Geostrategie

[schaduw]

Oorspronkelijk geplaatst door Johan Bollen

Dit van een traditioneel 'rechts' auteur die dit dus eerder 'toegeeft'. De VS 'pivot' in Azië lijkt te mislukken. De VS kunnen de wereld niet controleren en China niet isoleren. Belangrijke ontwikkeling lijkt me. Niet echter als je de westerse media volgt.

De vraag is hoe de VS zal reageren nu ze het economisch niet kunnen. Zullen ze grijpen naar hun militair apparaat? Zullen ze regionale conflicten stimuleren? Of zullen ze eindelijk eens afstappen van hun troon en een natie onder de naties worden? Dan kunnen ze nog veel positiefs voor de wereld betekenen. Nu zijn ze eerder 'part of the problem'.

Jammer dat dit goed nieuws is voor de mensheid.



De VS heeft niet veel meer te bieden wat de wereld wil. Het heeft zich voornamelijk gespecialiseerd in militaire macht. Het lijkt gedoemd een politiestaat/dictatuur te zijn intern en een bully naar buiten toe. Een bully die steeds minder gewicht in de schaal kan leggen. Heeft de VS een revolutie tegen haar power elite nodig?

Dat komt hard aan ongetwijfeld.

Post-US world born in Phnom Penh

Australië, een Amerikaanse provincie, is er toch bij ?

[Johan Bollen]

Obama is acutely aware of the rise of other leading states on the international arena and is conscious of the growing limits to the US's dominant military might in the international system. On the other hand, as he never tires of admitting, he is a great patriot who is a passionate believer in the ideas of American exceptionalism, and in the US's destiny as a world leader. Without doubt, therefore, he will continue to uphold American interests and seek to relentlessly perpetuate the US's lead role in world affairs, although his methods may vary.

In die zin kunnen we Obama een overgangspresident noemen. Hij beseft dat de VS de wereld niet meer kunnen controleren, maar wil nog niet inzien dat er geen Goddelijke uitverkorenheid voor een volk of natie bestaat. We zitten dus in een "wel willen maar beseffen niet te kunnen" tijdperk van de Amerikaanse geschiedenis. De volgende fase is het besef dat er meer bereikt wordt door naast anderen te gaan staan dan door er pogen boven te staan, het laten varen van het dodelijk Amerikaans 'exceptionalisme'. Zo ver is de VS nog niet. Maar er is hoop. In de verte lonkt een rechtvaardigere wereld.

[tomm]

Johan Bollen

De VS heeft niet veel meer te bieden wat de wereld wil. Het heeft zich voornamelijk gespecialiseerd in militaire macht. Het lijkt gedoemd een politiestaat/dictatuur te zijn intern en een bully naar buiten toe. Een bully die steeds minder gewicht in de schaal kan leggen. Heeft de VS een revolutie tegen haar power elite nodig?

Dat komt hard aan ongetwijfeld.

In het Midden-Oosten heeft de VS nog veel macht, zie je ook in de manier waarop ze er in slagen Iran te isoleren en een verdeel- en heerspolitiek te voeren in landen als Syrië, Yemen en Libië. Die macht vermindert echter als gevolg van de Arabische lente, Egypte bvb. neemt geen bevelen meer aan van de VS. En door een noodlottige speling van het lot hebben ze zelf bondgenoten van Iran aan de macht gebracht in Irak.

Ze kunnen wel nog rekenen op Saudi-Arabië en de Golfstaten, ook al zorgt deze onheilige alliantie voor veel imagoschade.

In grote delen van AziË heeft de VS niets meer te zeggen, behalve op de Filipijnen waar ze het nog volop voor het zeggen hebben, en in Zuid-Korea en japan. In de voormalige Sovjet-Unie zijn ze er niet in geslaagd voet aan de grond te krijgen, ze slaagden er kortstondig in Oekraïne en Georgië maar zijn ondertussen weer naar de uitgang begeleid. Rusland distancieert zich steeds meer van de VS en zoekt wereldwijd allianties met vijanden van de VS.

