Evolutie

[Mambo]

Oorspronkelijk geplaatst door Groentje-18

Dus je gelooft de evolutietheorie en de geschiedenis niet maw?
Geschiedenis is op een groot stuk gebaseerd op interpretatie (van teksten).
Met archeologie is het nog erger gesteld: er zijn geen teksten, dus men moet conclusies trekken obv vondsten.
Maar om daarmee alles in twijfel te trekken vind ik toch wat vergaand.

Alle teksten geïnspireerd door religie zou ik van de baan schuiven. Weg er mee tot we meer weten.
Hoeveel mogen er al weg? 90% of zo?
Authentieke geschriften van vroeger zal je niet zo vaak vinden. En dan nog, wat zou er op staan dat ons kan helpen?
Pakweg de eerste schriften zijn pas een paar duizend jaar voor christus ontstaan, daarvoor kon men niet schrijven.
Ik zou zeker het ontstaan van de mens in twijfel trekken en de laatste 10000 jaar vc zou ik heel anders willen bekijken. In die laatste 10'000 zijn dingen beginnen gebeuren dat in miljoenen jaren daarvoor onmogelijk waren.
Er zit daar ergens een abnormale versnelling.

[Wautd]

Oorspronkelijk geplaatst door Mambo

Darwin 1868
De tijd dat Darwin zijn boekje geschreven had kon hij bijlange niet ver gelopen zijn om dat allemaal te weten en te zien. Er was nauwelijks iets bekend. Er was nog niet eens een vliegtuig in die tijd. Hoeveel heeft darwin van de wereld gezien?
Hij heeft bij toeval wat overeenkomsten gezien, in de zoo waarschijnlijk. Waarschijnlijk zag hij daar een aap zitten en dacht hij gelijk iedereen, ha die aap trekt nogal op ons. Waarschijnlijk komen wij van de aap dus.

Ga weg met Darwin.

Ooh

My

GOD

The stupid is strong in this one


PS. De belangrijkste ontdekking van Darwin is het fenomeen natuurlijke selectie. Daarvoor waren er al vermoedens van evolutie, maar had men nog geen mechanisme

[King of beggars and fleas]

waarom toch altijd dat of denken ?

waarom kan het nooit en zijn ?

darwin heeft idd de evolutie aangetoond en deze is onmiskenbaar - soorten evolueren

darwin had het echter niet over de tegenpool van evolutie nl devolutie

soorten evolueren dus niet enkel maar devolueren soms ook

en het is ook best mogelijk dat een soort in het ene tijdperk beter gedijt dan in het andere en dat ze dus in het ene tijdperk eerder evolueert terwijl ze in het andere tijdperk eerder zal devolueren

En dan is er nog de perceptie of de interpretatie van wat wij dus het etiket positief ( en dus evolutie ) op wensen te kleven en wat we het etiket negatief ( en dus devolutie ) willen opkleven. Zo kan men de grote technologische evolutie zien als een evolutie of devolutie, alnaargelang wat men verkiest te geloven.

Tot slot kan een soort ook tegelijk evolueren en devolueren - we kunnen bvb vandaag de dag technologisch evolueren terwijl we moreel gezien devolueren ( milieu bvb)

[King of beggars and fleas]

Oorspronkelijk geplaatst door Groentje-18

Maar om daarmee alles in twijfel te trekken vind ik toch wat vergaand.

één ding staat als een paal boven water - evolutie in ons denken start daar waar enkelingen buiten het gangbare denken van de kudde durven treden ( al was het maar bij wijze van experiment ) en dus zaken die door iedereen als vanzelfsprekend worden beschouwd in twijfel gaan trekken.

Daar waar niemand nog iets in twijfel trekt stopt alle evolutie

[Bovenbuur]

Oorspronkelijk geplaatst door Mambo

Het gaat er om dat ze eerst 2,5 miljoen jaar lopen te knuppelen.
Daarna en dat is allemaal in de laatste 10000 jaar vc komt het echt goed op gang. Van versnelling gesproken dat is er één dus.
De overgang naar koper en brons vond in de periode tussen 6000 en 2500 voor Christus plaats, in onze streken eerder rond het laatste tijdstip.
Dat wil dus zeggen dat ze al wat potten en pannen maken en wat handgerief.
Plots staat daar een batterij tussen. Ijzeren staaf in koperen staaf in azijn. Goed voor een halve volt.
Men meent dat het diende voor een grote lamp. Maar daar twijfelt men aan. Nochtans kunnen ze wel een grote lamp doen branden met zo een batterij.
Glas en koperdraad? Waar is dat naartoe?
Daarna was de batterij en de kennis wat er mee gedaan ook plots weer weg.
één en ander laat op zijn minst vermoeden dat er invloeden zijn geweest van een hogere beschaving. Was dat buitenaards of was dat de mens zelf die al veel langer bestond (atlantis?) die zich begon te vermengen of zo?
Kortom een serieus raadsel.

