"Elie Wiesel ''liegt'' over zijn Holocaust-verleden"

[drosophila]

Oorspronkelijk geplaatst door Nestor Burma

@ drosophila

Ik heb dat boek lang geleden ooit gelezen. Er is mij niet echt iets van bijgebleven. De auteur slaat en zalft zowel "exterminationisten" (de officiële historici) als "revisionisten".

Gie van den Berghe valt inderdaad niet zwart of wit te catalogeren. Zo is hij enerzijds een hevig tegenstander van de wet op het ontkennen, omdat die volgens hem het negationisme (ongewild weliswaar) gewoon méér credibiliteit geeft. Anderzijds ontmaskert hij als wetenschapper genadeloos de pseudo-argumenten van negationisten, of die nu een linkse of een rechtse agenda hebben. Meesterlijk is het "huiswerk" dat hij geeft aan negationisten. Geen speld tussen te krijgen:

Ontkenners hebben tot op heden weinig meer gedaan dan bestaande bronnen en bewijzen van de jodenuitroeiing bekritiseren en kapotpraten. Alles wordt uit zijn context gelicht, blootgesteld aan hyperkritiek, getuigen en getuigenissen worden op onoordeelkundige en beschamende wijze benaderd. Ontkenners spreken tegen en verbergen zoveel mogelijk waar ze wel voor zijn. Ze zaaien twijfel. Hun tegenverhaal heeft niets met geschiedenis te maken, het is tegen-geschiedenis. Het wordt tijd dat ze de stiel leren en de handen uit de mouwen steken. De bewijslast ligt bij hen, niet bij ons.

In plaats van historische bronnen verdacht te maken moeten ze maar eens op zoek gaan naar de bronnen die hun tegenverhaal kunnen bekrachtigen. Laten we ze aan het werk zetten met de volgende geschiedkundig verantwoorde opdracht. Het in geschiedkundige onderzoekscentra raadpleegbare Memoriaal van de 24.906 joden en 351 zigeuners die vanuit Mechelen werden gedeporteerd richting Auschwitz telt 511 bladzijden met namen van de weggevoerden. Naast familie- en voornaam worden telkens ook geboorteplaats en -datum en deportatiekonvooi opgegeven (waardoor de datum van aankomst in Auschwitz gekend is). Dit gedenkboek is gebaseerd op het fichier en de transportlijsten die de nazi's opstelden. Deze ook voor ontkenners onverdachte bronnen bevatten nog veel meer persoonlijke gegevens die niet de minste twijfel toelaten over de werkelijkheid van deze slachtoffers. Nemen we nu elke 13de naam op elk van de 511 bladzijden. Behoort de naam toe aan een persoon die de oorlog overleefde (er staat dan 'évadé' of 'R' van rapatrié bij) dan moet de volgende andersluidende naam genomen worden, dit om te voorkomen dat ontkenners die overlevenden of familieleden lastig zouden vallen. Het is nu aan de ontkenners om historisch valabele bronnen op te sporen waaruit onomstotelijk blijkt dat deze 511 slachtoffers nog in leven waren na mei 1945, of dat ze in Auschwitz een andere dood zijn gestorven dan die door vergassing, verhongering, slavenarbeid, marteling... Waar nodig moeten de ontkenners eigentijdse autopsieverslagen voorleggen (een van hun walgelijke en stupide argumenten die ik tegen hen keer). En dan hebben we het alleen over België. Hetzelfde huiswerk moet worden verricht voor de andere landen.

Gezien het arsenaal aan middelen en energie waarover ontkenners beschikken, gezien de ernst van hun aantijgingen kan dit bezwaarlijk een onredelijke of zware opdracht genoemd worden. Maar echt historisch werk is wel inspannend en tijdrovend. Waarschijnlijk proberen ze aan de taak te ontkomen door middel van een zoveelste variant op hun komplottheorie. Van geen kleintje vervaard voeren ze misschien wel aan dat de joden die bronnen toch hebben vernietigd. Maar dat moet dan wel bewezen worden. Is zelfs dat te veel gevraagd, dan kunnen ze zich toch de moeite getroosten een eenvoudige rekenkundige bewerking te maken. Als, zoals zij van de daken schreeuwen, die miljoenen joden niet werden uitgeroeid, dan is er geen reden om aan te nemen dat zij zich niet voortgeplant hebben en dan moeten er nu toch veel meer joden op de wereld zijn. Wáár zijn die dan? Ondergedoken om, koste wat het kost, de Holocaust te bewijzen?

