Waar naar toe met het leger?

[Pandareus]

De reden dat het belgische leger niet op eigen terrein kan ingezet worden spruit voort uit de definitie van haar rol die ze kreeg van de wetgever : land en bevolking beschermen. (dus tegen een externe vijand). En verder een nogal sterk doorgedreven wantrouwen tegen de mogelijke inzet van troepen tegen eigen bevolking. Vergeet ook niet in rekening te nemen dat vroeger de rijkswacht, vergelijkbaar met de marrechaussee in nederland wel een militair korps was. Er is altijd een heel sterk wantrouwen geweest van de civiele overheid tegenover dat machtige korps. Bij de grote politiehervorming (demilitarisatie en fusie) met de burgerlijke politie is dat probleem opgelost. Maar men heeft de specifieke rol en vooral de inzetbaarheid van het leger niet anders gaan definiëren.
Ik heb er geen idee van of dat een bewuste keuze was, of net niet.

Een ding is zeker : na de idiote dreiging van de provinciegouverneur van antwerpen om het leger in te zetten indien de staking van de foorkramers onlangs niet zou stopgezet worden (massale bezetting van kruispunten) is volgens mij de mogelijke vraag tot uitbreiding van inzet van het leger al bij voorbaat kansloos.
Er heerst nu eenmaal een wantrouwen tegen militairen die uit hun kazernes komen. Dat is niet nieuw.

[Boduo]

Oorspronkelijk geplaatst door Jantje

In Belgie kan de politie zelfs geen beroep doen op de krijgsmacht voor het afzoeken van een terrein naar een vermist kind.

Bij een overstroming moet de ministerraad eerst vergaderen en toelating geven om de krijgsmacht te kunnen inzetten.

B-Fast is een interventie eenheid die vooral uit militairen bestaat.
Al het materiaal ligt in een kazerne en word door militairen onderhoud.
Het is wereldwijd het best uitgeruste interventieteam.
Maar mag zich niet ontplooien in Belgie, want daar is eerst een ministerraad voor nodig.
Zelfs bij een brand naast een kazerne mag de krijgsmacht niet ingrijpen, of ze moet vanaf haar eigen terrein de brand kunnen blussen.
In Belgie is het namelijk verboden voor de krijgsmacht om ook maar iets te doen op Belgisch grondgebied zonder toelating van de politiek.

Nu word dat per gewest aangekocht en worden de vrijwilligers per uur betaald.

Mag ik hieruit afleiden dat i.v.m. de aankopen het leger overbodig geworden is ?

[Adrian M]

Oorspronkelijk geplaatst door Jantje

Belgie doet gewoon niet meer mee aan UN missies.

Afghanistan is een NATO opdracht met volle bewapening.
Daar zijn de 120mm mortieren en artillerie stukken aanwezig.

Libanon is een verzoeksmissie van de Libanese overheid waar men met volle bewapening aanwezig is en waar die door de plaatselijke bevelhebber direct en zonder beperkingen kan ingezet worden.
Het was dat of de Belgische ontmijningsdienst vertrok gewoon niet.

Congo is een langlopende missie, waar de aanwezige Belgische militairen zelfs het bevel over Congolese strijdkrachten kunnen overnemen en hen kunnen inzetten.

Mali is een ondersteuningsmissie op verzoek van het Frans Vreemdelingen Legion. Hier zijn de Belgische strijdkrachten niet in Mali zelf, maar in een buurland en is het de medische dienst van gevechtsenheden die aanwezig is, met hun volle bewapening.



Leer A.U.B eerst de verschillende opdrachten en instellingen die ze uitvoeren uit elkaar te houden.

Afghanistan is een NATO missie op vraag van de VS en geen UN opdracht.

Wat was/is de noodzaak van 120 mm mortier en 105 mm artillerie terwijl er niet actief deelgenomen werd/wordt aan gevechtsacties op de grond?

81 mm mortier is over het algemeen bij de troepen die op de grond actief vechten het meest gebruikelijk.
120 mm mortier hebben veel landen zelfs niet altijd niet bij zich in zulke gevallen. Nederland bijvoorbeeld had deze niet in Uruzgan (wel 155 mm artillerie), evenmin gaan deze mee naar Mali.
Geheel zeker weet ik niet, maar meen dat ook de Aussies destijds niet over 120 mm mortier beschikten.

