Epos

[harriechristus]

5 - E=mc2 wordt uitgelegd door Pipo de Clown.

Maar nu was Pipo de Clown vreselijk jaloers geworden omdat die dikke Beer zoveel aandacht kreeg en zoveel spreektijd had genomen. Maar op het punt van de aantrekkingskracht, die die dikke brutale Beer had genoemd, zag hij zijn kans schoon om zich wat beter te profileren dan de eerste keer, toen hij de mist ingegaan was met zijn energie. Want toen wist hijzelf, dus Pipo niet te zeggen wat het nou was, wat die Beer wel uit had kunnen leggen, namelijk als eenheid van massa en beweging.
Nu stond hij weer opnieuw op en zeide: kracht is gelijk aan massa maal de versnelling en is berekend door Newton. En kracht is inderdaad de aantrekkingskracht, zoals mijnheer Beer heeft aangeduid, maar dat zal ik nu wetenschappelijk verklaren. De aantrekkingskracht zorgt namelijk voor een versnelde beweging van de massa en wordt nu juist bepaald door die massa met die versnelling te vermenigvuldigen.
Maar wat is nu energie? Energie is de kracht die vervolgens ook nog een bepaalde afstand aflegt, dus deze is dan gelijk aan de massa maal de versnelling maal de afgelegde weg. En als we dat in een formule uitrekenen dan komen we op: Energie is gelijk aan massa maal de snelheid in het kwadraat. En als de snelheid dan gelijk is aan de lichtsnelheid dan is die Energie gelijk aan: massa maal de lichtsnelheid in het kwadraat en dat is precies de formule van Einstein.
Nu, dat was vreselijk knap van die Pipo de Clown en harrie wist niet dat hij zulke geleerde poppen had, en hij had ze blijkbaar ten onrechte voor zeer dom versleten.

[harriechristus]

6 - Pop Albert staat op om het beter te verklaren.

Maar harrie was er nog niet, want nu stond plotseling nog een andere pop op, die tot nu toe minzaam had zitten te glimlachen bij de hele conversatie. "Neen!", zeide hij, "het is wel heel knap wat mijnheer Pipo de Clown heeft verteld, maar zo heb ik mijn formule niet berekend.
Want ik heb hem afgeleid van mijn relativiteitstheorie, namelijk dat een bewogen massa=m' voor de waarnemer gelijk is aan de rustmassa=m gedeeld door de wortel uit 1 min de snelheid=s gedeeld door de lichtsnelheid=c in het kwadraat.
(m'= m/(wortel(1-s2/c2))
Want als de snelheid dan klein is dan komt het daarop neer dat de rustmassa toeneemt met half x de massa vermenigvuldigd met de snelheid gedeeld door de lichtsnelheid in het kwadraat.
(m'= m + (1/2m x s2/c2))
Vermenigvuldigen we dat allemaal met de factor c2 voor de lichtsnelheid in het kwadraat, dan krijgen we: bewegende massa x lichtsnelheid in het kwadraat is gelijk aan rustmassa x lichtsnelheid in het kwadraat + half x de rustmassa x de snelheid in het kwadraat.
(m'c2 = mc2 + 1/2ms2)
De derde factor is bekend als de bewegingsenergie, die dus bij de rustenergie opgeteld moet worden. En nu was het mijn geniale greep om die mc2 als rustenergie van de massa te interpreteren, dus: E=mc2.*

[harriechristus]

7 - De mogelijke identiteit van twee verschillende visies als synthese.