Ik weet het, de ontkenners zullen de handen niet uit de mouwen steken, ze zullen blijven stoken. Maar daar gaat het nu niet om. Waar het om gaat is dat als deze uitdaging wijd verspreid en bekend wordt, het bij elke confrontatie met Holocaustontkenning, zeker in pedagogische situaties, volstaan zal naar dit onvoltooide huiswerk te verwijzen. Het destructief tegenverhaal mag definitief naar de prullenmand verwezen worden.

Dat deze uitdaging nog niet eerder gelanceerd werd heeft onder meer te maken met het onvoltooide verleden van de Holocaustgruwel. Sommige betrokkenen zullen gevoelsmatig revolteren tegen de omkering van de rollen, de uitdaging als grafschennis aanvoelen. Hopelijk krijgen ze ook oog voor het feit dat dit onvoltooibare huiswerk een eind kan maken aan de gruwelijke lijkenpikkerij van ontkenners, dat er geen aandacht meer moet worden besteed aan hun steeds weer openrijten van ongeneeslijke wonden.

[bgf324]

Precies of de bevolking in het Oosten vond dat zo erg? Men was daar al decennia bezig met pogroms organiseren (soms zelfs geleid door de overheid). De plaatselijke bevolking was zelf zeer enthousiast om de einsatzgruppen mee te helpen.
Leden van de einsatzgruppe hebben later zelf getuigd over de overdreven ijver en brutaliteit waarmee de bevolking de Joden uit de wereld hielp.

[drosophila]

Oorspronkelijk geplaatst door bgf324

Precies of de bevolking in het Oosten vond dat zo erg? Men was daar al decennia bezig met pogroms organiseren (soms zelfs geleid door de overheid). De plaatselijke bevolking was zelf zeer enthousiast om de einsatzgruppen mee te helpen.
Leden van de einsatzgruppe hebben later zelf getuigd over de overdreven ijver en brutaliteit waarmee de bevolking de Joden uit de wereld hielp.

Klopt.

Oorspronkelijk geplaatst door Gie van den Berghe

In landen waar de joden minder geassimileerd en geïntegreerd waren en waar antisemitisme relatief makkelijk kon worden aangewakkerd - Polen, Rusland - gebeurde de jodenuitroeiing openlijker, nog beestachtiger, ter plekke en met medeweten van de plaatselijke bevolking (ook al omdat de veel grotere aantallen joden niet gedeporteerd konden worden, zeker niet onopgemerkt) [Marrus-1989, 66].

[straddle]

Ik heb eerder al eens de bronnen nagekeken die dat éne boek van Gie van den Berghe -dat Drosophila steeds opnieuw aanhaalt - gebruikt. En ik heb daar vroeger al eens op gewezen (nl : HIER)


Objectiviteit staat toch wat op de helling. Ik heb even een steekproef gedaan en wat blijkt???? De auteur doet immers beroep op tal van joodse schrijvers. Vooral om zijn conclusie te maken. Kijk de bibliografie maar na.



De conclusie van die tekst doet beroep op:

Henry Rousso: gerespecteerd, maar joods. Onmogelijk neutraal in deze.

Annette Wieviorka: Ueber ueber joods + staat bekend als politieke activiste: objectiviteit in deze is totaal uitgesloten.

.

[straddle]

Oorspronkelijk geplaatst door Dixie

enkel revisionisten 'discussiëren' nog over het aantal doden elke normale mens weet dat dit rond de 6 miljoen ligt, door de duizenden wetenschappelijke bronnen die hierover voorhanden zijn...

Ok. Maar men wist al van in 1869 dat er 6 miljoen joden zouden omgebracht worden, of men verwijst steeds opnieuw naar 6 miljoen joden in Europa, of Rusland. Van in 1869, altijd maar 6 miljoen!!! Zulks blijkt uit ongeveer 40 artikels in de New York Times alleen al die geschreven werden tussen 1869 en het einde van WO II, waarin telkens exact 6 miljoen vermeld werd. Dit cijfer werd ook in andere (joodse) kranten en tijdschriften vermeld. Dit kan de argwaan van sommige revisionisten voeden. Is d�*t hun fout?


