De volksmens heeft altijd gelijk.

[Bad Attila]

Oorspronkelijk geplaatst door Distel

Het democratische gehalte wordt niet bepaald van de mate waarin je het eens bent met een beslissing. Meer zelfs, je mag altijd proberen om een democratisch genomen beslissing te veranderen of ongedaan te maken. Het democratische gehalte wordt bepaald door de bereidheid om te accepteren dat beslissingen dienen te gebeuren door een meerderheid van het volk.

Ik zie niet in waarom, in hoofde van de minderheid, een beslissing die door een meerderheid is genomen an sich als "democratischer" zou moeten beschouwd dan een beslissing die door één man is genomen, behalve op vlak van de semantiek dan.

In beide gevallen wordt de beslissing immers opgelegd aan mensen die er niet mee akkoord zijn en waarvan men verwacht dat ze de beslissing toch uitvoeren. En dit op welke basis? Op basis van de wet van de sterkste (lees: in aantal)?

Volgens mij wordt de democratische gehalte door véél meer bepaald dan door een cijfermatig gegeven, volgens mij wordt de democratische gehalte bepaald door de interne kenmerken van de beslissing: worden de individuele rechten en vrijheden bewaard? Heeft de beslissing een meerwaarde voor de ontplooing van de burger in de maatschappij? Bevordert ze een vrije en veilige samenleving? En van die zaken.
Democratie is maar een middel (en mits de goede voorwaarden zijn vervuld, waarschijnlijk de beste), doch geen doel op zich.

[stab]

Oorspronkelijk geplaatst door Bad Attila

Volgens mij wordt de democratische gehalte door véél meer bepaald dan door een cijfermatig gegeven, volgens mij wordt de democratische gehalte bepaald door de interne kenmerken van de beslissing: worden de individuele rechten en vrijheden bewaard? Heeft de beslissing een meerwaarde voor de ontplooing van de burger in de maatschappij? Bevordert ze een vrije en veilige samenleving? En van die zaken.

En wie beslist dan over de 'goedheid' van die interne kenmerken? Uit je betoog kan men afleiden dat dat een minderheid moet zijn en dat die minderheid , minstens, heu ... superieur moet zijn.
Straf.

[Bad Attila]

Oorspronkelijk geplaatst door stab

En wie beslist dan over de 'goedheid' van die interne kenmerken? Uit je betoog kan men afleiden dat dat een minderheid moet zijn en dat die minderheid , minstens, heu ... superieur moet zijn.
Straf.

Ik probeer (uiteraard) mijn eigen visie naar voren te brengen, zonder daarom te denken dat ik de waarheid in pacht heb (het zou nogal straf zijn, nietwaar?).

Volgens mij is democratie niet gewoon "de wil van de meerderheid", doch iets meer maar ik besef dat er een zwakte in de redenering zit, zwakte die trouwens eveneens in de "semantische" definitie van democratie zit: om die "iets meer" te bepalen heb je een legitimatie nodig (dewelke?). Ik kan enkel mijn visie uitenzetten en hopen dat ze een grotere draagvlak krijgt, zodat ze als "legitiemer" beschouwd kan worden.

Dit heeft m.i. niks met met superioriteit, mijn visie steunt immers (paradoxaal en spijtig genoeg) op ... de regel van de meerderheid.

[Turkje]

Oorspronkelijk geplaatst door Bad Attila

Volgens mij wordt de democratische gehalte door véél meer bepaald dan door een cijfermatig gegeven, volgens mij wordt de democratische gehalte bepaald door de interne kenmerken van de beslissing: worden de individuele rechten en vrijheden bewaard? Heeft de beslissing een meerwaarde voor de ontplooing van de burger in de maatschappij? Bevordert ze een vrije en veilige samenleving? En van die zaken.
Democratie is maar een middel (en mits de goede voorwaarden zijn vervuld, waarschijnlijk de beste), doch geen doel op zich.

Ik ben het daar mee eens: een beslissing die door een meerderheid wordt goedgekeurd, maar die uitermate destructief is voor een minderheid, kan ik met de beste wil van de wereld niet als "democratisch" bestempelen, alhoewel het besluitvormingsproces daarrond zeker en vast democratisch was. Het is daarom belangrijk om in een democratie te erkennen, dat alhoewel een minderheid haar wil niet kan opdringen aan een meerderheid en zich dus noodgedwongen moet neerleggen bij beslissingen genomen door die meerderheid, diezelfde minderheid nog altijd een aantal rechten bezitten die nooit door een meerderheid kunnen opgeheven worden. De meerderheid zelf daarentegen kan wel (zelf-)toegekende rechten ongedaan maken.

Het is echter volgens mij wel zo, dat de bewerkstelliging van de bescherming van minderheden des te beter verloopt, naarmate meer mensen betrokken zijn in het besluitvormingsproces.

