Jong gestorven Nederlandstalige schrijvers (max 59 jaar)

[Eberhard Leclerc]

Golsteijn links


Jip met zijn vrouw Marion in Amsterdam (1970)

Jip Golsteijn (1945 - 2002) 56 jaar, hartfalen.

Werd in Nederland beroemd door zijn interviews met muzieksterren en schreef in de Telegraaf. Hij publiceerde tevens verhalenbundels, romans en een thriller.

Belangrijkste roman : 1994 - Geen Doodkist, Geen Tranen

[Eberhard Leclerc]

Gertrude Starink (1947 - 2002) 54 jaar, kanker
(geboortenaam Ruth Smulders)


Gertrude (Ruth) Smulders groeide met twee jongere broers op in een katholiek gezin in Breda.
Haar schooljaren stonden in het teken van kunst, literatuur en toneel. Zo speelde ze rollen in toneelstukken onder regie van haar leraar Nederlands, Jan Starink. De kiem voor hun liefde moet in die tijd zijn gelegd. Na haar eindexamen gymnasium alfa (1965) begon Ruth in Utrecht met een studie kunstgeschiedenis, die ze afrondde met een scriptie over het werk van Dal?*. Daarnaast volgde ze vakken in theaterwetenschappen.

Voor de bundel "De weg naar Egypte: Een Passage 1985-1993" ontving Starink in 1996 de Herman Gorterprijs. Volgens het juryrapport bevat de bundel hoog intrigerende poëzie, die is gesteld in een klassieke poëtische taal en stijl.
Gertrude en haar man Jan Starink woonden vanaf 1985 (Jan kon toen met pensioen) tot haar dood in St. Ives, Cornwall, waar ze een kleine antiquarische boekhandel hadden.

[Eberhard Leclerc]

Ietje Liebeek-Hoving (1952 - 2002) 50 jaar; zelfmoord.


De schrijveres kwam uit een streng christelijke familie.
Ietje schreef 27 romans en 3 dichtbundels. Vaak figureerden dezelfde families in haar boeken, en zo konden die ook als omnibus verschijnen. De geloofsbeleving van de personages stond centraal, maar Liebeek-Hoving ging actuele en controversiële thema’s als verkrachting, buitenechtelijke relaties, drankmisbruik en homoseksualiteit niet uit de weg: ze was vóór openheid en tegen hypocrisie in de kerk en wilde graag een breed – en niet per se christelijk – publiek bereiken. Als neerlandica wilde ze bovendien het clichématige van het genre van de familieroman vermijden. Ze stelde hoge eisen aan opbouw, verhaallijn, karakters en stijl, en streefde naar niet al te voor de hand liggende plots.

In 1974 trouwde Ietje Hoving met haar jeugdliefde Arie Liebeek. Tot de geboorte van hun eerste kind (Harmieke, 1976), werkte Liebeek-Hoving in een bibliotheek en – als lerares Nederlands – op het streeklyceum in Harderwijk. Een jaar later werd zoon Peter (1977) geboren. Eind 1977 vestigde het gezin zich op de Meeuwenlaan (nr. 72) in Enkhuizen en werden nog twee zoons geboren: Bob (1982) en Chris (1985). Liebeek-Hoving zorgde voor het gezin en gaf enkele jaren Nederlands aan een middelbare school

Ondanks haar plezier in het schrijven en een gezin dat haar steunde, kregen haar gezondheidsklachten, zowel lichamelijk als geestelijk, steeds meer de overhand.
De dood van haar moeder in 1982 ervoer Ietje Liebeek-Hoving als het definitieve einde van haar gelukkige jeugd. Ze kreeg in die tijd steeds meer last van depressies. Ze zat in 1992 een half jaar in een psychiatrische inrichting.

Belangrijkste boeken:

Tranen om Fransje
Verbroken belofte
Deborahs vlucht.

