De waarheid omtrent de collaboratie.

[Gorefest]

Oorspronkelijk geplaatst door Jazeker

De vereniging van de oostfronters houdt ermee op.

Vandaag las ik een stukje in de krant over de oostfronters wat hun vereniging hadden stopgezet. En oeioei.. wat bleek, het was niet hun overtuiging of hun gedachtegoed wat hen deed vechten tegen de commies, maar het was.. de kerk die er een oproep naar deed. Diezelfde kerk wat nu de schijnheilige 'verdraagzame' speelt..

[bk232214]

Oorspronkelijk geplaatst door max4westland

Het is duidelijk dat men bij links en gematigd liberaal-rechts alles aan doet om de Vlaamse grootheden Staf De Clercq, Cyriel Verschaeve, Reimont Tollenaere, Joris Van Severen, Wies Moens en vele andere rechtse Vlamingen uit de jaren '30 af te breken. Zo ook in het stuk dat het links-progressieve 'culturele' tuig van tegenwoordig probeert om deze mensen af te breken. Helaas trapte de arme gematigde Gerolf Annemans bijna in de linkse val (Ter Zake deze week). Want deze mensen hebben het Vlaams nationalisme groot gemaakt en ze hebben alles gedaan wat ze het beste vonden voor het Vlaamse volk. Om een beter beeld te schetsen keren we terug naar de periode voor de tweede wereldoorlog, de glorieuze jaren 1930 !

In de jaren '30 had je een zeer sterke Vlaams nationalistische partij het VNV, waarrond de traditionele partijen ook een cordon sanitaire legden. Maar naast het volksnationale VNV had je ook nog de meer staatsnationalistische Christus Rex-patij, dat ook wel erg goede ideeën had, het was een combinatie rechts radicalisme, strikt conservatisme en Rooms katholicisme. Spijtig van het staatsnationalistische karakter binnen Rex. Doordat de partij geen zo'n sterke structuur had als het VNV en de partij plots uit het niets erg groot werd en het vooral rond Leon Degrelle draaide was de partij geen lang leven beschoren.

De Vlaamse volksnationalistische tegenhanger van Degrelle was ongetwijfeld Cyriel Verschaeve. Verschaeve combineerde op een unieke manier een strikt conservatief Rooms katholicisme met een Vlaams volksnationaal solidarisme. Begin jaren 30 maakte Verschaeve samen met Wies Moens en Joris Van Severen het Verbond Der Dietse nationaal solidaristen groot. Maar bij de Nieuwe marsrichting kwam het tot een splitsing, nochtans was de Heel Nederlandse weg van Van Severen nog niet zo slecht, vooral in het begin. Later toen hij meer toenadering zocht tot het koningshuis, dan pas ging Van Severen meer en meer de slechte weg uit. Met een noodlottig einde bij het begin van de tweede wereldoorlog. Hij werd op een laffe manier verraden en vermoord door Belgicisten. Door kennen we het Belgische regime opnieuw weer. Vele leden van Verdinaso gingen bij het Belgisch verzet gaan, maar door de moord kenden de dinaso's de ware aard van het Belgische regime. Uiteindelijk kozen velen uit ontgoocheling de weg van het VNV en later van De Vlag.

Door het succes van de radicaal rechtse en linkse partijen, was het regime gedwongen om klassieke tripartites af te sluiten. Bij de verkiezingen van 1939 bleek het VNV de meest duurzame partij te zijn van alle radicaal rechtse partijen.

Binnen het VNV had je twee stromingen
1. voor een onafhankelijk Vlaandern
2. voor een groot Nederlandse staat (Vlaanderen+Nederland)

Noch bij het VNV, noch bij Rex, noch bij Verdinaso werd voor de oorlog er ook maar gewag gemaakt om een deel te worden van Duitsland. Pas toen het duidelijk werd dat Duitsland plannen had om Europa te veroveren, kwam deze piste ter sprake.

Dit was een nieuwe situatie. In België zaten de Vlaams nationalisten muurvast. Net zoals het Vlaams Belang vandaag zaten ze vast onder het cordon sanitaire. Bovendien had Vlaanderen toen al meer dan 100 jaar Belgische onderdrukking achter de rug. Een onafhankelijk Vlaanderen was in de toenmalige politieke situatie jammer genoeg niet mogelijk. De Vlaams nationalisten moesten kiezen tussen Belgie met zijn anti-Vlaamse onderdrukking en de onbekende factor Duitsland, met wiens regime er verschillen waren maar ook overeenkomsten.