Heeft u voorbeelden dat een dergelijke bewapening daadwerkelijk werd ingezet de afgelopen 20 jaar? Intereseert me als militaire historie.

Zover ik na kan gaan was wat Nederland betreft de inzet van 120mm mortier voor de eerste keer sprake van tijdens Serajewo, Mount Igman, 1995.Fransen, Britse en Nederlandse Mariniers (NL Mariniers, 6 mortieren 120 mm) bombardeerden gezamenlijk Servische stellingen. De luchtmacht bombardeerde in deze periode de Serven rondom Serajewo.

Op zich een goede zaak, maar verbaast me dat België op al dit soort missies zulk een zware bewapening meezendt.
Het max. wat de NL missie naar Mali meekrijgt is 81 mm mortier. Al worden deze troepen wel z/n ondersteund door Apaches.

In hoeverre reikt de Belgische steun voor de Franse missie Serval?
De Fransen lijken schoon genoeg van hun Europese partners gekregen te hebben daar actieve steun op de grond niet verleend wordt.

[Adrian M]

Oorspronkelijk geplaatst door Pandareus

De reden dat het belgische leger niet op eigen terrein kan ingezet worden spruit voort uit de definitie van haar rol die ze kreeg van de wetgever : land en bevolking beschermen. (dus tegen een externe vijand). En verder een nogal sterk doorgedreven wantrouwen tegen de mogelijke inzet van troepen tegen eigen bevolking. Vergeet ook niet in rekening te nemen dat vroeger de rijkswacht, vergelijkbaar met de marrechaussee in nederland wel een militair korps was. Er is altijd een heel sterk wantrouwen geweest van de civiele overheid tegenover dat machtige korps. Bij de grote politiehervorming (demilitarisatie en fusie) met de burgerlijke politie is dat probleem opgelost. Maar men heeft de specifieke rol en vooral de inzetbaarheid van het leger niet anders gaan definiëren.
Ik heb er geen idee van of dat een bewuste keuze was, of net niet.

Een ding is zeker : na de idiote dreiging van de provinciegouverneur van antwerpen om het leger in te zetten indien de staking van de foorkramers onlangs niet zou stopgezet worden (massale bezetting van kruispunten) is volgens mij de mogelijke vraag tot uitbreiding van inzet van het leger al bij voorbaat kansloos.
Er heerst nu eenmaal een wantrouwen tegen militairen die uit hun kazernes komen. Dat is niet nieuw.

Bedankt, dit geeft wat mogelijk historisch inzicht

[Jantje]

Oorspronkelijk geplaatst door Boduo

Mag ik hieruit afleiden dat i.v.m. de aankopen het leger overbodig geworden is ?

Vroeger werd het materiaal eerst aan deftige testen onderworpen voor het werd aangekocht.
Vandaag worden er veel fouten gemaakt bij de aankoop en aanbestedingen.
Ook werken de verschillende korpsen van de civiele bescherming nu vaak met verschillend materiaal en kunnen ze dit niet meer onderling op elkaars materiaal aansluiten.

[Jantje]

Oorspronkelijk geplaatst door Adrian M

Wat was/is de noodzaak van 120 mm mortier en 105 mm artillerie terwijl er niet actief deelgenomen werd/wordt aan gevechtsacties op de grond?

81 mm mortier is over het algemeen bij de troepen die op de grond actief vechten het meest gebruikelijk.
120 mm mortier hebben veel landen zelfs niet altijd niet bij zich in zulke gevallen. Nederland bijvoorbeeld had deze niet in Uruzgan (wel 155 mm artillerie), evenmin gaan deze mee naar Mali.
Geheel zeker weet ik niet, maar meen dat ook de Aussies destijds niet over 120 mm mortier beschikten.

Heeft u voorbeelden dat een dergelijke bewapening daadwerkelijk werd ingezet de afgelopen 20 jaar? Intereseert me als militaire historie.

