Bloemlezing uit de werken van Hegel.

[Piero]

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

... Het denken of voorstellen, dat slechts een bepaald Zijn, het Daar-Zijn, op het oog heeft, is terug te voeren op het bovengenoemde begin van de wetenschap, dat werd gemaakt door Parmenides.

Dit heb je al eens besproken.



Het uitgangspunt van Parmenides is dat de rede leert dat je alleen een Zijn kunt denken, niet een niet-Zijn. Tegenover het Zijnde staat niets, dus ook niet het denken: "Denken en Zijn is één en hetzelfde". Als iets gedacht wordt is het onmogelijk te zeggen dat het "niet is".

Dat klopt niet. Want
denken en opmerken dat iets bestaat of moet bestaan impliceert bewustzijn van het tegendeel. Beide bestaan in het denken.

De opmerking het is mooi, of dat is waar impliceert bewustzijn van het tegendeel. Daar staat een boom, impliceert dat een boom ook kan verdwijnen of ergens anders kan staan.

Wat Parmenides opmerkt is dat men kennis niet kan ontkennen - of men moet veinzen en huichelen, dat wist ik niet.
Of anders dat men zich niet bewust is van hetgeen men niet kent.
Dat is geen ontologie van het zijn.
Deze kwestie is rechtskundig interessant.

"Wat niet weet wat niet deert."
"Waar geen wet is daar is geen overtreding."
Daar kan men ook alle kanten mee op.

"Leert de natuur niet dat het een schande is voor een man om lang haar te dragen - terwijl het een vrouw tot eer strekt?" aldus ene Paulus. Of dat waar is weten we niet, en het doet er niet toe. We weten alleen de mening van Paulus, die het nodig vond om dat op te schrijven. Een leeuw heeft manen, een leeuwin niet. Hegel heeft veel geschreven over zijn en niet zijn. Maar was hij jurist? Wat vond hij van empirische kennis?
Meten is weten.
Zinvol of nutteloos?

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

Dit heb je al eens besproken.

Dan is het goed om het nog eens te bespreken, zodat jij tenminste kunt reageren.

Het uitgangspunt van Parmenides is dat de rede leert dat je alleen een Zijn kunt denken, niet een niet-Zijn. Tegenover het Zijnde staat niets, dus ook niet het denken: "Denken en Zijn is één en hetzelfde". Als iets gedacht wordt is het onmogelijk te zeggen dat het "niet is".

Dat klopt niet. Want
denken en opmerken dat iets bestaat of moet bestaan impliceert bewustzijn van het tegendeel. Beide bestaan in het denken.

Inderdaad.

De opmerking het is mooi, of dat is waar impliceert bewustzijn van het tegendeel. Daar staat een boom, impliceert dat een boom ook kan verdwijnen of ergens anders kan staan.

Inderdaad, ik ben blij dat je het nu eindelijk begrijpt: de eenheid van tegendelen.
Dat is Hegel, overigens ook al door Heraclitus begrepen.

Wat Parmenides opmerkt is dat men kennis niet kan ontkennen - of men moet veinzen en huichelen, dat wist ik niet.

Parmenides ontkent alle kennis wel, alleen het ZIJN niet.

Of anders dat men zich niet bewust is van hetgeen men niet kent.

Toch zegt men: "dit of dat weet ik niet!"

Dat is geen ontologie van het zijn.
Deze kwestie is rechtskundig interessant.

Je springt wel van de hak op de tak.

"Wat niet weet wat niet deert."

Juist het onbewuste kan een hoop ellende veroorzaken, dus wat men niet weet.

"Waar geen wet is daar is geen overtreding."
Daar kan men ook alle kanten mee op.

De Bijbel bewijst het tegendeel dat er al veel zonde was voordat Mozes zijn wetten had verkondigd.

"Leert de natuur niet dat het een schande is voor een man om lang haar te dragen - terwijl het een vrouw tot eer strekt?" aldus ene Paulus. Of dat waar is weten we niet, en het doet er niet toe. We weten alleen de mening van Paulus, die het nodig vond om dat op te schrijven. Een leeuw heeft manen, een leeuwin niet. Hegel heeft veel geschreven over zijn en niet zijn. Maar was hij jurist?

Over de eenheid van goed en kwaad heeft hij helaas niet geschreven, dat heb ik wel gedaan.
Maar hij heeft wel zijn Rechtsfilosofie geschreven en wist dus wel veel van het recht af.