In de periode rond de inval van Duitsland (ik weet het niet precies wanneer) werd er beslist dat men de Duiters een kans ging geven. Men wist uiteraard wel dat Hitler anti-joods was, maar van de verschrikkingen van de Holocaust had men uiteraard geen weet, om de eenvoudige reden, dat operatie Entlosung maar gestart werd in 1941.

In het VNV was men in die tijd volksnationalistisch dat betekende dat men wel te vinden was voor uitzetting van vreemdelingen, ook joden, maar volkerenmoord ging uiteraard veel te ver.

Toen eind jaren 40 Hitler oppermachtig was in Europa, zag het echt er naar uit dat het Derde Rijk duizend jaar ging standhouden. Het VNV had de beslissing tot collaboratie genomen dus ging men meehelpen met de Duitse bezetter. Maar wilde men iets te betekenen hebben in het Derde Rijk, wilde men komen tot een autonoom Vlaanderen in het Derde Rijk, want dat was de bedoeling, dan moest men uiteraard de Duitsers gunstig stemmen. Daarom ook dat Blokkwatsch altijd foto's en geschriften van Verschaeve, De Clercq en vele anderen bovenhaalde om aan te tonen dat deze Vlaamse nationaal solidaristen onvervalste nazis waren. Nochtans was dat niet zo want Verschaeve was bijvoorbeeld een overtuigd katholiek en niet akkoord met het heidense karakter van het Duitse regime. Via autonomie zou men binnen het derde rijk een Vlaams nationaal solidaristische beleid kunnen voeren. Deze mensen hebben dus altijd gehandeld in het opzicht wat het beste was voor Vlaanderen, ons volk en onze cultuur en dat in uiterst moeilijke omstandigheden.

Daarom pleit ik er dan ook voor dat deze mensen allen jaarlijks herdacht worden en dat de helden van het Oostfront ook postuum eerbetoon krijgen, net zoals alle slachtoffers uit de oorlog. Ook een held als Reimond Tollenaere niet te vergeten.

In 1942 begon de situatie te keren en het stalinisme kwam opzetten. Dat kwam uiteraard door een aantal dwaze beslissingen van de Führer, wiens beleid echt op grootheidswaanzin neerkwam. In feite heeft Hitler zelf zijn Derde Rijk de das omgedaan. Ook de massamoorden in het Rijk waren uiteraard compleet verwerpelijk. Nationaal socialisme kon goed geweest zijn, maar Hitler had het helemaal verpest.

Mede door de Vlaamse helden aan het Oostfront, werd het Europese Christendom niet mee het slachtoffer van Hitler zijn blunders. Want wie weet tot waar het goddeloze Boljevisme wel was doorgedrongen.

Na de oorlog kreeg Vlaanderen een keiharde Belgicistische repressie te verwerken, gesteund door de zionistische schurkenstaat Amerika. Maar de traditionele Christelijke Vlaamse volkscultuur was door de opofferingen van de Vlaams nationalisten gelukkig grotendeels intact gebleven.
Altans voorlopig...

Want deze volkscultuur werd door het cultuurimperialisme van de Amerika en later ook door islamitische immigranten helaas meer en meer verdreven.

Langzaam maar zeker gaan wij als vlamingen te weten komen naar de waarheid van ons volk

[bk232214]

Oorspronkelijk geplaatst door AEvanLoon

Elk nationalisme beschouw ik als een verenging van de geest en als bedreigend voor de vrede (hoeveel oorlogen zijn er al niet gevoerd om nationalistische motieven). Nationalisten zijn ook gemakkelijk geneigd de "anderen" (die niet tot hun natie behoren) als minderwaardig of vijandig te beschouwen; ze sluiten zich het liefst af van die anderen. Extreme nationalisten gaan over tot vijandige daden ten opzichte van anderen, vooral tegen mensen van vreemde afkomst die het gewaagd hebben binnen de "natie" te komen wonen.

Solidarisme meen ik te begrijpen als een antimarxistische strekking die gericht is op klassenverzoening, wat neerkomt op onderwerping aan (of collaboratie met) de economische machthebbers.

De combinatie van nationalisme en solidarisme is de ideologische grondslag van fascisme en nazisme, waarvan we de reële vefrwezenlijkingen hebben leren kennen in de 20ste eeuw.

Steekt u hand niet in een mierenhoop doe gewoon als bladluizen die worden onderhouden

[pinbag]

"gesteund door de zionistische schurkenstaat Amerika."

Goed geprobeerd max4westland maar deze gequoteerde zin:" zionistische schurkenstaat Amerika." zegt meer dan genoeg...

Ik denk dat het context beeld die u aangeeft in de realiteit toen iets minder zuiver is.

