodems besloten de Staten-Generaal op 3 maart 1652 de Engelsen
te intimideren door de massale inhuur en uitrusting van 150 (koopvaardij)schepen. Het zwaartepunt van de oorlogsvloot verschoof volledig naar de huurschepen. De toenmalige bevelhebber, admiraal Maerten Harpertsz. Tromp, was hier niet gelukkig mee. Hij uitte tevergeefs zijn bezwaren. In geen enkel opzicht voldeden deze schepen namelijk qua bouw, bewapening en uitrusting aan de eisen die aan een oorlogsschip werden gesteld

Pas in de tweede helft van de zeventiende eeuw, toen de Republiek het hoogtepunt van zijn economische macht bereikte, kwam hierin verandering. Tijdens de Engelse zeeoorlogen was de Republiek rijk genoeg om een professionele oorlogsvloot op te bouwen, uit te rusten en in zeete houden. Raadpensionaris Johan de Witt was hierin de spil. Onder zijn leiding begon een spectaculaire periode van vlootbouw.

Defensie te water uitgaven gewest Holland:
1650: fl. 458.883
1651: fl. 1.604.445
1652: fl. 3.957.303
1653: fl. 2.791.163
1654: fl. 1.625.023
1655: fl. ?
1656: fl. ?
1657: fl. 384.826
1658: fl. 1.749.210
1659: fl. 3.538.652
1660: fl. ?
1661: fl. ?
1662: fl. ?
1663: fl. ?
1664: fl. 2.973.657
1665: fl. 12.188.180
1666: fl. 5.288.445
1667: fl. 5.480.858

Bron: Marineblad (officieren)

Johan de Witt was feitelijk de grondlegger van de huidige Koninklijke Marine
De Marine houdt overigens nogal typische tradities in stand. Op LPD Zr. Ms. Johan de Witt heeft men een vergaderkamer met een ovale tafel voor belangrijke stafbesprekingen. Aan het hoofd van de tafel altijd Johan de Witt, een schilderij, als belangrijkste aan tafel

[Het Oosten]

Oorspronkelijk geplaatst door Adrian M

Het ging niet om sommige vakbekwame officieren maar het overgrote deel.
Men had deze officieren voor zich moeten winnen ipv hen eruit te gooien. Juist daardoor verloor het personeel mee het vertrouwen. Op deze officieren baseren militairen namelijk hun vertrouwen
Gezamenlijk hebben ze strijd doorgemaakt, het overleefd door goed leiderschap. Gooi zulke officieren eruit en men is zondermeer het vertrouwen kwijt van manschappen.
Mijns inziens was dit het gevolg en uiteindelijk weigerden manschappen te vechten ... en leve Oranje riepen. Zouden de patriotten deze officieren voor winnen ipv hen eruit te gooien.
zich gewonnen hebben had dit mogelijk wel eens anders gelopen kunnen hebben

Het afbouwen van de vloot
Na de afloop van de Tachtigjarige Oorlog (1648) besloten de Staten-Generaal veel minder geld aan de vloot uit te geven. De krappe financiële situatie bij de admiraliteitscolleges en de gewesten noodzaakte hiertoe. Bemanningen en kapiteins werden bedankt en veel oorlogsschepen afgedankt en verkocht.

Nadat de spanningen weer op liepen. Naast de reeds aanwezige ‘echte’ oorlogsbodems besloten de Staten-Generaal op 3 maart 1652 de Engelsen
te intimideren door de massale inhuur en uitrusting van 150 (koopvaardij)schepen. Het zwaartepunt van de oorlogsvloot verschoof volledig naar de huurschepen. De toenmalige bevelhebber, admiraal Maerten Harpertsz. Tromp, was hier niet gelukkig mee. Hij uitte tevergeefs zijn bezwaren. In geen enkel opzicht voldeden deze schepen namelijk qua bouw, bewapening en uitrusting aan de eisen die aan een oorlogsschip werden gesteld

Pas in de tweede helft van de zeventiende eeuw, toen de Republiek het hoogtepunt van zijn economische macht bereikte, kwam hierin verandering. Tijdens de Engelse zeeoorlogen was de Republiek rijk genoeg om een professionele oorlogsvloot op te bouwen, uit te rusten en in zeete houden. Raadpensionaris Johan de Witt was hierin de spil. Onder zijn leiding begon een spectaculaire periode van vlootbouw.

Defensie te water uitgaven gewest Holland:
1650: fl. 458.883
1651: fl. 1.604.445
1652: fl. 3.957.303
1653: fl. 2.791.163
1654: fl. 1.625.023
1655: fl. ?
1656: fl. ?
1657: fl. 384.826
1658: fl. 1.749.210
1659: fl. 3.538.652
1660: fl. ?
1661: fl. ?
1662: fl. ?
1663: fl. ?
1664: fl. 2.973.657
1665: fl. 12.188.180
1666: fl. 5.288.445
1667: fl. 5.480.858

Bron: Marineblad (officieren)

Johan de Witt was feitelijk de grondlegger van de huidige Koninklijke Marine
De Marine houdt overigens nogal typische tradities in stand. Op LPD Zr. Ms. Johan de Witt heeft men een vergaderkamer met een ovale tafel voor belangrijke stafbesprekingen. Aan het hoofd van de tafel altijd Johan de Witt, een schilderij, als belangrijkste aan tafel

Het lag vermoedelijk wat genuanceerder dan hetgeen u stelt:

Bij de stichting van de Bataafse Republiek in 1795 werd de zeemacht, bestaande uit vijf verschillende Admiraliteiten, bijeengevoegd en omgedoopt tot “Het Comite tot de Zaaken van de Marine”. De omstandigheden voor de bemanning aan boord werden humaner en de officiersopleidingen werden aanzienlijk verbeterd onder het nieuwe regime. Veel bemanningsleden waren het er echter niet mee eens dat ze niet langer onder bevel stonden van een Prins van Oranje maar nu in tactisch opzicht deel uitmaakten van de Franse vloot en namen ontslag. Er werden nieuwe zeesoldaten geworven.

[Adrian M]

Oorspronkelijk geplaatst door Het Oosten

Het lag vermoedelijk wat genuanceerder dan hetgeen u stelt:

Bij de stichting van de Bataafse Republiek in 1795 werd de zeemacht, bestaande uit vijf verschillende Admiraliteiten, bijeengevoegd en omgedoopt tot “Het Comite tot de Zaaken van de Marine”. De omstandigheden voor de bemanning aan boord werden humaner en de officiersopleidingen werden aanzienlijk verbeterd onder het nieuwe regime. Veel bemanningsleden waren het er echter niet mee eens dat ze niet langer onder bevel stonden van een Prins van Oranje maar nu in tactisch opzicht deel uitmaakten van de Franse vloot en namen ontslag. Er werden nieuwe zeesoldaten geworven.

Kan, maar zonder hun vakbekwame officieren waaronder manschappen gediend hebben was dit gedoemd om te mislukken. In zulk een geval raken militairen hun motivatie kwijt.
De stomste fout welke ook de Amerikanen maakten in Irak, wat er nog over was van het leger donderde volledig in elkaar.

Quote: In februari 1795 werd het ambt van admiraal-generaal afgeschaft waarbij de vijf Admiraliteitscolleges werden opgeheven, dit om het vernieuwde admiraliteitsbestuur na behoren te laten functioneren. Het geheel werd hierbij tot: ‘Eenparigheid gebragt en aan ’s Lands navigatie en commercie, die veiligheid en bescherming verschaft welke voorheen zo dikwyls en te vergeefs is gereclameerd’.

De Marine zou voortaan centraal worden bestuurd. Deze trend naar toenemende centralisatie is in de archieven goed te volgen. Het Comité tot Zaken van de Marine, bestond in maart 1791 nog uit 21 leden, maar door de rampen die de Bataafse Marine in de Bataafse Tijd kreeg te verduren, kwam het bestuur steeds meer in handen van één persoon.

Met het heffen van extra belastingen en het geven van prioriteit aan de wederopbouw van de vloot gonsde het weer van bedrijvigheid op de scheepsbouwwerven van de republiek. Het zal blijken dat al deze inspanningen niet mochten baten. Binnen vier jaar (1796-1799) werd de Bataafse Marine door de Britse Marine, drie maal afgedroogd eenmaal zwaar verslagen en tweemaal gaf een geheel eskader zich eerloos over.

Quote: De kwaliteit van het officierskorps was na de reorganisatie, ontdaan van de vakbekwame officieren. De Stichting Kadetten-Instituut voor de Marine der Bataafse Republiek kon dit verlies in de verste verte niet compenseren
Bron: artikel de Bataafse Marine

Willem van Oranje was volgens mij niet werkelijk zo belangrijk voor de manschappen, wel de officieren die hen daadwerkelijk leidden in de zeeslagen. Beroofd van deze officieren ontstaat er een natuurlijke tegenkracht en kregen ze het land aan diegenen die er verantwoordelijk voor waren.

Krijgservaring bindt militairen, officieren en manschappen. Een probleem welke speelt in de NL Krijgsmacht.
Er is een tweedeling ontstaan tussen officieren met en zonder krijgservaring. De officieren zonder krijgservaring hebben een probleem ten aanzien van respect.
De laatste drie Chef Defensie staf generaals zijn tevens allen generaals met krijgservaring achter zich. Het lijkt erop dat het buitengewoon moeilijk is geworden om door te kunnen stoten naar een dergelijk ambt zonder krijgservaring.
Dit soort generaals is van een ander slag dan de vroegere (vredes) generaals, ze weten wat oorlog inhoudt en staan voor alles voor hun manschappen.