Ceteris paribus, oefening

[MIS]

Oorspronkelijk geplaatst door Robinus V

Ja, je kan via een monetair beleid schulden wegwerken, maar dat komt eigenlijk neer op een zeer effectieve vermogensbelasting, ook al heet het niet zo. De efficiëntie pleit voor het monetaire beleid, maar of vermogensbelasting (of iets dat erop neerkomt en anders heet) de juiste soort van inkomst is, daar ben ik het niet mee eens. Ik ben meer voor een vermogensWINSTbelasting. Dat iemand nu of morgen van zijn spaargeld geniet vind ik positiever dan dat iemand een groter inkomen heeft door een groter startkapitaal van de mama en de papa meegekregen te hebben. Monetair beleid moet zich beperken tot het vermijden van deflatie en de gigantische verspilling die dat tot gevolg heeft.

Robinus, naar mijn mening maak je het iets te complex. Als we in de eerste plaats de schulden wegwerken, dan komt er terug ruimte om andere zaken helderder te zien. Een gezond monetair beleid is daar het middel toe, een aandachtspunt hierbij is om niet terug te hervallen in extremisme en/of vastgeroeste denkpatronen. Je uitspraak 'vermijden van deflatie en de gigantische verspilling die dat tot gevolg heeft' is in deze zeer merkwaardig. Ik denk dat je het hier hebt over de eenzijdig inflatoire conditionering, niet?

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door Robinus V

Samenleving is geen concept dat los staat van individuen. Het is de SOM van alle individuen. Of iets goed of slecht is voor de samenleving, hangt af van de SOM van alle voordelen en nadelen van alle individuen die eraan gekoppeld zijn.

Je geeft dus tenminste toe dat er niet zoiets is als "een samenleving" buiten het feit dat het een verzameling individuen zijn.

Bon, nu hebben we het tweede probleem: hoe wegen we de "goedheid" voor een verzameling individuen, als iets "slechter" is voor de ene en "beter" voor de andere ? HOEVEEL slechter, en HOEVEEL beter ? Is mijn Rolex meer of minder waard dan een andere van de hongerdood redden ? Hoe maak je die som ? Welke gewichten hang je eraan ?

Het is juist dat voor een enkel individu er een duidelijke waardeschaal is, namelijk via zijn keuze: als hij A verkiest boven B, is A meer waard dan B. Maar hoe doe je dat voor een groep van individuen ? Keuzes maken via democratische meerderheid ? Als 60% A verkiest boven B, en 40% verkiest B boven A, dan moeten we stellen dat voor die verzameling individuen, A boven B verkozen is.
Maar nu zijn we weer aangekomen bij de 3 wolven en de 2 schapen die stemmen voor lunch he.

Die 3 wolven vinden dat perfect om die 2 schapen op te peuzelen. De totale egalitaire "goedheid" van deze actie is niet in twijfel te trekken, er zijn er 3 die hun buik vol hebben, en 2 die dood zijn. Voor die 3 was dat "goed" en voor die 2 andere was dat "slecht" ("hoeveel" slecht, "hoeveel" goed ? ) en de som is dus +3 - 2 = +1, was ok.

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door Robinus V

Ja, je kan via een monetair beleid schulden wegwerken, maar dat komt eigenlijk neer op een zeer effectieve vermogensbelasting, ook al heet het niet zo.

Het is niet enkel een vermogenbelasting. Trouwens, het is niet zo erg een vermogenbelasting. Het is enkel een belasting op assets die in de munteenheid zijn uitgedrukt (papieren assets dus, zoals spaartegoeden, leningen en dergelijke). En op contractuele overeenkomsten die in die munteenheid werden uitgedrukt (lonen bijvoorbeeld). Maar assets zoals immobilien, goud, productiekapitaal (aandelen), voetbalploegen.... die worden niet geraakt door die "vermogenbelasting via inflatie". Het gros van de bezittingen van de "smerige rijken" is niks anders dan productiekapitaal, immobilien en dergelijke he.