Een halve volt voor een grote lamp? Natuurlijk. In onze streken was er nauwelijks een bronstijd, de grondstoffen moesten namelijk van heel ver komen. Ijzererts word hier wel genoeg gevonden, daardoor trokken de volkeren die ijzer konden maken wel door tot onze streken. maar ook zonder metaal kan je al dingen maken als aardewerk, huizen van takken, klei en eventueel steen en werktuigen van steen en hout. Naarmate de mens zich beter gaat organiseren gaan dingen inderdaad harder (vanuit ons perspectief achteraf in ieder geval), maar nu gaan dingen toch ook hard? Verdiep je eens wat in de Egyptenaren, ze hebben mooie dingen gebouwd, maar daar hebben ze wel eventjes een paar duizend jaar beschaving voor gebruikt. In het vruchtbare nijldal konden meer mensen op een hoopje wonen dan op veel andere plekken, daardoor kan men zich organiseren, op ideeën van andere voortbouwen en nieuwe dingen ontwikkelen, zoals een "batterij" om mee te galvaniseren, of een slee om stenen mee naar een pyramide te slepen.
Maar het gaat niet "opeens" veel sneller, ook daarvoor zien we dat er geleidelijk aan vaker verbeteringen komen aan de stenen werktuigen. Heel lang is er met enkel vuistbijlen gewerkt, de Neanderthalers maakten al verschillende gereedschappen, iets wat door onze voorouders werd overgenomen, en rond de tijd van de grotschilderingen gaan dingen weer een tandje harder. Ja, er is geleidelijk aan steeds meer gezamelijk denkwerk en kopiëergedrag verricht, maar er was niet plotseling een supercomputer die de Egyptenaren vertelde dat Darwin van Atlantis kwam, of iets in die richting.

[TomB]

De moderne genetica alsook historisch onderzoek ondersteunen nog steeds de evolutieleer. Het lijkt me nog steeds voor de hand liggender dat een paleontologische freak een andere verklaring heeft dan het niet kloppen van de evolutieleer.

De alternatieven voor evolutie die steevast naarvoor gebracht worden hebben geen enkele wetenschappelijke grond, en sommigen (creationisme bvb) sluiten zelfs elke wetenschappelijke methodologie uit.

Als u met een wetenschappelijk natrekbare theorie kan afkomen die the origin of species beter kan beschrijvend verklaren, staat het u vrij dat te doen. Tot dan is het loos gekakel.

[Mambo]

Oorspronkelijk geplaatst door Wautd

Ooh

My

GOD

The stupid is strong in this one


PS. De belangrijkste ontdekking van Darwin is het fenomeen natuurlijke selectie. Daarvoor waren er al vermoedens van evolutie, maar had men nog geen mechanisme

Het is in ieder geval bekend dat aapjes na-apen.
Hou toch eens op met dat geleuter over een zakboek van de jaren 1800.

[Groentje-18]

Oorspronkelijk geplaatst door King of beggars and fleas

één ding staat als een paal boven water - evolutie in ons denken start daar waar enkelingen buiten het gangbare denken van de kudde durven treden ( al was het maar bij wijze van experiment ) en dus zaken die door iedereen als vanzelfsprekend worden beschouwd in twijfel gaan trekken.

Daar waar niemand nog iets in twijfel trekt stopt alle evolutie

Eigenlijk heb je zeker een punt. Ik dacht er zelf ook aan nadat ik mijn uitspraak had getypt. Think out of the box zal ons vooruithelpen. Niet het herkauwen van wat al miljoenen anderen ooit gedacht hebben.
Maar ik denk dat daarin gradaties zijn. Als duidelijk blijkt dat je een theorie niet kent is ze afbreken meestal tijdverspilling die je gebrek aan kennis verraadt.

On-topic: een grote zwakte van heel het neodarwinisme het feit dat het om post-hochypothesen gaat. Wat ook niet anders kan.
Toch staat zijn theorie als een paal boven water. En zag men er sinds de ontdekking van het DNA ook een materiële grondslag voor.

[Mambo]

Oorspronkelijk geplaatst door TomB

De moderne genetica alsook historisch onderzoek ondersteunen nog steeds de evolutieleer. Het lijkt me nog steeds voor de hand liggender dat een paleontologische freak een andere verklaring heeft dan het niet kloppen van de evolutieleer.

De alternatieven voor evolutie die steevast naarvoor gebracht worden hebben geen enkele wetenschappelijke grond, en sommigen (creationisme bvb) sluiten zelfs elke wetenschappelijke methodologie uit.

Als u met een wetenschappelijk natrekbare theorie kan afkomen die the origin of species beter kan beschrijvend verklaren, staat het u vrij dat te doen. Tot dan is het loos gekakel.

