Dodenboek 2006

[Kim]

Jongste zus van de Pointer Sisters overleden


June Pointer, de jongste van de zingende zussen van de Pointer Sisters, is in een ziekenhuis nabij Los Angeles aan kanker overleden, zo meldde de televisieshow Entertainment Tonight. Volgens een mededeling van de familie overleed de 52-jarige June "in de armen van haar zusters Ruth en Anita (en met) de broers Aaron en Fritz aan haar zijde".

De Californische Pointer Sisters werden in de jaren zeventig razend populair met hun rhythm & bluesmuziek. Hun grootste successen vierden zij in de jaren tachtig met pop- en discodeuntjes als "Fire", "He's So Shy", "Slow Hand" en "I'm So Excited".

[Kim]

Schrijfster Muriel Spark overleden



LONDEN/FIRENZE - De Britse schrijfster Muriel Spark is vrijdag op 88-jarige leeftijd overleden in een ziekenhuis in de Italiaanse stad Firenze. Ze wordt begraven in het Toscaanse dorpje Civitella della Chiana, waar zij de afgelopen 26 jaar woonde en waarvan zij ereburger was.

De in Schotland geboren schrijfster werd vooral bekend met haar boek 'The Prime of Miss Jean Brodie'. In totaal schreef ze meer dan twintig romans en won er ettelijke literaire prijzen mee.

Spark verliet Groot-Brittannië eind jaren zestig en vestigde zich na een korte periode in de Verenigde Staten definitief in Toscane.

[Kim]

Legendarische testpiloot neergestort


RANGER - De Amerikaanse testpiloot en vliegtuigontwerper Scott Crossfield, die in 1953 als eerste twee keer zo snel als het geluid vloog, is in de bergen op zo’n dertig kilometer van de stad Atlanta met zijn eenmotorige vliegtuigje verongelukt. Hij was 84.

Het wrak met daarin het lichaam van Crossfield werd gisteren gevonden, een dag nadat het vliegtuigje tijdens een onweersbui van de radar was verdwenen.

Crossfield behoorde tot de groep testpiloten die door schrijver Tom Wolfe wordt beschreven in zijn (verfilmde) boek The Right Stuff, over het begin van het ruimtevaarttijdperk.

Crossfield was ook betrokken bij de ontwikkeling van het raketvliegtuig X-15. Bij een testvlucht van dit vliegtuig vloog hij in 1960 ongeveer drie keer zo snel als het geluid en bereikte hij een hoogte van 24.300 meter.

[van Maerlant]

Oorspronkelijk geplaatst door Kim

Legendarische testpiloot neergestort

RANGER - De Amerikaanse testpiloot en vliegtuigontwerper Scott Crossfield, die in 1953 als eerste twee keer zo snel als het geluid vloog, is in de bergen op zo’n dertig kilometer van de stad Atlanta met zijn eenmotorige vliegtuigje verongelukt. Hij was 84.

Het wrak met daarin het lichaam van Crossfield werd gisteren gevonden, een dag nadat het vliegtuigje tijdens een onweersbui van de radar was verdwenen.

Crossfield behoorde tot de groep testpiloten die door schrijver Tom Wolfe wordt beschreven in zijn (verfilmde) boek The Right Stuff, over het begin van het ruimtevaarttijdperk.

Crossfield was ook betrokken bij de ontwikkeling van het raketvliegtuig X-15. Bij een testvlucht van dit vliegtuig vloog hij in 1960 ongeveer drie keer zo snel als het geluid en bereikte hij een hoogte van 24.300 meter.

Op hoge leeftijd sterven terwijl je bezig bent met iets dat je passie is. Daar wil ik voor tekenen.

[Hertog van Gelre]

Actrice Sylvia de Leur overleden
Gepubliceerd op vrijdag 21 april 2006
HILVERSUM (ANP) - De actrice en comédienne Sylvia de Leur is donderdag op 72-jarige leeftijd overleden. Dat heeft een buurman van de actrice, tevens een goede vriend, vrijdagochtend laten weten. Ze stierf aan de gevolgen van de spierziekte ALS.

