eiceldonatie

[L. J. Brutus]

Oorspronkelijk geplaatst door lombas

Lijkt dat niet absurd?

Dat lijkt het, ja. Of het dat is, is een andere zaak. Punt is dat er wel degelijk grenzen zijn aan de demografische groei.

[L. J. Brutus]

Oorspronkelijk geplaatst door Polle Tieker

Had die eerdere gezinsplanning dan tot gevolg dat ongeboren (of geboren, whatsoever) kinderen dan eenvoudigweg 'vernietigd' werden? Op zo'n grote schaal als nu?

Me dunkt dat de moderne mens te veel met zijn carrière bezig is.

Ik poneer dat hier niet als waarheid, want van geschiedenis ken ik bitter weinig. Het is maar een gedachte.

Vroeger hoefden ongewenste kinderen niet weg te worden gegooid. De kindersterfte lag hoog genoeg om dat op natuurlijke wijze op te lossen.

[MaGNiFiCaT]

Oorspronkelijk geplaatst door L. J. Brutus

Hou eens op met adoptie erbij te betrekken. Het gaat over het doneren van eicellen. Dat er reeds 'genoeg' wezen zijn doet er nu niet toe.

De mogelijkheid van adoptie maakt doneren OVERBODIG!

[L. J. Brutus]

Oorspronkelijk geplaatst door MaGNiFiCaT

De mogelijkheid van adoptie maakt doneren OVERBODIG!

Nee.

[lombas]

Oorspronkelijk geplaatst door Polle Tieker

Had die eerdere gezinsplanning dan tot gevolg dat ongeboren (of geboren, whatsoever) kinderen dan eenvoudigweg 'vernietigd' werden? Op zo'n grote schaal als nu?

Zeer zeker. Ik zou zelfs zeggen: zéér zeker. Op dezelfde schaal, dat valt moeilijk te zeggen.

[lombas]

Oorspronkelijk geplaatst door L. J. Brutus

Punt is dat er wel degelijk grenzen zijn aan de demografische groei.

Planeten zat hoor.

[L. J. Brutus]

Oorspronkelijk geplaatst door lombas

Planeten zat ze.

Da's voor het tweede stadium.

[lombas]

Oorspronkelijk geplaatst door L. J. Brutus

Vroeger hoefden ongewenste kinderen niet weg te worden gegooid. De kindersterfte lag hoog genoeg om dat op natuurlijke wijze op te lossen.

Toch werd er op talloze andere manier aan geboortebeperking gedaan.

[L. J. Brutus]

Oorspronkelijk geplaatst door lombas

Toch werd er op talloze andere manier aan geboortebeperking gedaan.

Hangt ook weeral af van de periode en van de sociale klasse, natuurlijk. Maar er is inderdaad altijd wel een rijkdom aan anti-conceptiemiddelen geweest. Sommigen bijzonder vindingrijk, trouwens.

[lombas]

Oorspronkelijk geplaatst door L. J. Brutus

Hangt ook weeral af van de periode en van de sociale klasse, natuurlijk. Maar er is inderdaad altijd wel een rijkdom aan anti-conceptiemiddelen geweest. Sommigen bijzonder vindingrijk, trouwens.

Hoeven trouwens geen actieve middelen te zijn - schommelingen in nuptialiteit zijn érg interessant voor onderzoek naar de fertiliteit.

[Groentje-18]

Oorspronkelijk geplaatst door L. J. Brutus

Dat zijn statements waar het haar op mijn rug van recht gaat staan. Alhoewel ik ondertussen al wel begrijp waarom ze worden gemaakt.

Welke morele vragen? Is een kind wensen onderwerp van een morele vraag? Want zo stelt u het voor. Het gaat bij u al lang niet meer om het kunstmatig bevruchten, nee, het gaat u om de kinderwens zelf.

Wilt u dan aub ook aan mij overlaten om te bepalen wat ik wil zeggen met mijn eigen woorden? Het gaat mij uiteraard wel om de vragen die kunstmatig bevruchten en allerlei andere mogelijkheden die diit schept ethisch op te lossen.