[Bazilfunk]

Oorspronkelijk geplaatst door max4westland

Het is duidelijk dat men bij links en gematigd liberaal-rechts alles aan doet om de Vlaamse grootheden Staf De Clercq, Cyriel Verschaeve, Reimont Tollenaere, Joris Van Severen, Wies Moens en vele andere rechtse Vlamingen uit de jaren '30 af te breken. Zo ook in het stuk dat het links-progressieve 'culturele' tuig van tegenwoordig probeert om deze mensen af te breken. Helaas trapte de arme gematigde Gerolf Annemans bijna in de linkse val (Ter Zake deze week). Want deze mensen hebben het Vlaams nationalisme groot gemaakt en ze hebben alles gedaan wat ze het beste vonden voor het Vlaamse volk. Om een beter beeld te schetsen keren we terug naar de periode voor de tweede wereldoorlog, de glorieuze jaren 1930 !

In de jaren '30 had je een zeer sterke Vlaams nationalistische partij het VNV, waarrond de traditionele partijen ook een cordon sanitaire legden. Maar naast het volksnationale VNV had je ook nog de meer staatsnationalistische Christus Rex-patij, dat ook wel erg goede ideeën had, het was een combinatie rechts radicalisme, strikt conservatisme en Rooms katholicisme. Spijtig van het staatsnationalistische karakter binnen Rex. Doordat de partij geen zo'n sterke structuur had als het VNV en de partij plots uit het niets erg groot werd en het vooral rond Leon Degrelle draaide was de partij geen lang leven beschoren.

De Vlaamse volksnationalistische tegenhanger van Degrelle was ongetwijfeld Cyriel Verschaeve. Verschaeve combineerde op een unieke manier een strikt conservatief Rooms katholicisme met een Vlaams volksnationaal solidarisme. Begin jaren 30 maakte Verschaeve samen met Wies Moens en Joris Van Severen het Verbond Der Dietse nationaal solidaristen groot. Maar bij de Nieuwe marsrichting kwam het tot een splitsing, nochtans was de Heel Nederlandse weg van Van Severen nog niet zo slecht, vooral in het begin. Later toen hij meer toenadering zocht tot het koningshuis, dan pas ging Van Severen meer en meer de slechte weg uit. Met een noodlottig einde bij het begin van de tweede wereldoorlog. Hij werd op een laffe manier verraden en vermoord door Belgicisten. Door kennen we het Belgische regime opnieuw weer. Vele leden van Verdinaso gingen bij het Belgisch verzet gaan, maar door de moord kenden de dinaso's de ware aard van het Belgische regime. Uiteindelijk kozen velen uit ontgoocheling de weg van het VNV en later van De Vlag.

Door het succes van de radicaal rechtse en linkse partijen, was het regime gedwongen om klassieke tripartites af te sluiten. Bij de verkiezingen van 1939 bleek het VNV de meest duurzame partij te zijn van alle radicaal rechtse partijen.

Binnen het VNV had je twee stromingen
1. voor een onafhankelijk Vlaandern
2. voor een groot Nederlandse staat (Vlaanderen+Nederland)

Noch bij het VNV, noch bij Rex, noch bij Verdinaso werd voor de oorlog er ook maar gewag gemaakt om een deel te worden van Duitsland. Pas toen het duidelijk werd dat Duitsland plannen had om Europa te veroveren, kwam deze piste ter sprake.

Dit was een nieuwe situatie. In België zaten de Vlaams nationalisten muurvast. Net zoals het Vlaams Belang vandaag zaten ze vast onder het cordon sanitaire. Bovendien had Vlaanderen toen al meer dan 100 jaar Belgische onderdrukking achter de rug. Een onafhankelijk Vlaanderen was in de toenmalige politieke situatie jammer genoeg niet mogelijk. De Vlaams nationalisten moesten kiezen tussen Belgie met zijn anti-Vlaamse onderdrukking en de onbekende factor Duitsland, met wiens regime er verschillen waren maar ook overeenkomsten.

In de periode rond de inval van Duitsland (ik weet het niet precies wanneer) werd er beslist dat men de Duiters een kans ging geven. Men wist uiteraard wel dat Hitler anti-joods was, maar van de verschrikkingen van de Holocaust had men uiteraard geen weet, om de eenvoudige reden, dat operatie Entlosung maar gestart werd in 1941.

In het VNV was men in die tijd volksnationalistisch dat betekende dat men wel te vinden was voor uitzetting van vreemdelingen, ook joden, maar volkerenmoord ging uiteraard veel te ver.