De Leur, in 1933 in het Poolse Breslau geboren, werd in de jaren zestig bekend als lid van het Lurelei Cabaret met onder anderen Eric Herfst en Jasperina de Jong. In de jaren zeventig was ze te zien in televisieseries voor de jeugd als Mijn Tante Victoria, De vloek van Woestewolf en Pommetje Horlepiep. Ook speelde ze in films als Wat zien ik!?, De inbreker en De Avonden naar het boek van Gerard Reve. In 2004 had ze een gastrol in de tv-serie Baantjer.

Sylvia de Leur was enig kind van de Nederlandse violist en orkestleider Tonny de Leur en de Poolse prima ballerina Hertha Sommer. Ze bracht haar jeugd door in Polen en trad daar al jong op, onder meer als acrobate en als assistente van een goochelaar. In 1948 kwam ze naar Nederland, waar ze haar debuut maakte bij de populaire entertainer Lou Bandy.

[Kim]

Italiaanse actrice Alida Valli overleden



ROME - De Italiaanse actrice Alida Valli, Anna Schmidt in de film The Third Man, is zaterdag in Rome op 84-jarige leeftijd overleden. Valli speelde op zestig jaar tijd in meer dan 120 films, waaronder topwerk van Luchino Visconti, Alfred Hitchcock en Bernardo Bertolucci.


Alida Valli speelde in haar lange filmcarrière naast Gregory Peck in Hitchcocks The Paradine case (1947) en naast Orson Welles en Joseph Cotten in de Graham Greene-verfilming The Third man van Carol Reed. In Senso, de film van Luchino Visconti over de eenwording van Italië, kroop ze in de huid van gravin Livia Serpieri.

Valli speelde ook bijrollen in de films Novecento, La Luna en La Strategia del Ragno (De Strategie van de Spin) van Bernardo Bertolucci en in de cult-horrorklassieker Suspiria van Dario Argento. Voorts werkte zij ook voor Pier Paolo Pasolini (in zijn eigenzinnige Oidipoes-verfilming Edipo Re) en Michelangelo Antonioni (in Il Grido, De Kreet).

In Frankrijk speelde zij naast Jean Marais in Les Miracles n'ont lieu qu'une fois (1950) van Yves Allégret.

In 1994 huwde zij met de surrealistische schilder Oscar de Mejo, maar dat huwelijk hield niet lang stand

[cookie@vws]

[SIZE=4]Franse filosoof Gandillac overleden[/SIZE]
De Franse filosoof, geschiedenisfilosoof en Nietzsche-vertaler Maurice de Gandillac is donderdag overleden. Hij werd 100 jaar en is zaterdag in Neuilly-sur-Seine, nabij Parijs, ten grave gedragen. Dat heeft zijn familie bekendgemaakt.

De uit Algerije afkomstige geleerde was op de universiteitsbanken van Parijs een medestudent van Jean-Paul Sartre, Paul Nizan en Maurice Merleau-Ponty. Later schreef hij breed opgezette werken over de Middeleeuwen, Dante Allighieri en de Modernen. Hij vertaalde en was mede-uitgever van het Verzamelde Werk van Friedrich Nietzsche. De Gandillac had een boontje voor de Duitse filosofie: hij vertaalde ook werk van Georg Friedrich Hegel, Georg Lukacs, Ernst Bloch en Walter Benjamin. Tot zijn leerlingen behoorden beroemde postmoderne filosofen als Foucault, Deleuze, Althusser, Lyotard en Derrida. (kva) (Belga/AG 21:06)

[Nick_]

[SIZE=2]Antwerpse komiek Tony Bell is overleden[/SIZE]

[SIZE=2]do 26/04/06 - De komiek Tony Bell is op 93-jarige leeftijd overleden. Bell stond 60 jaar lang op de planken en was de éminence grise onder de Antwerpse komieken. "Een schat van een man", noemt Gaston Berghmans hem.[/SIZE]

Bell begon zijn carrière in de jaren 30. Zijn platen "Moppen aan de toog" en "Mop-Pourri" waren een succes (meer dan 200.000 verkochte exemplaren).
Hij stond nog op het podium van het Echt Antwaarps Theater en speelde in de beginjaren van VTM mee in de succesvolle komedieserie "Benidorm".
Tony Bell had al jaren hartkloppingen en overleed dinsdag in een ziekenhuis in Westmalle na een hartstilstand. Hij wordt volgende week woensdag begraven.