Zover ik na kan gaan was wat Nederland betreft de inzet van 120mm mortier voor de eerste keer sprake van tijdens Serajewo, Mount Igman, 1995.Fransen, Britse en Nederlandse Mariniers (NL Mariniers, 6 mortieren 120 mm) bombardeerden gezamenlijk Servische stellingen. De luchtmacht bombardeerde in deze periode de Serven rondom Serajewo.

Op zich een goede zaak, maar verbaast me dat België op al dit soort missies zulk een zware bewapening meezendt.
Het max. wat de NL missie naar Mali meekrijgt is 81 mm mortier. Al worden deze troepen wel z/n ondersteund door Apaches.

In hoeverre reikt de Belgische steun voor de Franse missie Serval?
De Fransen lijken schoon genoeg van hun Europese partners gekregen te hebben daar actieve steun op de grond niet verleend wordt.

Belgie verleend medische ondersteuning en bescherming van de medische posten, zoals gevraagd door de Fransen.

Daarnaast zorgt Belgie voor transportvliegtuigen buiten de gevechtszone's.
De Fransen hebben aan Belgie geen eenheden gevraagd die ook effectief aan de gevechten zouden deelnemen.

De mortieren zijn niet meer ingezet na de onafhankelijksoorlog in Congo.
Dit is ook nooit nodig geweest, want steeds als de Belgische krijgsmacht onder eigen bevel in actie kwam, ging de vijand op de loop.

Het Franse legion heeft echter zijn zware bewapening reeds meerdere malen ingezet bij acties. Maar men moet bij het inzetten van deze wapens steeds 100% zeker zijn dat er geen burgerslachtoffers kunnen vallen.


Na de ramp in Rwanda, vertrekt de Belgische krijgsmacht niet op missie als ze haar volle bewapening niet mag meenemen en naar eigen inzicht mag inzetten.

[Jantje]

Oorspronkelijk geplaatst door Pandareus

De reden dat het belgische leger niet op eigen terrein kan ingezet worden spruit voort uit de definitie van haar rol die ze kreeg van de wetgever : land en bevolking beschermen. (dus tegen een externe vijand). En verder een nogal sterk doorgedreven wantrouwen tegen de mogelijke inzet van troepen tegen eigen bevolking. Vergeet ook niet in rekening te nemen dat vroeger de rijkswacht, vergelijkbaar met de marrechaussee in nederland wel een militair korps was. Er is altijd een heel sterk wantrouwen geweest van de civiele overheid tegenover dat machtige korps. Bij de grote politiehervorming (demilitarisatie en fusie) met de burgerlijke politie is dat probleem opgelost. Maar men heeft de specifieke rol en vooral de inzetbaarheid van het leger niet anders gaan definiëren.
Ik heb er geen idee van of dat een bewuste keuze was, of net niet.

Een ding is zeker : na de idiote dreiging van de provinciegouverneur van antwerpen om het leger in te zetten indien de staking van de foorkramers onlangs niet zou stopgezet worden (massale bezetting van kruispunten) is volgens mij de mogelijke vraag tot uitbreiding van inzet van het leger al bij voorbaat kansloos.
Er heerst nu eenmaal een wantrouwen tegen militairen die uit hun kazernes komen. Dat is niet nieuw.

De Belgische krijgsmacht kan weldegelijk op Belgische bodem ingezet worden.
Dit is in het verleden zelfs meermaals gebeurd.

De laatste opdracht die de krijgsmacht deed op eigen bodem, was de bewaking van staatshoofden tijdens de top van enkele weken geleden.
Toen is er een ministereel besluit geweest dat de Militaire Politie de federale politie moest versterken.

[Adrian M]

Oorspronkelijk geplaatst door Jantje

Na de ramp in Rwanda, vertrekt de Belgische krijgsmacht niet op missie als ze haar volle bewapening niet mag meenemen en naar eigen inzicht mag inzetten.

Dat zou geen beletsel moeten zijn dan. In Afghanistan was er grote nood aan tal van wapens en ander materiaal.
In missies na Screbrenica werd door NL vrijwel altijd meer meegenomen (tbv eigen troepen) dan gevraagd werd.
Wanneer lead nation bestaat er vrijheid naar eigen inzicht, zoals tijdens Chora.