Wat vond hij van empirische kennis?

Dan moet je zijn natuurfilosofie lezen.

Meten is weten.

Dis jij loopt met je meetlat op zak? ...

Zinvol of nutteloos?

Nuttig maar niet erg zinvol, behalve dan als je daar zo zin in hebt.
Dat is dan de eenheid van tegendeel dat het nut ook zinvol kan zijn en andersom.

[Piero]

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

.
Filosofisch als subject en predicaat.
Het predicaat is datgene wat over God gezegd wordt.
Dat geldt ook voor God IS.

Het zuivere zijn: ... God is dood.

Maak je geen zorgen, want Jezus leeft! (politieke partij).
En ook Jezus redt !!!

In de logica is een predikaat een symbool dat een eigenschap of een relatie vertegenwoordigt. In de formule van de eerste orde is het symbool bijvoorbeeld een predikaat dat van toepassing is op de individuele constante.

God is betekent niets want het is geen gebruikelijke uitdrukking.
God bestaat betekent god leeft.

Zo ook "Harrie bestaat" betekent Harrie leeft.
Andere predikaten, Harrie zwetst en dramt.
En uiteindelijk "Harrie is dood".

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

Het zuivere zijn: ... God is dood.

God leeft in alle eeuwigheid.

Maak je geen zorgen, want Jezus leeft! (politieke partij).
En ook Jezus redt !!!

Niet Jezus redt, maar de microgoden redden en vernietigen eveneens.

In de logica is een predikaat een symbool dat een eigenschap of een relatie vertegenwoordigt. In de formule van de eerste orde is het symbool bijvoorbeeld een predikaat dat van toepassing is op de individuele constante.

Een predicaat is geen symbool.
Een symbool is slechts een uiterlijk teken met een betekenis.
Maar een predicaat zegt iets over het onderwerp.

God is betekent niets want het is geen gebruikelijke uitdrukking.
God bestaat betekent god leeft.

Je spreekt jezelf tegen.

Zo ook "Harrie bestaat" betekent Harrie leeft.
Andere predikaten, Harrie zwetst en dramt.
En uiteindelijk "Harrie is dood".

Harrie leeft en is de Waarheid, maar Piero leutert maar wat omdat hij niks van Harrie wil weten.

[Piero]

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

... Een predicaat is geen symbool.
Een symbool is slechts een uiterlijk teken met een betekenis.
Maar een predicaat zegt iets over het onderwerp.

Een woord is een symbool of teken.
Een predicaat is een woord dat iets zegt over het onderwerp in een zin.

"God is" is geen zin want het predicaat ontbreekt.
"De appel is", betekent ook niets.

[Piero]

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

Inderdaad.
Inderdaad, ik ben blij dat je het nu eindelijk begrijpt: de eenheid van tegendelen.

Dat is een beperking in je denken, zonder nuance.
Predicaten gaan ook over graduele verschillen.

De deur is groen.
Het tegendeel zou zijn: de deur is niet groen.
Maar wat de kleur dan wel is zeg je niet.

De deur is van hout.
Die zin heeft geen tegendeel in iets bepaalds.
Er is geen eenheid van tegendelen.
Want de deur is niet van hout laat de vraag naar het juiste predicaat voor het materiaal van de deur onbeantwootd.

De deur is dicht heeft een tegendeel.
De deur is open. Maar daarmee is niet alles gezegd.
Want men zegt ook de deur staat op een kier, of wijd open.
Er is geen eenheid van tegendelen in elke zin.
Als je niks beters te doen hebt kan je met Hegel opstaan en naar bed gaan.
Alweer een eenheid van tegendelen? Slaap lekker.

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

Dat is een beperking in je denken, zonder nuance.
Predicaten gaan ook over graduele verschillen.

De deur is groen.
Het tegendeel zou zijn: de deur is niet groen.
Maar wat de kleur dan wel is zeg je niet.

Ik heb echt wel belangrijkere dingen te openbaren dan het tegendeel van een groene deur.
Zulke onzin mag jij bedenken.
Ik openbaar mijn atoomtheorie, die je nog steeds niet gelezen hebt.

En wat groen betreft is het tegendeel rood, wat iedereen wel weet, behalve Jezus en Piero, een stel apart...

De deur is van hout.
Die zin heeft geen tegendeel in iets bepaalds.
Er is geen eenheid van tegendelen.
Want de deur is niet van hout laat de vraag naar het juiste predicaat voor het materiaal van de deur onbeantwootd.