[SIZE=2]"Hij was een schat van een man"[/SIZE]

Tony Bell zal vooral als moppentapper bekend blijven. Hij ging voor de Tweede Wereldoorlog op tournee met een moppenshow. "Aan één stuk door (schuine) moppen tappen, daar is hij mee begonnen", zegt Wim Coenen (Radio 2).

"Zijn devies was: humor is de spiegel van het leven. Voor hem mocht en kon alles."
Maar Tony Bell was meer dan alleen maar een moppentapper. Hij was ook te zien in theater, operette, revue, televisie en film. Hij speelde in films als "Hoe zotter hoe liever" (1960) en "Café zonder bier" (1962). Het bekende Antwerpse liedje "Oh wa zedde gij schoon" is van hem.
"Tony was een schat van een man", zegt zijn Antwerpse collega Gaston Berghmans. "Hij kon alles. Hij was een geweldige zanger, komiek en acteur. We hebben dikwijls samen gespeeld."

[Kim]

Econoom Galbraith overleden



WASHINGTON - De invloedrijke econoom John Kenneth Galbraith is overleden in een ziekenhuis in Cambridge, Massachusetts. Dat meldt The New York Times. Hij werd 97. Galbraith adviseerde verschillende Democratische presidenten, onder wie John F. Kennedy, Lyndon Johnson en Bill Clinton.



Galbraith was een van de meest gelezen auteurs uit de geschiedenis van de economische wetenschappen. Hij schreef 33 boeken, waaronder de bestseller The Affluent Society (De economie van de overvloed) uit 1958. Daarin argumenteerde hij dat de Verenigde Staten financieel welvarend, maar arm in sociale voorzieningen waren.

Galbraith had een vlotte pen, ook als hij het over de meest lastige onderwerpen had. De Amerikaanse presidenten deden vaak een beroep op Galbraith, die graag gratis raad gaf, zelfs al werden zijn raadgevingen vaker genegeerd dan gevolgd, aldus de New York Times.

Kenneth Galbraith, die generaties van studenten doceerde aan de universiteit van Harvard, heeft gedurende bijna zeventig jaar deelgenomen aan het politieke debat in Amerika. Vanaf de jaren 1930 tot de jaren 1990 beïnvloedde hij de ideeën van de leiders van de democratische partij.

[Kim]

[SIZE=3]Zwitserse oud-skikampioene vermoord[/SIZE]



LES CROSETS - De Zwitserse oud-skikampioene Corinne Rey-Bellet (33) en haar broer Alain (32) zijn zondagavond vermoord in hun ouderlijke woning in Les Crosets. Hun moeder zou zwaargewond zijn.

Volgens de politie drong een voorlopig onbekende man de woning binnen en opende hij het vuur op de familie. Corinne Rey-Bellet gold als een specialiste op de afdaling en de Super G. In 2002 werd ze zevende in de Wereldbeker en vijfde op de olympische afdaling van Salt Lake City. Een jaar later won ze op het WK in het Zwitserse Sankt-Moritz zilver op de afdaling. Korte tijd later zette ze een punt achter haar carrière. Ze won in totaal vijf WB-manches

[Firestone]

[SIZE="3"]Het zwarte schaap van links[/SIZE]

De filosoof en schrijver Revel verweet de linkse intellectuelen hun gebrek aan kritisch denken.

De Franse auteur Jean-François Revel die op 82-jarige leeftijd is overleden was meer pamflettist dan filosoof, meer journalist dan schrijver. Gedurende een halve eeuw behoorde Revel, samen met wijlen Raymond Aron, tot de meest irritante vlooien in de pels van intellectueel links. De ironie heeft gewild dat Revel zaterdagnacht is gestorven in een hospitaal in de buurt van Parijs, dat uitgerekend de naam Kremlin-Bicêtre draagt.