Middelen vrij kunnen maken van het commando zoals ISAF kan ondervangen worden door dit vast te leggen in een MOU.
Na Screbrenica gaan NL missies alleen op pad met het recht op altijd onder eigen commando kunnen plaatsen.
Bovendien hebben partners in missies een Red Card holder om nee te kunnen verkopen als ze het niet met een operatie eens zijn.

Wat Mali betreft, geen enkel Europees land was bereid transport helicopters te leveren tbv medisch transport en operaties op de grond.
Uiteindelijk zet NL drie CH-47D/F Chinooks zelf in.
Deze heli's hadden eventueel ook onder Serval ingebracht hebben kunnen worden indien een land geen behoefte zou hebben gehad onder de UN.

De operatie zelf zit nogal in een schemergebied. Onder UN, operatie Menusma, maar anderzijds steun aan de Franse operatie Serval.
Dat NL Apaches ook Fransen zullen ondersteunen is tamelijk aanwezig, hun Tigers werden vrijwel allemaal teruggetrokken. De Fransen geven in ieder geval luchtsteun aan de Nederlanders met jets etc. Serval wordt expliciet niet vernoemd in de artikel 100 brief, wel wordt vermeld samenwerken met de Fransen in operaties op de grond.

[Adrian M]

Oorspronkelijk geplaatst door Jantje

Na de ramp in Rwanda, vertrekt de Belgische krijgsmacht niet op missie als ze haar volle bewapening niet mag meenemen en naar eigen inzicht mag inzetten.

Bij de Amerikanen was een groot punt van kritiek dat de Nederlanders alleen te bewegen waren tot actie buiten Uruzgan, in de provincie Helmand, mits ze hun eigen troepen van voldoende steun mochten/konden voorzien ipv geheel aan de Amerikanen overlaten (Bron: Amerikaanse generaal)

De Aussies was het verboden buiten Uruzgan te opereren. Wanneer NL troepen in Helmand inzette ontstond er tevens een probleem in Uruzgan daar het meerendeel van de Aussies niet ingezet mochten worden voor gevechtsacties.
De snel inzetbare reactiemacht (400 man) ten behoeve van Uruzgan moest dan ook geheel geleverd worden door Nederland.

[Boduo]

Oorspronkelijk geplaatst door Adrian M

Bij de Amerikanen was een groot punt van kritiek dat de Nederlanders alleen te bewegen waren tot actie buiten Uruzgan, in de provincie Helmand, mits ze hun eigen troepen van voldoende steun mochten/konden voorzien ipv geheel aan de Amerikanen overlaten (Bron: Amerikaanse generaal)

De Aussies was het verboden buiten Uruzgan te opereren. Wanneer NL troepen in Helmand inzette ontstond er tevens een probleem in Uruzgan daar het meerendeel van de Aussies niet ingezet mochten worden voor gevechtsacties.
De snel inzetbare reactiemacht (400 man) ten behoeve van Uruzgan moest dan ook geheel geleverd worden door Nederland.

Allemaal verloren geld & verloren energie.
Eind dit jaar verlaten duizenden soldaten A'stan.
Begin volgend jaar nemen de Taliban het zaakje over.

[Adrian M]

Oorspronkelijk geplaatst door Boduo

Allemaal verloren geld & verloren energie.
Eind dit jaar verlaten duizenden soldaten A'stan.
Begin volgend jaar nemen de Taliban het zaakje over.

Zeer zeker een punt. Een dergelijke oorlog is niet te winnen. Er zijn weinig voorbeelden waar dit wel is gelukt.
Waar het wel is gelukt zouden we met onze huidige maatstaven niet accepteren.

[Jantje]

Oorspronkelijk geplaatst door Adrian M

Dat zou geen beletsel moeten zijn dan. In Afghanistan was er grote nood aan tal van wapens en ander materiaal.
In missies na Screbrenica werd door NL vrijwel altijd meer meegenomen (tbv eigen troepen) dan gevraagd werd.
Wanneer lead nation bestaat er vrijheid naar eigen inzicht, zoals tijdens Chora.

