Een Nederlandse journalist getuigt: Vlaanderen en Nederland gaan niet samen.

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door Het Oosten

De katholieke migranten waren niet welkom volgens Morelli. Daarover ging het. En daar heeft ze gelijk in.

Welk gezag matigt u zich dan wel toe dat u kunt zeggen of een professor in een publicatie het al dan niet bij het rechte eind heeft?

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door edwin2

Zowel de Vlaamse, Hollandse, Brabantse maar ook Limburgse dialecten zijn allen Nederfrankische dialecten. Dus de verschillen zijn detaillistisch te noemen. Hoe vroeger men terug gaat, des te kleiner de verschillen. Wat die Sijs doet is onzinnig.

En haar visie vond ook geen weerklank onder de neerlandici.

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door edwin2

Zowel de Vlaamse, Hollandse, Brabantse maar ook Limburgse dialecten zijn allen Nederfrankische dialecten. Dus de verschillen zijn detaillistisch te noemen. Hoe vroeger men terug gaat, des te kleiner de verschillen. Wat die Sijs doet is onzinnig.

En haar visie vond ook geen weerklank onder de neerlandici.

[edwin2]

Onderstaand stuk geeft een beter beeld over de Statenvertaling dan Sijs geeft en haar grootste fan, onze forumvriend Het Oosten. Men ziet ook de hoge posities die deze personen hadden in de noordelijke contreien, hun kennis en kunde was gigantisch.


Zes Vlamingen, medewerkers aan de Statenbijbel van 1637 (I)
Weinigen van ons weten dat er destijds uitgeweken Vlamingen hebben meegewerkt aan het tot stand komen van de Statenbijbel. De vraag naar een correcte vertaling van de Bijbel in het Nederlands bestond al lang. Uiteindelijk werd daaraan gevolg gegeven in de Nationale Vergaderingen in Dordrecht in 1618-1619. De druk ervan begon men in 1635 en in 1637 was de Statenbijbel klaar.

Willem Baudart (verlatijnst tot Baudartius)

Hij werd geboren in Deinze op 13 februari 1565. Zijn vader heette ook Willem en was handschoenmaker. Hij behoorde al vanaf 1554 tot de kerk der Hervormden in Deinze en was er lid van het consistorium. Tijdens de godsdiensttroebelen vluchtte hij met zijn gezin naar Engeland. Willem jr. studeerde theologie in Canterbury en in Sandwich. Vader Willem overlijdt er, en de weduwe komt met haar kinderen terug naar Vlaanderen. De Pacificatie van Gent is getekend en zij gaat zich met haar gezin vestigen in Gent. Willem jr. gaat in Gent studeren aan de ''Latijnse school''. Als hij twintig jaar oud is, verlaat hij in 1585 Gent om zijn studie verder af te ronden in Leiden, Franeker en Heidelberg. Daarna wordt hij tot bedienaar van Gods Woord geroepen, achtereenvolgens in Kampen, Lisse en Zuthphen. Van 1626 tot 1637 gaat hij wonen in Leiden. Wegens zijn grondige kennis van het Hebreeuws wordt hij door de Algemene Vergadering aangewezen om de vertaling van het Oude Testament op zich te nemen. Bodartius staat bekend voor zijn spreukenverzameling ''Apophegmata Christiana''. Hij overleed in Zutphen op 15 december 1640.

Antoine Trijs (verlatijnst tot Thrysius)

