Boris Yeltsin - de plunderaar van Rusland - gestorven

[Cunning linguist]

Oorspronkelijk geplaatst door C2C

Maar de Sovjetleiders hebben nooit miljoenen mensen vermoord hé.

En jij durft!!! Als je op het Oekraiense platteland had geleefd ergens in de jaren 30, was je waffel al lang voorgoed dicht geweest.

[Chipie]

Oorspronkelijk geplaatst door C2C

Als materialisten zien wij alleen wat er is, niet wat anderen fantaseren. Wij weigeren in de mythes van reactionairen mee te stappen. Vergeet niet dat wij een visie op de geschiedenis hebben die volledig materialistisch-objectief is hé. Dat is een basisdoctrine uit de marxistische leer die ge moet volgen of ge zijt geen marxist.

Geen enkel historisch onderzoek heeft tot hiertoe aangetoond dat Stalin doelbewust tientallen miljoenen mensen heeft vermoord.

Wij weigeren aan mythevorming te doen. Maar dat soort religieus fanatisme om Stalin toch maar te kelderen is natuurlijk wel op zich een historisch feit dat de moeite waard is te bestuderen.

Er bestaat trouwens een aantal zeer interessante receptie-studies die aantonen hoe het Westen, in volle Koude Oorlog een diaboliseringscampagne heeft gelanceerd die op geen enkele manier op de realiteit gebaseerd is. Daaruit blijkt dat het opwekken van massahysterie en mythevorming een burgelijke strategie is met een zeer duidelijke achterliggende agenda, die volledig aanknoopt met de fundamenteel paranoïde geest van den bourgeois. Men heeft, met succes, die tegen het communisme gerichte angstpsychose laten aanslaan bij de werkmens, die daardoor zijn materiële belangen vergeet te verdedigen en als een kat voor den hond is.

De Sovjetunie daarentegen heeft nooit de behoefte gehad het Westen te diaboliseren; het heeft, zoals het de marxist betaamt, zijn kameraden kunnen overtuigen van de kracht van het communisme en de zwakte van het kapitalisme, louter door objectieve, materialistische historiografie en analyse. Studenten in de Sovjetunie moesten leren analyseren waarom het kapitalisme ten onder zal gaan. Studenten in het Westen kregen alleen te horen dat de communist den baarlijken duivel zelve is. Da's dus een verschil hé.

Den bourgeois gebruikt fictie en fantasie om zijn volk op stang te jagen tegen een imaginaire vijand. De communist gebruikt de teleologie van de geschiedenis en de wijze waarop die zich objectief manifesteert in de werkelijkheid om zijn kameraden te overtuigen.

Beide strategieën werken, maar de een is gebaseerd op mythes, de ander op realiteit. Dat is principieel en fundamenteel zo.


Als historisch onderzoek morgen aantoont dat Stalin doelbewust tientallen miljoenen mensen heeft vermoord, dan zullen wij dat plaatsen in een dialectisch kader. Ge weet hoe wij dat doen.

Z i e k e l i j k ....

[Chipie]

De Letten en Litouwers weten natuurlijk minstens zo goed als C2C wat Stalin voor de mensheid heeft betekend...

Daarom eisen ze strafrechterlijke sancties voor de verheerlijking, ontkenning of banalisering van misdaden gepleegd door het Sovjetregime van Jozef Stalin.

Als zij die strafrechterlijke sancites er door krijgen, dan wachten C2C en de Prae nog heerlijke tijden om zich te bezinnen over de heldendaden van Stalin en hun andere vrienden...

Racisme en xenofobie wordt in hele EU bestraft

De ministers van Justitie van de Europese Unie zijn het er donderdag in Luxemburg over eens geraakt dat racisme en negationisme in alle lidstaten van de Unie als een misdaad moet gebrandmerkt worden.

Als gevolg van de bezwaren van verscheidene lidstaten, die vreesden voor de uitholling van het recht op vrije meningsuiting, behouden de lidstaten veel vrijheid om al dan niet strafrechterlijke sancties toe te passen.

Na jaren van onderhandelingen bereikten de ministers van Justitie donderdag uiteindelijk een akkoord over geharmoniseerde strafrechterlijke sancties in de Europese Unie voor de bestrijding van racisme en xenofobie.

Zo dient ,,het publiekelijk aanzetten tot geweld of haat tegen een groep mensen of een lid van een groep, gedefinieerd op basis van ras, huidskleur, religie, afstamming of nationale of etnische afkomst'' in alle EU-lidstaten met minstens één tot drie jaar celstraf bestraft.

Die minimale Europese strafmaten worden eveneens van toepassing op het verheerlijken, ontkennen of banaliseren van genocide, misdaden tegen de mensheid of oorlogsmisdaden. Hoewel niet expliciet vermeld, gaat dit onder meer over de Holocaust. In landen als Duitsland, Frankrijk, Oostenrijk en België is dit reeds strafbaar. Vaak zijn de sancties strenger.

Landen als Groot-Brittannië, Ierland en de Scandinavische landen hadden lange tijd moeite met de gemeenschappelijke aanpak. Ze vreesden dat het recht op vrije meningsuiting uitgehold zou worden.

Om een compromis mogelijk te maken, heeft het Duitse voorzitterschap van de EU de nationale rechters uiteindelijk veel interpretatieruimte moeten laten. Zo zou negationisme enkel verplicht bestraft moeten worden ,,indien de verklaringen worden geuit op een wijze die dreigt aan te zetten tot geweld of haat jegens een groep mensen''.

Sommige waarnemers spreken dan ook van een louter ,,symbolische daad'' die geen obstakel zal vormen voor negationisten in pakweg Groot-Brittannië of Denemarken. Antiracismebewegingen bestempelden het voorstel eerder reeds als een ,,zwakke tekst'', die geen enkele versterkte bescherming biedt aan mensen die racistisch geïnspireerd geweld moeten ondergaan.

Litouwen en Letland hebben donderdag een parlementair voorbehoud aangetekend tegen de tekst. Ze eisten strafrechterlijke sancties voor de verheerlijking, ontkenning of banalisering van misdaden gepleegd door het Sovjetregime van Jozef Stalin, maar verscheidene andere lidstaten wensten daar niet op in te gaan.
...

Bron : DS 19/04/2007

[Antoon]

De grootste plunderaars van de Sovjetunie waren de kommunistische leiders van de 20ste eeuw en hun families. Bovendien waren deze gangsters bewezen massamoordenaars. Ze hebben tientallen miljoenen mensen vermoord en miljarden dollars gestolen. En tegelijk een heel continent achterlijk en onderontwikkeld gehouden, voor eigen profijt. Leve het kommunisme!

Jeltsin was zeker niet perfect, maar hij heeft Rusland van deze juk verlost. Gorbatsjev krijgt hier ook veel lof voor, want hij maakte het mogelijk om te vernieuwen. Jeltsin heeft van Rusland een moderne en vrij land gemaakt, al is er nog een serieuze weg af te leggen. Maar kom, dankzij Gorbatsjev en Jeltsin is heel het Oostblok nu vrij en kent ze een vrije markteconomie naar Westers voorbeeld. De voorspoed stijgt er met de dag.