Ook werd er tussen 1903 en 1941 in een aantal tijdschriften meermaals gewag gemaakt van een aan de gang zijnde of te verwachten holocaust. En het werd toen ook al zo letterlijk genoemd: holocaust.


Het Boek van Esther (Book of Esther) uit de oude Joodse Tanakh draait ook rond een komende judeocide. Elders in de Torah staan ook verwijzingen en voorspellingen (geboden) dat de joden pas naar Israel (het Beloofde Land) kunnen (mogen) terugkeren na het (''verbrand'') offer van een groot aantal joden.

De joods-Israelische historicus Tom Segev, oppert in zijn boek ''The Seventh Million" dat de Holocaust en de 6 miljoen daarom ook tot ''Staatsgodsdienst'' verheven werd.

[straddle]

Oorspronkelijk geplaatst door Vaandeldrager

Elie Wiesel ''liegt'' over zijn Holocaust-verleden.

Volgens de (joodse) holocaust ''eminenties'' Deborah Lipstadt en Peter Novick liegt Wiesel in elk geval over de 5 Miljoen niet-joodse holocaust slachtoffers, en doet hij dit bewust om bij de goyim interesse te wekken voor de holocaust religie.

Dit staat bv letterlijk in Lipstadts' boek:

"Wiesenthal’s aggrandizement of his role in the Eichmann capture is far less disturbing and historiographically significant than another of his inventions. In an attempt to elicit non-Jewish interest in the Holocaust, Wiesenthal decided to broaden the population of victims—even though it meant falsifying history. He began to speak of eleven million victims: six million Jews and five million non-Jews. Holocaust historian Yehuda Bauer immediately recognized that this number made no historical sense. Who, Bauer wondered, constituted Wiesenthal’s five million?

Bron: P. 8 The Eichman Trial, by Deborah E. Lipstadt, 2011.


En dit staat in Novick's boek:

"For those, including myself, who value precision of expression, "six" describes something specific and determinate; "eleven," even apart from being invented and arbitary, is unacceptably mushy. (Wiesenthal's invented number may not have been completely arbitrary, since it combines maximum inclusiveness with preservation of a Jewish majority.)"

p. 225 The Holocaust in American Life. Peter Novick

[Nestor Burma]

Oorspronkelijk geplaatst door straddle

Volgens de (joodse) holocaust ''eminenties'' Deborah Lipstadt en Peter Novick liegt Wiesel in elk geval over de 5 Miljoen niet-joodse holocaust slachtoffers, en doet hij dit bewust om bij de goyim interesse te wekken voor de holocaust religie.

Over dat laatste gesproken (opletten daarmee):

Directeur de National Hebdo, alors organe central du Front national, et membre du bureau politique de ce parti, Roland Gaucher (sur cette vidéo, Gaucher interroge Jean-Marie Le Pen) écrira en novembre 1989, dans un numéro hors série: "Nous sommes �* l'aube d'un formidable combat �* l'échelle planétaire entre l'Internationale juive et l'Internationale chrétienne, catholique d'abord. Selon l'issue de ce combat, qui est le grand affrontement religieux et politique de l'an 2000, selon l'issue de cette bataille, ou bien le christianisme réussira �* se maintenir face �* la fantastique force du monde juif. Ou bien, croyants et incroyants, nous vivrons sous la loi de la religion nouvelle : celle de la Shoah."

Le Front national n’a « pas de passé antisémite » ? (Le Monde)

[straddle]

Oorspronkelijk geplaatst door Steve_M

Ik ben het trouwens grotendeels eens met de stelling van Finkelstein dat de Holocaust misbruikt is na de Tweede Wereldoorlog - zelfs tot op de dag van vandaag - om allerlei politieke zaken te bekomen.......

En ook financiele zaken , goed op voorhand gepland:

Volgende veelzeggende tekst (nagenoeg een bekentenis) komt uit het boek ''The Jewish Paradox'', 1976 van Nahum Goldmann, niet de eerste de beste zionist, maar leider van de World Jewisch Congress:

During the war the JWC had created an Institute of Jewish Affairs in New York (its headquarters are now in London). The Directors were two great Lithuanian Jewisch jurists, Jacob and Nehemiah Robinson: Thanks to them, the Institute worked out two revolutionary ideas: the Nuremberg Tribunal and German Reparations.

