Belgen doen eindelijk mee in Zuid Afghanistan

[Aviator]

Even een kleine rechtzetting. Ik bedoelde dus dat er nog niets is gezegd over de inzet van gevechtstroepen op de grond in Zuid-Afghanistan. Voor zover ik heb vernomen worden de F-16's wel ingezet in dat deel van het land. Voor meer duiding raad ik iedereen aan om even het interview van professor Luc De Vos te bekijken op Ter Zake (op de website van het vrt-nieuws). Ik heb 2 jaar les gehad van die man. Die kent er wel wat van.

[Jantje]

Het hoofdkwartier Regional Command Central is ook in Kaboel gelegen en wordt geleid door Frankrijk

http://nl.wikipedia.org/wiki/Interna...sistance_Force


Voor wie he nog niet wist, Frankrijk is geen Nato-lid.
Maar leid wel de zaken in centraal Afghanistan vanuit de hoofdstad Kaboel.

Belgische deelname

Het Belgische detachement wordt 4-maandelijks afgelost en bestaat uit ruim 300 militairen. Deze zijn afkomstig uit de actieve eenheden dewelke grotendeels te vinden zijn rond Leopoldsburg of Marche-en-Famenne. Eind juni 2007 lost het 14de detachement zijn voorgangers af.

De Belgen staan in voor de veiligheid van de luchthaven van Kaboel, het zenuwpunt van de buitenlandse aanwezigheid. Zij voeren ook patrouilles uit in Kaboel stad.

Er zijn ook nog Belgische militairen gestationeerd in Kunduz, in het noorden van Afghanistan. Zij zijn er gelegerd in het kader van het 'Provinciaal Reconstruction Team' (PRT) dat geleidt wordt door Duitsland. Zeven andere Belgische militairen zitten bij de "Regional Area Command North" van de ISAF-troepen in Mazar-I-Sharif

De Belgen zitten trouwens al lang in Afghanistan.

Het is dus onzin om te denken en te beweren zoals Feremans dat er nu meer aanslagen gaan gebeuren.

Verder is het onzin om te beweren dat de NATO en VN hun aanwezigheid daar niet legitiem is, want de VN heeft de taak om de veiligheid van enkel burger overal ter wereld
te verzekeren. De Taliban hebben zelf de oorlog verklaard en hebben zelf gezegd dat ze alles in het werk zullen stellen om de westerse samenleving te vernielen, samen met A.Q.

De vele aanslagen en verijdelde aanslagen wereldwijd de laatste 10 jaar zijn voldoende om deze dreigingen ernstig te nemen en dan ook met alle middelen op te ruimen.
De taak van een militair is immers zijn leven wagen voor de veiligheid en het welzijn van zwakkere mensen uit onze samenleving, die zich niet kunnen beschermen tegen het geweld van derde.
Dus enkel de eerste taak van een militair rechtvaardigd reeds de aanwezigheid van de vele militairen in Afghanistan.

[Kazan]

Oorspronkelijk geplaatst door Jantje

Voor wie he nog niet wist, Frankrijk is geen Nato-lid.

???
http://www.nato.int/structur/countries.htm
Frankrijk is wel NAVO-lid.

[Jantje]

Oorspronkelijk geplaatst door Kazan

???
http://www.nato.int/structur/countries.htm
Frankrijk is wel NAVO-lid.

Frankrijk maakte tussen 1966 en 1996 geen deel uit van de militaire organen van de NAVO, vanaf 1996 tot op heden maken zij een voorbehoud met betrekking tot militair optreden

http://nl.wikipedia.org/wiki/NAVO

Frankrijk is geen lid, maar werk militair terug nauw samen met de Nato sinds 1996.

Dat is ook de reden geweest, waarom niet Franrijk, maar Belgie het voortouw nam tegen de inval van de alliantie in Irak binnen de Nato.
Dit omdat er anders problemen waren binnen de Euroforce voor de samenwerking met de Nato.

[Thorsten]

Frankrijk is inderdaad wel lid van de NAVO maar maakt geen deel uit van de militaire structuur.

Sarkozy heeft een maand of wat geleden nog geopperd om van Frankrijk weer een volwaardig lid te maken maar dat lijkt in ieder geval niet op korte termijn te gaan gebeuren.

