van je familie moet je het hebben ... :-(

[cookie monster]

Sommige zijn tof , sommige zijn stof

[cookie monster]

Sommige zijn tof , sommige zijn stof

[Lance]

Oorspronkelijk geplaatst door bembem

Onlangs vreesde ik dakloos te worden .. M'n moeder reageerde niet eens op m'n e-mail om hulp ... Dat mens heeft me in de tijd geadopteerd omdat ze absoluut een boeleke wou, en nu laat ze me stikken omdat ik niet aan haar verwachtingen van 'geslaagde in het leven' voldoe. Zolang m'n vader nog leefde was ze lief/speelde ze komedie, maar nu hij dood is toont ze haar ware aard. Wat een bitch, ik haat haar, en heb besloten haar nooit meer te contacteren. Genoeg is genoeg! Pffft!


Hebben jullie ook zo'n gemene/achterbakse familie? (Ik hoop van niet)

Je geeft nu 1 kant van het verhaal. Ik zou graag je moeder haar versie van de feiten eens horen.

Hoe het ook zij, je geeft zelf aan wat je grootste probleem is vandaag: je haat. Elke moeite is te veel, elke persoon die kritiek geeft is slecht, elk gelukkig koppel bekijk je met afgunst, elke 'verdachte blik' op straat is een vorm van latent racisme, en ga zo maar door...
Je zegt van jezelf dat je introvert bent, maar dat is enkel een manier om niet te moeten toegeven dat je eigenlijk geen persoonlijk contact meer wilt hebben met andere mensen. Je vertrouwt niemand meer. En wat oppervlakkige tekstjes uitwisselen op dit forum is jouw enige sociale uitlaatklep. Je kan zo nog jaren verder gaan, maar het verandert niets aan het feit dat je mensen bent gaan haten. Ik begrijp dat als geen ander, maar op een gegeven moment moet je ook eens eerlijk durven toegeven dat je zelf voor het grootste deel verantwoordelijk bent voor je levensweg.
En ik heb het niet enkel over werk vinden, een gezin stichten en al die andere zgn. evidenties. Want je mag morgen een droomjob vinden en terug gaan meedraaien in het systeem. Zolang je jezelf en anderen blijft haten loopt alles toch weer stuk, dat geef ik je op een papiertje.
Ze gaan je niet gek verklaren, dus misschien dat je nu al begint te denken aan plan B en stopt met weglopen van de realiteit. Het is zoals drugs en alcohol: ze geven je de illusie dat je geen echt leven nodig hebt. Maar diep vanbinnen knaagt het elke dag opnieuw dat je geen echte vriendin hebt waar je alles mee kan delen, waar je leuke dingen mee kan doen. Dat je geen man hebt die je verzorgt wanneer je ziek bent en waarmee je op straat hand in hand kan wandelen. Dat je geen job hebt waarbij je je echt nuttig kan voelen en waardoor je 's avonds moe en voldaan in je bedje kan kruipen. Je kan nog jarenlang tegen jezelf liegen, maar je mist die dingen echt.

[de vuile muilekoek]

Oorspronkelijk geplaatst door Nietzsche

Er zijn maar weinig familieleden waar ik echt een goede band mee heb.

Familie is meestal nog meer miserie ...

[bembem]

Oorspronkelijk geplaatst door circe

Kindje van Jan van den Berghe?

Circe je nieuwe avatar is te gek hihihi

[bembem]

Oorspronkelijk geplaatst door Marie van de koster

Ik kan niet oordelen over uw specifiek geval, Bembem, ik ken uw moeder niet en uzelf enkel via internet.
Maar ik ken 2 gelijkaardige gevallen als het uwe. Mensen die als kind geadopteerd werden. Kleine Koreaantjes die uit hun wereld gehaald werden en bij goed bedoelende Westerse ouders gedropt werden.
In beide gevallen is het slecht afgelopen, de verhoudingen liepen helemaal stuk, er was hoe langer hoe meer irritatie, daarna ruzie en dan een volledige breuk. 't Is heel jammer maar later zag ik eens een documentaire over deze problematiek op TV, het schijnt echt veel voor te komen. Wij hadden die kinderen uit oorlogsgebied beter een goede opvoeding en opleiding in eigen land bezorgd in plaats van ze naar hier te halen.
Met de jongens uit het éne gezin is het nog goed afgelopen, ze hadden volledig gebroken met hun adoptie-ouders maar hebben een goed leven opgebouwd en toen hun adoptiemoeder op de sukkel geraakte, zijn ze toch ingegaan op haar poging tot contact en hebben haar terug opgezocht. Ze is wel kort erna gestorven.
Het meisje uit het andere gezin heb ik helemaal uit het oog verloren, ze was in de tijd dat ik haar kende zo'n 21 of 22 jaar en heel boos op de wereld en vooral op haar adoptiefamilie. Ik hoop dat ze goed terecht gekomen is, want ze was eigenlijk best lief.

oww Marie wat triest gelukkig dat het voor die ene familie nog redelijk goed verder verlopen is .. hmm, ik heb zo ook het een en ander over deze problematiek te weten gekomen en het schetst inderdaad een niet al te positief beeld rond adoptie wanneer het misloopt ...