De wereld kan in grote mate Jeltsin dankbaar zijn om het te hebben verlost van het kommunisme.

Wat ik mij in ieder geval altijd zal herrinneren is de slappe lach van Clinton tijdens een persconferentie met Jeltsin. Hieronder het filpmje. (klik op de foto).

[Den Duisteren Duikboot]

Hoeveel doden Stalin juist op zijn geweten heeft, is een onwerkbare vraag: de man h�*d geen geweten.

Maar het zou hier over Jeltsin gaan. Het is beslist niet Jeltsins schuld dat het project van Gorbatsjov niet kon worden verdergezet. Gorbatsjov had de deur op een kier gezet en de bevolking, moegetergd na decennialange dictatuur, heeft ze ten slotte ingebeukt. Een begrijpelijke, maar onwijze beslissing. Het is ook niet Jeltsins schuld dat er thans een dictator aan de macht is. Reeds Gorbatsjov zag zich genoodzaakt steeds meer macht naar zich toe te trekken om de transitie naar meer vrijheid, transparantie en democratie mogelijk te maken: de werkelijk dictatoriale krachten waren immers nog zeer kwiek. Dat inspireerde ook de coup van de communisten op Gorbatsjov: als de macht bij één man ligt, volstaat het die ene man uit te schakelen. Jeltsin zag zich voor hetzelfde dilemma geplaatst. Poetin heeft de touwtjes zo strak in handen dat er geen dilemma meer is. Hij kiest resoluut voor de dictatuur.

[parcifal]

Oorspronkelijk geplaatst door Antoon

Maar kom, dankzij Gorbatsjev en Jeltsin is heel het Oostblok nu vrij en kent ze een vrije markteconomie naar Westers voorbeeld. De voorspoed stijgt er met de dag.

Rusland is van een communistisch systeem overgegaan op een systeem van roofdierkapitalisme.
Het is nog maar de vraag welk van beide systemen het beste is voor de gewone doorsnee-burger.
Mij lijken ze in elk geval beiden niet te voldoen aan elementaire criteria.

Oorspronkelijk geplaatst door Antoon

De wereld kan in grote mate Jeltsin dankbaar zijn om het te hebben verlost van het kommunisme.

Jeltsin, dat was toch die kerel die de communistische oppositie uit het kremlin verdreef met tanks en die daarna de staatsrijkdommen verdeelde onder zijn 'kennissen'?

Je moet misschien eens de vraag stellen wat een doorsnee rus denkt over Jeltsin?

[Antoon]

Oorspronkelijk geplaatst door parcifal

Je moet misschien eens de vraag stellen wat een doorsnee rus denkt over Jeltsin?

Daar kan ik je geen ongelijk geven.
Ik denk dat de doorsnee Rus er vandaag zowiezo beter heeft dan tijdens het kommunisme, hoewel er nog vrij veel armoede bestaat.
Maar ik heb geen idee over wat de man in de straat erover denkt.
Er zullen waarschijnlijk pro's en contra's te vinden zijn.

[alharb]

Oorspronkelijk geplaatst door C2C

Laten we ook niet vergeten dat Jeltsin de oorlog in Tsjetsjenië is begonnen. Het Westen kneep daar graag een oogje voor dicht.

Putin heeft die oorlog gelukkig beëindigd.

Bullshit. Het verzet tegen de Russen is al bezig sedert de 19de eeuw, onder leiding van bv. Shamil.
Uw vadertje Stalin heeft trouwens ook lelijk huis gehouden in die regio, door middel van massale deportaties richting Siberië. Na Stalin mochten sommigen terugkeren, maar de Rusische immigranten die daar door de Sovjets geplaatst waren, zijn ook gebleven. Zolang de USSR min of meer draaide, bleven de spanningen beperkt, maar met het vallen van de muur is het conflict terug losgebarsten.

[C2C]

Oorspronkelijk geplaatst door Polle Tieker

Wat een neutraal geschreven stukje, zeg!

Inderdaad, ik heb een mening over bepaalde historische figuren.

[C2C]

Oorspronkelijk geplaatst door netslet

Als je dan de verschillen tussen bevolkingsaanwas tijdens het bewind van Stalin en het bewind van Yeltsin wil vergelijken, post dan alstublieft ook grafiekjes met een identieke schaalverdeling.

Misschien zou het ook helpen om grafiekjes over de periode 1922-1953 te vergelijken met deze over de periode 1991-1999.

Kwestie van gelijke criteria te hanteren in een onderzoek naar de verschillen tussen de invloed van twee leiders op de bevolkingsaanwas terwijl zij regeerden.

-January 1897 (Russia): 125,640,000***
-1911(Russia): 167,003,000**
-January 1920 : 137,727,000*
-[STALIN -->]
-January 1926 : 148,656,000*
-January 1937: 162,500,000*
-January 1939: 168,524,000*
-June 1941: 196,716,000*
-[WOII, vernietiging door en van de Nazi -->] January 1946: 170,548,000*
-January 1951: 182,321,000* [EINDE STALIN]
-January 1959: 209,035,000*
-January 1970: 241,720,000
-1985: 272,000,000
-July 1991: 293,047,571


* Andreev, E.M., et al., Naselenie Sovetskogo Soiuza, 1922-1991. Moscow, Nauka, 1993. ISBN 5-02-013479-1
The U.S.S.R. lost territories with about 30 million inhabitants after World War I (Poland 18 mil; Finland 3 mil; Romania 3 mil; the Baltic states 5 mil and Kars to Turkey 400 thous.).
Population of June 1941 includes 20,270,000 in territories annexed by USSR in 1939-45 net of population transfers.( Poland 10 mil; Baltic States 5.6 mil; Romania 3.8 mil; Czechoslovakia 700 thous. and Tuva 100 thous.)
World War II Losses were 26.6 million including an increase in infant mortality of 1.3 million, total war losses includes territories annexed by USSR in 1939-45.
**Data from Statoids webpage[1].
***Russian Empire Census (1897)


DUS: tijdens de niet-oorlogsjaren van Stalin (1922 - 1941) heeft de man de materiële condities gecreëerd die Sovjetmeisjes toelieten om zo maar eventjes 50 miljoen meer Sovjetbabies te baren. Niet slecht als ge het mij vraagt.

=======================================
Tot zover de dynamiek die Stalin op gang heeft gebracht
=======================================

En dan nu die van roofdierkapitalist Yeltsin:

[Nierika]

Oorspronkelijk geplaatst door C2C

Laten we ook niet vergeten dat Jeltsin de oorlog in Tsjetsjenië is begonnen. Het Westen kneep daar graag een oogje voor dicht.

