Samenwerking CLB en Comité Bijzondere Jeugdzorg (CBJ)

[Nynorsk]

Ik deel dionysus' mening. Je zit in een strijd verwikkeld met je dochter, en hoe harder de strijd, hoe meer ze naar die vent gaat trekken. Ze heeft de touwtjes blijkbaar ook stevig in handen, want al jullie pogingen halen niks uit, ze trekt er toch naartoe.
Het enige wat je kan doen, denk ik, is de strijd met haar staken? Ruzie vermijden, het thema vermijden. En idd de contacten door een externe laten registreren.
De band tussen haar en die vent is blijkbaar heel sterk, ze lijkt eraan vastgekleefd. Zelfs als je die vent de gevangenis in zou krijgen, zal die band wellicht blijven bestaan, die kan pas verbroken worden als ze die zélf zal verbreken. Dus als je er zelf voor zorgt dat ze hem echt nooit meer kan zien, is de kans volgens mij groot dat het nooit meer goed komt tussen jullie (of toch niet bepaald de eerste jaren). En dan is de kans nog dat ze als 18-jarige naar hem trekt...

En ik hoor ook hoopvolle signalen onder alle ellende: ze is hier nog. Ze heeft nooit zelfmoord gepleegd, en ze is niet spoorloos verdwenen. Er zijn meisjes in dezelfde omstandigheden die vertrekken met de vent en weg blijven.
Een vriendin-van-een-vriendin is toen ik in het middelbaar zat verdwenen met haar véél oudere vriend. Lange tijd niks meer van gehoord. Maar dat doet ze dus niét, en wellicht heeft ze daar ook een reden voor. Misschien zijn er nog andere dingen die haar houden waar ze is? ...

[Cynara Cardunculus]

Oorspronkelijk geplaatst door Nynorsk

Ik deel dionysus' mening. Je zit in een strijd verwikkeld met je dochter, en hoe harder de strijd, hoe meer ze naar die vent gaat trekken. Ze heeft de touwtjes blijkbaar ook stevig in handen, want al jullie pogingen halen niks uit, ze trekt er toch naartoe.
Het enige wat je kan doen, denk ik, is de strijd met haar staken? Ruzie vermijden, het thema vermijden. En idd de contacten door een externe laten registreren.
De band tussen haar en die vent is blijkbaar heel sterk, ze lijkt eraan vastgekleefd. Zelfs als je die vent de gevangenis in zou krijgen, zal die band wellicht blijven bestaan, die kan pas verbroken worden als ze die zélf zal verbreken. Dus als je er zelf voor zorgt dat ze hem echt nooit meer kan zien, is de kans volgens mij groot dat het nooit meer goed komt tussen jullie (of toch niet bepaald de eerste jaren). En dan is de kans nog dat ze als 18-jarige naar hem trekt...
...

die band tussen haar en die kinderverkrachter is maar zo sterk als het "Kompas" toelaat. In dit geval zijn ze medeplichtig aan kinderverkrachting, want ze mag blijkbaar wèl met die gast in contact komen, maar niet (of amper) met haar ouders.

Verloren moeite!

Men vergeet steeds dat bij puberale stoornissen, de hersenen van die kinderen nog niet ontwikkeld zijn. Net doen alsof ze "volwassen" zijn, en bijgevolg eigen beslissingen (ik ga wèl met die gast uit) kunnen nemen is fout. Maar met behulp van "en op je 17de kan je dan alleen wonen" geraken ze inderdaad een héél eind van huis.

Mij maakte het CBJ zelfs wijs dat mijn dochter door de jeugdrechter was veroordeeld! Gelukkig kon ik dat dubbelchecken vermits het in een andere provincie "zou gebeurd zijn", en daar was totaal niets van gebeurd! De begeleidster uit "die andere provincie" haar contract werd niet verlengd, wegens "teveel begrip voor de ouders"..... (ik heb later nog contact met haar gehad).
De originele "begeleidster" in kwestie werd nadien wel gepromoveerd. blijkbaar is het normaal dat men bezorgde ouders wijsmaakt dat hun kinderen voor de jeugdrechter moesten verschijnen?