Verder beschrijft dat boek op pp 122 en 123 hoe de Duitse herstelbetalingen zouden dienen om het onderhoud van de (gehoopte) Joodse Staat te financieren.

Bron: zie hoger. Foto beneden: Fair Use (toegestaan te tonen om educatieve en niet commerciele redenen).

[straddle]

Oorspronkelijk geplaatst door Nestor Burma

Over dat laatste gesproken (opletten daarmee):



Le Front national n’a « pas de passé antisémite » ? (Le Monde)

Er liep hier ooit ergens eens een goede draad over de holocaust religie (3 jaar terug of zoiets toen het mij allemaal nog maar pas begon te interesseren), maar kan hem niet direct terugvinden.

[straddle]

Oorspronkelijk geplaatst door Steve_M

........, maar dat betekent allerminst dat er veel nood is aan gecijfer over het precieze aantal doden. Dat gecijfer komt trouwens altijd uit dezelfde hoek en de literatuur die erover verschijnt is steevast van twijfelachtige wetenschappelijke kwaliteit.

Welke hoek is dat dan? Heb je daar een bron voor?

Onmiskenbaar is (want in het normale publieke domein), dat het cijfer 6 miljoen al van in 1869 constant vermeld werd in de New York Times, en tal van andere kranten en joodse publicaties. De frequentie daarvan nam toe net voor en tijdens WO1 toen de joden in Rusland ook dachten uitgemoord te zullen worden.

.

[drosophila]

Oorspronkelijk geplaatst door straddle

Ik heb eerder al eens de bronnen nagekeken die dat éne boek van Gie van den Berghe -dat Drosophila steeds opnieuw aanhaalt - gebruikt. En ik heb daar vroeger al eens op gewezen (nl : HIER)


Objectiviteit staat toch wat op de helling. Ik heb even een steekproef gedaan en wat blijkt???? De auteur doet immers beroep op tal van joodse schrijvers. Vooral om zijn conclusie te maken. Kijk de bibliografie maar na.



De conclusie van die tekst doet beroep op:

Henry Rousso: gerespecteerd, maar joods. Onmogelijk neutraal in deze.

Annette Wieviorka: Ueber ueber joods + staat bekend als politieke activiste: objectiviteit in deze is totaal uitgesloten.

.

Welke stellingen van Rousso en Wieviorka vecht u precies aan? Op grond van welke argumenten?

[drosophila]

Oorspronkelijk geplaatst door Vaandeldrager

Elie Wiesel ''liegt'' over zijn Holocaust-verleden.

Oorspronkelijk geplaatst door http://www.serendib.be/boeken/uitbuiting1.htm

b. Overdrijving en mythologisering in ooggetuigenverslagen

Vele hardnekkige misverstanden over de judeocide maken het de ontkenners makkelijker. Die misverstanden vloeien onder andere voort uit de complexiteit van het fenomeen. Ze zijn het gevolg van simplistische voorstellingen van de kant van overlevenden, geschiedkundigen, media en negationisten, en worden in stand gehouden door mythologisering en taboeïsering.

Al in het begin van de Tweede Wereldoorlog deden krasse verhalen de ronde over gruwelen die zich in de kampen voltrokken. Gevangenen zouden massaal verdronken of geëlektrokuteerd worden in zwembaden, verstikt door middel van stoom en vergiftigd in hermetisch gesloten wagens. Lijken zouden omgezet worden in lijm, smeermiddelen en zeep. Er waren ook hardnekkige geruchten over massale vergassingen, zelfs in kampen waarvan na de oorlog bleek dat er nooit een gaskamer heeft gefunctioneerd [Courtois, 38; Kulka, 22; Wormser-Migot-1968, 541, 543].