En een ander neveneffect is dat je het vertrouwen in die munteenheid schaadt omdat je alle contractueel gemaakte afspraken in die munteenheid plots gaat scheeftrekken, wat natuurlijk niet de bedoeling was op het ogenblik dat het contract werd afgesloten. Iemand gaat daar dus bedrogen uitkomen, en iemand gaat daar voordeel mee doen.

Iemand die jou een huis ging bouwen voor 100 000 Euro ging dat doen omdat hij een zekere koopkracht van die 100 000 Euro voorop stelde. Als er nu tussen het tekenen van dat contract, en de uitvoer van de werken, plots een inflatieschok van zeg maar een factor 4 komt, dan is die aannemer mooi gepijpt. Dat was zijn idee niet toen het contract getekend werd.

[Effect]

Oorspronkelijk geplaatst door MIS

De vraag stelt zich wat we nu met die andere 900 mensen gaan doen ? Hier zijn zoals altijd verschillende opties mogelijk. Laat ons hierbij veronderstellen dat ‘geld’ absoluut geen restrictie vormt. Wat zou je dan zelf kiezen ?

Poepsimpel. Die laten we andere producten maken. Twee nieuwe producten voor de prijs van 1 oud. Handig.

Machines zorgen niet voor zelfde productie met minder arbeid maar wel dat men meer kan produceren met dezelfde arbeid.

U maakt dus een compleet fout plaatje door te veronderstellen dat men enkel en alleen 1000 X nodig heeft. Misschien wil de markt wel 1000 X aan de halve prijs en 1000 Y.

[MIS]

Oorspronkelijk geplaatst door Effect

Poepsimpel. Die laten we andere producten maken. Twee nieuwe producten voor de prijs van 1 oud. Handig. Machines zorgen niet voor zelfde productie met minder arbeid maar wel dat men meer kan produceren met dezelfde arbeid. U maakt dus een compleet fout plaatje door te veronderstellen dat men enkel en alleen 1000 X nodig heeft. Misschien wil de markt wel 1000 X aan de halve prijs en 1000 Y.

Misschien is het raadzaam om eerst te lezen wat er staat. We hebben mensen die met product X tevreden zijn, de anderen kunnen product X+1 maken. Hier is keuzevrijheid, en dan ook wordt arbeid verricht in functie van de benodigde productie Product X. Groep A (zij die met het aanbod product X genoeg hebben) en groep B (als deel van groep A) kan dan Product X+1 maken. Groep B kan/mag dan groep A niet infecteren door hun overzadigbare geaardheid. Groep A heeft dan meer vrije tijd, eenvoudig verhaal.

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door Robinus V

Bijvoorbeeld: Je doet een inspanning voor een ander. Vanuit het eigen standpunt bekeken is die inspanning misschien minder leuk dan ontspannen. Maar omdat die ander dan weer iets terugdoet, wordt je zelf beter van die inspanning. Daarop steunt ruil, arbeidsdeling, ... Ook dat is samenleving.

Hola, ik had dit even niet gezien, maar hier ga je de fout in hoor. Dat is niet "samenleven", dat is "zaken doen".

Situatie A:

ik rust mij NU uit;
gij zit in 't zak.
ik word sociaal als een egoist bestempeld en dat kan later nadeel betekenen

Situatie B:

ik help U NU
gij wordt geholpen
nadien doet gij iets voor mij.
ik word sociaal geapprecieerd en dat is ook een investering voor de toekomst waar ik zal kunnen op teren als 't moet


Als ik de balans op maak van situatie A, heb ik:

"ogenblikkelijke consumptie" (rust)

als ik de balans op maak van situatie B, heb ik:

"nu geen consumptie" (ik help U) = investering
gij doet iets voor mij = return on investment.

Ik ga dus uitmaken of ik persoonlijk mijn ogenblikkelijke consumptie (rusten) verkies of niet boven een toekomstig (en misschien onzeker) "gij doet iets voor mij", tezamen met het verschil in "sociaal reputatie kapitaal" dat ik opbouw.

