Wat is uw levensovertuiging?

[Piero]

8) Het lijkt mij dat Epicurus heeft geprobeerd de goden en de staat te depolitiseren en onschadelijk te maken. Ik zou hem een liberaal avant la lettre willen noemen. Diogenes van Oenoanda in Lycië, die leefde in de 2e eeuw G.T., was wellicht zo een liberaal; hij was een zeer vermogend man. Hij liet een groot deel van de leer van Epicures op een muur van 80 meter lengte beitelen. Hiermee meende hij ongetwijfeld de samenleving een dienst te bewijzen.



De tegenstanders van Epicurus lieten het er niet bij zitten. De Grieken en Romeinen hielden vol dat er persoonlijke goden bestaan die de wereld gemaakt hebben en besturen en zich met mensen bezig houden. De argumenten die ze daarvoor hadden waren dezelfde die christenen zouden gebruiken. Het voornaamste argument was het geloof dat alles wat de macht en het vermogen van de mens te boven gaat, en dat is zowat alles wat wij kunnen waarnemen, door een hogere macht moet zijn gemaakt. Dit gold speciaal voor alles wat men nuttig vond voor de mens. De seizoenen en de regelmaat waarin de hemellichamen verschenen, die zich bovendien niet aan de natuurwetten hielden, bewees dat ze door de goden werden in stand gehouden en geleid. Want de sterren en planeten vielen niet zoals het hoort omlaag en de brandstof van de zon raakte maar niet uitgeput.

Daarnaast geloofden ze dat onweer en aardbevingen en bijzondere verschijnselen aan de sterrenhemel voortekenen waren van grote gebeurtenissen op aarde. Dat geloofden christenen nog in de veertiende eeuw. Het heeft ook nooit ontbroken aan personen die stemmen hoorden of bijzondere dromen droomden en die voortekens zagen in ingewanden van dieren of de vlucht van vogels. Ook daarin werd de bemoeienis van de goden gezien. Christenen hebben zelfs de Sibyllijnse orakels een plaats gegeven naast hun profeten. Dat kan men heden ten dage nog in de Sixtijnse Kapel zelf constateren. De consequentie van deze vormen van bijgeloof en bedrog was dat dat men geloofde in goddelijke wezens die via boodschappen aan tussenpersonen of door fysieke interventie de wereld bestuurden.

Maar ook dat de mens een raadsel was voor zichzelf bewees voor de gelovigen dat er een hogere macht bestond. Want hoe moest anders de rede, het verstand, het denkvermogen en wijsheid zijn ontstaan waarmee de mens deelgenoot was van een hogere wereld dan de fauna en flora? Plato onderscheidde twee soorten beweging: spontane en afgeleide. Wat op eigen kracht beweegt beschouwde men als goddelijker dan dat van buiten af wat bewogen wordt. De bron van het zelf bewegen was voor Plato de ziel en de bezielde natuur werd gezien als goddelijk. En hier sloot men zich in zekere zin aan bij Epicurus door te geloven dat ook de wereld, en speciaal de wereld van de rede, een Godheid was. Deze bijgelovigheid ging zo ver dat de Romeinen tempels oprichten voor Trouw, Geest, Deugd, Eer, Welvaart, Heil, Eendracht, Vrijheid en Zege. Maar daarnaast kregen ook Cupido, Lust en Venus tempels, hoewel dit door velen werd afgekeurd.

Ook de oudere beschavingen kenden een veelheid van goden; bijvoorbeeld de Assyriërs, de Persen en de Egyptenaren. In alle gevallen bestond de noodzaak een oppergod aan te stellen. De Joden verkozen Jaweh, de Grieken en de Romeinen noemden hem Jupiter of Jovis (de helper of meest weldoende) en de christenen en moslims maken daarop geen uitzondering. Dat de monotheïstische godsdiensten het bestaan van andere goden ontkennen bewijst natuurlijk net zomin dat de andere goden vals zijn als dat het bewijst dat hun god waarachtig is. De Grieken zowel als de Romeinen begrepen dat hun godenwereld grotendeels berustte op verzonnen verhalen en verzonnen Goden. Het woord mythologie is dan ook geen moderne uitvinding. Hun goden waren evenwel onmisbaar zolang ze niet door iets beters konden worden vervangen. Daarnaast hielden ze erg van hun tradities en hadden ze regelmatig behoefte aan momenten van vroomheid, zuiverheid en oprechtheid in gedachten en woorden. En daarbij kwamen de godsdiensten van pas. Maar de krachtigste reden waarom mensen in een persoonlijke God als hoogste macht geloven is volgens mij al duizenden jaren dezelfde. Voor hen is God onmisbaar als trekpaard voor hun politieke karretje.