[Den Duisteren Duikboot]

Oorspronkelijk geplaatst door Turkje

De belachelijkheid schuilt hem vooral in het feit dat u ervan uitgaat dat enkel "denkers" beredeneerde, "juistere" beslissingen maken, terwijl "volksmensen" van nature simpel en dom zijn, gemanipuleerd worden door menners en vooroordelen, en daardoor "foutere" beslissingen maken.

Mijn indeling tussen denkers en volksmensen is net op deze definities gebaseerd. Een volksmens die beredeneerd te werk gaat, is voor mij geen volksmens meer. Ik heb de term 'volksmens' om retorische redenen gehanteerd, vandaar de mogelijke verwarring.

Ik lees: "dat men mensen zodanig mag sturen tot ze hetzelfde denken als ikzelf, die door "objectieve contemplatieve redenering" tot de Superoplossing ben gekomen". Juist of fout?

Fout.
1) Mensen moeten niet hetzelfde denken, ze moeten wél, net als de denkers, de mogelijkheden van zelfkritiek, hun verstand en hun kunde leren benutten.
2) Ik geloof niet in superoplossingen. Die bestaan zelfs niet in de exacte wetenschappen, laat staan in het politieke veld. Het gaat hier nogmaals om methoden. De uitkomst kan, afhankelijk van de ideologie die men hanteert, geheel verschillend zijn.

En waarom niet? Vooroordelen zijn niet per se negatief: de terughoudendheid die zich uitdrukt door middel van vooroordelen kan er zelfs toe leiden dat bepaalde technieken, die achteraf gezien voor veel schade zouden kunnen zorgen/gezorgd hebben, nooit geïmplementeerd worden en dat men noodgedwongen naar alternatieven moet zoeken. Kijk maar naar recente discussies over stamcelonderzoek: wetenschappers ter zake willen een zo ruim mogelijk financierings- en toepassingsbeleid; vele politici hebben daar echter, vooral gebaseerd op niet-wetenschappelijke en emotionele argumenten, een rem op gezet. Kan u zomaar zeggen wat de meest "juiste" beslissing is van de twee?

Vooroordelen zijn nooit doelen op zich. Het zijn, in het beste geval, tijdelijke, dus opschortbare oordelen die we vellen in het besef dat we over meer informatie dienen te beschikken om ons oordeel 'minder vooroordeel' te laten zijn. De zogenaamde terughoudendheid waarvan u hier spreekt, heeft deels te maken met vooroordelen, deels met ideologie. Met andere woorden: zelfs als het vooroordeel door studie meer 'oordeel' wordt, kan beslist worden een 'rem' te zetten op de onderzoekingen. Maar d�*n vertrekt de argumentatie tenminst van basisgegevens die onderzocht, bestudeerd en geverifieerd zijn, en niet van vage, door onbevoegden huisgebakken vooronderstellingen over het stamcelonderzoek.

In een maatschappij zijn er bij elk voorstel, bij elke wet, kritische stemmen te horen, en voor- en tegenstanders te noteren. Hoe groter het contingent dat aangesproken wordt, hoe ruimer het arsenaal aan argumenten dat men gaat terugvinden. Of dacht u soms dat "de volksmens" als homogene massa reageert?

Het gaat om de kwaliteit van die kritiek, en die meet ik af aan de hand van de methode waarmee die tot stand is gekomen: impulsief of beredeneerd, op basis van een vage influistering of na grondige studie en afwegen van pro's en contra's. Indien men zich niet in staat acht tot het opschorten van zijn oordeel (in afwachting van grondiger kennis), tot het zich bekwamen in de materie, dan moet men de beslissing overlaten aan iemand die hij op het vlak van kennis, inzicht en deugdelijkheid (in morele zin) superieur acht aan zichzelf. Men laat zich in zulke gevallen dus vertegenwoordigen in het besef dat zijn eigen opinie ook maar een zucht in het universum is. De volksmens kent dat besef natuurlijk niet. Hij gaat ervan uit dat niemand aan hem superieur kan zijn, dat hij het altijd beter weet, en dat hij zonder enige verdienste of krachttoer als het middelpunt van de aarde moet worden beschouwd. Hij kan m.a.w. niet buiten zichzelf treden en zijn plaats in de wereld inschatten. Dit alleen al maakt hem blind voor andere invalshoeken. Een dialoog met de volksmens is onmogelijk. Hij kan slechts in monologen spreken. Als je de volksmens laat kiezen tussen de megafoon, de hoorbuis of allebei, kiest hij voor het eerste, zodat hij eindeloos en luid kan toeteren zonder naar anderen te moeten luisteren. Let wel, niemand kiest ervoor een volksmens te zijn. Het is een tragisch lot. Maar het is m.i. mogelijk en nodig om de volksmens niet aan zijn lot over te laten.