Ecologisme vervangt humanisme ?

[patrickve]

Men kan het humanisme zien als gebouwd rond een basis dogma: "de mens is waardevol". Onze westerse cultuur is gebouwd op humanistische principes, en de "universele rechten van de mens" zijn een hoeksteen in de juridische principes die de intrinsieke waarde van een menselijk wezen willen codifieren. Vele concepten zoals "de strijd tegen het racisme" en dergelijke vinden ook hun oorsprong in dat basis dogma, dat een menselijk wezen, puur omwille van dat menselijk wezen te zijn, "waarde" heeft. Vele politieke stromingen, hoewel radikaal verschillend in hun andere principes, beweren altijd van "het welzijn van alle mensen" willen na te streven. Allemaal mooi.

Maar sinds enkele decennia is er ondertussen een ander besef gegroeid, namelijk het ecologische besef. De kerngedachte daar, gesteund door veel waarnemingen, is dat de loutere aanwezigheid van mensen en hun activiteiten in het kader van bovenstaand humanisme, het willen nastreven van "het welzijn van alle mensen", destructief zijn voor de biosfeer.

De vraag is natuurlijk waarom er een probleem zou zijn met een kapotte biosfeer. Waarom zouden we ons daarover druk maken ? Wel, we gaan ervan uit - misschien ten onrechte maar voorlopig is het toch nog waar - dat humanisme zonder een goeie biosfeer niet kan werken, want als de biosfeer omzeep is dan kunnen we het vergeten om "welzijn van alle mensen" na te streven.

Als het bovenstaande waar is, dan is het humanistische denkkader gewoon een inconsistent systeem, want zijn eigen basis dogma maakt dat zijn basisdogma niet waar kan zijn. Kortom, "humanisme" is een valse denkoefening. Het werkt niet. Het is iets dat als het toegepast wordt, het zichzelf vernietigt. Een "leugenaarsparadox". Een logische fout. "deze zin is een leugen".

Een inconsistent denksysteem moet aan de kant gezet worden. Als het ecologische dogma juist is, ttz "de aanwezigheid van mensen schaadt de biosfeer", dan is humanisme een inconsistent systeem dat niet kan dienen als basisconcept. Er zijn softe ecologische bewegingen die de twee axioma's trachten aan te nemen en zich hierdoor in een ganse hoop dwaze want onlogische bochten wringen zoals iedereen kan vaststellen.

Als men dus aan een consistent ecologisch principe wil houden, dan moet men het humanisme opzij zetten. Dat is voor het westen natuurlijk een cultuurschok want het was gebaseerd, toch de laatste tijd, op dat humanistische denken. Kunnen we er nog iets van redden ?

Uiteraard moeten we iets redden van het humanisme, want het ecologische denken an sich is OOK inconsistent, maar op een andere manier.

Als de aanwezigheid van de mens schadelijk is voor de biosfeer, maakt de afwezigheid van de mens het bestaan van de biosfeer nutteloos. Er is geen enkele reden om de schadelijkheid van de biosfeer als problematisch te zien als er geen mensen zijn, want die biosfeer DIENT enkel maar om mensen van hun welzijn te voorzien. Zonder mensen is er ook geen biosfeer nodig.

Als dusdanig zijn de twee uitersten: het humanisme "elke mens heeft intrinsiek waarde" en het ecologisme "de mens is schadelijk voor de biosfeer" an sich inconsistente denkschema's.

These, antithese, synthese.

SOMMIGE mensen hebben dus intrinsieke waarde, want zonder die mensen is er niks dat waarde heeft. Men dient dus een GROEP VAN WAARDEVOLLE MENSEN af te bakenen, en het spreekt vanzelf dat "ikzelf" daartoe behoor, want zonder mijzelf kan al de rest ook de pot op. Er moet dus een BEPERKT HUMANISME zijn, dat toegepast wordt op "mijn groep". Er blijft een intrinsieke waarde voor LEDEN VAN DE GROEP WAAR IK TOE BEHOOR.

Het ecologische principe is er ook, en door waarnemingen bevestigd. De aanwezigheid van mensen is schadelijk voor de biosfeer.