Het is grotendeels een keuze tussen consumptie en investering vanuit mijn standpunt. Heeft niks met het concept "samenleving" te maken, maar alles met "economie" en "zaken doen".

[Effect]

Oorspronkelijk geplaatst door MIS

Misschien is het raadzaam om eerst te lezen wat er staat. We hebben mensen die met product X tevreden zijn, de anderen kunnen product X+1 maken. Hier is keuzevrijheid, en dan ook wordt arbeid verricht in functie van de benodigde productie Product X. Groep A (zij die met het aanbod product X genoeg hebben) en groep B (als deel van groep A) kan dan Product X+1 maken. Groep B kan/mag dan groep A niet infecteren door hun overzadigbare geaardheid. Groep A heeft dan meer vrije tijd, eenvoudig verhaal.

En zo creëert men dus welvaart. Met dank aan het maken van een product met 100 manuren ipv 1000.

[MIS]

Oorspronkelijk geplaatst door Effect

En zo creëert men dus welvaart. Met dank aan het maken van een product met 100 manuren ipv 1000.

Dat geloof ik, en vervolgens overconsumptie door die 900 anderen nog eens hetzelfde te laten produceren. Hoe dom kan het zijn hé.

[Effect]

Oorspronkelijk geplaatst door MIS

Dat geloof ik, en vervolgens overconsumptie door die 900 anderen nog eens hetzelfde te laten produceren. Hoe dom kan het zijn hé.

Tuurlijk niet. Ge laat die 900 iets anders produceren. Zodat we zowel een betaalbare pc als een betaalbare televisie kunnen hebben. Handig toch? Er was een tijd dat laptops 300 000 BEF kostten. Vandaag de dag kunt ge voor minder dan 3000 euro een gezin van 4 kinderen uitrusten met laptops. Dát is hoe het werkt. Met de andere 6000 euro kunt ge nog iets leuks doen. Niets mis met consumptie.

U doet alsof er wereldwijd slechts 1 soort product geproduceerd hoeft te worden. Op dit moment heeft iedere belg, leefloners inclusief, meer luxe dan de romeinse keizers van weleer. Met dank aan het kapitalistische model.

[MIS]

Oorspronkelijk geplaatst door Effect

Tuurlijk niet. Ge laat die 900 iets anders produceren. Zodat we zowel een betaalbare pc als een betaalbare televisie kunnen hebben. Handig toch? Er was een tijd dat laptops 300 000 BEF kostten. Vandaag de dag kunt ge voor minder dan 3000 euro een gezin van 4 kinderen uitrusten met laptops. Dát is hoe het werkt. Met de andere 6000 euro kunt ge nog iets leuks doen. Niets mis met consumptie. U doet alsof er wereldwijd slechts 1 soort product geproduceerd hoeft te worden. Op dit moment heeft iedere belg, leefloners inclusief, meer luxe dan de romeinse keizers van weleer. Met dank aan het kapitalistische model.

Misschien raadzaam om eerst te kijken naar de start van de oefening. Aangezien je er toch over begint, vraagje. Wat is de inhoud van Product X ?

[Effect]

Oorspronkelijk geplaatst door MIS

Misschien raadzaam om eerst te kijken naar de start van de oefening. Aangezien je er toch over begint, vraagje. Wat is de inhoud van Product X ?

De oefening is incompleet maar vraagt wel wat ik met die andere 900 mensen zou doen. Awel ik vervolledig de oefening zodat hij de werkelijkheid benadert => 900 manuren om meer welvaart te creëren. Geweldig toch? Ik ben blij met mijn i7 pc aan 700 euro, gij ook of betaalde ge liever nog altijd 3000 euro voor een 8088?

[Robinus V]

Oorspronkelijk geplaatst door MIS

Robinus, naar mijn mening maak je het iets te complex. Als we in de eerste plaats de schulden wegwerken, dan komt er terug ruimte om andere zaken helderder te zien. Een gezond monetair beleid is daar het middel toe, een aandachtspunt hierbij is om niet terug te hervallen in extremisme en/of vastgeroeste denkpatronen.