Revel was erin geslaagd te doen vergeten dat hij onder een pseudoniem schreef, tot een paar jaar geleden zijn zoon Matthieu Ricard als boeddhistische bonze in pij en met ontblote schouder de televisie haalde en in de media menig dubbelinterview opdook waarin de auteur van Het complot der vromen en Noch Marx, noch Jezus zich moest verantwoorden waarom zijn zoon de gebedsmolentjes had verkozen boven de moleculaire biologie waarin hij als onderzoeker excelleerde.

Niemand zou ook hebben kunnen vermoeden dat Jean-François Ricard - een naam die aan het bekendste Franse anijsdrankje doet denken - een zoon van de Provence was. Zijn wieg stond echter in het Quartier Sainte-Marguerite van Marseille. Misschien was het wel zijn Provençaals temperament dat maakte dat de polemist Revel nooit de overdrijving als stijlmiddel heeft geschuwd.

Zoals menig politieke leider die hij later zou bekampen, was Revel zelf een leerling van de jezuïeten. In Parijs volgde hij vervolgens in volle oorlog de befaamde Ecole Normale Supérieure in de rue d'Ulm en liet hij zich niet onbetuigd in het Franse verzet. Hij werd leraar filosofie en woonde een tijdje in Algerije, Mexico en Toscane waar hij een boek over Proust schreef. Een tijd lang dirigeerde hij bij Parijse uitgeverijen (waaronder het anarchistische Pauvert) een aantal reeksen. Zelf maakte hij ophef in 1962 met Cabale des dévots, maar Revel brak pas echt door met Ni Marx, ni Jésus, een politiek essay dat in twintig talen werd vertaald en voornamelijk over de Verenigde Staten gaat. Daarin voorspelde hij in 1970 al dat de revolutie geen socialistische maar een liberale omwenteling zou zijn.

In Frankrijk zelf verwierf Jean-François Revel naam als journalist in de Franse kwaliteitspers, waarin hij een halve eeuw als politiek commentator fungeerde. Hij begon als medewerker bij het linkse France-Observateur, voorloper van Le Nouvel Observateur, had van 1978 tot 1981 de leiding van het centrum-linkse L'Express, waaraan hij al in de jaren zestig als columnist verbonden was. Revel verliet in 1982 dat blad met slaande deuren en zette zijn columns voort bij het eerder rechtse Le Point.

Als schrijver heeft hij een dertigtal werken op zijn naam staan waaronder een (vrij selectieve) Geschiedenis van de Filosofie. Het wijsgerig denken moest volgens Revel uitmunten door helderheid en hij deinsde er dan ook niet voor terug om iemand als de psychoanalyst Jacques Lacan ,,een Mallarmé van de banlieue'' te noemen.

Heeft niet iedereen Revels La tentation totalitaire, dat einde 1975 verscheen, helemaal uitgelezen, dan is ,,de totalitaire verleiding" wel een begrip geworden in de politieke wereld. Revel veegde daarin de vloer aan met het verkapte stalinisme en het onvermogen tot zelfstandig denken bij een groot deel van de linkse beweging.

Hij beklemtoonde het aandeel dat niet alleen de communisten maar de Franse elite in het algemeen daarin had. Het kritisch bewustzijn van links kent geen mislukkingen, of liever gezegd, het is er nooit verantwoordelijk voor. Links wordt altijd weer verslagen door een rechts tegenoffensief, nooit door zijn eigen fouten. ,,Het aantal lieden dat onverantwoorde stellingen heeft verkondigd en het aantal fanatiekelingen is", volgens Revel ,,bij de intellectuelen even groot als bij de andere beroepsgroepen in de samenleving. De waanzin is gewoon evenredig verdeeld over alle partijen."