Putin heeft die oorlog gelukkig beëindigd.

http://www.netencyclo.com/nl/Gedwong...de_Sovjet-Unie

Es goed doorlezen, en dan eens zonder zwanzen antwoorden...

Bijvoorbeeld:
1933: Migratie van 200.000 Kazachse nomaden gedurende de hongersnood van 1933 uit de Sovjet-Unie naar China, Mongolië, Iran en Afghanistan.

Hoe? Hongersnood in de Sowjetunie op een moment dat er in het westen zo'n gigantische werkloosheid was en in de Sowjetunie deze volgens ene C2C 0 procent bedroeg?

Ook es goe kijken naar de referenties. Ken je Cyrillisch? Ge zult het nodig hebben, tis bijna allemaal Russisch.


En hier:
De eveneens grotendeels vergeten, door Stalin opgelegde hongersnood in de Oekraïne (1929-1934) maakte meer slachtoffers dan de holocaust: circa zeven miljoen mensen.
http://www.amnesty.nl/encyclopedie_l...03f8fa355fc945


En hier:
http://nl.wikipedia.org/wiki/Bloedbad_van_Katyn


Het was toch zo'n engeltje!

[Chipie]

Oorspronkelijk geplaatst door Nierika

Het was toch zo'n engeltje!

Als het van de Litouwers en Letten, leden van de EU, zou afhangen zat C²C en zijn Ministerie nu 3 jaar in de bak, wegens banalisering/ontkenning van de misdaden, gepleegd door het communistische regime van Stalin...

Die mensen hebben ondervonden wat Stalin en het communisme in het algemeen was/is...

Net trouwens als de Oos-Duitsers, de Polen, de Joegoslaven, de Hongaren, de Albanerzen..... Pff, ik ga de server niet verder belasten...

[La Chunga]

De communistische leiders in het Kremlin liepen indertijd in de val die door het Westen was uitgezet: de wapenwedloop. Het dreef de USSR regelrecht het failliet in.
Gorbatsjov wordt omschreven als een ‘goed’ man, maar daar twijfel ik grondig aan. Als je aan de top raakt van het politbureau van de USSR dan heb je bewezen goed te kunnen omgaan met je ellebogen. Hij streed dus om de macht en hij verwierf die macht. Nooit was het in hem opgekomen die macht te delen. De hervormingen die hij doorvoerde waren noodzakelijk om de USSR overeind te houden. Een USSR waarover Gorbatsjov zijn macht wilde behouden.
Indien hij niks deed zou de USSR in elkaar storten en was de kans op een volksrevolutie vanuit Rusland en de satellietstaten onvermijdelijk. Dit zou geleid hebben tot bloedige afrekeningen met de communisten. Hoewel zeventig jaar na de oktoberrevolutie wisten die communisten nog bijzonder goed hoe zij afrekenden met ‘wie niet met hen was’. Dat wrede en bloedaardige lot – dat ze miljoenen aandeden ook na hun revolutie - wilden de communisten zichzelf besparen.
Gorbatsjov zag dan ook geen optie in de keuze die de ‘hardliners’ opperden door weerstand met geweld in de kiem te smoren. Hij moest dus het risicoscenario volgen van de openheid en economische vernieuwing. Uiteindelijk een bekentenis dat het communistische systeem niet werkt. Een bekentenis die ook door China werd gedaan. Een bekentenis die door elke communistische staat vroeg of laat moet worden gedaan.

Gorbatsjov zijn grootste probleem was dat hij gevangen zat tussen enerzijds de hardliners die van verandering niet wilden weten en anderzijds een steeds luider klinkende roep naar vrijheid door een ontevreden bevolking. Uiteindelijk besloten de hardliners – volgens aloude communistische methode – een probleem op te lossen door het te liquideren. Zo hadden ze het decennialang gedaan en ze waren er van overtuigd dat eens het probleem Gorbatsjov van de baan was, alles weer in zijn plooi zou vallen. Een korte periode van intense, communistische terreur zou volgens de hardliners voldoende zijn om die volkse roep naar vrijheid als een snelle echo te doen verdwijnen.
De haat – want dat was het – die de bevolking koesterde tegenover haar communistische heilmakers was door lange onderdrukking echter zo diep geworteld dat pogingen tot onderdrukking een versnelde revolutie op gang bracht waarvan apparatsjik Jeltsin het boegbeeld werd.

Ook al draag ik Gorbatsjov geen warm hard toe – hij was een pragmatische opportunist die aan zijn eigen positie dacht – toch denk ik dat mocht hij geslaagd zijn om de evolutie die hij op gang bracht verder te zetten, dit voor de bevolking van de toenmalige USSR heilzamer zou zijn geweest. Stap voor stap zou de USSR zijn afgebouwd en een vrijere economie zou onder begeleiding zijn ingevoerd.
Dat is trouwens het essentiële verschil tussen China en de voormalige USSR. Daar waar in de USSR alles begon met een politieke revolutie, ving men in China aan met een economische evolutie. De Chinese communisten doen dit ook slechts uit noodzaak omwille van zelfbehoud, maar uiteindelijk zal de economische verandering leiden tot een politieke verandering waarin meer vrijheid centraal staat.

Het grote probleem met politieke revoluties is dat zij in wezen niks veranderen voor een bevolking. Na de Russische revolutie begin twintigste eeuw werd een tsaristische adel vervangen door een communistische elite die de bevolking evenzeer onderdrukte. De materiële verbetering voor de bevolking van de USSR was – hoewel een feit – niet te danken aan de communistische aanpak dan wel aan de algemene technologische en wetenschappelijke vooruitgang. Die materiële vooruitgang was echter peanuts in vergelijking met de progressie die de bevolking in het Westen maakte onder invloed van diezelfde vooruitgang.

Hoe dan ook werd de USSR geconfronteerd met een politieke revolutie en de economie werd in deze tornado gezogen. Een ramp geschiedde. Communistische apparatsjiks – met Jeltsin op kop – dachten niet meer aan hun collectief ideaal maar aan hun eigenste individu. Niet zozeer volgens het mooie principe van individuele vrijheid dat leidt tot collectieve harmonie. Neen, ze verkrachtten dat mooie principe zoals politici en industriëlen het classicliberalisme in de negentiende eeuw verkrachtten: in eigen voordeel.
Op nooit eerder geziene schaal organiseerden Jeltsin en zijn communistische kameraden een economische uitverkoop. Communistische partijslaven van weleer kregen de kans zich met een vingerknip om te toveren tot business tycoons die in miljarden dollars zwommen. De communistische leiders werden commissieleiders die een vette fee opstreken na elke veiling. De bevolking, die tijdens de Grote Communistische Uitverkoop, nog nagenoot van de revolutionaire euforie werd pas later geconfronteerd met de aangerichte ravage.