Toen eind jaren 40 Hitler oppermachtig was in Europa, zag het echt er naar uit dat het Derde Rijk duizend jaar ging standhouden. Het VNV had de beslissing tot collaboratie genomen dus ging men meehelpen met de Duitse bezetter. Maar wilde men iets te betekenen hebben in het Derde Rijk, wilde men komen tot een autonoom Vlaanderen in het Derde Rijk, want dat was de bedoeling, dan moest men uiteraard de Duitsers gunstig stemmen. Daarom ook dat Blokkwatsch altijd foto's en geschriften van Verschaeve, De Clercq en vele anderen bovenhaalde om aan te tonen dat deze Vlaamse nationaal solidaristen onvervalste nazis waren. Nochtans was dat niet zo want Verschaeve was bijvoorbeeld een overtuigd katholiek en niet akkoord met het heidense karakter van het Duitse regime. Via autonomie zou men binnen het derde rijk een Vlaams nationaal solidaristische beleid kunnen voeren. Deze mensen hebben dus altijd gehandeld in het opzicht wat het beste was voor Vlaanderen, ons volk en onze cultuur en dat in uiterst moeilijke omstandigheden.

Daarom pleit ik er dan ook voor dat deze mensen allen jaarlijks herdacht worden en dat de helden van het Oostfront ook postuum eerbetoon krijgen, net zoals alle slachtoffers uit de oorlog. Ook een held als Reimond Tollenaere niet te vergeten.

In 1942 begon de situatie te keren en het stalinisme kwam opzetten. Dat kwam uiteraard door een aantal dwaze beslissingen van de Führer, wiens beleid echt op grootheidswaanzin neerkwam. In feite heeft Hitler zelf zijn Derde Rijk de das omgedaan. Ook de massamoorden in het Rijk waren uiteraard compleet verwerpelijk. Nationaal socialisme kon goed geweest zijn, maar Hitler had het helemaal verpest.

Mede door de Vlaamse helden aan het Oostfront, werd het Europese Christendom niet mee het slachtoffer van Hitler zijn blunders. Want wie weet tot waar het goddeloze Boljevisme wel was doorgedrongen.

Na de oorlog kreeg Vlaanderen een keiharde Belgicistische repressie te verwerken, gesteund door de zionistische schurkenstaat Amerika. Maar de traditionele Christelijke Vlaamse volkscultuur was door de opofferingen van de Vlaams nationalisten gelukkig grotendeels intact gebleven.
Altans voorlopig...

Want deze volkscultuur werd door het cultuurimperialisme van de Amerika en later ook door islamitische immigranten helaas meer en meer verdreven.

Bedankt om de link tussen het vlaams belang en de nazi's nog eens toe te lichten. Het begon een beetje in de vergetelheid te geraken.

[Bazilfunk]

Oorspronkelijk geplaatst door bk232214

Langzaam maar zeker gaan wij als vlamingen te weten komen naar de waarheid van ons volk

Of langzaam wordt de geschiedenis gewijzigd en gaan valmingen nog echt geloven dat dit land van hun is. Voor zover ik kan terug kijken in de tijd hebben de belgen eerste aanspraak op de grond.

[Salmon L.A.]

Oorspronkelijk geplaatst door Bazilfunk

Bedankt om de link tussen het vlaams belang en de nazi's nog eens toe te lichten. Het begon een beetje in de vergetelheid te geraken.

Het kan inderdaad nooit kwaad om daar regelmatig aan te herinneren.
Daarom is het goed dat onze westland-max zich in de debatten blijft mengen.

[driewerf]

Oorspronkelijk geplaatst door Bazilfunk

Bedankt om de link tussen het vlaams belang en de nazi's nog eens toe te lichten. Het begon een beetje in de vergetelheid te geraken.

en niet vergeten, volgens het verslag van de Standaard: enige politicus die aanwezig was op de laatste St-Maartensfonds-bijeenkomst: de VB'er Roeland Raes!

Zoek een nazi, en je vindt er VB'er er gratis bij.

[Avondland]

Oorspronkelijk geplaatst door Desiderius

Als ik u was, zou ik de geschiedenisboekjes weer eens gaan opzoeken. En bovendien het onderscheid tussen het begrip "ontzag" en "bewondering" leren maken. Britten en Fransen hadden -terecht- ontzag voor Duitsland, maar stonden er allerminst voor in "bewondering". En ware het niet dat de aversie zo sterk was tegen Rusland dat toen z'n revolutie aan het verwerken was, dan hadden de kaarten alweer heel anders gelegen...

Die "velen" die een toekomst zagen in een nationaal-socialistisch Europa werden weinigen en zelfs een zeer kleine minderheid eens de Duitse oorlogsmachinerie goed en wel op gang kwam. Het beest liet trouwens al gauw na het binnentrekken z'n lelijkste tanden zien en het was nota bene diezelfde SS die daar de belichaming van was.