De gruwelen in het oosten, de getto's, de honderdduizenden gedeporteerden, de vernietigingskampen, dit alles kon niet geheim gehouden worden. Maar weinigen wisten er het fijne van en, zoals steeds (het gerucht over de mensenzeep bijvoorbeeld werd ook al tijdens de Eerste Wereldoorlog verspreid), werd de zeer reële dreiging naar best vermogen concreet ingevuld en aangevuld. De berichten over de nazi-genocide gingen schuil in een bredere informatiestroom die ook onjuistheden, overdrijvingen en contradicties bevatte. Mede daardoor duurde het relatief lang (tot midden 1942) eer de geallieerden werkelijk geloof schonken aan die berichten.

Sommige ooggetuigenverslagen bevatten ambivalente, contradictorische en zelfs foute gegevens. Dit zijn bijkomstige onvolkomenheden. Ze trekken het bestaan van de judeocide geenszins in twijfel, maar ze mogen niet genegeerd worden. Ze moeten worden rechtgezet, geschiedkundig, sociologisch en psychologisch worden geduid. Alleen op die wijze kan het gras van voor de voeten van de negationisten weggemaaid worden [Van Den Berghe-1987; Sereny-1979, 670; Sereny-1981/1, 17].

Dat sommige ooggetuigenverslagen onjuistheden of overdrijvingen bevatten hoeft niet te verbazen. Daarvoor zijn tal van oorzaken én verklaringen. Sommige gevangenen hadden al krasse verhalen gehoord voordat ze opgepakt werden. Sommige gevestigde gevangenen dikten waar gebeurde feiten soms aan om nieuwkomers ontzag in te boezemen. Gevangenen in de concentratiekampen (waar niet massaal werd vergast) hoorden van de vergassingen in uitroeiingskampen via getransfereerde gevangenen. Maar ook deze laatsten hadden de gaskamers en vergassingen niet met eigen ogen gezien en konden geen volkomen accurate beschrijving geven. Zij die dat wel konden (de leden van de Sonderkommando's), leefden vrij geïsoleerd van de andere gevangenen en de opeenvolgende Sonderkommando's werden op geregelde tijdstippen uitgemoord [zie Van Den Berghe-1987, Tillion].

Het gros van de gevangenen had in de kampen geen overzicht over de gebeurtenissen. De extreem barre levensomstandigheden maakten het onmogelijk al het waargenomene steeds in zijn juiste context te plaatsen. De vreemde en overweldigende gebeurtenissen werden onvermijdelijk deels onjuist geïnterpreteerd. Vele ooggetuigenverslagen bevatten simplificaties. Sommige gevangenen waren beter geïnformeerd dan andere, sommigen waren kritischer of kregen de kans bepaalde interpretaties te herzien. Het was niet altijd even gemakkelijk om onderscheid te (blijven) maken tussen wat men zelf gezien had en wat uit tweede hand werd vernomen. Michel de Boüard, een eminent historicus en overlevende, had in zijn ooggetuigenverslag verwezen naar vergassingen en gaskamer in Mauthausen [de Boüard-1954, 40, 58, 65]. Later bekeek hij zijn getuigenis afstandelijk, door de ogen van een historicus, en hij besefte dat zijn relaas over de vergassingen was gebaseerd op naoorlogse informatie. Als lid van het Internationaal verzetscomité in Mauthausen was hij een van de beter geïnformeerde gevangenen geweest en hij noch iemand anders vermoedde dat er in Mauthausen een gaskamer was (hij is daar overigens nog altijd niet van overtuigd) [de Boüard-1986, 183].

De meeste ooggetuigen waren geen geoefende waarnemers en schrijvers. Ze moesten daarenboven iets beschrijven dat ze ternauwernood zelf konden geloven, iets waarvoor zelfs getrainde auteurs tevergeefs naar woorden zochten. Als men bedenkt dat zelfs getuigenissen over waarnemingen in relatief normale omstandigheden (bijvoorbeeld een verkeersongeval) in belangrijke mate van elkaar kunnen verschillen, valt licht te begrijpen dat getuigenissen over extreme situaties, gedaan door uitgemergelde en constant bedreigde mensen, onnauwkeurigheden bevatten [Van Den Berghe-1987, 79-122].

