abortus het grote taboe voor sommigen

[JimmyB]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

Waarom "moet" men ergens een grens trekken? Om welke reden? Als men ervan uitgaat dat de vrouw op om het even welk ogenblik van de zwangerschap "de baas is over haar eigen buik", dan maakt het toch niet uit of een kind in de moederschoot tien weken, twee of acht maanden is? Naar welk ethisch beginsel wordt hier de grens dan wel getrokken?

Het is geen ethisch beginsel. Het is een praktisch element.

We gaan uit van het volgende. Kort na de conceptie spreken we nog niet van een individu. Het is letterlijk een handvol cellen. Er is potentieel van een individu maar het is er nog lang niet.

Een geboren kind van 2 jaar is duidelijk een individu. Daar zal niemand over twijfelen.

Dus tussen de conceptie en 2 jaar gaat de bevruchte eicel over van niet-individu naar individu. Wanneer dit gebeurt is vatbaar voor discussie, maar men kan met zekerheid stellen dat een foetus de eerste 5-tal maanden na conceptie nog niet echt een individu is.

Dan komt natuurlijk de vraag waarom men zou wachten tot 5 maanden om een abortus uit te voeren. In normale omstandigheden is daar geen reden toe. Te lang wachten zou de het lichaam van de vrouw zwaarder belasten dan nodig dus vandaar dat een termijn van ongeveer 3 maanden een goede grens is.

[JimmyB]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

En na de geboorte komen er nog ongemakken: soms slapeloze nachten, doktersbezoek, kindje eten geven... M.a.w. als de ongemakken tijdens de zwangerschap een reden zijn tot het recht op eliminatie, dan kan men dat logischerwijze doortrekken tot na de geboorte.

Dit is ook weer fout. Eenmaal het kind geboren is en men wenst het niet kan men het afstaan ter adoptie.

Nu zult u zeggen, waarom kan men dit niet onmiddelijk beslissen ipv over te gaan tot abortus. De reden is dat eenmaal het kind geboren is, het leed geleden is, terwijl in het geval van abortus men het ergste nog kan vermijden.

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door maddox

Als U die vraag stelt, dan weten we in 1 keer waarom U uw standpunt verdedigd.

Verklaar me toch even: waarom plaatst u de twijfel bovenaan als er sprake is bijvoorbeeld in een stabiel huwelijk waar beide partners zeker zijn van elkaars trouw?

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door JimmyB

Dit is ook weer fout. Eenmaal het kind geboren is en men wenst het niet kan men het afstaan ter adoptie.

Nu zult u zeggen, waarom kan men dit niet onmiddelijk beslissen ipv over te gaan tot abortus. De reden is dat eenmaal het kind geboren is, het leed geleden is, terwijl in het geval van abortus men het ergste nog kan vermijden.

Dat is helemaal niet fout: na de geboorte zijn er ongemakken. Daar gaat het nu eenmaal over. Adoptie is geen abortus, beste.

Wat is dan wel "het ergste" wat te vermijden valt door abortus?

[bembem]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

Wat wou u dan wel zeggen?

Dat het een natuurlijke reflex is van niet opgewekt te zijn met iets "onnatuurlijks" namelijk dat in de natuur niet voorbestemd was leefbaar te zijn...

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door JimmyB

Het is geen ethisch beginsel. Het is een praktisch element.

We gaan uit van het volgende. Kort na de conceptie spreken we nog niet van een individu. Het is letterlijk een handvol cellen. Er is potentieel van een individu maar het is er nog lang niet.

Een geboren kind van 2 jaar is duidelijk een individu. Daar zal niemand over twijfelen.

Dus tussen de conceptie en 2 jaar gaat de bevruchte eicel over van niet-individu naar individu. Wanneer dit gebeurt is vatbaar voor discussie, maar men kan met zekerheid stellen dat een foetus de eerste 5-tal maanden na conceptie nog niet echt een individu is.

Dan komt natuurlijk de vraag waarom men zou wachten tot 5 maanden om een abortus uit te voeren. In normale omstandigheden is daar geen reden toe. Te lang wachten zou de het lichaam van de vrouw zwaarder belasten dan nodig dus vandaar dat een termijn van ongeveer 3 maanden een goede grens is.

In uw bericht zitten er twee sporen die van een heel andere aard zijn. Eerst heeft u het over het individu. Echter, nergens vernemen we wat "een individu" juist is, wanneer het kantelmoment van "hoopje cellen" naar individu zich voordoet en of dit individu zich voor of slechts na de geboorte situeert.

Waarom wachten? Daar gaat het niet om. Als men meent dat de vrouw "baas is in eigen buik", dan is dat geen algemeen geldend principe, ook al zou het voor die vrouw lichamelijk wat lastiger vallen.

Zijn er trouwens "normale omstandigheden" die nopen tot een abortus? Uw omschrijving doet toch wat raar aan.

[JimmyB]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

Dat is helemaal niet fout: na de geboorte zijn er ongemakken. Daar gaat het nu eenmaal over. Adoptie is geen abortus, beste.

Wat is dan wel "het ergste" wat te vermijden valt door abortus?

Het ergste? Alle kwalen die bij een zwangeschap kunnen komen kijken. En soms zijn dit er nogal wat.

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door bembem

Dat het een natuurlijke reflex is van niet opgewekt te zijn met iets "onnatuurlijks" namelijk dat in de natuur niet voorbestemd was leefbaar te zijn...

Een pasgeboren baby is volgens uw benadering ook niet "leefbaar". Geen enkele baby kan "op eigen benen staan": het heeft maandenlang hulp en bijstand nodig.