[Jantje]

Oorspronkelijk geplaatst door Thorsten

Frankrijk is inderdaad wel lid van de NAVO maar maakt geen deel uit van de militaire structuur.

Sarkozy heeft een maand of wat geleden nog geopperd om van Frankrijk weer een volwaardig lid te maken maar dat lijkt in ieder geval niet op korte termijn te gaan gebeuren.

Hoe kan je lid zijn van een MILITAIRE alliantie als je er MILITAIR geen deel van uitmaakt?
Want de Navo is niets meer de een militaire alliantie om de veiligheid en vrede in de landen rond de Noorderlijke Atlantische oceaan te verzekeren.

En Sarkozy wil de Frankrijk idd terug lid maken, maar of hij daarin gesteund word door de rest is een andere vraag.

[Thorsten]

De NAVO is een militaire organisatie met een politieke arm. De secretaris generaal is daar het hoofd van (op dit moment Jaap de Hoop Scheffer). Daarmee is het dus wel degelijk meer dan een militaire alliantie.

[Kazan]

Oorspronkelijk geplaatst door Jantje

Hoe kan je lid zijn van een MILITAIRE alliantie als je er MILITAIR geen deel van uitmaakt?
Want de Navo is niets meer de een militaire alliantie om de veiligheid en vrede in de landen rond de Noorderlijke Atlantische oceaan te verzekeren.

En Sarkozy wil de Frankrijk idd terug lid maken, maar of hij daarin gesteund word door de rest is een andere vraag.

Thorsten heeft gelijk, zo blijkt uit de link die je zelf gegeven hebt:
'1966 - Frankrijk is een nucleaire macht geworden en trekt zich terug uit de militaire structuur, maar blijft politiek lid'

[Jantje]

Oorspronkelijk geplaatst door Thorsten

De NAVO is een militaire organisatie met een politieke arm. De secretaris generaal is daar het hoofd van (op dit moment Jaap de Hoop Scheffer). Daarmee is het dus wel degelijk meer dan een militaire alliantie.

Elke militaire instelling is afhankelijk van de politici.
Het zijn zij die beslissen over het wel of niet inzetten van een militaire macht.

Het is dan ook normaal dat het bestuur van de Nato uit politici bestaat en dat politici over die militaire macht beslissen.

De secretaris generaal is niets meer of minder dan de minister van defensie van de Nato, maar dan met nog minder zeggenschap over wat zijn departement doet en uitgeeft dan een landelijke minister van defensie.

De secretaris generaal mag eigenlijk enkel de vergaderingen voorzitten en wat rond gaan kijken waar er gevaren dreigen en de administratieve leiden.

Hij is in werkelijkheid dus gewoon de marjonet van de landelijke regeringen bij wie de echte macht ligt over het inzetten van de Nato-troepen.

De secretaris generaal heeft verder totaal niets te vertellen binnen de Nato, een mooie titel voor een lege doos.

Net als het niet De Crem is die beslist heeft om meer militairen naar Afghanistan te sturen, maar heel de regering samen met goedkeuring van kamer en senaat.

Want een minister van defensie kan daar niet alleen over beslissen.
Wat de aanvallen van Feremans op De Crem dus ook belachelijk maakt, want er moet een meerderheid binnen deregering en kamer en senaat toestemming geven om de Belgische militairen in het buitenland te mogen inzetten.
De minister van defensie kan enkel de vraag van de Nato en/of VN voorleggen aan hen en advies geven, maar zij beslissen.

[Thorsten]

Oorspronkelijk geplaatst door Jantje

Elke militaire instelling is afhankelijk van de politici.
Het zijn zij die beslissen over het wel of niet inzetten van een militaire macht.

Het is dan ook normaal dat het bestuur van de Nato uit politici bestaat en dat politici over die militaire macht beslissen.

De secretaris generaal is niets meer of minder dan de minister van defensie van de Nato, maar dan met nog minder zeggenschap over wat zijn departement doet en uitgeeft dan een landelijke minister van defensie.

De secretaris generaal mag eigenlijk enkel de vergaderingen voorzitten en wat rond gaan kijken waar er gevaren dreigen en de administratieve leiden.