[Groentje-18]

Oorspronkelijk geplaatst door MaGNiFiCaT

Daarmee ben ik helemaal akkoord!
En dat is dan ook mijn punt: Waarom willen zoveel koppels die niet via de natuurlijke wijze kinderen kunnen krijgen, dan persé foefelen tegen de natuur in: een donoreicelletje bevruchten met sperma van de man en inplanten bij de vrouw, met alle mogelijke gezondheids risico's voor vooral de donor, en acceptor, en alle rompslomp daarmee verbonden, terwijl men gewoon een kind kan adopteren en het een familie en een toekomst kan geven?

Het is idd de emotionele band dat telt!

²
Ergens zit daar een ongelofelijke consequentie in die hele redenering:

- Men wil een kind dat voor de helft het genetisch materiaal bevat van één van de ouders (daar genetisch materiaal van beide ouders niet mogelijk is).
- Men hecht dus heel veel waarde aan het feit dat er zijn eigen genetisch materiaal van één ouder in dat kind aanwezig is, dat is zelfs een voorwaarde voor het onstaan ervan want een adoptiekind (is kind zonder deel van het eigen dna) is niet goed genoeg (we gaan een kat, een kat noemen)

-Men hoopt anderzijds iemand te vinden die zelf het feit dat hij de potentie tot een dochter of zoon wegschenkt (iemand die dus ook voor de helft verwant is aan de moeder) niet zo belangrijk vindt en er geen probleem mee heeft zijn potentie tot een kind (wat hij zelf ook een leven had kunnen geven) weg te geven aan een wildvreemde, zonder te weten waar het naartoe gaat of in welke situaties het terecht komt en nog terecht zal komen. Als blijkt dat de mensen toch niet haantje de voorste zijn om een deel dat hun specifieke code bevat (dat bestemd is voor de eigen nakomelingen), weg te geven om zo een dochter of zoon in een totaal wildvreemd gezin te laten opgroeien, is men dan weer zwaar verbouwereerd.

Begrijpen wie begrijpen kan.

Ik blijf bij mijn punt: accepteer de problemen die je tegenkomt op je levenswandel, dat zal je duizend maal sterker maken als persoon dan er tegen proberen vechten terwijl je een heel aantal mensen ermee bij in jullie ongeluk laat lopen.
Ik hoop nooit in de situatie te komen, maar moest ik er inkomen. Ik zou het niet eens aan een ander durven vragen denk ik.

[Groentje-18]

Oorspronkelijk geplaatst door L. J. Brutus

Beetje liberalisme is hier wel op zijn plaats denk ik. Laat andere mensen dat eens voor zichzelf beslissen of ze kinderen op de wereld zetten, en hoeveel.

Uiteraard,want als mensen er dezelfde visie over krijgen als Boadica, zal het snel gedaan zijn met de grote plaatsen voor vrije marktafzetting en de goedkope arbeidskrachten. Bye bye kapitalisme en liberalisme dus.

[Derk de Tweede]

Oorspronkelijk geplaatst door Groentje-18

Wilt u dan aub ook aan mij overlaten om te bepalen wat ik wil zeggen met mijn eigen woorden? Het gaat mij uiteraard wel om de vragen die kunstmatig bevruchten en allerlei andere mogelijkheden die diit schept ethisch op te lossen.

Mag het (ongeboren) kind ook wat zeggen ?

[Nynorsk]

Oorspronkelijk geplaatst door Groentje-18

²
Ergens zit daar een ongelofelijke consequentie in die hele redenering:

- Men wil een kind dat voor de helft het genetisch materiaal bevat van één van de ouders (daar genetisch materiaal van beide ouders niet mogelijk is).
- Men hecht dus heel veel waarde aan het feit dat er zijn eigen genetisch materiaal van één ouder in dat kind aanwezig is, dat is zelfs een voorwaarde voor het onstaan ervan want een adoptiekind (is kind zonder deel van het eigen dna) is niet goed genoeg (we gaan een kat, een kat noemen)

Ik denk dat je hier toch het aspect van de zwangerschap vergeet. Je herleidt hier alles naar genetisch materiaal. Terwijl het voor veel van de mensen die op die manier een kind willen, emotioneel zo belangrijk is dat ze zwanger zijn, dat er een kindje groeit in de buik van de vrouw, dat dat kindje er uit komt, en dat het dan JOUW kind is, want het heeft 9 maanden in je buik gezeten en je hebt het voelen groeien, voelen bewegen,...

En dan komen de eerste maanden: je bent er meteen voor je kind, je kan het al de liefde en warmte geven die er is.