In de moderne leer zijn er steeds meer tegenstrijdigheden dan volgelingen.
Dat men met de moderne onderzoeken, zoals koolstof dateringen, DNA ontledingen en weet ik veel wat nog allemaal steeds tot dezelfde conclusie komt ligt nogal voor de hand. Namelijk er is geen vergelijkbaar ander.
Als de mens van de aap afstamt, dan moeten ze dat ook kunnen zien. En dat is nog altijd het geval niet.

[Groentje-18]

Oorspronkelijk geplaatst door Mambo

In de moderne leer zijn er steeds meer tegenstrijdigheden dan volgelingen.
Dat men met de moderne onderzoeken, zoals koolstof dateringen, DNA ontledingen en weet ik veel wat nog allemaal steeds tot dezelfde conclusie komt ligt nogal voor de hand. Namelijk er is geen vergelijkbaar ander.
Als de mens van de aap afstamt, dan moeten ze dat ook kunnen zien. En dat is nog altijd het geval niet.

Maar de mens stamt niet van de aap af ...

Apen en mensen hebben wel gemeenschappelijke voorouders, zoals ik reeds schreef.
Je kan heel die evolutielijnen trouwens makkelijk terugvinen op internet (denk ik).

Het grote deel gemeenschappelijk DNA + paleontologische resten zijn het bewijs daarvoor. Je moet maar eens een kijkje gaan nemen in het museum in Brussel.

Je kan ook heel makkelijk zien dat alle soorten een soort gemeenschappelijke voorouder moeten hebben in de manier waarop de embyro's ontwikkelen. Als je even 'vergelijkende embryologie' ingoogled krijg je hopen informatie.

Je spreekt jezelf ook tegen: ik snap niet hoe er steeds meer tegenstrijdigheden kunnen zijn maar tegelijkertijd toch ieder onderzoek in ieder apart wetenschappelijk domein tot dezelfde conclusie komt.

[Mambo]

Oorspronkelijk geplaatst door Bovenbuur

Een halve volt voor een grote lamp? Natuurlijk. In onze streken was er nauwelijks een bronstijd, de grondstoffen moesten namelijk van heel ver komen. Ijzererts word hier wel genoeg gevonden, daardoor trokken de volkeren die ijzer konden maken wel door tot onze streken. maar ook zonder metaal kan je al dingen maken als aardewerk, huizen van takken, klei en eventueel steen en werktuigen van steen en hout. Naarmate de mens zich beter gaat organiseren gaan dingen inderdaad harder (vanuit ons perspectief achteraf in ieder geval), maar nu gaan dingen toch ook hard? Verdiep je eens wat in de Egyptenaren, ze hebben mooie dingen gebouwd, maar daar hebben ze wel eventjes een paar duizend jaar beschaving voor gebruikt. In het vruchtbare nijldal konden meer mensen op een hoopje wonen dan op veel andere plekken, daardoor kan men zich organiseren, op ideeën van andere voortbouwen en nieuwe dingen ontwikkelen, zoals een "batterij" om mee te galvaniseren, of een slee om stenen mee naar een pyramide te slepen.
Maar het gaat niet "opeens" veel sneller, ook daarvoor zien we dat er geleidelijk aan vaker verbeteringen komen aan de stenen werktuigen. Heel lang is er met enkel vuistbijlen gewerkt, de Neanderthalers maakten al verschillende gereedschappen, iets wat door onze voorouders werd overgenomen, en rond de tijd van de grotschilderingen gaan dingen weer een tandje harder. Ja, er is geleidelijk aan steeds meer gezamelijk denkwerk en kopiëergedrag verricht, maar er was niet plotseling een supercomputer die de Egyptenaren vertelde dat Darwin van Atlantis kwam, of iets in die richting.

Dat is allemaal minder vanzelfsprekend als men mag geloven.
Met die halve volt batterij kunnen ze een lamp laten branden, ze hebben het nagemaakt zoals ze in muur tekeningen hebben gevonden en het werkt.

Vandaag de dag vinden wij dat vanzelfsprekend. Maar in die tijd had men enkel gebakken glas, wat voornamelijk plat of bol en ondoorzichtig was. Zeker geen geblazen glas. Dat bestond simpelweg niet.
En koper zullen ze wel al gehad hebben, dat was zo een beetje de periode maar om nu al een koperdraad te maken en nog eens glas en nog eens een batterij en dat allemaal verbinden en dat allemaal ook nog vacuüm trekken.
Nee, dat vraagt een verklaring.

Nu zegt men waar is het glas dan, waar is het koper? Oké, hangt af van wat men glas maakte destijds daarvoor. Bepaalde zandsoorten, het is mogelijks gewoon vergaan tot zand weer. Koper, uit gecorrodeerd en ook vergaan?