Alle poppen waren nu perplex en lagen volkomen uitgeteld bij zoveel geleerdheid en konden geen pap meer zeggen, en ook harrie zag het draaien voor zijn ogen. Ze wisten niet dat ze Albert Einstein himself onder het publiek hadden en raakten in grote verlegenheid. Blijkbaar bevonden vele van harrie's kleuterschoolkornuiten zich ook onder de poppen, want behalve onder andere Eva en Hegel, nu ook al Bolland en Einstein.
Albert keek laconiek om zich heen en lachte er wat bij en ging weer rustig zitten. Hij had ze een poepie laten ruiken en wachtte rustig af wat er verder zou gebeuren, maar niemand had zijn betoog goed kunnen volgen en niemand wist nog wat te zeggen. Ja, Albert zou het volgende keer wat duidelijker uit moeten leggen en dan liefst met een bord en een krijtje, zeide een ander popje om de gemoederen weer wat in beweging te krijgen.
Pipo de Clown daarentegen dorst zijn mond niet meer open te doen, hoewel hij zich afvroeg wat dan het wezenlijke verschil was tussen zijn benadering van die formule en die van Einstein als het toch op hetzelfde neer kwam. Bij Einstein was het rustenergie en bij hem bewegingsenergie. Zouden die twee dan niet in wezen hetzelfde zijn, dat wil zeggen: identiek en relatief zodat de rust een systeem van inwendige beweging was en de snelheid van het licht als rust beschouwd zou kunnen worden.
Ja, dat zou kunnen leiden tot een verdere diepgaande speculatie. Enfin: hij moest maar even tot rust komen en het laten bezinken na zoveel emotie en er voor zichzelf verder over nadenken.

[harriechristus]

8 - De tegenstrijdigheid van de relativiteitstheorie.

Ook dikke Beer Gerardus Bolland hield zijn mond, hoewel de relativiteit eigenlijk een zeer goed voorbeeld was van zijn dialectiek, want had hij niet beweerd dat alle beweging ook als rust beschouwd kon worden en andersom alle rust als beweging, kortom dat de these van de rust en de antithese van de beweging eigenlijk identiek waren?
Maar daarbij was hij gestoten op een tegenstrijdigheid, want als iedereen zichzelf als in rust zijnde kon beschouwen, dan zouden er evenveel heelallen zijn als waarnemers, en hoe zou je dan moeten verklaren dat als iemand liep en dus voor zichzelf stilstond, de aarde onder zijn voeten zag bewegen? Dat wil zeggen: waar kwam die beweging van de aarde dan vandaan? Was dat slechts een schijnbeweging* of een werkelijke beweging? En als het laatste het geval was hoe moesten we dan verklaren dat een wandelaar de hele aarde onder zijn voeten weg kun duwen? Waar kwam die immense kracht vandaan?
Dit probleem was onder de wetenschap bekend als de tweelingparadox en de verklaringen daarvoor hadden Beer Bolland nooit kunnen bevredigen en waren volgens hem schijnverklaringen. Maar nu was het toch een mooie gelegenheid om daar over te beginnen, maar hij moest even wachten tot de emoties wat bekoeld waren en dan zou hij opnieuw het woord gaan voeren. En ondertussen kon hij dan rustig nadenken hoe hij zijn idee omtrent die tegenstrijdigheid zo duidelijk mogelijk zou uitleggen, zodat zelfs de allerdomste poppen het konden snappen.

[harriechristus]

9 - De dikke berin gaat ook wat zeggen.

Maar in de stilte, die nu volgde, zag een andere dikke Beer, dat wil zeggen: een Berin, haar kans schoon om ook eens wat te gaan zeggen. Want tot nu toe was het allemaal geleerde mannenpraat geweest en had men Jomanda met haar idee dat God energie was ook al helemaal genegeerd en was zij weggehoond door die mafketel van een pop paus Pius. De vrouwen moesten veel meer voor zichzelf opkomen, was haar mening.
Ze zat naast Gerardus Bolland en was waarschijnlijk zijn echtgenote. Ze voelde wel dat haar man voor een tweede keer van zich wilde laten horen, maar nu was het eens haar kans. Om haar eigen onzekerheid te overwinnen ging ze flink rechtop staan en trok haar beide armen naar achteren zodat haar flink gevormde buik en borsten stevig naar voren kwamen. Ja, zo zag ze er echt uit als Hollands glorie en trok meteen de aandacht van de hele poppenvergadering.
Verder keek ze kleine harrie brutaal recht in het gezicht om hem flink te kunnen imponeren en bewoog een aantal keren met haar zware oogwimpers om een goed oogcontact tot stand te brengen. Dat deed het allemaal wel. En nu lachte ze met haar volle rode mond en straalde alle zelfverzekerdheid van de wereld uit om harrie helemaal te kunnen hypnotiseren. En dan verschenen er ook nog olijke blosjes op haar wangen.

