Lockdown: noodzaak of maatschappelijke ramp?

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door gunter5148

Strikt genomen kan wetenschap alleen op objectieve waarheid gestoeld zijn. Of beter gezegd, het steeds verder "stijgen" in kennis, tot de objectieve waarheid gekend is, kan men omschrijven als zijnde wetenschappelijk onderzoek.

Het kennen van de absolute objectieve waarheid is te ambitieus. Dan doe je gewoon niks, en kan de wetenschappelijke methode overboord, want dan ga je ALTIJD zeggen, we weten het niet. Dat dient tot niks, om dat van 's morgens tot 's avonds te herhalen.

Consensus betekent dan niet meer dan "het eens zijn over zaken waarvan men niet weet of ze objectief waar zijn." Mogen we dat zo stellen?

Dat is te radicaal. Dat is dan voor alles zo, en dan is wetenschap de moeite niet, want ze gaat dat altijd over alles moeten blijven zeggen.

In die zin, als we het over bijvoorbeeld de zwaartekracht hebben, is er een consensus dat we "grotendeels" weten hoe dat ding werkt. Grotendeels. Maar we weten niet of dat wat we kennen, ook de objectieve waarheid is.

Juist. En dat zal altijd voor alles zo blijven.

We kunnen nu wel wetenschappelijke consensus hebben dat we bij het uitrekenen van de beweging van bijvoorbeeld de maan of satelieten, we binnen een gekende nauwkeurigheid, de wetten van Newton mogen gebruiken, en we willen als consensusgangers zelfs een behoorlijk risico lopen als we ernaast zouden zitten. Er blijft altijd de existentiele kans dat het verkeerd gaat, maar die is verwaarloosbaar "for all practical purposes". Het is dat laatste dat van wetenschap een haalbaar ding maakt. Op een zeker moment kan je zeggen "de kans dat dit er TOTAAL naast zit, is zodanig klein dat ik erop gok".

Dus wetenschappelijk onderzoek stopt bij objectieve waarheid (als dat bestaat, op zich wetenschappelijk onderzoek waard ), en dus vind ik dat mijn stelling dat "wetenschap nooit stopt bij consensus" wel degelijk stand houdt.

Natuurlijk stopt ze niet. Maar dat wil niet zeggen dat er over zekere zaken, PRAKTISCH GEZIEN, consensus is. Kortom, omdat er een GIGANTISCHE MASSA aan "mislukte falsificaties" geweest zijn, wat men ook "bewijzen" kan noemen, of beter: stevige argumenten.
Als we al 50 000 banen van allerlei dingen hebben uitgerekend met de wetten van Newton, en dat is allemaal goed uitgekomen, dan hebben we vertrouwen dat we dat "onder de knie" hebben. Daar is consensus over.

Dat wil niet zeggen dat men niet naar die kleine prutsen gaat zoeken waar het NIET werkt. Dat is trouwens de essentie van wat wetenschappers doen in hun normale bestaan als wetenschapper: die dingen uitproberen waar de "consensus" niet volledig is en waar er dus onzekerheden zijn die de existentiële onzekerheid overtreffen. Een wetenschapper doet niet liever dan in het grijze gebied waar consensus nog niet sterk is, "zaken omver" gooien.

Trouwens, meestal werkt het omgekeerd. Meestal willen wetenschappers teveel in de kijker staan en BEWEREN ZE dat ze "de consensus" overhoop gooien, terwijl ze maar een piepklein stapje zetten.

Dat kan trouwens de indruk wekken bij de leek dat wetenschap weinig consensus heeft, omdat de enige wetenschappers die men veel hoort, juist mensen zijn die BEWEREN dat ze "alles" overhoop gooien. Maar dat is omdat die wetenschappers daarmee enkel proberen "boven het grijze maaiveld" uit te komen en zichzelf en hun werk "over verkopen". Maar 95% van elk vakgebied bestaat uit consensus kennis. Daarvan zal misschien een klein deeltje "ten onrechte" consensus zijn, en als je DAT kan tonen dan ben je een GROTE WETENSCHAPPER. Maar meestal is het veel en veel "saaier". Meestal werk je op een piepklein stukje dat nog wat onduidelijk is, en ga je zelf geen revolutie veroorzaken, maar draag je in het beste geval een heel klein stukje van de puzzel bij, die na tientallen jaren, de grens van de consensus weer een beetje uitgebreid heeft.