Hij werd geboren in Antwerpen op 9 augustus 1565. Zijn grootvader Nicolaas Thijs was burgemeester van Mechelen. Zijn vader, Christophorus Thijs, was koopman in Antwerpen en zijn moeder heette Martha Aegidius. De jonge Antoine volgde zijn eerste onderricht in het Latijn in Lier. Toen Lier door de Spanjaarden werd ingenomen ging hij verder studeren in Dendermonde en vervolgens in Antwerpen bij Bonaventura Vulcanus, gewezen secretaris van Marnix van St. Aldegonde, die tevens rector was van de school in Antwerpen. Toen Antoine vijftien jaar oud was, volgde hij Vulcanus naar Leiden waar hij filosofie en theologie studeerde. Daarna ging hij naar de academie van Neustadt (D) en vervolgens naar Genève om het Hebreeuws te leren bij Theodor Beza. In 1585 ging hij voor vier jaar in Heidelberg studeren. In 1589 trok hij naar Engeland, Cambridge en Oxford, keerde terug naar Leiden om er de gemeente te dienen en vervolgens ging hij de gemeente in Emden twee jaar dienen. Hij was ook docent in de Hogeschool in Franeker. Op 16 augustus 1601 benoemde Frans Gomaer (Gomarus) hem tot hoogleraar in Harderwijk. Daar was hij 8 jaar werkzaam als hoogleraar. In 1602 huwde hij met Francisca Bollius. De nationale vergadering in Dordrecht benoemde hem tot revisor van het Oude Testament en in 1619 wed hij professor in de theologie in Leiden. Samen met de Vlaming Johannes Polyander, Antoinius Walaeus en Andreas Revetus schrijft hij de ''Synopsis Purioris Theologiae''. Hij overleed in 1640.

Johannes van Kerckhove (verlatijnst tot Polyander)

Hij werd geboren uit Gentse ouders in Metz op 28 maart 1568. Zijn vader heette eveneens Johannes en zijn moeder Christiana van Houtem. Het gezin was in 1568 uit Gent gevlucht wegens de geloofsvervolgingen. Toen het gezin in Metz aankwam wed de jonge Johannes geboren. Maar toen het in Metz ook niet veilig was, vluchtten ze om geloofsredenen naar de Pfalz. De jonge Johannes kreeg zijn eerste onderricht in Frankenthal, terwijl vader Johannes dienst deed als predikant in de Waalse vluchtelingengemeente in Emden. Daar studeerde de jonge Joharmes vanaf zijn veertiende Frans, Latijn en Grieks. Verder studeerde hij in Bremen Hebreeuws, theologe en filosofie tot zijn twintigste. Hij vervolledigde zijn studies in Genève bij Theodor Beza. In 1591 werd hij door de gemeente Dordrecht geroepen als predikant, een dienst die hij er twintig jaar vervulde. In oktober 1611 werd hij tot professor in de theologie benoemd in Leiden, een ambt dat hij gedurende acht opeenvolgende termijnen bekleedde. In de synodale vergaringen van 1616-1919 in Dordrecht zat hij als afgevaardigde deze vergaderingen voor. Polyander werd belast met de revisie van het Oude Testament samen met Frans Gomaer (Gomarus), Antoine Thys (Thysius) en Joos van Laren. Hij overleed in Leiden op 4 februari 1646.
Zes Vlamingen, medewerkers aan de Statenbijbel van 1637 (II)
Weinigen van ons weten dat er destijds uitgeweken Vlamingen hebben meegewerkt aan het totstandkomen van de Statenbijbel. De vraag naar een correcte vertaling van de Bijbel in het Nederlands bestond al lang. Uiteindelijk werd daaraan gevolg gegeven in de Nationale Vergaderingen in Dordrecht in 1618-1619. De druk ervan begon men in 1635 en in 1637 was de Statenbijbel klaar.

In het vorige artikel (Protestants Nederland, no. 1, 2006) schreven we over Baudartius, Thrysius en Polyander. In dit slotartikel leest u het e.e.a. over de drie overige medewerkers.


Frans Gomaer (verlatijnst Gomarus)

Frans Gomaer of Goemaere werd geboren in Brugge in 1563. Zijn moeder heette Johanna Moermans. Tijdens de godsdienstroebelen in Vlaanderen moesten ze vluchten en kwamen eerst terecht in Straatsbug en vervolgens in Neustadt. Eerst gaat Frans studeren in Neustadt bij professor Junius en vervolgens in Leiden bij professor Ursinus, medewerker aan de Heidelbergse Catechismus. Daarna trekt hij naar Engeland waar hij in Oxford en Cambridge theologie gaat studeren. Hij keert terug naar Nederland waar hij tot professor in de theologie werd benoemd in Leiden. Hij weerlegt er de leer van de Arminianen (volgelingen van Arminius) en gaat vervolgens naar Saumur in Frankrijk om er bij te scholen. Teruggekomen in Nederland wordt hij aangesteld tot professor in de theologie in Groningen. Door de Synode van Dordrecht wordt hij gevraagd om de vertaling van het Oude Testament te herzien. Hij reviseerde samen met Thysius, Polyander en Joos van Laren de Hebreeuwse tekst van het Oude Testament. Hij stierf in 1641.

