De islam is een barbaarse uiterst vrouw - onvriendelijke ideologie

[daiwa]

Dit stukje komt van Darya Safai, Kamerlid van N-VA.

Als jonge vrouw in het islamitische Iran werd er van je verwacht om maagd te blijven tot het huwelijk.
Elke dag waren het de ayatollahs, de schooldirectie, de zedenpolitie en de islamitische mannen, die op school en in de straten nauwkeurig bepaalden hoe een goed meisje, die ooit een goede vrouw zou moeten worden, zich moest gedragen.
Een goed meisje moest zich bedekken, mocht niet luidop lachen, moest zich nederig opstellen, mocht zich niet mengen in een discussie (en al zeker niet wanneer mannen over serieuze dingen aan het praten waren), mocht niet in de ogen van een man kijken en moest vooral haar hoofd naar de grond richten indien ze door omstandigheden toch met een man moest spreken die geen “marham” was. Volgens de sharia zijn vaders, broers en nonkels “marham”. Voor diegenen die daar buiten vielen moesten we ons altijd zeer bescheiden en onzichtbaar gedragen.
Op school moesten we ook altijd bedekt zijn. Ook al werd je volgens de sharia vanaf de leeftijd van 9 jaar een vrouw, ze bedekten ons al vanaf 6-jarige leeftijd. Dit om ons te leren opgroeien met al die bedekkende stoffen, om een soort van tweede huid te creëren zodat we nooit meer ‘naakt’ zouden willen rondlopen. Ik zal nooit vergeten dat mijn mama me ooit een topje gaf en dat ik het niet wilde dragen omdat ik me schaamde om de naaktheid van mijn schouders. Ik was amper 9 jaar en durfde haar zelfs niet te vertellen wat we op school hadden geleerd: dat het de duivel was die in haar oren fluisterde. Onze leerkracht had ons hier immers voor gewaarschuwd, alsook over het feit dat onze mama’s zich ook moesten bedekken, zo niet zouden ze in het hiernamaals aan hun haren opgehangen worden en oneindig branden.
Ik haatte de ontwikkeling van mijn lichaam en moest het kunnen dan had ik het gestopt, maar jammer genoeg ging het maar door. Vrouw zijn was niet iets waar we trots op konden zijn. Er was geen enkele vorm van appreciatie. De vrouw was een bron van verleiding en de duivel die mannen deed zondigen. En daarom moesten wij ons bedekken. Om te vermijden dat ze ons zouden bespringen en een zonde zouden begaan. En als dat ooit zou gebeuren, dan was het alleen maar onze fout omdat we het hadden uitgelokt.
Trouwen was volgens de sharia ook niet iets dat je deed met een man waarmee je een relatie had opgebouwd of waar je verliefd op werd, maar was een soort handel (net zoals bij het kopen van een auto of een huis). Zo werd er dus echt een prijs op gekleefd.
Hoe meer dat je op een ‘goede vrouw’ leek, hoe hoger de prijs. En inderdaad, in dat handeltje was je niets waard moest je ooit al een seksuele betrekking hebben gehad in het verleden.
Onder druk van een ‘cultuur’ die het ‘maagd zijn’ van vrouwen verheerlijkt, werd je gereduceerd tot een geslachtsdeel dat je intact moest laten voor je toekomstige man die je niet via verliefdheid ging leren kennen maar via een gearrangeerd of soms een gedwongen huwelijk.
Jammer genoeg is dit nu ook hier bij ons, en in het westen in het algemeen, een deel van de realiteit geworden door laksheid en cultuurrelativisme.
Een paar jaar geleden trok ik naar scholen in Vlaanderen om met behulp van mijn getuigenis onze kinderen bewust te maken van de belangrijkheid van gelijkwaardigheid en vrijheid.
Ik zal nooit de dag vergeten dat een jong meisje van 16 me na zo’n uiteenzetting achtervolgde tot in de wc’s omdat ze me in de klas, omwille van de aanwezigheid van haar neef, niet durfde aanspreken. Ze vertrouwde me toe dat ze het volgende schooljaar naar haar land van herkomst moest om te trouwen met een neef om hem dan naar hier te brengen. Haar woorden ‘ik wil dat niet, ik wil niet trouwen, ik heb hier een vriendje en wil studeren’ zinderen nog altijd na.
Een koude rilling ging door mijn lichaam toen ze me dat vertelde.
Hoe mensen hun ogen kunnen sluiten voor alles wat deze meisjes op deze manier meemaken en hun geweten kunnen sussen ‘uit respect voor de cultuur’ is me een raadsel.
In plaats van deze meisjes zelfredzaam te maken, goed te sensibiliseren op onze scholen en hen te beschermen… kiezen velen ervoor om hen de rug toe te keren en hun ogen te sluiten, en wordt op die manier zo’n lelijke ‘cultuur’ onderhouden.
Een cultuur die vrouwen minimaliseert tot hun geslachtsdeel kan je geen cultuur noemen, laat staan dat we dit willen respecteren ondanks het feit dat het zo onjuist en discriminerend is.
En ja… hoe konden sommigen onze eigen waarden zo verloochenen? Het meisje dat ik sprak was maar een kind en wou gewoon een kind blijven?
Mensen die daar hun ogen voor sluiten doen aan schuldig verzuim. Zijn deze meisjes dan echt minder waard? Hebben ze niet dezelfde behoeftes als elk ander meisje?
Dit zijn ook gewoon maar mensen van vlees en bloed en willen exact dezelfde liefde voelen als andere vrouwen.
Laten we hen helpen en steunen en hen bevrijden van de denkbeeldige ketting rond hun nek.
Zo beschermen we niet alleen hen, maar ook onze westerse waarden die uitgehold worden door het cultuurrelativisme.
En daarvoor engageer ik me elke dag, dat ben ik deze meisjes en onze westerse beschaving schuldig.