Een gezond monetair beleid is niet voldoende. Nog meer inflatie dan vandaag veroorzaken is niet meer gezond. Wat we wel kunnen doen, is het extra geld in handen geven van de staat (met bijhorende staatsbank) in plaats van in handen van privé-banken. Dat zou voor sterke afbouw van de staatsschuld zorgen, en de privé-banken moeten dan (na een overgangsperiode) maar overleven zoals een ander privé-bedrijf dat doet.

Oorspronkelijk geplaatst door MIS

Je uitspraak 'vermijden van deflatie en de gigantische verspilling die dat tot gevolg heeft' is in deze zeer merkwaardig. Ik denk dat je het hier hebt over de eenzijdig inflatoire conditionering, niet?

Ja. Bij constante deflatie (dat optreedt in het libertaire ideaal) is er een constante stimulans om te investeren in plaats van te consumeren, omdat dat vanuit individueel standpunt 'veel opbrengt', om dan achteraf meer te kunnen consumeren. Bij stijgende investering en bijhorende productie en dalende consumptie tegelijkertijd (van zij die iets opzij kúnnen zetten) ga je steeds een teveel aan producten hebben en, ook weer vanuit individueel standpunt bekeken, is het vaak opportuun om dat teveel te vernietigen, uiteraard zonder dat de milieu-impact vernietigd wordt. Zowel inflatoir monetair beleid als belasting gelinkt aan vervuiling zijn middeltjes om overproductie tegen te houden.

[Robinus V]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Je geeft dus tenminste toe dat er niet zoiets is als "een samenleving" buiten het feit dat het een verzameling individuen zijn.

Natuurlijk. Wat zou het anders kunnen zijn? Je hebt dus al heel je leven niet begrepen wat ik en allicht ook anderen zeiden.

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Bon, nu hebben we het tweede probleem: hoe wegen we de "goedheid" voor een verzameling individuen, als iets "slechter" is voor de ene en "beter" voor de andere ? HOEVEEL slechter, en HOEVEEL beter ? Is mijn Rolex meer of minder waard dan een andere van de hongerdood redden ? Hoe maak je die som ? Welke gewichten hang je eraan ?

Het is juist dat voor een enkel individu er een duidelijke waardeschaal is, namelijk via zijn keuze: als hij A verkiest boven B, is A meer waard dan B. Maar hoe doe je dat voor een groep van individuen ?

We zien dat álle individuen in de eerste plaats willen overleven vooraleer luxeproducten te kopen. We kunnen dus algemeen stellen dat een basis aan verlangens die voor iedereen (min of meer) hetzelfde is meer waard is dan luxeproducten.

Ook een algemene trend, logischerwijze, is dat een verlangen steeds groter is dan het volgende, zoals je zelf al aangeeft. Los van de verschillen in verlangens, die algemene trend geeft aan dat een redelijk gelijke verdeling beter voor het algemeen welzijn moet zijn dan een extreem ongelijke verdeling. Hierin dient uiteraard niet te ver gegaan te worden; niet iedereen hecht evenveel belang aan materiële welvaart, en ook moet meer produceren voor meer beloning zorgen, voor ieder goed. De verhoudingen helemaal laten ontsporen, zodat een meerderheid enkel het levensnoodzakelijke heeft en een kleine minderheid alle rest, is vanuit het standpunt van algemene welvaart echter een slecht idee.

En om die verschillende individuen toe te staan hun verlangens na te streven die ook verschillend zijn, is marktwerking een goed idee. Doch dat staat niet lijnrecht tegenover een basis voorzien voor iedereen en het niet laten ontsporen van verhoudingen.

Uiteraard ga ik ervan uit dat het ene individu niet superieur is aan het andere, in die zin dat hij of zij 'belangrijkere behoeften' zou hebben. En dat sluit niet uit dat het 'een goed idee voor de samenleving' kan zijn om zij die meer voor de samenleving doen meer te belonen.