Antoine de Waele (verlatijnst Walaeus)

Antoine de Waele werd geboren in Gent op 3 oktober 1573. Zijn vader heette Jacques en zijn moeder Margaretha Wagenaars. De jonge Antoine genoot in Gent zijn eerste onderricht in het Latijn. Toen Gent in 1584 door de hertog van Parma werd ingenomen moest het gezin door de geloofsvervolging Gent ontvluchten naar Middelburg met achterlating van hun vermogen. In Middelburg zette Antoine zijn studies voort in Grieks, letterkunde en filosofie. Toen hij ging studeren aan de Leidse academie zat het gezin in financiële problemen en betaalde de Middelburgse overheid zijn studiekosten. Daar bekwaamde hij zich in Hebreeuws en theologie. Gedurende drie jaar was hij de huisgenoot van de Bruggeling Frans Gomaer (Gomarus). In 1599 maakte hij studiereizen naar Frankrijk en naar Zwit-serland, waar hij in Genève een jaar in de leer ging bij Theodor Beza. Gedurende zeven maanden bestudeerde hij in Bazel de kleine profeten en in 1601 bezocht hij de academie van Heidelberg. Hetzelfde jaar werd hij predikant in Koudekerke en in 1603 vervulde hij hetzelfde ambt in Middelburg. Hij werd tot hoogleraar benoemd aan de Universiteit van Leiden in 1619. Op de Synode van Dordrecht werd besloten dat hij de plaats zou innemen van Herman Foekel (Faukelius) die ondertussen overleden was. Samen met de Vlamingen Polyander, Thysius en Rivetus (Andreas Rivet) schreef hij de ''synopsis Puroris Theologiae''. Zijn huwelijk met Paschasia van Thenhoudt telde negen kinderen. Hij overleed op 9 juli 1639.

Herman Foekel (verlatijnst Faukelius)

Herman Foekel of Faukel werd in 1560 geboren in Brugge. Zijn vader was hervormd en behoorde tot het Brugs Consistorium. Op jonge leeftijd ging Herman studeren aan ''de Doorluchtige school'' in Gent. Op 2 april 1583 verdedigde hij er voor professor Lambert Daneau (Dannaeus) de 18 thesen uit het tweede hoofdstuk van ''De verlossing van zondaren''. Eind 1583 was de Gentse stadskas leeg, en door de oorlogsdreiging wordt op 12 september 1584 de Gentse theologische school gesloten. De inname van Gent zorgt ervoor dat de Hervormers naar de Noordelijke Nederlanden vluchten. In juni 1583 heeft Herman Faukel al Gent verlaten en zich laten inschrijven aan de Universiteit in Leiden. Na zijn studies in 1586 wordt hij predikant in Keulen. Daar is hij 13 jaar actief tot hij in 1569 predikant wordt in Middelburg. Daar in Middelburg is hij de collega van de Bruggeling Frans Gomaer. In de discussie met de Remonstranten neemt hij een sleutelpositie in en hij speelt een belangrijke rol in de Synodes van Dordrecht (1618-1619). De Synode stelt hem voor om mee te helpen de Hebreeuwse vertaling van de Bijbel te reviseren, doch hij overlijdt op 9 mei 1625. Faukelius is vooral bekend door zijn catechismusboekje ''Kort Begrip der Christelijke religie''. Een verkorte versie van de Heidelbergse Catechismus. Herman Faukel was zeer gematigd tegenover de leer der doopsgezinden en hij was een van de beroemdste Gentse leerlingen.

http://http://www.digibron.nl/search...enbijbel-van-i

[Jacob Van Artevelde]

Oorspronkelijk geplaatst door edwin2

Bij de bijbelvertaling is bewust gekozen voor het Nederfrankisch en niet voor het Nedersaksich. Vooral het gebruik van "gij" in plaats van "du" is het bewijsj hiervoor.
Gij en ge is nog steeds in gebruik in de Brabant en Vlaanderen. Dus de bijbel is zuidelijk van karakter.