De combinatie van beide wil dus zeggen dat de intrinsieke waarde van mensen negatief is, behalve als ze tot mijn groep behoren, dan zijn ze waardevol.

Ik zou dus een stroming willen lanceren, die de inconsistenties uit de twee extremen, het humanisme en het ecologisme, elimineert, om tot de synthese te komen van:

het nationaal-humanistisch ecologisme.

Het nastreven van het welzijn van alle leden van mijn groep, en van het elimineren van alle niet-leden van die groep die als ecologisch schadelijk worden gezien.

Genocide is hierbij een noodzakelijkheid, op voorwaarde van geen leden van mijn groep te viseren. Het welzijn van eigen burgers en de basisrechten van eigen burgers moeten gegarandeerd worden.

Wat denkt men van deze pragmatische en logisch zinvolle synthese van twee grote gedachtenstromingen ?

Een debat kan gevoerd worden over wat het nu juist wil zeggen, "mijn groep". Die discussie staat open. Het enige dogma is dat ik en de mijnen ertoe behoren.

[Der Wanderer]

Volgens mij zit er ook in die redenering een latente contradictie verwerkt, of toch iets waardoor het geheel zichzelf ondergraaft.

Je hebt voordien niet ontkend dat de naoorlogse levensstijl eventueel geüniversaliseerd kan worden, maar je zei dat dat niet zou gelden voor een verdere vermeerdering van aanspraak op grondstoffen etc. in de komende decennia. Dus - toegegeven - zuiver theoretisch (d.w.z. abstractie makend van de mimetische concurrentie) zou men alsnog nu kunnen besluiten om een bepaalde levensstandaard wereldwijd als norm aan te houden. Overigens is dat ook weer niet zo absurd in historisch opzicht: in veel culturen, zelfs nog in de Middeleeuwen, werd het opstapelen van rijkdom en goederen als verdacht en negatief beschouwd. Bij primitieve groepen moeten voorraden vaak ook opgegeten of vernietigd worden om concurrentie om bezit te vermijden (dat is toegegeven ook irrationeel - het is beter om voorraden rationeel te beheren - maar dat is nu niet het punt van vergelijking).

Maar goed, stel dus dat je toch een groep afbakent. Het probleem is: als je zegt "buitenstaanders boeien me niet" of zijn "de vijand", dan is dat logisch gezien enkel het product van die afbakening zelf. Want je hebt geen reële band met alle leden van de "natie" (tenzij je principieel een ethische band aangaat met 'iedereen', vanuit een ethische houding bij jezelf, maar dat is niet het geval dat je schetst). Echter, een afbakening die niets anders doet dan zichzelf afbakenen, kan nooit duurzaam werken bij gebrek aan hogere ethiek, tenzij je een of andere mythe erbij zou bedenken waar het gros van de bevolking dan ook rotsvast in zou moeten geloven. Anders zullen de problemen die je buiten de "jouwen" wil houden zich alsnog binnen de "jouwen" voordoen, en degenen met wie je echt een familiale of vriendschappelijke band hebt (die overigens ook riskant kan zijn zoals menige broedertwist etc. bewijst; de meeste moorden gebeuren tussen bekenden), zijn niet machtig genoeg tenzij je toevallig een oligarch op mondiale schaal zou zijn. Wie cynisch is 'naar buiten toe', is dat ook 'naar binnen' toe als dat 'binnen' enkel strategisch een 'binnen' is voor hemzelf, en hetzelfde geldt voor de andere leden van dat 'binnen' zodra en in de mate dat dit tot hen doordringt.