[Het Oosten]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

Deze tekst kende ik nog niet. De schrijver en de datering zijn echter onbekend - niet historisch te traceren. Dezelfde dingen schreven werden al vijfhonderd jaar gezegd en geschreven. De Joden en de Romeinen waren waren niet helemaal achterlijk. Ik vind het jaar 200 trouwens wat vroeg voor een christelijke satiricus - het lijkt mij eerder een plagiaat.

Mogelijk.

[Piero]

9) In de oudheid was het geloof in een God als schepper en instandhouder dus het antwoord op alle onbeantwoorde vragen over de kosmos en de levende natuur inclusief de mens. Godsbewijzen zoals de christelijke filosofen ze later zouden produceren speelden nog geen rol. Maar de enorme chaos en willekeur in de godenwereld die aan de fantasie van de gelovigen was ontsproten vormde voor nadenkende mensen voldoende reden om sceptisch te staan tegenover de godsdienst. Ook Plato's stelling dat de 'de edele leugen' was toegestaan om het volk te (mis)leiden was een reden voor argwaan:

… but shall assign to each the status due to his nature and thrust them out among the artisans or the farmers. And again, if from these there is born a son with unexpected gold or silver in his composition they shall honor such and bid them go up higher, some to the office of guardian, some to the assistanceship, alleging that there is an oracle that the city shall then be overthrown when the man of iron or brass is its guardian (De Republiek).

Geen wonder dus dat er in de oudheid altijd sceptici waren zoals Carneades, een volgeling van Plato en leerling van de Academie van Athene, bij wie je niet aan hoefde te komen met beweringen over het wezen van de goden. Carneades stelde dat wij niets zeker kunnen weten, behalve dat zeker weten onmogelijk is. Daarnaast waren er beroemde atheïsten als Diagoras van Melos en Theodorus van Cyrene die het bestaan van goden regelrecht ontkenden.

Gelijk met de epicuristische filosofie was ook de stoïsche filosofie ontstaan. Beide hadden veel gemeen. Ook de stoïcijnen meenden dat alleen de mens zichzelf gelukkig kon maken. Ze geloofden dat alles materie was, ook de rede, de ziel en de emoties. Maar in tegenstelling tot de Epicuristen (en atomisten) geloofden de Stoïcijnen dat er geen kleinste ondeelbare elementen bestaan. Ze geloofden wel in de vermenging van lichamen. De rede (logos) was voor hen goddelijk en werkzaam in de gehele natuur en deze bepaalde het wereld gebeuren als een immanente godheid. Het stoïcisme was daarom een vorm van pantheïsme en het verwierf veel aanhang binnen het romeinse Rijk. Beroemde romeinse stoïcijnen waren Seneca, Epictetus en keizer Marcus Aurelius. Het idee van de vermenging van lichamen vinden we overigens terug in de leer van de goddelijke drie-eenheid van de Vader, de Zoon (de logos / rede) en de Heilige geest (activiteit / kracht).

Tegenover de ongeletterde massa van mensen die zich bij het wezen van God iets konden voorstellen stond dus een aantal (voornamelijk geletterde) mensen dat zich daarbij helemaal niets kon voorstellen en dat daarom ook niet geloofde in God als schepper en instandhouder van de wereld.

[Nar]

Mijn levensovertuiging is van zo onovertuigd mogelijk te leven.

[lombas]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

8) Het lijkt mij dat Epicurus heeft geprobeerd de goden en de staat te depolitiseren en onschadelijk te maken. Ik zou hem een liberaal avant la lettre willen noemen. Diogenes van Oenoanda in Lycië, die leefde in de 2e eeuw G.T., was wellicht zo een liberaal; hij was een zeer vermogend man. Hij liet een groot deel van de leer van Epicures op een muur van 80 meter lengte beitelen. Hiermee meende hij ongetwijfeld de samenleving een dienst te bewijzen.

Het epicurisme een liberale stroming noemen is wel erg precair vermits de leer stelde dat men zich niet in het publieke leven moest bewegen omdat dat niets bijdraagt. Dat Epicurus zelf iets trachtte te "depolitiseren" is dus ook redelijk vreemd vermits hij zich daar niet over uitsprak.