Je vergeet trouwens een héél belangrijk feit: den Duits had hier al getoond waartoe hij in staat was en voor veel mensen was het dan ook een déj�*-vu.

Maar vul mijn lijstje gerust aan hoor... Geef eens een goede omschrijving van wat "de collaboratie" volgens jou inhield. En in welke mate we daar vandaag vergoelijkend over moeten doen. (in algemene termen welteverstaan)

40.000 collaborateurs is niet bepaald weinig, hoewel dit aantal ook bereikt werd in een klein landje als Estland, waar het gevaar van het communisme tig tal keren hoger lag. De Duitsers hebben echter niet zo gruwelijk tekeer gegaan in België zoals in '14-'18, hoewel deportatie van Joden uiteraard te betreuren viel. De soms hardhandige aanpak tegen verzetsbewegingen wierpen nu en dan hun vruchten af. Ik ga maar even een voorbeeld geven van in Italië, waar een dorp platgebrand werd door een eenheid die in Rusland al eerder te maken had met partizanen. De partizanenactiviteit viel meteen stil de komende weken. In Rusland waren de partizanenbewegingen natuurlijk vele malen groter dan hier in West-Europa, maar toch was een hardhandige aanpak meestal de beste. Toch wil ik uiteraard niet het bloedvergieten niet goedkeuren. De oorlog had vermeden kunnen worden door de Duiters én de Geallieerden maar het heeft niet mogen baten.

Zei een prominent Britse ambtenaar niet dat hij het Duitse volk bezag als het gelukkigste volk van die tijd? Jammer dat de naam me ontglipt maar ik heb het enkele jaren geleden gezien op een documentaire. In ieder geval: de nieuwe-ordegezindheid speelde mijns inziens een erg belangrijke rol bij de collaboratie. Je kan de collaborateurs natuurlijk flagrant uitmaken maar er zijn weinig profiteurs die zich vrijwillig aanmelden om bij -40°C een schuttersputje te graven in een godvergeten plaats in Rusland. De profiteurs zul je eerder hier vinden dan bij die mannen die aan het Oostfront vochten.

En ik vind het trouwens nog altijd een schande dat er geen amnestie is voor oostfronters. Zelfs Rusland heeft in 1956 haar collaborateurs amnestie gegeven, waardoor het anti-communistisch verzet in de Baltische Staten en Oekraïne uiteraard verlaagde. Waarom blijft België dan hopeloos achterhinken op de rest van Europa? Hebben wij harder geleden dan Rusland?

[ERLICH]

Oorspronkelijk geplaatst door driewerf

en niet vergeten, volgens het verslag van de Standaard: enige politicus die aanwezig was op de laatste St-Maartensfonds-bijeenkomst: de VB'er Roeland Raes!

Zoek een nazi, en je vindt er VB'er er gratis bij.

Zoek corruptie en u vind er het socialisme gratis bij.

[ericferemans]

Oorspronkelijk geplaatst door ERLICH

Zoek corruptie en u vind er het socialisme gratis bij.

corruptie een monopolie van de socialisten? I don't think so...
Maar bij welke partij vind je mensen die nog naar nazistische groeperingen trekken? Socialisten?

[Pietje]

Oorspronkelijk geplaatst door Avondland

40.000 collaborateurs is niet bepaald weinig, hoewel dit aantal ook bereikt werd in een klein landje als Estland, waar het gevaar van het communisme tig tal keren hoger lag. De Duitsers hebben echter niet zo gruwelijk tekeer gegaan in België zoals in '14-'18, hoewel deportatie van Joden uiteraard te betreuren viel. De soms hardhandige aanpak tegen verzetsbewegingen wierpen nu en dan hun vruchten af. Ik ga maar even een voorbeeld geven van in Italië, waar een dorp platgebrand werd door een eenheid die in Rusland al eerder te maken had met partizanen. De partizanenactiviteit viel meteen stil de komende weken. In Rusland waren de partizanenbewegingen natuurlijk vele malen groter dan hier in West-Europa, maar toch was een hardhandige aanpak meestal de beste. Toch wil ik uiteraard niet het bloedvergieten niet goedkeuren. De oorlog had vermeden kunnen worden door de Duiters én de Geallieerden maar het heeft niet mogen baten.