Tenzij natuurlijk dat de gij/ge vorm ten tijde der Bijbelvertaling ook in het noorden in gebruik was...

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door Jacob Van Artevelde

Tenzij natuurlijk dat de gij/ge vorm ten tijde der Bijbelvertaling ook in het noorden in gebruik was...

De bijbelvertalers hebben op dat vlak onder elkaar nog een robbertje uitgevochten, want sommigen meenden dat er eigenlijk "du" gebruikt hoorde te worden.

[Jacob Van Artevelde]

Oorspronkelijk geplaatst door edwin2

Het hele leven is betrekkelijk, die nauwe band mag u houden. Een taalband alleen is genoeg voor mij om samen verder te gaan met onze broeders en zusters in het zuiden.

Uiteraard ! En des te meer in de huidige tijd waarin gemeenschappen zich op het internet organiseren via een gemeenschappelijke taal.

Maar bovenal gaat het natuurlijk om Dietse solidariteit tegen de kulturele aarts- en erfvijand die ons taalgebied wilde onderwerpen aan een kultureel imperialisme en dat tijdens zes eeuwen van Bouvines tot Waterloo, al was er ook in 1830 en tijdens Napoleon III annexionistische dreiging.

En ook al voerden die Franse imperialisten geen taalstrijd op zich en hadden ze niet direkt een kulturele agenda, inlijving bij Frankrijk zou onvermijdelijk vroeg of laat hebben neergekomen op verfransing. Artikel twee van de Franse grond wet stelt: La langue de la République est le français.

(Nu we het hier hadden over de verdiensten van Napoleon wil ik onderstrepen dat diezelfde Napoleon toch maar de uitgave van Nederlandstalige kranten in de zuidelijke Nederlanden verbood. Ook dat was een verdienste van hem, tot meerdere glorie van de Francité, wel te verstaan.
En daarmee reikte hij de hand aan Robert d' Artois die zes eeuwen eerder in Artesië het gebruik van het Frans oplegde in het Dietse noorden van zijn graafschap.)

Ter vergelijking, de Duitse grondwet heeft geen dergelijke bepaling.
Wel wordt in artikel 3 gesteld: "Niemand darf wegen seines Geschlechtes, seiner Abstammung, seiner Rasse, seiner Sprache, seiner Heimat und Herkunft, seines Glaubens, seiner religiösen oder politischen Anschauungen benachteiligt oder bevorzugt werden."
Vergelijk dat met het Franse:"Elle assure l’égalité devant la loi de tous les citoyens sans distinction d’origine, de race ou de religion." en merk dat het woord "langue" niet voorkomt in die tekst.

De Britse grondwet heb ik niet zo dadelijk gevonden. Dat mag iemand anders googelen.

[edwin2]

Oorspronkelijk geplaatst door Jacob Van Artevelde

Tenzij natuurlijk dat de gij/ge vorm ten tijde der Bijbelvertaling ook in het noorden in gebruik was...

Het noorden was en is verdeeld in een Nedersaksisch en een Nederfrankisch gebied. Nedersaksisch is "du".

Leuk is onderstaand stuk uit wikipedia;

Hedendaags gebruik Bewerken

Du komt nog voor in het Limburgs, Fries, en de Saksische dialecten van Oost-Nederland. Merk op dat de u wordt uitgesproken als de Nederlandse u [dyˑ]?, dus niet als de Duitse klank oe [duˑ]?, behalve bij het Limburgs[3], Fries en het Gronings [bron?], waar du dan ook als doe geschreven wordt.

Sporen van du zijn ook nog te vinden in de Vlaamse spreektaal in ondergeschikte bijzinnen of wanneer werkwoord en persoonsvorm worden geïnverteerd in een vraag:

Zijtde daar nog? (Zijtde gij daar nog?)
Hebde dat gezien? (Hebde gij dat gezien?)
Komde eten? (Komde gij eten?)
Kondtde dat niet gezegd hebben?
Ik waarschuw u, omdat de u anders zoudt vergissen.
Ik zeg dat de moet zwijgen. (Ik zeg dat de gij moet zwijgen.)
De u is een doffe e (sjwa) geworden. Vaak komt de voor in combinatie met gij voor extra nadruk. Het werkwoord bij de wordt vervoegd zoals bij gij en de niet-onderwerspvorm van de is ook dezelfde als van gij, namelijk u.