[hurricane]

Wij hebben ook een kennis die voortdurend op haar moeder zit te kankeren omdat ze er geen geld van krijgt.
Werken doet ze niet. Naar werk zoeken al helemaal niet. Maar wel continu janken dat de maatschappij rot is.
Wat wil je wat we daarop zeggen ? Of moeten we een omhaling organiseren omdat jij dan een comfortabel en werkloos leventje kan blijven houden ?
Voor wat, hoort wat. Dat zou je nu toch wel stilaan moeten beginnen inzien eh.
Ik kan me overigens niet voorstellen dat iemand die mondig is en quasi foutloos schrijft, niet aan een job zou kunnen geraken. Als je echt wil werken is er altijd wel een weg.
Al schrijf je jezelf in bij alle interim's. Vroeg of laat krijg je wel iets. Maar je moet wel willen, uiteraard.
Maar verlaag je niet tot het schofferen van je moeder. Zij is niet verantwoordelijk voor jouw levenshouding.

[bembem]

Oorspronkelijk geplaatst door DewareJakob

Het loopt niet altijd slecht. Ik ken ook een gezin waar een adoptief (ook Koreaans trouwens) kindje tussen de andere geglipt is en perfect één van hen geworden is.

Klopt, zoals m'n zus dus, niets doet zij verkeerd in de ogen van m'n moeder. Ze is dan ook het super oogappeltje dat al de aandacht en affectie krijgt. Ergens ben ik blij dat ze ook geadopteerd is, anders had ik me echt als een soort van Assepoester gewaand

[bembem]

Oorspronkelijk geplaatst door Lance

Je geeft nu 1 kant van het verhaal. Ik zou graag je moeder haar versie van de feiten eens horen.

Hoe het ook zij, je geeft zelf aan wat je grootste probleem is vandaag: je haat. Elke moeite is te veel, elke persoon die kritiek geeft is slecht, elk gelukkig koppel bekijk je met afgunst, elke 'verdachte blik' op straat is een vorm van latent racisme, en ga zo maar door...
Je zegt van jezelf dat je introvert bent, maar dat is enkel een manier om niet te moeten toegeven dat je eigenlijk geen persoonlijk contact meer wilt hebben met andere mensen. Je vertrouwt niemand meer. En wat oppervlakkige tekstjes uitwisselen op dit forum is jouw enige sociale uitlaatklep. Je kan zo nog jaren verder gaan, maar het verandert niets aan het feit dat je mensen bent gaan haten. Ik begrijp dat als geen ander, maar op een gegeven moment moet je ook eens eerlijk durven toegeven dat je zelf voor het grootste deel verantwoordelijk bent voor je levensweg.
En ik heb het niet enkel over werk vinden, een gezin stichten en al die andere zgn. evidenties. Want je mag morgen een droomjob vinden en terug gaan meedraaien in het systeem. Zolang je jezelf en anderen blijft haten loopt alles toch weer stuk, dat geef ik je op een papiertje.
Ze gaan je niet gek verklaren, dus misschien dat je nu al begint te denken aan plan B en stopt met weglopen van de realiteit. Het is zoals drugs en alcohol: ze geven je de illusie dat je geen echt leven nodig hebt. Maar diep vanbinnen knaagt het elke dag opnieuw dat je geen echte vriendin hebt waar je alles mee kan delen, waar je leuke dingen mee kan doen. Dat je geen man hebt die je verzorgt wanneer je ziek bent en waarmee je op straat hand in hand kan wandelen. Dat je geen job hebt waarbij je je echt nuttig kan voelen en waardoor je 's avonds moe en voldaan in je bedje kan kruipen. Je kan nog jarenlang tegen jezelf liegen, maar je mist die dingen echt.

Euhm ben je intussentijd lessen psychologie gaan volgen of zo? er staan nogal wat dingen in die niet van toepassing zijn hoor, zo haat ik mezelf niet en is het ook niet zo dat ik iedereen haat, niemand vertrouw etc. Ik zeg gewoon dat ik iets tegen m'n moeder heb en dan maak jij er heel zo'n story van .. omg

[Nietzsche]

Marie weet het allemaal verstandig te formuleren. Maar eigenlijk komt het er gewoon op neer dat die smerige buitenlanders lekker moeten oprotten...