Het is misschien een onoplosbaar probleem aangezien het 'momentum' voorbij is om 1) de ethische rationaliteit bij onszelf te cultiveren (enfin op kleine schaal kan dat nog maar de cultuur is in een andere richting op drift), en 2) van onze voormalige suprematie gebruik te maken om die ook elders geleidelijk aan te introduceren. Zodra zoiets geïntroduceerd is, kan het makkelijker blijven werken omdat het... werkt: zoals ook westerse mensen zelfs vandaag vaak ondanks een 'theoretisch' cynisme en het feit dat ze doorhebben dat ze met veel dingen weg zouden kunnen komen toch ervoor kiezen om relatief eerlijk door het leven te gaan, omdat een leven in wederzijdse welwillendheid al bij al aangenamer en gemakkelijker is, minder 'gedoe' met zich meebrengt. Zonder fundering en maatschappelijke verankering echter blijft dat broos en gaat het verloren in het geïnstitutionaliseerde carnaval van een 'humanisme' zonder inhoud (dat van de immanente mens 'die zichzelf is'..., de 'verlichte' verarmde versie van het humanisme dat in die vorm zichzelf ondermijnt).

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door Der Wanderer

Je hebt voordien niet ontkend dat de naoorlogse levensstijl eventueel geüniversaliseerd kan worden, maar je zei dat dat niet zou gelden voor een verdere vermeerdering van aanspraak op grondstoffen etc. in de komende decennia. Dus - toegegeven - zuiver theoretisch (d.w.z. abstractie makend van de mimetische concurrentie) zou men alsnog nu kunnen besluiten om een bepaalde levensstandaard wereldwijd als norm aan te houden.

Levensstandaard is niet iets wat men als "norm" invoert, maar men wil die zo hoog mogelijk, en men handelt daarnaar. Levensstandaard is wat de interactie tussen handelingen en omgeving opleveren.

Overigens is dat ook weer niet zo absurd in historisch opzicht: in veel culturen, zelfs nog in de Middeleeuwen, werd het opstapelen van rijkdom en goederen als verdacht en negatief beschouwd.

Hahaha. Het is gekend dat koningen geen weelde wilden verzamelen

Maar goed, stel dus dat je toch een groep afbakent. Het probleem is: als je zegt "buitenstaanders boeien me niet" of zijn "de vijand", dan is dat logisch gezien enkel het product van die afbakening zelf.

Ja en nee. Het is het extermineren dat noodzakelijk is, en de afbakening die uzelf daartegen beschermt. Normaal gezien extermineert men iedereen, maar dat brengt Uzelf ook in het gevaar. Vandaar dat er een afbakening rond uzelf moet zijn om die exterminatie ergens te stoppen voor ze U zelf ook meepakt.

Want je hebt geen reële band met alle leden van de "natie"

Het is een tot op zekere hoogte willekeurige keuze die nodig is om de afbakening in stand kunnen te houden. Het "keuze axioma" als het ware De groep die de jouwe is is grotendeels willekeurig als die maar jezelf bevat, en klein genoeg is om voldoende te extermineren (ecologie) en toch groot genoeg is om economische voordelen voor eigen levensstandaard mee te bekomen.

Echter, een afbakening die niets anders doet dan zichzelf afbakenen, kan nooit duurzaam werken bij gebrek aan hogere ethiek

De hoogste ethiek is er nochtans aanwezig: "mijn deugd". Hoger bestaat niet.

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door Der Wanderer

Anders zullen de problemen die je buiten de "jouwen" wil houden zich alsnog binnen de "jouwen" voordoen, en degenen met wie je echt een familiale of vriendschappelijke band hebt

Het essentiele ecologische probleem is het aantal mensen. Eens dat zodanig werd teruggebracht dat het geen probleem meer is (zeg we delen door 1000 of zo), dan stelt dat probleem zich niet snel "binnen" de groep.

[jogo]

De afgebakende groep heeft de tendens om zich steeds te verkleinen naar één individu waardoor het uitgangsidee crasht.

[gunter5148]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Men kan het humanisme zien als gebouwd rond een basis dogma: "de mens is waardevol". Onze westerse cultuur is gebouwd op humanistische principes, en de "universele rechten van de mens" zijn een hoeksteen in de juridische principes die de intrinsieke waarde van een menselijk wezen willen codifieren. Vele concepten zoals "de strijd tegen het racisme" en dergelijke vinden ook hun oorsprong in dat basis dogma, dat een menselijk wezen, puur omwille van dat menselijk wezen te zijn, "waarde" heeft. Vele politieke stromingen, hoewel radikaal verschillend in hun andere principes, beweren altijd van "het welzijn van alle mensen" willen na te streven. Allemaal mooi.