Van dit fenomeen zijn de meeste Vlamingen zich niet bewust omdat deze de steeds in één adem met het voorafgaande woord tegelijk wordt uitgesproken (zijde, ebde, komde, konde, omdadde, dadde).

[edwin2]

Oorspronkelijk geplaatst door Jacob Van Artevelde

De Britse grondwet heb ik niet zo dadelijk gevonden. Dat mag iemand anders googelen.

Engeland heeft geen grondwet zoals wij die kennen maar is meer gebaseerd op de jurisprudentie, Schots recht heeft dan wel een rechtsysteem dat meer neigt naar een grondwet. Het is niet simpel daar. Maar ik heb op Wikipedia het volgende overzicht gevonden:

Status Edit

Certain nations and regions of the UK have frameworks for the promotion of their autochthonous languages.

In Wales, the Welsh Language Act 1993 requires English and Welsh to be treated equally throughout the public sector. This was further enforced through the passing of the Welsh Language (Wales) Measure 2011.[63][64]
In Scotland, the Gaelic Language (Scotland) Act 2005 gave the Scottish Gaelic language its first statutory basis; and the Western Isles region of Scotland has a policy to promote the language.
In Northern Ireland, Irish and Ulster Scots enjoy limited use alongside English (mainly in publicly commissioned translations).
The UK government has ratified the European Charter for Regional or Minority Languages in respect of:

Cornish (in Cornwall)
Irish and Ulster Scots (in Northern Ireland)
Scots and Scottish Gaelic (in Scotland)
Welsh (in Wales)
Under the European Charter for Regional or Minority Languages (which is not legally enforceable, but which requires states to adopt appropriate legal provision for the use of regional and minority languages) the UK government has committed itself to the recognition of certain regional languages and the promotion of certain linguistic traditions. The UK has ratified[65] for the higher level of protection (Section III) provided for by the Charter in respect of Welsh, Scottish Gaelic and Irish. Cornish, Scots in Scotland and Northern Ireland (in the latter territory officially known as Ulster Scots or Ullans, but in the speech of users simply as Scottish or Scots) are protected by the lower level only (Section II). The UK government has also recognised British Sign Language as a language in its own right[59] of the United Kingdom.


In Northern Ireland, the department responsible for culture displays official administrative identity in English, Irish and Ulster Scots
A number of bodies have been established to oversee the promotion of the regional languages: in Scotland, Bòrd na G?*idhlig oversees Scottish Gaelic. Foras na Gaeilge has an all-Ireland remit as a cross-border language body, and Tha Boord o Ulstèr-Scotch is intended to fulfil a similar function for Ulster Scots, although hitherto it has mainly concerned itself with culture. In Wales, the Welsh Language Commissioner (Comisiynydd y Gymraeg) is an independent body established to promote and facilitate use of the Welsh language, mainly by imposing Welsh language standards on organisations.[66] The Cornish Language Partnership is a body that represents the major Cornish language and cultural groups and local government's language needs. It receives funding from the UK government and the European Union, and is the regulator of the language's Standard Written Form, agreed in 2008.

[Jacob Van Artevelde]

Oorspronkelijk geplaatst door edwin2

Certain nations and regions of the UK have frameworks for the promotion of their autochthonous languages.

De vraag is natuurlijk of die erkenningen geen lege dozen zijn ?
Zijn die aangehaalde talen voertaal in het onderwijs ? En dat al dan niet gedeeltelijk, want een beetje taalles in die talen volstaat natuurlijk niet om die talen levendig te houden.
Is het antwoord neen, dan zijn die talen niet levensvatbaar op termijn.

[Jacob Van Artevelde]

Oorspronkelijk geplaatst door Het Oosten

Van der Sijs stelt gewoon vast dat de invloed van de Zuid-Nederlanders in het tot stand komen van deze Nederlandse bijbeltekst nooit heel groot k?*n geweest zijn En ze geeft daar ook degelijke argumenten voor.