Niet iedereen is er klaar voor om voor een kind te zorgen dat mogelijks heel zware hechtingsproblemen heeft. En ik kan die mensen dat niet kwalijk nemen. Ik wil gerust professioneel bezig zijn met kinderen met een hechtingsstoornis, maar als het gaat om mijn eigen kinderen zou ik ze toch gewoon graag kunnen zien zoals ik dat wil - en daar dreigt het al van meet af aan fout te lopen met adoptiekinderen.

Een kind krijgen via eiceldonatie lijkt me op veel vlakken veel eenvoudiger dan een kind adopteren, en ik vind dat je er nogal snel overgaat.

-Men hoopt anderzijds iemand te vinden die zelf het feit dat hij de potentie tot een dochter of zoon wegschenkt (iemand die dus ook voor de helft verwant is aan de moeder) niet zo belangrijk vindt en er geen probleem mee heeft zijn potentie tot een kind (wat hij zelf ook een leven had kunnen geven) weg te geven aan een wildvreemde, zonder te weten waar het naartoe gaat of in welke situaties het terecht komt en nog terecht zal komen. Als blijkt dat de mensen toch niet haantje de voorste zijn om een deel dat hun specifieke code bevat (dat bestemd is voor de eigen nakomelingen), weg te geven om zo een dochter of zoon in een totaal wildvreemd gezin te laten opgroeien, is men dan weer zwaar verbouwereerd.

Bij adoptie hoopt men iemand te vinden die zijn kind, dat 9 maanden in de buik van de moeder heeft gezeten, dat levend en wel geboren is, zomaar weg zal geven aan een wildvreemde. 't zijn heus niet allemaal weeskes die geadopteerd worden.
Misschien vind je dan wel mensen die een eicel willen afstaan ipv een baby die al leeft enzo.

Ik blijf bij mijn punt: accepteer de problemen die je tegenkomt op je levenswandel, dat zal je duizend maal sterker maken als persoon dan er tegen proberen vechten terwijl je een heel aantal mensen ermee bij in jullie ongeluk laat lopen.

Dat vind ik toch wel erg.
Je beschuldigt de topicstarter ervan mensen in hun ongeluk te laten lopen?
Qua schuldinductie kan dat wel tellen.
Misschien moeten mensen die een eicel afgeven maar zelf bepalen of ze daarmee in hun ongeluk lopen of niet?

En sommige problemen mag je gerust (proberen) oplossen hoor. Tegen sommige dingen mag je keihard vechten.

[Anna List]

Oorspronkelijk geplaatst door Groentje-18

²
Ergens zit daar een ongelofelijke consequentie in die hele redenering:

- Men wil een kind dat voor de helft het genetisch materiaal bevat van één van de ouders (daar genetisch materiaal van beide ouders niet mogelijk is).
- Men hecht dus heel veel waarde aan het feit dat er zijn eigen genetisch materiaal van één ouder in dat kind aanwezig is, dat is zelfs een voorwaarde voor het onstaan ervan want een adoptiekind (is kind zonder deel van het eigen dna) is niet goed genoeg (we gaan een kat, een kat noemen)

-Men hoopt anderzijds iemand te vinden die zelf het feit dat hij de potentie tot een dochter of zoon wegschenkt (iemand die dus ook voor de helft verwant is aan de moeder) niet zo belangrijk vindt en er geen probleem mee heeft zijn potentie tot een kind (wat hij zelf ook een leven had kunnen geven) weg te geven aan een wildvreemde, zonder te weten waar het naartoe gaat of in welke situaties het terecht komt en nog terecht zal komen. Als blijkt dat de mensen toch niet haantje de voorste zijn om een deel dat hun specifieke code bevat (dat bestemd is voor de eigen nakomelingen), weg te geven om zo een dochter of zoon in een totaal wildvreemd gezin te laten opgroeien, is men dan weer zwaar verbouwereerd.

Begrijpen wie begrijpen kan.

Ik blijf bij mijn punt: accepteer de problemen die je tegenkomt op je levenswandel, dat zal je duizend maal sterker maken als persoon dan er tegen proberen vechten terwijl je een heel aantal mensen ermee bij in jullie ongeluk laat lopen.
Ik hoop nooit in de situatie te komen, maar moest ik er inkomen. Ik zou het niet eens aan een ander durven vragen denk ik.

niks mis met adoptie, maar ik vermoed dat voor een vrouw het zelf een zwangerschap dragen toch ook wel een klein beetje betekenis an sich heeft ...

als je tegen het gebruik van wetenschappelijke kennis in de geneeskunde bent, vraag dan volgende keer bij de tandarts ook even zonder verdoving, niet ?