Laten we het dan eens over de gewichten hebben. Stenen mooi uitgehakt, te goed om handwerk te zijn. Soit hoe dan ook soms wel meer dan 100'000 kilo en dat naadloos omhoog getrokken en op zijn plaats gelegd.
We kunnen veel, maar of we alles zomaar kunnen dat weet ik nog zo niet.
En die vraag stelt zich nu al pakweg 5000 jaar hoe dat mogelijk was.

[guerin]

Rachels, James
1990
Created from Animals: The Moral Implications of Darwinism. Oxford


voor de weinig lezers onder de politics.be "lezers"

of:http://cahiers-antispecistes.org/spip.php?article111

[Mambo]

Oorspronkelijk geplaatst door Groentje-18

Maar de mens stamt niet van de aap af ...

Apen en mensen hebben wel gemeenschappelijke voorouders, zoals ik reeds schreef.
Je kan heel die evolutielijnen trouwens makkelijk terugvinen op internet (denk ik).

Het grote deel gemeenschappelijk DNA + paleontologische resten zijn het bewijs daarvoor. Je moet maar eens een kijkje gaan nemen in het museum in Brussel.

Je kan ook heel makkelijk zien dat alle soorten een soort gemeenschappelijke voorouder moeten hebben in de manier waarop de embyro's ontwikkelen. Als je even 'vergelijkende embryologie' ingoogled krijg je hopen informatie.

Je spreekt jezelf ook tegen: ik snap niet hoe er steeds meer tegenstrijdigheden kunnen zijn maar tegelijkertijd toch ieder onderzoek in ieder apart wetenschappelijk domein tot dezelfde conclusie komt.

3,5 miljoen jaar, zo oud is de eerste mens die van de aap afstamt. Zo leggen ze het uit. Dus we stammen af van de aap.
En ik geloof daar niks van.
Mensaap of aapmens dat bestaat niet. Weerwolven en centauren en zeemeerminnen ook niet. De Yeti daar zijn ze nog niet aan uit, schijnt een mensaap te zijn maar ze vinden hem ook niet.
Een gemeenschappelijke voorouder, vergeet het. Dan hebben we een aapmens of mensaap als voorouder. Anders kan het ook weer niet.
Of gaan we er nog een derde van maken?
Geen aap, geen mens maar grootva was dan? Een koe of zo?
Stomme zever allemaal.

[Groentje-18]

Oorspronkelijk geplaatst door Mambo

3,5 miljoen jaar, zo oud is de eerste mens die van de aap afstamt. Zo leggen ze het uit. Dus we stammen af van de aap.
En ik geloof daar niks van.
Mensaap of aapmens dat bestaat niet. Weerwolven en centauren en zeemeerminnen ook niet. De Yeti daar zijn ze nog niet aan uit, schijnt een mensaap te zijn maar ze vinden hem ook niet.
Een gemeenschappelijke voorouder, vergeet het. Dan hebben we een aapmens of mensaap als voorouder. Anders kan het ook weer niet.
Of gaan we er nog een derde van maken?
Geen aap, geen mens maar grootva was dan? Een koe of zo?
Stomme zever allemaal.

Misschien eens een serieuzere bron raadplegen?

Een mensaap it is dus ...

[Mambo]

Oorspronkelijk geplaatst door Groentje-18

Misschien eens een serieuzere bron raadplegen?

Een mensaap it is dus ...

Een mensaap is een mens van een....aap.

Dat schijnt er toch ergens niet zo goed in te gaan voor de meesten vind ik.
t' is nog altijd op zijn bijbels hier. En plots was er de mensaap. Wat het een mens? Nee, was het een aap? nee. Wat het alle twee? Nee, het was een gemeenschappelijke voorouder? Welke? Weet ik niet.
Ploperdeplop pffffiiiiii

[Karma]

Oorspronkelijk geplaatst door Mambo

Een mensaap is een mens van een....aap.

Dat schijnt er toch ergens niet zo goed in te gaan voor de meesten vind ik.
t' is nog altijd op zijn bijbels hier. En plots was er de mensaap. Wat het een mens? Nee, was het een aap? nee. Wat het alle twee? Nee, het was een gemeenschappelijke voorouder? Welke? Weet ik niet.
Ploperdeplop pffffiiiiii

Een "mensaap" is een apensoort die zo wordt genoemd omdat hij geen staart heeft. Ik geloof dat er drie soorten apen zijn die men mensaap noemt ...

[Mambo]

Oorspronkelijk geplaatst door Karma

Een "mensaap" is een apensoort die zo wordt genoemd omdat hij geen staart heeft. Ik geloof dat er drie soorten apen zijn die men mensaap noemt ...

Gans die theorie is fluitjespap.
Ik zal u eens zijn bewijs laten zien, waarmee hij alles in gang heeft gezet.
Nml het skelet.

