De nieuwe Bijbel.

[Aton]

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

Ik denk niet dat het licht als symbool werd beschouwd, maar letterlijk als de godheid zelve.
Evenals de zon.

Jij bent vrij dit te denken, zelfs dat de aarde een schijf is.

Ook Jezus is nog het licht der wereld, maar nog nooit heb ik een christen horen zeggen dat dit slechts als symbolisch bedoeld is.
Het onderscheid tussen het letterlijke licht en als symbool wordt door gelovigen nog niet gemaakt.
Daarmee zouden ze hun godsdienst ondergraven.

Iets geloven en geschiedenis zijn twee aparte zaken.

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door Aton

Ja toch. El was de god.

Ik had het niet over El, maar over Aton de zonneschijf.
Je hebt helemaal niet gelezen wat ik geschreven heb.

Waarom ?

Een God die slechts een symbool is is geen werkelijke god.

Dat is nonsens !

waarom?

Neen ! Achnaton is in ballingschap gegaan en men mocht zijn naam ( Achnaton ) niet meer uitspreken. Alle cartouches met zijn naam zijn daarom ook verwijderd.

Nu, dat wist ik al en toen is Mozes gekomen om die godsdienst van Aton alsnog te redden.

Hier is de houdbaarheidsdatum al een tijdje vervallen. Nogmaals, toen bestonden er nog geen joden.

Zeker wel, als een zwerversvolk dat zijn toevlucht had gezocht in Egypte.

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door Aton

Jij bent vrij dit te denken, zelfs dat de aarde een schijf is.

Je weet dus geen antwoord.
Vertel mij dan maar eens waar in de oude geschriften staat geschreven dat de zonneschijf slechts een symbool was voor Aton.
En met de verklaring erbij wie Aton dan zelf werkelijk was.

Iets geloven en geschiedenis zijn twee aparte zaken.

Er zo maar wat op los fantaseren door moderne opvattingen naar het verleden te transporteren, dat is geen wetenschap, maar dikke lariekoek.

[Aton]

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

Je weet dus geen antwoord.
Vertel mij dan maar eens waar in de oude geschriften staat geschreven dat de zonneschijf slechts een symbool was voor Aton.
En met de verklaring erbij wie Aton dan zelf werkelijk was.
Er zo maar wat op los fantaseren door moderne opvattingen naar het verleden te transporteren, dat is geen wetenschap, maar dikke lariekoek.

https://www.scribd.com/book/34763657...erde-Universum

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door Aton

https://www.scribd.com/book/34763657...erde-Universum

http://home.kpn.nl/wegge168/Frame-nederlands.html

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door Aton

Dat klopt. De schoonvader van Achnaton was van Meden afkomst met naam Yuya. Het is Yuya die het monotheïsme van Zarathustra heeft binnen gebracht in Egypte.

Leuk verhaal....

[harriechristus]

Het abstracte begin der Joden.

Kortom: de wetten van de joden blijken niks nieuws te zijn en evenmin het monotheïsme en wat dan over blijft is dat de God van de joden schepper is*, dus geen natuurgod meer die uit de natuur (de grote moeder) is geboren.
De omdraaiing dus van het matriarchaat in het patriarchaat.
Maar de scheppende macht van God wordt verder helemaal niet beredeneerd, zoals met name in de logica van Hegel, dus het is slechts een wassen neus, een abstract begin, abstract idee daarvan, een fantasie met slechts enige verwantschap met de filosofie, hoe God dan achtereenvolgens alles heeft gedaan en tevens te zien als een primitieve evolutietheorie.
Maar goed: het begin als idee is er.
En wat eerst als geloof en dus nog onberedeneerd uit het gevoel is geboren, kan zich later verder ontwikkelen in de filosofie.
En dan moet ik denken aan de Griekse filosoof Anaxagoras (500 - 428 vc).

