Welke film(s) heb je als laatste gezien?

[Vlad]

Sirât

Een rave in de woestijn. Een man en zijn zoon zoeken hun dochter/zus. Buitengewone combinatie van beeld en geluid. Een paar saaie momenten, voze plotwendingen en ergerlijke of rare scenes konden dat niet verpesten.

[Dadeemelee]

Thunderbolts de ‘opvolger’ van Avengers.
Goed en vermakelijk.

[Dadeemelee]

The Elixer. Indonesische zombies.

[Den Ardennees]

Oorspronkelijk geplaatst door Dadeemelee

The Elixer. Indonesische zombies.

Nasi GorENG

[Dadeemelee]

Weapons. De eerste 3/4 was goed, daarne ging het de sprookjeskant op.

[Dadeemelee]

Tales of Halloween.

[Vlad]

Train Dreams

Ontroerend mooie film of mooie ontroerende film. Als kijker heeft men het gevoel visser te zijn die naar kabbelend water staart terwijl sporadisch gedachten en herinneringen te binnen schieten.

[Vlad]

I swear, film over een man en verpleegster die het syndroom van Tourette in het VK bekendheid gaven. Moet niet gemakkelijk geweest zijn om dat te spelen maar het is wel goed gelukt.

[Vlad]

Bugonia Bangelijk goe filmke.

[TV-verslaafde]

“The Last Kingdom: A Study in Chaos, Order… and the Taming of the Viking”

(in de stijl van Apostolic Majesty)

My dear viewers…

In The Last Kingdom, we do not merely witness battles of steel and shieldwall.
No — what we are observing is the grand dialectic of civilisation versus the untamed, enacted upon the soil of a fractured England.

The Danes — or, more accurately, the many Nordic warbands who sail into Wessex and Mercia — are indeed fascinating.
Their courage is undeniable.
Their vitality, intoxicating.
Their loyalty to kin, admirable.

But, and here lies the point…
They are also a moral and spiritual problem for the emerging English polity.

For Alfred seeks not merely victory — he seeks order.
Law.
Scripture.
A kingdom united not by sword alone, but by identity.
A Christian identity.

And thus the Danes become a necessary antagonist:

dangerous enough to test the Saxon project,

fascinating enough to challenge its assumptions,

chaotic enough to justify the creation of a stronger central authority.

We see, episode after episode, the archetypal progression:

The arrival of the wild other

The fear of annihilation

The fragile alliances

The civilisational clash

The moral project of assimilation

And ultimately, the folding of the wild into the ordered realm

Uhtred himself becomes the fulcrum — neither fully Dane, nor Saxon, yet essential to both.
He embodies the liminality that every rising state must confront:
the man shaped by chaos, yet destined to serve order.
He is the bridge by which the last vestiges of the “untamed” are… tja… niet vernietigd, maar omgevormd tot iets bruikbaars voor de Engelse kroon.

And so, dear viewers,
The beauty of The Last Kingdom is not merely its battles, nor its drama, nor its betrayals.
It is the way het laat zien dat elke beschaving ontstaat door de confrontatie met een wilde ander —
en dat die ander onvermijdelijk wordt
geabsorbeerd.
Getemd.
Gecodificeerd in wetten en kronieken.

Het is niet zomaar fictie.
Het is een spiegel van hoe staten, rijken en koninklijke bloedlijnen zichzelf altijd hebben gevormd:
in de schaduw van de fascinatie én de vrees voor hen die buiten de orde staan.

[Het Oosten]

The man who knew infinity.

[NieuwNoors]

The woman in the yard op Netflix.