De Libertarische Verlokking

[MURRAY]

@Black Cat
Inderdaad iedereen kan doen wat hij wil is een leugen. Dit is echter niet wat het libertarisme zegt. Ten eerste ben je altijd (net zoals in de huidige maatschappijvorm) afhankelijk van de realiteit en daar kan geen enkele filosofie iets aan veranderen. Het libertarisme beweert geen utopie te zijn waarin iedereen zijn ultieme wensen en dromen zal kunnen verwezenlijken.
Ten tweede herken ik hierin de kritiek dat het libertarisme een filosofie zou zijn die impliceert: "everything goes". Dit is zeker niet waar, in tegendeel. Het is geen vorm van moreel relativisme. De huidige westese democratiën zijn dit wel.
Het libertarisme gaat over individuele rechten die ABSOLUUT zijn in tegenstelling tot het post-moderne positief recht dat we vandaag kennen.
Het libertarisme vereist consequentie. Sommigen in deze draad noemden het libertarisme simplistisch. Wel, ik vind dit juist de sterkte ervan. Het legaliteitsprincipe wordt maximaal gegarandeerd. In het huidige systeem is dat in grote mate een illusie.
Nu, waar je waarschijnlijk naartoe wou is de stelling dat de meest productieve elementen in de vrijwillige commune steeds zullen wegvloeien? Heb ik dat goed kunnen ontcijferen? Wel in het begin vermelde ik al het feit van het niet kunnen ontsnappen aan de realiteit, ooit al gehoord van brain drain? Vandaag is het al reeds zo dat de productieveren ofwel proberen het systeem te ontwijken ofwel zullen diezelfde elementen niet meer diezelfde inspanningen doen door voor staatsjobs te kiezen bijvoorbeeld (waarom denk je dat het aantal ingenieurs afneemt?). Die realiteit is niet te ontwijken. Zo wens ik Vandelanotte ook veel succes met zijn strijd tegen belastingsverlaging.
In een libertarische maatschappij kan je ofwel contractueel bepaalde zaken vastleggen ofwel kan je het aantrekkelijker maken voor de productieven om te blijven of om nog meer te produceren.

Het libertarisme is een individualistische ethiek maar daarom niet per definitie asociaal. Als er iets nefast is geweest voor de sociale cohesie dan is het wel de verzorgingsstaat.
En wat free-riding betreft: wordt zeker het vlugst afgestraft in een libertarische wereld.

[lombas]

De eerste die nog eens kapitalisme of libertarisme verbindt met utopisme, hoort zichzelf een pets te geven.

[Aangebrande Phönix]

Mm. Complottheorieën als humuslaag voor een pezig gesprek.

Uitzonderlijk interessante discussie, zelfs voor een economische snul als ikzelf (altijd een zwaar gebrek gevonden). Bon, geef mij enige tijd om het allemaal door te nemen en ik participeer wel.

Sta mij intussen toe een flauw bommetje op te werpen, hoe fundamenteler de discussie hoe liever hier heb ik de indruk. Pour les Libertains théoretiques:


Waarom a priori uitgaan van een moreel geaxiomeerde economie? Zijn er geen redenen te over om voor eens en altijd te besluiten dat zoiets tot het rijk der paddestoelengedachten behoort? Het economische rouleren wordt mijns inziens gevoed door individuele of groeps-oneffenheden ergo onrechtvaardigheden (naast de win-win-situatie een van de voornaamste brandstoffen voor het draaien ervan, bv het smeden van conservatieve allianties van dominerende groepen, in een hostiele ergo veranderende situatie, gericht tegen opkomende)

Het schijnt hier blijkbaar de meesten dat het verdedigen van het liberalisme staat of valt met het feit dat economie zich ten langen leste, mits ongehinderd door ex-economische factoren (bestaan die?) sowieso equilibreert volgens de morele wetten (als zoiets al gebeurt dan meestal omgekeerd: moraal die zich richt naar economische situatie).

Helderder gesteld: dat het "win-win"-inzicht van de populatie die zich inlaat met het economisch handelen (simplistische vereenvoudiging, I know) ervoor zorgt dat een nadelige (economische) situatie (vanuit moreel perspectief, dat we voor het gemak onveranderd en al zeker onbeïnvloed door de economische situatie zelf beschouwen) zich rechttrekt naar een voordelige (opnieuw vanuit moreel standpunt). Een soort surival of the fittest, waarbij het morele klimaat de Darwiniaanse omgeving vervangt.