*Maar toevallig hoorde ik gisteren (6 juni 2016) in de opera Aïda zingen dat Ptah de schepper is van hemel en aarde (tv Brava na 30 minuten - akte I scene II).
Wiki: Ptah is de pottenbakker onder de goden en ook de brenger van de smeedkunst en de beeldhouwkunst. Hij schiep de mensheid op zijn pottenbakkerswiel en staat de mensheid altijd bij. Hij vormde ze uit klei en blies er een goddelijke vonk in (vergelijk Genesis). Van hem wordt ook gezegd dat hij de wereld schiep "met gedachten uit zijn hart en woorden van zijn tong".
Ik vind het ook terug in Mythen en Legenden van Egypte van Lewis Spence (Uitgeverij - Zutphen - W.J.Thieme & Cie - 1982) op blz 156: ...terwijl Ptah den hemel en de aarde zou vervaardigen.
En ook Brahma, de god van het Hindoeïsme is schepper van het heelal.

[harriechristus]

De "Nous" van Anaxagoras.

Ik citeer hier uit Wiki: Belangrijk in dit opzicht is dat Anaxagoras als eerste filosoof een abstract filosofisch begrip heeft ingevoerd, namelijk de Nous. Deze Nous moet opgevat worden als een denkende, redelijke, almachtige, maar onpersoonlijke Geest. Dankzij deze geest is er uit de oer-chaos een welgeordende wereld ontstaan. Het lijkt er op dat Anaxagoras deze Nous alleen als een soort van onbewogen beweger beschouwt, die, na de eerste stoot gegeven te hebben, de schepping verder aan zijn lot overlaat.

Maar wat het onpersoonlijke betreft, heb ik dat ook zo in de Prisma van de geschiedenis van de filosofie gelezen van Hans Joachim Störig (blz 132 van deel I), maar niet in de geschiedenis der antieke wijsbegeerte van Dr. Paul van Schilfgaarde kunnen vinden, noch bij Hegel.

Ik wil hier ook nog even Schilfgaarde citeren (blz 99):
Denken is grond des heelals.
Ten tweede is het alwetend.
Ten derde is het schepper der wereld.

Ik: bij alwetendheid denken we toch aan een persoon en niet aan een onpersoonlijk iets.

[harriechristus]

De oerchaos.

Wel is er Anaxagoras noch sprake van een oerchaos, eigen aan de Griekse mythologie, waar Anaxagoras zich nog niet van heeft los gemaakt.
En ook zou zijn schepping nog niet uit de Geest zelf zijn beredeneerd, maar zich verder bedienen van allerlei natuurlijke oorzaken ter verklaring daarvan.
Deels is dat mijns inziens wel te begrijpen omdat de natuur zelf eigenlijk helemaal geen God nodig heeft en verklaard kan worden door de abstracte logica zoals bij Hegel of door de natuurfilosofie, ook bij Hegel te vinden, of door de natuurwetenschap.
God treedt eigenlijk pas echt aan als het om de geesteswetenschappen gaat: psychologie, de wetten, en de innerlijkheid van de hemel in de droom, de kunst en de theologie.
Hoewel die twee gebieden niet exact zijn te scheiden, denk maar aan de natuur die uit atomen en daarmede uit ruimteschepen bestaan, dus door de microwezentjes, dat zijn de ware goden, zijn gemaakt.

[harriechristus]

Wie was het eerste?

Nu is het wel zo dat de Bijbel berust op veel oudere legendes en verhalen en het daarom moeilijk is om nou precies te bepalen wanneer iets nu voor het eerst is ontstaan, dus met name de idee van een schepper God, die dan geestelijk en onzichtbaar is.
Ook dat onzichtbaar zijn is een probleem, want dat kan op verschillende manieren worden uitgelegd, ten eerste dat de Geest als denken per definitie onzichtbaar is, en God als geest en dus ook als het woord wel hoorbaar is.
Ten tweede dat God daar naast ook best kan verschijnen, zoals al reeds in het Adam en Eva verhaal waar God rond wandelt in de tuin, of bij Abram en Sara of bij Mozes die aan God vraagt te verschijnen, en blijkbaar als zonlicht (een zonnegod dus) door de wolken verschijnt.
Ten derde omdat de verschijning van God voor de mens te hoog gegrepen is en daardoor zal sterven.
Hoewel ook het Woord van God daarvoor kan worden aangezien, dat dit voor de mens te machtig zou zijn aan te horen.
Vooral omdat de geest toch machtiger moet zijn dan het beeld van God.
Ten vierde dat de mens van God geen beelden zal maken, omdat de mens daardoor het beeld met God zelf zal verwarren en tot allerlei bijgelovigheid zal geraken, zoals de Egyptenaren die meenden hun godenbeelden te moeten wassen en van voedsel te moeten voorzien.