Hij is in werkelijkheid dus gewoon de marjonet van de landelijke regeringen bij wie de echte macht ligt over het inzetten van de Nato-troepen.

De secretaris generaal heeft verder totaal niets te vertellen binnen de Nato, een mooie titel voor een lege doos.

Net als het niet De Crem is die beslist heeft om meer militairen naar Afghanistan te sturen, maar heel de regering samen met goedkeuring van kamer en senaat.

Want een minister van defensie kan daar niet alleen over beslissen.
Wat de aanvallen van Feremans op De Crem dus ook belachelijk maakt, want er moet een meerderheid binnen deregering en kamer en senaat toestemming geven om de Belgische militairen in het buitenland te mogen inzetten.
De minister van defensie kan enkel de vraag van de Nato en/of VN voorleggen aan hen en advies geven, maar zij beslissen.

Buiten dat dit onzin is heeft het ook niets te maken met wat ik gezegd heb of wat het onderwerp van gesprek hier is. Ben je zo'n klein mannetje dat je niet eens je ongelijk kan erkennen?

[Jantje]

Oorspronkelijk geplaatst door Kazan

Thorsten heeft gelijk, zo blijkt uit de link die je zelf gegeven hebt:
'1966 - Frankrijk is een nucleaire macht geworden en trekt zich terug uit de militaire structuur, maar blijft politiek lid'

Natuurlijk bleef en is Frankrijk politiek een gebonden land aan de Nato, in die zin dat Frankrijk beloofde zijn kernarsenaal niet tegen een Nato-lid in te zetten en indien nog zou en zal inzetten om west-Europa te verdedingen.

Frankrijk stelde dus zijn nucleaire macht in dienst van de vrede in Europa, wat viel en valt onder de EEG overeenkomsten.
Waarmee Frankrijk op dat punt dus steeds inspraak had over het gebruik van de Nato-kernwapens binnen de EEG, maar had verder dus niets te maken en geen inspraak bij de Nato.

[Jantje]

Oorspronkelijk geplaatst door Thorsten

Buiten dat dit onzin is heeft het ook niets te maken met wat ik gezegd heb of wat het onderwerp van gesprek hier is. Ben je zo'n klein mannetje dat je niet eens je ongelijk kan erkennen?

Thorsten, als de secretaris generaal ook maar iets te zeggen had, dan zou die toch geen vraag richten naar de Nato-leden om meer troepen, maar botweg zeggen," we hebben zoveel troepen en dat materieel nodig voor die opdracht. Jij leverd dat en jij dat."

En dan zou Duitsland helemaal niet kunnen zeggen, stikt, wij leveren voldoende en doen verder niet mee.

En zou Canada niet kunnen zeggen, als de andere niet meer manschappen en materieel gaan leveren, dan halen wij ook onze troepen terug naar huis.

En zou de USA, geen vraag naar de andere leden kunnen richten om hun manschappen te vervangen, omdat zij hun troepen nodig hebben voor een andere oorlog.

En dan zou de secretaris generaal toch gewoon tegen de leden zeggen welke vliegtuigen, tanks en ander materieel zij moeten ter beschikking houden en stellen van de Nato.

Dan zou de Nato gewoon volledig bepalen wat welk lid moet doen op militair vlak en dan zou de Nato politiek bepalen wat er gebeurd binnen de alliantie.

Maar De secretaris generaal kan enkel vragen en voorstellen aan de leden van de Nato.

[Thorsten]

Oorspronkelijk geplaatst door Jantje

geen inspraak bij de Nato.

Inspraak was dus juist wat Frankrijk wel had, jij verward, en zo zal later nogmaals blijken, inspraak met absolute macht. Macht, en zeker absolute macht, had op dat moment geen enkel Europees land in hoge mate.

Oorspronkelijk geplaatst door Jantje

Thorsten, als de secretaris generaal ook maar iets te zeggen had, dan zou die toch geen vraag richten naar de Nato-leden om meer troepen, maar botweg zeggen," we hebben zoveel troepen en dat materieel nodig voor die opdracht. Jij leverd dat en jij dat."

