De ideale wereld

[satiper]

Lang geleden ondertussen dat ik deze draad startte.
De ideale wereld lijkt me nog niet echt veel dichterbij.
Ik heb zelfs de indruk dat we er ons van aan het verwijderen zijn.
Je kan deze post als een poging beschouwen om het schip terug in de juiste richting te keren.

De directe aanleiding is de oorlog in Oekraïne (maar ook andere spanningen en conflicten die vergroten of ontstaan).
Wel best even naar beneden scrollen, het is een lange tekst misschien wat te veel voor sommigen, in dat geval gewoon niet lezen hè.

Er is veel te doen, maar het eerste zeer acute probleem lijkt me een
alternatief voor oorlog te zoeken, plus volgend daarop een lange termijn plan voor het voorkomen van conflict/oorlog en de bouw van een gezonde basis om de mensheid te laten bestaan/gedijen).
1. Inleiding:
We hebben gezien wat we hebben gezien.
Toch zien we (in verband met conflict Rusland-Oekraïne) niet allemaal hetzelfde zo blijkt .
Op dit forum heb je extreme verdedigers van zowel het Westen als de Russen, met daar bovenop vele meningen daartussenin.
Ze baseren zich op wat ze menen waar te nemen.
Hun interpretatie van hetgeen ze waarnemen doet de rest .

Als je dit gegeven doortrekt naar een hoger niveau (bvb overheden) is het niet ongewoon dat discussies verhit kunnen raken en dat er uiteindelijk naar geweld gegrepen wordt (oorlog).

Op basis van de discussies die hier gevoerd worden dacht ik na over manieren om dat ultieme middel (geweld/oorlog) te vermijden.


2. Waarom vechten


De reden waarom twee (of meer) partijen/mensen beginnen te vechten is doorgaans omdat ze het oneens zijn over iets en er niet in slagen hierover een niet gewelddadige regeling uit te werken.
Twee belangrijke factoren hierbij lijken me (onderlinge) fysieke afstand (ruimte) en storend gedrag.
Hoe groter de tussenliggende ruimte en hoe minder gedrag waaraan men zich stoort, hoe kleiner de kans op conflict.
Hierbij kan opgemerkt worden dat door stijgende aantallen en door stimulatie van vele overheden om mensen met diverse overtuigingen en kenmerken toch (soms gedwongen) samen te laten leven in feite een voedingsbodem gemaakt wordt die eerder gunstig is voor conflict.
Om conflict te vermijden zou dus beter het omgekeerde gedaan worden.
Omwille van de stijgende aantallen is dat uiteraard gemakkelijker gezegd dan gedaan.

Deze stijgende aantallen doen conflicten ontstaan, conflicten doen vluchtelingenstromen ontstaan, vluchtelingenstromen maken regio's minder homogeen door import van taal-, gewoonte-, religie-, en cultuurvreemde invloeden.
Een mooi vb van een vicieuze cirkel dus.
Overheden zouden kunnen overwegen om een andere koers uit te zetten.
Tenminste als ze voorstander zijn van conflictbeheersing/vermijding.
Huisjes die heilig verklaard zijn in tijden waarbij je kon begrijpen dat zulks gebeurde, moeten misschien gesloopt worden (of tenminste onderworpen aan serieuze verbouwingswerken).
Bvb in hoeverre kan het vluchtelingenrecht ongewijzigd blijven als zulks aanleiding geeft tot import van conflict of onheil naar eigen bodem?

3. Hulp van een neutrale partij

Zoals gezegd, soms raken twee (of meer) partijen er niet uit.
De reden: focus op eigen standpunt/gelijk en weinig of geen oog voor het standpunt van de ander.
Het gevecht lonkt.
Op zo'n moment kan het nuttig zijn om een derde, vierde, … neutrale partij te betrekken in het evaluatieproces.
Zo'n partij heeft een minder (idealerwijze geen) emotionele binding met het punt van geschil.
Ze kan wegen naar consensus tonen.
Vaak zal dit (door derde partij voorgestelde) alternatief beter zijn dan daadwerkelijk het gevecht aan te gaan.
Een vb (micro schaal): vaak kan met behulp van bemiddeling een vechtscheiding tussen twee huwelijkspartners vermeden worden (iets dat vaak onmogelijk kan verwezenlijkt worden door de betrokken partijen zelf).