[Nietzsche]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

U begint rondjes te draaien.

Nee, ik blijf juist heel autistisch bij mijn punt. Het is de vrouw die beslist of ze de foetus/embryo/kind ter wereld brengt of niet.

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door JimmyB

Het ergste? Alle kwalen die bij een zwangeschap kunnen komen kijken. En soms zijn dit er nogal wat.

Als vader van een groot gezin heb ik verschillende zwangerschappen van nabij meegemaakt. Bij bepaalde had mijn vrouw totaal geen last. Bij andere wel. Je kan er echt geen lijn in trekken. Sommige van onze kinderen waren na de geboorte goede slapers, twee waren de eerste maand huilbaby's. Ik kan u verzekeren dat dit soms zwaarder weegt dan bepaalde zwangerschapsongemakken.

Als u vader bent, weet u dat wel.

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door Nietzsche

Nee, ik blijf juist heel autistisch bij mijn punt. Het is de vrouw die beslist of ze de foetus/embryo/kind ter wereld brengt of niet.

Lees ik hier nu in: dat is mijn standpunt, maar ik kan het niet motiveren?!

[JimmyB]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

In uw bericht zitten er twee sporen die van een heel andere aard zijn. Eerst heeft u het over het individu. Echter, nergens vernemen we wat "een individu" juist is, wanneer het kantelmoment van "hoopje cellen" naar individu zich voordoet en of dit individu zich voor of slechts na de geboorte situeert.

Dit heb ik bewust in het ongewisse gelaten, er is een zeer grote grijze zone.

Waarom wachten? Daar gaat het niet om. Als men meent dat de vrouw "baas is in eigen buik", dan is dat geen algemeen geldend principe, ook al zou het voor die vrouw lichamelijk wat lastiger vallen.

Strikt ethisch gezien is dit correct. Vandaar dat ik het dan ook had over praktische elementen.

Zijn er trouwens "normale omstandigheden" die nopen tot een abortus? Uw omschrijving doet toch wat raar aan.

Met normaal bedoel ik dat er geen medische of psychische complicaties zijn.

[Clearly view]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

Om welke reden dan wel? Is een kind met bepaalde afwijkingen dan minder mens?

Je kan hier opnieuw maanden gaan palaveren over het zelfde.

Is een ongeboren vrucht een mens ?

Is het menselijk een ongeboren vrucht waarvan je weet dat het hulpbehoevend zal zijn, te laten groeien tot het in die hulpbehoevende situatie terecht komt en wel of niet zal beginnen begrijpen en lijden onder die beperking.

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door JimmyB

Dit heb ik bewust in het ongewisse gelaten, er is een zeer grote grijze zone.

Hoezo? Dus, u bent bereid een beslissing te laten nemen over leven en dood, terwijl u niet goed weet waarover men juist beslist?

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door Clearly view

Je kan hier opnieuw maanden gaan palaveren over het zelfde.

Is een ongeboren vrucht een mens ?

Is het menselijk een ongeboren vrucht waarvan je weet dat het hulpbehoevend zal zijn, te laten groeien tot het in die hulpbehoevende situatie terecht komt en wel of niet zal beginnen begrijpen en lijden onder die beperking.

Mijn antwoorden zijn ondubbelzinnig: "Ja, een ongeboren vrucht is menselijk leven. En daarom iedere bescherming waard."

Ik stel even vast dat er omgekeerd geen duidelijkheid kan verschaft worden.

[JimmyB]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

Als vader van een groot gezin heb ik verschillende zwangerschappen van nabij meegemaakt. Bij bepaalde had mijn vrouw totaal geen last. Bij andere wel. Je kan er echt geen lijn in trekken. Sommige van onze kinderen waren na de geboorte goede slapers, twee waren de eerste maand huilbaby's. Ik kan u verzekeren dat dit soms zwaarder weegt dan bepaalde zwangerschapsongemakken.

Als u vader bent, weet u dat wel.

Ik ben vader en ik ken de ongemakken.

Maar ik heb vrouwen gekend die heel erg afgezien hebben tijdens de zwangerschap. Alles uitbraken zodat ze een paar weken in het ziekenhuis moesten doorbrengen met een baxter.

Dit grensde aan het onmenselijke. Neem daarbij dat men het kind niet echt wil, dan vraag ik me toch af waarom de vrouw dan door deze hel zou moeten gaan.

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door JimmyB

Strikt ethisch gezien is dit correct. Vandaar dat ik het dan ook had over praktische elementen.

Met de huidige medische wetenschap zijn er geen praktische elementen die ingeroepen kunnen worden als bezwaar.

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door JimmyB

Met normaal bedoel ik dat er geen medische of psychische complicaties zijn.

Dus, u ziet abortus als iets wat enkel mag uitgevoerd worden bij "medische of psychische complicaties"? Dat is alvast strenger dan wat de Belgische wetgeving toelaat.

[JimmyB]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

Hoezo? Dus, u bent bereid een beslissing te laten nemen over leven en dood, terwijl u niet goed weet waarover men juist beslist?

Voor de grijze zone is het zwart en na de grijze zone is het wit. In de zwarte zone moet dit inderdaad zonder problemen kunnen.

Zie mijn eerder uitleg desbetreffende.

[JimmyB]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

Dus, u ziet abortus als iets wat enkel mag uitgevoerd worden bij "medische of psychische complicaties"? Dat is alvast strenger dan wat de Belgische wetgeving toelaat.

Waar zou ik dit beweerd hebben. Ik heb gesteld dat 3 maanden een redelijk grens is in 'normale omstandigheden'. Dit zou langer kunnen in het geval van medische of psychische complicaties.