[harriechristus]

Xenophanes.

Dat er slechts EEN God kan zijn vinden we ook bij Xenophanes (Colophon, 560 - circa 478 v.Chr.):
Uit Wiki: Volgens Xenophanes kan er maar één hoogste wezen bestaan: een alomtegenwoordige god, die identiek is met de wereld. Achter de veelheid van de verschijnselen is er dus volgens hem één eeuwig, onveranderlijk Zijn. Dat onveranderlijke Zijn is echter niet transcendent, zoals later bij Plato, maar immanent, aanwezig in deze werkelijkheid en daarmee zelfs samenvallend. De leerlingen van Xenophanes zouden deze leer tot de uiterste consequenties uitwerken. Men denkt dat Parmenides een leerling van Xenophanes is geweest. We vinden die opvatting later ook weer terug bij Spinoza die zei 'God en de natuur zijn één'.

[harriechristus]

Immanent of transcendent.

Het transcedente is een hogere kwaliteit, en het immanente is één met de natuur.
Het Zijn is overigens slechts een meest primitieve algemeenheid der logica al reeds bij Hegel in de eenheid van Zijn en Niets.
Het algemene der natuur is het bestaan, en dat van een hoger wezen is het bewustzijn.
Dan moeten we ook nog onderscheiden de wereld der mensen en de levenloze natuur, die door Xenophanes niet als een God werd gedacht, gezien zijn idee dat de mensen nooit iets van God zullen weten (ook uit Wiki):
Van hem is de volgende humoristische uitspraak:
‘Homerus en Hesiodus hebben aan de goden alle dingen toegeschreven die schandelijk en onterend zijn voor de stervelingen: diefstal, overspel en leugen.’
‘De stervelingen menen dat de goden verwekt zijn evenals zij, en kleren, een stem en gestalte hebben als zij... ja, als de ossen en paarden en leeuwen handen bezaten en kunstwerken konden scheppen, zoals de mensen, zouden de paarden de goden als paarden afbeelden, de ossen daarentegen als ossen.’
‘De Ethiopiërs maken hun goden zwart met stompe neuzen; de Thraciërs zeggen dat de hunne blauwe ogen en rood haar bezitten.’
‘In werkelijkheid hebben de mensen nooit iets zekers aangaande de goden geweten en zullen dat ook nooit weten.’ Xenophanes stelt dus dat de mensen nooit iets zeker van goden hebben geweten, en ze zullen dat ook nooit weten. Xenophanes is daarmee de eerste agnost.
Ik: Vandaar dat Xenophanes meent dat God "achter" de verschijnselen steekt, dus niet naar de wereld of het heelal als uiterlijkheid, maar innerlijk dus, dus niet immanent, maar transcendent.
En dus ook niet naar de geest der wereld der mensen of de geest der natuur als natuurwetten, omdat we nooit iets van God zullen weten volgens Xenophanes, en God dus dieper dan beide genoemde moet zijn.
Transcendent dus als een hogere kwaliteit.
En ook niet zo, volgens mij, als de joden en christenen menen dat God als schepper buiten het heelal zou bestaan, dus hoog in de hemel en het heelal daar dus zou eindigen, waar de hemel begint, of als het heelal oneindig is, dat een onmogelijkheid zou zijn, of we moeten veronderstellen dat het heelal al bij de joden en christenen bekend was in de vorm van een inwendige oneindigheid zoals bij de zintuiglijke waarneming van mijn samengeperst heelal.
Nu, dat laatste is natuurlijk niet zo.
God bestaat in de eerste plaats als de hogere kwaliteit van de innerlijke hemel, die zich in het heelal zelf bevindt en zich in de mens openbaart als zijn dromen en denken en gevoelens en innerlijke voorstellingen.
Dat is het transcendente, wat bij God zelf nog hoger kan zijn, dus niet als iets ergens buiten, maar als hogere innerlijkheid, hogere kwaliteit.