Maar sinds enkele decennia is er ondertussen een ander besef gegroeid, namelijk het ecologische besef. De kerngedachte daar, gesteund door veel waarnemingen, is dat de loutere aanwezigheid van mensen en hun activiteiten in het kader van bovenstaand humanisme, het willen nastreven van "het welzijn van alle mensen", destructief zijn voor de biosfeer.

De vraag is natuurlijk waarom er een probleem zou zijn met een kapotte biosfeer. Waarom zouden we ons daarover druk maken ? Wel, we gaan ervan uit - misschien ten onrechte maar voorlopig is het toch nog waar - dat humanisme zonder een goeie biosfeer niet kan werken, want als de biosfeer omzeep is dan kunnen we het vergeten om "welzijn van alle mensen" na te streven.

Als het bovenstaande waar is, dan is het humanistische denkkader gewoon een inconsistent systeem, want zijn eigen basis dogma maakt dat zijn basisdogma niet waar kan zijn. Kortom, "humanisme" is een valse denkoefening. Het werkt niet. Het is iets dat als het toegepast wordt, het zichzelf vernietigt. Een "leugenaarsparadox". Een logische fout. "deze zin is een leugen".

Een inconsistent denksysteem moet aan de kant gezet worden. Als het ecologische dogma juist is, ttz "de aanwezigheid van mensen schaadt de biosfeer", dan is humanisme een inconsistent systeem dat niet kan dienen als basisconcept. Er zijn softe ecologische bewegingen die de twee axioma's trachten aan te nemen en zich hierdoor in een ganse hoop dwaze want onlogische bochten wringen zoals iedereen kan vaststellen.

Als men dus aan een consistent ecologisch principe wil houden, dan moet men het humanisme opzij zetten. Dat is voor het westen natuurlijk een cultuurschok want het was gebaseerd, toch de laatste tijd, op dat humanistische denken. Kunnen we er nog iets van redden ?

Uiteraard moeten we iets redden van het humanisme, want het ecologische denken an sich is OOK inconsistent, maar op een andere manier.

Als de aanwezigheid van de mens schadelijk is voor de biosfeer, maakt de afwezigheid van de mens het bestaan van de biosfeer nutteloos. Er is geen enkele reden om de schadelijkheid van de biosfeer als problematisch te zien als er geen mensen zijn, want die biosfeer DIENT enkel maar om mensen van hun welzijn te voorzien. Zonder mensen is er ook geen biosfeer nodig.

Als dusdanig zijn de twee uitersten: het humanisme "elke mens heeft intrinsiek waarde" en het ecologisme "de mens is schadelijk voor de biosfeer" an sich inconsistente denkschema's.

These, antithese, synthese.

SOMMIGE mensen hebben dus intrinsieke waarde, want zonder die mensen is er niks dat waarde heeft. Men dient dus een GROEP VAN WAARDEVOLLE MENSEN af te bakenen, en het spreekt vanzelf dat "ikzelf" daartoe behoor, want zonder mijzelf kan al de rest ook de pot op. Er moet dus een BEPERKT HUMANISME zijn, dat toegepast wordt op "mijn groep". Er blijft een intrinsieke waarde voor LEDEN VAN DE GROEP WAAR IK TOE BEHOOR.

Het ecologische principe is er ook, en door waarnemingen bevestigd. De aanwezigheid van mensen is schadelijk voor de biosfeer.

De combinatie van beide wil dus zeggen dat de intrinsieke waarde van mensen negatief is, behalve als ze tot mijn groep behoren, dan zijn ze waardevol.

Ik zou dus een stroming willen lanceren, die de inconsistenties uit de twee extremen, het humanisme en het ecologisme, elimineert, om tot de synthese te komen van:

het nationaal-humanistisch ecologisme.

Het nastreven van het welzijn van alle leden van mijn groep, en van het elimineren van alle niet-leden van die groep die als ecologisch schadelijk worden gezien.