Een kinderlijke herschrijving van mijn kennis van de liberale principes.


Extra argument tegen het streven naar een moreel gefundeerd draaiende economie is de non-existentie van een "onbelemmerde" economische gang van zaken.
Men zou al moeten geloven dat het mogelijk is de economie te "zuiveren" van extra-invloeden. (cultureel-religieuze omstandigheden etc)
Voor mij is kartel-vorming, protectionisme etc. echter een wezenlijk direct gevolg van de vrije markt.


Implicatief: Verdedig eens een amoreel economisch systeem, jongens.



Eens kijken of ik de troef van de verwarring nog steeds heb.

[cookie@vws]

Oorspronkelijk geplaatst door Aangebrande Phönix

Mm. Complottheorieën als humuslaag voor een pezig gesprek.

Uitzonderlijk interessante discussie, zelfs voor een economische snul als ikzelf (altijd een zwaar gebrek gevonden). Bon, geef mij enige tijd om het allemaal door te nemen en ik participeer wel.

Sta mij intussen toe een flauw bommetje op te werpen, hoe fundamenteler de discussie hoe liever hier heb ik de indruk. Pour les Libertains théoretiques:


Waarom a priori uitgaan van een moreel geaxiomeerde economie? Zijn er geen redenen te over om voor eens en altijd te besluiten dat zoiets tot het rijk der paddestoelengedachten behoort? Het economische rouleren wordt mijns inziens gevoed door individuele of groeps-oneffenheden ergo onrechtvaardigheden (naast de win-win-situatie een van de voornaamste brandstoffen voor het draaien ervan, bv het smeden van conservatieve allianties van dominerende groepen, in een hostiele ergo veranderende situatie, gericht tegen opkomende)

Het schijnt hier blijkbaar de meesten dat het verdedigen van het liberalisme staat of valt met het feit dat economie zich ten langen leste, mits ongehinderd door ex-economische factoren (bestaan die?) sowieso equilibreert volgens de morele wetten (als zoiets al gebeurt dan meestal omgekeerd: moraal die zich richt naar economische situatie).

Helderder gesteld: dat het "win-win"-inzicht van de populatie die zich inlaat met het economisch handelen (simplistische vereenvoudiging, I know) ervoor zorgt dat een nadelige (economische) situatie (vanuit moreel perspectief, dat we voor het gemak onveranderd en al zeker onbeïnvloed door de economische situatie zelf beschouwen) zich rechttrekt naar een voordelige (opnieuw vanuit moreel standpunt). Een soort surival of the fittest, waarbij het morele klimaat de Darwiniaanse omgeving vervangt.

Een kinderlijke herschrijving van mijn kennis van de liberale principes.


Extra argument tegen het streven naar een moreel gefundeerd draaiende economie is de non-existentie van een "onbelemmerde" economische gang van zaken.
Men zou al moeten geloven dat het mogelijk is de economie te "zuiveren" van extra-invloeden. (cultureel-religieuze omstandigheden etc)
Voor mij is kartel-vorming, protectionisme etc. echter een wezenlijk direct gevolg van de vrije markt.


Implicatief: Verdedig eens een amoreel economisch systeem, jongens.



Eens kijken of ik de troef van de verwarring nog steeds heb.

zelfs mijn update van de spellingcontrole moest voor u passen, proficiat heb een refund gevraagd...

[MURRAY]

@Aangebrande Phönix



Wees gerust de troef der verwarring is nog stevig in uw bezit.

[Percalion]

Oorspronkelijk geplaatst door Black Cat

En dus laat je de hamburger-friet liefhebber ontploffen en de hongerigen verhongeren, en mensen elkaar wurgen bij SM.

En jij ook, want ingrijpen impliceert het gebruik van geweld. Als ik al geen geweld mag gebruiken indien men mij wil vermoorden, dan toch zeker niet om iemand te verhinderen een hamburger teveel te eten?!

De afwezigheid van voorschriften stel je voor als een recept voor vrede, wel, dat is een leugen. Voorschriften kunnen ook veiligheid waarborgen, bv in een kerncentrale. Zonder die voorschriften is er permanente onveiligheid, en dus geen vrede.