Veel hangt ook af van het doel dat getuigen nastreven, het publiek waar ze zich tot richten. Dat wordt weerspiegeld in vorm en inhoud van getuigenissen. De ooggetuigenverslagen van de Belgische socialistische verzetsstrijder Arthur Haulot zijn hiervan een goed voorbeeld. Haulot zat vanaf eind 1942 in Dachau. Hij klom op in de gevangenenhiërarchie, werd in de laatste oorlogsmaanden een vooraanstaand gevangene-functionaris en bleef na de bevrijding in het door tyfus getroffen kamp om zijn kameraden te helpen. Toen hij in mei 1945 weet kreeg van bepaalde politieke evoluties in België, van het ongeloof en de afweer waarop de kampervaring stuitte, stelde hij in één ruk een getuigenis op. Daarin schetst Haulot een gruwelbeeld, hij beklemtoont de ellende en laat minder onaangename ervaringen weg. Hij wou, zoals hij zelf schrijft, niet zozeer getuigen maar overtuigen. Zijn getuigenis had in de eerste plaats een politieke functie. Maar Haulot heeft in Dachau ook een dagboek bijgehouden. Dat werd pas veertig jaar later gepubliceerd. Het contrast met zijn eerder gepubliceerde getuigenis kon moeilijk groter zijn. Het dagboek was niet voor de buitenwereld bestemd, hij probeerde niet iemand te overtuigen, hij legde getuigenis aan zichzelf af, omdat het schrijven hem in het bloed zat. De inhoud van zijn openhartige en authentieke dagboek vormt bijna een weerlegging van het gecondenseerde en gestereotypeerde gruwelbeeld dat kort na de oorlog over Dachau ontstond.

Gruwel van dergelijke omvang leent zich natuurlijk ook voor dramatisering. Een minderheid onder de getuigende overlevenden heeft zich daaraan af en toe bezondigd. Omwille van de overtuigingskracht, of omdat ze vreesden de gruwel niet accuraat te kunnen overbrengen, mogelijk ook uit geldingsdrang, sensatiezucht of ervaringsconcurrentie. Een van de veelvuldigst geciteerde passages uit de kampliteratuur, het verhaal van Elie Wiesel over een vrachtwagen die een lading levende baby's uitstort in een kloof waaruit gigantische vlammen opstijgen [Wiesel-1983, 57-60], is een aangrijpende metaforische uitbeelding van de absolute gruwel, een poging om het onvoorstelbare toch onder woorden te brengen, maar berust naar alle waarschijnlijkheid niet op een waarachtige gebeurtenis. Geen enkele andere gevangene heeft gerapporteerd over deze massale baby-verbranding, noch over selecties waarbij baby's werden gescheiden van alle andere gevangenen en het is ook onwaarschijnlijk dat dergelijke slachting zou zijn gebeurd op een plek waar de binnenstromende gevangenen ze, zoals Elie Wiesel, konden gadeslaan. De Boüard, overlevende en historicus, houdt zijn hart vast als hij eraan denkt dat historici over honderd of vijftig jaar de ooggetuigenverslagen zullen raadplegen. Hij vreest dat sommigen er dan inderdaad van overtuigd zullen raken dat de vergassingen een mythe zijn [de Boüard-1986, 184].

Na de oorlog namen en kregen de beste vertellers het woord, zij die een min of meer consistent, aannemelijk verhaal konden construeren, een verhaal dat beantwoordde aan bepaalde behoeften en stereotiepe verwachtingen van het publiek. Het grote publiek had geen boodschap aan nuancering of twijfel. Genuanceerde en evenwichtige kampbeschrijvingen (bijvoorbeeld het verslag van Lingens-Reiner) werden niet herdrukt. Wel gegeerd waren, zeker in de beginperiode, sensationele verhalen. Er deden dan ook allerlei krasse verhalen de ronde, over helden die tot in gaskamers waren doorgedrongen en er uit konden ontsnappen, over denkbeeldige gaskamers.

Sommigen hebben te goeder trouw getuigd over niet bestaande gaskamers. Ze hadden het uit tweede hand, en in concentratiekampen werden ook mensen geselecteerd en weggevoerd om vergast te worden (naar T4-centra). Dat gebeurde ook in Dachau en dat verklaart mogelijk de verwarring over vergassingen in Dachau (waar een kleine gaskamer in aanbouw was). Zowel op het Neurenbergproces als op het Dachau-proces getuigden enkele gevangenen dat in Dachau mensen werden vergast [Wellers-1986, 53; brief van Arthur Haulot aan de auteur 12.9.1988]. Zowel in zijn getuigenis als in zijn dagboek heeft Haulot het over de vergassing van dertien zwakzinnigen [Haulot-1945, 39; Haulot-1987, 101]. Hij houdt dat nog steeds staande. Hij weet immers met zekerheid dat de dertien naar het crematorium werden gevoerd, het kamp niet hebben verlaten, niet gefusilleerd werden, dat ze met uitzondering van hun kleding, die een uur na hun wegvoering terugkeerde, geen spoor hebben nagelaten [interview door de auteur, februari 1989].