Zo stelt ze:
”Van de tweeëntwintig mensen die daadwerkelijk aan de vertaling meegewerkt hebben, waren er slechts vijf in het Zuiden geboren: de vertalers A. Walaeus en W. Baudart en de overzieners S. Damman, F. Gomarus en A. Thysius. Wat in dit verband echter nooit wordt genoemd, is dat een even groot aantal van de medewerkers, namelijk ook vijf, geboren en getogen zijn in Duitsland: A. Aemilius, B. Fullenius, J. Polyander, C. Sibelius en A. Widmar(ius)'. Bovendien hebben vier van de vijf Zuid- Nederlanders gedurende langere tijd in het buitenland, vooral Duitsland en in minder mate Engeland gewoond, voordat ze naar de Noordelijke Nederlanden verhuisden."

5 + 5 = 10. (want die 5 die geboren werden in Duitsland waren logischerwijze ook zuiderse vluchtelingen (OF ze kwamen uit Pruisisch Vlaanderen, het Nederlandstalige gebied in Duitsland o.a. de Nederrijn, waar toen de standaardtaal Nederlands was ipv Hoogduits.)

10 op 22, dat is dus niet mis !

Bovendien is dat een oppervlakkige kwantitatieve meting maar geen die de kwalitatieve inbreng per individu nagaat.

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door Jacob Van Artevelde

De vraag is natuurlijk of die erkenningen geen lege dozen zijn ?
Zijn die aangehaalde talen voertaal in het onderwijs ? En dat al dan niet gedeeltelijk, want een beetje taalles in die talen volstaat natuurlijk niet om die talen levendig te houden.
Is het antwoord neen, dan zijn die talen niet levensvatbaar op termijn.

Bij mijn weten Schots Gaelic niet als onderwijstaal gebruikt, in tegenstelling tot bijvoorbeeld Welsh.

[edwin2]

Oorspronkelijk geplaatst door Jacob Van Artevelde

5 + 5 = 10. (want die 5 die geboren werden in Duitsland waren logischerwijze ook zuiderse vluchtelingen (OF ze kwamen uit Pruisisch Vlaanderen, het Nederlandstalige gebied in Duitsland o.a. de Nederrijn, waar toen de standaardtaal Nederlands was ipv Hoogduits.)

10 op 22, dat is dus niet mis !

Bovendien is dat een oppervlakkige kwantitatieve meting maar geen die de kwalitatieve inbreng per individu nagaat.

Oost Friesland was toen ook Nederduits of Diets gebied.

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door edwin2

Sporen van du zijn ook nog te vinden in de Vlaamse spreektaal in ondergeschikte bijzinnen of wanneer werkwoord en persoonsvorm worden geïnverteerd in een vraag:

Zijtde daar nog? (Zijtde gij daar nog?)
Hebde dat gezien? (Hebde gij dat gezien?)
Komde eten? (Komde gij eten?)
Kondtde dat niet gezegd hebben?
Ik waarschuw u, omdat de u anders zoudt vergissen.
Ik zeg dat de moet zwijgen. (Ik zeg dat de gij moet zwijgen.)
De u is een doffe e (sjwa) geworden. Vaak komt de voor in combinatie met gij voor extra nadruk. Het werkwoord bij de wordt vervoegd zoals bij gij en de niet-onderwerspvorm van de is ook dezelfde als van gij, namelijk u.

Van dit fenomeen zijn de meeste Vlamingen zich niet bewust omdat deze de steeds in één adem met het voorafgaande woord tegelijk wordt uitgesproken (zijde, ebde, komde, konde, omdadde, dadde).

Wat u hier aan voorbeelden aanbrengt, is geen Vlaams maar Brabants. Bij ons in Waregem klinken uw zinnen als volgt. In het overgangsdialect van Oost- naar West-Vlaams:

Zei d'er noch?
E da'ezien?
Komd'eet'n?
Zoe ghei da nie e 'ezeid èn?