[gast2]

cynara, je begrijpt me
alleen...nog zolang wachten terwijl hij haar 2x daags weer vanalles in haar oren fluistert, ik "snak" echt naar mijn dochter, ik ga er gewoon kapot aan...
ik durf niet te denken aan het idee dat ik haar puberale jeugd ga missen, zij heeft gevraagd voor de jeugdrechter te verschijnen, ik heb dit dan ook dadelijk aangevraagd en buiten de advocaat is dit mijn laatste hoop...
de jongens hier zijn zo gefrustreerd dat iedereen haar leugens omwille van hem gelooft.
ja, het was misschien een strijd tegen haar maar voor hem, echt, je kan die band niet indenken, so close, ok pubers willen zich ontwikkelen en zich losmaken van de ouders, maar dit is echt geen gezonde relatie met een man die huilt als je hem bekijkt...en die mijn andere dochter bedreigt haar af te kloppen
voor de rest verbreekt hij dagelijks het contactverbod en zet haar toekomst mee op het spel, vorig jaar kelderden haar punten van bijna 80 naar 63 en dit jaar in het begin moesten ze 60% van hoofdvakken halen en toch, kwam de directrice voor haar op omdat deze ook gelooft dat ze het kan en die ook niet kan begrijpen ze haar niet inzien, ze heeft al zeer onbeleefd tegen de directrice uitgevaren waarvoor ik ook mijn excusese maakte want zo is ze niet opgevoed en de 4 anderen hebben er nooit aan gedacht zo te spreken tegen een volwassene als puber..
toen ze nog op weekend kwam, praatten we niet over die kwast,maar ze was zeer boos niet op haar laptop te mogen, terwijl ze wel enkele uurtjes op de grote pc mocht zodat iedereen kon meekijken...

het is inmiddels een strijd OM haar geworden
ik kan echt niet wachten tot volgende week haar weer 2 uurtjes show te laten voeren tegenover ons, want je voelt gewoon telkens de afstand vergro-ten
ik kreeg vandaag te horen dat ik misschien jaloers was dat ik die ene jonge begeleidster betuttelend vond en dat die zei dat ze het beiden zo fijn hadden gehad in het weekend,
ja, strooi nog wat zout in de wonde, IK ben wel haar moeder he, die met haar nachten opzat, aan haar ziekenhuisbed zat,enz...
kompas zegt dat ze haar moeilijk tot aan de bushalte kunnen begeleiden en zeveren maar over aan vertrouwen werken

[gast2]

cynara, je begrijpt me
alleen...nog zolang wachten terwijl hij haar 2x daags weer vanalles in haar oren fluistert, ik "snak" echt naar mijn dochter, ik ga er gewoon kapot aan...
ik durf niet te denken aan het idee dat ik haar puberale jeugd ga missen, zij heeft gevraagd voor de jeugdrechter te verschijnen, ik heb dit dan ook dadelijk aangevraagd en buiten de advocaat is dit mijn laatste hoop...
de jongens hier zijn zo gefrustreerd dat iedereen haar leugens omwille van hem gelooft.
ja, het was misschien een strijd tegen haar maar voor hem, echt, je kan die band niet indenken, so close, ok pubers willen zich ontwikkelen en zich losmaken van de ouders, maar dit is echt geen gezonde relatie met een man die huilt als je hem bekijkt...en die mijn andere dochter bedreigt haar af te kloppen
voor de rest verbreekt hij dagelijks het contactverbod en zet haar toekomst mee op het spel, vorig jaar kelderden haar punten van bijna 80 naar 63 en dit jaar in het begin moesten ze 60% van hoofdvakken halen en toch, kwam de directrice voor haar op omdat deze ook gelooft dat ze het kan en die ook niet kan begrijpen ze haar niet inzien, ze heeft al zeer onbeleefd tegen de directrice uitgevaren waarvoor ik ook mijn excusese maakte want zo is ze niet opgevoed en de 4 anderen hebben er nooit aan gedacht zo te spreken tegen een volwassene als puber..
toen ze nog op weekend kwam, praatten we niet over die kwast,maar ze was zeer boos niet op haar laptop te mogen, terwijl ze wel enkele uurtjes op de grote pc mocht zodat iedereen kon meekijken...