Zei een prominent Britse ambtenaar niet dat hij het Duitse volk bezag als het gelukkigste volk van die tijd? Jammer dat de naam me ontglipt maar ik heb het enkele jaren geleden gezien op een documentaire. In ieder geval: de nieuwe-ordegezindheid speelde mijns inziens een erg belangrijke rol bij de collaboratie. Je kan de collaborateurs natuurlijk flagrant uitmaken maar er zijn weinig profiteurs die zich vrijwillig aanmelden om bij -40°C een schuttersputje te graven in een godvergeten plaats in Rusland. De profiteurs zul je eerder hier vinden dan bij die mannen die aan het Oostfront vochten.

En ik vind het trouwens nog altijd een schande dat er geen amnestie is voor oostfronters. Zelfs Rusland heeft in 1956 haar collaborateurs amnestie gegeven, waardoor het anti-communistisch verzet in de Baltische Staten en Oekraïne uiteraard verlaagde. Waarom blijft België dan hopeloos achterhinken op de rest van Europa? Hebben wij harder geleden dan Rusland?

"Amnestie" betekent zoveel als "er is niks gebeurd", en dat kan uiteraard niet.

[C uit W]

Oorspronkelijk geplaatst door Pietje

"Amnestie" betekent zoveel als "er is niks gebeurd", en dat kan uiteraard niet.

Inderdaad, de repressie mag nooit vergeten worden.

[ericferemans]

Oorspronkelijk geplaatst door C uit W

Inderdaad, de repressie mag nooit vergeten worden.

Indien dit bedoeld is als zwarte humor dan is dit niet slecht, indien het komt uit de woorden van een komiek.
Indien dit uit de mond van een zwartzak komt is het een zoveelste bewijs dat amnestie inderdaad mondjesmaat, en per geval dient te worden overwogen.

Er zijn immers onverbeterlijke cynische zwartzakjes

[Boadicea]

Oorspronkelijk geplaatst door C uit W

Inderdaad, de repressie mag nooit vergeten worden.

Nee, we mogen de andere helft van de geschiedenisboekjes ook doceren en zeker niet vergeten. Niets mag vergeten worden.

[Desiderius]

Oorspronkelijk geplaatst door Pietje

"Amnestie" betekent zoveel als "er is niks gebeurd", en dat kan uiteraard niet.

De grote vraag is altijd: wat leren we eruit? Of beter: hebben we er iets uit geleerd? Pas dan wordt ook de dood en de ellende van de mensen aan de andere -de "verkeerde"- zijde van het front, iets minder zinloos.

Elk jaar trek ik op bedevaart naar dan onogelijke dorpje langs de Route Sacrée (vlakbij Verdun) om m'n grootvader te gedenken die daar in 1917 het leven liet. Op een véél te groot oorlogsmonument staat zijn naam gebeiteld (hoog boven m'n hoofd; ik heb een verrekijker nodig om het te kunnen zien). Enkele jaren geleden reisde ik terug naar de Chemin des Dames om er een fotoreportage te maken en stuitte daar op een enorm Duits oorlogskerkhof uit WO II. Al die jongens (sommigen niet ouder dan 17 jaar) hebben in die waanzin hun leven gelaten. Gewone gasten die "moesten" of die in hun misleide idealisme ervoor kozen, maar uiteindelijk gesneuveld zijn voor... ja wat, eigenlijk? De aanblik van de slachtoffers uit de rangen van de "verliezer" komt mij zo mogelijk nog triester over. Op z'n minst wordt de "winnaar" bejubeld; is zijn dood niet zinloos... Toen bedacht ik dat ook die jonge Duitse snaken die destijds trots in hun versgepoetste laarsjes Frankrijkwaards keerden ons een nalatenschap hebben gegeven: een les voor ons allemaal.

Opnieuw dus: wat hebben we uit al dit fraais geleerd?

Dat je de Vlaamse zaak niet dient door je voor de kar te laten spannen van een moorddadig verstikkend regime? Dat je best de cholera niet inruilt voor de pest? Dat je niet kan leven van schone beloften? Dat je nooit je kop mag laten zotpraten zodat je de realiteit niet meer ziet? Dat idealisme niet altijd een deugd is? Dat er ook zoiets bestaat als misplaatste heroïek? Dat je "helden" het best kan wantrouwen? Dat hetzelfde geldt voor "grote leiders"? Dat de grootsheid van de mens nog het meest steekt in de kleine dingen die hij doet?

Hoe dan ook, doen alsof er niets is gebeurd lijkt me bijzonder misplaatst. Dat je mensen niet tot het eind van hun dagen blijft achtervolgen voor de fouten dien ze hebben gemaakt, lijkt me anderzijds al even misplaatst. Vergeven is in sommige gevallen mogelijk (kunnen we enkel hopen), maar vergeten zou het offer dat zoveel jonge mensen hebben gebracht teveel onteren.