[bembem]

Oorspronkelijk geplaatst door hurricane

Wij hebben ook een kennis die voortdurend op haar moeder zit te kankeren omdat ze er geen geld van krijgt.
Werken doet ze niet. Naar werk zoeken al helemaal niet. Maar wel continu janken dat de maatschappij rot is.
Wat wil je wat we daarop zeggen ? Of moeten we een omhaling organiseren omdat jij dan een comfortabel en werkloos leventje kan blijven houden ?
Voor wat, hoort wat. Dat zou je nu toch wel stilaan moeten beginnen inzien eh.
Ik kan me overigens niet voorstellen dat iemand die mondig is en quasi foutloos schrijft, niet aan een job zou kunnen geraken. Als je echt wil werken is er altijd wel een weg.
Al schrijf je jezelf in bij alle interim's. Vroeg of laat krijg je wel iets. Maar je moet wel willen, uiteraard.
Maar verlaag je niet tot het schofferen van je moeder. Zij is niet verantwoordelijk voor jouw levenshouding.

Juist ja ... Vroeg of laat. En wanneer het te laat zal zijn, zal inderdaad niemand me missen want ik ben een luie profiterende parasiet die haar moeder schoffeert om eens lekker te kunnen verder genieten in de hangmat ...

[Nietzsche]

Oorspronkelijk geplaatst door bembem

Juist ja ... Vroeg of laat. En wanneer het te laat zal zijn, zal inderdaad niemand me missen want ik ben een luie profiterende parasiet die haar moeder schoffeert om eens lekker te kunnen verder genieten in de hangmat ...

Uit de slachtofferrol stappen zou wel bevorderlijk zijn.

[The Syndrome]

Oorspronkelijk geplaatst door bembem

Onlangs vreesde ik dakloos te worden .. M'n moeder reageerde niet eens op m'n e-mail om hulp ... Dat mens heeft me in de tijd geadopteerd omdat ze absoluut een boeleke wou, en nu laat ze me stikken omdat ik niet aan haar verwachtingen van 'geslaagde in het leven' voldoe. Zolang m'n vader nog leefde was ze lief/speelde ze komedie, maar nu hij dood is toont ze haar ware aard. Wat een bitch, ik haat haar, en heb besloten haar nooit meer te contacteren. Genoeg is genoeg! Pffft!


Hebben jullie ook zo'n gemene/achterbakse familie? (Ik hoop van niet)

Hou u taai , ik zit met een transseksueel in de familie .

[Xenophon]

Oorspronkelijk geplaatst door Nietzsche

Uit de slachtofferrol stappen zou wel bevorderlijk zijn.

Je zou ze beter wat steunen in plaats van haar te kleineren altijd.

[Nietzsche]

Oorspronkelijk geplaatst door Xenophon

Je zou ze beter wat steunen in plaats van haar te kleineren altijd.

Och, de moraalridder komt ook uit zijn holletje.

[bembem]

Oorspronkelijk geplaatst door The Syndrome

Hou u taai , ik zit met een transseksueel in de familie .

ach, een zeer conservatieve familie bedoel je? dan kan ik me inderdaad inbeelden dat het niet fijn moet zijn voor die persoon in kwestie

[bembem]

Oorspronkelijk geplaatst door Xenophon

Je zou ze beter wat steunen in plaats van haar te kleineren altijd.

Thanks Xeno

[Xenophon]

Oorspronkelijk geplaatst door Nietzsche

Och, de moraalridder komt ook uit zijn holletje.

Stoer.

[bembem]

Oorspronkelijk geplaatst door Nietzsche

Uit de slachtofferrol stappen zou wel bevorderlijk zijn.

In het begin was ik niet zo hoor, zo ben ik toen met volle moed begonnen aan allerlei 'kutjobjes' i.e. gaan poetsen in de nachtdienst van een hotel, bij McDonalds gaan werken, gaan opdienen en helpen in de catering van een bedrijfsrestaurant, aan de slag als medewerkster voor vanalles en nog wat bij Pizza Hut, Match, Delhaize .. you name it .. en zelfs tot voor enkele jaren was ik nog tamelijk optimistisch en heb ik me zelfs nog omgeschoold via opleiding bij de Vdab + diverse stages! .. Maar ja, dat heeft tijdens het solliciteren tot zover geen noemenswaardige invloed want ik heb zogezegd te weinig ervaring - en dit zelfs voor posten waar dit geen vereiste is ..