En dan zou Duitsland helemaal niet kunnen zeggen, stikt, wij leveren voldoende en doen verder niet mee.

En zou Canada niet kunnen zeggen, als de andere niet meer manschappen en materieel gaan leveren, dan halen wij ook onze troepen terug naar huis.

En zou de USA, geen vraag naar de andere leden kunnen richten om hun manschappen te vervangen, omdat zij hun troepen nodig hebben voor een andere oorlog.

En dan zou de secretaris generaal toch gewoon tegen de leden zeggen welke vliegtuigen, tanks en ander materieel zij moeten ter beschikking houden en stellen van de Nato.

Dan zou de Nato gewoon volledig bepalen wat welk lid moet doen op militair vlak en dan zou de Nato politiek bepalen wat er gebeurd binnen de alliantie.

Maar De secretaris generaal kan enkel vragen en voorstellen aan de leden van de Nato.

De secretaris generaal heeft een prominente en steeds belangrijkere positie binnen de NAVO. Hij is degene die de gesprekken voert met de individuele leden en hij is het die de vergaderingen voorbereid. Hij staat aan het hoofd van de Ambtelijke organisatie en bepaald de koers daarvan. Dit is inderdaad geen botte en naakte macht die domweg bepaald wat er gebeurt maar het is jouw fout om te denken dat de enige macht is die er bestaat. Niemand heeft zulke macht.
De VS moet vragen aan haar bondgenoten of zij troepen willen leveren en die bondgenoten kiezen zelf of en in hoeverre zij aan die vraag voldoen. Betekend dat dat de VS machteloos is? Of hebben zij alsnog veel macht maar geen grenzeloze macht?

Als je eens de wereld kon zien zonder direct aan de uitersten van mogelijkheden te denken maar aan de gradaties en nuances zou je zoveel meer te weten komen dan waar je nu blijk van geeft.

[Jantje]

Oorspronkelijk geplaatst door Thorsten

Inspraak was dus juist wat Frankrijk wel had, jij verward, en zo zal later nogmaals blijken, inspraak met absolute macht. Macht, en zeker absolute macht, had op dat moment geen enkel Europees land in hoge mate.



De secretaris generaal heeft een prominente en steeds belangrijkere positie binnen de NAVO. Hij is degene die de gesprekken voert met de individuele leden en hij is het die de vergaderingen voorbereid. Hij staat aan het hoofd van de Ambtelijke organisatie en bepaald de koers daarvan. Dit is inderdaad geen botte en naakte macht die domweg bepaald wat er gebeurt maar het is jouw fout om te denken dat de enige macht is die er bestaat. Niemand heeft zulke macht.
De VS moet vragen aan haar bondgenoten of zij troepen willen leveren en die bondgenoten kiezen zelf of en in hoeverre zij aan die vraag voldoen. Betekend dat dat de VS machteloos is? Of hebben zij alsnog veel macht maar geen grenzeloze macht?

Als je eens de wereld kon zien zonder direct aan de uitersten van mogelijkheden te denken maar aan de gradaties en nuances zou je zoveel meer te weten komen dan waar je nu blijk van geeft.

Ik denk dat jij de taak van de secretaris generaal een beetje overschat.
Je overschat zelfs wat de Nato eigenlijk echt is.

Want het niets meer of minder dan het militair samenwerken van de leden, ingeval er gevaar dreigd voor een van de leden, en dan nog in zo ver de politici van elk lid appart het nodig vinden.


Politiek gezien, heeft zelf een Burgemeester meer macht over gevechtseenheden en over de beslissingen die genomen worden dan De secretaris generaal, die enkel maar iets kan voordragen en vragen bij de landelijke politici, terwijl een burgemeester zelf beslist of en hoe hij de onder zijn bevel staande politie en hulpdiensten inzet.

[Thorsten]

Het rond verhuizen van militairen is een administratieve actie, de politiek is waar de belangrijke beslissingen worden genomen en dat is waar de secretaris generaal zijn invloed kan uitoefenen. Dit is met het einde van de koude oorlog en het verschuiven van centrale missie van de NAVO sinds die tijd alleen maar in belang toegenomen.