Wanneer onze communistische forumkameraden Jeltsin dus een zeer negatief, historisch rapport geven dan hebben zij hierin gelijk. Meer dan zijn eigen situatie verbeteren en zijn machtspositie verstevigen had hij niet voor ogen. Dat hij hiervoor populistisch te werk ging, maakt hem nog geen man die streed voor de vrijheid van het volk. Een volk dat hem kon gestolen worden waardoor een overgrote meerderheid van dat volk hem veracht en uitspuugt. Dat betekent niet dat dit volk terug wil naar het communistische systeem maar wel dat dit volk in vrijheid wil werken aan een betere toekomst. Jawel, zonder communisme.
Niet zozeer is er een roep bij de bevolking die het communisme terug wil. De Russische bevolking vraagt stabiliteit en welvaart en sommigen grijpen dit natuurlijk aan om te zeggen: "Zie je wel! Vroeger was het beter en dat communisitisch systeem was zo slecht nog niet!". Dat is natuurlijk klinkklare nonsens.
Ik ga toch ook niet staan pleiten voor de installatie van een Iraakse dictator omdat de illegale inval van de VS in Irak geen heil bracht voor de Irakezen? Dit is het grote hiaat in het gareeldenken van onze communisitische forumkameraden. Zo van: "Nu is het slecht dus vroeger was het beter". Als reactie daarop zijn er natuurlijk mensen die al even gareeldenkend zijn.
Beter is: Nu is het slecht, vroeger evenzeer, hoe maken we het beter? Hierbij sluit je dus de twee slechte keuzes uit en zoek je naar een betere optie.

Zo komen we bij Poetin. Een zeer intrigerend man als je het mij vraagt. Veel mensen buiten Rusland verafschuwen hem. Dat doe ik niet, ook al draag ik hem evenmin een warm hart toe.
Maar ik denk dat Rusland op dit moment een man als hem best wel kan gebruiken. Poetin is naar mijn mening iemand die inziet dat het met de evolutie die Gorbatsjov in gang zette volledig fout liep omdat ze ontaardde in een oncontroleerbare revolutie. Wat hij – nog steeds naar mijn mening – poogt is de klok in zekere zin terug te zetten naar het tijdstip net voor de revolutie die Jeltsin aan de macht bracht om zo de evolutie die Gorbatsjov poogde in te zetten een tweede adem te geven.
Ik stel bijvoorbeeld vast dat hij veel inspanningen doet om de economie onder controle te krijgen. Evenzeer stel ik vast dat hij er alles aan doet om de politiek handelbaar te maken. Op zich – het mag misschien raar klinken uit mijn mond – vind ik dit momenteel niet zo’n slechte keuze voor Rusland.
Wel, ’t is te zeggen als zijn doel écht is om een democratie van vrije mensen te realiseren. Dat is natuurlijk de hamvraag: Wil hij dat wel? Daar twijfel ik enigszins aan.

Omdat deze topic over Jeltsin gaat wil ik besluiten met mijn persoonlijke waardering over zijn persoon te geven:
Jeltsin was als element van een oude structuur niet de aangewezen persoon om een revolutie zoals die in de USSR tot een goed einde te brengen. Als de gedachte om zijn volk naar meer vrijheid en welvaart te leiden in hem op kwam, verging die gedachte razendsnel bij de aanblik van ontzettende rijkdom die naar hem lachte. Hij was niet meer dan de veilingmeester tijdens de uitverkoop van zijn land. Aan anderen om recht te zetten wat hij scheeftrok.

[C2C]

Oorspronkelijk geplaatst door Nierika

De eveneens grotendeels vergeten, door Stalin opgelegde hongersnood in de Oekraïne (1929-1934) maakte meer slachtoffers dan de holocaust: circa zeven miljoen mensen.
http://www.amnesty.nl/encyclopedie_l...03f8fa355fc945

Maar ge kunt ook de hongersnood in de Oekraïne in zijn juiste context bekijken. Was het de bedoeling van Stalin om de mensen in de Oekraïne te vermoorden door ze uit te hongeren? Uiteraard niet. Wie dat wel beweert is blijven steken in de Koude Oorlog of heeft therapie nodig.

De hongersnood in de Oekraïne was het gevolg van de uiterst succesvolle industrialisatie-campagne van Stalin, waarbij een leger van arbeiders in de zware industrieën gevoed moesten worden. Oekraïne is altijd de graanschuur van de regio geweest, en Stalin wilde zo snel mogelijk zoveel mogelijk voedsel om de industrialisatie tot een success te maken.

Hij is daar veel te ver in gegaan met een hongersnood tot gevolg. Maar was het Stalin's intentie om een heel volk uit te moorden? Uiteraard niet.

Ge moet eens goed oorzaak, gevolg, en intentie leren onderscheiden. Dan kunt ge uzelf bevrijden van de psycho-bubble waar ge nu in opgesloten zit en die het resultaat is van 50 jaar indoctrinatie.

Proberen hé.

Stalin heeft heel veel verschillende programmas en experimenten uitgevoerd om het lot van de Sovjetburger te verbeteren. Hij is daar - en dat is gewoon een historisch feit, alle parameters wijzen daar op - met brillio in geslaagd. De welvaart van de Russen is onder Stalin's bewind vervijfvoudigd. De man heeft een baby-boom op gang gebracht. Dat hij tijdens dat ongeloofelijke parcours, dat welvaart voor miljoenen heeft gebracht, ook fouten heeft gemaakt, dat spreekt.

Zelfs de grootste genieën maken fouten. En Stalin was zelfs zo grootmoedig om ze publiek toe te geven.

[Chipie]

Oorspronkelijk geplaatst door C2C

Maar ge kunt ook de hongersnood in de Oekraïne in zijn juiste context bekijken. Was het de bedoeling van Stalin om de mensen in de Oekraïne te vermoorden door ze uit te hongeren? Uiteraard niet. Wie dat wel beweert is blijven steken in de Koude Oorlog of heeft therapie nodig.

De hongersnood in de Oekraïne was het gevolg van de uiterst succesvolle industrialisatie-campagne van Stalin, waarbij een leger van arbeiders in de zware industrieën gevoed moesten worden. Oekraïne is altijd de graanschuur van de regio geweest, en Stalin wilde zo snel mogelijk zoveel mogelijk voedsel om de industrialisatie tot een success te maken.

Hij is daar veel te ver in gegaan met een hongersnood tot gevolg. Maar was het Stalin's intentie om een heel volk uit te moorden? Uiteraard niet.

Ge moet eens goed oorzaak, gevolg, en intentie leren onderscheiden. Dan kunt ge uzelf bevrijden van de psycho-bubble waar ge nu in opgesloten zit en die het resultaat is van 50 jaar indoctrinatie.

Proberen hé.

Stalin heeft heel veel verschillende programmas en experimenten uitgevoerd om het lot van de Sovjetburger te verbeteren. Hij is daar - en dat is gewoon een historisch feit, alle parameters wijzen daar op - met brillio in geslaagd. De welvaart van de Russen is onder Stalin's bewind vervijfvoudigd. De man heeft een baby-boom op gang gebracht. Dat hij tijdens dat ongeloofelijke parcours, dat welvaart voor miljoenen heeft gebracht, ook fouten heeft gemaakt, dat spreekt.