Middelen vrij kunnen maken van het commando zoals ISAF kan ondervangen worden door dit vast te leggen in een MOU.
Na Screbrenica gaan NL missies alleen op pad met het recht op altijd onder eigen commando kunnen plaatsen.
Bovendien hebben partners in missies een Red Card holder om nee te kunnen verkopen als ze het niet met een operatie eens zijn.

Wat Mali betreft, geen enkel Europees land was bereid transport helicopters te leveren tbv medisch transport en operaties op de grond.
Uiteindelijk zet NL drie CH-47D/F Chinooks zelf in.
Deze heli's hadden eventueel ook onder Serval ingebracht hebben kunnen worden indien een land geen behoefte zou hebben gehad onder de UN.

De operatie zelf zit nogal in een schemergebied. Onder UN, operatie Menusma, maar anderzijds steun aan de Franse operatie Serval.
Dat NL Apaches ook Fransen zullen ondersteunen is tamelijk aanwezig, hun Tigers werden vrijwel allemaal teruggetrokken. De Fransen geven in ieder geval luchtsteun aan de Nederlanders met jets etc. Serval wordt expliciet niet vernoemd in de artikel 100 brief, wel wordt vermeld samenwerken met de Fransen in operaties op de grond.

Waar halen jullie het idee, dat Afghanistan een VN opdracht is?

Waar halen jullie het idee dat Mali een VN opdracht is?

Zelfs Servië was geen VN opdracht.

Het was missie waar de VN geen negatief standpunt inneemt, maar ook geen steun aan verleend. Net zoals de oorlog in Afghanistan.



Wat wel is bij deze oorlogen, dat is dat de VN toezicht houd op wat er gebeurd en hierdoor een naam geven aan de toezichthoudend strijdkracht.

Bij een VN opdracht mogen de aanwezige strijdkrachten trouwens geen wapengeweld gebruiken tegen de aanwezige vechtende troepen.
De blauw helmen mogen zelfs de rondlopende burgers niet eens ontwapenen.
Wat ze wel mogen, is hun eigen veiligheid verzekeren.
Maar hiervoor hebben ze toelating van hoger hand nodig om wapengeweld te mogen gebruiken.

Mali is een heel ander geval, want daar zijn verschillende acties en opdrachten tegelijk en door elkaar lopend bezig. Met verschillende mandaten van verschillende instellingen.
Daar is zelfs een schemeroorlog tussen de Arabische wereld, de VS en Frankrijk aan de gang.

De VS kan er niet openlijk de leiding nemen over de gevechtseenheden die ze er bewapend en inzet en kan haar eigen Navy-troepen niet inzetten door gebrek aan kustlijn in Mali.
Daarnaast kan de VS zich geen nieuwe openlijke oorlog met inzet van eigen troepen veroorloven. Dit ligt politiek te gevoelig in de VS zelf en bij haar bondgenoten in de Arabische wereld.

De Arabische wereld kan zich geen openlijke oorlog tegen de belangen van de VS en Europa veroorloven. Een open oorlog zou de economie en belangen van die landen schaden. Daarnaast zou de Nato zich dan volledig kunnen en mogen ontplooien en een totale oorlog kunnen gaan voeren tegen deze landen.

Binnen de oorlogen in Afrika is ook China een belangrijke speler.
De Chinese economie is namelijk afhankelijk van de grondstoffen uit Afrika.
Maar ook Rusland is een belangrijke speler in de oorlogen.
Rust en vrede in Afrika, zou Afrika de mogelijkheid geven om zich economisch te ontplooien. Dit continent is zeer rijk aan grondstoffen en zou de prijzen daarvan kunnen doen kelderen als het zich economisch kan ontplooien. Dit geld trouwens ook voor de Arabische wereld, die volledig afhankelijk is van zijn olie.
En als Afrika zijn olie kan beginnen oppompen, verliest de Arabische wereld zijn macht en rijkdom.

Het is dus ingewikkelder dan je zou denken.
Alle oorlogen na de Afghaanse oorlog van de USSR, zijn eigenlijk prestige oorlogen of economische oorlogen.