Wat wij met corona meegemaakt hebben is alles behalve "wetenschap". Dat geeft een heel heel slecht beeld van wat wetenschap echt is, en hoe het echt gedaan wordt. We hebben pretentieuze kwakzalvers gezien, da's al.

[gunter5148]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Het kennen van de absolute objectieve waarheid is te ambitieus. Dan doe je gewoon niks, en kan de wetenschappelijke methode overboord, want dan ga je ALTIJD zeggen, we weten het niet. Dat dient tot niks, om dat van 's morgens tot 's avonds te herhalen.



Dat is te radicaal. Dat is dan voor alles zo, en dan is wetenschap de moeite niet, want ze gaat dat altijd over alles moeten blijven zeggen.



Juist. En dat zal altijd voor alles zo blijven.

We kunnen nu wel wetenschappelijke consensus hebben dat we bij het uitrekenen van de beweging van bijvoorbeeld de maan of satelieten, we binnen een gekende nauwkeurigheid, de wetten van Newton mogen gebruiken, en we willen als consensusgangers zelfs een behoorlijk risico lopen als we ernaast zouden zitten. Er blijft altijd de existentiele kans dat het verkeerd gaat, maar die is verwaarloosbaar "for all practical purposes". Het is dat laatste dat van wetenschap een haalbaar ding maakt. Op een zeker moment kan je zeggen "de kans dat dit er TOTAAL naast zit, is zodanig klein dat ik erop gok".



Natuurlijk stopt ze niet. Maar dat wil niet zeggen dat er over zekere zaken, PRAKTISCH GEZIEN, consensus is. Kortom, omdat er een GIGANTISCHE MASSA aan "mislukte falsificaties" geweest zijn, wat men ook "bewijzen" kan noemen, of beter: stevige argumenten.
Als we al 50 000 banen van allerlei dingen hebben uitgerekend met de wetten van Newton, en dat is allemaal goed uitgekomen, dan hebben we vertrouwen dat we dat "onder de knie" hebben. Daar is consensus over.

Dat wil niet zeggen dat men niet naar die kleine prutsen gaat zoeken waar het NIET werkt. Dat is trouwens de essentie van wat wetenschappers doen in hun normale bestaan als wetenschapper: die dingen uitproberen waar de "consensus" niet volledig is en waar er dus onzekerheden zijn die de existentiële onzekerheid overtreffen. Een wetenschapper doet niet liever dan in het grijze gebied waar consensus nog niet sterk is, "zaken omver" gooien.

Trouwens, meestal werkt het omgekeerd. Meestal willen wetenschappers teveel in de kijker staan en BEWEREN ZE dat ze "de consensus" overhoop gooien, terwijl ze maar een piepklein stapje zetten.

Dat kan trouwens de indruk wekken bij de leek dat wetenschap weinig consensus heeft, omdat de enige wetenschappers die men veel hoort, juist mensen zijn die BEWEREN dat ze "alles" overhoop gooien. Maar dat is omdat die wetenschappers daarmee enkel proberen "boven het grijze maaiveld" uit te komen en zichzelf en hun werk "over verkopen". Maar 95% van elk vakgebied bestaat uit consensus kennis. Daarvan zal misschien een klein deeltje "ten onrechte" consensus zijn, en als je DAT kan tonen dan ben je een GROTE WETENSCHAPPER. Maar meestal is het veel en veel "saaier". Meestal werk je op een piepklein stukje dat nog wat onduidelijk is, en ga je zelf geen revolutie veroorzaken, maar draag je in het beste geval een heel klein stukje van de puzzel bij, die na tientallen jaren, de grens van de consensus weer een beetje uitgebreid heeft.

Wat wij met corona meegemaakt hebben is alles behalve "wetenschap". Dat geeft een heel heel slecht beeld van wat wetenschap echt is, en hoe het echt gedaan wordt. We hebben pretentieuze kwakzalvers gezien, da's al.

