Basisinkomen 1500 €

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door tandem

Zoals we voorspelden, we zullen alle basisbeginselen verbranden opdat je verder kan met je dogmatische betoog.

Zomaar dingen uit uw botten slagen die het tegendeel zijn van algemeen gekende basisbeginselen is natuurlijk ook niet de meest gegarandeerde manier om tot een zinnige constructie te komen. Als daarenboven ook nog de logica totaal zoek is in de opbouw, dan wordt het helemaal koeterwaals natuurlijk.

Als je al begint met te stellen dat geldstromen en goederen/diensten stromen niks met elkaar te maken hebben, terwijl geld nu net precies datgene is dat geruild wordt tegen goederen en diensten, dan is 't de moeite niet om voort te doen.

[tandem]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Zomaar dingen uit uw botten slagen die het tegendeel zijn van algemeen gekende basisbeginselen is natuurlijk ook niet de meest gegarandeerde manier om tot een zinnige constructie te komen. Als daarenboven ook nog de logica totaal zoek is in de opbouw, dan wordt het helemaal koeterwaals natuurlijk.Als je al begint met te stellen dat geldstromen en goederen/diensten stromen niks met elkaar te maken hebben, terwijl geld nu net precies datgene is dat geruild wordt tegen goederen en diensten, dan is 't de moeite niet om voort te doen.

Zeer zeker Patrick, en als je geld toevoegt aan de economie dan verdampt het automatisch omdat de prijzen stijgen. Hoe gek kan een mens worden om dat voor economisch waar te nemen? Zinsverbijstering als wetenschappelijk nemen, kan slechts leiden tot je meelijwekkende repliek.

Neutraliteit van geld houdt in dat wijzigingen in de geldhoeveelheid geen invloed hebben op reële grootheden, zoals het reële inkomen en de werkgelegenheid, maar alleen op monetaire grootheden zoals het prijspeil, Neutraliteit van geld houdt in dat "geld een sluier" is en dat geld- en goederensfeer volledig van elkaar zijn gescheiden.

http://nl.wikipedia.org/wiki/Neutraliteit_van_geld

[Supe®Staaf]

Oorspronkelijk geplaatst door tandem

En dat is dan ook wat je telkens doet maar wat je maar niet zien wil, dit economische basisbeginsel stelt dat er geen probleem is om het basisinkomen te financieren, punt.

Uw stoere uitspraak klopt, maar ze is niet volledig.
Uiteraard is het mogelijk om iedereen in zijn basisbehoeften te voorzien (desnoods via een som geld) maar je vergeet erbij te vertellen dat er om dat project te realiseren een deel van de bevolking zal gedupeerd, beroofd, geplukt of bezwendeld worden.
Heel algemeen gezegd: als je iedereen iets wil geven, zal iemand het moeten produceren, zal iemand er moeten voor werken.
En dan volgt onvermijdelijk de vraag: "Wie gaat het (blijven) doen?"

[Supe®Staaf]

Oorspronkelijk geplaatst door tandem

Zeer zeker Patrick, en als je geld toevoegt aan de economie dan verdampt het automatisch omdat de prijzen stijgen. Hoe gek kan een mens worden om dat voor economisch waar te nemen? Zinsverbijstering als wetenschappelijk nemen, kan slechts leiden tot je meelijwekkende repliek.

Als je het toepast op een kleine gemeenschap, dan zal je merken dat Patricks bewering klopt.
Als de 'bakkers', 'beenhouwers' en 'bouwers' er de brui aan geven, dan zijn je voedselbonnen, en bonnen voor bouwmaterialen (je geld) waardeloos.

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door tandem

Zeer zeker Patrick, en als je geld toevoegt aan de economie dan verdampt het automatisch omdat de prijzen stijgen. Hoe gek kan een mens worden om dat voor economisch waar te nemen? Zinsverbijstering als wetenschappelijk nemen, kan slechts leiden tot je meelijwekkende repliek.