[Jantje]

Oorspronkelijk geplaatst door Adrian M

Zeer zeker een punt. Een dergelijke oorlog is niet te winnen. Er zijn weinig voorbeelden waar dit wel is gelukt.
Waar het wel is gelukt zouden we met onze huidige maatstaven niet accepteren.

Er is nog geen enkele sluimeroorlog gewonnen door een grootmacht.
Deze kunnen oorlogen enkel winnen als ze alles op alles zetten en een totale oorlog voeren.

Sluimeroorlogen zoals Irak, Afghanistan, Vietnam, Congo, Palestina zijn niet te winnen door regulaire strijdkrachten die zich aan 1001 regels moeten houden.

Regulaire strijdkachten moeten huis na huis en boom na boom en put na put kunnen zuiveren van tegenstanders en moeten elke tegenstander kunnen gevangen nemen of doden. En niet enkel strijdende tegenstanders, maar ook sympatisanten en ondergrondse hulpverleners.
Men moet als regulaire strijdkracht dus een oorlog kunnen uitvechten zoals men heeft gedaan tijdens WWI en WWII. Doet of kan men dit niet, dan is de oorlog, hoelang die ook duurt, reeds verloren voor hij begonnen is.

Je kan dus geen oorlog winnen als je geen brokken mag maken en als militair de kans loopt veroordeeld te worden omdat je bij een actie een paar burgers hebt geraakt, die volgens de media niet tot de strijdende eenheden behoren.
Je kan een oorlog niet winnen als de resultaten worden bepaald door het aantal lijkzakken met eigen troepen die er terugkomen en niet door het aantal vijanden dat er gedood en gevangen genomen is en de hoeveelheid grondgebied dat veroverd is.
Je kan een oorlog dus enkel winnen als je de regels gebruik dat al wie niet voor je is, tegen je is en dus mag gedood worden.

Om je duidelijk te maken hoe belangrijk deze regels is.

Vichy Frankrijk was geen openlijke vijand van de geallieerden, maar ook geen vriend. De geallieerde vroegen aan het Vichy regime om haar vloot over te dragen aan hen, maar zijn vloot niet overdragen aan de geallieerde.
De Vichy regering wilde neutraal blijven.
Het antwoord van de geallieerden was heel duidelijk, jullie kiezen niet voor ons, dus jullie zijn tegen ons en de geallieerden bombarderden de Vichy vloot naar de zeebodem.

[Adrian M]

Oorspronkelijk geplaatst door Jantje

Waar halen jullie het idee, dat Afghanistan een VN opdracht is?

Waar halen jullie het idee dat Mali een VN opdracht is?


Wat wel is bij deze oorlogen, dat is dat de VN toezicht houd op wat er gebeurd en hierdoor een naam geven aan de toezichthoudend strijdkracht.

Bij een VN opdracht mogen de aanwezige strijdkrachten trouwens geen wapengeweld gebruiken tegen de aanwezige vechtende troepen.
De blauw helmen mogen zelfs de rondlopende burgers niet eens ontwapenen.
Wat ze wel mogen, is hun eigen veiligheid verzekeren.
Maar hiervoor hebben ze toelating van hoger hand nodig om wapengeweld te mogen gebruiken.

Volgens mij heb ik niet aangegeven dat Afghanistan een UN opdracht is

Wat Mali betreft zit u er iets naast wat geweld toepassing en de UN betreft onder operatie Menusma.
De Eurpese missie, specifiek een trainingsmissie, mag daarentegen geen geweld gebruikt worden, dan wel aktief deelgenomen worden aan strijd, alleen zelfverdediging is toegestaan.

Onder operatie Menusma, zeer duidelijk een UN missie, is dit zeer zeker toegestaan.
De NL SF hebben als hoofdtaak verkenning en inlichtingen, maar ook jacht maken op jihadls, zoeken en opruimen van wapendepots etc. wordt aangemerkt als een mogelijke taak.
Alle noodzakelijke geweld is toegestaan om te zich te kunnen verdedigen, maar zal ook vrijwel zeker gebruikt moeten worden ingeval het oppakken van bijvoorbeeld jihadis etc.