4. Bezit (vaak de aanleiding)
De zaken waarover regelmatig geschillen ontstaan zijn vaak terug te voeren tot bezit/eigendom.
Dat begint al met het eigen lichaam en geest.
Iets wat de meeste mensen als vanzelfsprekend zullen beschouwen, maar toch gaat het daar reeds vaak mis.
Dominators menen recht te hebben op lichaam en geest van anderen, vrijheid van denken, vrijheid om over het eigen lichaam te beschikken zijn zeker niet altijd even vanzelfsprekend.
Zelfs in het huwelijk (wat door sommigen nog steeds als een heilig verbond gezien wordt) is dat wel eens punt van discussie.
En als het daar al vaak niet helemaal probleemloos verloopt, wat kan je dan verwachten van andere (grotere/ruimere) allianties of samenlevingsverbanden.
Een stapje verder is wat een persoon bezit aan goederen (soms ook ideeën).
Hetgeen geldt voor personen (de kleinste entiteit) geldt ook voor organisaties die op één of andere manier een aantal personen verzamelen.
Dat kan gaan over verenigingen, regio's, landen, continenten, ...

Gezien de huidige structuren niet bij machte zijn om geweld en oorlogen te vermijden zou een betere (aangepaste) structuur op dat vlak welgekomen zijn.


5. Een nieuwe structuur (van klein naar groot)


Wat nagenoeg voor elk organisme van klein (persoon) tot groot (bvb naties) belangrijk is, zijn de volgende zaken:

*Zelfbeschikkingsrecht (vrijheid)
*Eigendomsrecht (bezit)

Met het definiëren en afboorden van deze twee grondrechten is reeds heel veel conflict te vermijden als men het goed aanpakt en er de juiste regels en afspraken rond maakt.


Zelfbeschikkingsrecht (vrijheid)
Deze dient zo groot mogelijk te zijn.
De begrenzing lijkt me te liggen waar de persoonlijke vrijheid de vrijheid van de ander beperkt of in gevaar brengt.
Waar die grens juist ligt is vaak moeilijk te bepalen en zal dikwijls stof tot discussie opleveren.
Maar zoals gezegd in die gebieden waar het niet 100% duidelijk is kan de hulp van een derde partij ingeroepen worden teneinde een salomonsoordeel te vellen en tot een vergelijk te komen zonder dat naar het gewelddadig conflictmodel wordt gegrepen.

Een voorbeeld (micro schaal)
De vrijheid van een moeder ten opzichte van haar ongeboren kind en vice versa bvb in kader van een abortuszaak.
Pleidooien voor zowel de rechten van de moeder als die van het kind lijken me een terechte basis te hebben.
Van wanneer moet het ongeboren kind rechten (bescherming) krijgen. Of is dat pas na de geboorte aan de orde, of pas bij het bereiken van een bepaalde leeftijd.
Open vragen, waar ik zelf geen antwoord wil op geven (hoewel ik hierover uiteraard een mening heb).
Het zou echter afleiden van het hoofddoel, met name, een kader maken dat beter is dan het huidige om conflicten te beperken of zelfs te vermijden.
Nu reeds ingaan op praktijkgevallen en details zou op dat vlak enkel afleiden van dit hoofddoel.




Eigendomsrecht (bezit)
Enkele vragen hierbij die een antwoord vereisen (we hoeven het huidige kader niet als grens te zien, daar we dit kader net willen verbeteren)
Kan een mens een ander mens bezitten (soort slavernij dus)?
Kan een mens een dier bezitten?
Kan een mens grond bezitten (deel van de aarde)?
Kan een mens vaste structuren (vb gebouwen) bezitten?
Kan een mens verplaatsbare goederen (roerende goederen) bezitten?
Kan een mens eigenaar worden van lucht, water, licht?
Zijn er bij bovenstaande vragen mengvormen mogelijk, soort algemene regel waar dan wel enkele uitzonderingen op gemaakt worden?

Het is duidelijk dat het maatschappij-model er totaal anders uit zal zien indien op alle vragen ja dan neen geantwoord wordt.
Het meest waarschijnlijke is dat mocht hierover ooit mondiale consensus bestaan het waarschijnlijk zou uitmonden in een of andere mengvorm.



Om het extreem te stellen, stel dat kopen niet langer mogelijk zou zijn. Enkel huren zou nog kunnen. Bvb huren van de mensheid in zijn totaliteit.
De mensheid als zijnde de verzameling van mensen die op een bepaald moment op aarde leeft.
Alleen nog maar op vlak van vastgoed (grond en gebouwen) zou dat een enorme weerslag hebben.
Bij 6 miljard mensen op aarde zou ieder mens recht op de opbrengst van 2 hectare grond hebben (bruikbare oppervlakte van de aarde gedeeld door 6 miljard geeft ongeveer deze uitkomst).
Bij 12 miljard mensen opbrengst (huur) van 1 hectare grond.
Bij 3 miljard mensen opbrengst (huur) van 4 hectare grond.
Bij 24 miljard mensen opbrengst (huur) van 0,5 hectare grond.
Bij 1 miljard mensen opbrengst (huur) van 12 hectare grond.

Bovenstaande verhoudingen geven te denken.

Ze bevestigen tevens hetgeen ik reeds eerder probeerde aan te tonen (op een andere manier) in mijn draad over optimale aantallen.

Laten we even twee extremen belichten: (A&B)

A) In het ene extreem is er nog slechts één mens over op aarde.
Deze mens kan dan alle vruchten die de aarde produceert de zijne noemen (hij hoeft immers niet te delen met andere mensen).
Uiteraard zal hij nooit in staat zijn om al deze vruchten te gebruiken/verbruiken.
Het zullen terug andere dieren en organismen zijn die hun deel van de vruchten gaan plukken. Maar met behulp van de huidige middelen en technieken hoeft deze mens uiteraard nooit voor honger, dorst, beschutting, … te vrezen.
Hoewel deze situatie schijnbaar overvloed oplevert zal ze door nagenoeg geen enkel mens nagestreefd worden.
Deze situatie levert immers zoveel nadelen op dat deze veel harder zullen doorwegen in de balans ten opzichte van de voordelen.
Ik ga ze niet stuk voor stuk belichten.
Het verhaal van Robinso Crusoë geeft al een aardig beeld over wat er aan dit scenario schort.

B) het ander extreem is moeilijker te bepalen.
20 miljard (grofweg het dubbele van het huidige aantal) is al heel wat, maar laat ik het op 1200 miljard brengen, dan heeft ieder burger nog 1/100 hectare grond ter beschikking, met andere woorden 1 are oftewel een lapje grond van 10 meter op 10 meter. (Hetgeen nog steeds meer is dan een staanplaats).
Het is heel moeilijk voor te stellen wat de impact hiervan zou zijn.
Persoonlijk denk ik dat het onmogelijk is dat we tot dit aantal zouden kunnen komen.
De hiermee gepaard gaande rampen (honger, oorlog, droogte, watertekort, ziekte, …) zouden lang voordat dit cijfer bereikt wordt zodanig toenemen dat ze automatisch zouden zorgen voor beperkingen op dat vlak.

Maar gewoon qua gedachtenexperiment. 10 op 10 kun je eigenlijk voor behuizing alleen al gebruiken.
Wat met de rest: veeteelt, wegen, fabrieken, natuur, …?
Het lijkt me duidelijk dat hoewel er een ongelofelijk groot arbeidspotentieel is (1200 miljard mensen die de handen uit de mouwen kunnen steken) er nog nauwelijks van arbeid sprake kan zijn.
Theoretisch zou de huur (opbrengst) per persoon in dit geval dus terugvallen naar hetgeen een are kan opleveren.
Het moge duidelijk zijn dat lang voorheen (praktisch gezien) een complete stilstand werkelijkheid wordt en er dus van opbrengst geen sprake meer kan zijn.

Dit alles is gewoon een andere manier om aan te geven dat men beter weg kan blijven van de extremen. Hoe dichter men in de buurt hiervan komt, hoe akeliger de leefomstandigheden worden.
Het is dus zoeken naar het optimum (qua aantal).
Uiteraard zijn daarmee niet alle problemen van de baan, maar men heeft dan wel de meest geschikte basisvoorwaarden gemaakt om het leven van diegenen die op dat ogenblik op de aarde vertoeven, de grootste kansen op een gelukkig leven te gunnen.
Net zoals het in een dorre woestijn weinig nut heeft om bomen te planten zonder eerst de bodem geschikt te maken hiervoor.


Dit alles impliceert ook de grootste kans op het vermijden van conflicten.
Immers gelukkige, wel behuisde en goed doorvoede mensen met voldoende privacy hebben doorgaans weinig nood aan conflict.
Zij nemen immers in dat geval het risico om al hetgeen opgebouwd is aan geluk en comfort te verliezen.
Vrede en harmonie is een veel beter milieu om dat geluk en comfort te bestendigen en zal dan ook doorgaans de vanzelfsprekende keuze zijn die mensen zullen maken als ze maar enigszins die mogelijkheid hebben en niet gedwongen worden het gevecht tot overleven te leveren.


Voorlopig slot/besluit.

Bovenstaande tekst is allesbehalve een kant en klare gebruikshandleiding om tot een betere samenleving te komen.
Wel staan er een aantal richtingsaanwijzers in (onder meer ééntje in een richting waarvan ik denk dat we moeten gaan). Maar vooral veel vragen ter bezinning, waarover men kan van gedachten wisselen.
Steeds in de hoop dat er iets kan uit groeien dat naar een betere wereld leidt.