Die woorden werden hem uiterst kwalijk genomen, hoewel de auteur toen hij ze neerschreef niets anders deed dan herhalen wat zijn collega Pierre Viansson-Ponté al in mei '68 had geschreven: Frankrijk moet zich eens gaan afvragen of het geen schuld draagt in wat er voor moorddadige dingen gebeuren in Afrika en Azië. Een aantal van die bloedige tirannen hebben hun ,,wijsheid'' aan de Franse universiteiten gehaald.

Revels maatschappijvisie bleef erg pessimistisch. In 1984 schreef hij Comment les démocraties finissent, waarin hij zijn gal spuwde over ,,al die aanbeden teksten, zowel van rechts als van links die als om het hardst de vernietiging voorschrijven van de ene helft van de mensheid en de heropvoeding van de andere".

In een van zijn laatste boeken, De Amerikaanse Obsessie (2002), nam hij een uitgesproken standpunt in. Revel verheugde zich over het feit dat Bush en verschillende Europese leiders zich na 11 september 2001 in moskeeën hadden getoond, om te voorkomen dat vooral in de Verenigde Staten de Amerikaanse Arabieren het doelwit zouden worden van onwaardige represailles. Maar hij besloot met te zeggen dat ,,die democratische scrupules Amerikanen en Europeanen tot eer strekken, maar dat zulks ze niet mag blind maken voor de haat tegen het Westen van de meerderheid van de moslims die onder ons leven''.

Toen Frankrijk zich begin 2003 in de VN-Veiligheidsraad uit alle macht verzette tegen de Amerikaanse plannen voor een oorlog tegen Irak, zag Jean-François Revel dat als een bevestiging van de juistheid van zijn stelling dat Frankrijk leed aan een ,,anti-Amerikaanse obsessie".

De jongste jaren leenden vooral extreme liberalen een gretig oor aan de Franse auteur, die in Parijs almaar meer op de achtergrond was geraakt. Ook al omdat hij rechts was ingehaald door modieuzer intellectuelen zoals B.H. Lévy. Senator Jean-Marie Dedecker haalde onlangs nog in een vrije tribune in deze krant Revel aan: ,,Een beschaving die zich voor alles schuldig voelt, ontbreekt de energie en de overtuiging om zichzelf te verdedigen.''

In 1997 publiceerde Jean-François Revel zijn memoires. Daarin vereffent hij een groot aantal rekeningen uit het verleden. Hij gaf het 650 bladzijden tellende boek de titel mee Le voleur dans la maison vide. Die titel ontleende hij aan een boeddhistisch spreekwoord: ,,Iedere mens komt het leven binnen zoals een inbreker in een huis, waarbij hij tot slot van rekening moet vaststellen dat het leeg is." Tot het einde van zijn leven heeft Jean-François Revel alleszins de aandacht van een grote groep medebewoners weten te wekken.

Marcel van Nieuwenborgh in De Standaard van 2/5/2006.

[Kim]

Karel Appel overleden



BRUSSEL - De Nederlandse schilder Karel Appel, boegbeeld van de Cobrabeweging, is op 85-jarige leeftijd overleden. Dat heeft Rudi Fuchs, ex-directeur van het Stedelijk Museum in Amsterdam, vanavond gezegd.

De kunstenaar, boegbeeld van de naoorlogse Cobrabeweging (acroniem van Copenhagen, Brussel, Amsterdam) overleed in de Zwitserse stad Zürich, waar hij woonde. Appel leed onder meer aan een hartkwaal.

Beroemde werken van Appel zijn onder andere de Vrijheidsschreeuw (1948 )en Vragende Kinderen (1949).

Andere bekende leden van Cobra, de 'naiëve' beweging die op 8 november 1948 in Parijs boven de doopvont gehouden, waren de Deen Asger Jorn, de Nederlanders Constant en Corneille en de Belgen Dotremont, Cobbaert en (vanaf 1949) Alechinsky.

[Kim]

Soraya verliest strijd tegen borstkanker



De 37-jarige Colombiaanse zangeres Soraya is woensdag in Florida overleden aan borstkanker. Dat meldt het Amerikaanse muziekblad Billboard. De popster stond verschillende malen in de hitlijsten met zowel Engelstalige als Spaanse nummers. In de jaren negentig debuteerde ze met het album 'On Nights Like This'.