[Eberhard Leclerc]

Pim Fortuyn (1948 - 2002) 54 jaar, moord


Zijn boeken:

"Zonder ambtenaren" (1991)
"Aan het volk van Nederland :
de contractmaatschappij,
een politiek-economische zedenschets" (1992)
"De overheid als ondernemer" (1993)
"Zakenkabinet-Fortuyn" (1994)
"De verweesde samenleving - achtergrond van en oplossingen voor de huidige normen en waarden problemen" (1995)
"Beklemmend Nederland - een vlijmscherpe analyse en aansporing tot verandering" (1995)
"Uw baan staat op de tocht - het einde van de overlegeconomie" (1995)
"Mijn collega komt zo bij u - dienstverlening in Nederland (1996)
"Zielloos Europa - tegen een Europa van technocraten, bureaucratie, subsidies en onvermijdelijke fraude" (1997)
"Tegen de Islamitisering van onze cultuur - Nederlandse identiteit als fundament" (1997)
"50 jaar Israël. Hoe lang nog?"
"Babyboomers - het persoonlijke en openhartige verhaal van een eigenzinnige outsider " (1998)
"De derde revolutie!" (1999)
"Droomkabinet" (2001)
"De puinhopen van acht jaar paars - een genadeloze analyse van de collectieve sector en aanbevelingen voor een krachtig herstelprogramma" (2002)

[Eberhard Leclerc]

Paul Van Zummeren (1945 - 2002) 57 jaar, kanker


Vlaamse schrijver uit Turnhout die tevens als radiojournalist werkte.
Schreef boeken over volkswijsheden en spreuken.

[Eberhard Leclerc]

Selma Vrooland (1950 - 2004) 54 jaar, kanker


Selma was een Nederlandse columniste. Ze brak door met haar columns over haar bestaan als bijstandsmoeder.

Een slechte jeugd en een vervolg met veel vallen en weer opstaan leveren doorgaans een goed schrijverschap op, maar vormen veelal ook de basis voor een niet al te vrolijke levensvisie. Selma Vrooland was er een sprekend bewijs van. Humor had ze wel degelijk en ook zelfspot was haar niet vreemd. Maar de boze buitenwereld en de mensen die haar bevolken gaf ze meestal vaker een onvoldoende dan zichzelf. Een moeilijke tante. Maar schrijven kon ze. Een column schrijven is een vak, betoogde zij voortdurend. Dat vak heeft zij vele jaren lang en met verve beoefend. Begin jaren tachtig publiceerde zij onder de naam M. Mus in Vrij Nederland columns over het dagelijkse leven van een bijstandsmoeder en haar kinderen. In 1984 werden deze columns gebundeld in het boek ‘Onder aan de ladder; notities van een bijstandsmoeder’. Negen jaar later werd er een televisieserie getiteld Mus van gemaakt. Later was zij columniste voor Trouw en de Volkskrant. In de stukjes die ze voor beide kranten schreef, was ze overigens veel harder en cynischer dan in haar latere Zeeuwse columns.

[Herr Flick]

Allee als ik binnen dit en een paar jaar nen boek schrijf en me vervolgens dood rijd op nen boom, overdosis zet of gewoon stom sterf aan een polonium vergiftiging maak ik nog kans om in uw lijst opgenomen te worden.

[Eberhard Leclerc]

Hugo Gijsels (1950 - 2004) 54 jaar, hartfalen



Auteur en journalist Hugo Gijsels werkte onder meer voor de weekbladen Humo, Knack en de krant De Morgen. Gijsels is de bedenker van de term "cordon sanitaire".
Hij overleed in het Waalse Redu.


Gijsels, Hugo. Het Vlaams Blok. Leuven: Kritak, 1992.
Gijsels, Hugo. Netwerk Gladio. Leuven: Kritak, 1991.
Gijsels, Hugo. De Bende & co: 20 jaar destabilisering in België. Leuven: Kritak, 1990.
Hugo Gijsels, Carl-Jan Toornvliet en Jan Willems. De VlaamSSche kronijken. 1987

[Eberhard Leclerc]

Menno Postma (1963 - 2014) 51 jaar, kanker


Getormenteerde dichter uit Bergen (Noord Holland). Studeerde geschiedenis in Amsterdam. Verhuisde later voor jaren naar Porto. Kwam weer terug naar Amsterdam en vond uiteindelijk de verzengende liefde in de armen van een vrouwelijke rechter uit Curitiba, Brazilië. Dat is ook waar Menno uiteindelijk zou sterven. Zijn vrouw, moeder en zus aan zijn sterfbed.