In Afghanistan zitten ze in zware problemen, en uit Zuid-Oost Azië zijn ze al langer verdreven. En nu vervangen door China, dat heel wat vrienden heeft in de regio zoals Cambodja, en steeds sterker wordt.

IndiË volgt al sinds lang een eigen koers en de relaties met Pakistan zijn beneden het vriespunt beland en problematisch.

Zwart-Afrika lijkt meer en meer in Chinese invloedssfeer te komen, in de praktijk trekken de Afrikaanse leiders zich nog weinig aan van het Westen nu China economisch interessanter wordt om mee samen te werken. En de Chinezen bemoeien zich minder met de interne politieke kwesties, wat op prijs gesteld wordt.

Het grootste en moeilijkst te verteren verlies hebben ze geleden in hun traditionele achtertuin: Latijns-Amerika. Cuba is niet langer het enige anti-Amerikaanse bastion in de regio, er is nu ook (opnieuw) Nicaragua, Venezuela, Brazilië, Argentinië, Ecuador en nog andere landen die het Amerikaans imperialisme niet langer pikken.

[Johan Bollen]

Oorspronkelijk geplaatst door tomm

In het Midden-Oosten heeft de VS nog veel macht, zie je ook in de manier waarop ze er in slagen Iran te isoleren en een verdeel- en heerspolitiek te voeren in landen als Syrië, Yemen en Libië. Die macht vermindert echter als gevolg van de Arabische lente, Egypte bvb. neemt geen bevelen meer aan van de VS. En door een noodlottige speling van het lot hebben ze zelf bondgenoten van Iran aan de macht gebracht in Irak.

Ze kunnen wel nog rekenen op Saudi-Arabië en de Golfstaten, ook al zorgt deze onheilige alliantie voor veel imagoschade.

In grote delen van AziË heeft de VS niets meer te zeggen, behalve op de Filipijnen waar ze het nog volop voor het zeggen hebben, en in Zuid-Korea en japan. In de voormalige Sovjet-Unie zijn ze er niet in geslaagd voet aan de grond te krijgen, ze slaagden er kortstondig in Oekraïne en Georgië maar zijn ondertussen weer naar de uitgang begeleid. Rusland distancieert zich steeds meer van de VS en zoekt wereldwijd allianties met vijanden van de VS.

In Afghanistan zitten ze in zware problemen, en uit Zuid-Oost Azië zijn ze al langer verdreven. En nu vervangen door China, dat heel wat vrienden heeft in de regio zoals Cambodja, en steeds sterker wordt.

IndiË volgt al sinds lang een eigen koers en de relaties met Pakistan zijn beneden het vriespunt beland en problematisch.

Zwart-Afrika lijkt meer en meer in Chinese invloedssfeer te komen, in de praktijk trekken de Afrikaanse leiders zich nog weinig aan van het Westen nu China economisch interessanter wordt om mee samen te werken. En de Chinezen bemoeien zich minder met de interne politieke kwesties, wat op prijs gesteld wordt.

Het grootste en moeilijkst te verteren verlies hebben ze geleden in hun traditionele achtertuin: Latijns-Amerika. Cuba is niet langer het enige anti-Amerikaanse bastion in de regio, er is nu ook (opnieuw) Nicaragua, Venezuela, Brazilië, Argentinië, Ecuador en nog andere landen die het Amerikaans imperialisme niet langer pikken.

Anderzijds zien we het westen Myanmar opvrijen, de zuidpool (via o.a. de 'Falklands') pogen in te palmen en te exploiteren tegen alle verdragen in, Libië veroveren en de Chinezen er buiten schoppen, Haïti terug zijn vrijheid af te pakken, Honduras en Paraguay te 'staatsgrepen', Iran economisch wurgen, Soudan verdelen...Maar de algemene tendens is onmiskenbaar in de richting die u aangeeft. De volkeren van de aarde verwerpen het kolonialisme meer en meer, terwijl het westen niet in staat is de neo-versie op een vreedzame manier te implementeren. Het spreekwoord zegt...Geweld is de laatste toevlucht voor zij die de situatie niet meer beheersen.