[Travis Bickle]

Heel veel zaken zijn zeer herkenbaar met hoe het hier bij ons verliep einde jaren 1800 en begin jaren 1900.
Het stoort me dan ook enorm dat dit soort toestanden niet vaker wordt aangeklaagd. We hebben immers zowat hetzelfde doorstaan en zouden dus moeten weten wat dat betekent en hoe nefast het is voor een samenleving. Terecht dat vrouwen hier zijn in opstand tegen gekomen. En net nu, nu wij geëvolueerd zijn, zouden wij gelijkaardige samenlevingen niet mogen bekritiseren. Ik vind dat bijzonder eerlijk gezegd.

[CUFI]

Vroeger schuwde ik religie als dat ook, maar hoe ouder ik word hoe fundamenteler en religieuzer ik groei.

Er staat zowat in alle Abrahamitische religies neergeschreven dat de vrouw de moeder van de zondaars is en dus haar teut moet houden. Om het abrupt samen te vatten in een notendop.

Maar ik zie toch dat in vele huishoudens de vrouw de broek draagt, desondanks wat er volgens vele neergeschreven staat.
Ik heb eens een zotte analyse gehoord van een moslim over de tekst waar je een vrouw mag slaan en hoe ze beschermd worden door die wet.
Alle culturen hebben mannen die vrouwen slagen en door die koranverse worden vrouwen beschermd omdat de man ze niet in het gezicht mag slaan en nergens een kenmerk mag nalaten. Dat “slagen” dat je met seculiere geest leest klinkt dan afschuwelijk, maar in die tijdsgeest was dat verlossend. Men mag niet slagen, hoogstens een corrigerende tik geven.

Als er gesloten gemeenschappen zouden bestaan in Europa die aan die oude normen en waarden vasthoudt, dan zou ik daar zekerlijk aansluiten. Geen sekte maar iets zoals de Amish. Deze samenleving zal in minder dan een uur vallen en tot stof vergaan, maar Zijn Woord zal voortbestaan.

[kojak]

Oorspronkelijk geplaatst door daiwa

Dit stukje komt van Darya Safai, Kamerlid van N-VA......

Heb je ergens een link naar dat artikel want ik kan het nergens terugvinden.
Stukjes wel hier-en-daar op het net, en dan nog.