Het geheim van de zin van de dood

[eno2]

Oorspronkelijk geplaatst door Diego Raga

De meeste spirituele stromingen streven naar hetzelfde doel, nl de mystieke éénwording met de scheppingskracht.
Katharen, kabbalisten, gnostici, soefi’s, sjamanen enz, hebben daar zo hun eigen benamingen en teksten voor, maar de grondessentie van hun leer blijft dezelfde, nl: Alles is Een.

Niet alleen de stijl verschilt, ook de inhoud. Ik kots bv van de emotionele eenwording (rapture) in de christelijke stijl van de aanbidding van de Godheid. De stijl is daar aanbidding, de inhoud hoog emotioneel tot op het punt van hysterie. Not my cup of tea. Ik heb altijd zin, om dat hoogvliegersgedoe te "grounden"

[Diego Raga]

Oorspronkelijk geplaatst door eno2

Goden of geen Goden, we kunnen er geen ene moer meer door en we weten er geen ene fluit meer door. Dat is allemaal symbolisch taalgebruik.
Jezelf verliezen in iets is alleen veilig en heilzaam als je voordien al gezuiverd bent, anders verlies je je maar jezelf al te gemakkelijk ik beestachtigheden of laagheden.

De weg alleen al naar die ‘zuiverheid’ maakt krachten in de mens vrij (siddhi’s), die ten goede of ten kwade kunnen worden aangewend.
De keuze om met deze vrijgemaakte krachten het lichte of het duistere pad te bewandelen, is dan vooral een morele keuze.

[Diego Raga]

Oorspronkelijk geplaatst door eno2

Niet alleen de stijl verschilt, ook de inhoud. Ik kots bv van de emotionele eenwording (rapture) in de christelijke stijl van de aanbidding van de Godheid. De stijl is daar aanbidding, de inhoud hoog emotioneel tot op het punt van hysterie. Not my cup of tea. Ik heb altijd zin, om dat hoogvliegersgedoe te "grounden"

Probleem met de Kerk is dat ze daar nog steeds het officiële dogma in stand houden, als zou god een slechts na de dood bereikbare externe entiteit zijn, ipv een vleesgeworden realiteit hic et nunc.
“Want, meneer de paus, zijn wij dan geen goden ?”

Enfin, daardoor hebben de kerkelijke dienaars geen weet van een millennia oude techniek, die hun seksuele energie kan omzetten in een spirituele verheffing, zoals de kundalini-techniek dat beoogt in oosterse visies.
(Daarmee doen ze hun gelofte van kuisheid geen geweld aan.)

En daarom, net zoals in de islam, kunnen orthodoxe gelovigen veelal niet omgaan met spontane ‘goddelijke’ ingevingen en diepgaande inzichten, die hun concepten en geconditioneerde begripsvermogen over god ver te boven gaat.
De grens tussen extase en hysterie is dan ook niet altijd even duidelijk.