Ik las zojuist hoe in Myanmar het swastika symbool populair geworden is onder de jeugd. Men ziet er Hitler zelfs als een soort van verzetsfiguur tegen het kolonialisme nu de Angelsaxen weeral eens met een dictatuur in zee gaan. Allemaal neveneffecten van een domme westerse politiek te gaan voor het korte termijn profijt.

Het begint pathetisch te worden als men tegenwoordig westerse leiders het woord 'democratie' in de mond hoort nemen. Democratieën kiezen voor vrijheid niet voor gehoorzaamheid aan westerse dictaten. In het 'zuiden' staat het westen meestal aan de kant van degenen die democratie willen tegen houden (goede recente voorbeelden in Latijns Amerika te vinden). Dat is de trieste realiteit die verborgen wordt gehouden voor het westers publiek. Vandaar het belang van een meer open toegang tot informatie door dat publiek. De ontmaskering van deze immense leugen is in het belang van allen.

[zonbron]

Oorspronkelijk geplaatst door Johan Bollen

In die zin kunnen we Obama een overgangspresident noemen. Hij beseft dat de VS de wereld niet meer kunnen controleren, maar wil nog niet inzien dat er geen Goddelijke uitverkorenheid voor een volk of natie bestaat. We zitten dus in een "wel willen maar beseffen niet te kunnen" tijdperk van de Amerikaanse geschiedenis. De volgende fase is het besef dat er meer bereikt wordt door naast anderen te gaan staan dan door er pogen boven te staan, het laten varen van het dodelijk Amerikaans 'exceptionalisme'. Zo ver is de VS nog niet. Maar er is hoop. In de verte lonkt een rechtvaardigere wereld.

De huidige economische situatie in de VS staat in schril contrast met hun hegemonische ambities.

[zonbron]

Oorspronkelijk geplaatst door Johan Bollen

...

Het begint pathetisch te worden als men tegenwoordig westerse leiders het woord 'democratie' in de mond hoort nemen. Democratieën kiezen voor vrijheid niet voor gehoorzaamheid aan westerse dictaten. In het 'zuiden' staat het westen meestal aan de kant van degenen die democratie willen tegen houden (goede recente voorbeelden in Latijns Amerika te vinden). Dat is de trieste realiteit die verborgen wordt gehouden voor het westers publiek. Vandaar het belang van een meer open toegang tot informatie door dat publiek. De ontmaskering van deze immense leugen is in het belang van allen.

2!

[kelt]

http://trends.knack.be/economie/nieu...0231976741.htm

Nog een artikel omtrent de geleidelijke invloed van scale-oil,amper 5 jaar geleden amper in beeld,op dit eigenste moment een drijvende factor in de energiepolitiek van de VS(en ongetwijfeld een groeiende bron van zenuwachtigheid in de gekende olielanden...)

Zelfs de grote industriele complexen wereldwijd zouden wel eens kunnen overwegen terug te keren naar de VS...

[zonbron]

Oorspronkelijk geplaatst door kelt

http://trends.knack.be/economie/nieu...0231976741.htm

Nog een artikel omtrent de geleidelijke invloed van scale-oil,amper 5 jaar geleden amper in beeld,op dit eigenste moment een drijvende factor in de energiepolitiek van de VS(en ongetwijfeld een groeiende bron van zenuwachtigheid in de gekende olielanden...)

Zelfs de grote industriele complexen wereldwijd zouden wel eens kunnen overwegen terug te keren naar de VS...

Bedankt voor de bijdrage.


Uit de door U geplaatste doorverwijzing

oordeelt de zakenbank Goldman Sachs

Ok... GS dus.