De mens-------Darwin zijn gorilla.
Hij had zijn beste dag niet blijkbaar. Toegegeven dat er vergelijkingen zijn.

Een ander bewijs voor de evolutietheorie en de verwantschap tussen verschillende dieren, komt vanuit de vergelijkende anatomie. Deze houdt zich echter enkel bezig met de gewervelde dieren, vanaf de manteldieren dus die voor het eerst een primitieve vorm van ruggengraat vertonen. Men vond dat het basisbouwplan van deze dieren uiteindelijk allemaal hetzelfde was. Darwin kwam met het voorbeeld van de menselijke hand, met exact dezelfde positionering van botten als o.a. in de graafklauw van de mol en de vleugel van de vleermuis. Dit gaf volgens Darwin aan dat deze totaal verschillende wezens een gezamenlijke voorouder moesten hebben. Embryologisch gezien (dus gekeken naar de ontwikkeling van het skelet van in het prille begin) ziet men zelfs dat dieren die bepaalde eigenschappen helemaal niet nodig hebben, deze toch in aanleg hebben in hun embryonale fase. Een walvis heeft bijvoorbeeld een zeer miniem ontwikkeld bekken, het wordt niet gebruikt, maar toch is het aanwezig. Zo kun je ook het staartbeentje bij de mens omschrijven. Een menselijke foetus heeft weer in een bepaald embryonaal stadium kieuwbogen.
--------
Dat alles en iedereen een gemeenschappelijk ontstaan had, voor de splitsingen dat weet iedereen.
jammer genoeg trekt hij die vergelijking door tot aan de apensoort.
Waarom?
Vanwege het skelet. Voornamelijk daarom.

[Groentje-18]

Je begrijpt het verkeerd Mambo. Je kan dit misschien eens lezen:

http://www.academischeboekengids.nl/...artikel&id=284

Voor sommige onderzoekers heeft het onweerlegbare feit dat mens en chimpansee nagenoeg voor honderd procent een gelijke identiteit hebben een verregaande implicatie: de mens is eigenlijk een derde chimpansee, naast de gewone chimpansee (Pan troglodytes) en de bonobo of dwergchimpansee (Pan paniscus). Om dit te begrijpen, moeten we even teruggaan naar de taxonomische classificatie van de mensensoort, Homo sapiens. Op basis van de graad van gelijkenissen deelde Linnaeus de verschillende soorten of species in hiërarchische groepen in, van genus (onderaan) tot koninkrijk (bovenaan). Het aantal gelijkenissen tussen twee soorten bepaalt of zij in eenzelfde genus, familie, orde enzovoort gecatalogeerd worden. De klassieke classificatie plaatst Homo sapiens en de verschillende apen in de orde der primaten, maar hij krijgt als het ware een ereplaats: voor Homo sapiens werd niet alleen een afzonderlijk genus (Homo), maar ook een afzonderlijke familie (Hominidae) gereserveerd waarin alleen hij en niemand anders thuishoort. De andere grote apen (beide chimpansees, gorilla, orang-oetan) treffen we in een andere familie (Pongidae) aan. De onderliggende boodschap van deze indeling is duidelijk: de mens bekleedt een unieke positie. Dikwijls werd deze ook hiërarchisch geïnterpreteerd, waarbij Homo sapiens aan de top van de levenspiramide stond.

Deze indeling was gedurende lange tijd ook conform het heersende westerse beeld van de plaats van de mens in de schepping: de mens was geschapen naar Gods beeld (en dus niet naar de dieren) en bekleedde op basis van zijn goddelijke gelijkenis een bevoorrechte positie. Maar er zijn twee fundamentele problemen met deze classificatie. Eén, de keuze van morfologische parameters als differentiatiecriteria is eerder subjectief. Aan bepaalde verschillen wordt een groot gewicht toegekend (zoals lichaamsbeharing, taal, vorm en inhoud van schedel, lengte van penis en aanwezigheid van een penisbeen), terwijl de vele gelijkenissen tussen mens en bijvoorbeeld chimpansee geminimaliseerd worden. Anders gesteld, indien je op voorhand vastlegt dat de indeling op basis van typisch menselijke eigenschappen gebeurt, hoeft het ook niet te verwonderen dat de mens ergens in een apart vakje belandt. Een klassiek probleem van antropocentrisme dus. Ten tweede is de traditionele indeling een statische die geen rekening houdt met evolutie en het ontstaan van soorten. Dit kon ook niet, omdat in Linnaeus’ tijd species statische entiteiten waren. Voor de evolutietheorie was het nog een kleine eeuw te vroeg.