Dus tja, en zo keert het tij, je wordt ouder, je omgeving begint hoe langer en meer zich te settelen, vinden wel een vaste baan met uitzicht op een min of meer goede toekomst, en jij blijft ter plaatse trappelen (nee achteruitgaan zelfs ..), en stilaan begin je te beseffen dat je niet altijd eeuwig jong zult zijn ...

Zo heb ik m'n keerpunt dus gehad omstreeks m'n dertigste, en sindsdien is het enkel maar bergaf gegaan, want tja ik zat ondertussen als langdurig werkloze parallel in een speciaal traject van de Vdab waar men me psychologische bijstand verschafte omdat ik ondertussen serieus depressief aan het worden was .. En de rest ken je, als depressieve kan je moeilijk bij het Fod (dienst gehandicapten) terecht voor een uitkering, aldus kwam de zielenknijper via de Vdab op de proppen met een "serieuzere diagnose" .. Op die manier wint zijn boetiek ook zieltjes en geniet de Vdab (en onrechtstreeks het Ocmw - wanneer je door hervormingen uiteindelijk daar belandt) 'betere statistieken' i.e. een werkloze minder op de payroll van de Rva, want daar draait het tenslotte om ... I took part of the game of life and I lost

Het enige dat ik nu nog hoop is dat ik binnen dit en enkele maanden officieel in het bezit van die erkenning als gehandicapte zal zijn, dan heb ik op dat vlak tenminste rust, en al de rest kan de pot op! Ik heb genoeg gegeven. Een hangmat en een luilekkerleventje .. Yeah right! From the outside maybe .. Maar in m'n hoofd heb ik eigenlijk geen moment rust gehad, het zal me dan ook niet verbazen als ik uiteindelijk aan een of andere vorm van ergerniskanker zal bezwijken. Ik was op dat vlak misschien beter iets minder serieus van aard op de wereld gekomen, want een flierefluiter die er haar voeten aan veegt ben ik nooit geweest.

[Nietzsche]

Oorspronkelijk geplaatst door bembem

In het begin was ik niet zo hoor, zo ben ik toen met volle moed begonnen aan allerlei 'kutjobjes' i.e. gaan poetsen in de nachtdienst van een hotel, bij McDonalds gaan werken, gaan opdienen en helpen in de catering van een bedrijfsrestaurant, aan de slag als medewerkster voor vanalles en nog wat bij Pizza Hut, Match, Delhaize .. you name it .. en zelfs tot voor enkele jaren was ik nog tamelijk optimistisch en heb ik me zelfs nog omgeschoold via opleiding bij de Vdab + diverse stages! .. Maar ja, dat heeft tijdens het solliciteren tot zover geen noemenswaardige invloed want ik heb zogezegd te weinig ervaring - en dit zelfs voor posten waar dit geen vereiste is ..

Dus tja, en zo keert het tij, je wordt ouder, je omgeving begint hoe langer en meer zich te settelen, vinden wel een vaste baan met uitzicht op een min of meer goede toekomst, en jij blijft ter plaatse trappelen (nee achteruitgaan zelfs ..), en stilaan begin je te beseffen dat je niet altijd eeuwig jong zult zijn ...

Zo heb ik m'n keerpunt dus gehad omstreeks m'n dertigste, en sindsdien is het enkel maar bergaf gegaan, want tja ik zat ondertussen als langdurig werkloze parallel in een speciaal traject van de Vdab waar men me psychologische bijstand verschafte omdat ik ondertussen serieus depressief aan het worden was .. En de rest ken je, als depressieve kan je moeilijk bij het Fod (dienst gehandicapten) terecht voor een uitkering, aldus kwam de zielenknijper via de Vdab op de proppen met een "serieuzere diagnose" .. Op die manier wint zijn boetiek ook zieltjes en geniet de Vdab (en onrechtstreeks het Ocmw - wanneer je door hervormingen uiteindelijk daar belandt) 'betere statistieken' i.e. een werkloze minder op de payroll van de Rva, want daar draait het tenslotte om ... I took part of the game of life and I lost

Het enige dat ik nu nog hoop is dat ik binnen dit en enkele maanden officieel in het bezit van die erkenning als gehandicapte zal zijn, dan heb ik op dat vlak tenminste rust, en al de rest kan de pot op! Ik heb genoeg gegeven. Een hangmat en een luilekkerleventje .. Yeah right! From the outside maybe .. Maar in m'n hoofd heb ik eigenlijk geen moment rust gehad, het zal me dan ook niet verbazen als ik uiteindelijk aan een of andere vorm van ergerniskanker zal bezwijken. Ik was op dat vlak misschien beter iets minder serieus van aard op de wereld gekomen, want een flierefluiter die er haar voeten aan veegt ben ik nooit geweest.