Genocide is hierbij een noodzakelijkheid, op voorwaarde van geen leden van mijn groep te viseren. Het welzijn van eigen burgers en de basisrechten van eigen burgers moeten gegarandeerd worden.

Wat denkt men van deze pragmatische en logisch zinvolle synthese van twee grote gedachtenstromingen ?

Een debat kan gevoerd worden over wat het nu juist wil zeggen, "mijn groep". Die discussie staat open. Het enige dogma is dat ik en de mijnen ertoe behoren.

Ik wil de discussie over "waarde" niet voeren, want "waarde" is niet meetbaar.

Ik wil de discussie wél voeren over "ecologie" als zijnde het geheel van wat er zich binnen de dampkring rond de aarde, op de aardkorst en daaronder, allemaal afspeelt.

Mijn positie is dat de invloed van "de mens" in het verleden, het heden en de toekomst op de zandkorrel die wij "aarde/thuis" noemen, erg beperkt is.

Anders gezegd, de invloed van "de natuur" op de aarde (bijvoorbeeld vulkaanuitbarstingen, bosbranden, maar ook planten, dieren, insecten, bossen, vissen en oceanen) is veel groter dan de invloed van "de mens" op de aarde.

Of nog, als men een steriele ecologische omgeving wil creëren, dan is het "wegnemen" van de de mens, of het "verminderen van het aantal mensen" van weinig invloed.

[Blue Sky]

Wel ja, dat uitgangspunt van het humanisme heeft verwantschap met religie, waarbij de mens eveneens centraal staat en deze verheven is boven alle andere levensvormen. Vandaar dat ik ook gekant ben tegen dit uitgangspunt en religie, daar dit uiteraard nefast is op lange termijn.

Je gaat toch ook niet je eigen huis her en der onderschijten, uw eigen nest bevuilen.

Nee, de leefomgeving en het behoud ervan - die ons notabene alles verschaft wat we nodig hebben om te leven en te overleven - is belangrijker het het belang van enkele individuen om ook het collectief belang van de mens te dienen.

Kortom zowel de leefomgeving als de mens zijn beiden belangrijk en er dienen compromissen te worden gemaakt voor een evenwichtige balans - wat nu vele te weinig gebeurt. Kijk maar naar de onverminderd verder gaande bouwwoede om enkelen te verrijken en anderen te kunnen laten hun eigen huis bouwen.

Concreet zullen er dus ook mensen zijn, individuen, die moeten wijken voor de natuur. Ik denk daarbij bijvoorbeeld aan illegale woonhuizen in natuurgebieden waar men het belang van de illegale bewoners thans vooropstelt op het natuurgebied.

[Blue Sky]

Oorspronkelijk geplaatst door gunter5148

Of nog, als men een steriele ecologische omgeving wil creëren, dan is het "wegnemen" van de de mens, of het "verminderen van het aantal mensen" van weinig invloed.

Contradictio in terminis.

[gunter5148]

Oorspronkelijk geplaatst door Blue Sky

Contradictio in terminis.

en waarom dan?

als we de mens wegnemen, dan HEBBEN we een steriele omgeving? Apen laten geen scheten? Vulkanen produceren geen co2? Vogels schijten niet alles onder?

[gunter5148]

Oorspronkelijk geplaatst door Blue Sky

Ik denk daarbij bijvoorbeeld aan illegale woonhuizen in natuurgebieden waar men het belang van de illegale bewoners thans vooropstelt op het natuurgebied.

je kijkt met een microscoop naar een berg.

[BigF]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

SOMMIGE mensen hebben dus intrinsieke waarde, want zonder die mensen is er niks dat waarde heeft. Men dient dus een GROEP VAN WAARDEVOLLE MENSEN af te bakenen, en het spreekt vanzelf dat "ikzelf" daartoe behoor, want zonder mijzelf kan al de rest ook de pot op. Er moet dus een BEPERKT HUMANISME zijn, dat toegepast wordt op "mijn groep". Er blijft een intrinsieke waarde voor LEDEN VAN DE GROEP WAAR IK TOE BEHOOR.