De vergeten Vlamingen van de Azoren - Menno Postma

[Eberhard Leclerc]

Paul Harland (1960 - 2003) 43 jaar, vermoord


Paul Harland was een pseudoniem van John Paul Smit.
Hij was een Nederlands sciencefictionschrijver. Zijn eerste verhaal werd al in 1979 gepubliceerd.
Tarik Dreca zijn echtgenoot werd voor de moord op Paul tot 12 jaar gevangenis veroordeeld.
Het hof acht bewezen dat de 38-jarige Tarik D. zijn levenspartner op 17 juni van dat jaar op een koelbloedige en geraffineerde manier om het leven bracht met slaapmiddelen. Toen de schrijver werd gevonden had hij een plastic zak over zijn hoofd. Volgens het hof wilde D. de moord laten lijken op zelfdoding.

Romans:

De val van Nieuw Versailles (1983)
Fuga in frictieloos porcelein (1984)
De bleke schaduw van de vrouwe (1988)


Peter R. de Vries - De Moord op Paul Harland
https://www.youtube.com/watch?v=wOU_juVC_tM

[Eberhard Leclerc]

Pieter Nouwen (1949 - 2007) 57 jaar, hartfalen.


Pieter Nouwen raakte in christelijk-literaire kring vooral bekend met Het negende uur, dat vier drukken beleefde en naar aanleiding waarvan door de eo een televisiefilm werd gemaakt die het niveau van het boek bij lange na niet haalt. Maar Nouwen had daarvoor al twee boeken gepubliceerd. De God in de machine uit 1991 heeft als ondertitel ‘Vijf hoofdstukken uit de geschiedenis van twijfel en overtuiging’. Verrassende, van belezenheid en filosofische onderlegdheid getuigende verhalen, bevolkt door soms wonderlijke personages, over werkelijkheid en onwerkelijkheid, wonderen en bedrog, geloof en wetenschap en de soms moeilijk te trekken grenzen daartussen.
Nouwen was en bleef een echte bekeerling, die zich, en daarvan getuigen ook de essays en romanhoofdstukken die af en toe van hem gepubliceerd werden, bezighield met de meest basale vragen: die van goed en kwaad, licht en duisternis, geloof en ongeloof, moraliteit en menselijkheid. Zijn persoonlijke geloof was daarbij de drijfveer voor een des te scherper kijken naar en doorzien van de werkelijkheid.


Daarna volgde in 1993 de roman De lichtwachter, een ideeënroman met thrillerachtige trekken.

Pieter Nouwen overleed op 57-jarige leeftijd aan een hartstilstand veroorzaakt door complicaties die optraden na een operatie vanwege een gebroken been.

[Eberhard Leclerc]

Guido Tastenhoye (1959 - 2006) 47 jaar, zelfmoord (betwist).


Hij bracht zijn jeugd door in Overijse, later woonde hij in Deurne. In Overijse dat onder toenemende verfransing te lijden had, ontwikkelde hij een Vlaamsgezinde reflex. Hij sloot zich aan bij de Vlaamse jongeren Overijse en het Vlaams Komitee Druivenstreek, waarvan hij een tijd voorzitter was en studeerde Germaanse filologie.

Hij was een Vlaamse ultranationalist. Op basis van taal en niet van afkomst, en nam het op voor Nederlandstalige nieuwkomers, hetgeen hem in aanvaring bracht met de gestaalde racistische kaders van zijn eigen partij.

Guido Tastenhoye schreef politieke boeken.

Hij liet een vrouw en een kind na. Annelies (dochter) en Vee Sujard.


Vlaams Brabant in de wurggreep van Europa (1991)
Naar de multiculturele samenleving? (1993)
Vlaams Brabant ingelijfd bij Brussel? (1997)

[Eberhard Leclerc]

Kamiel Vanhole (1954 - 2008) 54 jaar, longkanker

Hij groeit op in Sterrebeek, in een katholiek en naar eigen zeggen kleinburgerlijk milieu. Volgt het middelbaar onderwijs aan het Sint-Jan-Berchmanscollege in Brussel
Hij studeert Germaanse filologie aan de Katholieke Universiteit Leuven.
Hij trouwt met Agnès Van Emelen en heeft twee dochters, Eva en Anna.