De zinsverbijstering is best te begrijpen, omdat uw uitgangspunt natuurlijk totaal verkeerd is. Als je verkeerd vertrekt, dan begrijp je de wereld natuurlijk niet. En dan zijn er twee mogelijkheden: je vraagt je af of je zelf niet verkeerd bent, ofwel ga je zeggen dat de wereld vol gekken loopt die er niks van begrijpen (en jij ook niet).

De economie is er een van goederen en diensten. Waar het hem om te doen is, is de auto, het huis, het brood, de sportwagen en de vakantiereis. De massage en de doktersconsultatie. De biefstuk en het zeiljacht. Het concert en de smartphone. Het onderwijs en de autostrade. De wasmachine en de eieren.

Er zijn mensen die dat maken, die het idee hebben om dat te maken, of die de dingen bij elkaar brengen om dat te maken of te doen, en daarvoor oftewel moeite doen, oftewel andere dingen die ze hadden kunnen doen, NIET doen.

DAT is de economie.

En het basis gedacht is dat als je iets maakt, dat dat van jou is, en als iemand anders dat zou willen, of als iemand anders zou willen bekomen dat je iets voor hem doet, hij jou daartoe moet overtuigen door zelf iets aan U te geven of iets voor U te doen. Je bent vrij, immers, om niet gedwongen te worden (in principe) om iets voor een ander te doen zonder tegenprestatie.

Dat is het basisbeginsel: men is een vrije burger. Het wordt al serieus beknot. Het hoeft zo niet te zijn. Gedurende het grootste deel van de geschiedenis is het zo niet geweest (vandaar dat het nog altijd niet strikt zo is). Je kan een slaaf zijn. Je kan een gedwongen dienaar zijn (da's bijna een slaaf). Tijdens het gros van de geschiedenis zijn er mensen geweest, die anderen konden dwingen om zonder tegenprestatie, te eisen dat je vanalles deed voor hen, en zoniet kreeg je van de zweep, of erger. Daar willen we min of meer van af. We hebben er moeite mee, maar kom.

En als je dat basisbeginsel aanvaardt, dat de andere geen slaaf is, dan kan je hem normaal gezien niet dwingen om voor U te werken, of aan U af te geven wat hij maakt. Je moet hem OVERTUIGEN. De beste manier om hem te overtuigen, is van iets in de plaats terug te doen of te geven.

DAT is het basis idee achter de economie en de vrije markt.

Maar nu is het punt dat het nogal moeilijk is om op elk moment als je iets wil van iemand, hem precies plezier te doen met wat hij op dat ogenblik nodig zou hebben.

En nu zijn er twee mogelijke oplossingen aan dat probleem: schulden, en geld. Hun historie is trouwens verweven.

De eerste (en historisch de meest voorkomende trouwens) bestaat er in, om een schuldbekentenis te geven, of te laten noteren als je van iemand iets wil. Die zal dat dan voor U doen, wetende dat hij later iets mag terugeisen. In de Assyrische tempels was het de gewoonte om uw schuldbeloften te laten optekenen. Ik wil vandaag dat gij mijn haar knipt, en gij zijt daar akkoord mee, dan laat ik optekenen dat ik U een haarknipbeurt te goed heb. Niet dat ik ooit uw haar ga knippen, nee. Ik ben een kippenkweker, ik kan geen haar knippen. De dag dat gij eieren nodig hebt, kunt gij die van mij vragen en die schuld laten schrappen. Of de dag dat gij een biefstuk nodig hebt, kunt gij die biefstuk bekomen en aan die beenhouwer mijn schuldbekentenis laten overmaken in de tempel. Dan moet ik eieren aan die beenhouwer, en niet meer aan U.
Het was een ingewikkelde en omslachtige boekhouding, die door de tempels werden bijgehouden. Iedereen had zo krediet bij iedereen op den duur.