Zelfs de grootste genieën maken fouten. En Stalin was zelfs zo grootmoedig om ze publiek toe te geven.

Trotski was wsl te trots om toe te geven dat Stalin een groots staatsman was...

---

Niet vergeten, bewonderaar van massamoordenaars...
De Letten en Litouwers zouden U stante pede voor 3 jaar de bak indraaien..

[C2C]

Chipie, heb je soms ook ooit iets te zeggen? Verbaas ons allen eens.

[Antoon]

Oorspronkelijk geplaatst door C2C

Maar ge kunt ook ...............Stalin was zelfs zo grootmoedig om ze publiek toe te geven.

Stalin was een massamoordenaar. Niets meer, niets minder.
Een misdadiger zoals de wereld er zelden heeft gekend. Hij kan zonder complexen in het rijtje met Hitler.

Als je daar nog steeds niet correct over bent geïnformeerd, dan kun je bijvoorbeeld volgende boeken lezen over Stalin:

Simon Sebag MONTEFIORE,
Stalin. Aan het hof van de rode tsaar.
Uitgeverij Standaard, Antwerpen, 2004.
720 p. + 32 p. foto’s ; bibliografie, register.
ISBN 90 712 0605 X ; € 40.

of nog

Nina LOEGOVSKAJA,
Ik wil leven.
Het geheime dagboek van een Russisch meisje tijdens het Stalin-bewind.
Vertaald uit het Russisch.
Uitgeverij Archipel, Amsterdam; WPG, Antwerpen, 2004.
400 p. ; foto’s;
ISBN 90 6305 147 6 ; € 19,50.

Om je meteen al een beetje op de hoogte te brengen plaats ik hieronder een interessant stukje over Stalin. Ter lering en vermaak.

.
Stalin en zijn omgeving, een leven vol terreur
Door Jef Abbeel

De meeste boeken over Stalin dateren uit de tijd vóór 1990, toen de archieven van de SU nog gesloten waren. De Britse schrijver Montefiore ( 1 ) kreeg toegang tot archieven die in 1999 geopend werden, vond daar memoires die nooit gepubliceerd werden en kon dank zij de vrijere tijdsgeest in het Rusland van nu een stel mensen vinden die bereid waren om te getuigen : familieleden van Vlasik, Molotov, Alliloeyev en van Malenkov.
Verder Nikolaj Babjakov, de enige nog in leven zijnde minister van Stalin. Verder sprak hij met directeurs van archieven en Russische specialisten op het gebied van de geheime dienst en van de terreur.



Zijn boek begint met een stamboom van de familie van Stalin, maar die bekijk je best tijdens het lezen van de namenlijst p. 16 – 20, want anders is hij te ingewikkeld. De landkaart met de gebieden die in 1940-1945 geannexeerd werden, is wel duidelijk.
Dan tekent Montefiore een beeld van Stalin en zijn hof, d.w.z. zijn 20 belangrijkste medewerkers en hun families. We vernemen hoe zij leefden, met elkaar omgingen, heersten met ongeëvenaarde macht en wreedheid. Het is een kroniek, vanaf Stalins benoeming tot leider ( 1929 ) tot aan zijn dood in 1953.
Het is ook een biografie van de hovelingen. Komen slechts ter zijde aan bod: zijn jeugd, zijn strijd met Trotski, de economische en buitenlandse politiek.
Sommige hovelingen waren al goed bekend in het Westen, m.n. Beria , Molotov, Chroesjtsjov. Hoewel ze overkwamen als weinig kleurrijk, waren het vaak flamboyante en dynamische persoonlijkheden, zoals blijkt uit hun privé-leven, correspondentie en liefdesbrieven. Ze werkten hard, maar fuifden er ook op los en dronken wodka zoals wij water drinken.
Bijna allen verdienen het etiket “massamoordenaar”, want de moordpartijen waren het werk van de collectieve leiding, maar enkel Jezjov en Beria werden vervolgd en dan nog niet eens voor hun werkelijke misdaden.
Stalin zelf dan. Als we bijeensprokkelen wat Montefiore uitsmeert over ruim 600 pagina’s, dan komen we tot de volgende eigenschappen: autodidact, superintelligent met grenzeloze eigenwaan, rusteloos lezer van 20.000 boeken over geschiedenis en literatuur, beweerde dat hij soms 500 pagina’s per dag las, iemand die zijn naam en geboortedatum zelf bedacht had, een paranoïde man met vele gezichten, een ondoorgrondelijke sfinx, berekend maar onberekenbaar, geobsedeerd door afpersen, folteren en executeren. Zijn geliefde auteur was Boelgakov, Stalin hield van zijn satires op het sovjetsysteem, ging 15 keer naar zijn toneelstuk “De dagen van de Toerbins” kijken en beschermde hem tegen de censuur. Helaas waren er veel meer schrijvers die hij liet ombrengen omdat ze kritiek hadden op zijn persoon of beleid.
Stalin was niet geboren op 21 december 1879, maar op 6 december 1878, in Gori, een stadje in Georgië, op duizenden km van Moskou, dichter bij Bagdad dan bij St.-Petersburg. Het zonnige Georgië hoorde bij het Mongoolse Rijk in de late Middeleeuwen ( 13° - 15° e. ), bij het Osmaanse Rijk ( 1510 – 1810 ) en was pas tussen 1810 en 1878 door Rusland veroverd. Stalin hield van zijn geboorteland.
Zijn echte naam was Josef Vissarionovitsj Dzjoegasjvili. Ook van zijn medewerkers kennen we de schuilnaam beter dan de echte.
Zijn vader was een drinkende, gewelddadige, rondtrekkende schoenlapper.
Op het seminarie werd hij atheïst en daarom na 5 jaar weggestuurd ( 1899 ).
Dan werd hij beroepsrevolutionair; hij geraakte aan geld door roofovervallen en diefstal. Hij bezocht partijcongressen in Finland, Praag en Londen. Als banneling maakte hij kennis met Siberië.
Na Lenin veroverde hij het Kremlin. Dit was een afgesloten paradijs met 4 meter dikke muren voor de gezinnen van de leiders. Zij woonden hier gedurende grote delen van het jaar met hun kinderen, als één grote familie, in ruime appartementen, in alle luxe en in groot contrast met het trieste lot van het volk. Het hof was een plek van decadentie, liefdesaffaires, eetfestijnen en drinkgelagen met liters cognac en wodka. Soms was Stalin zelf dronken, in oktober 1945 hield hij er zelfs een hartaanval aan over, maar vooral dwong hij zijn medewerkers en later ook zijn Oost-Europese vazallen te zuipen tot ze stomdronken waren.
De top van de nomenclatura had ook nog ruime herenhuizen en datsja’s (buitenverblijven), met alle comfort en veel personeel. Deze gebouwen lagen net buiten Moskou, in Stosji aan de Zwarte Zee, op de Krim en in Georgië. Ze zaten vol afluisterapparatuur en de potentaten mochten niet bij elkaar op bezoek gaan.
Stalin zelf was eerder sober, maar zijn zoon Vasili pronkte met de duurste buitenlandse auto’s.
Samen trokken ze op vakantie, per privé-trein naar het zuiden. Als ze de gordijntjes open deden, zagen ze dat boeren in Oekraïne omkwamen van de georganiseerde hongersnood.
Stalin maakte elke liefdesrelatie kapot, door ze op te offeren aan zijn politieke en messianistische ambities om een plaats te veroveren in de geschiedenis, zijn onbeschoft en weerzinwekkend wangedrag en door te flirten met andere vrouwen in het bijzijn van zijn eigen vrouw. Hij had nl. keuze te over: vrouwen van kamerdienaars en bedienden zoemden om hem heen zoals verliefde bijen.
In 1932 pleegde zijn eerste vrouw Nadja, de moeder van Svetlana, wanhopig zelfmoord. Van dan af verdubbelde zijn wreedheid. Iedereen had zoveel schrik van Stalin, dat hij tot 1934 slechts 1 �* 2 lijfwachten nodig had en soms ook zonder bescherming door Moskou ging, voor de zeldzame keren dat hij zich vertoonde. Pas na de moord op Kirov ging hij zich meer beveiligen.