"Gij zult niet doden" en "Gij zult niet stelen" zijn ook voorschriften.

Voor de zoveelste keer; niet iedere libertariër is een anarchist. En zelfs anarchisten hebben voorschriften: dat niemand de macht mag hebben is een regel.

Een interessante analyse van Nozick's State stelt dat het zogezegd neutrale naast elkaar bestaan van communities noodzakelijk einidigt in onderlinge strijd of beter "vrije markt".

Een betere formulering ware geweest: een loze idiote speculatie over Nozick's State stelt enz.
Waarom zouden, in een situatie met vrijheid van godsdienst, joden, christenen en atheïsten niet naast elkaar kunnen leven in dezelfde samenleving? Waarom zou dit ontaarden in een onderlinge strijd, en waarom zou deze strijd (een strijd om w�*t? een strijd met wapens? of praten we hier enkel over theologische discussies op café?) de vorm aannemen van "de vrije markt"? De markt houdt in dat men geen strijd voert.

Je mag gerust poëzie schrijven en zo, maar als je beeldspraak gebruikt in een discussie heb ik graag dat je ze wat uitwerkt ten behoeve van de niet-zo-intelligente lezer die wij, libertariërs, ten slotte zijn.

En vergeet ook niet om zo nu en dan te lezen wat ik schrijf, zeker wanneer je me citeert om te antwoorden:
Men moet niet per se in communities van gelijkgestemden gaan samenhokken om een bepaalde levensvisie te kunnen volgen.
Uiteraard wél in jouw samenleving, dan moet ik vluchten vooraleer ik als libertariër op geweldloze wijze gestenigd word.

Je kan gerust moslim of atheïst of jood zijn en in de libertarische staat samenleven met godweetwieallemaal. Je mag gerust SM beoefenen, weed roken, Marx lezen, zolang je niemand anders schaadt; of zoals lombas het zegt, wij zijn een non-coërcieve stroming, wij hebben helemaal geen zin, lef of gemoed om jouw te gaan voorschrijven wat te doen.

[lombas]

Percy, je tweede alinea in gedachten, kende je deze?:

It seems that wherever the Welfare State is involved, the moral precept, "Thou shalt not steal," becomes altered to say: "Thou shalt not steal, except for what thou deemest to be a worthy cause, where thou thinkest that thou canst use the loot for a better purpose than wouldst the victim of the theft."
F. A. Harper

[Percalion]

Oorspronkelijk geplaatst door lombas

Percy, je tweede alinea in gedachten, kende je deze?:

Nog niet, thou arest bethankt.

[lombas]

Oorspronkelijk geplaatst door Percalion

Nog niet, thou arest bethankt.

Kijk eens tot wat die vrijwillige naastenliefde leiden kan.

Maar potvolkoffietjes, nu wil ik boeken van Harper.

[Percalion]

Oorspronkelijk geplaatst door Black Cat

Een neo-klassieke school die de mensenrechten ontkent en uitgaat van de tweedeling rationale keuze/irrationele voorkeur, klinkt inderdaad erg libertarisch. De tegenstelling tussen bewuste rationele keuze en "reflex" ligt ook ten grondslag aan Rothbard's/Von Mises' praxeologie.


Mijn kritiek op de speltheorie is dat ze wel is waar verhelderend kan zijn voor menselijke interacties die een spelvorm aannemen, maar dat anderzijds spel als standaard-interactie een verziekte vorm is van menselijke interactie: dwz het leven is geen spel.

Alstublieft; hou je mond over zaken waar je niets van afweet.

Je zegt nog net niet dat de neoklassieke rational-choice en de praxeologie één pot nat zijn.

En interpreteer ik je correct, als volgt: "Speltheorie is alleen interessant om spelletjes te analyseren, maar het leven is geen spel dus ... "?
In dat geval, wederom: hou je mond over zaken waar je niets van afweet.

Speltheorie houdt zich zelfs hoofdzakelijk niét bezig met spelletjes. Wel met Nash-equilibria en meer van die leuke dingen.

[Percalion]

Overigens, Black Cat: speltheorie wordt vaak gebruikt om overheidsingrijpen te verdedigen.