[harriechristus]

Nu zoek ik ook nog even het begrip immanentie op in de Wikipedia:
Immanentie (letterlijk: er in blijvend) is de filosofische aanduiding voor dat wat tot de structuur van iets behoort en deze niet overschrijdt. In de kennistheorie is immanent bijvoorbeeld dat wat het bewustzijn niet te boven gaat maar binnen de ervaring of het bewustzijn blijft. Binnen een theologische context zijn Immanentie en immanent termen die gesteld worden tegenover transcendentie en transcendent, om uit te drukken hoe de aanwezigheid van de - bijvoorbeeld christelijke - godheid in de wereld gezien wordt.

[harriechristus]

Hier openbaart zich dus een onduidelijkheid of de God van Xenophanes ver boven het verstand der mensen is, of naar eigen zeggen één met het wereldgeheel en of die wereld de natuur of de wereld der mensen is, of dat hij in beide gevallen beide heeft gedacht en er verder niet bij heeft stil gestaan.
En of zijn leer pantheïstisch (naar de tekst in Prisma), want het algemene Zijn is eigenlijk niet meer de natuur of het heelal naar zijn uiterlijke verschijning, dus voor onze zintuiglijke waarneming, maar een algemeen begrip en dus metafysisch.
De Ionische natuurfilosofie is hier eigenlijk al verlaten, via Pyhtagoras met zijn leer der getallen, dus in de volgorde: natuur, getal en dan het eerste metafysische begrip als het Zijn, wat na hem door Parmenides wordt overgenomen.

[harriechristus]

Hegel over Xenophanes:

Was nun seine Philosophie betrifft, so hat zuerst Xenophanes das absolute Wesen als das Eine bestimmt: »Das All sei Eins.«
Er nannte dies auch Gott, und Gott sei allen Dingen eingepflanzt, und er sei unsinnlich, unveränderlich, ohne Anfang, Mitte und Ende, unbewegt. In einigen Versen des Xenophanes heißt es: »Ein Gott ist der größte unter den Göttern und Menschen, weder an Gestalt den Sterblichen vergleichbar noch an Geist« und: »Überall sieht er, überall denkt er, überall hört er«, zu welchen Worten Diogenes Laertios noch hinzufügt: »Alles ist Denken und Vernunft.«
De Hegeliaanse indeling der geschiedenis.

Vertaling: Wat nu zijn filosofie betreft, zo heeft Xenophanes het absolute Wezen als het Ene bepaald: "Het Al is Een."
Hij noemde dit ook God, en God is alle dingen ingeplant, en hij is onzinlijk, onveranderlijk, zonder begin, midden en einde, onbewogen.
In enige verzen van Xenophanes heet het: "Een God is de grootste onder de Goden en mensen, noch aan gestalte met de stervelijken te vergelijken noch aan geest: "overal ziet hij, overal denkt hij, overal hoort hij", tot welke woorden Diogenes Laertius [derde eeuw na christus]nog toevoegt: "Alles is denken en verstand".

[harriechristus]

Hier is toch weer wel sprake van een veelheid van goden met die Ene als aller hoogste en wat dat overal zien en denken en horen betreft, moet ik aan mijn atoomtheorie denken.
Maar het denken en verstand is niet expliciet door Xenophanes bedacht, hoewel zijn gezegde dat wel impliceert, namelijk dat God overal denkt, maar door Anaxagoras [500 - 428 vc] met zijn "Nous" als denkende Geest.

[harriechristus]

Dan lees ik nog het volgende bij Wiki:

Maar hij [Xenophanes] voegt daaraan toe: ‘De goden hebben echt niet vanaf het begin alles aan de stervelingen geopenbaard, maar mettertijd vinden zij zoekend het betere.’
Vooral het laatste deel van deze zin is belangwekkend, omdat hij daarmee de grondslag legt voor de empirische wetenschap. Hij laat de goden voor wat ze wel of niet zijn, omdat je daar toch niets over kunt weten, maar richt zich op het verwerven van kennis door empirisch onderzoek zoals dat sedertdien in de natuurwetenschap gebruikelijk is geworden.
Ik: maar dat kan ook anders uitgelegd worden dat de goden zich steeds beter aan de mensen zullen openbaren, terwijl ze daar ook zelf naar moeten zoeken.