De tweede manier is geld te gebruiken. Historisch is geld vaak gegroeid uit bovenstaande soort van schuldboekhoudingen. Maar geld is iets anders. Geld is strikt genomen geen schuldbekentenis zelf (maar kan er wel op gebaseerd zijn, zoals in het fiat systeem). Geld is iets dat iedereen aanvaardt tegen goederen en diensten, omdat hij weet dat iedereen het aanvaardt. Het is een intermediair ruilmiddel.

In tegenstelling tot met de tempelboekhouding van schulden, "moet" ik U niks tegen uw geld (terwijl ik wel verondersteld was van mijn schuld te honoreren tegen mijn tempel-genoteerde schuldbekentenis). Maar ik ga het wel doen, omdat ik weet dat anderen het ook aanvaarden.

Maw, geld doet dezelfde soort boekhouding als de tempel, maar dan zonder gecentraliseerde boekhouding. De boekhouding zit hem in het bijhouden van de geldeenheden. Het concept van verplichting is officieel weg, maar komt op hetzelfde neer.

Geld is dus wel degelijk een token dat zegt "goed voor ditte of datte", behalve dat er geen dwang is, en de belofte in MIJN hoofd zit, eerder dan door de wet opgelegd (zoals dat was bij de tempel). Het is een zelf-regelende markt geworden, in plaats van een gecentraliseerde boekhouding.

Het verschil tussen de tempelboekhouding en geld is dat de tempelboekhouding 'waarde uit de toekomst' betekent, en geld is 'waarde uit het verleden'.

Als gij mijn haar knipt en we noteren dat in de tempel, dan moeten mijn kippen de eieren nog leggen waarmee ik uw dienst zal betalen. Vandaar dat het een schuld is.

Als ik U geld geef opdat gij mijn haar zou knippen, dan heb ik die eieren al verkocht gisteren (om dat geld te bekomen).

Dat is het verschil tussen een schuldboekhouding, en een geldboekhouding. Geld is "bewezen verleden waarde", en een schuldboekhouding is een "beloofde toekomstige waarde".

Bij die laatste is dwang nodig, omdat ik de toekomst kan veranderen. Bij geld is die dwang niet nodig, want ik kan het verleden niet veranderen.

Vandaar dat geld gedecentraliseerd, en zonder "overheid" kan werken, en een schuldboekhouding niet.

Maar de twee manieren van doen zijn gewoon een manier om bij te houden wat gij voor de anderen gedaan hebt, en wat gij bijgevolg van de anderen moogt bekomen.

Want er is een triestig economisch feit waar niemand onder uit kan: wat ge krijgt, moet een andere geven.

Er kan nooit meer gekregen worden, dan gegeven.

En dat wil er bij jullie maar niet in, he.

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Want er is een triestig economisch feit waar niemand onder uit kan: wat ge krijgt, moet een andere geven.

Er kan nooit meer gekregen worden, dan gegeven.

En dat wil er bij jullie maar niet in, he.

Om hierop verder te gaan: een basis inkomen "financieren" is niks anders dan ingewikkelde, of minder ingewikkelde, trukken gebruiken om mensen die het ontvangen, hen te laten geven door mensen die niks in de plaats zullen krijgen.

We zijn dat gewoon. Dat heet "belastingen". Wij moeten ongeveer de helft van wat we doen, afstaan. Maar uw basis inkomen wil evenveel nog eens doen afnemen. Dan schiet er dus niks meer over en zijn we allemaal slaven zoals in de goeien ouwen tijd

Niks met geld te maken.

[Supe®Staaf]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Want er is een triestig economisch feit waar niemand onder uit kan: wat ge krijgt, moet een andere geven.

Er kan nooit meer gekregen worden, dan gegeven.

En dat wil er bij jullie maar niet in, he.

Het is niet volledig hun fout.
In de lagere school werd ons met een spreekwoord ingepompt: "Wie geeft wat hij heeft , is waard dat hij leeft"
Dat was niet correct.
We zouden die spreuk moeten wijzigen in :"Wie geeft wat hij heeft, is alles kwijt."