[MURRAY]

Het is wel belangrijk om duidelijk te stellen dat het libertarisme geen economische theorie is. Er is hier in deze draad al gesproken over het Ierse model, maar in se hoeft dat niet libertarisch te zijn. Dat model is bedacht door socialisten met management skills.
Men is gewoon vertrokken vanuit nutsmaximalisatie en utilitarisme.
Economische calculus heeft niets te maken met het libertarisme.

[La Chunga]

Oorspronkelijk geplaatst door Desiderius

Kort gezegd: als je "goede" (in de zin van efficiënte, maatschappelijk waardevolle) wetgeving wil produceren, moet je vertrekken vanuit het scenario waarin mensen in essentie handelen uit zelfbelang. En dat ook doen op een rationele manier (met alle verfijningen die we ondertussen op het neo-klassieke rationalisme kennen en ongetwijfeld nog zullen ontwikkelen). Dat is de kern: reken a priori dus niet op voluntarisme en verlies jezelf niet in oeverloze beschouwingen over de irrationaliteit die de mens "soms" vertoont. (dat laatste leidt in de praktijk tot onwerkbare rechtsregels, zoals we reeds eerder sluitend hebben aangetoond in het voorbeeld van die befaamde "plicht tot hulp bieden aan mensen in nood")

En uiteindelijk komen we dan inderdaad uit op de behoefte aan een arbitrerende instantie. Maar hoe belangrijk is die instantie? Hoeveel macht kennen we ze toe? En hoe gaan we ze precies organiseren? D�*t zijn de kernvragen...

Desiderius,

In deze bijdrage wil ik aansluitend op jouw laatste reactie een rudimentair beeld geven van hoe ik een rechtssysteem zie. Het gegeven rond Public Choice neem ik nog even mee omdat ik me daar wat meer wil in verdiepen.

Bij wijze van inleiding wil ik aanvangen met een citaat uit het boek “Utopia” van Thomas More. Het is een boek dat ik al meerdere malen las, omdat het stukken bevat die na een vijftal eeuwen nog steeds actueel zijn. Daarnaast vind ik het boek best grappig, maar dit terzijde. Bovenal koos ik onderstaand fragment omdat het best aanduidt in welke richting mijn zoekend denken gaat…

“Wetten hebben zij maar heel weinig, immers zoals bij hen de samenleving is georganiseerd, zijn er helemaal niet veel wetten nodig. Dit is zelfs één van de grootste bezwaren die zij tegen andere volken hebben: hun eindeloze reeks wetten, en commentaren op wetten, die toch nog altijd onvoldoende blijken te zijn. Naar hun opvatting is het op zichzelf al een onbillijkheid, de bevolking te binden aan wetten, of zo talrijk dat men ze niet allemaal kan lezen, of zo duister geformuleerd dat een mens ze gewoon niet begrijpt”.

Dit fragment gedachtig en aansluitend op jouw citaat uit je Hobarth Paper wil ik komen tot een rudimentaire beschrijving van de rol van de overheid.

De mens wordt op deze wereld geconfronteerd met schaarste wat de ‘struggle for existence’ (egoïsme) tot gevolg heeft. Zelfs het menselijk denkvermogen dat ‘kunstmatige’ voedselproductie ontwierp onder de vorm van landbouw en veeteelt, kon de schaarste en dus het egoïsme niet opheffen. Ook de industriële, technologisch en wetenschappelijke vooruitgang vonden tot op de dag van vandaag geen oplossing voor het schaarsteprobleem. Het zou waarlijk een Utopia zijn zo’n wereld zonder schaarste. Een wereld waar elke mens krijgt wat zijn maag, hart en hoofd verlangt. Het zou maar wat zou is niet. Of nog niet?

De voortdurende schaarste verplichte de mens zich te organiseren zodat conflicten die door de schaarste ontstonden werden voorkomen of al dan niet op een twistende manier werden opgelost. Het resulteerde in een overheid (een rechtssysteem) dat hierboven zo tekenend door Thomas More wordt beschreven. Een complex van regels waarin chaos en onduidelijkheid heersen. Een wirwar van paradoxen uit vervlogen en nieuwe tijden. Een toonbeeld van inefficiëntie dat moeilijk nog onder de noemer harmonieus kan geplaatst worden.
Vereenvoudiging van een systeem dat op termijn niet anders kan dan zichzelf onderuit halen, dringt zich op. Alvorens ik een vereenvoudiging voorstel, wil ik eerste het begrip ‘egoïsme’ enigszins verduidelijken omdat veel mensen dit woord steevast en onterecht een pejoratieve betekenis geven.