Zo is het, de eenheid van tegendelen gaat niet meer op bij een gecompliceerde ontwikkeling van velerlei soorten moleculen van het organisme van planten en dieren.
Het gaat alleen op bij de basis begrippen.
Dat heb ik al reeds eerder vermeld.

Hoewel een stenen deur (hout kan verstenen) of een aarde deur (hout kan verrotten tot aarde) ook zou kunnen.

De deur is dicht heeft een tegendeel.
De deur is open. Maar daarmee is niet alles gezegd.
Want men zegt ook de deur staat op een kier, of wijd open.
Er is geen eenheid van tegendelen in elke zin.

Inderdaad.
Knap opgemerkt, maar dat wist ik al.

Als je niks beters te doen hebt kan je met Hegel opstaan en naar bed gaan.
Alweer een eenheid van tegendelen? Slaap lekker.

Wat slaapt is het brein, wat wakker is is het bewustzijn.
Dat is ook een eenheid van tegendelen, waar je mee moet beginnen: de tegendeligheid Geest en de stof.
Daarmee moet je eerst leren of slaap je nog in je bewusteloze brein?
Wie is het tegendeel van de slapende Piero?
Drie maal raden.

Wordt wakker het zonnetje is al op...

[Piero]

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

Ik heb echt wel belangrijkere dingen te openbaren dan het tegendeel van een groene deur.
Zulke onzin mag jij bedenken.
Ik openbaar mijn atoomtheorie, die je nog steeds niet gelezen hebt.

En wat groen betreft is het tegendeel rood, wat iedereen wel weet, behalve Jezus en Piero, een stel apart...
Zo is het, de eenheid van tegendelen gaat niet meer op bij een gecompliceerde ontwikkeling van velerlei soorten moleculen van het organisme van planten en dieren.
Het gaat alleen op bij de basis begrippen.
Dat heb ik al reeds eerder vermeld.

Wie bepaalt de basisbegrippen, wat zijn de criteria voor de basesbegrippen?

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

Wie bepaalt de basisbegrippen, wat zijn de criteria voor de basesbegrippen?

De basis begrippen zijn in de logica van Hegel geopenbaard, te beginnen met Zijn en Niets tot Worden (basis begrip van de tijd), dan het Daar-Zijn (basis begrip van de ruimte) en het Voor-zich-zijn (basis begrip van de Geest.
Enzovoort.

Dat is het begin van de Logica.

Het totale begripssysteem is die van de logica, de natuurfilosofie en de Geest.

[Piero]

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

De basis begrippen zijn in de logica van Hegel geopenbaard, te beginnen met Zijn en Niets tot Worden (basis begrip van de tijd), dan het Daar-Zijn (basis begrip van de ruimte) en het Voor-zich-zijn (basis begrip van de Geest.
Enzovoort.

Dat is het begin van de Logica.

Het totale begripssysteem is die van de logica, de natuurfilosofie en de Geest.

Aristoteles bepaalde basisbegrippen, Descartes en Spinnose deden dat, zoals oorzaak van zichzelf, substantie, attribuut, modaliteit, waarheid enzovoort. Het belang daarvan is beperkt tot het domein van het denken van de denker. Wetenschappelijk nutteloos. Spinoza was daar eerlijk in. Elke gedachte of ontwerp dat goed onder woorden is gebracht is waar. Het bestaat als idee - maar niet werkelijk.

Wat Hegel zegt over worden, zijn en niets, basisbegrippen, volgens jou althans, lijkt een poging om de ideeën van Spinoza over god en substantie en oorsprong of ontstaan of worden, een taalkundig en logisch fundament te geven. Wetenschappelijk is het nutteloos, dunkt mij. En of die begrippen een eenheid van tegendelen kennen, of moeten hebben, lijkt mij niet nodig.

In die begrippen van Spinoza en Hegel is tijd en ruimte begrepen; of jouw term uitgebreidheid. Daarin zit een samenhang aldus Einstein - en de vraag of die samenhang nu wetenschap is of filosofie. Gid mag het zeggen, hij is eeuwig.