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door Supe®Staaf

Het is niet volledig hun fout.
In de lagere school werd ons met een spreekwoord ingepompt: "Wie geeft wat hij heeft , is waard dat hij leeft"
Dat was niet correct.
We zouden die spreuk moeten wijzigen in :"Wie geeft wat hij heeft, is alles kwijt."

Maar ik heb niks tegen *vrijwillig* geven he. Maar bij wet decreteren dat iedereen recht heeft op een groot kerstcadeau, en de vraag niet willen beschouwen wie dat cadeau dan moet geven... wel, die gelooft nog in de kerstman he.

[Supe®Staaf]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Maar ik heb niks tegen *vrijwillig* geven he.

Eigenlijk is dat voor een groot deel het geval.
Werkende mensen verschaffen de basisbehoeften op vrijwillige wijze aan hun kinderen, hun partner en soms ook aan ouders en grootouders.

Maar bij wet decreteren dat iedereen recht heeft op een groot kerstcadeau, en de vraag niet willen beschouwen wie dat cadeau dan moet geven... wel, die gelooft nog in de kerstman he.

Zodra ook nog solidariteit voor anderen dan eigen gezin gevraagd wordt, komen de problemen.
De organisatie ervan slorpt een deel op, en een ander deel gaat naar profitariaat, dat niet eens voor zichzelf, laat staan voor hun gezin wil werken.

Als iedereen wil werken voor zichzelf en zijn gezin, is heel die solidariteits-aalmoezerij niet eens nodig, op voorwaarde dat er geen (r)overheid is die het door overdreven hebzucht (belastingen) onmogelijk maakt dat mensen voor zichzelf zorgen.

[patrickve]

Als je er wat meer over nadenkt, is een basis inkomen de vrije-markt implementatie van communisme.

Natuurlijk is er altijd communisme in zekere zin. Dat is een van de manieren van economische interactie: collectiviseren. Binnen een gezin zijn de economische relaties meestal 100% communistisch. Zelfs binnen een bedrijf zijn de relaties grotendeels communistisch (eens de lonen werden uitbetaald ).

Maar communistische relaties dienen, om te werken, gebaseerd te zijn op zeer sterke sociale banden. Binnen een gezin zijn dat sterke empathische banden. Binnen een bedrijf zijn dat sterke sociale banden met collega's "om het werk gedaan te krijgen". "bijdragen volgens ieder zijn kunnen, en ontvangen volgens ieder zijn noden". Dat is exact zoals het binnen een gezin werkt natuurlijk.

De reden dat dat werkt in relatief kleine groepen met sterke sociale banden, is dat het de sociale banden zijn die het evenwicht bepalen. Je gaat de rekening niet maken voor hoeveel uwe kleine U gekost heeft, en hoeveel hij U opbrengt (of ze komen beter uwe kleine afpakken). Als ge onder collega's ene hebt die altijd maar zit te profiteren en nooit meewerkt, dan gaan de sociale relaties (via de hierarchie bvb) ervoor zorgen dat die oftewel bijgestuurd wordt, oftewel van de groep verwijderd. Als men bijdraagt volgens zijn kunnen, dan gaat de ganse groep vooruit, en daar profiteert iedereen - gij dus ook - van. Een huisvader, die gaat meer werken, om zijn gezin meer dingen kunnen te geven ; hij heeft daar zelf ook plezier van. In een (klein) bedrijf, als iedereen goed werk levert, gaat ge er zelf normaal gezien ook op vooruit.

In hechte sociale groepen is een boekhouding dus niet nodig, en zou zelfs nefast zijn. Zolang de sociale controle werkt, en de gemeenschappelijke winst naar iedereen terug komt.

Maar dat werkt niet meer met grote anonieme groepen. Het is daarom dat communisme op zijn snuit gaat. De sociale controle, die maakt dat men echt bijdraagt volgens zijn kunnen en niet meer opgebruikt dan men echt nodig heeft, is dan afwezig. De empathische banden zijn natuurlijk afwezig met totale vreemden.