De Grieken zowel als de Romeinen begrepen dat hun godenwereld grotendeels berustte op verzonnen verhalen en verzonnen Goden.

Dat lijkt me een zeer bizarre stelling die je op geen enkele wijze hard kunt maken.

[Piero]

Oorspronkelijk geplaatst door lombas

Het epicurisme een liberale stroming noemen is wel erg precair vermits de leer stelde dat men zich niet in het publieke leven moest bewegen omdat dat niets bijdraagt. Dat Epicurus zelf iets trachtte te "depolitiseren" is dus ook redelijk vreemd vermits hij zich daar niet over uitsprak.

Zoals ik al stelde, ik geef mijn eigen mening en baseer mijn niet op wat iedereen denkt of beweert of op een zogenaamde autoriteit. Epicurus wees inderdaad deelname aan de politiek af omdat dit niet bijdraagt aan het eigen geluk, al was het maar omdat hij zich niet verantwoordelijk achtte voor de zorgen van anderen. Dit weerspiegelde zijn opvatting over de natuur. Maar ik zal dit punt nader toelichten. Het epicurisme was geen liberale stroming zoals wij die kennen in de huidige machtspolitiek. Liberaal is trouwens een zeer ruim begrip. Maar elke maatschappelijke stroming die een bepaalde opvatting over de sociale verhoudingen en de staatsinrichting propageert en eventueel ook nog eens praktiseert in eigen kring, kunnen we zien als een politieke stroming. Een georganiseerde godsdienst die een bepaalde levenswijze voorschrijft en proselieten maakt is ook een politieke stroming. Het christendom manifesteerde zich aanvankelijk als een a-politieke godsdienst, maar onder Constantijn politiseerde het christendom. Is voorts de muur met stellingen van Epicurus in Lycië die ik noemde geen politiek statement, hetzij een repliek op de wetten gebeiteld in een muur nabij de stadspoort of op het forum in antieke steden, of een openlijke afwijzing van de vrees voor en verering van goden? Voorts, Diogenes Laërtius vermeldt dat Epicurus ook zijn dienaren (slaven) en vrouwen als vriend beschouwde en dat hij met hen filosofeerde. Dat was ongehoord in de Helleense beschaving en daarom een politiek statement. Slavernij en de achterstelling van de vrouw diende volgens zijn leer afgeschaft te worden. Ten slotte noem ik een tamelijk neutrale bron die mijn mening bevestigt:

They discourage starting a family and engaging in politics, and they deny that justice exists by nature. It would be a mistake, however, to infer that Epicureanism is apolitical. First, these sweeping contrasts need some qualification: the Epicureans do not absolutely reject ordinary politics and do not think that justice is whatever a society decides it is. http://cco.cambridge.org/extract?id=...0521873475A011

Dat lijkt me een zeer bizarre stelling die je op geen enkele wijze hard kunt maken.

Ik meen nochtans dat ik dit al hard gemaakt heb met mijn opmerking over het oude woord mythologie. Het betekent dat de Grieken en Romeinen de verhalen over de godenwereld relativeerden. Daarnaast gaf ik als voorbeeld een tekst van Plato (in 9) over het bedrog met een uitspraak van een orakel. Verder, als u mij goed leest, dan ziet u dat ik nuanceer met 'grotendeels'. Wat betreft de Romeinen, hoe konden zij tolerant zijn jegens de honderden godsdiensten in het keizerrijk en hun oude narrige goden, die hen in het hiernamaals weinig goeds beloofden, vervangen voor buitenlandse goden die de doden beter gezind waren, zonder te begrijpen en geloven dat de goden grotendeels verzonnen waren? Door de atomisten, die vrijuit konden spreken, werd met allerlei goden de vloer aangeveegd. U ziet dat bijvoorbeeld in het dispuut over de goden van Cicero.

[Sywen]

agnostische shintoïst

volgens beliefnet:
1. Unitarian Universalism (100%)
2. Neo-Pagan (94%)
3. Liberal Quakers (88%)

alleen Neo-pagan klopt ietswat, shintoïsme is erg natuurgebonden (natuurgeesten)

[lombas]

Oorspronkelijk geplaatst door Sywen

agnostische shintoïst

volgens beliefnet:
1. Unitarian Universalism (100%)
2. Neo-Pagan (94%)
3. Liberal Quakers (88%)

alleen Neo-pagan klopt ietswat, shintoïsme is erg natuurgebonden (natuurgeesten)

Covenant of Unitarian Universalist Pagans
Quaker Pagans

[Piero]