het is inmiddels een strijd OM haar geworden
ik kan echt niet wachten tot volgende week haar weer 2 uurtjes show te laten voeren tegenover ons, want je voelt gewoon telkens de afstand vergro-ten
ik kreeg vandaag te horen dat ik misschien jaloers was dat ik die ene jonge begeleidster betuttelend vond en dat die zei dat ze het beiden zo fijn hadden gehad in het weekend,
ja, strooi nog wat zout in de wonde, IK ben wel haar moeder he, die met haar nachten opzat, aan haar ziekenhuisbed zat,enz...
kompas zegt dat ze haar moeilijk tot aan de bushalte kunnen begeleiden en zeveren maar over aan vertrouwen werken

[gast2]

IS DAT VERTROUWEN, zij beduvelt hun elke dag 2x en zij laten dat toe!
en dan extra kameruur als straf
komt terug om 17.00h(te laat dus), kameruurstraf tot 18.00, eten, dan van 19.00 hun normale kameruur tot 20.00h en om 21.30 bed in, echt kwalitatief deze manier...

[gast2]

als ik nu wist dat er echt geen contact meer was, kon ik het opbrengen van zondag niet te gaan maar we verwijderen meer en meer, heb het toen ook met cgg meegemaakt maar die ****** rijdt 2x per dag met haar in de auto rond, ze is al in een autoongeval met hem betrokken...binnenkort krijg ik wéér een telefoontje maar zijn de gevolgen deze keer erger, ik denk ook aan haar veiligheid!

[Cynara Cardunculus]

Ge gaat je erbij moeten neerleggen dat die opvoedertjes gewoon "hun job" doen. En de toekomst van uw dochter behoort NIET tot die job. Dat is al een héél groot punt dat je voor ogen moeten houden.

Het is twee tegen één: JIJ bent nu al degene die jaloers is (!! ik herken het zo) en "zij" zit gewoon te wachten tot ze zelfstandig kan gaan wonen, wat wil je "met zo'n moeder".... nietwaar?

Werkelijk waar: de enige oplossing is dat jij ze ginds eens laat zitten. Niks twee uurtjes tijdens het weekend, sorry, maar "wij" (het ganse gezin) hebben een weekenduitstap gedaan naar .... (vul in). Spijtig dat je er niet bij kon zijn.

Ze mag toch gewoon op straat lopen? Wel, dan kan ze ook uit eigen beweging (na afspraak) eens naar huis komen. Steeds welkom (na afspraak).

Dit is de enige mogelijkheid waarop je dochter kan voelen dat JIJ (moeder/vader) de touwtjes in handen hebt.

Bij "Kompas" tonen ze haar net het tegenovergestelde: de ouders zijn fout en hebben hier niks te zeggen.

En éénmaal je met alle kracht kan tonen dat jij en je partner en hun GEZIN het puberale kindje "loslaten" gaat ze aan het wankelen.
(o je kan ook nog altijd laten vallen dat haar vriendje wel voor haar kleding en andere zaken zal zorgen zeker? Het had bij mijn dochter alvast weinig zin om voor haar kleding te zorgen, want het "opvoedhuis" zag er alvast geen graten in dat ze haar spiksplinternieuwe winterjas had gewisseld voor een oude totaal versleten zomerjas van een vriendinnetje !).

[gast2]

zij neemt de bus 2 straten verder en mag de weekends afkomen of 1 dag in het weekend maar zij geeft aan dat ze eerst aan haar eigen wil werken en ons zelfs op bezoek niet wil zien, ga proberen dit weekend niet te gaan maar iedereen is dit weekend weg ivm carnaval, dus gaat hard zijn alleen, maandag zou dan zlfs psychologe bellen, vindt ze dan een gaatje om te bellen na woensdag geprobeerd te bellen en gewacht heb op haar telefoon, dan kan de dag lang zijn, en dan VOLGENDE week vrijdag komt gezinstherapeute langs, ze wou graag door de dag als mijn man vroeger van zijn werk is maar ik wil dat de andere kinderen ook één keer hun zeg kunnen doen hoe frustrerend dit al een jaar lang is voor hun, de gedachte alleen al dat ik zo lang moet wachten maakt me woedend van binnen, zij verwacht haar eerste kindje maar ga toch niet de opmerking kunnen laten, als uw baby geboren is, denk dan eens aan mij en stel u eens voor dat ze uw kind een maand lang niet laten zien, sorry, er zit zoveel bij mij opgekropt en heb bang dat ik op een of andere manier zal ontploffen of kortsluitinng zal krijgen, het zal maar weer een temesta worden vannacht zeker?stak ik toch bijna zeker de euken in brand omdat ik mijn pan op het vuur vergat, frustraties alom
ik maakte eens de opmerking dat ik mijn dochter eens graag met 2 armen zou willen vastnemen en eens zou willen wakker schudden(bij wijze van spreken), dachten die....toch zeker dat ik dit echt wou doen, waar zien die me voor aan??bedankt dat je telkens antwoord, wordt straks een nieuw toetsenbord