Juist de problemen in Afghanistan met de weigering van een aantal leden om hun eigen soldaten in gevechtssituaties te plaatsen laat zien hoe belangrijk de positie van de Secretaris Generaal is geworden.

[Jantje]

Oorspronkelijk geplaatst door Thorsten

Het rond verhuizen van militairen is een administratieve actie, de politiek is waar de belangrijke beslissingen worden genomen en dat is waar de secretaris generaal zijn invloed kan uitoefenen. Dit is met het einde van de koude oorlog en het verschuiven van centrale missie van de NAVO sinds die tijd alleen maar in belang toegenomen.

Juist de problemen in Afghanistan met de weigering van een aantal leden om hun eigen soldaten in gevechtssituaties te plaatsen laat zien hoe belangrijk de positie van de Secretaris Generaal is geworden.

Dat de secretaris generaal steeds meer een bekwaam onderhandelaar moet zijn, heb ik nooit ontkent.

Maar daar ligt dan ook zijn enige macht, het proberen overtuigen van andere politici om de militairen van hun land daadwerkelijk in te zetten voor de veiligheid van het westen.

Iets dat steeds moeilijker word met de verdraagzaamheids en multiculturele stellingen van de linkse Europese politici.

[Thorsten]

Oorspronkelijk geplaatst door Jantje

Dat de secretaris generaal steeds meer een bekwaam onderhandelaar moet zijn, heb ik nooit ontkent.

Maar daar ligt dan ook zijn enige macht, het proberen overtuigen van andere politici om de militairen van hun land daadwerkelijk in te zetten voor de veiligheid van het westen.

Iets dat steeds moeilijker word met de verdraagzaamheids en multiculturele stellingen van de linkse Europese politici.

Een bekwaam onderhandelaar en handig politicus die dankzij zijn positie kan doen wat hij doet.

De NAVO staat op dit moment op een cruciaal punt in zijn geschiedenis. Iedereen heeft dit zien aankomen maar toch is het nu een verassing. Misschien heeft de uitbreiding mensen onterecht gerust gesteld over de toekomst. In ieder geval staat de betekenis van de NAVO voor de veiligheidsgarantie van West Europa onder druk. De NAVO blijft wel bestaan maar het kan de motor achter de militaire politiek samenwerking tussen de VS en Europa blijven (en verder uitbouwen) of het kan een tweede rangs organisatie gaan vormen die voor zowel de EU als de VS geen echte relevantie heeft.

Met Europese politieke veranderingen heeft dat weinig te maken overigens. Het is vooral de huidige politieke top in de VS die samenwerking bemoeilijkt en die vertrekt naar alle waarschijnlijkheid volgend jaar.

[Jantje]

Oorspronkelijk geplaatst door Thorsten

Een bekwaam onderhandelaar en handig politicus die dankzij zijn positie kan doen wat hij doet.

De niet landelijk verbonden positie is natuurlijk in zijn voordeel, maar hij moet iemand kunnen overtuigen en tegelijk kunnen zorgen dat deze persoon voldoende belading krijgt om zijn landelijke instellingen te kunnen overtuigen.

De secretaris generaal moet dus steeds afwachten of zijn boodschapper zijn boodschap wel wil overbrengen en of deze wel bekwaam is om ze over te brengen.

De NAVO staat op dit moment op een cruciaal punt in zijn geschiedenis. Iedereen heeft dit zien aankomen maar toch is het nu een verassing. Misschien heeft de uitbreiding mensen onterecht gerust gesteld over de toekomst. In ieder geval staat de betekenis van de NAVO voor de veiligheidsgarantie van West Europa onder druk. De NAVO blijft wel bestaan maar het kan de motor achter de militaire politiek samenwerking tussen de VS en Europa blijven (en verder uitbouwen) of het kan een tweede rangs organisatie gaan vormen die voor zowel de EU als de VS geen echte relevantie heeft.

De Nato was het tegengewicht van het Warschaupact,na de val van de USSR had de Nato eigenlijk geen bestaansreden meer en is het meer de functie van VN-eenheid gaan uitvoeren.

Met Europese politieke veranderingen heeft dat weinig te maken overigens. Het is vooral de huidige politieke top in de VS die samenwerking bemoeilijkt en die vertrekt naar alle waarschijnlijkheid volgend jaar.