[ericferemans]

amnestie en amnesie zijn niet hetzelfde.
Amnestie verlenen aan recalcitrante recidivisten is een vorm van collaboratie: met het kwade.

[Pietje]

Oorspronkelijk geplaatst door Desiderius

De grote vraag is altijd: wat leren we eruit? Of beter: hebben we er iets uit geleerd? Pas dan wordt ook de dood en de ellende van de mensen aan de andere -de "verkeerde"- zijde van het front, iets minder zinloos.

Elk jaar trek ik op bedevaart naar dan onogelijke dorpje langs de Route Sacrée (vlakbij Verdun) om m'n grootvader te gedenken die daar in 1917 het leven liet. Op een véél te groot oorlogsmonument staat zijn naam gebeiteld (hoog boven m'n hoofd; ik heb een verrekijker nodig om het te kunnen zien). Enkele jaren geleden reisde ik terug naar de Chemin des Dames om er een fotoreportage te maken en stuitte daar op een enorm Duits oorlogskerkhof uit WO II. Al die jongens (sommigen niet ouder dan 17 jaar) hebben in die waanzin hun leven gelaten. Gewone gasten die "moesten" of die in hun misleide idealisme ervoor kozen, maar uiteindelijk gesneuveld zijn voor... ja wat, eigenlijk? De aanblik van de slachtoffers uit de rangen van de "verliezer" komt mij zo mogelijk nog triester over. Op z'n minst wordt de "winnaar" bejubeld; is zijn dood niet zinloos... Toen bedacht ik dat ook die jonge Duitse snaken die destijds trots in hun versgepoetste laarsjes Frankrijkwaards keerden ons een nalatenschap hebben gegeven: een les voor ons allemaal.

Opnieuw dus: wat hebben we uit al dit fraais geleerd?

Dat je de Vlaamse zaak niet dient door je voor de kar te laten spannen van een moorddadig verstikkend regime? Dat je best de cholera niet inruilt voor de pest? Dat je niet kan leven van schone beloften? Dat je nooit je kop mag laten zotpraten zodat je de realiteit niet meer ziet? Dat idealisme niet altijd een deugd is? Dat er ook zoiets bestaat als misplaatste heroïek? Dat je "helden" het best kan wantrouwen? Dat hetzelfde geldt voor "grote leiders"? Dat de grootsheid van de mens nog het meest steekt in de kleine dingen die hij doet?

Hoe dan ook, doen alsof er niets is gebeurd lijkt me bijzonder misplaatst. Dat je mensen niet tot het eind van hun dagen blijft achtervolgen voor de fouten die ze hebben gemaakt, lijkt me anderzijds al even misplaatst. Vergeven is in sommige gevallen mogelijk (kunnen we enkel hopen), maar vergeten zou het offer dat zoveel jonge mensen hebben gebracht teveel onteren.

Akkoord met deze tekst.
Wat betreft het "bold" gedeelte : Akkoord, voor zover die fouten tot in den treure (door steeds maar "dezelfden") niet stelselmatig als heldendaden word beschouwd.

[Jantje]

Oorspronkelijk geplaatst door Boadicea

Nee, we mogen de andere helft van de geschiedenisboekjes ook doceren en zeker niet vergeten. Niets mag vergeten worden.

Sorry, volgens veel is er geen tweede helf aan het geschiedenisboek.
En als men kon zou men in België zelfs nog gaan verbieden van te spreken over de fouten van de toenmalige regeringen en grote instellingen.
Hen treft immers geen schuld, de bevolking had immers net als zij naar Engeland kunnen vluchten en daar even rustig als zij de oorlog in alle luxe en rust kunnen uitzitten en alles overlaten aan de andere.

Ze stonden op een bepaald ogenblik zelfs klaar om over de atlantic te vluchten, maar daar mag niets over gezegt worden.

Ze hadden de Belgische krijgsmacht in de jaren 30 totaal ontmanteld en herleid tot een troep wilden die met stokken tegen een ultra modern leger moeten gaan vechten. Maar daar mag niets over gezegt worden.


http://users.skynet.be/fa101291/eenheden/eenheden.htm

Vele zouden deze gegevens eens goed moeten lezen en zorgen dat ze deze juist inschatten, ze zouden dan wel begrijpen dat niet de gewone bevolking maar de politici schuldig zijn aan wat er toen allemaal is gebeurd.

Maar zij hebben dus duidelijk het recht om te zeggen dat ze van niets wisten, maar de bevolking die door hen moest ingelicht worden over wat er in het buurland gebeurde moet het wel geweten hebben en dit zonder dat zij hun inlichte.