[harriechristus]

10 - "Mijn naam is Klazina Harmanna Bakker."

Harrie werd verlegen door haar houding en voelde zich nog kleiner dan hij al was. Het mankeert er nog maar aan dat ze ook nog haar rokje optilt en haar blote benen laat zien, dacht hij en bij die gedachte moest hij erkennen ook nog seksueel opgewonden te raken.
Door het een en ander raakte hij volkomen de kluts kwijt en om zichzelf uit de nood te redden, dacht hij bij zichzelf: wat zou zo'n domme dikke Berin ons nu nog te vertellen hebben? Maar dat komt natuurlijk omdat juist de domheid mateloos brutaal is en meent alles te weten en te doorgronden. Het is dat ze de echtgenote van Gerardus is, maar anders...
Dit ging in een ondeelbare flits allemaal door harrie heen. Maar die dikke Berin liet zich niet in het minst van de wijs brengen en spreidde haar mollige armen en zeide heel rustig, wetende dat ze alle aandacht had: "Mijn naam is Klazina Harmanna Bakker, alias Bollandina!" Daarna zeide ze helemaal niks meer om het goed tot iedereen door te laten dringen.
Kleine harrie slaagde een diepe zucht van berusting en dacht: ook dat nog. Tegen zoiets was hij niet opgewassen.
"En ik heb een hele grote familie!", zei ze ook nog, alsof dat laatste er ook maar iets toe deed.

[harriechristus]

11 - Materie betekent Moeder.

Nu pakte Klazina een boekje op dat naast haar was gelegen en stak het duidelijk zichtbaar in de lucht en zeide: "Materie is een Latijns woord en betekent Moeder!"
Verder zeide ze niets meer en keek vervolgens triomfantelijk in het rond alsof ze in een klap alle problemen van de wereld had opgelost.
Er viel een doodse stilte, waarin niemand meer iets wist te zeggen. Niet alleen omdat iedereen de ergernis van kleine harrie voelde, die zich blijkbaar in zijn manlijke eer voelde aangetast, maar ook door de vreemde betovering die er van die dikke Berin uitging. Ja, ze had wel iets, dat was onmiskenbaar. En van die doodse stilte maakte Klazina Bollandina dankbaar gebruik door ook nog eens te zeggen: "De moeder schept alle leven!"
Maar dit werd harrie teveel, want dit soort oppervlakkig gezwam beschouwde hij als iets voor de damesbladen en niet voor een geleerd symposium als hier ter plaatse. En omdat kleine harrie nu eenmaal een kleine driftkikker was sprong hij op vanuit zijn schijnbare houding van berusting en vloog die dikke Berin Klazina Harmanna Bakker Bollandina naar de strot.
En hij begon vervolgens aan haar armen en benen te rukken en te sjorren en ook nog aan haar arme hoofd, net zolang tot hij al haar lichaamsdelen plus hoofd eraf getrokken had en hij deze vervolgens ook nog in alle hoeken van de kamer smeet.

[harriechristus]

12 - De man denkt God, maar de vrouw IS God.

De poppen waren ontzet over hetgeen zich voor hun ogen voltrok. Dat was een ramp. Dat had die lieve Klazina helemaal niet verdiend. Was harrie niet veel te ver gegaan? Harrie was een vreselijk agressief mannetje, een vrouw-onvriendelijk figuur, echt een patriarchale dictator, dacht popje Jomanda bij zichzelf. Waarschijnlijk was hij ook nog een racist en een populist en wie weet wat nog allemaal meer.
En echtgenoot Gerardus Johannes Petrus Josephus Bolland schreide hete tranen om wat zijn lieve Klazina was aangedaan. Zijn eigen vrouw was voor zijn ogen levend vermoord... verschrikkelijk, verschrikkelijk!
Nochtans: Klazina zelf was door het uiteenrukken van haar lichaam wel diep geschokt, maar niet geheel en al uit het veld geslagen, waarschijnlijk door haar sterke overtuiging dat de dood niet werkelijk bestond en "slechts" de overgang naar het hiernamaals kon betekenen. En in de kracht van die overtuiging had haar etherische Ziel haar uiteen gerukte lichaam verlaten en zweefde nu boven allen in verheerlijkte glorie. En zij vervolgde nu, enigszins aangedaan, maar nog geheel vol zelfvertrouwen dat ze nog meer had te zeggen: "De man denkt God, maar de vrouw IS God!"