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Hola, ik had dit even niet gezien, maar hier ga je de fout in hoor. Dat is niet "samenleven", dat is "zaken doen".

...

Het is grotendeels een keuze tussen consumptie en investering vanuit mijn standpunt. Heeft niks met het concept "samenleving" te maken, maar alles met "economie" en "zaken doen".

Zaken doen steunt op samenleven. Je mag proberen, maar ik denk niet dat je kan ruilen zonder een samenleving; je kan niet ruilen zonder samen te leven. Je moet iets doen voor een gedeelte van de samenleving om zelf iets in ruil te krijgen. Dat is zaken doen. En daar wordt de samenleving beter van, want zonder ruil/samenwerking kan bijna niemand zelfs maar overleven.

[Robinus V]

Oorspronkelijk geplaatst door Effect

De oefening is incompleet maar vraagt wel wat ik met die andere 900 mensen zou doen. Awel ik vervolledig de oefening zodat hij de werkelijkheid benadert => 900 manuren om meer welvaart te creëren. Geweldig toch? Ik ben blij met mijn i7 pc aan 700 euro, gij ook of betaalde ge liever nog altijd 3000 euro voor een 8088?

Er is hier helemaal niemand die in vraag stelt of technologische vooruitgang en stijgende productiviteit wel goed is. (Of dat denk ik toch.)

Het vraagstuk gaat over "Wat ná de vooruitgang?" Mag ieder voor zichzelf beslissen om dankzij de hogere productiviteit (a) met minder uren evenveel te produceren en consumeren of (b) extra producten te maken en consumeren? Of moeten anderen dat beslissen, via het principe geld = macht?

Kiezen we voor de eerste optie, dan wordt de markt uiteraard minder vrij, maar niemand wordt er slechter van en de individuen binnen de markt zijn net méér vrij. Iedereen kiest dan vrij; niemand staat een individu in de weg om meer van vrije tijd te genieten en niemand staat een ander individu in de weg om meer te produceren. Enkel de dwang van de markt valt weg.

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door Robinus V

We zien dat álle individuen in de eerste plaats willen overleven vooraleer luxeproducten te kopen. We kunnen dus algemeen stellen dat een basis aan verlangens die voor iedereen (min of meer) hetzelfde is meer waard is dan luxeproducten.

Ah, bon en waar is dat goed voor ???
Wat een gek idee !

Is het niet veel beter dat men streeft naar een elite die tenminste veel in luxe kan leven ? Zelfs al is dat ten koste van levens die anders toch niet heel veel waard zouden zijn want gewoon maar zouden overleven ?

Ik zou denken dat als er een doel is, het doel is van zo luxueus mogelijk en een zo fantastisch mogelijk leven te leiden. Het zou dus raar zijn om sommigen die luxe en dat fantastisch leven te ontzeggen, gewoon omdat er andere kruipdieren nog moeten "leven" he.

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door Robinus V

Er is hier helemaal niemand die in vraag stelt of technologische vooruitgang en stijgende productiviteit wel goed is. (Of dat denk ik toch.)

Het vraagstuk gaat over "Wat ná de vooruitgang?" Mag ieder voor zichzelf beslissen om dankzij de hogere productiviteit (a) met minder uren evenveel te produceren en consumeren of (b) extra producten te maken en consumeren? Of moeten anderen dat beslissen, via het principe geld = macht?

Kiezen we voor de eerste optie, dan wordt de markt uiteraard minder vrij, maar niemand wordt er slechter van en de individuen binnen de markt zijn net méér vrij. Iedereen kiest dan vrij; niemand staat een individu in de weg om meer van vrije tijd te genieten en niemand staat een ander individu in de weg om meer te produceren. Enkel de dwang van de markt valt weg.

Maar in de perfect vrije markt is dat natuurlijk zo he ! Je mag daar zelf kiezen hoeveel je werkt, en dus hoeveel je zal verdienen. Part-time werken kan toch ? Daar is toch geen enkel probleem mee ?