Albert Einstein stelde in zijn speciale relativiteitstheorie dat het niet mogelijk is over ruimte en tijd als twee afzonderlijke entiteiten te spreken, maar dat er slechts één entiteit bestaat, namelijk de ruimtetijd, die alle gebeurtenissen in het verleden, heden en toekomst in ons heelal bevat. /

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

Aristoteles bepaalde basisbegrippen, Descartes en Spinnose deden dat, zoals oorzaak van zichzelf, substantie, attribuut, modaliteit, waarheid enzovoort. Het belang daarvan is beperkt tot het domein van het denken van de denker.

Het is god die denkt in de mens.
Dat wisten Aristoteles en Spinoza en Hegel.

Wetenschappelijk nutteloos.

De wetenschap beperkt zich tot het nut, de filosofie tot de hogere zin.

Spinoza was daar eerlijk in. Elke gedachte of ontwerp dat goed onder woorden is gebracht is waar. Het bestaat als idee - maar niet werkelijk.

De idee bestaat ook werkelijk als eenheid van het denken en de uiterlijke verschijning daarvan.
Of omgekeerd uitgaande van de uiterlijke verschijning tot de gedachte daarvan.
De eerste is de filosofie, de tweede de wetenschap.
De synthese is mijn atoomtheorie.

Wat Hegel zegt over worden, zijn en niets, basisbegrippen, volgens jou althans, lijkt een poging om de ideeën van Spinoza over god en substantie en oorsprong of ontstaan of worden, een taalkundig en logisch fundament te geven.

Het is geen poging maar gelukt, niet speciaal van Spinoza, maar als logisch resultaat van de gehele geschiedenis der filosofie.

Wetenschappelijk is het nutteloos, dunkt mij. En of die begrippen een eenheid van tegendelen kennen, of moeten hebben, lijkt mij niet nodig.

Wat jou lijkt is volkomen waardeloos, omdat je Hegel helemaal niet kent, noch daar iets van begrijpt.
En zoals gewoonlijk leuter je maar wat.

In die begrippen van Spinoza en Hegel is tijd en ruimte begrepen; of jouw term uitgebreidheid. Daarin zit een samenhang aldus Einstein - en de vraag of die samenhang nu wetenschap is of filosofie.

Het is allebei.

Gid mag het zeggen, hij is eeuwig.

God zegt het ook door Hegel en door Mij.
Maar daarvoor moet je Hegel kennen en mijn atoomtheorie.
De synthese van tijd en ruimte is de beweging.
Einstein heeft het dan in een formule ondergebracht op basis van de absolute snelheid van het licht als grondslag van de relativiteit van ruimte en tijd onderling.

Albert Einstein stelde in zijn speciale relativiteitstheorie dat het niet mogelijk is over ruimte en tijd als twee afzonderlijke entiteiten te spreken, maar dat er slechts één entiteit bestaat, namelijk de ruimtetijd, die alle gebeurtenissen in het verleden, heden en toekomst in ons heelal bevat. /

Mooi, maar het is ook zo dat zijn theorie tegenstrijdig is, en Einstein kende God niet.
Zijn theorie is slechts mechanisch, dus het lagere niveau van ruimte en tijd en niet die van de hogere werkelijkheid van het bewustzijn zelf: de absolute Geest van God, de denker zelf dus.
Zelfbewustzijn had Einstein niet.
Hij wist niet wie hij was.
Hij was slechts een mechanische waarnemer, meer niet.

[Piero]

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

Het is god die denkt in de mens.
Dat wisten Aristoteles en Spinoza en Hegel.
De wetenschap beperkt zich tot het nut, de filosofie tot de hogere zin.
che waarnemer, meer niet.

Merkwaardig. Het is god die denkt en de mens weet.

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

Merkwaardig. Het is god die denkt en de mens weet.

Beiden: God en Mens denken en weten.
Uit het denken is het weten en uit het weten is het denken.

[Piero]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

Merkwaardig. Het is god die denkt en de mens weet.

Goed, dat is een flauwe opmerking.

Of Aristoteles en Spinoza en Hegel wisten dat god denkt in de mens laat ik voor jouw rekening. Uit je stelling concludeer ik dat jij er zeker van bent dat god denkt in de mens. Voor Spinoza zou dat betekenen dat de natuur als god denkt in zijn extensio, waaronder de mens, of latijn "ens", een levend wezen, dus ook een in een vlieg. De mens (abstract) is daarin betrokken en weet wat hij denkt. Maar of het absoluut, of objectief, waar is wat hij denkt weet hij niet. Zijn weten is bepaald door zijn kennis en ervaring. Zijn kennis is ook theoretisch. Daarbij is er kennis van god, die hij aangereikt krijgt in zijn opvoeding. En die zijn doen en laten, zijn gevoelens van geluk en verdriet of angst, mede bepalen - in harmonie en conflict met de extencio van god.