Dat kan werken als je heel de wereldbevolking als 'totaal van elkaar losstaande groepen' beschouwt.

Maar gaan er geen doorsnedes van die groepen ontstaan?
Mensen die zowel in groep A als in groep B zitten. Jef bv.
En wat gebeurt er dan met Jef als groep A groep B wil liquideren?

In eerste instantie kan Jef natuurlijk best kiezen voor de sterkste groep want op die manier vergroot hij zijn eigen overlevingskansen.
Maar hoe je het ook draait of keert; uiteindelijk zal Jef mensen uit zijn eigen groep moeten liquideren.
Vecht hij mee met A gaan de mensen uit groep B (waar hij ook tot behoort) plots zijn vijanden worden.

Ik begrijp dus niet goed wat je juist bedoelt met groepen van waardevolle mensen afbakenen. Want door mensen die in allerlei verschillende groepen zitten verliezen die groepen toch weer hun doel?

Uiteindelijk kan je dan streven naar zo'n klein mogelijke groepen en de kleinst mogelijke groep is het individu. Maar dan kunnen weer niet echt over 'groepen' van waardevolle mensen spreken. Dan wordt het 'ieder voor zich'.

Ik ben dus nog niet helemaal mee.

[BigF]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

het nationaal-humanistisch ecologisme.

Het nastreven van het welzijn van alle leden van mijn groep, en van het elimineren van alle niet-leden van die groep die als ecologisch schadelijk worden gezien.

Genocide is hierbij een noodzakelijkheid, op voorwaarde van geen leden van mijn groep te viseren. Het welzijn van eigen burgers en de basisrechten van eigen burgers moeten gegarandeerd worden.

Wat denkt men van deze pragmatische en logisch zinvolle synthese van twee grote gedachtenstromingen ?

Ik weet niet of je het welzijn van alle leden van je groep op deze manier gaat kunnen garanderen.

Zoals je het hierboven beschrijft lijkt dat mogelijk. Mijn groep gaat alle niet-leden liquideren. Mijn groep gaat voor de genocide zorgen. Mijn groep is de sterkste en zal de overhand hebben...

Maar we mogen niet vergeten dat alle andere groepen ook zo denken.
Want in diens ogen gaan wij niet voor de genocide zorgen maar gaan zij dat doen.
En dat besef zal ook in onze groep doordringen.
Zolang we niet alle andere groepen hebben geliquideerd bestaat constant het risico dat andere groepen ons zullen trachten te liquideren.

En dan kom ik tot het punt: kan je van enig welzijn spreken binnen een groep als die groep continu bedreigd wordt door andere groepen?

Of in het geval dat je met je groep als eerste wil toeslaan: kan je van enig welzijn binnen een groep spreken als die groep constant in oorlog is met andere groepen. Als er constant leden van je groep sneuvelen en binnen je groep nabestaanden nalaten?

Ik zie een te bloedige wereld voor me opdagen waar van enig welzijn nog moeilijk sprake kan zijn.

[Der Wanderer]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Levensstandaard is niet iets wat men als "norm" invoert, maar men wil die zo hoog mogelijk, en men handelt daarnaar. Levensstandaard is wat de interactie tussen handelingen en omgeving opleveren.

Dat is een dogma, er zijn mensen die kiezen voor soberheid, er waren kloosters etc. etc. Je projecteert zoals zo vaak. (Even nog zonder oordeel verder: het is gewoon niet per se zoals je dat beschrijft).

Hahaha. Het is gekend dat koningen geen weelde wilden verzamelen

Natuurlijk kwam daar bij de leidinggevenden - maar wel steeds in de marge van de sacrale orde die trouwens makkelijk je kop kon kosten als je je aan de top ervan wou stellen - enige 'hypocrisie' bij kijken maar wat ik zeg, was inderdaad de dominante morele richtlijn in de Middeleeuwen, denk aan het renteverbod (dat via joden omzeild werd, vandaar de oeroude associatie van joden met het 'ontbindende grootkapitaal' etc.).