Ik denk dat we wat ambitieuzer mogen zijn, als we als mensheid eindelijk de vorige 2000 jaar stilstand achter ons willen laten. Te veel van ons menszijn is nog gebaseerd op ideologieën en denkwijzen van de Grieken en de Romeinen.
Ik ben het in de grond eens met Mattias Desmet, en zijn massa-vorming, zijn religieuze dogmatiek, zijn hypnose-toestand van de covid-cultisten, voor de simpele reden dat wij tussen ons die conclusies zelf al gemaakt hadden, voor Desmet een internet held werd.
Waar ik het niet direct mee eens ben is zijn stelling dat de huidige massa-vorming zou voortkomen uit het feit dat mensen menen dat ze alles weten, kunnen maken, kunnen dirigeren, kunnen sturen.
Ik denk dat het op dat punt net het tegenovergesteld is. De individuele mens weet ZO verschrikkelijk weinig, en dat probleem wordt, als de mens zich collectiviseert enkel maar erger, en enkele slimmeriken (van de slechte soort) weet dat maar al te goed.
Dus mijn standpunt is, dat het tijd wordt dat de mens, en de mensheid, de middelmatigheid achter zich laat.
Er is niet zoiets als “te ambitieus” als het over het streven naar de absolute objectieve waarheid gaat. Daar ligt de lat.
We trappen telkens in dezelfde totalitaire val, omdat we maar blijven roeren in hetzelfde potje. We zijn nog niet eens in staat om als mensheid te herkennen dat de “huidige toestand” (die we al zooooo vaak hebben meegemaakt doorheen de geschiedenis) fundamenteel, tot in de laatste porie, door en door slecht en kwaadaardig is.

En ik steek dat op een gebrek aan ambitie, en aan de lethargische houding dat een gok beter is dan studie.

Neen, Patrick, we zullen beter moeten doen.

[Universalia]

Gelukkig dat die nog een dankwoord richten aan de meeste mensen want 'bedankt voor die bloemen' komt er naar het schijnt niet meer. (<- ergens gelezen)

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door gunter5148

Ik denk dat het op dat punt net het tegenovergesteld is. De individuele mens weet ZO verschrikkelijk weinig, en dat probleem wordt, als de mens zich collectiviseert enkel maar erger, en enkele slimmeriken (van de slechte soort) weet dat maar al te goed.

Maar dat heeft allemaal niks met wetenschap te maken. Ik heb het niet over idioten die "het vak" niet wat geleerd hebben he. Ik heb het over mensen die het gros van "wat er gekend is en wat de moeite is" in het domein wel weten, ttz, over de BESCHIKBARE kennis beschikken, niet over wat individuen daarvan hebben opgedaan of juist niet.

Ik zeg dat zelfs als men alle beschikbare kennis tot zich heeft genomen betreffende een item, men nog altijd niet "met zekerheid" wat dan ook zal kunnen beweren. Als men dat dus gaat eisen, dan zal men voor altijd zijn bek moeten houden. En dan is de doctrine die dat zegt, een nutteloze.

Kortom, op een zeker ogenblik moet men een zeker existentieel risico nemen of anders kan men nooit iets zeggen. Wanneer dat existentiele risico klein genoeg is, en door vele mensen die alle beschikbare kennis tot zich genomen hebben, als klein wordt beschouwd, dan is er "consensus".

Doet men dat niet, dan is er nooit "consensus", moet men altijd zijn klep houden, en is gelijk welke zotte bewering "evenwaardig" aan gelijk welke andere.

Het perfecte willen eisen van de wetenschap is hetzelfde als totaal obscurantisme.

[E. Gidius]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Wat wij met corona meegemaakt hebben is alles behalve "wetenschap". Dat geeft een heel heel slecht beeld van wat wetenschap echt is, en hoe het echt gedaan wordt. We hebben pretentieuze kwakzalvers gezien, da's al.

Ik denk dat dat één van de zwaarste gevolgen zal zijn van heel deze corona-hysterie: het geloof van de doorsnee westerse burger in "de wetenschap" is ernstig aangetast door het hoerige gedrag van een kaste van staatsexperten die hun leugens ten dienste gesteld hebben van de machthebbers.

Mispak je niet, de leugens over de vaccins en het rijk der vrijheid hebben er zeer diep ingehakt bij Jan Modaal.

[Hoofdstraat]

Oorspronkelijk geplaatst door E. Gidius

Ik denk dat dat één van de zwaarste gevolgen zal zijn van heel deze corona-hysterie: het geloof van de doorsnee westerse burger in "de wetenschap" is ernstig aangetast door het hoerige gedrag van een kaste van staatsexperten die hun leugens ten dienste gesteld hebben van de machthebbers.

Mispak je niet, de leugens over de vaccins en het rijk der vrijheid hebben er zeer diep ingehakt bij Jan Modaal.

Dat is een feit, bij mezelf zie ik dat toch wel. We hebben gezien dat wetenschap evengoed afhankelijk is van corruptie, angst, politiek en massavorming.