En dan is er enerzijds totaal geen reden om bij te dragen volgens uw kunnen (ge hebt daar toch niks aan, in tegenstelling tot die huisvader), en dan is er anderzijds geen reden om niet maximaal te profiteren.

Moderne staten implementeren niettemin toch een zekere vorm van communisme, onder de vorm van gedwongen solidariteit met uitkeringen. Tot op zekere hoogte verdragen mensen dat, omdat zij het beeld hebben van de kleine kring waar empathische relaties gelden.

Wanneer de herverdeling echter de totale productie benadert, en volledig egalitair herverdeeld wordt, wel, dan hebben we strict communisme geimplementeerd. Dat bekom je wanneer je elke inspanning 100% belast.

Dan heeft iedereen zijn basis inkomen. En sommigen gaan werken, maar dat wordt 100% belast (dus volledig afgenomen).

Dat is de strikte implementatie van bijdragen volgens uw kunnen (ge gaat werken, en draagt alles bij !), en krijgen volgens uw noden (iedereen gelijke noden, 1500 Euro).

De 1500 Euro zijn interessant, want zij stellen de helft van het BNP voor.

Als we de fiscale situatie laten zoals ze is, zodat de staat de helft al neemt, dan hebben we de andere helft over om die 1500 Euro mee te betalen, en dan wordt alles dus 100% belast (50% voor de staat, en de andere 50% voor het basis inkomen). Dit natuurlijk in de totaal illusoire veronderstelling dat iedereen zal blijven werken zoals nu, ook al moet-ie alles afgeven.

Je zou ook een basisloon van 3000 Euro kunnen uitdelen, en geen staat meer hebben. Dat is 't zelfde (onder dezelfde illusoire hypothese dat men nog gaat blijven werken om alles af te geven).

Communisme gaat, maar slechts in redelijke dosissen.

[Peche]

Nevermind

[Another Jack]

Oorspronkelijk geplaatst door Peche

Nevermind

Het wordt allemaal een beetje veel, hè?