Ja en nee. Het is het extermineren dat noodzakelijk is, en de afbakening die uzelf daartegen beschermt. Normaal gezien extermineert men iedereen, maar dat brengt Uzelf ook in het gevaar. Vandaar dat er een afbakening rond uzelf moet zijn om die exterminatie ergens te stoppen voor ze U zelf ook meepakt.

Ik snap wat je zegt, het punt is dat het niet werkt omdat elke afbakening die enkel zichzelf afbakent zonder hetzij mythische hetzij ethisch-rationele fundering erodeert, los van wat je er 'op zich' strategisch mee 'bedoelt' in de studeerkamer. Denk aan pakweg Scampia (zeker vroeger).

De hoogste ethiek is er nochtans aanwezig: "mijn deugd". Hoger bestaat niet.

Dat hangt ervan: de volleerde mens kan dat zeggen, niet de democraat.

[Der Wanderer]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Het essentiele ecologische probleem is het aantal mensen. Eens dat zodanig werd teruggebracht dat het geen probleem meer is (zeg we delen door 1000 of zo), dan stelt dat probleem zich niet snel "binnen" de groep.

Dat is ook weer een dogma dat door eender welke gezinsmoord wordt ontkracht. En stel nu nog dat je zo zou denken, dan begint alles gewoon opnieuw (en dan misschien zelfs zeer versneld want dan is de wereldheerschappij in het vizier) en bovendien ga jij als kleinburger (niet slecht bedoeld) daar geen baat bij hebben (op zich een ontkrachting van het feit dat de mens zijn platte eigenbelang niet zou kunnen ontstijgen, jij doet dat zelf als 'intellectueel', wat de massamens in die vorm niet zou kunnen). Maar nogmaals: de Middeleeuwen waren niet peis en vree omdat er minder mensen waren in Europa. Ik kom nog altijd liever nu op straat dan zelfs honderd jaar geleden nog.

[Der Wanderer]

Oorspronkelijk geplaatst door jogo

De afgebakende groep heeft de tendens om zich steeds te verkleinen naar één individu waardoor het uitgangsidee crasht.

Het is een heruitvinding van het idee van een "Verein von Egoisten" van Stirner maar die had niet de naïviteit (hoop ik toch) om dat zelf al te serieus te nemen als 'maatschappelijk project'.

[jogo]

Oorspronkelijk geplaatst door gunter5148

...
Mijn positie is dat de invloed van "de mens" in het verleden, het heden en de toekomst op de zandkorrel die wij "aarde/thuis" noemen, erg beperkt is.

Anders gezegd, de invloed van "de natuur" op de aarde (bijvoorbeeld vulkaanuitbarstingen, bosbranden, maar ook planten, dieren, insecten, bossen, vissen en oceanen) is veel groter dan de invloed van "de mens" op de aarde.

De aarde een zandkorrel noemen (met 8 miljard mensen op) is niet bevorderlijk om uw 'positie' te staven.
Maar de mens is ook niet het eerste organisme met een globale invloed. De zuurstof die we inademen is het afvalproduct van een organisme.dat zijn eigen overleven onmogelijk gemaakt heeft. (De mens is wel het eerste organisme die dat beseft, uitzondering daar gelaten)

[gunter5148]

Oorspronkelijk geplaatst door jogo

De aarde een zandkorrel noemen (met 8 miljard mensen op) is niet bevorderlijk om uw 'positie' te staven.

https://www.mira.be/artikels/schaal-...van-ons-heelal

De aarde een zandkorrel noemen, is zelfs nog een overstatement.

[jogo]

Oorspronkelijk geplaatst door gunter5148

https://www.mira.be/artikels/schaal-...van-ons-heelal

De aarde een zandkorrel noemen, is zelfs nog een overstatement.

ja, maar het staaft uw stelling niet (de nietige invloed van de mens)
Als ik u een mep verkoop kan de invloed op u zeer groot zijn, maar betekent niets in de gebeurtenissen in het universum.
(de begrippen groot en klein in zijn relatieve context zien)

[Den Duisteren Duikboot]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Maar sinds enkele decennia is er ondertussen een ander besef gegroeid, namelijk het ecologische besef. De kerngedachte daar, gesteund door veel waarnemingen, is dat de loutere aanwezigheid van mensen en hun activiteiten in het kader van bovenstaand humanisme, het willen nastreven van "het welzijn van alle mensen", destructief zijn voor de biosfeer.

