China in Afrika

[robert t]

Oorspronkelijk geplaatst door C2C

Heel interessant.

De Chinese wegen lijken wel ondoorgrondelijk.

Wij proberen als Westerlingen voortdurend tekens te zoeken die erop wijzen dat China in sneltreinvaart onze eigen geschiedenis nog eens herhaalt (snelle industrialisering, platteland-stadstrek, opbouw van een plat-materialistische middenklasse van consumenten, daarna meer milieubewustzijn, en misschien later wel eens democratie en publiek intellectueel debat, etc...).

Maar da's blijkbaar grotendeels schijn. De Chinezen emanciperen zich voortdurend, op manieren die wij niet kunnen inschatten. Ze doen dat misschien niet zo schreeuwerig als wij, maar uit het artikel blijkt toch dat ze het wel degelijk doen.

Het intellectueel en ideologisch debat is daar volop aan de gang, zonder dat wij er iets van merken, omdat we geen "manifestaties", "hippies" of "suffragettes" zien, en dus denken dat er niks gebeurt.


De Chinezen bouwen hun eigen unieke ding op. Ze volgen ons maar oppervlakkig. Wij denken dat wij zo superieur zijn dat ze ons ontwikkelingsmodel volledig na-apen. Maar we zien enkel de supermarkten. Niet "la Chine profonde" dat blijkbaar nog steeds intact is, zich heeft aangepast aan de Chinese moderniteit (of ze vormgeeft) en dat wellicht nooit zal verdwijnen.

Je bericht met gemengde gevoelens gelezen. Ik ben geen communist, je weet dat, toch moet ik erkennen dat in het vroegere voor Westerlingen ondoordringbaar China toch wel een opmerkelijke evolutie aan de gang is. Ze pakken het dan ook zeer intelligent aan. Binnen een paar decennia zullen ze dé toonaangevende supermacht in Azië zijn. Ze moeten er alleen voor zorgen ook oog te hebben voor de mensenrechten, d.w.z. een juist evenwicht te vinden tussen socialisme en democratie. In dit verband gisteren een uiterst interessante reportage gezien op Canvas omtrent het door de aardbeving geteisterd gebied. Toen een politieagent de Westerse cameraploeg gebood op te krassen, werd hij heftig tegengesproken door een jonge dame die op een nooit geziene manier de politieagent op zijn plaats zette, waarop hij afdroop. Een China-expert verklaarde op dezelfde zender achteraf dat niet het Centraal Gezag in Peking het obstakel is, maar wel de lokale afdelingen in gebieden waar de regering geen vat op heeft wegens de onmetelijkheid van het reusachtige land. Op de vraag of de doortastende dame geen last ging krijgen van haar moedig gedrag moest hij wel het antwoord schuldig blijven.

Besluit : China moet en zal een democratische socialistische wereldmacht worden. Met veel bloed, zweet en tranen.

[Nr.10]

China’s Afrikaoffensief
Afrika Forum
3 februari 2007

Het is amper twee maanden geleden dat de Chinese president Hu Jintao 38 Afrikaanse staatshoofden ontving op een grootse conferentie in Peking. Deze week zette het presidentiële vliegtuig opnieuw koers naar het Afrikaanse continent. Het is China menens om zijn invloed in Afrika te versterken, maar of de Afrikanen daar zelf beter van worden, is hoogst twijfelachtig.

De Chinese ambities in Afrika zijn duidelijk. Enerzijds wil de Volksrepubliek de diplomatieke erkenning van alle Afrikaanse staten. Daarmee hoopt het rivaal Taiwan verder in politieke quarantaine te drijven. Anderzijds is er de economische agenda. Omdat het Westen een groot deel van zijn industriële productie heeft uitbesteed, is het niet meer dan logisch dat China zich toegang wil verschaffen tot strategische grondstoffenvoorraden om de economische motor draaiende te houden.

Afrika heeft in dit opzicht veel te bieden en bovendien blijken de plaatselijke elites niet zo’n taaie onderhandelingspartners in vergelijking tot mijnbouwreuzen zoals Rusland, Brazilië en Canada. Verder beschouwen talrijke bedrijven de Afrikaanse markt als een uitwijkmogelijkheid voor de oververzadigde binnenlandse economie.Vooral uitvoerders van goedkope gebruiksgoederen zien in de zwarte consumenten een potentiële klant. Hightechbedrijven schuimen het continent dan weer af op zoek naar kansen om hun waar uit te testen alvorens zich op de veeleisende Westerse markt te storten. Peking heeft dus redenen genoeg om Afrika te vriend te houden.