Enkele anderen hebben over gaskamers gefantaseerd uit ervaringsnaijver tegenover sommige overlevenden van Auschwitz die er zich op lieten voorstaan dat wat zij beleefd hadden nog erger was. De gaskamers waren blijkbaar al in het kamp voor sommige joden het 'leidmotief van het heldendicht van de deportatie' geworden [Wormser-Migot-1968, 12-13].

In 1944 werd een tachtigtal studenten en professoren van de universiteit van Strasbourg weggevoerd naar verschillende kampen. De zevenendertig die dit overleefden, hebben hun getuigenissen en herinneringen gebundeld. Om 'ongewilde onjuistheden' te voorkomen werden alle getuigenissen nagelezen door diegenen die in hetzelfde kamp hadden gezeten. Toch bevat de bundel een getuigenis over de gaskamers van Buchenwald, een kamp waar nooit een gaskamer heeft bestaan. Charles Hauter, professor protestantse theologie, laat zijn verbeelding de vrije loop. De gaskamers en crematoria van Buchenwald waren volgens hem bijzonder weelderig ingericht, aan alles kon je zien dat de architecten ze met plezier bedacht en met liefde ontworpen hadden [Faculté, 525-526]. Deze fantasieën zijn blijkbaar ontsnapt aan de aandacht van de zeven andere Buchenwald-overlevenden die aan de bundel hebben meegewerkt. Waarschijnlijk vond niemand het nodig of wenselijk er iets aan te veranderen. Er was toen geen discussie over het bestaan van gaskamers en jodenuitroeiing, niemand struikelde over een gaskamer meer of minder.

Ooggetuigen die kort na de oorlog een getuigenis opstelden konden natuurlijk niet inschatten welke weerslag bepaalde onjuistheden of overdrijvingen zouden krijgen. Niemand kon zich toen voorstellen dat ooit iemand het bestaan van gaskamers en judeocide in twijfel zou trekken, dat sommigen enkele kortzichtige overdrijvingen zouden aangrijpen om de hele genocide als een overdrijving af te doen. Zeker in de eerste naoorlogse jaren werd vaak nogal lichtzinnig omgesprongen met bronnen. Dat verklaart dat de hierboven vermelde foto's van nazi-collaborateurs die werden opgesloten in de Vélodrome d'hiver lange tijd gebruikt werden als foto's van joden die daar in 1942 werden weggevoerd [de Boüard-1988, 52]. Kort na de bevrijding werden in bepaalde kampen films en foto's gemaakt van gereconstrueerde situaties. Direct na de bevrijding van Auschwitz bijvoorbeeld werden enkele van de duizenden door de nazi's achtergelaten gevangenen ingezet om die bevrijding, terwille van het nageslacht, een aantal keren over te doen. De filmbeelden die een cameraman van het Rode Leger daarvan draaide werden, gelukkig, pas in de jaren tachtig vrijgegeven [von zur Mühlen; Wieviorka-1987, 114].

Mythische gaskamers duiken zeker nog tot eind jaren zestig op in media en ooggetuigenverslagen [Wormser-Migot-1968, 12; Strobel]. Dergelijke fantasieën vormen natuurlijk koren op de molen van negationisten. Dat tegenover enkele getuigenissen over vergassingen in Dachau en Buchenwald, honderden getuigenissen staan van Dachau- en Buchenwald-overlevenden die met geen woord reppen over vergassingen, en dat bijna alle getuigen van uitroeiingskampen wèl vergassingen vermelden, verzwijgen ze.

Onder abstractie van de eensgezindheid van de getuigen over de essentie, extrapoleren negationisten de enkele ongeloofwaardigheden tot het geheel van de judeocide. Maar het spreekt voor zich dat uit enkele onjuistheden niet geldig kan worden geconcludeerd dat een getuigenis volledig verzonnen is, dat uit het feit dat er slechte getuigen bestaan niet kan worden afgeleid dat alle getuigen ongeloofwaardig zouden zijn.