Soraya toerde onder meer met andere muzieksterren zoals Sting en Alanis Morisette en won in 2003 een Latin Grammy voor haar album 'Soraya', die ze zelf produceerde.
In 2000 werd bij haar borstkanker vastgesteld. Ook haar moeder, grootmoeder en tante verloren de strijd tegen de ziekte.

[Kim]

[SIZE=2]Directeur Wereldgezondheidsorganisatie overleden[/SIZE]

Lee Jong-Wook


SEOEL - De algemeen directeur van de Wereldgezondheidsorganisatie (World Health Organisation, WHO), de Zuid-Koreaan Lee Jong-Wook, is vandaag in Genève overleden na een spoedoperatie voor een bloedprop in de hersenen. Dat heeft het Zuid-Koreaanse ministerie van Buitenlandse Zaken bekendgemaakt. Lee werd 61 jaar.
In de Zwitserse stad Genève, waar de WHO haar hoofdzetel heeft, wordt de dood van Lee door de organisatie bevestigd. De WHO-topman werd zaterdagnamiddag onwel tijdens een werkvergadering. Hij werd onmiddellijk overgebracht naar het ziekenhuis van Genève, waar hij een operatie moest ondergaan voor een bloedprop in de hersenen.

Juist nu vindt in Genève de jaarlijkse vergadering van de WHO plaats in de aanwezigheid van een honderdtal ministers. Voor zijn dood liet Christine McNab, de woordvoerster van de WHO, weten dat de gezondheidstoestand van Lee geen problemen zou geven voor de bijeenkomst en dat alles normaal zou verlopen.

Lee Jong-Wook vervulde gedurende twintig jaar verschillende sleutelfuncties binnen de WHO in de strijd tegen besmettelijke ziektes. In 2003 kwam hij aan het hoofd van de internationale gezondheidsorganisatie te staan. Zijn mandaat liep in principe nog tot juli 2008.

De Zuid-Koreaan was de zesde algemeen directeur van de Wereldgezondheidsorganisatie en de tweede directeur van Aziatische oorsprong. Sinds 1948 was die post respectievelijk voor Canada, Brazilië, Denemarken, Japan en Noorwegen. bava

[Nick_]

2 juni 2006

Vince Welnick, de keyboardspeler van de Amerikaanse band Grateful Dead, heeft zichzelf van het leven beroofd.
Welnick was in een depressie beland na het overlijden van Jerry Garcia, de leider van Grateful Dead, in 1995 en het uiteenvallen van de band daarna. Hij was klassiek geschoold en oefende nog steeds uren per dag.
Na het einde van Grateful Dead begon Welnick nog met een eigen band, Missing Man Formation.

[Havana]

15 juni '06 : Lomme Driessens overleden

Ex-ploegleider Lomme Driessens is overledenIn een ziekenhuis in Vilvoorde is Lomme Driessens overleden. Driessens maakte naam en faam als ploegleider in het wielrennen. Hij werd 94 jaar.
Guillaume - Lomme - Driessens begon zijn carrière als wielrenner, maar zou het vooral als ploegleider ver schoppen.(foto Belga)In de jaren '40 startte zijn carrière als masseur en verzorger van de Italiaan Fausto Coppi.
Daarna werkte hij met onder anderen Charly Gaul en Rik Van Looy, die hij tien jaar lang zou begeleiden.
Driessens had nog andere grote kampioenen onder zijn hoede, zoals Eddy Merckx en Freddy Maertens.
Hij werkte ook met namen als Jef en Willy Planckaert, Theo Middelkamp en Agostinho. Maar liefst zeven van zijn renners werden wereldkampioen.
Driessens: "Vechten, dat is mijn temperament"Driessens werkte dus met grote kampioenen, maar hij kon ook van de iets mindere goden winnaars maken.(foto Belga)Hij was een uitstekend motivator, die renners boven zichzelf kon doen uitstijgen.
"De mensen vragen dat ik vecht tegen God en alleman. Dat is dan ook mijn temperament", zei Driessens ooit.
"Liever nog vecht ik dan te werken met een grote coureur. Want als die wint, is het normaal, en als hij verliest, is het de schuld van de ploegleider."
Driessens slaagde er ook vaak in om situaties om te buigen in het voordeel van zijn renners, door bijvoorbeeld coalities met andere ploegen aan te gaan. Ondanks het succes bleef de sluwe ploegleider altijd zichzelf.
Driessens belandde vorige maand in het ziekenhuis na een val bij hem thuis. Hij sukkelde ook met een longontsteking.
(bron: vrtnieuws.net)