[harriechristus]

De Hegeliaans indeling der geschiedenis.

Nu ben ik wel enigszins afgedwaald van mijn geschiedenis der joden, maar met de bedoeling deze in een ruimer verband te zien, dus door te trekken naar het heden.
Daarbij staat mij in de eerste plaats de Hegeliaanse dialectiek voor ogen.
Hegel heeft daarbij de indeling in vier delen:
1 - De Oosterse wereld.
2 - De Griekse wereld.
3 - De Romeinse wereld.
4 - De Germaanse wereld met het Christendom.

[harriechristus]

Mijn indeling.

Ik zie dat iets anders.
Ik meen een drie-eenheid te bespeuren in de volgorde van Griekenland in wetenschap en filosofie, dan Rome als de verwerkelijking daarvan in het Romeinse Rijk en als derde het christendom als synthese en verinnerlijking, naar de hemel gericht.
Dit krachtens de Hegeliaanse driedeling van subjectieve geest (Griekenland dus als individualisme), de objectieve geest van Rome om tot een groot rijk te komen, en dan de absolute geest van God in het christendom, maar dan speciaal als de Zoon Jezus.
Voor zoverre is dat dan van Hegel overgenomen, maar vanwege mijn atoomtheorie, ben ik het niet geheel en al met Hegel eens, want in het christendom zelf ligt de idee van een verdere ontwikkeling, die van de Heilige Geest bij de terugkeer van Jezus.
En dan zit er ook in de filosofie van Hegel een problematiek, want terwijl hij aanhanger is van het christendom, lijkt zijn eigen filosofie daar niet meer op, want het gaat niet meer over de liefde als gevoel, maar om de filosofie als logisch denken, en bovendien als een totaal systeem van de werkelijkheid ontwikkeld.
Dus als een soort verder ontwikkelde synthese van de vroegere Griekse filosofie en het christendom, waar de kerk ook al mee bezig is geweest en bij hem verder is gegaan tot een hoogtepunt daarvan.
Zou Hegel dan zelf niet de wedergeboren Christus zijn?
Is zijn filosofie dan eigenlijk niet een nieuwe religie?
Nu, qua denkwerk, dus als je de heilige geest als denken en begrijpen beschouwd, zeker wel, maar qua inhoud niet, want daarin komt Hegel niet verder dan de reeds heilige drie-eenheid van het christendom.
En zou hij zelf de wedergeboren Christus zijn, waarom heeft hij dat niet zelf gezegd?
Heeft hij daaraan zelf nooit gedacht?
Misschien wel en heeft hij dat niet gedurfd dat zo te zeggen?
Over zijn persoonlijk leven en wat we allemaal in zijn hoofd is omgegaan, daar laat hij zich niet over uit, is mij ook niet bekend.
Of ook: hoe hebben zijn volgelingen dat gezien?
Ten tijde van Börger heb ik mij dat zelf overigens wel afgevraagd.

[harriechristus]

De microwezentjes.

Maar goed: mijn atoomtheorie is dat in ieder geval wel: een totaal nieuw godsbegrip, wat duidelijk verder is ontwikkeld dan het christendom.
Hierover is moeilijk enige twijfel mogelijk.
Die ouwe Jezus heeft het nooit over atomen en ruimteschepen gehad.
En zeker ook niet dat God als een oneindige hoeveelheid microwezentjes bestaat.
En dan zie ik ook de historie anders dan Hegel die ziet, namelijk als eerste dat zijn filosofie eigenlijk niet meer in het christendom past, maar een overgang is van het christendom naar de heilige geest van het denken en begrijpen.
Die nieuwe tijd is eigenlijk al met de renaissance ontstaat en dus ook met de reformatie, het verzet tegen de macht van de katholieke kerk.