[tandem]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

De zinsverbijstering is best te begrijpen, omdat uw uitgangspunt natuurlijk totaal verkeerd is. Als je verkeerd vertrekt, dan begrijp je de wereld natuurlijk niet. En dan zijn er twee mogelijkheden: je vraagt je af of je zelf niet verkeerd bent, ofwel ga je zeggen dat de wereld vol gekken loopt die er niks van begrijpen (en jij ook niet). De economie is er een van goederen en diensten. Waar het hem om te doen is, is de auto, het huis, het brood, de sportwagen en de vakantiereis. De massage en de doktersconsultatie. De biefstuk en het zeiljacht. Het concert en de smartphone. Het onderwijs en de autostrade. De wasmachine en de eieren.
Er zijn mensen die dat maken, die het idee hebben om dat te maken, of die de dingen bij elkaar brengen om dat te maken of te doen, en daarvoor oftewel moeite doen, oftewel andere dingen die ze hadden kunnen doen, NIET doen. DAT is de economie. En het basis gedacht is dat als je iets maakt, dat dat van jou is, en als iemand anders dat zou willen, of als iemand anders zou willen bekomen dat je iets voor hem doet, hij jou daartoe moet overtuigen door zelf iets aan U te geven of iets voor U te doen. Je bent vrij, immers, om niet gedwongen te worden (in principe) om iets voor een ander te doen zonder tegenprestatie. Dat is het basisbeginsel: men is een vrije burger. Het wordt al serieus beknot. Het hoeft zo niet te zijn. Gedurende het grootste deel van de geschiedenis is het zo niet geweest (vandaar dat het nog altijd niet strikt zo is). Je kan een slaaf zijn. Je kan een gedwongen dienaar zijn (da's bijna een slaaf). Tijdens het gros van de geschiedenis zijn er mensen geweest, die anderen konden dwingen om zonder tegenprestatie, te eisen dat je vanalles deed voor hen, en zoniet kreeg je van de zweep, of erger. Daar willen we min of meer van af. We hebben er moeite mee, maar kom. En als je dat basisbeginsel aanvaardt, dat de andere geen slaaf is, dan kan je hem normaal gezien niet dwingen om voor U te werken, of aan U af te geven wat hij maakt. Je moet hem OVERTUIGEN. De beste manier om hem te overtuigen, is van iets in de plaats terug te doen of te geven. DAT is het basis idee achter de economie en de vrije markt. Maar nu is het punt dat het nogal moeilijk is om op elk moment als je iets wil van iemand, hem precies plezier te doen met wat hij op dat ogenblik nodig zou hebben. En nu zijn er twee mogelijke oplossingen aan dat probleem: schulden, en geld. Hun historie is trouwens verweven. De eerste (en historisch de meest voorkomende trouwens) bestaat er in, om een schuldbekentenis te geven, of te laten noteren als je van iemand iets wil. Die zal dat dan voor U doen, wetende dat hij later iets mag terugeisen. In de Assyrische tempels was het de gewoonte om uw schuldbeloften te laten optekenen. Ik wil vandaag dat gij mijn haar knipt, en gij zijt daar akkoord mee, dan laat ik optekenen dat ik U een haarknipbeurt te goed heb. Niet dat ik ooit uw haar ga knippen, nee. Ik ben een kippenkweker, ik kan geen haar knippen. De dag dat gij eieren nodig hebt, kunt gij die van mij vragen en die schuld laten schrappen. Of de dag dat gij een biefstuk nodig hebt, kunt gij die biefstuk bekomen en aan die beenhouwer mijn schuldbekentenis laten overmaken in de tempel. Dan moet ik eieren aan die beenhouwer, en niet meer aan U. Het was een ingewikkelde en omslachtige boekhouding, die door de tempels werden bijgehouden. Iedereen had zo krediet bij iedereen op den duur. De tweede manier is geld te gebruiken. Historisch is geld vaak gegroeid uit bovenstaande soort van schuldboekhoudingen. Maar geld is iets anders. Geld is strikt genomen geen schuldbekentenis zelf (maar kan er wel op gebaseerd zijn, zoals in het fiat systeem). Geld is iets dat iedereen aanvaardt tegen goederen en diensten, omdat hij weet dat iedereen het aanvaardt. Het is een intermediair ruilmiddel. In tegenstelling tot met de tempelboekhouding van schulden, "moet" ik U niks tegen uw geld (terwijl ik wel verondersteld was van mijn schuld te honoreren tegen mijn tempel-genoteerde schuldbekentenis). Maar ik ga het wel doen, omdat ik weet dat anderen het ook aanvaarden. Maw, geld doet dezelfde soort boekhouding als de tempel, maar dan zonder gecentraliseerde boekhouding. De boekhouding zit hem in het bijhouden van de geldeenheden. Het concept van verplichting is officieel weg, maar komt op hetzelfde neer. Geld is dus wel degelijk een token dat zegt "goed voor ditte of datte", behalve dat er geen dwang is, en de belofte in MIJN hoofd zit, eerder dan door de wet opgelegd (zoals dat was bij de tempel). Het is een zelf-regelende markt geworden, in plaats van een gecentraliseerde boekhouding. Het verschil tussen de tempelboekhouding en geld is dat de tempelboekhouding 'waarde uit de toekomst' betekent, en geld is 'waarde uit het verleden'. Als gij mijn haar knipt en we noteren dat in de tempel, dan moeten mijn kippen de eieren nog leggen waarmee ik uw dienst zal betalen. Vandaar dat het een schuld is. Als ik U geld geef opdat gij mijn haar zou knippen, dan heb ik die eieren al verkocht gisteren (om dat geld te bekomen). Dat is het verschil tussen een schuldboekhouding, en een geldboekhouding. Geld is "bewezen verleden waarde", en een schuldboekhouding is een "beloofde toekomstige waarde". Bij die laatste is dwang nodig, omdat ik de toekomst kan veranderen. Bij geld is die dwang niet nodig, want ik kan het verleden niet veranderen. Vandaar dat geld gedecentraliseerd, en zonder "overheid" kan werken, en een schuldboekhouding niet. Maar de twee manieren van doen zijn gewoon een manier om bij te houden wat gij voor de anderen gedaan hebt, en wat gij bijgevolg van de anderen moogt bekomen. Want er is een triestig economisch feit waar niemand onder uit kan: wat ge krijgt, moet een andere geven. Er kan nooit meer gekregen worden, dan gegeven. En dat wil er bij jullie maar niet in, he.