China’s Afrika-offensief bestaat uit een uitgekiende mix van tactieken. De strategie wil in eerste instantie voorkomen dat de nog jonge Chinese bedrijven een bitse concurrentieslag moeten leveren met slagkrachtige multinationals. Daarom verkiest Peking politieke betrekkingen boven business-to-business-contacten. Allereerst tracht het regimes te paaien door géén politieke voorwaarden te verbinden aan economische samenwerking. Zaken zijn zaken, of er nu sprake is van mensenrechtenschendingen, corrupt bestuur of geweld. In tegenstelling tot Europa en de Verenigde Staten eist de Volksrepubliek niet dat de overheid zijn handen af houdt van de markt. Politieke controle stelt Chinese staatsbedrijven immers in een voordeligere positie dan in geval van vrije concurrentie. Het komt er volgens de Chinezen dus op aan om politieke zakenpartners zoveel mogelijk op hun gemak te stellen.

Daarna wordt de portefeuille boven gehaald. 85 miljard dollar: dat zou omvang zijn van het aantal overheidsleningen dat China de afgelopen tien jaar aan Afrika heeft verstrekt. Hiermee heeft de Volksrepubliek zich opgewerkt tot één van de belangrijkste kredietverleners aan de derde wereld. Ook met investeringen in wegen, ziekenhuizen en communicatie weet Peking autoriteiten te overhalen hun mijnputten en oliereserves open te stellen.

De resultaten spreken voor zich. Op vijf na hebben alle Afrikaanse staten de diplomatieke betrekkingen met Taiwan opgezegd en de plooien met Peking glad gestreken. Het aandeel van China in de Afrikaanse handel stijgt zienderogen en zal de positie van de Europese Unie binnen goed tien jaar overtreffen. In olieproducerende landen zoals Angola, Nigeria en Soedan heeft Volksrepubliek zich meester gemaakt over gemiddeld 35 procent van de uitvoer. Zonder twijfel heroriënteert Afrika zich op Azië. De Zimbabwaanse president Mugabe verwoordde dit als volgt: 'Wij richten ons naar het Oosten, waar de zon opgaat, en niet langer naar het Westen, waar de duisternis is ingetreden.’

Het pact dat China heeft afgesloten met de politieke elites van Afrika brengt weinig zoden aan de dijk voor de meerderheid van de Afrikaanse bevolking. Weliswaar genieten verschillende landen van hogere grondstoffenprijzen en investeert China méér dan een pak Europese landen samen; het bevestigt Afrika in zijn rol als mijnput van de wereld zonder het de kans krijgt zich op te werken in andere sectoren. Ruim 90 procent van de Chinese import bestaat uit natuurlijke rijkdommen. De tomeloze industrialisatie van de Aziatische gigant leidde reeds tot een sociaal bloedbad in honderden Afrikaanse fabrieken. Het stemt ook weinig tot optimisme dat Chinese bedrijven hun projecten in Afrika grotendeels uitvoeren met Chinese arbeiders: eigen werkvolk eerst!

Doordat Peking de politieke toplaag versterkt in zijn positie als poortwachters van het continent, lijkt ook de kans op democratie en goed bestuur verder te worden ondermijnd. China verhindert het ontstaan van een assertieve middenklasse. Het blaast de patronagenetwerken van krokodillen nieuw leven in. Doordat Chinese diplomaten in de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties voortdurend op de rem gaan staan, kunnen malafide lui ongestraft hun gang gaan. Omar al-Bashir, de Soedanese president, mag China op zijn blote knieën danken dat hij nog steeds in het zadel zit. Niet alleen blokkeerde de Volksrepubliek internationale sancties, het verzag Khartoem tevens van wapentuig dat werd ingezet bij het onderdrukken van de rebellen in het zuiden van het land en bij de zuiveringsoperaties in de provincie Darfoer. Hoewel de Chinese regering hardnekkig blijft ontkennen, belanden steeds meer wapens in allerlei conflicthaarden: Congo, Ethiopië, Zimbabwe, enzovoort.

De Chinese diplomatie gedraagt zich als een guerrillastrijder in maatpak. Het beseft dat het nog niet is opgewassen tegen de grote spelers, maar mikt handig op hun zwakke plekken. Afrika is opnieuw in de frontlijn van een internationale opbodpolitiek beland. De Volksrepubliek is vast van plan zijn invloed te versterken en wordt in haar scramble gevolgd door andere groeilanden zoals India. Europa en de Verenigde Staten laten niet over hun kant gaan en houden vast aan hun energiebelangen en strategische overwegingen. Het resultaat is een neerwaartse spiraal waarbij Afrika opnieuw het onderspit zal delven.