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

Goed, dat is een flauwe opmerking.

Of Aristoteles en Spinoza en Hegel wisten dat god denkt in de mens laat ik voor jouw rekening. Uit je stelling concludeer ik dat jij er zeker van bent dat god denkt in de mens. Voor Spinoza zou dat betekenen dat de natuur als god denkt in zijn extensio, waaronder de mens, of latijn "ens", een levend wezen, dus ook een in een vlieg.

Zover gaat Spinoza niet.
Vliegen denken niet.

De mens (abstract) is daarin betrokken en weet wat hij denkt.

Hij denkt hetzelfde als wat ik denk, maar tevens denkt hij ook voor zichzelf als microwezentjes en wat dat is dat weet ik niet.
Dat is uiteraard veel hoger dan wat ik denk.

Maar of het absoluut, of objectief, waar is wat hij denkt weet hij niet.

De mens nog niet, maar ik dus wel.

Zijn weten is bepaald door zijn kennis en ervaring. Zijn kennis is ook theoretisch.

Je bedoelt hier de wetenschap als een lagere vorm van denken.
Ik heb het over Hegel en mijn atoomtheorie.

Daarbij is er kennis van god, die hij aangereikt krijgt in zijn opvoeding. En die zijn doen en laten, zijn gevoelens van geluk en verdriet of angst, mede bepalen - in harmonie en conflict met de extencio van god.

Mooi, maar mijn atoomtheorie heb je nog steeds niet gelezen.
En de opvoeding is niet alles bepalend, maar zijn eigen denken om die tevens steeds verder te ontwikkelen.

[Piero]

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

.
En de opvoeding is niet alles bepalend, maar zijn eigen denken om die tevens steeds verder te ontwikkelen.

Het denken is toch en wezen gericht op de materie,
en in dienst van het lichaam.
Alles draai om het lichaam en de voortplanting.

Ook de geestelijke ontwikkeling van ëen mens, als bijproduct, draait om het lichaam en wat men daarbij betrekt.(Fichte)
Door stress raken mensen die goed voor hun lichaam konden zorgen in een psychische nood, of psychose. Dat is dan hun geestelijke ontwikkeling naar waanzin en zelfmoord. Niks hogers.

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

Het denken is toch en wezen gericht op de materie,
en in dienst van het lichaam.
Alles draai om het lichaam en de voortplanting.

Dat is niet zo, het denken zelf is geestelijk, metafysisch dus.
Het hoogste is het denken over het denken zelf omtrent de logica daarvan.
Dat brengt de mens tot God, de eeuwigheid en oneindigheid, die eveneens gedachten zijn.
Alles bestaat in wezen in gedachten, ook het lichaam.

Ook de geestelijke ontwikkeling van ëen mens, als bijproduct, draait om het lichaam en wat men daarbij betrekt.(Fichte)

Fout dus.
Het lichaam staat in dienst van de Geest.
En met het name het IK van Fichte is geestelijk.
Het is eeuwig en oneindig en omvat ook het Niet-Ik als objectiviteit van de wereld en het heelal.

Door stress raken mensen die goed voor hun lichaam konden zorgen in een psychische nood, of psychose. Dat is dan hun geestelijke ontwikkeling naar waanzin en zelfmoord. Niks hogers.

De moderne mens raakt in stress omdat hij zich zelf niet kent en materialistisch is.
Hij is bezeten van hebzucht.
Hij kent de Geest niet om rust en vrede te hebben in Gods eeuwigheid en oneindigheid.

[Piero]

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

....
Het lichaam staat in dienst van de Geest.
En met het name het IK van Fichte is geestelijk.
Het is eeuwig en oneindig en omvat ook het Niet-Ik als objectiviteit van de wereld en het heelal.
De moderne mens raakt in stress omdat hij zich zelf niet kent en materialistisch is.
Hij is bezeten van hebzucht.
Hij kent de Geest niet om rust en vrede te hebben in Gods eeuwigheid en oneindigheid.

Dat het lichaam in dienst staat van de geest is een misvatting. Het is juist het lichaam dat de geest voortbrengt en draagt om het lichaam te dienen. Het lichaam wil eten, sporten, in de zon zitten, seks, muziek horen, zingen, dansen, schreeuwen, rusten, slapen, pijn vermijden, en daar ben je 90% van je tijd bewust mee bezig. Je gaat naar de huisarts met onverklaarde klachten in je benen, handen, buik. En als de oorzaak niet wordt gevonden dan zegt men vaak nog, het is psychisch. Dat is een vergissing.