Vanhole debuteerde in 1990 met de reisverhalen "Een demon in Brussel". Hij schreef verscheidene romans en toneelstukken en vertaalde verhalen.


1990 - Een demon in Brussel, reisverhalen

1995 - Overstekend wild

2000 - Reeuw, toneelstuk

2002 - O Heer, waar zijn uw zijstraten?

2006 - Bea, roman, Atlas

[Eberhard Leclerc]

Joost Divendal (1955 - 2010) 55 jaar, kanker


Nederlands journalist en schrijver. christelijk en links georiënteerd. Werkte tevens als informant voor de (toenmalig) BVD om onderzoek naar "extreem-rechts" te verrichten.



Een passie voor Venetië
De laatste doge van Venetië

[Eberhard Leclerc]

Dirk Verbruggen (1951 - 2009) 58 jaar, kanker

Verbruggen studeerde Germaanse filologie aan de Katholieke Universiteit Leuven. Daarna werd hij leerkracht Nederlands (35 jaar leraar) aan het Coloma-instituut te Mechelen. Verbruggen woonde in Elewijt.

In 1979 debuteerde hij als dichter met de bundel Spiegels in het zand. In 1987 volgde zijn prozadebuut, de roman Heilig zonder moeite. In totaal publiceerde hij drie poëziebundels en zeven romans. Hij wordt wel eens de Mechelse Herman de Coninck genoemd omdat hij dezelfde melancholische toon tongue in cheeck aansloeg in zijn poëzie en later in zijn beste romans, zoals in ‘De dagbewaarder’ (2003) en het postuum gepubliceerde ‘Goede papieren’ (2009).


Ik beken, ik ben een bordwerker geweest, een bordliner, een meester van het krijt. Je veegt jezelf weg, les na les, dag in dag uit. Zo weinig stel je voor. En toch. Stof om over na te denken. Wat blijft. Aantekeningen van leerlingen. Leerstof. Zoals bloesems in mei.’

[Eberhard Leclerc]

Christa Rosier (1960 - 2011) 50 jaar, kanker.


Rosier koos voor een opleiding aan de Evangelische School voor Journalistiek. In 1987 kreeg Rosier een zoon, in 1990 dochter Rachel Rosier. In 1996 nam ze afscheid van de televisie.

Al in 2005 werd bij christelijke schrijfster Christa Rosier,? die van 1984 tot 1996 tevens?EO-omroepster in Nederland was,? een kwaadaardige?vorm van borstkanker geconstateerd. Ze kreeg chemotherapie en?bestraling en er werd een borst afgezet. In 2008 keerde de ziekte terug en verloor ze haar andere borst. Ze leek een tijdlang gezond, maar in het voorjaar van 2011 bleek de ziekte toch te zijn uitgezaaid.


haar werk:

2009 Psalmenpalet. 24 schilderijen bij de Psalmen.
2009 Ik wil vliegen. Leven na borstkanker | Inspiratie, beauty, recepten.
2011 Lijden in Gods Hand. God wil meer dan ons geluk.

[IJsboer]

Oorspronkelijk geplaatst door Eberhard Leclerc

Golsteijn links


Jip met zijn vrouw Marion in Amsterdam (1970)

Jip Golsteijn (1945 - 2002) 56 jaar, hartfalen.

Werd in Nederland beroemd door zijn interviews met muzieksterren en schreef in de Telegraaf. Hij publiceerde tevens verhalenbundels, romans en een thriller.

Belangrijkste roman : 1994 - Geen Doodkist, Geen Tranen

Wat velen niet weten is dat hij verre familie was van youtuber Acid.