Dat wisten we al van vroeger maar het is nog eens erg duidelijk gemaakt voor de huidige generatie.

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door E. Gidius

Ik denk dat dat één van de zwaarste gevolgen zal zijn van heel deze corona-hysterie: het geloof van de doorsnee westerse burger in "de wetenschap" is ernstig aangetast door het hoerige gedrag van een kaste van staatsexperten die hun leugens ten dienste gesteld hebben van de machthebbers.

Mispak je niet, de leugens over de vaccins en het rijk der vrijheid hebben er zeer diep ingehakt bij Jan Modaal.

Inderdaad. Dat is mijn grootste vrees.

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door Hoofdstraat

Dat is een feit, bij mezelf zie ik dat toch wel. We hebben gezien dat wetenschap evengoed afhankelijk is van corruptie, angst, politiek en massavorming.

Nee, dat is het punt juist. Wetenschap is dat niet. Sommige "wetenschappers" wel. Het is juist in die verwarring dat het probleem hem zit. Wetenschap is een heel robuuste methode, en die komt hier totaal "ongeschonden" uit. Maar wat wij hebben mogen meemaken, is dat mensen waarvan wij dachten dat zij "aan wetenschap deden" zich als pompeuze charlatans gedragen hebben, wat het totale tegenovergestelde is van "wetenschap".

Wetenschap is niet "de wetenschappers of toch die die wetenschapper pretenderen te zijn op TV".

Wetenschap is een methode, een manier van doen, handelen, denken. Het is de enige die ons uit dit moeras kan helpen.

[E. Gidius]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Nee, dat is het punt juist. Wetenschap is dat niet. Sommige "wetenschappers" wel. Het is juist in die verwarring dat het probleem hem zit. Wetenschap is een heel robuuste methode, en die komt hier totaal "ongeschonden" uit. Maar wat wij hebben mogen meemaken, is dat mensen waarvan wij dachten dat zij "aan wetenschap deden" zich als pompeuze charlatans gedragen hebben, wat het totale tegenovergestelde is van "wetenschap".

Wetenschap is niet "de wetenschappers of toch die die wetenschapper pretenderen te zijn op TV".

Wetenschap is een methode, een manier van doen, handelen, denken. Het is de enige die ons uit dit moeras kan helpen.

Zie mijn onderschrift

[TREBRON]

Oorspronkelijk geplaatst door E. Gidius

Ik denk dat dat één van de zwaarste gevolgen zal zijn van heel deze corona-hysterie: het geloof van de doorsnee westerse burger in "de wetenschap" is ernstig aangetast door het hoerige gedrag van een kaste van staatsexperten die hun leugens ten dienste gesteld hebben van de machthebbers.

Mispak je niet, de leugens over de vaccins en het rijk der vrijheid hebben er zeer diep ingehakt bij Jan Modaal.

Ik krijg al een tijd de indruk dat er meer schetenwappers dan wetenschappers zijn.

[gunter5148]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Maar dat heeft allemaal niks met wetenschap te maken. Ik heb het niet over idioten die "het vak" niet wat geleerd hebben he. Ik heb het over mensen die het gros van "wat er gekend is en wat de moeite is" in het domein wel weten, ttz, over de BESCHIKBARE kennis beschikken, niet over wat individuen daarvan hebben opgedaan of juist niet.

Ik zeg dat zelfs als men alle beschikbare kennis tot zich heeft genomen betreffende een item, men nog altijd niet "met zekerheid" wat dan ook zal kunnen beweren. Als men dat dus gaat eisen, dan zal men voor altijd zijn bek moeten houden. En dan is de doctrine die dat zegt, een nutteloze.

Kortom, op een zeker ogenblik moet men een zeker existentieel risico nemen of anders kan men nooit iets zeggen. Wanneer dat existentiele risico klein genoeg is, en door vele mensen die alle beschikbare kennis tot zich genomen hebben, als klein wordt beschouwd, dan is er "consensus".

Doet men dat niet, dan is er nooit "consensus", moet men altijd zijn klep houden, en is gelijk welke zotte bewering "evenwaardig" aan gelijk welke andere.

Het perfecte willen eisen van de wetenschap is hetzelfde als totaal obscurantisme.

Perfectie eisen is niet hetzelfde dan te streven naar perfectie. Streven naar perfectie is de vraag stellen of iets correct is, ook al ben je de enige op aarde die denkt dat het fout is. Zich neerleggen bij 99,9% perfectie is dus niet voldoende.
Wil ik daarmee zeggen dat we niet kunnen "leven" als we maar 10% of 20% of 30% "weten?"
De realiteit bewijst dat we kunnen "leven," maar dat het een "klote" leven is. Zeker NU.
Diegene die ons voorhouden dat 99,9% kennis "voldoende" is, dat zijn verdekke de obscurantisten. Zeker als zij wél weten wat die laatste 0,1% kennis is.

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door gunter5148

Perfectie eisen is niet hetzelfde dan te streven naar perfectie.

Er is een verschil tussen "beter willen doen" en "streven naar perfectie". Ik denk dat dat lijdt aan hetzelfde probleem van "perfect is de vijand van goed".

Streven naar perfectie is de vraag stellen of iets correct is, ook al ben je de enige op aarde die denkt dat het fout is.

Dat is gewoon aan wetenschap doen. Alleen heb je maar een eindige aandacht, een eindige tijd, eindige energie, en een eindige tijd dat je hier rond loopt.

Veel kruit verschieten op het in vraag stellen of iets waar grote consensus over is en niet direct een probleem mee lijkt te zijn, is de beste manier om niks te realiseren.

Nu zal men zeggen: "jamaar er zijn toch in het verleden genieen geweest die exact DAT deden." Juist. Maar zoals met ster-voetballers zijn velen geroepen en weinigen uitverkoren. Veruit de meeste mensen die dingen met grote consensus 'in vraag zullen stellen' zullen hiermee niks bereiken. Maar vooral: die genieen hadden wel degelijk een REDEN om dat in vraag te stellen, omdat ze een PROBLEEM zagen of zich afvroegen of ze niet op het spoor waren van een onvermoed verband of op een of andere manier NIET TEVREDEN WAREN over de consensus oplossing.

Einstein zou nooit relativiteit hebben ontdekt als er geen probleem was dat electromagnetisme veroorzaakte voor het kader van Newton. Tot aan de wetten van het electromagnetisme was er geen reden om het kader van Newton zelfs maar in vraag te stellen, maar meer nog: men zou nergens aan toe gekomen zijn, omdat men geen probleem had dat moest opgelost worden.

Het is omdat het kader van Newton een PROBLEEM was voor electromagnetisme dat Einstein dat in vraag is gaan stellen en tevens een piste had om het anders te doen.

Je kan dat doortrekken naar elke grote doorbraak door een genie bedacht: die stelde iets in vraag omdat er een probleem mee was en dat probleem was meestal de piste voor de doorbraak.

Wil ik daarmee zeggen dat we niet kunnen "leven" als we maar 10% of 20% of 30% "weten?"
De realiteit bewijst dat we kunnen "leven," maar dat het een "klote" leven is. Zeker NU.

Dat is nochtans een eeuwige conditie hoor. We zullen altijd maar "10% tot 20%" weten. Omdat we, naarmate we meer leren en meer weten, ook meer vragen hebben, vragen die ons zelfs onbekend waren daarvoor. Wat een goeie zaak is: wetenschap zal nooit stoppen door gebrek aan onwetendheid

Dat is juist het punt: je zal daarmee moeten leren leven, en het zal nooit anders zijn. Wat er te weten is, is oneindig. We gaan altijd maar 10% of 20% weten van wat dat kleine stukje van oneindig is, dat we denken te moeten beheersen.

[gunter5148]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Er is een verschil tussen "beter willen doen" en "streven naar perfectie". Ik denk dat dat lijdt aan hetzelfde probleem van "perfect is de vijand van goed".



Dat is gewoon aan wetenschap doen. Alleen heb je maar een eindige aandacht, een eindige tijd, eindige energie, en een eindige tijd dat je hier rond loopt.

Veel kruit verschieten op het in vraag stellen of iets waar grote consensus over is en niet direct een probleem mee lijkt te zijn, is de beste manier om niks te realiseren.

Nu zal men zeggen: "jamaar er zijn toch in het verleden genieen geweest die exact DAT deden." Juist. Maar zoals met ster-voetballers zijn velen geroepen en weinigen uitverkoren. Veruit de meeste mensen die dingen met grote consensus 'in vraag zullen stellen' zullen hiermee niks bereiken. Maar vooral: die genieen hadden wel degelijk een REDEN om dat in vraag te stellen, omdat ze een PROBLEEM zagen of zich afvroegen of ze niet op het spoor waren van een onvermoed verband of op een of andere manier NIET TEVREDEN WAREN over de consensus oplossing.

Einstein zou nooit relativiteit hebben ontdekt als er geen probleem was dat electromagnetisme veroorzaakte voor het kader van Newton. Tot aan de wetten van het electromagnetisme was er geen reden om het kader van Newton zelfs maar in vraag te stellen, maar meer nog: men zou nergens aan toe gekomen zijn, omdat men geen probleem had dat moest opgelost worden.

Het is omdat het kader van Newton een PROBLEEM was voor electromagnetisme dat Einstein dat in vraag is gaan stellen en tevens een piste had om het anders te doen.

Je kan dat doortrekken naar elke grote doorbraak door een genie bedacht: die stelde iets in vraag omdat er een probleem mee was en dat probleem was meestal de piste voor de doorbraak.



Dat is nochtans een eeuwige conditie hoor. We zullen altijd maar "10% tot 20%" weten. Omdat we, naarmate we meer leren en meer weten, ook meer vragen hebben, vragen die ons zelfs onbekend waren daarvoor. Wat een goeie zaak is: wetenschap zal nooit stoppen door gebrek aan onwetendheid

Dat is juist het punt: je zal daarmee moeten leren leven, en het zal nooit anders zijn. Wat er te weten is, is oneindig. We gaan altijd maar 10% of 20% weten van wat dat kleine stukje van oneindig is, dat we denken te moeten beheersen.

Ik voel aan dat je goed genoeg weet wat ik bedoel, maar "den discuteur" in je kan het niet laten hé

Kijk eens rond je. Zie jij mensen die bezig zijn met zichzelf te overstijgen? Staan we aan het begin van het einde, of aan het einde van het begin? Breekt de zon door na een deugddoende zomerbui, of pakken de wolken zich steeds maar dichter opeen aan de horizon?

De middelmatigheid regeert. En de echte slimme koppen moeten het onderspit delven ten aanzien van de psychopaten, de sociopaten en de narcisten.

Wij leven in een maatschappij, geregeerd en bestuurd door de slechtsten onder ons.

een kakistocratie.

[Der Wanderer]

Oorspronkelijk geplaatst door gunter5148

Wat bedoel je "rationeel dwingend?" Geef eens een "wereldlijk" voorbeeld.

Wel, om in dit topic geen discussies op te rakelen die er niet thuishoren kort een formeel antwoord. Met 'dwingend' bedoel ik dat je vanuit een coherente en wetmatige analyse kan tonen dat bepaalde doelen - hetzij 'overleven', hetzij 'vreugde' - zonder die kennis niet alleen suboptimaal nagestreefd worden maar zelfs 'in zichzelf' tot Widersinnigkeiten leiden, tot interne tegenstrijdigheden en constitutieve illusies die een beperkte waarnemingshorizon afbakenen die een volledigere (en meer gelaagde) realisatie ervan in de weg staan, terwijl die net wel mogelijk gemaakt wordt door een meer vruchtbare aanwending van aan het licht gekomen mechanismen qua gedrag en mogelijkheden van talige codering ervan.

Een heel simpel voorbeeld: het is rationeel dwingend om bij een probeem geen heks te verbranden als je het wil oplossen maar zelfkritisch na te gaan hoe het probleem zich kon voordoen en op basis van die kennis zinniger op te treden. Maar iets soortgelijks geldt dus, voor wie de mimetische theorie kent, niet alleen voor zogenaamd 'objectieve' problemen (al toont die heks aan dat je al gevorderd moet zijn in je bredere cultuur alvorens überhaupt bepaalde zaken als een 'objectief probleem' te kunnen benaderen), maar ook voor de algemene logica die gevolgd wordt in zowel het gedrag van personen als bij het bredere samenleven. De mogelijkheden van mimetisme en talige codes kunnen en moeten - om Widersinnigkeiten op psychologische vlak, of in de zin van maatschappelijke erosie - optimaal aangewend worden vanuit inzicht dat überhaupt pas de verschillende mogelijkheden ervan 'ontdekt' (want in de waan van het mimetische conflict zijn bepaalde opties gewoon 'afgesloten', in de wijze waarop 'de wereld' daarbinnen dan 'waargenomen' wordt). Of zoals die ene voetballer het zei: je moet het snappen om het te zien.