[Jantje]

Oorspronkelijk geplaatst door Desiderius

De grote vraag is altijd: wat leren we eruit? Of beter: hebben we er iets uit geleerd? Pas dan wordt ook de dood en de ellende van de mensen aan de andere -de "verkeerde"- zijde van het front, iets minder zinloos.

Elk jaar trek ik op bedevaart naar dan onogelijke dorpje langs de Route Sacrée (vlakbij Verdun) om m'n grootvader te gedenken die daar in 1917 het leven liet. Op een véél te groot oorlogsmonument staat zijn naam gebeiteld (hoog boven m'n hoofd; ik heb een verrekijker nodig om het te kunnen zien). Enkele jaren geleden reisde ik terug naar de Chemin des Dames om er een fotoreportage te maken en stuitte daar op een enorm Duits oorlogskerkhof uit WO II. Al die jongens (sommigen niet ouder dan 17 jaar) hebben in die waanzin hun leven gelaten. Gewone gasten die "moesten" of die in hun misleide idealisme ervoor kozen, maar uiteindelijk gesneuveld zijn voor... ja wat, eigenlijk? De aanblik van de slachtoffers uit de rangen van de "verliezer" komt mij zo mogelijk nog triester over. Op z'n minst wordt de "winnaar" bejubeld; is zijn dood niet zinloos... Toen bedacht ik dat ook die jonge Duitse snaken die destijds trots in hun versgepoetste laarsjes Frankrijkwaards keerden ons een nalatenschap hebben gegeven: een les voor ons allemaal.

Opnieuw dus: wat hebben we uit al dit fraais geleerd?

Dat je de Vlaamse zaak niet dient door je voor de kar te laten spannen van een moorddadig verstikkend regime? Dat je best de cholera niet inruilt voor de pest? Dat je niet kan leven van schone beloften? Dat je nooit je kop mag laten zotpraten zodat je de realiteit niet meer ziet? Dat idealisme niet altijd een deugd is? Dat er ook zoiets bestaat als misplaatste heroïek? Dat je "helden" het best kan wantrouwen? Dat hetzelfde geldt voor "grote leiders"? Dat de grootsheid van de mens nog het meest steekt in de kleine dingen die hij doet?

Hoe dan ook, doen alsof er niets is gebeurd lijkt me bijzonder misplaatst. Dat je mensen niet tot het eind van hun dagen blijft achtervolgen voor de fouten dien ze hebben gemaakt, lijkt me anderzijds al even misplaatst. Vergeven is in sommige gevallen mogelijk (kunnen we enkel hopen), maar vergeten zou het offer dat zoveel jonge mensen hebben gebracht teveel onteren.

Je tekst is idd wat vele vragen.
Het is ook de enige manier om te leren uit de fouten van het verleden.
Maar om echt goed te kunnen leren moet men de fouten van iedereen kennen en toegeven.
Want vele fouten die toen gemaakt zijn in de laatste 10 jaren in de aanloop naar de 2 wereldbrand zijn zicg nu aan het herhalen.
Deze zouden dus wel eens voor een 3de wereldbrand kunnen zorgen.
Het gaat er bij mij en reeds vele anderen niet om dat men mensen die reeds lang dood en begraven zijn, hun fouten met een pennestreek zou weg vagen. Wie maald daar nog om, ze hebben er toch niets meer aan.
Met amnestie komt men nu dus reeds veel te laat.
Nee, wat veel belangrijker is zijn de fouten van de toenmalige regeringen.
Want daar kan men dus uit leren hoe wij een derde wereldbrand kunnen voorkomen.

Laat ons dus eindelijk eens grote mensen worden met gezond verstand en ophouden met andere hun fouten te blijven verwijten.
Maar laat ons iedereen zijn fouten zien en kijken waar wat fout is gelopen en waar er anders had moeten ingegrepen worden, opdat wij onze en onze kinderen hun toekomst veilig kunnen houden.

En ik denk niet dat we voor die veiligheid op het VB moeten rekenen, maar of we op onze huidige regeringsleiders moeten rekenen daarvoor betwijfel ik even zeer.
Zij zijn, net als de regeringsleiders van de jaren 20 en 30, ook meer bezig met zichzelf dan met het welzijn van de bevolking en ons land.

Dus tot op heden zijn er nog geen lessen geleerd uit het offer dat vele jonge mensen voor ons hebben gebracht, wij zetten nu enkel de strijd waar mee hun leiders hun levens hebben vernield gewoon verder.
Wij zijn op het ogenblik dus geen haar beter dan hun toenmalige leiders, van welk kamp ook.