[Eberhard Leclerc]

Marcel Roele (1961 - 2011) 49 jaar, hartfalen


Roele was schrijver en sociobioloog.
Zijn boek 'De Mietjesmaatschappij' was in de tijd van de Fortuyn-revolte waarin Nederland langzamerhand de mantel van politieke correctheid afwierp. Met tegendraadse feiten en ideeen over intelligentieverschillen, sexeverschillen en de erfelijkheid daarvan. Heilige huisjes die goed onderbouwd omvergeworpen werden. Allemaal helder en prettig aaneengeschreven.

Roele had gedurende zijn leven zeer controversiële standpunten:

Roele betreurt het dat eugenetica "taboe verklaard" is. Grondlegger Galton zou namelijk "een veelzijdig genie" zijn geweest. De kwaliteit van "de menselijke soort" zou volgens Roele snel achteruit gaan omdat "intelligente mensen tegenwoordig de minste kinderen hebben". Welwillend beschrijft hij het voorstel van ene Shockley die voorstelde om "vrijwillige sterilisatie van beneden gemiddeld intelligente mensen te belonen met een bedrag dat hoger is naarmate hun IQ lager is". Dat is volgens hem hard nodig, want "Lynn betoogt dat we niet alleen in aanleg steeds dommer maar ook steeds gewetenlozer worden". Roeles "geniale wetenschappers" vormen echter zelf het eerste het bewijs dat intelligentie en rechtvaardigheidsgevoel niet vanzelfsprekend samengaan.

"Volgens Lynn gaat de geestelijke aftakeling van de menselijke soort met lichamelijk verval gepaard", aldus een bezorgde Roele. Waarom worden gehandicapten eigenlijk in leven gehouden, vraagt hij zich af. "Een ziek of gehandicapt dier roept bij zijn soortgenoten vaak afkeer en agressie op. Volgens de darwinist Howard Bloom is dat een biologisch functionele reactie: het elimineren van de patiënt is goed voor de volksgezondheid omdat daarmee het risico op een epidemie wordt verkleind. Bovendien bezit de patiënt het stigma van de loser en met zo iemand wil niemand iets te maken hebben. In sommige menselijke samenlevingen is wreedheid tegen invaliden normaal, in andere zorgzaamheid. Mensen verschillen wat dat betreft niet van dieren." Volgens Roele geldt uiteindelijk: "Hoe beter de medische zorg, hoe ongezonder de mens"


"Scholieren die braaf en slaafs leren - dat zijn doorgaans meisjes en vrouwelijke jongens", beweert Roele. Scholen zouden de "veel energiekere jongens" teveel beperken en zo "geparfumeerde kasplantjes kweken. De kasplantjes groeien nogal eens uit tot homoseksuele mannen." Roele: "Het krampachtig ontkennen van ongelijkheid tussen groepen leidt tot de mietjesmaatschappij." Mannen zouden ook worden beperkt door hun vrouwen die maar "zeuren en snauwen". Dat zou relaties meer kwaad doen dan "de foutjes die de man maakt". Relaties zouden volgens Roele beter worden als vrouwen zich erbij neerleggen, want "de overgave van de vrouw werkt".(11) Het zou uiteindelijk iedereen ten goede komen wanneer mannen weer "echte mannen" zouden mogen zijn.

"Het zeuren zit de vrouw in de genen", meent Roele te weten.(12) Vrouwen zouden "stresskipjes" zijn. "Als vrouwen maar een klein beetje belast worden, lijken ze piepend en kreunend in te storten", schrijft hij. "Ze houden de stress in stand door eindeloos te zeuren over de negatieve gebeurtenis." Zo plaatst Roele zich in de patriarchale traditie van mannen die protest van vrouwen tegen hun achterstelling afdoen als gezeur. Vrouwen zijn "ook nog kleinzeriger bij lichamelijke ongemakken", gaat hij verder. "Ze jagen de gemeenschap op nog hogere kosten door met hun vage klachten de dokter of het maatschappelijk werk lastig te vallen." Zijn seksistische conclusie: "Het zou dus economisch verstandiger en rechtvaardiger zijn om vrouwelijke werknemers een lager salaris te bieden dan mannen."