Maar Johan Braem, senior equityanalist bij Econopolis, relativeert de impact van schalieolie en schaliegas. De Verenigde Staten produceren nu ongeveer 6 tot 7 miljoen vaten per dag. Dat cijfer zullen ze binnen tien jaar kunnen optrekken naar 10 miljoen.

“Maar momenteel verbruiken ze elk dag ongeveer 18 miljoen vaten. Misschien produceren ze binnen tien jaar wel evenveel als Saudi-Arabië, maar door de grootte van hun economie kunnen ze nog niet helemaal zelf in hun energiebehoeften voorzien.”

Dit probleem zal inderdaad opgelost worden. De Amerikaanse economie/productiviteit zal (net zoals in Europa) voldoende gecastreerd worden zodat energiebehoeften niet meer zo belangrijk zullen zijn.

Veel te positief voor de VS dit artikel.

En GS is geen betrouwbare bron van info.

Zonder bron te vermelden wil ik U wel mededelen dat vanaf een 100-tal a 120-tal US$ de productie van Amerikaanse zwarte smurrie inderdaad lucratief is.

Alaska heeft grote reserves (dat was steeds geweten)... dat zal uiteindelijk de bepalende factor zijn.

Deze plannen werden reeds jarenlang geleden opgesteld. Kijk ook de komende 2 jaar naar Saudi Arabie, Qatar en de golf, dan zal U alles duidelijk worden.

De rol die de factor Rusland (toch belangrijk, vooral voor de EU) in deze zal spelen is nog steeds niet bepaald (denk ik).

[D'ARTOIS]

Ik ga voor een belangrijk deel mee met het verhaal dat Tomm schetst ten deze.

De slechte politieke verhoudingen tussen Japan en China zijn zorgelijker. Een oorlog tussen die twee zal zo maar kunnen vlam vatten aangezien de twee landen elkaars natuurlijke vijanden zijn, iets dat de geschiedenis door de eeuwen heen bewezen heeft.

China is tot nog toe een sluimerend machtsblok waar de VS inmiddels een aftekelende reus is.

[tomm]

Johan Bollen

Anderzijds zien we het westen Myanmar opvrijen, de zuidpool (via o.a. de 'Falklands') pogen in te palmen en te exploiteren tegen alle verdragen in, Libië veroveren en de Chinezen er buiten schoppen, Haïti terug zijn vrijheid af te pakken, Honduras en Paraguay te 'staatsgrepen', Iran economisch wurgen, Soudan verdelen...

Wat betreft Myanmar, heeft alles te zien met problemen in de relatie tussen de militaire machthebbers en China. Het regime probeert nu van verschillende walletjes te eten, waar ze in slagen.

Ik denk persoonlijk dat de staatsgrepen in Honduras en Paraguay een averechts effect zullen hebben, in die zin dat het het anti-Amerikaanse sentiment in Latijns-Amerika groter heeft gemaakt. Maar U weet daar ongetwijfeld meer van.

Maar de algemene tendens is onmiskenbaar in de richting die u aangeeft. De volkeren van de aarde verwerpen het kolonialisme meer en meer, terwijl het westen niet in staat is de neo-versie op een vreedzame manier te implementeren. Het spreekwoord zegt...Geweld is de laatste toevlucht voor zij die de situatie niet meer beheersen.

Het neo-kolonialisme is nog vrij sterk in gebieden zonder sterke lokale staten of gebieden waar andere niet-westerse grootmachten geen voet aan de grond hebben. Vooral de Fransen doen hun best in Côte d'Ivoire en Mali, en ook de rest van Frans West-Afrika. Maar in bvb. Tanzania, Kenya, Zimbabwe, Mocambique, Angola, etc. maar ook Congo zie je dat de dictaten van het Westen niet meer zomaar aanvaard worden. Ethiopië heeft deze nooit aanvaard. De Soedanese president mag overal vrij reizen en die landen trekken zich niets aan van het arrestatiebevel door het westerse inquisitieorgaan.