De mensheid heeft inderdaad een aantal realisaties op haar naam staan die uiteindelijk destructief zijn gebleken voor de ecologische ruimte waarin zij leeft en waar zij desondanks ook een zeker profijt uit heeft gehaald (industriële ontwikkelingen, auto- en vliegverkeer en dergelijke meer). Je zet hier humanisme tegenover ecologisme, maar eigenlijk verval je dan in de oude denkfout die ons juist in deze situatie heeft gebracht, namelijk het plaatsen van ecologische factoren buiten het humanistische welzijnskader, terwijl het er gewoon een onderdeel van behoort te zijn.

Als we ons van meet af aan bewust waren geweest van die destructie hadden we al veel vroeger andere oplossingen gezocht voor de beperkingen waarvoor we ons zagen gesteld of hadden we onze verwachtingen inzake bijvoorbeeld welvaart en mobiliteit bijgesteld. Dit uiteraard uitgaande van de gedachte, impliciet al aanwezig in wat jij - althans in het begin van je betoog - als humanisme omschrijft, dat de mensheid ook verantwoordelijkheid draagt voor toekomstige generaties.

Het probleem van heden is dat we ons eindelijk bewust zijn geworden van onze denkfout, maar geconfronteerd worden met de gevolgen ervan, waarvan de omkeerbaarheid voorlopig onzeker blijft. In die situatie zou een eenmalige genocide, bedoeld als correctie voor begane fouten, theoretisch een deel van de oplossing kunnen zijn als men anders te veel welzijn moet opofferen, en op voorwaarde dat men natuurlijk niet in een spiraal terecht komt van herhaling van de fouten uit het verleden en dus ook herhaling van de genocide-oplossing.

De vraag is echter 1) of de menselijke creativiteit niet in staat zou zijn deze eenmalige, anti-humanistische daad onnodig te maken; en 2) of welzijn steevast gelieerd moet zijn aan welvaartsverhogende activiteiten die vooralsnog schadelijk zijn voor het milieu. Stel dat we het luchtvaarttoerisme tijdelijk aan banden leggen tot we een oplossing hebben gevonden voor de CO2-uitstoot van vliegtuigen, is het in die situatie ondenkbaar dat we andere vormen van welzijn ontdekken die even bevredigend kunnen zijn? Waren mensen 100 jaar geleden minder gelukkig omdat een vakantie in Pattaya of Costa Rica min of meer uitgesloten was?

[TV-verslaafde]

Genocide is hierbij een noodzakelijkheid, op voorwaarde van geen leden van mijn groep te viseren. Het welzijn van eigen burgers en de basisrechten van eigen burgers moeten gegarandeerd worden.

Waar heb ik dat nog gehoord? Pruisen. Maar uiteindelijk hebben die wel voor de unificatie van Duitsland gezorgd van kleine prinsdommen tot een natie. Genocide als unificatie middel.

Nu ik heb hier een filmpje over de achtergrondinstelling van Frankrijk.

https://www.youtube.com/watch?v=vDaS...=Whatifalthist

In het kort; Frankrijk was militair al een paar eeuwen het beste land van Europa tot WOI. Waarbij de "bad beats" zich opstapelden en verpulverd werd. Sinds dat gebeurde is Frankrijk van een controlerende rol in Europa naar een pacifistische rol in Europa gegaan.

Nu dan heb je WOII en Duitsland wou het eens proberen in dezelfde genocide stijl als Pruisen. Bijna exact hetzelfde lot als Frankrijk.

Nu dat je er ecologie wil bijgooien is moeilijker omdat bijvoorbeeld een "Ice Age" een proces was van 5000 jaar ofzoiets. Dus wat zijn de statistieken van een eeuw? Een druppel in een emmer water.