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door edwin2

Sporen van du zijn ook nog te vinden in de Vlaamse spreektaal in ondergeschikte bijzinnen of wanneer werkwoord en persoonsvorm worden geïnverteerd in een vraag:

Zijtde daar nog? (Zijtde gij daar nog?)
Hebde dat gezien? (Hebde gij dat gezien?)
Komde eten? (Komde gij eten?)
Kondtde dat niet gezegd hebben?
Ik waarschuw u, omdat de u anders zoudt vergissen.
Ik zeg dat de moet zwijgen. (Ik zeg dat de gij moet zwijgen.)
De u is een doffe e (sjwa) geworden. Vaak komt de voor in combinatie met gij voor extra nadruk. Het werkwoord bij de wordt vervoegd zoals bij gij en de niet-onderwerspvorm van de is ook dezelfde als van gij, namelijk u.

Van dit fenomeen zijn de meeste Vlamingen zich niet bewust omdat deze de steeds in één adem met het voorafgaande woord tegelijk wordt uitgesproken (zijde, ebde, komde, konde, omdadde, dadde).

Wat u hier aan voorbeelden aanbrengt, is geen Vlaams maar Brabants. Bij ons in Waregem klinken uw zinnen als volgt. In het overgangsdialect van Oost- naar West-Vlaams:

Zei d'er noch?
E da'ezien?
Komd'eet'n?
Zoe ghei da nie e 'ezeid èn?

[Jacob Van Artevelde]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

Wat u hier aan voorbeelden aanbrengt, is geen Vlaams maar Brabants. Bij ons in Waregem klinken uw zinnen als volgt. In het overgangsdialect van Oost- naar West-Vlaams:

Zei d'er noch?
E da'ezien?
Komd'eet'n?
Zoe ghei da nie e 'ezeid èn?

Wat gij hier geeft zijn de samengetrokken vormen, maar ik kan mij goed voorstellen dat in het Vlaanders, evenzeer dan in het Brabants, die samentrekkingen niet steeds gehanteerd worden en men soms ook wel de niet-samengetrokken vorm gebruikt.
Zo zeggen wij zowel:
- Zijt d'er nog als zijde d'er nog als zijde gaë door nog

In dat voorbeeld van Wiki geeft men verstandaardiseerd of verAN'd dialekt weer. (Zo wordt bijvb. een lange aa in het Brabants als lange oo uitgesproken. En dat vrij algemeen in het Brabante taalgebied )
Maar met wat men wil zeggen in dat Wikistuk met betrekking tot die du zit men wel juist.

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door Jacob Van Artevelde

Wat gij hier geeft zijn de samengetrokken vormen, maar ik kan mij goed voorstellen dat in het Vlaanders, evenzeer dan in het Brabants, die samentrekkingen niet steeds gehanteerd worden en men soms ook wel de niet-samengetrokken vorm gebruikt.
Zo zeggen wij zowel:
- Zijt d'er nog als zijde d'er nog als zijde gij door nog

"Zijde gij door nog" is Brabants. Zo spreken we hier niet. Echt niet. De Vlaamse dialecten (Oost- en West-Vlaams) kenmerken zich trouwens door de talrijke samentrekkingen en afkappingen.

[Jacob Van Artevelde]

Oorspronkelijk geplaatst door Het Oosten

Het zijn juist en dikwijls zogezegde ‘Groot Nederlanders’ die proberen om de historisch waarheid om te buigen en te doen passen in hun historisch plaatje. Plaatje dat natuurlijk politiek gemotiveerd is en vaak geschiedkundig onwaar of toch meer dan eens zeer te wensen overlaat. En dit alhoewel de feiten voor zichzelf spreken en hen flagrant tegenspreken. Met andere woorden: zij draaien de mensen finaal een historisch rad voor de ogen.

Een schoolvoorbeeld hiervan is de bevinding van historica Nicoline Van der Sijs in verband met het tot stand komen van de Statenbijbel en de kritiek die dan komt van deze zogenaamde 'Grote Nederlanders'. Kritiek omdat de vaststelling van Van der Sijs natuurlijk diametraal indruist tegen hun verheven (maar onjuiste) opvattingen in dit verband. Te weten: "Vlamingen of Zuid-Nederlanders hebben een grote invloed gehad op het tot realiseren van de Statenbijbel".
.../...
Vaak verguisd door onzer 'Grote Nederlanders', omdat zij soms hun ideaalbeeld aan het diggelen slaat.

Wat is dat toch voor een onzin dat de Groot-Nederlandse Gedachte zou vallen of staan met het al dan niet gelijk hebben van Van Van der Sijs !