Ik las zojuist hoe in Myanmar het swastika symbool populair geworden is onder de jeugd. Men ziet er Hitler zelfs als een soort van verzetsfiguur tegen het kolonialisme nu de Angelsaxen weeral eens met een dictatuur in zee gaan. Allemaal neveneffecten van een domme westerse politiek te gaan voor het korte termijn profijt.

Dat zou ik toch nuanceren. De Swastika is een oud Hindoeïstisch en Boeddistisch symbool dat je in veel Indische en Birmese tempels ziet. Dat regime was terecht onpopulair en de Birmezen zien meer buitenlandse investeringen wel zitten. Dat oppositiemens wordt niet verafgood als de half-God die ze in de westerse pers is, haar vader is wel een nationale held en daarom hebben veel op haar gestemd. De meeste Birmezen willen onafhankelijk blijven van het Westen, maar wel een einde aan het nepotisme van de militairen. Echter, wat ze zeker niet willen is een neo-kolonisatie en ook niet een nieuw seksmekka worden zoals Thailand en recent ook Cambodja. In dat opzicht kunnen ze leren van Laos en Vietnam, die het culturele toerisme sterk gepromoot hebben, maar sekstoerisme zoveel mogelijk weerden. Laos en Vietnam kennen ook een sterke economische groei, buitenlandse ondernemers zijn welkom maar de staat speelt de hoofdrol in de economie. Net als in China spelen staatsfondsen, grote infrastructuurwerken (dikwijls met Chinees geld in het geval van Laos) een belangrijke rol in de ontwikkeling. Westerlingen zijn welkom maar moeten zich aan de wetten en cultuur van het land houden. Westerlingen die proberen politieke onlusten te organiseren of aan te moedigen worden het land uitgezet, en het diplomatiek personeel wordt scherp in de gaten gehouden. Ze maken er geen geheim van een communistisch land te zijn en overal zie je hamers en sikkels. De vele westerse toeristen lijkt dat niet te storen, ze zien er wel de charme van in (een beetje zoals Cuba).

Het begint pathetisch te worden als men tegenwoordig westerse leiders het woord 'democratie' in de mond hoort nemen.

Het is altijd al pathetisch geweest. Overigens namen ze dat woord ook al in de mond in Belgisch Congo, of spraken over de "Belgisch-Congolese gemeenschap" (net alsof zwarten evenveel rechten hadden als blanken).

Democratieën kiezen voor vrijheid niet voor gehoorzaamheid aan westerse dictaten. In het 'zuiden' staat het westen meestal aan de kant van degenen die democratie willen tegen houden (goede recente voorbeelden in Latijns Amerika te vinden). Dat is de trieste realiteit die verborgen wordt gehouden voor het westers publiek. Vandaar het belang van een meer open toegang tot informatie door dat publiek. De ontmaskering van deze immense leugen is in het belang van allen.[/

Ik denk dat veel mensen dat wel beseffen hoor, de meeste mensen laten zich niet zo makkelijk in de luren leggen door de media. Zeker wat de VS betreft (behalve in de VS zelf misschien, waar je amper nog kunt spreken van vrije media) maar West-Europeanen denken dan weer dat hun eigen land beter is (bvb. Frankrijk) terwijl die in feite net hetzelfde doen.

Maar het mechanisme is erg subtiel. Waar het Westen gebruik van maakt is dat meer partijen democratie dikwijls in de weg staat van revolutionaire veranderingen. De lokale elite, geholpen door het Westen, kan er altijd in slagen verkiezingen van revolutionaire leiders te voorkomen of als ze dan toch verkozen worden op allerlei manier tegen te werken. Dat de Latijns-Amerikaanse progressieven dat systeem overwonnen hebben strekt tot hun eer, maar ik denk niet dat alle landen in de wereld daarvoor klaar zijn. Meer bepaald in Afrika en AziË zie ik dat politici met goede bedoelingen dikwijls op allerlei manieren tegengewerkt worden door de elite, waardoor ze niet in hun opzet slagen.