De moderne taxonomie streeft er nu naar om species te groeperen op basis van gemeenschappelijke afstamming of evolutionaire verwantschap. Hiervoor gebruikt men zogenaamde shared derived characters. Dat wil zeggen: eigenschappen die alleen voorkomen in een groep van afstammelingen, niet in de gemeenschappelijke voorouder. Meer en meer doet men voor deze analyse een beroep op de genomische sequenties van verschillende soorten. Door nucleotidensequenties te vergelijken, vermijdt men eerst en vooral de antropocentrische val, aangezien verschillen en gelijkenissen in een nucleotidensequentie objectief kunnen worden gekwantificeerd. Daarnaast is er een schaalvoordeel: in plaats van te steunen op een handvol fenotypische parameters kan men de taxonomische indeling nu stoelen op een analyse van miljoenen nucleotiden (uiteraard met behulp van gesofisticeerde computeralgoritmes).

‘De mens bekleedt geen geïsoleerde of unieke plaats in de schepping.’

Welnu, vergelijking van DNA-sequenties van mens, chimpansee, gorilla en orang-oetan resulteert in een grondige herschikking van de orde der primaten. Zij vormen nu samen met de gibbonaap één grote familie (Hominidae). Nog sterker, omwille van de hoge graad van DNA-verwantschap belanden mens, gewone chimpansee en dwergchimpansee in hetzelfde genus. Aangezien in de binomiale nomenclatuur de eerste naam naar het genus verwijst, krijgen mens en/of chimpansee nu een andere naam. Zo kan men stellen dat er op aarde drie homines leven: Homo sapiens, Homo troglodytes (gewone chimpansee, vroeger Pan troglodytes) en Homo paniscus (dwergchimpansee of bonobo, vroeger Pan paniscus). Een upgrading dus voor de chimpansees om het nog eens antropocentrisch te verwoorden. Maar evengoed zou je de mens als een derde chimpansee kunnen bestempelen: Pan sapiens.

De taxonomische herschikking op basis van genetische data, waardoor mens en chimpansee in hetzelfde genus terechtkomen, lijkt misschien een technisch detail, maar heeft toch een diepere betekenis. Het is de ultieme bevestiging dat de mens geen geïsoleerde of unieke plaats in de schepping bekleedt. Veeleer is de mens één van de vele levensvormen op aarde. Als metafoor voor het aardse leven maakt de hiërarchische piramide met de mens aan de top plaats voor een boom met talrijke vertakkingen waarbij de mens een voorlopig eindtwijgje is, te midden van een heleboel andere twijgjes. De onderliggende verklaring is uiteraard dat we hier kijken naar het eindresultaat van miljoenen jaren evolutie op aarde. De genetisch gelijke identiteit tussen mens en chimpansee is niets anders dan een illustratie van de evolutieleer die Charles Darwin en Alfred R. Wallace in 1858 voorstelden.

Een saillant detail is wel dat Darwin zich aanvankelijk op de vlakte hield over de biologische positionering van de mens. ‘Light will be thrown on the origin of man and his history’, zo concludeerde hij op het einde van The Origin of Species (1859). Het was pas in The Descent of Man (1870) dat Darwin de mens resoluut binnen het evolutiekader plaatste en een gemeenschappelijke voorouder voor aap en mens postuleerde. Intussen had Thomas Huxley, ook wel Darwin’s bulldog genoemd vanwege zijn vurige pleidooien voor Darwins gedachtegoed, al de spits afgebeten. In Evidence on Man’s Place in Nature (1863) - ‘The Monkey Book’, zoals Darwin het uitdrukte - had Huxley de mens al van zijn unieke piëdestal gestoten.

Hoewel het op basis van de beschikbare gegevens een vrij logische conclusie lijkt, stuit de gedachte dat mens en aap nauwe verwanten zijn toch op heel wat weerstand. Dit was al zo in het negentiende-eeuwse Engeland van Darwin en Huxley. Vooral het establishment huiverde bij het idee dat de mens geen unieke positie in de schepping bekleedde. Maar ook nu nog storen velen zich aan de gelijkstelling van mens en chimpansee, getuige de tirade die Marks in zijn boek afsteekt. De oorzaak van dit ongenoegen is niet zozeer de vrees voor maatschappelijke repercussies, zoals destijds in de negentiende eeuw, als wel de claim dat de 99,4 procent genetische identiteit weinig of niets bijdraagt aan het doorgronden van de mens in al zijn dimensies - cultureel, sociaal, cognitief, emotioneel enzovoort. Om het simplistisch uit te drukken: mens en chimpansee mogen dan wel 99,4 procent genetisch identiek zijn, er is nog geen enkele chimpansee die met de Negende Symfonie van Beethoven, de Taj Mahal of de koran voor de dag gekomen is. Evenmin waren het chimpansees die voor de holocaust en de Goelagarchipel verantwoordelijkheid tekenden. Dus, zo lijkt de conclusie dan, die 99,4 procent genetische identiteit is er misschien wel, maar zij is niet relevant om het fenomeen mens te vatten. Maar is dit wel zo? Is dit geen al te gemakkelijke a priori stellingname?