[Cynara Cardunculus]

Ik antwoord omdat ik na 15 jaar mijn trauma daarover ook nog niet ben kwijtgeraakt, zelfs al is de relatie met mijn dochter ondertussen supertof en zeer hecht.

Ik beschouw het ondertussen als tijdelijke vorm van geestesziekte (maar dat wil ze nog steeds niet aanvaarden), en heb vooral een probleem met die zogenaamde "hulpverleners".

Ik heb er ook een paar thuis gehad, (kijken of alles wel netjes is nietwaar? ) spreek niet over uw temesta of jij bent degene die "aan de drugs zit".

Probeer je ook niet in de positie te laten drummen waarbij jij op je dochter haar telefoontje moet zitten wachten.
Nogmaals ik herinner me nog een gesprek met de opvoedster "noem me maar Anneke" . Mijn dochter ging er toen van uit dat ze natuurlijk meemocht op ons jaarlijks verlof van drie weken naar een of ander zuiders land.... nee zei "anneke" dat wil ze helemaal niet. toen brachten ze mijn dochter binnen en vertelde ik haar dat ze van "anneke" niet meemocht. Maar dat IK wel op verlof ging.
en toen ik op verlof was, is ze dus gaan lopen. Ineens was "anneke" toch niet meer zo leuk als gedacht.

Ze hadden toen zelfs een pleegmoeder voor haar gevonden (iets van 23, met een zoontje van 2, leuke babysit in huis zal ze gedacht hebben + toen een 500 euro extra inkomsten per maand). Ik heb toen ook meteen gesolliciteerd als pleegmoeder, vermits ik toch een kamer overhad maar wèl een goed betaalde job had, terwijl de "pleegmoeder" voor mijn dochter werkloos was, maar ja, dat was beter volgens "anneke".

Men leert veel bij op zo'n momenten hoor.

[Nynorsk]

Oorspronkelijk geplaatst door Cynara Cardunculus

die band tussen haar en die kinderverkrachter is maar zo sterk als het "Kompas" toelaat. In dit geval zijn ze medeplichtig aan kinderverkrachting, want ze mag blijkbaar wèl met die gast in contact komen, maar niet (of amper) met haar ouders.

Verloren moeite!

Men vergeet steeds dat bij puberale stoornissen, de hersenen van die kinderen nog niet ontwikkeld zijn. Net doen alsof ze "volwassen" zijn, en bijgevolg eigen beslissingen (ik ga wèl met die gast uit) kunnen nemen is fout. Maar met behulp van "en op je 17de kan je dan alleen wonen" geraken ze inderdaad een héél eind van huis.

Het Kompas is geen gesloten instelling eh. Volgens jouw redenering zijn ook ouders medeplichtig aan kinderverkrachting als hun kind vanaf het moment dat ze de deur uit kan die kinderverkrachter opzoekt...
En ik vrees toch dat die band blijft, zelfs jaren na het laatste contact, zeker als het al zo lang bezig is. Het feit dat die hersenen inderdaad nog niet volledig ontwikkeld, zorgt er net voor dat ge op die leeftijd moeilijk kunt reflecteren over de eigen situatie. Je ziet de situatie zoals ze op dat moment voelt - een alternatief gezichtspunt innemen is moeilijk tot onmogelijk, daarom worden die alternatieve gezichtspunten ook niet aanvaard.
Wellicht heeft ze vanuit haar gezichtspunt veel te winnen met die relatie: een gevoel van veiligheid, geborgenheid, zonder conflicten, iemand die voor haar opkomt tegen de vermeende vijand. Dan kunt ge als derde nog zovaak zeggen dat dat niet realistisch is, dat besef komt pas veel later, dan kunt ge uw wonden gaan likken.