[Antoon]

[SIZE="4"]Belgische humorist Raymond Devos overleden[/SIZE]



De Belgische humorist Raymond Devos is donderdag op 83-jarige leeftijd overleden in zijn woning te Saint-Rémy-les-Chevreuse, in de buurt van Parijs, zo is in zijn entourage vernomen. Devos was een bekendheid in de hele Franstalige wereld voor zijn subtiele woordspelletjes en zijn zin voor het absurde. Hij verbleef recent verscheidene maanden lang in een Parijs' ziekenhuis na een beroerte.

Raymond Devos, een komiek voor wie "de lach eigen is aan de mens omdat hij het tegenwicht is van de intelligentie", was bijna vijftig jaar als woordkunstenaar actief. Hij werd in 1922 in het Belgische Moeskroen geboren. Twee jaar later verhuisde hij met zijn ouders naar het noorden van Parijs. In 1931 vestigde het gezin zich in Parijs.

Gedeporteerd
Devos kende een armoedige jeugd. Zijn eerste werk, onmiddellijk nadat hij op 11-jarige leeftijd de school verliet, was dat van hulpje bij een kleermaker. Tijdens de oorlog werd hij naar een Duits werkkamp gedeporteerd. Toen hij vrij kwam, poogde hij zijn droom waar te maken en acteur te worden. Hij nam toneellessen en debuteerde in de "Sexy" in de wijk Pigalle waar hij optrad tussen twee stripteasenummers in.

Nadien trad hij op in de cabarets van Saint-Germain-des Près. Hij werd lid van het rondtrekkend gezelschap van Jacques Fabbri en begon zijn eigen teksten te schrijven. Zijn eerste grote succes op de scène kende hij in 1956 met het nummer La mer est démontée. Dat ontstond nadat hij in een restaurant aan de kelner vroeg waar de zee was. Hij kreeg als antwoord dat hij die op dat ogenblik niet kon zien, want "elle est démontée". Waarop Devos repliceerde: "Et vous la remontez quand?".

Serieus
Devos was in zijn shows zowel entertainer, clown, zanger en talentrijk muzikant. Zo speelde hij op de scène de trombone en de viool met bokshandschoenen aan. Hij nam zijn stiel bijzonder ernstig. De komiek, zo zei hij, "is een mijnheer die de zorgen van anderen op zich neemt, zodat die ervan af zijn".

Hij kende zijn gelijke niet, zowel in woordspelingen, nonsens en gewilde versprekingen. Bewust hield hij zich in zijn conferences niet bezig met de politiek en wees hij vulgaire humor af. De laatste tien jaar van zijn leven diende hij het zachtjes aan te doen, wegen zware hartproblemen. (belga)

[cookie@vws]

Jean Roba, geboren op 28 juli 1930 in Schaarbeek, tekent al van kindsbeen af. Hij begint in de reclame, waar hij als illustrator werkzaam is, en wordt vervolgens studiochef.

Een vriend introduceert hem bij Dupuis, waar hij in 1957 illustraties gaat maken voor de weekbladen SPIROU/ROBBEDOES en BONNES SOIRÉES.