Overigens zoals door Clingendael wordt aangegeven werken die SF met een dubbele pet. Een grijs gebied waar ze enerzijds werken onder de UN (Menusma), maar hun inlichtingen zijn vooral bedoeld voor de Fransen (operatie Serval)
Interessant daarin is dat de artikel 100 brief tevens spreekt over operaties met de Fransen.

Zoals Clingendael aangeeft dit kon nog wel eens flinke problemen op gaan leveren. Dit zou onduidelijkheden kunnen geven in de commandolijn en wie is wanneer verantwoordelijk. Aan de NL voertuigen is te zien dat deze enerzijds wit zijn gespoten, terwijl de voertuigen die erop uit moeten gaan in camoe zijn gespoten

Een soort situatie als in Afghanistan, maar wel duidelijker, dat twee operaties door elkaar heenliepen. Bijv de Aussies vielen hun troepen onder beiden, enerzijds ISAF en hun militairen die mochten vechten, SF, onder Enduring Freedom
De NL SF tijdens Uruzgan vielen onder ISAF, pas later onder Enduring Freedom. De rest van de troepen onder ISAF.

[Adrian M]

Oorspronkelijk geplaatst door Jantje

Er is nog geen enkele sluimeroorlog gewonnen door een grootmacht.
Deze kunnen oorlogen enkel winnen als ze alles op alles zetten en een totale oorlog voeren.

Sluimeroorlogen zoals Irak, Afghanistan, Vietnam, Congo, Palestina zijn niet te winnen door regulaire strijdkrachten die zich aan 1001 regels moeten houden.

Regulaire strijdkachten moeten huis na huis en boom na boom en put na put kunnen zuiveren van tegenstanders en moeten elke tegenstander kunnen gevangen nemen of doden. En niet enkel strijdende tegenstanders, maar ook sympatisanten en ondergrondse hulpverleners.
Men moet als regulaire strijdkracht dus een oorlog kunnen uitvechten zoals men heeft gedaan tijdens WWI en WWII. Doet of kan men dit niet, dan is de oorlog, hoelang die ook duurt, reeds verloren voor hij begonnen is.

Je kan dus geen oorlog winnen als je geen brokken mag maken en als militair de kans loopt veroordeeld te worden omdat je bij een actie een paar burgers hebt geraakt, die volgens de media niet tot de strijdende eenheden behoren.
Je kan een oorlog niet winnen als de resultaten worden bepaald door het aantal lijkzakken met eigen troepen die er terugkomen en niet door het aantal vijanden dat er gedood en gevangen genomen is en de hoeveelheid grondgebied dat veroverd is.
Je kan een oorlog dus enkel winnen als je de regels gebruik dat al wie niet voor je is, tegen je is en dus mag gedood worden.

Om je duidelijk te maken hoe belangrijk deze regels is.

Vichy Frankrijk was geen openlijke vijand van de geallieerden, maar ook geen vriend. De geallieerde vroegen aan het Vichy regime om haar vloot over te dragen aan hen, maar zijn vloot niet overdragen aan de geallieerde.
De Vichy regering wilde neutraal blijven.
Het antwoord van de geallieerden was heel duidelijk, jullie kiezen niet voor ons, dus jullie zijn tegen ons en de geallieerden bombarderden de Vichy vloot naar de zeebodem.

Er zijn enkele voorbeelden van bekend waar dit wel is gelukt, maar inderdaad niet met reguliere oorlogvoering.

Etisch gezien en wat onze huidige moraal betreft zou dit nu niet meer kunnen. Dit kon bereikt worden door exact dezelfde strijdwijze aan te nemen als de tegenstander.
Nederland voerde een uitzichtloze oorlog in de 19e eeuw en het lukte met geen mogelijkheid een stap verder te komen op Atjeh.

Het Korps Marechaussee te voet werd opgericht, iets anders als de marechaussee overigens. Dit waren feitelijk de eerst SF waar Nederland over beschikte. Het korps heeft maximaal bestaan uit 1200 man, georganiseerd zoals de huidige SF in kleine groepen. Het korps heeft bestaan van 1890-1942
Ze namen dezelfde strijdwijze aan van de tegenstander en gingen even nietsontziend of nog erger te werk. Uiteindelijk lukte het op die manier Atjeh eronder te krijgen.