[Cynara Cardunculus]

Het Kompas is geen gesloten instelling

Zij nemen nochtans wèl de verantwoordelijkheid over van de ouders. Het kan niet zijn dat men als ouder slechts om de twee weken zijn kind mag bezoeken, terwijl men wèl verantwoordelijk is voor wat er gedurende die twee weken gebeurt.

Vandaar dat ze mij met een kluitje in het riet wilden sturen toen mijn dochter uit hun instelling was gaan lopen nadat ze het bezoek van de grootmoeder met de verkeerde naam hadden geweigerd, (ha ja, zo'n persoon van 65 kan gelijkwie zijn nietwaar!) en ze met haar vriendinneke mocht gaan wandelen in de stad....: ze meenden dat ik het ging geloven dat de jeugdrechter haar in westvlaanderen had "geplaatst"!!! Dat zijn dus mensen die verantwoordelijk worden geacht voor de opvang van kinderen in moeilijkheden hé!

Daarom begrijp ik gast2 ook zo goed: in die periode heb ik pogingen ondernomen om die verhalen in de pers te krijgen, ik heb toen met verschillende ouders gepraat (nee geen tokkies, gewone middeklassers) wiens kinderen met puberale stoornissen ook door het comité werden "opgevangen", met slechte ervaringen als gevolg. Maar men is in zulke periode zo totaal uitgeknepen, dat ik daar ook de energie niet meer toe had.
In twee gevallen waren de ouders hun kinderen op die manier totaal kwijtgeraakt:
18 jaar, en weg. niks meer. Danku CBJ. ("wij zijn niet meer verantwoordelijk")
geen studies, geen toekomst. ook geen contact meer met de rest van het gezin (broers, zussen)
Eén ervan heb ik persoonlijk gekend, en die heb ik ook persoonlijk terug in contact met zijn ouders gebracht. (wel toen hij reeds midden 20 was).

Het is niet zo onschuldig als het allemaal lijkt.

[gast2]

ik kan begrijpen hoe ze redeneert maar als je zelf hulp zocht na zm-brieven(na contact met hem) en dat ze echt over de rooie gaat wat betreft hem, valt wel 4x onder de term oudermishandeling maar ja, zij gaf aan ruzies alom thuis, tegen vriendin zeggen dat vader haar mishandelde, twijfel ik waar ze die fantasie haalde en later moesten ze allemaal inbinden maar momenteel vecht ik tegen meerdere personen en heb ergens ook hoop dat cgg van vroeger opnieuw wordt aangesteld omdat die later haar leugens doorprikt zagen, die hebben nu al een basis, terwijl de rest weer lopen tegen de muur is.
hulpverleners?
1.huisarts
2.school1(beide scholen echt, hoe die ons geloofden en die relatie ook niet zagen zitten, ze was verdikke 13!
3.school2
4.clb(enkele malen met slaande deuren vertrokken
5.kpc(was zo dom me een moment zwak op te stellen en enige negatieve brief over me omwille van reden die ik had moeten zwijgen)
6.cgg(jaja, laat ze op laptop, laat ze wandelen met honden, en gezin is toen echt verscheurd geraakt, broer die echt haar adoreerde zei zelf haar weg te zetten omdat ze ons gezin kapot maakte met haar leugens, ik ben daar nog altijd verdrietig om want dit was zo een speciale band tussen die 2)later hebben ze toegegeven fout te zitten, maar wat koop ik daar mee?
7.crisisteam -18(moest later ook omdraaien)
8.opname crisisbed(boos omdat ik boos was omdat ze tel binnen lieten ondanks ons uitdrukkelijk verbod op enige tel, later bleek dit zijn zus te zijn en na enkele sec was hij aan de lijn)
9.bijzondere jeugdzorg1(werd overgeplaatst)
10.bijzondere jeugdzorg2(maakte de domme opmerking dat ze op 16 begeleid kon wonene)
11.crisisteam(liet later teleurgesteld te zijn in onze dochter omwille van haar leugens)
12.pv's laten opmaken
13.politieinterventie na aanval van haar
14.advocaat
15.bemiddelingscommissie(waren op 5 min eruit dat ze zeer verliefd was met problemen)
16.consulente1(dochters werden door hem aangesproken, dus overheveling dossier en weer van nul)
17.consulente 2 jeugdrechter(moet nog eerst ervaren)
18.gerechtsdeurwaarder een dezer dagen(vaststelling verbreking contactverbod)
19.zaak voor gerecht hopelijk dit jaar nog
20.kompas:-psychologe,3x met dochter gesproken, jaja eentje had weken met haar gesproken..
-gezinsbegeleidster(ga ik effe over zwijgen, kwestie van kalm te blijven)zien alleen één kant
-begeleiders, hebben er al 2 tegen mijn schenen gestampt
21.binnenkort jeugdrechter
22.leefgroep of thuis...