Verder was hij een groot-Russisch imperialist, die de Georgische bloedwraak meenam naar Moskou en zich omringde met veel niet-Russen: Georgiërs zoals Beria, Armeniërs zoals Mikojan en, hoewel hij antisemiet was, vooral joden : Kaganovitsj, Mechlis, Kamenev, Trotski, Zinovjev, Ilja Ehrenburg, zijn doctores Proskrjobysjeva , persoonlijke veiligheidschef Karl Pauker en dagboekschrijfster Maria Svanidze.
De minderheden die tijdens de tsaren soms vervolgd werden, waren nu oververtegenwoordigd in partij en regering. Joden kregen van Stalin de raad om Russische pseudoniemen te gebruiken, zeker bij artikelen in de Pravda. Stalin had “Mein Kampf” gelezen en wou Hitler niet op stang jagen.
Zijn hofadel wordt ook geportretteerd. Molotov was klein, ambitieus, getrouwd met een joodse, die directeur was van een bedrijf in schoonheidsproducten en na een bezoek van Golda Meir in 1949 door Stalin afgestraft werd. Molotov tekende het verdrag met nazi-Duitsland in 1939, hij schudde de hand van Hitler, Göring, Roosevelt, Churchill, Truman en vertegenwoordigde de Sovjet-Unie op veel conferenties in het buitenland.
Veiligheidschef Nikolaj Jezjov, organisator van de grote terreur in 1937-1938, bracht de nacht door met martelen in de Loebjankagevangenis, sliep dan ’s morgens en ging later op de dag verslag uitbrengen bij Stalin, met bloedspatten op zijn hemdsmouwen.
Beria liet hem ombrengen en volgde hem op. Hij was een Georgiër, meer precies een Abchaziër, speelde een tijdje in de nationale Georgische voetbalploeg en maakte de anderen wantrouwig door met Stalin soms Georgisch te spreken.
Hij leidde de geheime dienst, was intelligent, gewetenloos, uitgesproken wreed, sadistisch, martelde soms zelf.
Hij was seksueel aantrekkelijk en belust op avontuurtjes. Dames en meisjes die niet ingingen op de avances van dit op seks belust roofdier, ondergingen een zwaar lot. Hij hield ervan om nachtelijke folteringen zelf bij te wonen. Tegelijk was hij een liefhebbende echtgenoot. Hij en zijn vrouw leefden op veel grotere voet dan Stalin. Hij kon een week werken zonder te slapen. Macht, terreur en seks waren zijn drie sleutelwoorden. Vanaf 1943 had hij syfilis.
Na Stalins dood werd hij geliquideerd door Chroesjtsjov, want iedereen was bang voor Beria.
Mikojan was Armeniër, had net als Stalin voor priester gestudeerd, was een knappe en trotse figuur, sprak Engels en Duits, overleefde tot in de tijd van Brezjnev. Beria was jaloers op zijn mooie kleren en amuseerde zich dan met rijpe tomaten in zijn nieuwe pakken te stoppen.
Ook de andere topfiguren krijgen hun portret. Vanaf de jaren dertig waren ook zij niet meer veilig. In 1931-1934 werden 10 miljoen Oekraïense boeren, met vrouwen en kinderen, omgebracht door uithongering. Alle graan werd opgeëist om hoogovens en tractoren te bouwen en om de boerenstand uit te roeien. 20.000 mensen kwamen om toen ze naar het Siberische Magnitogorsk werden verbannen om daar een industriestad te bouwen.
In 1934 werd Kirov vermoord in Leningrad, waar hij partijsecretaris was. De lijkkist werd gedragen door Stalin en co, mogelijk de opdrachtgevers van de moord. Huurmoordenaar Nikolajev werd gefusilleerd.
Van dan af tot 1938 en in mindere mate tot 1956 was de terreur verschrikkelijk en was niemand meer veilig. De sfeer in het boek verandert in die van een misdaadroman. In 1936 volgden showprocessen tegen de joden Zinovjev en Kamenev, in 1937 tegen Toechatsjevski, in 1938 tegen Boecharin.
Stalin gaf zelf de opdracht om te folteren, dicteerde de woorden van procureur-generaal Vysjinski en de doodsoorzaak: “hartaanval”. Stalin had een sadistisch genot in de brieven waarin men hem om gratie smeekte, de martelingen en executies maakten hem blij.
Terwijl Hitler zich voorbereidde op de oorlog en Stalin daarvan op de hoogte was dank zij de beste spionagedienst van toen, ging hij verder met het uitmoorden van talentvolle medewerkers: 5/15 van het Politbureau, 98/139 van het Centraal Comité, 1108 / 1966 afgevaardigden van het partijcongres, ruim de helft van de legertop. Ongeveer 400.000 bekwame mensen werden geëxecuteerd.
Stalin was het brein, de motor achter deze moordmachine, maar alle tenoren legden dezelfde genadeloze hardheid aan de dag bij de vernietiging van miljoenen koelakken en ook Molotov, Kaganovitsj, Vorosjilov, Zjdanov, Mikojan ondertekenden duizenden executies. Het moorden werd op dezelfde manier uitgevoerd als een vijfjarenplan.
Anderen zoals Chroesjtsjov rapporteerden met trots hoeveel mensen ze omgebracht hadden en vroegen of Stalin dat aantal voldoende vond. Al die moorden moesten de communistische revolutie ten goede komen. Stalin dacht dat het marxismeleninisme enkel verwezenlijkt kon worden door de eliminatie van individuen. Hij heeft er dan wel heel veel geëlimineerd en heel goede.
Montefiore beweert dan nog dat Stalins wapen tegenover zijn medewerkers niet zijn terreur was, maar zijn charme en het schenken van “pakets”, geheime vergoedingen boven op hun arbeidersloon. Dit contrasteert wel sterk met de eindeloze gevallen van cynische wreedheid t.o.v. zijn slachtoffers. Gulle vrijgevigheid en willekeurige terreur gingen blijkbaar hand in hand.
Na het verslag over de terreur, volgt het relaas over de totstandkoming van het verdrag met Duitsland , de verdeling van de invloedssferen in Polen, de verovering van de Baltische staten en een stuk van Finland om Leningrad minder kwetsbaar te maken.
De Finnen vochten dapper, ze verloren 48.000 manschappen, de Russen 125.000,
maar de overmacht was te groot.
Stalin bewonderde Hitler en verwelkomde de Duitse delegatie met hakenkruisen.
Het optreden van de Russen in Polen was nog wreder dan dat van de Duitsers. Eén miljoen onschuldigen werden gedeporteerd, duizenden werden gedood. De wereld keek toe. In Katyn schoot één beul, Blochin, 7.000 Poolse officieren dood in 28 dagen, met een Duits pistool, om later de schuld op Duitsland te kunnen schuiven.
Op 18 december 1940 besloot Hitler tot de operatie Barbarossa. 11 dagen later wist Stalin dit al, maar hij besefte dat zijn door hem onthoofd leger pas in 1943 klaar zou zijn.
In april 1941 sloten Japan en de SU een niet-aanvalsverdrag. Japan besefte dat het na een nederlaag tegen de Russen, beter Britse en andere kolonies kon veroveren.