Egoïsme is de grootste vrijheid die een mens kan genieten. Dit wil zeggen dat egoïsme op zich een positieve waarde is. Egoïsme laat een mens toe om alles te doen wat die mens wil zonder rekenschap aan wie dan ook te moeten geven. Jawel, puur egoïsme is de allerhoogste vorm van vrijheid die een mens kan bereiken. Wel, ’t is te zeggen: op een wereld waar hij alleen zou leven. In een wereld waar meerdere mensen leven zou het uitoefenen van de allerhoogste vorm van vrijheid gauw resulteren in conflicten alom. Daarom is het – jammer genoeg - de eerste taak van de overheid om het egoïsme aan banden te leggen om conflicten te voorkomen.

Dé grondregel die door een overheid moet geïmplementeerd worden in een samenleving van egoïstische individuen is de alom gekende: “Elk mens bezit het recht van de absolute vrijheid om te doen, te laten, te denken en te zeggen wat die mens wil zolang het uitoefenen van dat recht geen belemmering betekent voor een ander datzelfde recht te gebruiken”. Veel meer moet er in een grondwet niet staan over mensenrechten want dit omvat alles. Elke toevoeging zal op zich een beknotting van de individuele vrijheid betekenen.

De moderne samenleving heeft geen behoefte aan evangelische wetteksten vervat in zoveel boeken dat men alle wereldzeeën kan droogleggen. Neen, de moderne samenleving heeft behoefte aan duidelijke principes. Niet voor elk mogelijke moeilijkheid moet een wet bestaan. Niet voor elk zich aandienend probleem moet een nieuwe wet worden gemaakt. Het is aan de overheid om een rechtsorganisatie in stand te houden die op basis van de voormelde grondregel elk zich aandienend probleem arbitreert.

Het rechtssysteem hoeft op zich ook niet ingewikkeld te zijn opgebouwd.

Een goede rechtsorganisatie bestaat uit drie trappen: eerste aanleg, beroep en hoger beroep (cassatie). Per trap bestaat de behandeling uit de argumentatie en bewijsvoering �* charge, waarop de argumentatie en bewijsvoering �* décharge volgen. Na wat ik ‘rechterlijke contemplatie’ wil noemen, volgt een uitspraak. Wat ook de aard van de case is, een gelijkaardige behandeling geldt voor alle cases. Dit betekent ook dat de rechtsorganisatie niet hoeft opgedeeld te worden in rechtsgebieden. Althans dat deel van de organisatie dat betrekking heeft op de uitsluitend professionele rechtspraak. Arbeidsrechtbanken, handelsrechtbanken, politierechtbanken, correctionele rechtbanken enzovoort worden éénvormige rechtbanken van eerste aanleg, beroep of hoger beroep.
Deze vereenvoudiging trekt zich evenwel niet door op het terrein van de verdediging of aanklagende partij omdat daar specialisatie per rechtsgebied noodzakelijk is, wil men degelijke argumentatie en bewijsvoering garanderen. Deze rechtsorganisatie heeft enkel nog behoefte aan een strafwetboek en ze kan zo van start gaan.

Bovenstaand, eenvoudig rechtssysteem heeft ook tot gevolg dat mensen minder snel naar de rechtbank trekken. De grondregel laat weldenkende mensen met een probleem toe de situatie te beoordelen om zelf tot een uitkomst te komen.
Een te promoten principe – dat voor de advocatuur lucratiever en minder arbeidsintensief is dan een rechtszaak – is dat van de bemiddelingsadvocaten. Elk partij die in een twist verzeild raakt, duidt een advocaat aan zodat door onderhandeling tot een oplossing kan worden gekomen. Pas wanneer een uitkomst niet haalbaar is, dient naar de rechtbank te worden gestapt.


Hierboven stap ik in je visie van de rationele (weldenkende) mens, Desiderius, ook al heb ik het er vanuit mijn empirische ingesteldheid niet altijd makkelijk mee. Naar mijn mening is de mens niet enkel egoïstisch, ik beschouw hem ook als een wezen dat niet overloopt van de talenten der goedheid of zomaar een overschot rationaliteit in de aanbieding heeft. Toch treed ik bij dat het zelfbelang de mens uiteindelijk verplicht rationeel te denken. Bovendien moet dat, wil ik – zoals je terecht aangeeft – niet eindigen met een wettelijk complex dat poogt een antwoord te bieden aan elk aspect van de mogelijke, menselijke irrationaliteit.