de lijst wordt lang op 1 jaar....

[gast2]

Cynara, het moet hard voor jou zijn dat dit weer opgerakeld wordt

[gast2]

over wat haar problemen zijn, is het "iets" dat nu is uitgebroken, haal ik dan aan dat ze in tijd van zm-brieven en zogezegde ruzies in meer dan 40 blz msn 1x, max 2x ruzie met ma aanhaalt maar vooral over school, angst, bang, wil niet naar school gaat
heb OVERAL opgemerkt of het niet na acute schoolfobie chronisch kon zijn met de kenmerken zm-gedachten, depressies,automutulatie, faalangst, herken dit allemaal en dit zeer moeilijk te behandelen is
krijg ik dus de vraag als ik denk dat het dit is?
neen, ik ben niet de professionele maar u kunt toch eens die factor IN OVERWEGING nemen, zal wel weer op niks uitdraaien...
denk dat ik dit al geplaatst heb vandaag maar alles blijft terug opborrelen

[Cynara Cardunculus]

Oorspronkelijk geplaatst door gast2

Cynara, het moet hard voor jou zijn dat dit weer opgerakeld wordt

ja. ik kan dit maar telkens met mondjesmaat opnemen.
Maar als ik er iemand mee kan helpen, dan lukt het wel. Het belangrijkste is om je niet schuldig te voelen (ik lees het tussen de regels door dat je vreest als "kindermishandeling" te worden beschuldigd: niet doen.

Sommige leugens van mijn dochter toen zijn pas na tien jaar eindelijk uitgekomen: ik voelde me zo onnozel dat ik er dan ook nog eens ingetrapt was.
Het lukt echt beter als je je dochter als "tijdelijk geestesziek" kan bekijken, dan word je ook niet zo boos.
Wel zou ik haar "begeleiders" wel eens willen duidelijk maken dat indien zij haar toestaan om met die gast om te gaan, zij er ook voor moeten zorgen dat ze voorbehoedsmiddelen neemt, want dat het HUN verantwoordelijkheid is.

[Nynorsk]

Oorspronkelijk geplaatst door Cynara Cardunculus

Zij nemen nochtans wèl de verantwoordelijkheid over van de ouders. Het kan niet zijn dat men als ouder slechts om de twee weken zijn kind mag bezoeken, terwijl men wèl verantwoordelijk is voor wat er gedurende die twee weken gebeurt.

Vandaar dat ze mij met een kluitje in het riet wilden sturen toen mijn dochter uit hun instelling was gaan lopen nadat ze het bezoek van de grootmoeder met de verkeerde naam hadden geweigerd, (ha ja, zo'n persoon van 65 kan gelijkwie zijn nietwaar!) en ze met haar vriendinneke mocht gaan wandelen in de stad....: ze meenden dat ik het ging geloven dat de jeugdrechter haar in westvlaanderen had "geplaatst"!!! Dat zijn dus mensen die verantwoordelijk worden geacht voor de opvang van kinderen in moeilijkheden hé!

Daarom begrijp ik gast2 ook zo goed: in die periode heb ik pogingen ondernomen om die verhalen in de pers te krijgen, ik heb toen met verschillende ouders gepraat (nee geen tokkies, gewone middeklassers) wiens kinderen met puberale stoornissen ook door het comité werden "opgevangen", met slechte ervaringen als gevolg. Maar men is in zulke periode zo totaal uitgeknepen, dat ik daar ook de energie niet meer toe had.
In twee gevallen waren de ouders hun kinderen op die manier totaal kwijtgeraakt:
18 jaar, en weg. niks meer. Danku CBJ. ("wij zijn niet meer verantwoordelijk")
geen studies, geen toekomst. ook geen contact meer met de rest van het gezin (broers, zussen)
Eén ervan heb ik persoonlijk gekend, en die heb ik ook persoonlijk terug in contact met zijn ouders gebracht. (wel toen hij reeds midden 20 was).