Op 21 juni 1941, dezelfde dag als Napoleon in 1812, viel Hitler aan. Von Ribbentrop was tegen. Stalin sliep in zijn datsja in Koentsevo, even buiten Moskou. Niemand durfde hem te wekken. In juli 1941 werd zijn zoon Jakov krijgsgevangen genomen. Reactie van Stalin : hij had zelfmoord moeten plegen. De vrouw van Jakov werd gestraft met 2 jaar gevangenis.
Rond die tijd deed Stalin een eerste vredesvoorstel: Hitler kreeg Oekraïne, Wit-Rusland, Moldavië en de Baltische Staten. Maar de Bulgaarse ambassadeur gaf deze boodschap niet door aan Berlijn. Het tweede voorstel van 19 februari 1942 is al langer bekend; het kwam wel bij Hitler, maar deze was onverzadigbaar. Volgens Luc De Vos,
(“De 2° Wereldoorlog”, p. 170) was de Kaukasus er ook bij en bood Stalin zelfs aan om samen met Hitler op te trekken tegen de geallieerden.
Op 1 oktober 1941 dreigde Moskou te vallen, maar een banket in het Kremlin ging gewoon door, terwijl men in Leningrad stierf van de honger. En ook de terreur ging onverminderd door: in 1941-1942 werden nog 1 miljoen mensen veroordeeld en 157.000 geëxecuteerd, o.a. een zus van Trotski, die in de gevangenis zat.
Wolgaduitsers, Tsjetsjenen, Ingoezen en Krimtataren werden in groot aantal door Beria gedeporteerd naar Siberië en de bevolking onderging verschrikkelijke wreedheden.
In oktober 1941 dacht men eraan om te evacueren uit Moskou naar Samara aan de Wolga, maar op 7 november ging de parade gewoon door, hoewel de Duitsers op 80 km van Moskou zaten.
In mei 1942 reisde Molotov naar Londen en Washington, om een tweede front en de erkenning van de grenzen te eisen. Hij kreeg een vage belofte van een tweede front en een waardevoller leen- en pachtverdrag. In Teheran werd dat tweede front opnieuw gevraagd.
Na de 2° W.O. hernam Stalin zijn terreur. De triomferende generaal Zjoekov en admiraal Koeznetzov … werden vernederd, gedegradeerd, onteigend, verbannen. In 1950 werd Koeznetsov zelfs gedood. Ook Molotov en Mikojan werden tijdelijk gedegradeerd. In 1946 stierven dan ook nog 282.000 mensen door hongersnood, in 1947 waren dat er 520.000. Toch ging Stalin niet in op het Marshallplan.
Als eerste erkende hij Israël, maar toen dit land de zijde van Amerika koos, begon hij de Russische joden genadeloos te vervolgen. Deze zaten in het nucleaire project, waren arts, politicus, managers van de autofabriek ZiS.
Zijn medewerker Solomon Michoëls werd vermoord en de moordenaar kreeg de Leninorde. Toen Golda Meir in 1949 Moskou bezocht en met Polina Molotova praatte, moest Molotov van haar scheiden. De permanente antisemitische terreur duurde van 1949 tot 1953 en sloeg over naar Praag ( Slansky e.a. ) . Genadeloze folterpartijen gingen de executies vooraf.
In 1950 had Stalin zijn enige ontmoeting met ( de veel langere ) Mao. Meteen was er ruzie over gebieden die China terug wou krijgen. Ze vochten wel samen met Noord-Korea tegen het zuiden, maar voor de rest was Mao iemand op wie Stalin weinig vat had, maar nog geen Tito, die door hem ter dood veroordeeld werd. Mao kreeg ook een slecht punt, omdat hij “Das Kapital” niet gelezen had.
Het overlijden van Stalin wordt door Montefiore zeer gedetailleerd ( 593 – 602 ) en spannend verteld, maar zonder nieuwe feiten. De auteur meent dat Beria, Chroesjtsjov, Boelganin, Malenkov, Mikojan, Molotov en Kaganovitsj dit versneld hebben doordat ze 12 uur lang niet durfden in te grijpen toen Stalin een hartaanval kreeg.
Die angst was begrijpelijk, want kort voordien had Stalin zijn nieuwe lijfarts Vinogradov laten folteren, omdat hij hem rust had voorgeschreven. De bijgeroepen artsen mochten geen joden zijn. Zij trilden van de zenuwen en stelden een hersenbloeding vast.
Montefiore eindigt met een voorzichtige balans van de meedogenloze terreur: 20 miljoen mensen vermoord, 28 miljoen gedeporteerd naar de kampen van de Goelag.
Enkele opmerkingen : dit boek van 1,2 kg is enorm spannend, maar tegelijk vermoeiend door de monotone bladspiegel, het grote aantal intriges, de eindeloze details, de onbenullige fictieve dialoogjes, de vele namen en bijnamen ( Braam, IJzerreet, ijzeren Lazar), het ontbreken van jaartallen bij de meeste data . De volgorde is deels chronologisch, deels chaotisch.
Montefiore kan schitterend observeren en tekent prachtige portretten van Stalin, zijn trawanten, hun vrouwen en kinderen, hun onderlinge relaties.
Hij leidt de lezer binnen in het Kremlin en in de datsja’s van de hoge heren. Maar hij had het minder anekdotisch moeten doen en zich meer moeten beperken tot relevante zaken.
De pagina’s met de foto’s zijn helaas niet genummerd; een woordenlijst met de verklaring van de Russische woorden zou handig zijn. De lijst met personen ( p. 16 – 20 ) is onmisbaar om het verhaal te kunnen volgen; men had hem beter alfabetisch gemaakt i.p.v. opgesplitst in groepen.
De auteur gebruikt systematisch de minder bekende naam Tsaritsyn, zonder te vermelden dat het in 1925 omgedoopt werd tot Stalingrad en in 1961 tot Wolgograd. Bij Stachanov zegt hij niets over de fraude waardoor hij zoveel kon presteren.
De bibliografie is indrukwekkend; ze is thematisch i.p.v. alfabetisch en daardoor minder overzichtelijk; ik mis enkel de standaardwerken van Sebastian Haffner en Donald Rayfield en het in 2001 teruggevonden dagboek van Nina Loegovskaja ( 2) over de jaren 1932 – 1937.
Nina ( 1919 – 1993) , haar moeder en haar twee zussen kwamen op de zwarte lijst, omdat hun vader de bevelen van de CP niet uitvoerde en naar Siberië werd verbannen.
Ze schrijft aangrijpend over de armoede, de angst voor de klop op de deur en haar afkeer van Stalin, “de ploert en vuile Georgiër die Rusland kapot maakt”. Ze is zo woest op Stalin, dat ze beweert hem eigenhandig te zullen doden. Ze was nog om een andere reden staatsgevaarlijk: ze was niet in staat te genieten van de voordelen van de Sovjet-Unie en in te zien dat het leven daar op bevel van Stalin beter was geworden.
Ze vertelt ook over de vier soorten winkels in Moskou: twee met alle denkbare luxegoederen voor de nomenclatura, één voor buitenlandse toeristen, één voor de rode proletariërs. In deze laatste stonden enkel files op de dagen dat de voedselbonnen uitgedeeld werden.
De verboden passages werden door de geheime dienst onderstreept. Die strepen zijn bewaard in de vertaling; zo krijgen we niet alleen inzicht in het erbarmelijke alledagelijkse leven, maar ook in de motieven waarom de NKVD het gezin veroordeelde en naar Kolyma liet brengen, het ergste onder de Siberische strafkampen.
Het dagboek zat toevallig nog in de archieven van de KGB en even toevallig heeft de schrijfster nog geleefd tot 1993.