Jonathan Holslag
BICCS
Zie: web

[Nr.10]

Oorspronkelijk geplaatst door C2C

Heel interessant.

De Chinese wegen lijken wel ondoorgrondelijk.

Wij proberen als Westerlingen voortdurend tekens te zoeken die erop wijzen dat China in sneltreinvaart onze eigen geschiedenis nog eens herhaalt (snelle industrialisering, platteland-stadstrek, opbouw van een plat-materialistische middenklasse van consumenten, daarna meer milieubewustzijn, en misschien later wel eens democratie en publiek intellectueel debat, etc...).

Maar da's blijkbaar grotendeels schijn. De Chinezen emanciperen zich voortdurend, op manieren die wij niet kunnen inschatten. Ze doen dat misschien niet zo schreeuwerig als wij, maar uit het artikel blijkt toch dat ze het wel degelijk doen.

Het intellectueel en ideologisch debat is daar volop aan de gang, zonder dat wij er iets van merken, omdat we geen "manifestaties", "hippies" of "suffragettes" zien, en dus denken dat er niks gebeurt.

De Chinezen bouwen hun eigen unieke ding op. Ze volgen ons maar oppervlakkig. Wij denken dat wij zo superieur zijn dat ze ons ontwikkelingsmodel volledig na-apen. Maar we zien enkel de supermarkten. Niet "la Chine profonde" dat blijkbaar nog steeds intact is, zich heeft aangepast aan de Chinese moderniteit (of ze vormgeeft) en dat wellicht nooit zal verdwijnen.

Ik geloof niet dat de Chinezen brouwen op hun eigen ding.
De ontwikkeling van China beperkt zich voorlopig tot de kustregio's.
Omdat daar de havens liggen, en dus de handel (vnl. export). Punt.

[Nr.10]

Buying farmland abroad

Outsourcing's third wave
May 21st 2009

Rich food importers are acquiring vast tracts of poor countries' farmland. Is this beneficial foreign investment or neocolonialism?

EARLY this year, the king of Saudi Arabia held a ceremony to receive a batch of rice, part of the first crop to be produced under something called the King Abdullah initiative for Saudi agricultural investment abroad. It had been grown in Ethiopia, where a group of Saudi investors is spending $100m to raise wheat, barley and rice on land leased to them by the government. The investors are exempt from tax in the first few years and may export the entire crop back home. Meanwhile, the World Food Programme (WFP) is spending almost the same amount as the investors ($116m) providing 230,000 tonnes of food aid between 2007 and 2011 to the 4.6m Ethiopians it thinks are threatened by hunger and malnutrition.




Lees meer: Artikel

[Nr.10]

UN MOUVEMENT SPÉCULATIF MONDIAL: Ruée sur les terres africaines
Le Monde Diplomatique | Janvier 2010

Après les minerais ou le pétrole, les terres africaines suscitent les convoitises étrangères. Des millions d’hectares cultivables ont déj�* été cédés, dans la plus grande opacité, par les autorités du continent. A l’initiative de multinationales de l’agroalimentaire et d’Etats, notamment du Proche-Orient et d’Asie, de nombreux projets sont �* l’étude qui, s’ils vont �* leur terme, mettront en danger les sociétés, les équilibres naturels et l’agriculture locale.

LES 18 et 19 novembre 2009, le centre de conférences Elisabeth II de Londres accueille le Forum des bailleurs de fonds de la Sierra Leone. A la tribune, l’ancien premier ministre Anthony Blair, dont l’association (Africa Governance Initiative) parraine l’événement, incite vivement les participants �* acquérir des terres agricoles dans un pays qui, selon ses mots, « dispose de millions d’hectares de terres arables (1) ». Porté par son enthousiasme, M. Blair semble en oublier les millions de Sierra-Léonais qui dépendent des récoltes que ces terres produisent.

• La Chine aurait obtenu en République démocratique du Congo (RDC) une concession de 2,8 millions d’hectares pour y implanter la plus grande palmeraie du monde (3).
• M. Philippe Heilberg, président-directeur général du fonds d’investissement new-yorkais Jarch Capital, et ancien représentant du géant de l’assurance American International Group (AIG), aurait loué de 400 000 �* 1 million d’hectares dans le sud du Soudan au seigneur de la guerre Paulino Matip (4).
• Le Congo-Brazzaville a récemment offert �* plusieurs industriels de l’agroalimentaire sud-africains 10 millions d’hectares de la précieuse forêt pluviale du pays, pourtant menacée.
• En novembre dernier, sous l’impulsion de l’homme d’affaires saoudien d’origine éthiopienne Mohammed Ali Al-Amoudi, cinquante des plus grandes sociétés saoudiennes ont organisé un forum en Ethiopie en vue d’implanter des exploitations agricoles exclusivement destinées �* l’exportation (5).
• Dans le même temps, l’Indien Sai Ramakrishna Karuturi, en concurrence avec le géant de l’industrie agroalimentaire Cargill, clame qu’il possède la plus grande « banque de terres » du continent noir, situées notamment en Ethiopie (6). Au moment où ce pays, frappé par la sécheresse, lance un appel �* l’aide alimentaire, son gouvernement, qui avait déj�* cédé 600 000 hectares, s’apprête �* en mettre 3 millions supplémentaires sur le marché (7).