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door Robinus V

De verhoudingen helemaal laten ontsporen, zodat een meerderheid enkel het levensnoodzakelijke heeft en een kleine minderheid alle rest, is vanuit het standpunt van algemene welvaart echter een slecht idee.

Dat is enkel maar zo omdat je je eigen "weegfunctie" hebt ingevoerd he. Dat je "basisnoden voor sukkelaars" hoger aan waarde inschat dan de marktprijs, en "luxeproducten voor rijke stinkerds" lager aan waarde inschat dan de marktprijs.

Dat mijn Rolex volgens de markt 5 000 keer meer waard is dan het brood dat die sukkelaar van de honger afhelpt, zou je dus moeten inrekenen dat ikke een Rolex hebben 5 000 keer meer "geneugte" betekent dan die sukkelaar die zijn brood van 1 Euro oppeuzelt. (*)

Want indien je de waarde van bevredigde behoeften zou inschatten AAN marktprijs, dan zou de "som van bevredigingen" gewoon gelijk zijn aan het BNP, onafhankelijk van hoe het verdeeld zou zijn.

(*) BTW, ik heb geen Rolex en ook helemaal geen zin om er een te hebben, die "ik" ben ik niet he.

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door Robinus V

Kiezen we voor de eerste optie, dan wordt de markt uiteraard minder vrij, maar niemand wordt er slechter van en de individuen binnen de markt zijn net méér vrij. Iedereen kiest dan vrij; niemand staat een individu in de weg om meer van vrije tijd te genieten en niemand staat een ander individu in de weg om meer te produceren. Enkel de dwang van de markt valt weg.

De "dwang van de markt" is niks anders dan de "vrije keuze van iedereen" he. Het idee dat de markt "dwingt" is net zo krankzinnig als het verpersoonlijken van een "maatschappij" of "samenleving". De "markt" is niks anders dan het geheel van keuzes van de mensen die in die markt aanwezig zijn.

[Effect]

Oorspronkelijk geplaatst door Robinus V

Er is hier helemaal niemand die in vraag stelt of technologische vooruitgang en stijgende productiviteit wel goed is. (Of dat denk ik toch.)

Het vraagstuk gaat over "Wat ná de vooruitgang?" Mag ieder voor zichzelf beslissen om dankzij de hogere productiviteit (a) met minder uren evenveel te produceren en consumeren of (b) extra producten te maken en consumeren? Of moeten anderen dat beslissen, via het principe geld = macht?

Kiezen we voor de eerste optie, dan wordt de markt uiteraard minder vrij, maar niemand wordt er slechter van en de individuen binnen de markt zijn net méér vrij. Iedereen kiest dan vrij; niemand staat een individu in de weg om meer van vrije tijd te genieten en niemand staat een ander individu in de weg om meer te produceren. Enkel de dwang van de markt valt weg.

Niemand verplicht u überhaupt om een computer te kopen. Niemand verplicht u een gsm te hebben en niemand verplicht u om een duur huis te hebben. Een huis van 1 kamer met enkel een bed, een moestuin+kippenren en een gasvuur is in principe genoeg. Als u daarmee tevreden bent, en u bekostigt dat met eigen arbeid, dan heb ik daar geen probleem mee. Met 10 uur per week werken heeft u daar voldoende geld voor. Uw keuze.

Ik kies om hard te werken om mij, mijn vriendin en mijn toekomstige kinderen net iets meer te bieden.

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door Robinus V

Een gezond monetair beleid is niet voldoende. Nog meer inflatie dan vandaag veroorzaken is niet meer gezond. Wat we wel kunnen doen, is het extra geld in handen geven van de staat (met bijhorende staatsbank) in plaats van in handen van privé-banken.

Nu is de vraag alleen maar waarom er überhaupt extra geld bijgedrukt moet worden. De staat doet daar enkel maar onnozelheden mee, dus ik zie niet goed in waarom het aan de staat gegeven moet worden. Aan de prive banken ook niet uiteraard. Eigenlijk aan niemand. Er is geen reden dat er ergens betaalmiddel tevoorschijn komt dat niet tegenover reele asset productie staat (seigneurage, een sjiek woord voor valsmunterij).