[Chipie]

Oorspronkelijk geplaatst door C2C

Chipie, heb je soms ook ooit iets te zeggen? Verbaas ons allen eens.

Awel, ik zal U eens verbazen... Alhoewel...

Als het van de Letten en Litouwers afhangt, zou U 3 jaar bak krijgen...

[C2C]

Oorspronkelijk geplaatst door Chipie

Awel, ik zal U eens verbazen... Alhoewel...

Als het van de Letten en Litouwers afhangt, zou U 3 jaar bak krijgen...

Serieus? Waar staat dat?

Als het van het Europees Parlement afhangt zouden deze revisionistische Letten en Litouwers - als ze al bestaan - uit Europa gekickt worden, zoals hun Poolse broertjes:

http://news.bbc.co.uk/2/hi/europe/6593323.stm

[Chipie]

Oorspronkelijk geplaatst door C2C

Serieus? Waar staat dat?

Als het van het Europees Parlement afhangt zouden deze revisionistische Letten en Litouwers - als ze al bestaan - uit Europa gekickt worden, zoals hun Poolse broertjes:
http://news.bbc.co.uk/2/hi/europe/6593323.stm

Oorspronkelijk geplaatst door Chipie

De Letten en Litouwers weten natuurlijk minstens zo goed als C2C wat Stalin voor de mensheid heeft betekend...

Daarom eisen ze strafrechterlijke sancties voor de verheerlijking, ontkenning of banalisering van misdaden gepleegd door het Sovjetregime van Jozef Stalin.

Als zij die strafrechterlijke sancites er door krijgen, dan wachten C2C en de Prae nog heerlijke tijden om zich te bezinnen over de heldendaden van Stalin en hun andere vrienden...

Citaat:
Racisme en xenofobie wordt in hele EU bestraft

De ministers van Justitie van de Europese Unie zijn het er donderdag in Luxemburg over eens geraakt dat racisme en negationisme in alle lidstaten van de Unie als een misdaad moet gebrandmerkt worden.

Als gevolg van de bezwaren van verscheidene lidstaten, die vreesden voor de uitholling van het recht op vrije meningsuiting, behouden de lidstaten veel vrijheid om al dan niet strafrechterlijke sancties toe te passen.

Na jaren van onderhandelingen bereikten de ministers van Justitie donderdag uiteindelijk een akkoord over geharmoniseerde strafrechterlijke sancties in de Europese Unie voor de bestrijding van racisme en xenofobie.

Zo dient ,,het publiekelijk aanzetten tot geweld of haat tegen een groep mensen of een lid van een groep, gedefinieerd op basis van ras, huidskleur, religie, afstamming of nationale of etnische afkomst'' in alle EU-lidstaten met minstens één tot drie jaar celstraf bestraft.

Die minimale Europese strafmaten worden eveneens van toepassing op het verheerlijken, ontkennen of banaliseren van genocide, misdaden tegen de mensheid of oorlogsmisdaden. Hoewel niet expliciet vermeld, gaat dit onder meer over de Holocaust. In landen als Duitsland, Frankrijk, Oostenrijk en België is dit reeds strafbaar. Vaak zijn de sancties strenger.

Landen als Groot-Brittannië, Ierland en de Scandinavische landen hadden lange tijd moeite met de gemeenschappelijke aanpak. Ze vreesden dat het recht op vrije meningsuiting uitgehold zou worden.

Om een compromis mogelijk te maken, heeft het Duitse voorzitterschap van de EU de nationale rechters uiteindelijk veel interpretatieruimte moeten laten. Zo zou negationisme enkel verplicht bestraft moeten worden ,,indien de verklaringen worden geuit op een wijze die dreigt aan te zetten tot geweld of haat jegens een groep mensen''.

Sommige waarnemers spreken dan ook van een louter ,,symbolische daad'' die geen obstakel zal vormen voor negationisten in pakweg Groot-Brittannië of Denemarken. Antiracismebewegingen bestempelden het voorstel eerder reeds als een ,,zwakke tekst'', die geen enkele versterkte bescherming biedt aan mensen die racistisch geïnspireerd geweld moeten ondergaan.

Litouwen en Letland hebben donderdag een parlementair voorbehoud aangetekend tegen de tekst. Ze eisten strafrechterlijke sancties voor de verheerlijking, ontkenning of banalisering van misdaden gepleegd door het Sovjetregime van Jozef Stalin, maar verscheidene andere lidstaten wensten daar niet op in te gaan.
...

Bron : DS 19/04/2007

http://forum.politics.be/showpost.php?p=2624437&postcount=83