10) Als we Thomas van Aquino mogen geloven dan wordt de vraag naar de reden waarom God de wereld schiep nog meer prangend. Volgens Aquino is het een a priori waarheid dat alles wat wij kunnen waarnemen een begin heeft gehad en dat de huidige toestand van het universum en de wereld waarin wij wonen een resultaat is van oorzaak en gevolg. Op deze a priori kennis baseerde hij zij eerst godsbewijs, het kosmologisch godsbewijs, namelijk het bewijs ex motu (uit beweging). Aquino vergat daarbij dat God pas de Schepper werd toen Hij een aanvang maakte met de Schepping. En het is noodzakelijk om in de keten van oorzaak en gevolg de vraag te beantwoorden door welke oorzaak God de Schepper is geworden. Nu weten we dat Aquino het scheppingsverhaal geloofde waarin de scheppingsdaden worden beschreven met “en God sprak ...”. Dat wil zeggen dat God de wereld schiep door Zijn woord, dat is door de rede. Maar wat betekent dat? Voor geen enkel ding dat de mens maakt geeft hij als verklaring dat dit moest gebeuren door de rede. Als we veronderstellen dat het betekent dat de schepping door Gods wil gebeurde, dat wil zeggen als een bewuste en vrijwillige handeling, dan is nog niet verklaard waarom God een eeuwigheid wachtte voordat Hij de keten van causaliteit in gang zette. Is het geen paradox dat we voor de 'de eerste oorzaak' van de keten van causaliteit die de hele kosmos 'moet hebben veroorzaakt' geen logische reden of oorzaak kunnen vinden?

Op dit moment zullen wetenschappers en vooral fysici zich hoofdschuddend en schouderophalend afvragen hoe mensen zo dom kunnen zijn om deze vragen te stellen. Want hoe zou men het ontstaan van de fysica kunnen verklaren uit de metafysica? De fysica en metafysica zijn toch immers twee volkomen gescheiden werelden? Behalve dan dat a priori waarheden de grondslag vormen van de fysica. Maar dan gaat het om zaken waarover we niet van mening verschillen. Inderdaad, als we concepten als doel of zinloos en gelukkig of ongelukkig en amuseren of vervelen loslaten op de fysieke wereld, op de wereld van de materie, dan maken we van de fysica metafysica en daar eindigt de wetenschap. Ik verwacht daarom niet dat ooit iemand met behulp van de metafysica iets zinnigs zal kunnen zeggen over het ontstaan, bestaan of voortbestaan van de materie.

[koppijn]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

10)Als we veronderstellen dat het betekent dat de schepping door Gods wil gebeurde, dat wil zeggen als een bewuste en vrijwillige handeling, dan is nog niet verklaard waarom God een eeuwigheid wachtte voordat Hij de keten van causaliteit in gang zette. Is het geen paradox dat we voor de 'de eerste oorzaak' van de keten van causaliteit die de hele kosmos 'moet hebben veroorzaakt' geen logische reden of oorzaak kunnen vinden?

Daarom vind ik een schepping hypothese ook zo absurd. Ook de moderne variant van Stephen Hawking in zijn nieuwe boek 'The grand design' is even absurd. Hij stelt dat het ’niet nodig is om God te betrekken’ bij het ontstaan van het heelal. 'Het universum kan en zal zichzelf uit niets vormen'. 'Spontane schepping is de reden dat er iets is en niet niets, waarom het universum bestaat en waarom wij bestaan. Niets is een hypothese een veronderstelling geen natuurwetenschappelijk feit.

[Effect]

Oorspronkelijk geplaatst door koppijn

Daarom vind ik een schepping hypothese ook zo absurd. Ook de moderne variant van Stephen Hawking in zijn nieuwe boek 'The grand design' is even absurd. Hij stelt dat het ’niet nodig is om God te betrekken’ bij het ontstaan van het heelal. 'Het universum kan en zal zichzelf uit niets vormen'. 'Spontane schepping is de reden dat er iets is en niet niets, waarom het universum bestaat en waarom wij bestaan. Niets is een hypothese een veronderstelling geen natuurwetenschappelijk feit.

Het hele concept van de eerste beweger of the unmoved mover is een logische fout gebaseerd op het "speciale argument" waarbij iets ALTIJD WAAR IS behalve voor die eene uitzondering. Bvb de regel ALLES heeft een oorzaak, gaat niet op wanneer god geen oorzaak behoeft.