L’Institut international de recherche sur les politiques alimentaires (Ifpri) de Washington estime qu’au cours des deux dernières années 20 millions d’hectares de terres, la plupart en Afrique (8), ont été vendus ou loués pour des périodes allant de trente �* cent ans dans au moins trente pays.

De laatste twee jaar alleen werd, voornamelijk in Afrika, 20 miljoen ha verkocht of verhuurd (voor periodes gaande van 30 tot 100 jaar).

[eno2]

China doet in Afrika wat we allemaal in Afrika doen.

En wat doet gij in Afrika?

[Nr.10]

Oorspronkelijk geplaatst door eno2

En wat doet gij in Afrika?

Afrika is onze bakermat. Laat ons niet vergeten dat er in Afrika al veel langer mensen rondlopen dan gelijk waar ter wereld. Het is dan ook de plicht van eenieder om zich te interesseren voor wat er in Afrika gebeurt, net zoals het de plicht de plicht is van eenieder om zich te bekommeren om de gehele menselijke soort.

[De Prodigy]

Ik ken persoonlijk Congolezen die regelmatig in Kinshasa handel drijven.
Ze vertellen mij dat de Chinezen daar alles aan het inpalmen zijn en ze daar door de autochtone bevolking niet graag gezien worden.

[Nr.10]

Oorspronkelijk geplaatst door De Prodigy

Ze vertellen mij dat de Chinezen daar alles aan het inpalmen zijn en ze daar door de autochtone bevolking niet graag gezien worden.

Onrechtstreeks zorgt Azië ervoor dat het voor Afrika heel moeilijk gaat worden om een industriële revolutie op gang te trekken. De prijzen die China hanteert zijn zo laag dat het bijna geen zin om ertegen te concurreren.

[Jantje]

Oorspronkelijk geplaatst door Nr.10

Onrechtstreeks zorgt Azië ervoor dat het voor Afrika heel moeilijk gaat worden om een industriële revolutie op gang te trekken. De prijzen die China hanteert zijn zo laag dat het bijna geen zin om ertegen te concurreren.

Nu de prijzen die Congo en de rest van Afrika kunnen hanteren zijn niet hoger dan die van China.

om je daar een voorbeeld van te geven, de prijs waartegen hier de tilapia op de markt word gebracht, kunnen wij hier er zelfs het nodige water ervoor niet betalen om deze te kweken, terwijl hij zelfs gekuist vanuit Afrika komt.

De kostprijs van groenten uit Afrika ligt zo laag dat wij er hier nog niet het zaad voor kunnen kopen.

Maar het grote probleem voor Afrika en China is dat ze geen infrastructuur hebben in het binnenland voor grote transporten.

[Nr.10]

Een ander voorbeeld:

Keniaanse rozen in Belgische supermarkten
9 mei 2007

[corse]

Oorspronkelijk geplaatst door Nr.10

Een ander voorbeeld:

Twee jaar terug zag ik Belgische tomaten in Corsica.
Op een subtropisch eiland waar ze drie keer tomaten kunnen oogsten per jaar, dit in de volle grond, daar worden Belgische serre tomaten verkocht?

[Nr.10]

Oorspronkelijk geplaatst door corse

Twee jaar terug zag ik Belgische tomaten in Corsica.
Op een subtropisch eiland waar ze drie keer tomaten kunnen oogsten per jaar, dit in de volle grond, daar worden Belgische serre tomaten verkocht?

Fossiele brandstoffen zwaarder belasten.
In Europa moet dat kunnen.

[Nr.10]

L’Afrique, une terre �* louer
Tribune de Genève - 12 aug 2010

Le continent subit une véritable ruée mondiale vers ses terres agricoles. Cette frénésie foncière, au lieu de favoriser son développement, vire �* l’exploitation. C’est la conclusion, explosive, d’un rapport que la Banque mondiale semble vouloir dissimuler.