Zonder in het andere uiterste te vervallen, kan men toch stellen dat kleine onwaarschijnlijkheden en contradicties de authenticiteit van ooggetuigenverslagen niet verkleinen maar vergroten. De getuigen hebben blijkbaar niet afgesproken waarover ze gingen getuigen. Perfect eensluidende getuigenissen, zonder contradicties of subjectieve beklemtoningen, d�*t zou pas verdacht geweest zijn! [Adam, 260, Rioux, Fresco-1988, 64; Wellers-1981, 129]. Enkele linkse negationisten zagen dit in en voerden dit aan tegen Faurissons komplottheorie [Guerre Sociale-1979, 29 en -1981, 38-39].

Negationisten tonen niet het minste begrip voor de extreem slechte omstandigheden waaronder de waarnemingen gebeurden, noch voor de ermee verbonden sterke emoties. Ze negeren de omvangrijke literatuur over kenmerkende tekortkomingen van ooggetuigenverslagen en buiten de onvolmaaktheid van dit soort bronnen maximaal uit.

[straddle]

Heb je ook wat zelf te vertellen of is alleen copy/pasten zonder verdere uitleg van steeds dezelfde tekst u gegeven?

[straddle]

Oorspronkelijk geplaatst door straddle

Volgens de (joodse) holocaust ''eminenties'' Deborah Lipstadt en Peter Novick liegt Wiesel in elk geval over de 5 Miljoen niet-joodse holocaust slachtoffers, en doet hij dit bewust om bij de goyim interesse te wekken voor de holocaust religie.

Dit staat bv letterlijk in Lipstadts' boek:
Bron: P. 8 The Eichman Trial, by Deborah E. Lipstadt, 2011.
En dit staat in Novick's boek:
p. 225 The Holocaust in American Life. Peter Novick

Het is blijkbaar niemand opgevallen, maar ik bedoelde Wiesenthal hier, niet Wiesel. Gemaakte punt blijft wel geldig.

.

[drosophila]

Oorspronkelijk geplaatst door straddle

Heb je ook wat zelf te vertellen of is alleen copy/pasten zonder verdere uitleg van steeds dezelfde tekst u gegeven?

Het is niet "steeds dezelfde tekst". Uw loze bewering toont aan dat u hem zelfs niet hebt gelezen.

[straddle]

Oorspronkelijk geplaatst door drosophila

Het is niet "steeds dezelfde tekst". Uw loze bewering toont aan dat u hem zelfs niet hebt gelezen.

Toch wel, maar geef eens wat uitleg bij het vet gedrukte.

[drosophila]

Oorspronkelijk geplaatst door straddle

Heb je ook wat zelf te vertellen of is alleen copy/pasten zonder verdere uitleg van steeds dezelfde tekst u gegeven?

En antwoord eens op mijn vragen:

Oorspronkelijk geplaatst door drosophila

Welke stellingen van Rousso en Wieviorka vecht u precies aan? Op grond van welke argumenten?

[drosophila]

Oorspronkelijk geplaatst door straddle

Toch wel, maar geef eens wat uitleg bij het vet gedrukte.

Ik dacht dat die passage voor zich sprak. Maar goed, voor de slechte verstaander: ze illustreert dat ook getuigen maar mensen zijn, met hun kleine kantjes en andere onvolkomenheden, waardoor hun getuigenissen nooit volledig overeenstemmen met de werkelijkheid. En negationisten misbruiken dat.

[straddle]

Ik vecht geen specifieke stellingen aan.

Ik merk gewoon op dat bepaalde mensen -gezien hun achtergrond - niet objectief kunnen zijn in deze materie, omdat ze er emotioneel te sterk verbonden mee zijn.

[drosophila]

Oorspronkelijk geplaatst door straddle

Ik vecht geen specifieke stellingen aan.

Ik merk gewoon op dat bepaalde mensen -gezien hun achtergrond - niet objectief kunnen zijn in deze materie, omdat ze er emotioneel te sterk verbonden mee zijn.

Wat bedoel je precies met "objectief"?