Na zich te hebben warmgelopen met twee "Oom Wims", in samenwerking met Paape, maakt hij een volledig verhaal met zijn eerste eigen personage, "Tioe, de kleine Sioux", en begint op het atelier van Franquin, met wie hij drie verhalen maakt over "Robbedoes en Kwabbernoot" voor het dagblad LE PARISIEN LIBÉRÉ.

Daarnaast maakt hij in 1959, naar een scenario van Maurice Rosy, de eerste avonturen van "Bollie en Billie" in een micro-verhaal "Bollie (en Billie) tegen de mini-haaien". Bollie is geïnspireerd op zijn zoon Philippe, bijgenaamd Boule, Billie op zijn cockerspaniël Bill. Na een eerste proefverhaal krijgen Bollie en Billie een definitieve status als personages met een wekelijkse gagpagina. Dit ritme zal de artiest bijna twintig jaar lang volhouden. In die periode gunt hij ze maar één lang vervolgverhaal ("Globetrotters", in 1982). Eind jaren '80 verhuizen Bollie en Billie naar Dargaud, waar zij, in een iets rustiger tempo, de duizend gags zullen overschrijden.

In zijn productievere jaren, als hij in de kracht van zijn leven is, zal Roba talrijke illustraties maken voor ROBBEDOES, en van 1961 tot 1965 op de cover de grote series van het weekblad aankondigen. Hij maakt "De Sliert", zes lange verhalen op scenario van Vicq en Tillieux en creëert het kleine meisje "Pomme" voor het maandblad RECORD in 1962. Af en toe trakteert hij zichzelf op een kort compleet verhaal voor de Robbedoes-specials, waarin hij andere grafische wegen verkent en personages creëert waarmee hij tot zijn spijt meestal niet door kan gaan.

Het toenemende succes van "Bollie en Billie" dwingt hem "De Sliert" op te geven en het bij de aanzet tot enkele platen te laten van "Les Frères Fratelli", "Jo Toubib et son boy Esculape", "Les Cinq petits anges du Paradis", "La Naissance d'un fantôme". In 1977 wekt hij even Adam in het paradijs tot leven in drie korte verhalen over "Le Sixième jour" voor LE TROMBONE ILLUSTRÉ, een bijlage van SPIROU die helaas maar kort heeft bestaan.

In 1999 presenteren Uitgeverij Dupuis en Dargaud, ter ere van het veertigjarig bestaan van Bollie en Billie, gezamenlijk de complete uitgave van de gags in 27 albums in chronologische volgorde. Het jongetje en zijn hond die nooit ouder worden, hebben inmiddels de grens van 25 miljoen verkochte albums in Frankrijk en België gepasseerd. Ze worden in een stuk of twaalf talen vertaald en illustreren alle mogelijke producten overal ter wereld.

Roba, de son nom d'état-civil Jean Roba, est un auteur de bandes dessinées né le 28 juillet 1930 �* Bruxelles et décédé dans la même ville le 14 juin 2006.

[Nick_]

In Brugge is priester Eric Vanden Berghe (58 ) overleden. De president van het Grootseminarie werd vrijdagnamiddag getroffen door een hartaanval.
Als gerespecteerd theoloog en president van het Brugse Grootseminarie was Vanden Berghe een sleutelfiguur in het bisdom Brugge.

[Nick_]

De Amerikaanse jazzpianist en -componist Hilton Ruiz is op 6 juni op 54-jarige leeftijd overleden. Hij lag in coma sinds hij op 19 mei voor een bar in New Orleans ten val kwam. Hij was daar een dag eerder aangekomen om een videoclip op te nemen voor een cd ten bate van de slachtoffers van de orkaan Katrina.
Ruiz was een allround jazzpianist, maar hij was vooral bekend als vertolker van het Afro-Cubaanse genre. Al op achtjarige leeftijd trad hij op in de Carnegie Recital Hall en zes jaar later nam hij zijn eerste album op. Hij werkte met muzikanten als Tito Puente, Dizzy Gillespie, Betty Carter en Charles Mingus. Sinds het begin van de jaren tachtig speelde hij vooral met zijn eigen bands. Zijn compositie "Something grand" maakt deel uit van de soundtrack van de film American Beauty.