[tomm]

Oorspronkelijk geplaatst door D'ARTOIS

Ik ga voor een belangrijk deel mee met het verhaal dat Tomm schetst ten deze.

De slechte politieke verhoudingen tussen Japan en China zijn zorgelijker. Een oorlog tussen die twee zal zo maar kunnen vlam vatten aangezien de twee landen elkaars natuurlijke vijanden zijn, iets dat de geschiedenis door de eeuwen heen bewezen heeft.

China is tot nog toe een sluimerend machtsblok waar de VS inmiddels een aftekelende reus is.

Beide landen hebben teveel te verliezen om een oorlog te riskeren. Het zal bij rethoriek blijven. Wel zie je dat het belang van Japan ten opzichte van China steeds afneemlt, en dat het Chinese zelfvertrouwen sterk is toegenomen. Dat is een nieuwe realiteit waar de VS en Japan zich goedschiks of kwaadschiks aan zullen moeten aanpassen.

[Zwitser]

Oorspronkelijk geplaatst door tomm

Beide landen hebben teveel te verliezen om een oorlog te riskeren.

China gaat ook steeds meer op de VS lijken.

[Helias]

Oorspronkelijk geplaatst door Zwitser

China gaat ook steeds meer op de VS lijken.

Alleen dat de VS een militaire alliantie heeft met 50 landen. En ondanks het gejank en de paranoia van fundamentalisten aller slag eigenlijk kan het rekenen op vele vrienden in vele landen. China heeft een militaire alliantie met 0 landen en wordt gevreesd en gewantrouwd door al zijn buurlanden. Met Rusland is het nauwelijks anders.

Het Amerikaanse tijdperk is nog niet voorbij. Gelukkig. De VS, ondanks alle gebreken, is de goedaardigste grootmacht die de wereld ooit gekend heeft. Slechte tijden wachten als de hegemonie van de VS ooit wordt gebroken.

[giserke]

Oorspronkelijk geplaatst door Helias

Alleen dat de VS een militaire alliantie heeft met 50 landen. En ondanks het gejank en de paranoia van fundamentalisten aller slag eigenlijk kan het rekenen op vele vrienden in vele landen. China heeft een militaire alliantie met 0 landen en wordt gevreesd en gewantrouwd door al zijn buurlanden. Met Rusland is het nauwelijks anders.

Het Amerikaanse tijdperk is nog niet voorbij. Gelukkig. De VS, ondanks alle gebreken, is de goedaardigste grootmacht die de wereld ooit gekend heeft. Slechte tijden wachten als de hegemonie van de VS ooit wordt gebroken.

China snapt dat je geen oorlog met wapens kan winnen. Ze kopen alles op.
Ze zijn hier baas zonder dat we ze hier zien.
Chinese investeerders moeten maar eens hoesten, en er staan meer dan 40 miljoen Amerikanen op straat zonder werk.

Het is zoals Stalin zei, "Het westen verkoopt touw aan ons, waarmee wij het westen zullen ophangen"
Maar projecteer dit maar op China.

[Helias]

Oorspronkelijk geplaatst door giserke

China snapt dat je geen oorlog met wapens kan winnen. Ze kopen alles op.
Ze zijn hier baas zonder dat we ze hier zien.
Chinese investeerders moeten maar eens hoesten, en er staan meer dan 40 miljoen Amerikanen op straat zonder werk.

Dat betwijfel ik. China gebruikt zijn geld uit export actief in buitenlandse beleggingen, dat klopt. Maar China is dan ook zeer afhankelijk van die export. Het exporteert 4 keer meer naar de VS dan het importeert vanuit de VS. Een handelsoorlog zou veel zwaardere gevolgen hebben voor China dan voor de VS.