Ik wil bovenstaande afsluiten omdat het niet mijn bedoeling was, een sluitende uiteenzetting te geven. Eerder een aanzet waarmee misschien iets is aan te vangen.

[Desiderius]

@ La Chunga

Grotendeels zitten we daarmee op dezelfde lijn. Dat is meteen ook het startpunt voor een diepgravende kritiek op onze politieke systemen en de gedrochten die ze maar al te vaak voortbrengen. Sinds de tweede helft van de 20ste eeuw hebben we een tsunami van regulering en "juridificering" meegemaakt. Over zowat élk denkbaar aspect van ons dagelijks leven meent de politiek wel een regeltje te moeten bedenken. En regeltjes... die moeten uiteraard met de nodige strafrechtelijke "stokken achter de deur" afgedwongen worden. En op die manier hebben we -volgens sommige schattingen (experten zijn de tel allang kwijtgeraakt)- sinds de jaren '50 reeds 60.000 bijzondere strafwetten toegevoegd gezien aan onze basiswetgeving. Als je politici daarop wijst, dan is het antwoord "dat de samenleving zoveel complexer geworden is". De naakte cijfers alleen al maken die uitleg ronduit lachwekkend.

In de Public Choice theorie krijg je een aantal heel prikkelende inzichten gepresenteerd waarom de overheid een "gevaarlijk beest" is; een noodzakelijk kwaad dat conceptueel niet in staat is om altijd en overal te handelen in het algemeen belang. Publieke actoren zijn te wantrouwen, want voor je het weet verwordt een overheid tot een georganiseerde strooptocht in het belang van (minoritaire) lobbygroepen. Democratie is géén finaliteit (zoals sommigen het voorstellen), het is ook niet de ultieme legitimatie voor de macht van publieke actoren (zoals quasi alle politici het stellen). Als het je interesseert, kan je je licht eens opsteken in de Library of Economics and Liberty, waar het integrale werk van Buchanan online kan geconsulteerd worden. (http://www.econlib.org/library/Bucha...chCv10toc.html)

Waarmee ik niet wil zeggen dat ik meteen een kritiekloos adept ben van de Public Choice theorie. Enkel dat de inzichten uit die hoek minstens tot nadenken moeten stemmen.

Ik vind het voorts interessant hoe je uiteindelijk focust op de rechterlijke macht... Want d�*�*r -in de gerechtelijke procedure- vindt die fameuze "democratie" zijn beslag. D�*�*r komt de burger ultiem in aanraking met het resultaat van wat de bewindvoerders allemaal bekokstoofd hebben onder de dekking van de "democratische legitimatie". Het is immers daar dat je als individuele burger voor het eerst het recht hebt om je stem te laten horen en je "recht" te gaan halen in een tegensprekelijk debat. Access to justice is dan ook een essentieel gegeven voor een overheid die pretendeert te streven naar het algemeen belang. En hoe toegankelijk is ons gerecht in werkelijkheid? Hier ligt een bijzondere toetssteen voor de "kwaliteit" van ons politieke systeem. Typisch is dat de grote wereldverbeteraars, de social engineers er in veel gevallen niet eens bij stilstaan dat het fraais dat ze produceren uiteindelijk ook z'n beslag zal krijgen in gerechtelijke procedures. En dat de kost die zoiets met zich meebrengt ook zelden in rekening wordt gebracht. Gevolg voor ons systeem: een chronisch in (materiële) nood verkerend, weinig toegankelijk gerecht. En zoiets wreekt zich.

Wat dat mensbeeld betreft, is het aloude gezegde "hope for the best, but prepare for the worst" (hoop het beste, maar bereid je voor op het slechtste), het meest efficiënte uitgangspunt. Maar tegelijk geldt ook de regel dat aan elk stukje regelgeving dat de overheid produceert een belangrijke kost is verbonden, dat elk stukje regelgeving ook het gevaar in zich draagt dat het op de meest onverwachte plaatsen z'n perverse effecten heeft [cf. het integratieprobleem dat ten dele kan gezien worden als een neveneffect van sommige sociale vangnetten] én die eeuwige waarheid dat er nooit een één-op-één verhouding bestaat tussen het gedrag van de mens en hetgeen de wet voorschrijft.