Ja. Bij constante deflatie (dat optreedt in het libertaire ideaal) is er een constante stimulans om te investeren in plaats van te consumeren, omdat dat vanuit individueel standpunt 'veel opbrengt', om dan achteraf meer te kunnen consumeren.

Eigenlijk is het complexer. Wat er bij deflatie gebeurt is dat oppotten een rendabele onderneming wordt, in plaats van gedwongen te worden om in de financiele sector risico te kopen. Dat kan nog altijd natuurlijk.

En het mooie eraan is dat de deflatie gelijk is aan de economische groei. Dat wil zeggen dat je opgepotte geld in koopkracht groeit zoals de economie, maw je hebt een soort van "geindexeerde spaarpot", geindexeerd op de economische groei. Dat is trouwens precies wat je vandaag bekomt als je een "volledige beleggingsportefeuille" hebt over alle bedrijven: dan zal die ook gemiddeld groeien in waarde zoals de economische groei.
Investeren in zo een deflatoire situatie is dus interessant als je in "snelle groei" sectoren zal investeren, die sneller dan de gemiddelde economische groei groeien. Alle andere vormen van investering zijn minder goed dan "oppotten".

Wat dat wil zeggen is dat daar waar in een inflatoire situatie de valsmunter (de staat en de "banken van eerste lijn") via seigneurage GAAN LOPEN MET ALLE ECONOMISCHE GROEI (en nog wat meer) zonder het minste risico, en daardoor de gewone spaarder tot GROTERE RISICO's voor KLEINERE REELE OPBRENGT gedwongen wordt (en dus een gigantische financiele sector doet ontstaan), in deze deflatoire situatie enkel mensen die boven de normale economische groei opbrengst willen zien, gaan investeren in de financiele sector en anderen gewoon gaan oppotten.

Dat oppotten zelf veroorzaakt zelf ook een extra deflatie, en er zou dus een risico kunnen bestaan van deflatoire "runaway". Hyperdeflatie, als het ware. De deflatie neemt zulke proporties aan, dat niemand nog 1 muntstukje wil uitgeven, want morgen kan hij daar 10 keer meer spul voor kopen dan vandaag. Op dezelfde manier als een hyperinflatie een hyperconsumptie aanmoedigt, zal een hyperdeflatie een totale economische stilstand bewerkstelligen.

Maar in tegenstelling tot een hyperinflatie is een hyperdeflatie eigenlijk geen probleem, want vroeg of laat wil je - als je een normaal mens bent - toch van dat gigantische fortuin dat je opgepot hebt, gaan genieten, en ga je toch uitgeven he. Op dat ogenblik stopt de hyperdeflatie, en bekomen we een stabilisatie van de prijzen.
Mensen hebben dan een zekere hoeveelheid cash opgepot (die meer waard lijkt te zijn dan hij is, omdat van zodra ze dat uitgeven, er een inflatoir effect is dat de rest minder waard maakt), en consumeren met de rest.

Je kan enkel leningen aangaan als men verwacht dat je boven de economische groei zal uitsteken. Anders verkiest men van op te potten.

Bij stijgende investering en bijhorende productie en dalende consumptie tegelijkertijd (van zij die iets opzij kúnnen zetten) ga je steeds een teveel aan producten hebben en, ook weer vanuit individueel standpunt bekeken, is het vaak opportuun om dat teveel te vernietigen, uiteraard zonder dat de milieu-impact vernietigd wordt. Zowel inflatoir monetair beleid als belasting gelinkt aan vervuiling zijn middeltjes om overproductie tegen te houden.

Overproductie is een mythe. Er is juist geen bijzondere investering, tenzij je de fase van hyperdeflatie bedoelt waarbij er economische stagnatie optreedt, tot iedereen zich steenrijk acht, en van zijn fortuin zal willen genieten.