Het is niet zo onschuldig als het allemaal lijkt.

Ik bedoel maar dat de verantwoordelijkheid van kinderverkrachting misschien wel bij de dader ligt, en niet bij het kind dat opgesloten wordt, de ouders, of de instelling.
Wat is de oplossing? Het kind volledig opsluiten? Het kind in een beveiligde politiewagen overal naartoe brengen zodat het zeker geen vrijheid meer heeft? Pas op, dat kan eh, maar ik zou me daar als jongere toch wel zéér hevig tegen verzet hebben.

Instellingen zijn trouwens ook niet leuk voor de jongeren die daar zitten.
Traumatisch zelfs, in veel gevallen.
Twee maanden stage gedaan in zo'n instelling, en ik wil gewoon nooit nog een voet in zo'n ding binnenzetten.

[Cynara Cardunculus]

Oorspronkelijk geplaatst door Nynorsk

Ik bedoel maar dat de verantwoordelijkheid van kinderverkrachting misschien wel bij de dader ligt, en niet bij het kind dat opgesloten wordt, de ouders, of de instelling.
Wat is de oplossing? Het kind volledig opsluiten? Het kind in een beveiligde politiewagen overal naartoe brengen zodat het zeker geen vrijheid meer heeft? Pas op, dat kan eh, maar ik zou me daar als jongere toch wel zéér hevig tegen verzet hebben.

Instellingen zijn trouwens ook niet leuk voor de jongeren die daar zitten.
Traumatisch zelfs, in veel gevallen.
Twee maanden stage gedaan in zo'n instelling, en ik wil gewoon nooit nog een voet in zo'n ding binnenzetten.

natuurlijk ligt dat niet aan het kind en uiteraard bij de dader, maar indien zo'n instelling de verantwoordelijkheid heeft voor dat kind en ze laten wèl toe dat hij bij haar in de buurt komt, dan zijn ze m.i. medeplichtig.

Moeilijke periode ja, ik had mijn dochter liefst aan de ketting gelegd, maar dat mocht niet zei de pliesie.
en in eerste instantie vond ze het daar leuk vertelde ze me jaren later nog (veel aandacht, speciaal, op school in de belangstelling, thuis alle aandacht, in de instelling van de ene psychologe naar de andere bla bla bla.... hoe leuk als je dertien bent nietwaar?).
Ze vond het vooral vervelend in het meisjestehuis waar ze dan nadien werd ondergebracht want daar keken ze enkel VTM. Iets wat ze thuis niet gewoon was, en alle interessante programma's verdwenen dus, alsook haar driewekelijkse reis naar Griekenland... oops, jammer maar helaas.

Ook een beetje vervelend dat de "opvoedster" - hoe is de moeilijke naam daar tegenwoordig nu weer voor - het verschil tussen "links" en "rechts" niet kende en haar bij haar zoveelste incidentje (oog beschadigd door vork van medesukkelaartje, voet zwaar geforceerd bij accidentje dat ze zelfs aan moeder niet moesten mededelen) gewoon een steunzool voor de verkeerde voet aanbond, waarbij ze natuurlijk met de zijklep recht in de gewonde onderkant van haar voet moest rondlopen! hoe leuk ! Toen ze dan na twee weken met die steunzool thuiskwam en ik dat ONMIDDELLIJK in de gaten had, heb ik het zooltje een beetje té nonchalant naar het opvoedsterke haar koppeke gegooid. Soms slaan de stoppen ook bij deze "ontaarde" moeder door zie je.

[Nynorsk]

Oorspronkelijk geplaatst door Cynara Cardunculus

natuurlijk ligt dat niet aan het kind en uiteraard bij de dader, maar indien zo'n instelling de verantwoordelijkheid heeft voor dat kind en ze laten wèl toe dat hij bij haar in de buurt komt, dan zijn ze m.i. medeplichtig.