‘Pas in The Descent of Man postuleerde Darwin een gemeenschappelijke voorouder voor aap en mens.’

Om deze vraag te beantwoorden moeten we nog eens terugkeren naar het vertrekpunt, de 99,4 procent genetische identiteit voor eiwitcoderende regio’s in het genoom. Logischerwijze impliceert dit een genetisch verschil van 0,6 procent dat ontstond sinds de opsplitsing van de menselijke en de chimpanseelijn, zo’n vijf miljoen jaar geleden. Slechts de helft van dit verschil is relevant voor de ‘typisch’ menselijke eigenschappen, de andere helft is immers in de chimpanseelijn opgetreden (we gaan hierbij gemakshalve uit van een gelijke mutatiesnelheid in beide lijnen). Rekening houdend met het totaal aantal nucleotiden in de coderende regio’s (ongeveer dertig miljoen) geeft dit ongeveer 90.000 specifiek menselijke mutaties. Het overgrote deel hiervan is waarschijnlijk toe te schrijven aan genetic drift, dat wil zeggen toevallige veranderingen zonder evolutionaire betekenis. Stel dat we de drift op 99 procent zetten, dan houden we toch nog 900 evolutionair relevante mutaties over. Indien deze mutaties evenredig over het totaal aantal genen (ongeveer 30.000) verspreid zouden zijn, dan bevat ongeveer één gen op de dertig een evolutionair relevante mutatie. Dit lijkt misschien weinig, maar we moeten voor ogen houden dat het verband tussen genetische constitutie (genotype) en voorkomensvorm van een organisme (fenotype) niet noodzakelijkerwijze lineair is. De verklaring hiervoor is dat complexe karakteristieken, zoals lichaamsvorm, gedrag, intelligentie en taal, niet door één enkel gen gedragen worden.

Integendeel. Het is veelal het samenspel tussen meerdere genen dat de grondslag voor dergelijke complexe karakteristieken vormt. De implicatie hiervan is dat één mutatie kan volstaan om een dergelijk genetisch samenspel in gang te zetten (of te onderbreken) en dus een complexe karakteristiek mogelijk te maken. Een voorbeeld: een frappant verschil tussen mens en chimpansee (en ook andere dieren) is de haast volledige afwezigheid van lichaamsbeharing bij de mens. Fenotypisch een enorm verschil, maar genotypisch waarschijnlijk niet. Immers, er zijn verschillende familiale vormen van abnormale lichaamsbeharing gekend die erop wijzen dat één mutatie volstaat om deze karakteristiek terug te winnen. Verder mogen we ook die vijf procent diversiteit, de niet te aligneren indels van het begin van het verhaal, niet zomaar over het hoofd zien. De indels komen hoofdzakelijk voor in niet-coderende regio’s en hebben weinig of geen effect op de eiwitstructuur. Wel kunnen zij de expressie van een gen beïnvloeden. Met andere woorden: bepalen of een eiwit aangemaakt wordt en zo ja, in welk celtype of orgaan, op welk ogenblik van de embryologische ontwikkeling, al dan niet in respons op bepaalde stimuli. De verregaande identiteit op DNA-niveau is dus wel degelijk compatibel met significante verschillen op eiwitniveau.

Dit verschil ligt niet zozeer in de structuur van de eiwitten. Er is eerder een kwantitatief onderscheid tussen mens en chimpansee: hoeveel van een welbepaald eiwit op een welbepaald ogenblik in een welbepaalde cel aanwezig is als gevolg van een welbepaalde stimulus. Recent onderzoek lijkt dit te bevestigen: een vergelijking van het eiwitpatroon van mens- en chimpanseehersenen toont aan dat het verschil tussen mens en chimpansee vooral van kwantitatieve aard is (meer of minder van een eiwit, Science, 12 april 2002). Je kunt dit ook vergelijken met twee kinderen die met een blokkendoos spelen. Beide dozen bevatten dezelfde soorten blokken (rond, vierkant, driehoekig, klein, groot), maar in de ene doos zitten meer ronde blokken, minder vierkante enzovoort. Met als gevolg dat elk kind op het einde van het spel een verschillende toren heeft gebouwd. Identieke bouwstenen, en toch verschillende constructies: mens versus aap.

Vanuit dit standpunt bekeken is het dan ook een wetenschappelijke uitdaging om na te gaan hoe minieme verschillen in de DNA-structuur geamplificeerd worden tot de evident waarneembare verschillen tussen mens en chimpansee. Dit geldt in de eerste plaats voor de biologische verschillen. Daarvan is een aantal direct medisch relevant. Zo zijn chimpansees resistent tegen malaria, ontwikkelen zij zelden maag- en darmtumoren en treedt er geen menopauze op bij vrouwelijke chimpansees. Vanuit medisch standpunt loont het dus zeker de moeite om in het genoom van mens en chimpansee op zoek te gaan naar de onderliggende relevante verschillen. Maar wat met de verschillen tussen mens en chimpansee die het zuiver medisch-biologische overstijgen? Taal, religie, kunst, sociaal gedrag, zelfbewustzijn, om er maar enkele te noemen: staan deze los van de genetische relatie tussen mens en chimpansee of loont het ook hier de moeite om het genetisch onderscheid te bepalen?