Wat Westerling destijds deed in Indië was in onze ogen ethisch en moreel gezien niet aanvaardbaar, maar wat hij deed was domweg kopieren wat de Marechaussee te voet destijds ook deed.
Zonder rekening te houden met moraal en ethiek kan gesteld worden dat het hem lukte om het gebied onder controle te krijgen
Ook de Engelsen kennen één of twee voorbeelden waarin het hen lukte om onder controle te krijgen.

Quote: Er zijn twee voorbeelden van min of meer succesvolle contraguerrilla’s uit het verleden. Eén daarvan was de Nederlandse Atjeh-oorlog tussen 1973 en 1914.

Toeval of niet, op het congres van het NIMH in november werd gekeken of uit dit conflict lessen konden worden geleerd voor het heden.
Gewezen werd op de destijds nieuwe tactieken en bewapening die generaal Van Heutsz invoerde. Bijzonder was dat het leger zich aanpaste aan de tegenstander en bereid was het beleid om te gooien. De legerleiding liet zich mede adviseren door de arabist Christiaan Snouck Hurgronje. Zo werden opstandige groeperingen uiteindelijk door het KNIL gedwongen zich over te geven.

Een groot verschil met de huidige aanpak in Afghanistan was de wil om de tegenstander op te zoeken en te vernietigen. Verder probeerden de Nederlanders in Atjeh geen moderniseringen te brengen, terwijl ze wel eigen ambtenaren installeerden om het veroverde gebied te besturen.

In het huidige conflict in Afghanistan daarentegen zien we de NAVO-legers niet de tactiek van de tegenstander overnemen. Het enige wat we wél van Atjeh lijken te hebben geleerd is dat het slim kan zijn arabisten te raadplegen en dat het goed is de strategie aan te passen als succes uitblijft. Dit is nogal mager.

Het tweede voorbeeld van een althans gedeeltelijk succesvolle contraguerrilla was de strijd van de Britten in hun voormalige kolonie Maleisië, van 1948 tot 1969. Net als in Uruzgan gingen vechten en opbouw in Maleisië hand in hand. In antwoord op een communistische opstand deden sociaal-economische maatregelen wonderen. Maar hierbij moet wel worden bedacht dat de Engelsen 300.000 man inzetten, er twaalf jaar over deden, een miljoen mensen dwongen te verhuizen en een half miljard pond investeerden.
http://www.historischnieuwsblad.nl/n...te-netjes.html

[Adrian M]

..

[reservespeler]

Oorspronkelijk geplaatst door Jantje

Vroeger werd het materiaal eerst aan deftige testen onderworpen voor het werd aangekocht.
Vandaag worden er veel fouten gemaakt bij de aankoop en aanbestedingen.
Ook werken de verschillende korpsen van de civiele bescherming nu vaak met verschillend materiaal en kunnen ze dit niet meer onderling op elkaars materiaal aansluiten.

Vroeger staken de sossen veel geld in hun zakken bij legeraankopen.

[Boduo]

Oorspronkelijk geplaatst door reservespeler

Vroeger staken de sossen veel geld in hun zakken bij legeraankopen.

Veel geld ?
De sossen alléén ?
Tussen (): in "Time" van 28 april: het defensiebudget van Japan in 2013 was 35 miljard €.
Hoeveel was het voor Belgie ?
Voor Nederland ?

[Gipsy]

Oorspronkelijk geplaatst door reservespeler

Vroeger staken de sossen veel geld in hun zakken bij legeraankopen.

Er was zodanig veel geld dat ze op den duur begonnen te denken om het te verbranden.

[Adrian M]

Oorspronkelijk geplaatst door Boduo

Veel geld ?
De sossen alléén ?
Tussen (): in "Time" van 28 april: het defensiebudget van Japan in 2013 was 35 miljard €.
Hoeveel was het voor Belgie ?
Voor Nederland ?

Het Japanse Defensie budget werd ergens begin voor jaar verhoogd naar €43 miljard. Meen me te herinneren in dat jaar een verhoging van €875 miljoen.