Hier Patrick, een aantal fundamentele denkfouten in een tekeningetje, zie dan wat je daar al over geschreven hebt en toch blijft volhouden als economisch correct. En geld komt uit het niets, ook dat begin je al te ontkennen, doe zo voort.



De wasmachine en de eieren.

[Supe®Staaf]

Oorspronkelijk geplaatst door Peche

Nevermind

Zeg dat dan misschien alvorens PatrickVe zich de moeite getroost om alles hier zo extensief uit te leggen.

[Another Jack]

Oorspronkelijk geplaatst door tandem

Hier Patrick, een aantal fundamentele denkfouten in een tekeningetje, zie dan wat je daar al over geschreven hebt en toch blijft volhouden als economisch correct. En geld komt uit het niets, ook dat begin je al te ontkennen, doe zo voort.



De wasmachine en de eieren.

Uw one-trick-pony act heeft hier weinig fans precies...

[tandem]

Oorspronkelijk geplaatst door Supe®Staaf

Als je het toepast op een kleine gemeenschap, dan zal je merken dat Patricks bewering klopt. Als de 'bakkers', 'beenhouwers' en 'bouwers' er de brui aan geven, dan zijn je voedselbonnen, en bonnen voor bouwmaterialen (je geld) waardeloos.

We hebben ooit de test eens gedaan, we hebben toen 1000 mensen op een stoel gezet en ze hoefden niets meer te doen, alles werd voor hen gedaan. In den beginne vond men dat leuk maar het duurde niet lang of ze wilden zelf ook iets doen. Als iedereen er de brui aan geeft dan is de economische crisis opgelost, vandaag is het blijkbaar gigantisch moeilijk om tot twee te tellen en dan blijft ze bestaan, en maar dwalen natuurlijk.

[Supe®Staaf]

Oorspronkelijk geplaatst door tandem

We hebben ooit de test eens gedaan, we hebben toen 1000 mensen op een stoel gezet en ze hoefden niets meer te doen, alles werd voor hen gedaan. In den beginne vond men dat leuk maar het duurde niet lang of ze wilden zelf ook iets doen.

Wie betaalde de catering?

[tandem]

Oorspronkelijk geplaatst door Another Jack

Uw one-trick-pony act heeft hier weinig fans precies...

De economische crisis heeft meer fans, het is als een soapserie zonder einde maar altijd dezelfde verhaallijnen. Laat ons zo verder doen, binnen drie jaar hetzelfde verhaal waarin de poppetjes een andere naam hebben maar verder is er niets gewijzigd. De platitudes blijven natuurlijk rijkelijk zegevieren, ook evident.

[tandem]

Oorspronkelijk geplaatst door Supe®Staaf

Wie betaalde de catering?

Dat was gratis, gesponsord door de BIS.

[tandem]

Oorspronkelijk geplaatst door Supe®Staaf

Zeg dat dan misschien alvorens PatrickVe zich de moeite getroost om alles hier zo extensief uit te leggen.

Het is wachten tot hij zelf de ontbrekende elementen in z'n betoog mee opneemt, we kunnen ons de schok nu al voorstellen.