Moeilijke periode ja, ik had mijn dochter liefst aan de ketting gelegd, maar dat mocht niet zei de pliesie.
en in eerste instantie vond ze het daar leuk vertelde ze me jaren later nog (veel aandacht, speciaal, op school in de belangstelling, thuis alle aandacht, in de instelling van de ene psychologe naar de andere bla bla bla.... hoe leuk als je dertien bent nietwaar?).
Ze vond het vooral vervelend in het meisjestehuis waar ze dan nadien werd ondergebracht want daar keken ze enkel VTM. Iets wat ze thuis niet gewoon was, en alle interessante programma's verdwenen dus, alsook haar driewekelijkse reis naar Griekenland... oops, jammer maar helaas.

Ik heb er vooral jongeren tegen de muren op zien lopen - soms letterlijk.
Een hol van frustratie, onmacht, gevoel onrechtvaardig behandeld te worden. Zowel van de jongeren als van de ouders.
Jongeren waar een eindeloos gat in werd geslagen door wat ze allemaal meemaakten voordien, en dan nog eens in zo'n hol terechtkwamen.
Ik denk daar nog vaak aan terug. Hoewel ik ze maar 2 maand gekend heb, zie ik hun gezichten nog voor me, en ik vraag regelmatig af hoe het met hen gelopen is.

[gast2]

Oorspronkelijk geplaatst door Nynorsk

Ik bedoel maar dat de verantwoordelijkheid van kinderverkrachting misschien wel bij de dader ligt, en niet bij het kind dat opgesloten wordt, de ouders, of de instelling.
Wat is de oplossing? Het kind volledig opsluiten? Het kind in een beveiligde politiewagen overal naartoe brengen zodat het zeker geen vrijheid meer heeft? Pas op, dat kan eh, maar ik zou me daar als jongere toch wel zéér hevig tegen verzet hebben.

Instellingen zijn trouwens ook niet leuk voor de jongeren die daar zitten.
Traumatisch zelfs, in veel gevallen.
Twee maanden stage gedaan in zo'n instelling, en ik wil gewoon nooit nog een voet in zo'n ding binnenzetten.

zij ervaart het wel als leuk met leeftijdsgenoten omdat in het weekend de ouderen weg zijn en zus bij haar vriend.
en zo ervaar ik het ook:het kind wat opgesloten wordt, mijn kind is ook een slachtoffer, als je die eerste foto's van hun samen zag, zij een onschuldig rond kindergezicht en hij met een blik die "loenst" naar de camera terwijl hij haar een kus geeft, net een predator!!en idd, die begeleidster die druipt met haar aandacht als ze samen alleen zijn
voorbehoedsmiddelen?hebben ze me gezegd dat ze dit wou omdat ze pijnlijke maandstonden had, had ze medicatie voor maar werd ze ineens moe, Tiens, en die cataflam dan, heb het geweigerd, geef ze echt geen vrijspel en als nu iets gebeurt is het wel hun verantwoordelijkheid, sorry, moeten ze maar niet telkens die 2 contactverboden toelaten...

[Cynara Cardunculus]

Oorspronkelijk geplaatst door Nynorsk

Ik heb er vooral jongeren tegen de muren op zien lopen - soms letterlijk.
Een hol van frustratie, onmacht, gevoel onrechtvaardig behandeld te worden. Zowel van de jongeren als van de ouders.
Jongeren waar een eindeloos gat in werd geslagen door wat ze allemaal meemaakten voordien, en dan nog eens in zo'n hol terechtkwamen.
Ik denk daar nog vaak aan terug. Hoewel ik ze maar 2 maand gekend heb, zie ik hun gezichten nog voor me, en ik vraag regelmatig af hoe het met hen gelopen is.

ha... maar jij hebt het over kinderen die thuis weldegelijk in een foute toestand zitten, waar échte kindermishandeling aan de hand is. Dat waar het CBJ effektief voor is opgericht

Ik heb het over puberale stoornissen, waarbij de opvoedsters en begeleiders blijkbaar het verschil niet kennen tussen pubers die de weg kwijt zijn terwijl hun ouders met alle middelen proberen om ze terug op het spoor te krijgen, en ouders die hun kinderen effectief mishandelen.