China kan z'n eigen bevolking niet meer voorzien in de toenemende vraag naar de voedsel.

[Nr.10]

Japan en Zuid-Korea importeren 70% van hun granen.

[Nr.10]

China and Nigeria Building Huge Free Trade Zone in Lagos
3 sep 2010

Dit beleid is een copie van wat de Chinezen deden in eigen land.
Speciale Economische Zones (SEZ's) worden met allerlei voordelen overladen.
Het bekendste voorbeeld daarvan in China is ongetwijfeld Shenzhen.

(wikipedia) This allows SEZs to utilize an economic management system that is especially conducive to doing business that does not exist in the rest of mainland China.

Economic policies of SEZs:

1. Special tax incentives for foreign investments in the SEZs.
2. Greater independence on international trade activities.
3. Economic characteristics are represented as "4 principles":
   • Construction primarily relies on attracting and utilizing foreign capital
   • Primary economic forms are Sino-foreign joint ventures and partnerships as well as wholly foreign-owned enterprises
   • Products are primarily export-oriented
   • Economic activities are primarily driven by market forces

[kelt]

Toen Europese handels- en oorlogsschepen de pacific bevoeren,zowat 400 jaar geleden, en overal handelsposten,desgevallend kolonies, stichtten merkte ze dat er vrijwel overal reeds "vreemde nederzettingen" waren,bevolkt en uitgebaat door Chinezen.Behalve de Europeanen bleken "de Chinezen" ook de enige anderen te zijn die in staat waren zeer lange zeereizen te maken met grote schepen en dito bemanningen.(de Chinese Jonken hadden over het algemeen grotere capaciteit dan Europese schepen).Eigenlijk drongen Europese zeevaarders binnen in een immens handelsimperium dat reeds vele eeuwen bestond...Het is de geavanceerdheid van Europese oorlogsschepen en hun bewapening die hen een kans bood dit te doen,maar evengoed het feit dat de Chinezen zelf eigenlijk niet echt oorlogszuchtig waren,en graag zaken deden met iedereen,ook de "nieuwkomers"...

Lange tijd waren Chinese goederen,gaande van prullaria en versierselen tot artikelen voor dagelijks gebruik het talrijkst aanwezige handelswaar,want de Chinese industriele produktie overtrof al de rest!De Chinese jonk was de meest algemene vrachtvaarder in de pacific in die jaren,niet het VOC-retourschip


Na een pauze van een 300-tal jaar zijn we daar terug,in deze natuurlijke orde van zaken..... Een machtig rijk dat,zonder immens wapengekletter ,overal zijn tentakels spreidt,en nu op nog grotere schaal

[Nr.10]

Een Chinese wetenschapper tegen een reporter van Le Figaro in 2007:

“We have six hundred rivers in China, four hundred of which have been killed by pollution. We will have to send at least 300 million people to Africa before we begin to see the end of our problems.”

bron

[Nr.10]

China Colonialises Ghana over fois gras
16 mei 2010

The Next Empire
mei 2010

This question, which one hears almost everywhere, was addressed most powerfully by the Congolese lawyer I met in Lubumbashi. He received me in his office in his downtown home, where he bathes in water collected from an old parabolic satellite dish, and where he says the mail gets delivered once or twice a year, after he pays a bribe to the post office.

I asked him if the arrival of the Chinese was a new and great opportunity for the continent, as some have said. “The problem is not who is the latest buyer of our commodities,” he replied. “The problem is to determine what is Africa’s place in the future of the global economy, and up to now, we have seen very little that is new. China is taking the place of the West: they take our raw materials and they sell finished goods to the world What Africans are getting in exchange, whether it is roads or schools or finished goods, doesn’t really matter. We remain under the same old schema: our cobalt goes off to China in the form of dusty ore and returns here in the form of expensive batteries.”

[C2C]

Oorspronkelijk geplaatst door Nr.10

Een Chinese wetenschapper tegen een reporter van Le Figaro in 2007:

bron

Ja, dat kan wel kloppen. Op de luchthavens van het land lopen heelder troepen Chinezen rond.

De kinderen in Kinshasa roepen "chinois" wanneer ze me zien. Ik corrigeer ze en zeg dat ik een "mondele" ben. Alleszins, een hele generatie jonge Kinois zal opgroeien met Chinezen, en niet langer met blanken.

Net zoals de blanken toen, mengen de Chinezen zich zelden met de lokale bevolking. Ze leven afgezonderd in kampen en mega-bordelen.

Maar intussen gaat het wel al over meer dan een miljoen Chinezen in Afrika, denk ik. Kan iemand daar een statistiekje over vinden?


En by the way: dag Nr10!