Henriëtte van der Horst 2003:
Begrippen als nerveus-functionele klachten moeten maar eens uit ons
diagnostisch arsenaal verdwijnen. We kunnen die termen heel goed
vervangen met de term ‘lichamelijk onverklaarde klachten’. Artsen hebben
in de loop der jaren diverse omschrijvingen bedacht voor lichamelijke
klachten die ze niet vanuit een pathofysiologisch mechanisme kunnen
verklaren. ... Wij dokters vinden het onbevredigend om tegen een patiënt te zeggen dat we de klachten niet kunnen verklaren. ... . Zo zijn de termen ‘functionele’ of ‘nerveus-functionele klachten’, en ‘psychosomatische’ of ‘psychosociale klachten’ in zwang gekomen. Bij het gebruik van deze termen veronderstellen we dat psychische problemen of stoornissen met de klachten samenhangen of ze zelfs veroorzaken. Het gaat in alle gevallen om hypothetische verklaringen die net zo min geverifieerd als gefalsifieerd kunnen worden. ...
:

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

Dat het lichaam in dienst staat van de geest is een misvatting. Het is juist het lichaam dat de geest voortbrengt

Fout dus.
Het lichaam is door de microgoden geschapen, zoals wij onze maatschappij hebben gecreëerd.
En alles is uit de logica, zoals Hegel heeft geleerd.

en draagt om het lichaam te dienen. Het lichaam wil eten, sporten, in de zon zitten, seks, muziek horen, zingen, dansen, schreeuwen, rusten, slapen, pijn vermijden, en daar ben je 90% van je tijd bewust mee bezig. Je gaat naar de huisarts met onverklaarde klachten in je benen, handen, buik. En als de oorzaak niet wordt gevonden dan zegt men vaak nog, het is psychisch. Dat is een vergissing.

Het lichaam wil niks, het is de geest die de wil bezit.
En het is de Geest die de pijn voelt, niet het lichaam zelf.

Henriëtte van der Horst 2003:
Begrippen als nerveus-functionele klachten moeten maar eens uit ons
diagnostisch arsenaal verdwijnen. We kunnen die termen heel goed
vervangen met de term ‘lichamelijk onverklaarde klachten’.

Het lichaam klaagt niet, maar de mens die zijn lichaam bezit.

Artsen hebben
in de loop der jaren diverse omschrijvingen bedacht voor lichamelijke
klachten die ze niet vanuit een pathofysiologisch mechanisme kunnen
verklaren. ... Wij dokters vinden het onbevredigend om tegen een patiënt te zeggen dat we de klachten niet kunnen verklaren. ... . Zo zijn de termen ‘functionele’ of ‘nerveus-functionele klachten’, en ‘psychosomatische’ of ‘psychosociale klachten’ in zwang gekomen. Bij het gebruik van deze termen veronderstellen we dat psychische problemen of stoornissen met de klachten samenhangen of ze zelfs veroorzaken. Het gaat in alle gevallen om hypothetische verklaringen die net zo min geverifieerd als gefalsifieerd kunnen worden. ...
:

Allemaal fout.
Behalve dat de mens over zijn lichaam kan klagen, kunnen die klachten ook uit zijn eigen ziel voort komen.
Maar de ziel is niet uiterlijk, maar innerlijk en kan daarom uiteraard niet uiterlijk geverifieerd worden.
Dokters zien alleen de buitenkant en kennen het innerlijk niet, weten niet wat de ziel is en wat de geest is, kennen zichzelf niet.
Aldus is deze mensheid blind.
Zij zien wel, maar weten niet wie er ziet.
Niet het oog ziet, maar de ziel en de geest.
Deze is de ware hogere werkelijkheid: eeuwig en oneindig en alle lichamelijkheid omvattende.

Amen.

[harriechristus]

Zou het lichaam pijn voelen dat was het lichaam het lichaam niet als stoffelijk, maar zou het lichaam BEWUSTZIJN zijn.
En dat is wat het lichaam ook is: bewustzijn als deel van het eeuwige en oneindige bewustzijn van God en de Mens.
En wel als zintuiglijk, ziel en geestelijk bewustzijn.