[Firestone]

De twee posts hierboven kan ik enkel maar beamen.

[Anna List]

@Magnificat en Groentje :

your opinion disgustes me.

Oorspronkelijk geplaatst door MaGNiFiCaT

De mogelijkheid van adoptie maakt doneren OVERBODIG!

ik vermoed dat jullie nog nooit een 'tegenslag' hadden in jullie leven (nee, geen platte band of ongewenste zwangerschap of zo, een echte tegenslag, zo eentje waarvan je een paar jaar plat op de grond ligt en nadien elke dag mee blijft dragen.

zo iets zou er zo ééntje kunnen zijn, denk ik (ik kan het gelukkig slechts vermoeden) :

Ik ben namelijk als kind geopereerd en tijdens deze operaties zijn mijn beide eierstokken en eileiders verwijderd... gelukkig heb ik mijn baarmoeder nog zodat ik zelf een kind kan dragen...

wel bidt elke dag tot God dat hij jullie, en de vrouw waar je toevallig verliefd op wordt, mag besparen.
bidt elke dag tot God dat hij je kinderen en kleinkinderen dat lot mag besparen.

en als je uiteindelijk vaststelt dat God niet bestaat, omdat je je tegenslag toch ontmoet ...

hoop dan op de medische kennis en de goede wil van een medemens, die hopelijk jullie ongelooflijke onmenselijke lompigheid in deze mag vergeven
...



sorry hoor, dat moest ik even kwijt ... denk dat ik nog nooit zo boos geweest was hier ...

[Groentje-18]

Oorspronkelijk geplaatst door Nynorsk

Ik denk dat je hier toch het aspect van de zwangerschap vergeet. Je herleidt hier alles naar genetisch materiaal. Terwijl het voor veel van de mensen die op die manier een kind willen, emotioneel zo belangrijk is dat ze zwanger zijn, dat er een kindje groeit in de buik van de vrouw, dat dat kindje er uit komt, en dat het dan JOUW kind is, want het heeft 9 maanden in je buik gezeten en je hebt het voelen groeien, voelen bewegen,...

En dan komen de eerste maanden: je bent er meteen voor je kind, je kan het al de liefde en warmte geven die er is.

Klopt.Van mij mag iedereen dan ook zoveel mogelijk zwanger worden als hij/zij wil of kan. Maar niet met mijn genetisch materiaal. Als het mijn genetisch materiaal wel zou zijn om één of andere reden (moest een vriendin van mij of familie van me dat probleem hebben met eicellen zou ik wel overwegen om te helpen) waaruit een kindje moet groeien, zou ik toch op z'n minst graag weten hoe die zwangerschap verloopt en hoe het leven van dat kind verder verloopt. Als het even mag. Die zwangerschap was namelijk niet mogelijk zonder mij in dit geval, en gezien het uw halve eicel is waaruit dat kind tenslotte wordt opgebouwd, denk ik dan toch dat je enige rechten mag claimen. (Maar daar staat ieder mens vrij in en dat is overeen te komen met de wensouders natuurlijk.

Niet iedereen is er klaar voor om voor een kind te zorgen dat mogelijks heel zware hechtingsproblemen heeft. En ik kan die mensen dat niet kwalijk nemen. Ik wil gerust professioneel bezig zijn met kinderen met een hechtingsstoornis, maar als het gaat om mijn eigen kinderen zou ik ze toch gewoon graag kunnen zien zoals ik dat wil - en daar dreigt het al van meet af aan fout te lopen met adoptiekinderen.

Zoals ik al min of meer schreef is eiceldonatie natuurlijk de makkelijkste oplossing voor de wensouders: eenmaal je de donor hebt gevonden zijn zij van alle problemen af. Afhankelijk van wie de donor is, hoe zij evolueert en hoe de medische procedure verlopen is en nog een heel aantal factoren, beginnen voor haar de problemen dan pas. Dat hoéft natuurlijk niet zo te zijn en laat het bij God liever niet zo zijn, want deze personen hebben zichzelf al genoeg opgeofferd puur ten gunste van de kinderwens van een ander. Dus ik hoop dat ze er verder niet te veel schade van ondervinden. Maar nogmaals, en ik hoop dat niet ieder mens zo is: ik zal me eeuwig blijven afvragen hoe mijn 23 chromosoompjes (als jij het dan daar toch zo graag daartoe reduceert) die in een ander gegroeid zijn tot een kind en van daaruit hopelijk het leven worden gegeven, vergaat.