Of hoe het Oosten weeral tegen windmolens vecht en anderen meningen in de mond legt om die nadien te bestrijden.
Zo is het zg. "historisch plaatje" dat gij Groot-Nederlanders toedicht allerminst iets waarin ik mij herken. Die ganse Statenbijbelhistorie heeft daarin zelfs geen enkele plaats!

Wat een "oostelijke" pretentie van zelf te bepalen wat " het Groot-Nederlandse plaatje" is ipv van het de Groot-Nederlanders zelf te vragen.
Wel, ik zal het u toelichten, ik doe inderdaad enkele "geschiedkundige" vaststellingen, wars van elke niet ter zake doende zg. verbondenheid:

1° Op het einde van de 80-jarige oorlog wou de Ned. Republiek (prins Frederik-Hendrik) met Frankrijk (Richelieu) de Zuidelijke-Nederlanden verdelen. Een voor Dietsland zeer nadelige verdeling vermits het allergrootste gedeelte van de Vlaanders in Franse handen zou komen ipv een verdeling "volgens de grens der taele". De zuidelijke Nederlanden werden toen aangevallen door een koalitie tussen de Noordelijke Nederlanden en Frankrijk. Dat was een gitzwarte bladzijde in de Dietse geschiedenis. Een geluk dat het plan mislukte. Frans-Vlaanderen werd echter verkwanseld. En de beste manier om dergelijke kloterij in de toekomst te vermijden is uiteraard een hereniging der Nederlanden !
https://nl.wikipedia.org/wiki/Bilate...ke_Nederlanden.
Blijkbaar was men al lang vergeten waarover de oorlog ging en Willem van Oranje was al lang dood. (Dat was weliswaar de enige keer dat noord en zuid tegenover mekaar stonden, maar dat was één keer te veel !)

De scheiding en desintegratie der Nederlanden heeft steeds in het voordeel van Frankrijk gespeeld. Slechts 1 vb.: Na de veroveringstocht van Napoleon scheelde het niet veel of Napoleon III ging aan de haal met Luxemburg. Een volgende Nederlandse dominosteen die zou vallen in de Franse schoot.
https://nl.wikipedia.org/wiki/Luxemburgse_kwestie
Daarbij kan men enkel denken aan de profetische woorden van de Charel met de Pragmatieke Sanctie van 1549: "dat het van groot belang is voor onze voornoemde landen (...) dat zij in de toekomst altijd onder eenzelfde vorst zouden blijven die ze in één geheel zou houden, wetend dat hun deling ten gevolge van succesies en erfenissen hun ondergang en ruïne zou betekenen. Afgescheurd en van elkaar gescheiden zouden zij ten prooi kunnen vallen aan buurstaten."

2° Brussel zou nu een Nederlandstalige stad zijn als de Nederlanden niet ten tweeden male werden gescheiden in 1830.

Daarmee vergeleken is die Statenbijbelhistorie niet meer dan een futiele randanekdote.

Zo, meer heb ik echt niet nodig om de Groot/Heel-Nederlandse Gedachte aan te hangen.

[edwin2]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

Wat u hier aan voorbeelden aanbrengt, is geen Vlaams maar Brabants. Bij ons in Waregem klinken uw zinnen als volgt. In het overgangsdialect van Oost- naar West-Vlaams:

Zei d'er noch?
E da'ezien?
Komd'eet'n?
Zoe ghei da nie e 'ezeid èn?

Bedankt, lijkt ook wel wat op Noord-Brabants.

[edwin2]

Oorspronkelijk geplaatst door Jacob Van Artevelde

De vraag is natuurlijk of die erkenningen geen lege dozen zijn ?
Zijn die aangehaalde talen voertaal in het onderwijs ? En dat al dan niet gedeeltelijk, want een beetje taalles in die talen volstaat natuurlijk niet om die talen levendig te houden.
Is het antwoord neen, dan zijn die talen niet levensvatbaar op termijn.

Kijk zelf maar(ja dus):

http://https://en.m.wikipedia.org/wiki/List_of_schools_providing_Gaelic_medium_education_ in_Scotland

http://http://www.glasgowgaelic.glasgow.sch.uk/