Voetnoot: soms kan het wel aangewezen zijn om een heks te verbranden, nl. als je ziet dat een hele maatschappij niet voor rede vatbaar is, en ze anders ten onder zou gaan. Zonder zulke dingen zouden we hier trouwens wellicht niet meer zijn.

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door gunter5148

Ik voel aan dat je goed genoeg weet wat ik bedoel, maar "den discuteur" in je kan het niet laten hé

Nee, ik denk dat je een te perfectionistisch beeld hebt van wat men in de wetenschap als consensus aanvaardt. Als je dat wil nastreven, dan geraak je nergens.

Kijk eens rond je. Zie jij mensen die bezig zijn met zichzelf te overstijgen?

Maar ik heb het niet over mensen. Ik heb het over wetenschap. Over het principe.

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door gunter5148

De middelmatigheid regeert. En de echte slimme koppen moeten het onderspit delven ten aanzien van de psychopaten, de sociopaten en de narcisten.

Wij leven in een maatschappij, geregeerd en bestuurd door de slechtsten onder ons.

Ja, maar dat heeft niks met het concept wetenschap te maken. Dat wij een maatschappij hebben waar wetenschap grotendeels genegeerd wordt is een feit. Maar daar had ik het niet over.

Ik dacht dat jij wilde zeggen dat binnen de wetenschap (ttz, bij het toepassen van de wetenschappelijke methode) men geen "consensus" kan vinden als dat niet de perfectie benadert. Ik wilde stellen dat als je dat als principe aanneemt, je nergens aan toe komt. Dat die wetenschappelijke methode niet veel gebruikt wordt in de "echte mensenwereld" ja, dat is een feit. Maar dat zegt niks over de wetenschap zelf.

[Der Wanderer]

Corona... onderwijs... migratie... Europa... genderwaan... het beleid heeft onze maatschappij de vernieling in gereden. Als je bedenkt wat wij hadden kunnen zijn zonder al die verdwaling en verdwazing. Het is erg.

[Der Wanderer]

Karel Van Wolferen bekritiseert pogingen om de situatie te herleiden tot een kwestie van 'beleidskeuzes' van deze of gene overheid of - in navolging van Mattias Desmet - tot een massa in 'hypnose'. Dergelijke benaderingen zijn ontoereikend om de transnationale staatsgreep te begrijpen:

https://www.youtube.com/watch?v=lHqkOooKzHI

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door Der Wanderer

Karel Van Wolferen bekritiseert pogingen om de situatie te herleiden tot een kwestie van 'beleidskeuzes' van deze of gene overheid of - in navolging van Mattias Desmet - tot een massa in 'hypnose'. Dergelijke benaderingen zijn ontoereikend om de transnationale staatsgreep te begrijpen:

https://www.youtube.com/watch?v=lHqkOooKzHI

"zij die het de laatste 2 jaar op hun geweten hebben kunnen het zich alleen al omwille van eigen lijfsbehoud niet veroorloven van hun handen terug te trekken van wat ze zijn begonnen"

[gunter5148]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Ja, maar dat heeft niks met het concept wetenschap te maken. Dat wij een maatschappij hebben waar wetenschap grotendeels genegeerd wordt is een feit. Maar daar had ik het niet over.

Ik dacht dat jij wilde zeggen dat binnen de wetenschap (ttz, bij het toepassen van de wetenschappelijke methode) men geen "consensus" kan vinden als dat niet de perfectie benadert. Ik wilde stellen dat als je dat als principe aanneemt, je nergens aan toe komt. Dat die wetenschappelijke methode niet veel gebruikt wordt in de "echte mensenwereld" ja, dat is een feit. Maar dat zegt niks over de wetenschap zelf.

Neen, ik wil zeggen dat de lat voor "consensus" te laag ligt. En dat binnen de "echte" wetenschap, en zelfs nog meer binnen de "politiek correcte wetenschap." (maar daar liggen andere prioriteiten dan "de waarheid.")
ik begrijp en besef wel dat je, zoals jij het vertaalt, soms moet "gokken" en "overeenkomen" op basis van niet perfecte kennis, maar ik vind dat men "verder" moet gaan.
Het is een spanningsveld tussen géén kennis en perfecte kennis. En, maar dat is meer gebaseerd op een gevoel en intuïtie, ik denk dat wij niet op 90% van "perfecte kennis" zitten, maar op 0,09%.
Dat is wat ik wil zeggen.