Roel had twee kinderen: Olivier en Olga


Boeken:

De Mietjesmaatschappij
De eeuwige lokroep. Over seks, sekseverschillen en relaties
De menselijke soort

[Eberhard Leclerc]

Adriaan Bontebal (1952 - 2012) 59 jaar, longkanker

Bontebal was het pseudoniem van de Haagse dichter en schrijver Aad van Rijn. Hij werd bekend door zijn voordrachten door Nederland. Hij was een vertegenwoordiger van de anarchistische, Haagse kraakbeweging en schreef zijn gedichten en miniaturen met een groot gevoel voor humor en met oog voor de details van het alledaagse leven.
In 1975 verloor Adriaan Bontebal bij een motorongeluk een van zijn benen. Hij was een opvallende verschijning, met zijn zwarte krakersjas, zijn lange haar en zijn hinkende tred. Bontebal was een overtuigd anarchist en exponent van de punkgeneratie. Hij behoorde ook tot de krakers van het legendarische Haagse kraakpand De Blauwe Aanslag.
Met het verstrijken der jaren werd hij meer en meer geplaagd door podiumangst. De laatste jaren van zijn leven leidde hij een teruggetrokken bestaan.

De vuilnisman komt in elke straat. Gedichten van de waanzin (1983)
Vijf voor vierentachtig. Verhalen (1984)
Alleen in bad. Gedichten. (1984)
Een goot met uitzicht (1998)


Bontebal dicht Bergman
https://www.youtube.com/watch?v=CICU7euehxE

[Eberhard Leclerc]

Patricia De Martelaere (1957 - 2009) 51 jaar, hersentumor.

Geboren in Zottegem werd ze schrijfster, filosofe en hoogleraar.
Zij doceerde als hoogleraar aan de KU Leuven
Haar thematiek was het lucide observeren van de wereld van leven, dood en verandering vanuit een filosofische thematiek. Dit kwam zowel in haar wetenschappelijk als literair werk naar voren.

Naast het schrijven heeft De Martelaere nog twee grote liefdes: dieren en muziek. Tijdens haar middelbare school carrière Latijn-Wiskunde in Ukkel, volgt ze ook piano, viool en harp aan het Conservatorium in Brussel. Daar behaalt ze in 1973 een eerste prijs notenleer. Later gaat ze wijsbegeerte studeren aan de KULeuven.
Patricia De Martelaere trouwt in 1980 met haar jeugdvriend Rudi Smets, een legerofficier. Ze krijgen een zoon, Mythras, en een dochter, Salomé. In 1995 verdwijnt haar echtgenoot tijdens een boottocht met het gezin naar Engeland. In België stapte hij nog op de boot, bij aankomst in Engeland is hij nergens te bekennen. Vermoedelijk zelfmoord door verdrinking. Ze heeft weet van zijn doodswens sinds ze elkaar als tiener hadden leren kennen, maar alsnog zal het verlies haar hele verdere leven en werk beheersen. Pas de laatste twee jaar van haar leven laat ze een nieuwe geliefde toe, met wie ze kort voor haar dood nog in het huwelijksbootje stapt.

"Wij beelden ons in dat we zullen sterven ‘op het eind’ van ons leven, wat niet alleen logisch, maar ook rechtvaardig en zeer mooi zou zijn. Maar in werkelijkheid sterven we op weg om onze kinderen van school te halen, in bad, luisterend naar een cultureel programma op de radio, of in bed met een vrouw die niet de onze is. Wij sterven altijd, zo lijkt het, op de meest ongelegen ogenblikken. En alles wat we per se nog moesten doen, alles wat we absoluut nog hadden willen zeggen, zal gewoon ongedaan blijven, en ongezegd. Ons leven wordt door de dood onderbroken, niet beëindigd."


1971 - Koning der wildernis - jeugdboek
1988 - Nachtboek van een slapeloze
1989 - De schilder en zijn model .
1990 - Littekens
1993 - Een verlangen naar ontroostbaarheid, over leven, kunst en dood Essays - .
2002 - Niets dat zegt - Poëzie
2004 - Het onverwachte antwoord

Het denken van Patricia De Martelaere 2024 / De Balie (Amsterdam)
https://www.youtube.com/watch?v=8sj0gn7jNQU