1,5 miljoen potentiële armen

1,5 miljoen potentiële armen

Het past niet in de paarse propaganda, maar 8 Vlaamse sociale organisaties
hebben er onlangs op gewezen dat er anderhalf miljoen Belgen op de rand van
de armoede leven. Dat wijst erop dat ons zo geprezen sociale model ernstige
tekortkomingen vertoont en dikwijls verkeerde prioriteiten legt.

Er worden te veel misbruiken gedoogd, vooral in Wallonië, maar de echte
armen blijven in de kou staan. Enerzijds worden miljoenen uitbetaald aan
mensen die niet echt werkzoekend of ziek zijn, maar anderzijds verzeilen nog
steeds mensen in de armoede doordat zij op het verkeerde moment getroffen
worden door een ernstige ziekte of een bedrijfssluiting. Er zijn niet voor
iedereen enorme ontslagpremies.. Zelfs illegalen kunnen beroep doen op het
OCMW, maar vele zelfstandigen moeten rondkomen met een pensioentje dat lager
ligt dan het bestaansminimum. Individuen die geen baan vinden omdat zij het
altijd hebben vertikt Nederlands te leren, kunnen zich levenslang in de
werkloosheid installeren. "Jongeren" die hun eigen toekomstkansen ruïneren
door te spijbelen of op school alleen maar te lanterfanten en rel te
schoppen, worden "kansarmen" genoemd, en er worden miljarden geïnvesteerd om
hen toch maar aan een baan te helpen. Maar toegewijde Vlaamse arbeiders met
dertig jaar anciënniteit worden op straat gezet omdat ze te oud zijn
geworden, of omdat hun fabriek delokaliseert.

Ja, misschien overdrijven die welzijnsorganisaties hun cijfers een beetje.
Misschien leven er niet echt anderhalf miljoen Belgen op de rand van de
armoede. Armoede in cijfers vatten is al moeilijk genoeg, en het aantal
mensen schatten dat zich in de gevaarlijke schemerzone bevindt, is
ongetwijfeld nog moeilijker. Maar zelfs als het er een paar honderdduizend
minder zijn, dan is het nog dramatisch genoeg. Dan bewijst dat dat het
omvangrijke en peperdure systeem van uitkeringen en sociale voorzieningen
niet efficiënt werkt. Dat de uitkeringen dikwijls bij de verkeerde mensen
terechtkomen en dat er nog te veel echt hulpbehoevenden uit de boot vallen.
Dat er teveel naar zogenaamde "kansarmen" gaat en te weinig naar echt arme
mensen. Dat de bureaucratie van de welvaartsstaat weliswaar zeer omvangrijk,
maar ook zeer bijziend is. Wij geloven de welzijnsorganisaties ook niet
voetstoots als zij stellen dat de kern van het probleem bij de te lage
uitkeringen ligt. Het armoedeprobleem is veel complexer, en in sommige
gevallen zijn hogere uitkeringen zelfs een vergiftigd geschenk, omdat zij
het nog moeilijker maken uit de werkloosheidsval te ontsnappen. Over de
juiste medicatie tegen armoede is het laatste woord nog niet gesproken. Maar
de alarmkreet van de welzijnssector heeft zeker wel de juiste diagnose
gesteld. Na acht jaar paars is de armoede alleen maar toegenomen. Men kan
erover discussiëren wie de meest geliefde troetelkinderen van paars waren.
De illegalen? De homo's en lesbiennes? De "nieuwe Vlamingen"? De
cannabiskwekers? De gevangenen? Of misschien de Walen? Maar één ding staat
vast: het waren zeker niet de Vlaamse armen.



--
Ghingis Khan
http://www.lotuschild.org/
http://www.khadag.org/
http://www.snowleopard.org/