In dat geval zouden er meer uitzonderingen mogelijk zijn en moeten deze gekwalificeerd worden. Wanneer en hoe is een uitzondering mogelijk? Slechts 1 uitzondering pro dogma definiëren is een logische fout.

[lombas]

Oorspronkelijk geplaatst door Effect

Het hele concept van de eerste beweger of the unmoved mover is een logische fout gebaseerd op het "speciale argument" waarbij iets ALTIJD WAAR IS behalve voor die eene uitzondering. Bvb de regel ALLES heeft een oorzaak, gaat niet op wanneer god geen oorzaak behoeft.

Je beseft dat dit in de snaartheorie bijvoorbeeld volstrekt onzinnig is, ook op vlak van quantummechanica, die de wetten van de fysica volledig tarten (bv. de relativiteitstheorie)?

[koppijn]

Oorspronkelijk geplaatst door Effect

Het hele concept van de eerste beweger of the unmoved mover is een logische fout gebaseerd op het "speciale argument" waarbij iets ALTIJD WAAR IS behalve voor die eene uitzondering. Bvb de regel ALLES heeft een oorzaak, gaat niet op wanneer god geen oorzaak behoeft.

In dat geval zouden er meer uitzonderingen mogelijk zijn en moeten deze gekwalificeerd worden. Wanneer en hoe is een uitzondering mogelijk? Slechts 1 uitzondering pro dogma definiëren is een logische fout.

Een speciale argument heeft men nodig als men een speciale stelling poneert. De stelling dat er een God is die de wereld heeft gecreëerd wordt niet ondersteunt door onze waarneming nog door onze ervaring. Maar mensen blijken heel sterk gehecht te zijn aan die gedachten. Iets dat wel aansluit met onze waarneming en ervaring is bijvoorbeeld de stelling van Heraclitus (540 v.Chr) dat:' Niets in onze wereld is voortdurend alles verandert steeds. De dingen ontstaan op allerlei manieren, blijven in de loop van hun bestaan nooit dezelfde en verdwijnen uiteindelijk weer. Het geld voor alles in het universum, en misschien wel voor het universum zelf.'
Voor de mens is dit een ontstellende gedachte, hij heeft altijd in iets stabiels willen geloven, dat blijvend is. En nu zegt Heraclitus ons dat zoiets niet bestaat. De wet van het leven en het universum is verandering, en die wet heerst overal. Daar valt niet aan te ontkomen. Er is geen eerste beweger.

[koppijn]

Oorspronkelijk geplaatst door lombas

Je beseft dat dit in de snaartheorie bijvoorbeeld volstrekt onzinnig is, ook op vlak van quantummechanica, die de wetten van de fysica volledig tarten (bv. de relativiteitstheorie)?

Verklaar U nader. Bedenk wel dat de snaartheorie een hypothese is die nog onbewezen is.

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door koppijn

Een speciale argument heeft men nodig als men een speciale stelling poneert. De stelling dat er een God is die de wereld heeft gecreëerd wordt niet ondersteunt door onze waarneming nog door onze ervaring.

De Mens is zelf God, dat leert de ervaring en de waarneming en nog meer leert dat het diepere denken.

En ook is de Mens zelf de schepper van zijn eigen wereld.

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door koppijn

Een speciale argument heeft men nodig als men een speciale stelling poneert. De stelling dat er een God is die de wereld heeft gecreëerd wordt niet ondersteunt door onze waarneming nog door onze ervaring. Maar mensen blijken heel sterk gehecht te zijn aan die gedachten. Iets dat wel aansluit met onze waarneming en ervaring is bijvoorbeeld de stelling van Heraclitus (540 v.Chr) dat:' Niets in onze wereld is voortdurend alles verandert steeds. De dingen ontstaan op allerlei manieren, blijven in de loop van hun bestaan nooit dezelfde en verdwijnen uiteindelijk weer. Het geld voor alles in het universum, en misschien wel voor het universum zelf.'
Voor de mens is dit een ontstellende gedachte, hij heeft altijd in iets stabiels willen geloven, dat blijvend is. En nu zegt Heraclitus ons dat zoiets niet bestaat. De wet van het leven en het universum is verandering, en die wet heerst overal. Daar valt niet aan te ontkomen. Er is geen eerste beweger.

Maar de beweging zelf is dus blijvend als blijvende beweging en is dus zelf ook eeuwig en onveranderlijk.

Kortom: aan de beweging ligt de eeuwige onveranderlijkheid van de beweging zelf ten grondslag.