Uiteraard hebben deze fenomenen een belangrijke culturele component die het zuiver biologische overstijgt. Toch is het zo dat deze eigenschappen alleen konden ontstaan en zich progressief ontwikkelen in een organisme dat hiervoor genetisch receptief was. ‘Het’ taalgen mag dan niet bestaan, ontwikkeling van het taalvermogen vereist wél een genetische onderbouw die blijkbaar aanwezig is bij de mens, maar niet, of onvoldoende, bij de chimpansee. Hoezeer deze laatste ook zijn best doet en intensieve taallessen volgt, hij raakt niet verder dan het taalniveau van een rijpe peuter. Genetische vergelijking van mens en chimpansee kan dus een licht werpen op het ontstaan en de verdere ontwikkeling van het taalvermogen bij de mens. Mutatis mutandis geldt hetzelfde voor andere culturele aspecten.

De kloof tussen mens en chimpansee is tegelijkertijd nauw - genetisch - en diep - cultureel. Wie slechts oog heeft voor ofwel de overeenkomst ofwel de discrepantie, heeft een cyclopische kijk op de mens. De uitdaging is veeleer de culturele uniciteit van de mens te vatten in het licht van zijn nauwe genetische verwantschap met de chimpansee.

[Mambo]

Deze stond er alvast iets dichter bij de waarheid volgens mij.
Jean-Baptiste Lamarck was de eerste die sterk onderscheid maakte in gewervelde en ongewervelde dieren. Zijn hoofdwerk: Animaux sans Vertèbres (1815-1822). Hij was ook de eerste die het woord "biologie" gebruikte.

Nu is hij nog voornamelijk bekend als de auteur van een aantal pre-darwinistisch evolutionaire ideeën, vooral zijn stelling van de overerving van verworven kenmerken (bijvoorbeeld dat de zoon van een smid sterker is dan de zoon van een kleermaker). Zijn evolutietheorie, gepubliceerd in Philosophie zoologique (1809) kon tijdens zijn leven niet doorbreken door de scherpe kritiek en ridiculisering van o.a. Georges Cuvier. De Lamarck was overtuigd van het samenvallen met "evolutie" en "perfectionering" en daarom sprak hij ook over de ladder van de natuur: evolutie is rechtlijnig, doelgericht & opklimmend. Het organisme wil zelf veranderen, heeft creativiteit & inventiviteit - in tegenstelling tot het passieve wezen in de Darwiniaanse evolutieleer, dat overgeleverd is aan de willekeur van de natuur. Na Darwin's publicaties werd door de meeste wetenschappers het evolutionair principe aanvaard, maar niet de natuurlijke selectie. Voor hen was de theorie van Lamarck een goed alternatief. Rond het einde van de negentiende eeuw ontstond er voornamelijk in Frankrijk en de Verenigde Staten een neolamarckiaanse school; een bekend aanhanger daarvan was de Amerikaanse paleontoloog Edward Drinker Cope. Ondanks voortdurende kritiek werd pas echt algemeen aanvaard dat verworven kenmerken niet erfelijk kunnen zijn, toen er geen enkel mechanisme ontdekt werd waarmee een organisme of zijn omgeving invloed kan uitoefenen op zijn erfelijk materiaal.

---------
Nu is het zo dat we mogen vaststellen dat bv in de oorlog sterkere nageslachten worden geboren dan in lange vredestijden. Ook in het wild zal het nageslacht minstens even sterk, zoniet sterker of meer aangepast evolueren.
Darwin werkt degeneratief. Hij verzwakt. Weliswaar met meer kennis maar dat is dan ook maar miljoenen jaren later gekomen. In principe heeft de mens dus verduiveld veel geluk gehad niet uitgestorven te zijn in zijn ontwikkeling. Een bijna onhaalbare klus allemaal. Of een wilde gok van de natuur.

Langs de andere kant als de mens ouder is dan men denkt, niet van de aap of zijn gemeenschappelijke voorouder voortkomt is dat een meer acceptabele gevolg van ontwikkeling.

[Mambo]

@groentje.
Chimpansee en mens schelen 2% in DNA. Nu beginnen ze met eiwitten en animo zuren en nog veel dingen die ik niet ken te goochelen. Van "het kan, misschien en soms en soms ook niet" en zo gaat dat maar door.
Je kan er gewoon van maken wat je wilt. Sluitend krijg je het gewoon niet.

En als het niet sluit dan staat het open.