Om te eindigen met een persoonlijke noot: de "overheid" boezemt me schrik in; over de jongste decennia heb ik vastgesteld hoe onze samenleving meer en meer verstrikt is geraakt in een nietsontziende regeldrift annex repressie. In meer recenter tijden moeten er zelfs rechten aan geloven die we tot voor kort als onaantastbaar beschouwden. Er is voor mij zeer zeker sprake van regressie op een aantal punten en steeds meer politici doen zelfs niet eens meer de moeite om dat te ontkennen of in eufemismen te gieten. Ik heb het relatief gemakkelijk om me de facto te onttrekken aan deze overheid; als het erop aankomt, zit ik sito presto aan het andere eind van de wereld met heel m'n hebben en houden. Maar hoe zit het met "de gewone man of vrouw"? Ligt daar dan niet de bron van bijzonder veel onbehagen? Heeft de politiek de lat niet té hoog gelegd voor zichzelf en staat ze daarom ook niet quasi-permanent met de broek op de enkels, klaar om de kastijding door de kiezer in ontvangst te nemen? Om dan kort na de "verkiezingen" gewoon over te gaan tot de orde van de dag?

In dat opzicht biedt voor mij het libertarische gedachtengoed een uitdaging van jewelste. Ik ben daarbij niet meteen zo geïnteresseerd in het principiële filosofische debat, maar wel in de praktische implicaties van één en ander. Geneuzel over "vreedzaamheid" en "geweldloosheid" is leuk bij een goeie trappist en een blokje kaas; maar werkbare alternatieven formuleren is een heel ander paar mouwen. En als ik je goed begrepen heb, ben je ook een voorstander van het KISS-principe (Keep It Simple, Stupid). Al was het maar om ervoor te zorgen dat de remedie nooit erger wordt dan de kwaal.

[Percalion]

Toch even vermelden dat ik vind dat La Chunga een eervolle vermelding verdient voor de fijne manier van discussiëren.

[Desiderius]

Oorspronkelijk geplaatst door Percalion

Toch even vermelden dat ik vind dat La Chunga een eervolle vermelding verdient voor de fijne manier van discussiëren.

Yep, dit is één van de zeldzame échte "gedachtenwisselingen" die ik op dit forum al heb meegemaakt. Kudos voor La Chunga.

[La Chunga]

Desiderius,

Bedankt voor het antwoord, het bevat de nodige stof om over na te denken. Ook ik denk dat het volgen van de praktische koers een betere is dan de louter filosofische en theoretische, waarmee ik deze aspecten niet wil uitsluiten.
De link mbt Public Choice komt zeker van pas de volgende dagen wanneer ik me hierin verdiep. Ook de L&W-school ga ik wat bestuderen om een beter begrip rond dit gegeven te krijgen. Mijn eerste indruk is dat het nogal technisch is en de toepasbaarheid op materiële zaken (economie) makkelijker lijkt dan op immateriële waarden. Zo poog ik momenteel een evaluatie te maken via Pareto efficiency van het recht op vrije meningsuiting.
Ik kom dit weekend terug op je interessante reactie.

[La Chunga]

Oorspronkelijk geplaatst door Percalion

Toch even vermelden dat ik vind dat La Chunga een eervolle vermelding verdient voor de fijne manier van discussiëren.

Ik ken gelukkig geen schaamte, maar ontkennen dat uw reactie me vleit zal ik niet.

[lombas]

Oei, er worden complimentjes uitgedeeld. Nou, ik zal het er niet bij laten.

La Chunga is een welkome, rustige en beheersde gesprekspartner, zo het ziet.

[La Chunga]

Oorspronkelijk geplaatst door lombas

Oei, er worden complimentjes uitgedeeld. Nou, ik zal het er niet bij laten.

La Chunga is een welkome, rustige en beheersde gesprekspartner, zo het ziet.

Ik verwijs graag naar mijn reactie op die van Percalion.

Bedankt.



Kunnen we het hier bij laten voor wat betreft de tutoyering, straks kom ik tot de vaststelling dat ik toch nog enige gêne bezit en dat kan niet de bedoeling zijn.