Oftewel: de grondslag der tijd is de eeuwigheid.

Zo niet dan zou de tijd zelf veranderen, en waarin zou ze anders kunnen veranderen dan in het eigen tegendeel der eeuwigheid?

Aldus verandert de verandering zelf in het onveranderlijke van de eeuwigheid.

De eerste is beweger is dus het principe van de beweging en dat is het eeuwig blijvende: de eeuwige rust der tijd.

Hier heeft Heraclitus niet goed doorgedacht.

Alles verandert, dus ook de verandering zelf.

[Effect]

Oorspronkelijk geplaatst door lombas

Je beseft dat dit in de snaartheorie bijvoorbeeld volstrekt onzinnig is, ook op vlak van quantummechanica, die de wetten van de fysica volledig tarten (bv. de relativiteitstheorie)?

Vanzelfsprekend. Iedere fysicus weet dat snaartheorie een leuke spielerei is maar geen enkele praktische waarde heeft. Maar je kan er lekker op doorbomen en nieuwe ideeën naar voren brengen, dat is goed om het kritische actief te houden op een moment dat de meeste theoretische mysteries opgelost zijn.

Dusja dat is een non-argument. U gaat geen enkele fysicus vinden die stringtheorie verdedigt als absolute waarheid omdat iedereen weet dat het niet bewezen is. Het is gewoon een wiskundig optelsommetje dat toevallig mooi uitkomt.

[koppijn]

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

Maar de beweging zelf is dus blijvend als blijvende beweging en is dus zelf ook eeuwig en onveranderlijk.

Kortom: aan de beweging ligt de eeuwige onveranderlijkheid van de beweging zelf ten grondslag.

Oftewel: de grondslag der tijd is de eeuwigheid.

Zo niet dan zou de tijd zelf veranderen, en waarin zou ze anders kunnen veranderen dan in het eigen tegendeel der eeuwigheid?

Aldus verandert de verandering zelf in het onveranderlijke van de eeuwigheid.

De eerste is beweger is dus het principe van de beweging en dat is het eeuwig blijvende: de eeuwige rust der tijd.

Hier heeft Heraclitus niet goed doorgedacht.

Alles verandert, dus ook de verandering zelf.

Wat Heraclitus poneert dat verandering het enigste is dat eeuwig en onveranderlijk is wilt niet zeggen dat de aard van die verandering onveranderlijk is. In tegendeel dacht ik.

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

De eerste is beweger is dus het principe van de beweging en dat is het eeuwig blijvende: de eeuwige rust der tijd.

Bekijk nu eens zelf wat U schrijft, lijkt mij niet erg logisch.
Als het eeuwige de beweging zelf is waarom maakt U dan later daar de eeuwige rust der tijd van???

[lombas]

Oorspronkelijk geplaatst door Effect

Vanzelfsprekend. Iedere fysicus weet dat snaartheorie een leuke spielerei is maar geen enkele praktische waarde heeft. Maar je kan er lekker op doorbomen en nieuwe ideeën naar voren brengen, dat is goed om het kritische actief te houden op een moment dat de meeste theoretische mysteries opgelost zijn.

Dusja dat is een non-argument. U gaat geen enkele fysicus vinden die stringtheorie verdedigt als absolute waarheid omdat iedereen weet dat het niet bewezen is. Het is gewoon een wiskundig optelsommetje dat toevallig mooi uitkomt.

Volgens mij kan een echte gelovige zich ook niet aan het bestaan van God halsstarrig vastklampen. Maar, net als de snaartheorie, hoeft dat ook niet meteen. Het "komt mooi uit", zeg je, en dat kan een argument op zich zijn - al ben ik geen emotionele gelovige.

In de immens populaire roman 'L'An 2440' van Mercier, dat het Verlichtingsprogramma bezielde, komt het hoofdpersonage bij een 'Tempel van God' in de toekomst, die volledig ontdaan is van alle institutionele godsdienst.

Op de deuren van de tempel valt te lezen:

Loin de rien décider sur cet Etre suprême,
Gardons, en l'adorant, un silence profond;
Sa nature est immense et l'esprit s'y confond:
Pour savoir ce qu'il est, il faut être lui-même.

[Anselmo]

Oorspronkelijk geplaatst door respublica

Mensen kunnen niet precies omschrijven wat God is. Dat komt ons niet toe. Wij weten zelfs niet echt wat wijzelf zijn.

Een van de weinige doordachte reacties die men hier in deze draad kan lezen.