Niet de politieke veranderingen in Europa hebben de noodzaak aan het bliven bestaan duidelijk gemaakt, maar de opgang van het geweld in het midden-oosten en de aanslagen over de hele wereld, hebben opnieuw duidelijk gemaakt, dat het westen als één blok moeten blijven militair bestaan en optreden.

[filosoof]

Oorspronkelijk geplaatst door Thorsten

Een bekwaam onderhandelaar en handig politicus die dankzij zijn positie kan doen wat hij doet.

De NAVO staat op dit moment op een cruciaal punt in zijn geschiedenis. Iedereen heeft dit zien aankomen maar toch is het nu een verassing. Misschien heeft de uitbreiding mensen onterecht gerust gesteld over de toekomst. In ieder geval staat de betekenis van de NAVO voor de veiligheidsgarantie van West Europa onder druk. De NAVO blijft wel bestaan maar het kan de motor achter de militaire politiek samenwerking tussen de VS en Europa blijven (en verder uitbouwen) of het kan een tweede rangs organisatie gaan vormen die voor zowel de EU als de VS geen echte relevantie heeft.

Met Europese politieke veranderingen heeft dat weinig te maken overigens. Het is vooral de huidige politieke top in de VS die samenwerking bemoeilijkt en die vertrekt naar alle waarschijnlijkheid volgend jaar.

http://www.newamericancentury.org/

We aim to change this. We aim to make the case and rally support for American global leadership.


As the 20th century draws to a close, the United States stands as the world's preeminent power. Having led the West to victory in the Cold War, America faces an opportunity and a challenge: Does the United States have the vision to build upon the achievements of past decades? Does the United States have the resolve to shape a new century favorable to American principles and interests?

We are in danger of squandering the opportunity and failing the challenge. We are living off the capital -- both the military investments and the foreign policy achievements -- built up by past administrations. Cuts in foreign affairs and defense spending, inattention to the tools of statecraft, and inconstant leadership are making it increasingly difficult to sustain American influence around the world. And the promise of short-term commercial benefits threatens to override strategic considerations. As a consequence, we are jeopardizing the nation's ability to meet present threats and to deal with potentially greater challenges that lie ahead.

We seem to have forgotten the essential elements of the Reagan Administration's success: a military that is strong and ready to meet both present and future challenges; a foreign policy that boldly and purposefully promotes American principles abroad; and national leadership that accepts the United States' global responsibilities.


Of course, the United States must be prudent in how it exercises its power. But we cannot safely avoid the responsibilities of global leadership or the costs that are associated with its exercise. America has a vital role in maintaining peace and security in Europe, Asia, and the Middle East. If we shirk our responsibilities, we invite challenges to our fundamental interests. The history of the 20th century should have taught us that it is important to shape circumstances before crises emerge, and to meet threats before they become dire.
Our aim is to remind Americans of these lessons and to draw their consequences for today. Here are four consequences:

• we need to increase defense spending significantly if we are to carry out our global
responsibilities today and modernize our armed forces for the future;
• we need to strengthen our ties to democratic allies and to challenge regimes hostile to our interests and values;


• we need to promote the cause of political and economic freedom abroad;


• we need to accept responsibility for America's unique role in preserving and extending an international order friendly to our security, our prosperity, and our principles.

Such a Reaganite policy of military strength and moral clarity may not be fashionable today. But it is necessary if the United States is to build on the successes of this past century and to ensure our security and our greatness in the next.

...Cut the crap, en lees: ze willen baas zijn...

[Geert C]

Oorspronkelijk geplaatst door filosoof

http://www.newamericancentury.org/

...Cut the crap, en lees: ze willen baas zijn...

"New American Century" Deze eeuw gaat helemaal geen Amerikaanse eeuw zijn. Net zoals het Verenigd Koninkrijk aan de 20ste eeuw begon als dé grootmacht beginnen de Verenigde Staten aan de 21ste eeuw als dé grootmacht, en net als het Verenigd Koninkrijk zullen ze de eeuw niet eindigen als de grootmacht bij uitstek.

Wie wil weten wiens eeuw dit gaat worden moet dit boek eens lezen: