Oplossingen: (1) Thuiswerken

[Jantje]

Oorspronkelijk geplaatst door guido 007

Wij werken al jaren met videocenferentie.
We hebben dan mensen van Keulen, St. Petersburg, Genk enz... aan de lijn.
Ik moet zeggen het werkt perfect.
Zelfs de PC's worden dan gedeeld, wat ik op mijn scherm zie, zien ze in st. Petersburg ook.
De techniek in deze staat al heel ver.

Ze vergeten echter steeds opnieuw, dat elke techniek die gebruikt word, ten kosten gaat van werkgelegenheid.

[discuz]

Oorspronkelijk geplaatst door Jantje

Ik, als technisch beter geschoolde, heb inderdaad de mogelijkheid om thuiswerk te doen, ik spreek dus niet uit jaloezie. Mijn werkplaats thuis is zelfs beter uitgerust om de werkzaamheden die ik doe op het werk uit te voeren dan de werkplaats op het bedrijf.
Ik, als technisch beter geschoolde, kan zonder problemen het werk van een administratief bediende uitvoeren. Als ik er de tijd en moeite voor zou nemen, kan ik dus zonder problemen de administratieve bedienden van mijn afdeling laten ontslagen zonder vervanging. Zij zijn immers enkel aanwezig om het ons, de technische bedienden, gemakkelijker te maken en omdat wij te lui zijn tijd en moeite te steken in de administratie. Het zou ons anders slechts enkel miniuten per dag kosten, maar onze luiheid bezorgd wel 2 administratief bedienden werk.
Als zij dus te lui zijn om tot op het kantoor te komen en vinden dat ze thuis hun werkzaamheden ook kunnen uitvoeren, dan mogen ze van mij thuis blijven. Ik heb hen niet echt nodig. Enkel de extra rook en koffie pauzes van de leidinggevende in korten, zodat ze die tijd kunnen gebruiken om hun administratie zelf te doen is voldoende.
Onze administrafieve bedienden weten dus dat ze daarover niet moeten komen zagen. Ze weten zelfs dat ze zich aan de opgelegde kledijregels moeten houden en dat ze dus niet moeten denken een modeshow te houden op kantoor.
Ze moeten er zelfs niet aan denken om een kop koffie op hun bureau weg te zetten. Mijn technische arbeiders kunnen ook geen koffie drinken tijdens hun werkzaamheden en het zijn wel zij die het geld moeten verdienen om de administratieve bedienden hun loon te kunnen betalen.
Elke regel die dus geld voor hun geld ook voor de administratief bedienden, want zij zijn er enkel dankzij de technische werknemers.

Sjonge Jantje, wat een leuke werksfeer heb je daar gecreëerd.

Je motiveert je administratieve bedienden door hen er constant op te wijzen dat ze tweederangswerknemers zijn. Ze mogen blij zijn dat de techneuten lui zijn, want anders konden ze naar hun job fluiten?

En wat komt die dresscode daar ineens bij doen? Zou het kunnen dat het merendeel van die administratieve bedienden vrouwen zijn en de techneuten mannen?

[discuz]

Oorspronkelijk geplaatst door Jantje

Doe zo verder met te eisen dat een werkgever een flexibele werkgever moet zijn of je er anders niet voor wil werken en wij, technici maken jullie jobs helemaal overbodig.

Het is voor ons niet moeilijk om een machine te maken die de volledige administratie vanaf aanwerving tot loonberekening en van af bestelling tot betaling kan uitvoeren.

HAHAHAHAHAHAHA!

Sorry, maar flexibiliteit moet, net zoals respect, van twee kanten komen.

En laat die machine maar komen, maar ik vrees dat je wat teveel science fiction hebt gelezen.

[Mambo]

Oorspronkelijk geplaatst door discuz

HAHAHAHAHAHAHA!

Sorry, maar flexibiliteit moet, net zoals respect, van twee kanten komen.

En laat die machine maar komen, maar ik vrees dat je wat teveel science fiction hebt gelezen.

Ik niet.
Je kan zo goed als gans je administratie automatiseren.

[AsGardSGO]

Oorspronkelijk geplaatst door Jantje

Flexibiliteit tegenover de ene werknemer gaat steeds ten koste van een andere werknemer.

Wie dus komt solliciteren bij mij, krijgt direct na de begroeting te horen dat flexibiliteit binnen mijn dienst onbestaande is.
Als ik iemand aanwerf, moet ik daar kunnen op rekenen.
Een bedrijf is geen democratie of beschutte werkplaats.
Je krijgt tijdens het inteek gespreek te horen wat de regels zijn en wat de voorwaarden zijn en waar je je mag aan verwachten.
Als het jou beurt is om de dienst te verzekeren dan is het jou beurt en daarmee uit. Ook al is het Kerstnacht.
En ik verwacht ook wel dat men voor elkaar inspringt als er een kind van een collega ziek is of een familielid op sterven ligt, al moet men dan dubbele shiften draaien.
Maar, ik kan niet langer blijven, want mijn werktijd zit er op en ik moet gaan voetballen of tennissen, wel dan mag je zien dat die voetbal en tennis jou een inkomen bezorgen, want dan mag je vertrekken.
Eerst het gezin en de job, dan pas de hobby's.
Je begrijpt dan ook direct dat een vrijgezel of oudere werknemer wiens kinderen reeds de deur uit zijn, pas na de werknemers met schoolgaande kinderen tijdens de schoolvakantie verlof kunnen krijgen. En zij meer weekends aan hun broek hebben dan de rest. Een vrijgezel kan beter geld komen verdienen dan het in café uit te geven.

Flexibiliteit tegenover jou houd op waar die tegenover je collega's begint.

Kan ik inkomen maar flexibiliteit is iets op vele vlakken.
Ik ben vrijgezel zonder kinderen; ik neem al puur uit respect mijn verlof buiten schoolvakanties om of toch zo veel mogelijk in overleg met het hele team.
Maar een bedrijf geen democratie? dat is wat vergaand niet? Een vlakke hierachie met wederzijds respect werkt beter dan dat dinosaurus-model waar de baas de baas is. Een goeie baas heeft voeling met zijn medewerkers en doet niet vanuit de hoogte. Als hij vraagt te werken wordt er gewerkt uit respect en goed gevoel. Uiteraard spring je in -tandje bijsteken- als er plots iemand ziek valt of dergelijks met een collega.
Maar zoals in 1900 waar de eigenaar/baas het werkvolk tiraniek uitbuit en afstandelijk is werkt vandaag de dag niet meer of toch zeer slecht.

Mijn beste ervaring was een werk waar een lach en zwans dagelijkse kost was met de teamleader en manager maar zodra er iets kritiek gebeurde of er tijdelijk meer werk was werd er zonder commando wegens de goede werksfeer door het team de knop omgedraaid en serieus gewerkt.
Allez je snapt wel waar ik naar toe wil he.

Flexibiliteit wil niet zeggen onberekenbaar of te wispelturig. Als werkgever moet je inderdaad op je werkvolk kunnen rekenen maar als werknemer ook op je werkgever. Dat is een grote peiler van flexibiliteit.

[Jantje]

Oorspronkelijk geplaatst door discuz

Sjonge Jantje, wat een leuke werksfeer heb je daar gecreëerd.

Niemand verbied hen ergens anders te gaan werken.
Iedereen is immers vervangbaar.
En een werkplaats is geen gezellig samen zijn, daar moeten regels, orde en discipline heersen.
Een bedrijf moet namelijk renderen, doet het dat niet dan is het gedoemd te sluiten en/of overgenomen te worden door bedrijven die dat wel doen.
Mijn dienst en dus werknemers staan ten diensten van de klanten, de klant moet dus kunnen rekenen op mijn dienst, als de klant mijn dienst niet kan vertrouwen, dan gaat die eenvoudig naar een concurrent waar hij wel op kan vertrouwen.

Je motiveert je administratieve bedienden door hen er constant op te wijzen dat ze tweederangswerknemers zijn. Ze mogen blij zijn dat de techneuten lui zijn, want anders konden ze naar hun job fluiten?

Weet ik!!!
Dat is nu eenmaal het gevolg van het gedrag van administratieve bedienden tegenover arbeiders en technische bedienden.
Kreeg laatst nog op een feestje te horen dat ze hun neus ophaalde voor arbeiders, want dat die enkel geschikt waren op hun hielen te likken en niet bij hen aan tafel hoorde.

En ik vindt dus dat het geen kwaad kan om administratieve bedienden op hun plaats te wijzen.
Ze hebben te lang en te veel gedacht dat ze meer waren dan een arbeider en zich te veel privileges toegeeigend.
Ze waren op bepaald ogenblik zelf zo grof dat ze een eigen vast parkeerplaats eisten dicht tegen hun werkplaats.
Ze beschouwen het als normaal dat zij tijdens hun werktijden koffie op hun bureau hadden staan en met de kledij konden rondlopen die zij wilde.
Ze waren zelfs zo grof om voorbehouden tafels te eisen in de refter.
Ze vonden het zelfs een belediging dat ze moesten in en uittikken zoals een arbeider.
Ze vonden dat ze flexibele werkuren moesten krijgen. Zo ver zelfs dat ze vonden dat ze zelf moesten mogen kiezen of ze hun 38 uur op 4 of 5 dagen deden.
En ja, er zijn er zelfs die reeds hebben gezegd dat ze evengoed van thuis uit hun werk kunnen doen en dus liever thuiswerken.
Mijn administratieve bedienden zijn voor mij niet meer dan de rest van de werknemers en moeten inderdaad niet denken dat ze meer privileges kunnen bekomen dan een gelijkwaardige arbeider.
En daar zij in scholingsgraad de mindere van de meeste arbeiders, is het niet meer dan normaal de zij zich ook zo gedragen.
Dus ja, ik weet dat ik mijn administratieve bedienden vaak het gevoel geef dat ze er maar zijn dankzij de gratie van de rest en zich dus niet belangrijk moeten voelen.
Administratieve bedienden hebben zich lang genoeg de meerdere van de arbeiders gewaand en hen als tweerangsburgers behandelt.

Voor mij is iedereen gelijk en werkt iedereen om zijn boterham te verdienen, wie zich niet aan die regel kan houden, is het niet waard om als gelijke van de andere beschouwd te worden en is slechts een tweederangswerknemer met grootheidswaanzin.

En wat komt die dresscode daar ineens bij doen? Zou het kunnen dat het merendeel van die administratieve bedienden vrouwen zijn en de techneuten mannen?

De verdeling is gelijk.
Er zijn zelfs meer vrouwelijke techneuten dan mannelijke.
En wat die dresscode er bij komt doen?
Wel eenvoudig, mijn administratieve bedienden werken op een technische afdeling en moeten dus maar ondervinden wat het is om veilig te werken.
Een vrouwelijke IR loopt bij ons rond in werkkledij en met veiligheidschoenen, want die moet regelmatig ook de werkplaats in.
Een mannelijke administratieve bediende moet dus niet in vrijetijdskledij komen werken, die kan zich ook kleden zoals de rest van de werknemers.
De regel is trouwens door de bedrijfsleiding overgenomen voor heel het bedrijf.

[HRobin]

Oorspronkelijk geplaatst door Jantje

Niemand verbied hen ergens anders te gaan werken.
Iedereen is immers vervangbaar.
En een werkplaats is geen gezellig samen zijn, daar moeten regels, orde en discipline heersen.
Een bedrijf moet namelijk renderen, doet het dat niet dan is het gedoemd te sluiten en/of overgenomen te worden door bedrijven die dat wel doen.
Mijn dienst en dus werknemers staan ten diensten van de klanten, de klant moet dus kunnen rekenen op mijn dienst, als de klant mijn dienst niet kan vertrouwen, dan gaat die eenvoudig naar een concurrent waar hij wel op kan vertrouwen.



Weet ik!!!
Dat is nu eenmaal het gevolg van het gedrag van administratieve bedienden tegenover arbeiders en technische bedienden.
Kreeg laatst nog op een feestje te horen dat ze hun neus ophaalde voor arbeiders, want dat die enkel geschikt waren op hun hielen te likken en niet bij hen aan tafel hoorde.

En ik vindt dus dat het geen kwaad kan om administratieve bedienden op hun plaats te wijzen.
Ze hebben te lang en te veel gedacht dat ze meer waren dan een arbeider en zich te veel privileges toegeeigend.
Ze waren op bepaald ogenblik zelf zo grof dat ze een eigen vast parkeerplaats eisten dicht tegen hun werkplaats.
Ze beschouwen het als normaal dat zij tijdens hun werktijden koffie op hun bureau hadden staan en met de kledij konden rondlopen die zij wilde.
Ze waren zelfs zo grof om voorbehouden tafels te eisen in de refter.
Ze vonden het zelfs een belediging dat ze moesten in en uittikken zoals een arbeider.
Ze vonden dat ze flexibele werkuren moesten krijgen. Zo ver zelfs dat ze vonden dat ze zelf moesten mogen kiezen of ze hun 38 uur op 4 of 5 dagen deden.
En ja, er zijn er zelfs die reeds hebben gezegd dat ze evengoed van thuis uit hun werk kunnen doen en dus liever thuiswerken.
Mijn administratieve bedienden zijn voor mij niet meer dan de rest van de werknemers en moeten inderdaad niet denken dat ze meer privileges kunnen bekomen dan een gelijkwaardige arbeider.
En daar zij in scholingsgraad de mindere van de meeste arbeiders, is het niet meer dan normaal de zij zich ook zo gedragen.
Dus ja, ik weet dat ik mijn administratieve bedienden vaak het gevoel geef dat ze er maar zijn dankzij de gratie van de rest en zich dus niet belangrijk moeten voelen.
Administratieve bedienden hebben zich lang genoeg de meerdere van de arbeiders gewaand en hen als tweerangsburgers behandelt.

Voor mij is iedereen gelijk en werkt iedereen om zijn boterham te verdienen, wie zich niet aan die regel kan houden, is het niet waard om als gelijke van de andere beschouwd te worden en is slechts een tweederangswerknemer met grootheidswaanzin.






De verdeling is gelijk.
Er zijn zelfs meer vrouwelijke techneuten dan mannelijke.
En wat die dresscode er bij komt doen?
Wel eenvoudig, mijn administratieve bedienden werken op een technische afdeling en moeten dus maar ondervinden wat het is om veilig te werken.
Een vrouwelijke IR loopt bij ons rond in werkkledij en met veiligheidschoenen, want die moet regelmatig ook de werkplaats in.
Een mannelijke administratieve bediende moet dus niet in vrijetijdskledij komen werken, die kan zich ook kleden zoals de rest van de werknemers.
De regel is trouwens door de bedrijfsleiding overgenomen voor heel het bedrijf.

En bij welk bedrijf mag dat wel wezen?

[HRobin]

Eventjes verder over die flexibiliteit ...

Ik werk toevallig samen met twee - als ik me zo mag uitdrukken - minder-valide collega's.

Eén beweegt zich voort in een elektrische rolstoel en kan zijn handen/armen maar beperkt gebruiken. Typwerk doet die met een aan zijn arm bevestigde prothese.
Collega's helpen hem zonder problemen met de kleine noodzakelijkheden (toedienen medicijnen, thee zetten, ledigen urinefles en zo meer).
Wat zijn functie & taken betreft kan die mee met de rest.
Om op kantoor & thuis te geraken doet hij beroep op een taxi-dienst.
En die hebben ook hun voorkeur wat betreft tijdstip
Eén dag per week werkt deze collega thuis, zonder problemen.

Kortom: een toffe & gewaardeerde collega.


De andere is een slechtziende en komt naar kantoor met een geleidehond.
Hij heeft een heel groot scherm ter beschikking en gebruikt een grotere fontsize.
Ook hij is een toffe & gewaardeerde collega.

Als ik jou epistels lees, krijg ik de indruk dat deze twee heren zelfs niet eens de kans zouden krijgen om hun capaciteiten te tonen.

[elsina]

Oorspronkelijk geplaatst door Jantje

Je begrijpt dan ook direct dat een vrijgezel of oudere werknemer wiens kinderen reeds de deur uit zijn, pas na de werknemers met schoolgaande kinderen tijdens de schoolvakantie verlof kunnen krijgen. En zij meer weekends aan hun broek hebben dan de rest. Een vrijgezel kan beter geld komen verdienen dan het in café uit te geven.

Flexibiliteit tegenover jou houd op waar die tegenover je collega's begint.

Jij hebt als werkgever helemaal geen zaken in wat een single persoon in zijn vrije tijd doet. Laat staan of iemand kinderen heeft of niet.

Al zit die heel de dag in cafe who cares ? Single's hebben in de weekend ook wel wat leuks te doen en tal van aktiviteiten, waarvoor zouden zij dan gediscrimineerd moeten worden tegenover gezinnen met kinderen?

Bij mij komt zo een houding over '' kweek maar veel kinderen dat is goed voor de economie en hierdoor krijg je tal van voordelen''

Puur discriminatie dus, ik zou zulke uitspraken nog niet eens durven doen !


Ik zou er nog niet aan denken om te werken voor een eikel zoals jij

[Jantje]

Oorspronkelijk geplaatst door AsGardSGO

Kan ik inkomen maar flexibiliteit is iets op vele vlakken.
Ik ben vrijgezel zonder kinderen; ik neem al puur uit respect mijn verlof buiten schoolvakanties om of toch zo veel mogelijk in overleg met het hele team.
Maar een bedrijf geen democratie? dat is wat vergaand niet? Een vlakke hierachie met wederzijds respect werkt beter dan dat dinosaurus-model waar de baas de baas is. Een goeie baas heeft voeling met zijn medewerkers en doet niet vanuit de hoogte. Als hij vraagt te werken wordt er gewerkt uit respect en goed gevoel. Uiteraard spring je in -tandje bijsteken- als er plots iemand ziek valt of dergelijks met een collega.
Maar zoals in 1900 waar de eigenaar/baas het werkvolk tiraniek uitbuit en afstandelijk is werkt vandaag de dag niet meer of toch zeer slecht.

Mijn beste ervaring was een werk waar een lach en zwans dagelijkse kost was met de teamleader en manager maar zodra er iets kritiek gebeurde of er tijdelijk meer werk was werd er zonder commando wegens de goede werksfeer door het team de knop omgedraaid en serieus gewerkt.
Allez je snapt wel waar ik naar toe wil he.

Flexibiliteit wil niet zeggen onberekenbaar of te wispelturig. Als werkgever moet je inderdaad op je werkvolk kunnen rekenen maar als werknemer ook op je werkgever. Dat is een grote peiler van flexibiliteit.

Mijn mensen hebben inspraak, maar eens ik een beslissing heb genomen, is daar geen weg meer naast.
En ik ben niet verlegen om mijn handen vuil te maken, ik zal even vrolijk een smeerpomp vastpakken als mijn vaste smeerder, maar verwacht dit ook van andere werknemers.

Flexibiliteit is voor mij een vies woord.

Een werknemer moet er op kunnen vertrouwen dat hij/zij weet wanneer hij/zij zaken in het privé leven kan regelen.
Ik kan van een werknemer niet eisen dat die afspraken gemaakt voor tijdens zijn vrije tijd verplaatst omdat een andere werknemer zich niet aan de overeengekomen afspraken houd.
Iedere werknemer weet wanneer ik zijn aanwezigheid verwacht en wanneer die niet word verwacht.

Ik wil daar wel van afwijken in geval van overmacht, maar duldt daar verder geen afwijking op.

Elke vorm van flexibiliteit tegenover jou, gaat ten koste van andere en het bedrijf.
Flexibiliteit tegenover jou stopt dus waar die tegenover andere werknemers begint.

[HRobin]

Oorspronkelijk geplaatst door Jantje

Ik wil daar wel van afwijken in geval van overmacht, maar duldt daar verder geen afwijking op.

In geval van overmacht zul je eerder moeten

[Jantje]

Oorspronkelijk geplaatst door HRobin

Eventjes verder over die flexibiliteit ...

Ik werk toevallig samen met twee - als ik me zo mag uitdrukken - minder-valide collega's.

Eén beweegt zich voort in een elektrische rolstoel en kan zijn handen/armen maar beperkt gebruiken. Typwerk doet die met een aan zijn arm bevestigde prothese.
Collega's helpen hem zonder problemen met de kleine noodzakelijkheden (toedienen medicijnen, thee zetten, ledigen urinefles en zo meer).
Wat zijn functie & taken betreft kan die mee met de rest.
Om op kantoor & thuis te geraken doet hij beroep op een taxi-dienst.
En die hebben ook hun voorkeur wat betreft tijdstip
Eén dag per week werkt deze collega thuis, zonder problemen.

Kortom: een toffe & gewaardeerde collega.


De andere is een slechtziende en komt naar kantoor met een geleidehond.
Hij heeft een heel groot scherm ter beschikking en gebruikt een grotere fontsize.
Ook hij is een toffe & gewaardeerde collega.

Als ik jou epistels lees, krijg ik de indruk dat deze twee heren zelfs niet eens de kans zouden krijgen om hun capaciteiten te tonen.