Maar mijn uitgangspunt is natuurlijk ook anders. Kinderen willen getuigt meestal niet van altruïsme. Je wil immers niet kinderen omdat die kinderen dat zo graag willen, maar omdat jezelf het wilt ...

Een kind krijgen via eiceldonatie lijkt me op veel vlakken veel eenvoudiger dan een kind adopteren, en ik vind dat je er nogal snel overgaat.

Voor de wensouders. De andere partijen (het kind) hebben bij adoptie vaak (natuurlijk niet altijd!) vooral voordelen. Daarmee is dan ook alles gezegd.

Liever een kind gelukkig maken dan een nieuw kind op de wereld zetten. Dat is mijn uitgangspunt. Je laat me dat best niet verder uitleggen voordat ik allemaal erg ongelukkige vergelijkingen ga maken.

Misschien vind je dan wel mensen die een eicel willen afstaan ipv een baby die al leeft enzo.

Wat again een hoop praktischer is. En waarom zou dat kind eerst een baby moeten zijn? Inderdaad, het is niet het meest makkelijke voor de wensouders zoals je hierboven schreef maar als je echt oh zo doodgraag een kind wil dat je er continu van afziet dan ga je daar toch allemaal niet naar zitten zien, dus kunnen we dan aub misschien ook een beetje inschikkelijk zijn?
Neen, je zal het dan wel niet negen maanden lang in je buik ronddragen, maar zeker als je dat gevoel al eens gehad hebt, in godsnaam ...
Noem mij een onmens, maar laat me dan toe te stellen dat die mensen ook niet bepaald snel tevreden zijn en die kinderwens dan precies toch ook niet zo heel geweldig groot is.
Ik vrees dat ik in vreselijke vergelijkingen ga vervallenl: Als ik straks of morgen een arm verlies waar ik heel erg van af zijn, zal ik ook "al" blij zijn met een prothese ...

Dat vind ik toch wel erg.
Je beschuldigt de topicstarter ervan mensen in hun ongeluk te laten lopen?
Qua schuldinductie kan dat wel tellen.

Ik zeg dat ze een heel grote gunst vragen, waarbij de ander sowieso tekent voor levenslang. Terwijl zij eigenlijk de gemakkelijkheidsoplossing kiezen. (De anderen blijken dat ook te doen nu, want niemand staat blijkbaar te springen om zijn eicellen te laten manipuleren en af te geven.)

Misschien moeten mensen die een eicel afgeven maar zelf bepalen of ze daarmee in hun ongeluk lopen of niet?

Uiteraard. Misschien zijn ze daarin ook helemaal niet zo gevoelig als mij. Ik hoop voor hun van niet. Maar blijkbaar zijn ze toch ook allemaal niet enthousiast als de mensen hier faken te zijn, want hier zitten toch een aantal vrouwen buiten mij ..... Die hoor je niet. Dat zal niet zomaar zijn.

En sommige problemen mag je gerust (proberen) oplossen hoor. Tegen sommige dingen mag je keihard vechten.

Zoals het feit dat er iedere dag hoeveel kinderen in de wereld sterven van de honger??

[Groentje-18]

[quote=Anna List;3466213]niks mis met adoptie, maar ik vermoed dat voor een vrouw het zelf een zwangerschap dragen toch ook wel een klein beetje betekenis an sich heeft ...

als je tegen het gebruik van wetenschappelijke kennis in de geneeskunde bent, vraag dan volgende keer bij de tandarts ook even zonder verdoving, niet ?

Misschien kan je eens een leesbril opzetten. Roept het gebruik van verdoving ethische vragen op waar wij als mensen niet mee omkunnen en geeft dit juridische verwikkelingen waar iedereen kippenvel van krijgt zoals de zaak baby Donna?

Zie voor de rest mijn antwoord op nynorsk.

For the record: ik laat mij nooit verdoven door mijn tandarts.