[harriechristus]

13 - Berouw komt na de zonde.

Kleine harrie werd nu op zijn beurt uiteen gereten door tegenstrijdige gevoelens en gedachten. Ten eerste een gevoel van wanhoop omdat hij niet in staat was geweest haar werkelijk van kant te maken, want nu was ze al weer verschenen. Ten tweede enig licht gevoel van schaamte omdat hij zo een driftkikker en tiran bleek te zijn. Maar ten derde vroeg hij zich weer af of het toch niet goed was geweest om haar aldus in de hogere sferen van de hemel te krijgen, dat wil zeggen: om haar te doen sublimeren tot etherische ziel.
Het scheen allemaal verschrikkelijk, maar had hij eigenlijk niet vreselijk goed gedaan? Is het juist niet het kwade dat het goede dient? Stond dat ook niet ergens in de Bijbel of had Hegel het hem gezegd? Zo trachtte hij zichzelf te rechtvaardigen tegen de eventuele woede van de poppen en met name ook uit angst voor Gerardus Bolland. Maar dan drong het ook nog tot hem door dat het laatste wat Klazina had gesproken niet ontbloot was van filosofische diepzinnigheid.
Ja, was het niet zo dat de moderne materialistische mens eigenlijk niet teruggekeerd was tot de grote Moedergodin? Oftewel: de moderne mens die schijnbaar niet meer in God geloofde, was eigenlijk zelf God geworden en aanbad de vrouw als Godin... zoiets... dat wil zeggen: de vrouw als seksgodin!? Niet dat de vrouw nu zelf zoveel om seks gaf, maar meer om de man te plezieren en om uiteindelijk bevrucht te worden en moeder te kunnen zijn.
Het was nogal een warrig verhaal van harrie en daarom begon hij maar opnieuw. "Zat achter al dat materialisme van de moderne tijd niet het zoeken naar de grote Moedergodin?" Ja, dat klonk al veel beter. Maar wroeging om wat hij had gedaan sloop nu zijn ziel binnen. Ja, berouw komt altijd na de zonde. Hij had de grote Moedergodin Klazina Bollandina om het leven geholpen.* Of had het zo noodzakelijk moeten geschieden?
Hij wierp zich op bed en door vertwijfeling verlamd bleef hij daar zo een uur liggen. Daarna stond hij op en sloop voorzichtig de trap af naar beneden en haalde uit zijn moeders naaikistje naald en draad en een schaar. Hij sloop vervolgens weer naar boven en zocht alle lichaamsdelen van Klazina weer bij elkaar om deze vervolgens weer netjes aan elkaar te naaien. Haar hoofd als laatste en van zich af gekeerd, want hij dorst haar niet aan te kijken.

*Anders dan in het verhaal van Oedipus had kleine harrie blijkbaar niet zijn Vader, maar zijn Moeder vermoord. Hoe moeten we dat dan verklaren? Misschien dat Klazina voor hem model stond voor de Sphinx, wie weet? De Sphinx gaf Oedipus immers een raadsel op dat Oedipus op wist te lossen, waardoor de Sphinx in de afgrond stortte. Maar Klazina had helemaal geen raadsel opgegeven en kleine harrie had niks opgelost, maar Klazina met grof geweld op het leven gebracht. Kleine harrie heeft er later nog veel over nagedacht en is er nooit achter gekomen hoe het nou met hem zat.

[harriechristus]

14 - Klazina is een lieve Moedergodin.

Daarna maakte hij een mooi stapeltje van een aantal boeken: onder andere Hegel en Freud en de Bijbel, maar ook Bolleke de Beer en een dik sprookjesboek. Dat plaatste hij vervolgens op een klein tafeltje tegen de muur met twee kaarsen ernaast aan weerszijde als ware het een altaar. Vervolgens zette hij het weer aan elkaar genaaide lichaam van pop Berin Bollandina boven op de boeken om haar als gestorven Godin te kunnen aanbidden.
Hij wierp zich dan ook op zijn knieën voor haar en bad: "Lieve Klazina Bollandina, neem me niet kwalijk dat ik wat te hard aan je benen en armen heb getrokken... ik heb het helemaal niet kwaad bedoeld, en misschien heeft God het wel zo gewild... ik bedoel... je ziet... het is zo weer aan elkaar genaaid".
Kleine harrie keek vervolgens verwachtingsvol omhoog en ja... zie... de Berin sloeg haar oogwimpers op en keek blij verrast voor zich uit en zeide: "Ik ben een Godin!"
En ook zeide zij, in hemelse zaligheid opgenomen: "Voortaan zal ik Sophia heten!"
En alle poppen waren hartstikke blij dat Klazina Bollandina in haar lichaam was teruggekeerd. Dit hadden ze nog nooit meegemaakt. En in koor antwoordden ze nu allen: "Ja, jij bent een Godin!"
Harrie was nu zeer ontdaan, maar keek ook nog wat schuldbewust. Sophia keek nu op hem neer en zeide: "Hindert niks, malle jongen!"
Dat maakte alles weer goed en harrie was ontroerd en vroeg nogmaals om vergiffenis en samen met de poppen zeide hij: "Ja, lieve Sophia, je bent een Godin, een lieve Moedergodin. Wilt ons allen als jouw kinderen aanvaarden. En ja, je hebt een heel grote familie!"

[harriechristus]

15 - De goede afloop.

Allen waren blij dat het zo goed was afgelopen. Pop paus Pius ging vervolgens rond, zwaaiende met een pot vol stinkende wierook om een ieder te zegenen en koekjes, dat wil zeggen: ouweltjes, dus de heilige hostie, naar zijn eigen zeggen, in de mond te proppen en iedereen wijs te maken dat dit nu Sophia's lichaam was. Maar het was niet veel meer dan een verdroogd korstje brood. Maar omwille van de lieve vrede werd het met een zuur gezicht gekauwd en ingeslikt.
En zo moest het nu eenmaal allemaal geschieden en Gerardus Bolland was apetrots op zijn echtgenote, want was zij niet de waarlijk goddelijke vrouwelijke antithese van Jezus Christus onze lieve Heer? Hij had zijn vrouw nooit goed begrepen en hij had ook nooit naar haar geluisterd, maar nu drong het in ene allemaal tot hem door.
Er werd nog veel gezongen, heilige en ook minder heilige liederen en verder werd er gedronken en gesnoept en ook nog veel gedanst. Kortom: het liep weer helemaal uit de hand. Maar door sommige werd er ijverig door gediscussieerd over wat nu wel materie mocht wezen. Waarbij een nog onbekend poppeke opperde dat materie gewoon de dingen waren die je kon betasten, bijvoorbeeld een steen of een boek, maar ook water en zand of aarde. Ja, ook de lucht, die je immers kon voelen of het vuur, waar je dan beter met je handen af kon blijven, maar toch duidelijk als iets aanwezig was.
"Kortom: alles wat uit atomen bestaat", zei een ander manneke, dat wil zeggen: een grote speelgoedkikker. Ja, aan die meest voor de hand liggende verklaring hadden ze nog niet gedacht. Maar dat materie moeder betekende, die uitleg was toch wel het mooiste en daar was iedereen het over eens. Nu moesten al die verschillende meningen nog te boek gesteld worden voor het volgende symposium, zodat ze met elkaar vergeleken konden worden en in hun mogelijke eenheid en tegenstrijdigheid dieper doordacht.
Zo ging de geleerdheid en de vrolijkheid die avond rustig met elkaar samen. Ja, ondanks die ramp of juist door die ramp was het een zeer geslaagde avond geworden, totdat allen moe werden en alle poppen te ruste gingen en al snel in slaap vielen. En als laatste sloot Sophia de ogen met een zalige glimlach om haar mond.

[harriechristus]

16 - Oorlog in de slaapkamer van de ouders.

Ook harrie was in slaap gevallen, maar nauwelijks lag hij in Morpheus' armen of de Geest, beter: de Duivel, nam opnieuw bezit van hem. Hij droomde dat er oorlog was in de slaapkamer van zijn ouders, maar tegelijkertijd zat zijn moeder bij hem aan zijn bed. Harrie was panisch van angst, maar zij keek hem heel lief aan en troostend legde zij haar hand op zijn voorhoofd. Zij scheen de oorlog achter haar rug helemaal niet te merken en dat juist maakte harrie extra van streek en hysterisch, want hij wilde haar waarschuwen, wat niet wilde lukken.
Het lukte niet haar te waarschuwen en zijn moeder wilde het maar niet opmerken. Ze kon elk moment door die oorlog aangegrepen worden en ten onder gaan. Maar haar heilige gestalte, haar heilige Ziel kon niet aangegrepen worden door het kwaad en kleine harrie wilde dat maar niet geloven dat de vrouwenziel onaantastbaar was voor alle manlijke geweld. Hij moest geloven wat hij niet wilde geloven en hij raakte daarin gespleten en verlamd.
Angstzweet liep over zijn voorhoofd en hij werd wakker. Hij herinnerde zich alles en liet het vele malen voor zijn geestesoog voorbij gaan en viel opnieuw in slaap. Hij sliep daarna 7 dagen aan een stuk zonder droom. Door alles wat hem de laatste tijd was overkomen was hij blijkbaar volkomen uitgeput geraakt.

einde hoofdstuk 5

[harriechristus]

hoofdstuk 6: de filosofie

1 - Wie ben ik?

Na die tijd kwam hij weer langzaam maar zeker tot zichzelf, geheel en al ontdaan met het gevoel weer helemaal opnieuw te moeten beginnen. Wie ben ik?, vroeg hij zichzelf af, dat wil zeggen dat Ik zelf. Wie of wat is dat Ik eigenlijk? Want dat ik harrie ben, dat weet ik natuurlijk wel; maar harrie is slechts een naam. En ik weet verder dat ik een lichaam heb en dat ik bepaalde karaktereigenschappen bezit, maar bèn ik dat lichaam ook en ook die karaktereigenschappen, want als ik ze slechts bezit en niet bèn, dan blijft er voor dat Ik zelf niks over, slechts een loze algemene naam te zijn, evenals de naam harrie.
Want er lopen vast nog meer harrie's rond in de wereld. Wat de mens steeds weer uitspreekt, namelijk Ik, dat zou zelf helemaal niks wezen of iets anders, namelijk zijn lichaam of zijn karaktereigenschappen. Maar omdat iedereen zich Ik noemt, is het dan voor iedereen verschillend en anderzijds gelijk. Maar dat verschillende, dat wil zeggen het lichaam en die karaktereigenschappen, zijn ook weer een eenheid van algemene gelijke benamingen en verschillende hoedanigheden daarvan.
Het gelijke als algemene benaming, dus het algemene Ik dat iedereen is, zou men dan het begrip kunnen noemen of de geest en het verschillende als het bijzondere, dus dat het Ik tot een bijzonder Ik maakt, het lichamelijke. Hoewel karaktereigenschappen niet zozeer lichamelijk en ook niet alleen maar geest, maar beiden omvattend zich in de eenheid van geest en lichaam kenbaar maken. Dat wil zeggen: het karakter openbaart zich vanuit de geest als het algemene in het lichaam als het bijzondere als handeling. Hoewel karakter en handeling toch ook weer verschillend zijn.
Maar om dat ook nog eens uit te pluizen, dat ging harrie wat te ver en dus keerde hij terug naar zijn eigen Ik, dat uiteen was gevallen in een algemeen Ik en een bijzonder Ik. Van dat algemene Ik was er dan maar één en van dat bijzondere net zoveel als er mensen waren en natuurlijk ook zijn poppen, die ook Ik zeiden.
Maar is het bijzondere Ik alleen maar een benaming voor iets lichamelijks of bijzondere karaktereigenschappen of handelingen of is het ook voor zichzelf iets innerlijks en wezenlijks*, maar in het laatste geval scheen het alleen maar om het algemene Ik te gaan als begrip. En voor zover dat Ik denkt, zijn gedachten toch ook algemeenheden.
Dus het Ik scheen uiteen te vallen in een bijzonder Ik als slechts benaming voor iets anders, dat wil zeggen het lichamelijke en het algemene Ik als begrip als het innerlijke. Het bijzondere ik bedoelt iets anders en het algemene Ik bedoelt zichzelf. Maar tussen die twee moest er natuurlijk ook een eenheid zijn.

* Het bijzondere innerlijke Ik wordt beschouwd de Ziel te zijn als het gevoelsleven ten opzichte van de Geest dat het algemene is en het collectieve, want door het denken en spreken maken we contact met anderen. Dus de Geest is het objectieve en algemene en de Ziel het subjectieve en bijzondere. Ook wel te verdelen als het manlijke en vrouwelijke principe, dus als Geest en Ziel te zijn.

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

* Het bijzondere innerlijke Ik wordt beschouwd de Ziel te zijn als het gevoelsleven**...

**Beter is het bijzondere Ik het bijzondere denken van een ieder, want niemand denkt hetzelfde.

[harriechristus]

2 - De paradox van het Ik.

Dat was vreselijk taaie materie wat harrie hier dacht, maar als de geduldige lezertjes en lezerinnetjes het 10 x over willen lezen, dan is de kans groot dat er toch iets van over komt van wat harrie bedoelt. Harrie zeide gewoon dat iedereen Ik was, want iedereen noemde zich Ik, maar dat het Ik ook iets bijzonders was, want Ik zeggende bedoelt de mens alleen maar zichzelf, niet bemerkende dat een ander zich ook Ik noemde, en ook alleen maar zichzelf bedoelde.
Dus terwijl ze hetzelfde zeiden, meende ze toch ook iets verschillends te zeggen en dat was een zeer eigenaardige paradox, namelijk als de tegenstrijdigheid van het algemene begrip en de bijzondere verschijning.
Maar die algemeenheid van het Ik wordt dan meestal door de mensen niet serieus genomen en toch begint daar pas de Geest, namelijk daar waar het denken zelf serieus wordt genomen en niet als een leeg bijhangsel van de natuurlijke verschijning.

[harriechristus]

3 - Het algemene Ik en zijn bijzondere inhoud.

De eenheid van het algemene Ik en het bijzondere Ik, dat wil zeggen als de bijzondere inhoud daarvan, is dat het algemene Ik zich als het ware vastknoopt aan van alles en nog wat... bijvoorbeeld: ik denk aan het oneindige, ik zie een vogel, ik voel me lekker, ik loop een rondje, ik ben moe van het fietsen, ik eet een gebakje, enzovoort.
Het Ik is alles-omvattend in zijn bewustzijn en met eindeloos veel mogelijkheden in zijn handelen en toch is het op zichzelf genomen helemaal Niets! Want op zichzelf is het zonder enige inhoud en even leeg als het eerdere Zijn van Hegel dat ook Niets is.
Alleen van het Ik kun je dan nog wel zeggen dat het als zodanig de lege algemene Geest als persoon is. Of dat het toch als zodanig zelfbewustzijn is in de gedachte: Ik ben Ik!
Hoe node zou ik mijn Ik ontberen! Het is niks en toch het alles-omvattende middelpunt van alles. Het is maar een woordje zeggen velen, maar nochtans zeggen ze het maar steeds: "ik, ik, ik, ik". Wie kan er nou zonder zijn eigen Ik?

[harriechristus]

4 - De hersenen.

Zou er ook iets in mijn hersenen zijn dat samenvalt met dat ik-begrip, ja, dat ik-begrip IS? Hoe zou iets stoffelijks de gigantische rijkdom van het Ik kunnen zijn? Alsof een drol een schilderij van Rembrandt zou kunnen schilderen of een opera van Verdi zou kunnen componeren of de filosofie van Hegel zou kunnen bedenken en schrijven.
Dat was natuurlijk wel heel erg platvloers van kleine harrie uitgedrukt, maar het maakte de bedoeling meteen duidelijk en kleine harrie was nu eenmaal de zoon van een metselaar en was niet altijd even kieskeurig in zijn woordgebruik. Want hij meende toch niet werkelijk dat hij een stukje stront in zijn hoofd had dat zich Ik noemde?
Neen, want kleine harrie wist natuurlijk ook wel dat de hersenen een zeer ingewikkeld systeem waren van neuronen, die verbonden waren door zenuwvezels, die weer te verdelen waren in axonen en dendrieten; en die axonen weer waren verbonden door synapsen om de actiepotentialen te regelen, hummm... tenminste: als hij het goed onthouden had...

[harriechristus]

5 - De wetenschap kan het niet echt verklaren.

Maar hoe het eigenlijk werkte, dat kon de wetenschap volgens harrie niet echt verklaren, dat wil zeggen WIE deed het allemaal of hoe kon het zo allemaal maar vanzelf gaan? Het bleef een mysterie en ook: wat had ons denken met de vorm van de hersenen aan allerlei chaotische zenuwdraadverbindingen te maken?
Dat wil zeggen: het ene leek totaal niet op het andere, zoals de inhoud van ons denken ook totaal niet lijkt op de woorden die we spreken en schrijven, maar berusten op willekeurige afspraken, wat wel daaruit blijkt dat onze woorden in een andere taal totaal anders kunnen zijn. En spierreacties waren nog wel te verklaren uit zenuwprikkels, maar als het om het denken en voelen en willen en de zintuiglijke waarneming ging, dat wil zeggen wat er zich innerlijk in de mens aan bewustzijn en onderbewustzijn afspeelt, bijvoorbeeld wat de mens droomt en doet en creëert aan bouwwerken en aan kunst en cultuur en godsdienst en filosofie. Hoe wil je dat allemaal uit een systeem van bedradingen verklaren?
Neen, hier klopte iets helemaal niet volgens kleine harrie. Volgens hem zou de wetenschap nog veel dieper in het atoom moeten zoeken om te kijken of daar niet een heel klein mannetje achter een stuurknuppel zat om alles te regelen.

[harriechristus]

6 - Het mysterie van het alles-omvattende Ik.

Enfin: hoe zou zoiets kleins en stoffelijks als de hersenen de eeuwige geest voort kunnen brengen? Neen, dit was een groot raadsel voor wie er oog voor had. Want behalve het probleem dat het tijdelijke dan het bewustzijn van het eeuwige voort zou moeten brengen was er ook nog het probleem dat de stof de Geest voortbracht. Of zou de Geest zelf ook lichamelijk zijn of omgekeerd de stof als het lichamelijke juist geestelijk?
Was er wel een verschil tussen die twee? Heeft ooit iemand in die hersenen kunnen kijken hoe dat daar precies allemaal toegaat om alles te verklaren, dat wil zeggen hoe uit het uiterlijke systeem van draden ons innerlijk bewustzijn tevoorschijn komt? Met visuele beelden en de zintuiglijke waarneming was dat nog wel voor te stellen, maar hoe met het denken, namelijk als ik het oneindige denk of het eeuwige of de toekomst of het verleden of God of het zelfbewustzijn van het Ik?
En hoe kan iets kleins als het Ik zoiets groots als de omringende wereld en het heelal omvatten? Wat zat daar in dat Ik verborgen? Ja, het mysterie van het Ik zou wel eens iets met het laatste oordeel te maken kunnen hebben. Hoe oneindig rijk is dat Ik, het zou God zelf wel eens kunnen wezen.