Ja, wel hoor.
Op het bedrijf werken zelfs verschillende invaliden, waaronder ik zelf.
Maar zoals je zelf aangeeft, is de tewerkstelling van de werknemers bij jou werkgever enkel mogelijk dankzij de bereidheid van de andere werknemers.
De werkgever moet dus kunnen rekenen op zijn werknemers om deze in dienst te kunnen nemen en houden.

Als werkgever moet er dus een tollerantie en opoffering van de andere werknemers gevraagd worden, of deze mensen kunnen gewoon niet aan de slag.
Als een werkgever zijn bedienden van thuis uit laat werken, heeft hij niemand om deze mensen bij te staan en kunnen deze mensen zich dus niet actief inzetten voor de maatschappij.

[Jantje]

Oorspronkelijk geplaatst door HRobin

In geval van overmacht zul je eerder moeten

Laten we zeggen dat ik beslist heb om op de dag van de nationale staking, alle werknemers van mijn dienst een extra betaalde verlofdag te geven, zonder loonverlies en de boel gewoon heb gesloten.

De dienst was enkel bereikbaar voor noodgevallen.
Moest ik dit doen, nee, het was gewoon veel eenvoudiger voor het oplossen van de problemen waarmee mijn personeel te kampen kreeg door de staking.

Maar er is geen enkele wet die mij verplicht dit als overmacht te beschouwen, ze hadden zich er immers op kunnen voorzien.

Wat door de wet word voorzien als overmacht zijn in mijn ogen rampen binnen een gezin of binnen de maatschappij.
Voor een ziek kind kan een ouder wettelijk enkele dagen ziekte verlof nemen, doch deze ramp vraagt vaak meer tijd.
Voor het overlijden van een broer of zus die niet meer inwoont krijg je enkel de dag van de begravenis, maar maakt een werknemer onrendabel gedurende een tijdje. Ik doe dus minder verlies door die werknemer langer betaalt thuis te laten dan hem/haar te laten komen werken.

Hoe ik mij daarna verantwoord tegenover mijn bazen en het aan hen verkocht krijg is mijn probleem.

[Jantje]

Oorspronkelijk geplaatst door HRobin

En bij welk bedrijf mag dat wel wezen?

In de Antwerpse haven zijn er reeds verschillende bedrijven waar deze regel telt.

[discuz]

Oorspronkelijk geplaatst door Jantje

Weet ik!!!
Dat is nu eenmaal het gevolg van het gedrag van administratieve bedienden tegenover arbeiders en technische bedienden.
Kreeg laatst nog op een feestje te horen dat ze hun neus ophaalde voor arbeiders, want dat die enkel geschikt waren op hun hielen te likken en niet bij hen aan tafel hoorde.

Tja, het probleem wordt in ieder geval een deel voor je opgelost. Volgens een recente uitspraak van het Grondwettelijk Hof moeten de verschillen rond de opzegtermijn en de carensdag tegen 2013 weggewerkt zijn.

http://www.dewereldmorgen.be/artikel...grondwettelijk

Maar dat heeft uiteindelijk allemaal weinig met thuiswerken te maken. Jij vindt dat een gunst waar een werkgever over kan beschikken. Mijn voorstel wil dit een recht maken voor iedere werknemer.

[Mambo]

Oorspronkelijk geplaatst door discuz

Tja, het probleem wordt in ieder geval een deel voor je opgelost. Volgens een recente uitspraak van het Grondwettelijk Hof moeten de verschillen rond de opzegtermijn en de carensdag tegen 2013 weggewerkt zijn.

http://www.dewereldmorgen.be/artikel...grondwettelijk

Maar dat heeft uiteindelijk allemaal weinig met thuiswerken te maken. Jij vindt dat een gunst waar een werkgever over kan beschikken. Mijn voorstel wil dit een recht maken voor iedere werknemer.

Zal niet lukken.
Het is bij deze nog altijd de werkgever die dat beslist.
Nu ja, als je goed bent dan ben je goed hé? Ook thuis!
Maar dat zal nog moeten blijken.

[AsGardSGO]

Oorspronkelijk geplaatst door Jantje

Mijn mensen hebben inspraak, maar eens ik een beslissing heb genomen, is daar geen weg meer naast.
En ik ben niet verlegen om mijn handen vuil te maken, ik zal even vrolijk een smeerpomp vastpakken als mijn vaste smeerder, maar verwacht dit ook van andere werknemers.

Flexibiliteit is voor mij een vies woord.

Een werknemer moet er op kunnen vertrouwen dat hij/zij weet wanneer hij/zij zaken in het privé leven kan regelen.
Ik kan van een werknemer niet eisen dat die afspraken gemaakt voor tijdens zijn vrije tijd verplaatst omdat een andere werknemer zich niet aan de overeengekomen afspraken houd.
Iedere werknemer weet wanneer ik zijn aanwezigheid verwacht en wanneer die niet word verwacht.

Ik wil daar wel van afwijken in geval van overmacht, maar duldt daar verder geen afwijking op.

Elke vorm van flexibiliteit tegenover jou, gaat ten koste van andere en het bedrijf.
Flexibiliteit tegenover jou stopt dus waar die tegenover andere werknemers begint.

Ik denk dat we elkaar wel verstaan in wat het inhoud en wat werkethiek is maar wat ik persoonlijk spijtig vind is jouw kijk op bepaalde dingen wat een overdreven onwrikbaarheid lijkt op sommige punten.
Ik denk dat jij gewoon het begrip flexibiliteit niet wil begrijpen of juist kan plaatsen daarom.
Het maakt u waarschijnlijk daarom nu niet direct een slecht baas he. Enige duidelijkheid is altijd nodig, dat weet elk intelligent persoon maar overdreven koppigheid en dwangmatigheid is niet goed en maakt onnodige stress. Bij iedereen.

Soit beiden onze standpunten zijn duidelijk lijkt mij ondertussen en laat ons de raakvlakken koesteren ipv de tegenstellingen. Mensen focussen zich daar soms al veel te veel op ten koste van de positieve dingen.

[guido 007]

Oorspronkelijk geplaatst door Jantje

Flexibiliteit tegenover de ene werknemer gaat steeds ten koste van een andere werknemer.

Wie dus komt solliciteren bij mij, krijgt direct na de begroeting te horen dat flexibiliteit binnen mijn dienst onbestaande is.
Als ik iemand aanwerf, moet ik daar kunnen op rekenen.
Een bedrijf is geen democratie of beschutte werkplaats.
Je krijgt tijdens het inteek gespreek te horen wat de regels zijn en wat de voorwaarden zijn en waar je je mag aan verwachten.
Als het jou beurt is om de dienst te verzekeren dan is het jou beurt en daarmee uit. Ook al is het Kerstnacht.
En ik verwacht ook wel dat men voor elkaar inspringt als er een kind van een collega ziek is of een familielid op sterven ligt, al moet men dan dubbele shiften draaien.
Maar, ik kan niet langer blijven, want mijn werktijd zit er op en ik moet gaan voetballen of tennissen, wel dan mag je zien dat die voetbal en tennis jou een inkomen bezorgen, want dan mag je vertrekken.
Eerst het gezin en de job, dan pas de hobby's.
Je begrijpt dan ook direct dat een vrijgezel of oudere werknemer wiens kinderen reeds de deur uit zijn, pas na de werknemers met schoolgaande kinderen tijdens de schoolvakantie verlof kunnen krijgen. En zij meer weekends aan hun broek hebben dan de rest. Een vrijgezel kan beter geld komen verdienen dan het in café uit te geven.

Flexibiliteit tegenover jou houd op waar die tegenover je collega's begint.

Als je nog personeel nodig hebt, op mij moet u alvast niet rekenen.
Dit is erger als dictatuur.

[Another Jack]

Oorspronkelijk geplaatst door guido 007

Als je nog personeel nodig hebt, op mij moet u alvast niet rekenen.
Dit is erger als dictatuur.

Kan men voor jou geen houten maquette met Märklin treinstellen in de garage zetten?
Zou dat geen leuk idee zijn?

[Jantje]

Oorspronkelijk geplaatst door guido 007

Als je nog personeel nodig hebt, op mij moet u alvast niet rekenen.
Dit is erger als dictatuur.

Gek, want ik heb geen verloop van personeel en zelfs een grote aanwervingsreserve.

Als ik iemand extra nodig heb, moet ik trouwens niet eens buiten de firma zoeken.

Maar ja, ik ben baas in mijn afdeling en niemand anders, zelfs mijn bazen hebben daar niets te zeggen.