China is economisch heel belangrijk maar blijft in essentie een arm land (met een BBP per capita dat niet hoger is dan Angola). Zelfs in optimistische scenario's zal het pas in 2030 het economische welvaartspeil van het westen van 1990 bereiken.

[Johan Bollen]

Oorspronkelijk geplaatst door tomm

Dat zou ik toch nuanceren. De Swastika is een oud Hindoeïstisch en Boeddistisch symbool dat je in veel Indische en Birmese tempels ziet.

Niet als het vergezeld gaat met andere nazi prullaria. Dat zou er aan de hand zijn volgens wat ik las. Het Wiesenthal centrum wil nu holocausttentoonstellingen organiseren in Myanmar.

[Johan Bollen]

Oorspronkelijk geplaatst door Helias

Slechte tijden wachten als de hegemonie van de VS ooit wordt gebroken.

Dat hangt ervan af wat er in de plaats komt. De hegemonie van de ene grootmacht hoeft niet vervangen te worden door de hegemonie van een andere grootmacht. We kunnen ook gaan voor een meer evenwichtige wereld waar macht meer verdeeld is. Dan is wat ná deze periode van VS dominantie over de wereld komt een zegen eerder dan een vloek voor de mensheid. Deze evolutie is trouwens gaande en de VS en Europese bondgenoten proberen dit tegen te houden. Vandaar de vele oorlogen opgestart door 'het westen'.

Sorry maar de wereld wil geen koloniaal tijdperk meer, door wie dan ook. De mens wil vrijheid.

[tomm]

Oorspronkelijk geplaatst door Helias

Alleen dat de VS een militaire alliantie heeft met 50 landen. En ondanks het gejank en de paranoia van fundamentalisten aller slag eigenlijk kan het rekenen op vele vrienden in vele landen. China heeft een militaire alliantie met 0 landen en wordt gevreesd en gewantrouwd door al zijn buurlanden. Met Rusland is het nauwelijks anders.

Het Amerikaanse tijdperk is nog niet voorbij. Gelukkig. De VS, ondanks alle gebreken, is de goedaardigste grootmacht die de wereld ooit gekend heeft. Slechte tijden wachten als de hegemonie van de VS ooit wordt gebroken.

De VS heeft evenveel vijanden als vrienden. China heeft weinig echte vrienden maar ook weinig echte vijanden. Het is de buitenlandse politiek sinds Mao: ieder kuist voor z'n eigen deur, geen inmenging in binnenlandse aangelegenheden. Daarom heeft China ook geen satellietstaten zoals de Sovjet-Unie en de VS.

Wat China echter wel heeft zijn veel goede kenissen, met Rusland zijn de banden nooit zo goed geweest, ze delen hun aversie tegen Amerikaanse hegemonie. Dat geldt trouwens ook voor landen als Brazilië, Cuba, Iran of Venezuela. China heeft erg goede relaties met de meeste Afrikaanse landen, en ook met de meeste islamitische. Met de meeste buurlanden zijn de banden goed, sommige zoals Cambodja kun je eigenlijk al halve satellietstaten noemen. Met Vietnam is de relatie altijd wat stroef geweest, maar het zijn beide communistische landen en ze zien het nut in van samenwerking. Japan, de Filipijnen en Zuid-Korea zijn satellietlanden van de VS. Met Indië waren er in het verleden grote problemen, maar tegenwoordig zie je dat beide landen steeds meer samenwerken. IndiË zomaar als een westerse bondgenoot beschouwen klopt niet, in het verleden was IndiË een trouwe bondgenoot van de Sovjet-Unie, nu nog steeds Russisch gezind.

eigenlijk zie je dat de VS nog wel het grootste leger hebben, maar hun oorlogen verlopen niet goed en over het grootste deel van de wereld hebben ze de controle verloren. Ook in de VN en andere internationale organisaties verliezen ze aan invloed, dat zag je goed tijdens de stemming over het lidmaatschap van palestina, toen de VS, Israel en Palao en nog een paar gelijkaardige staatjes tegenstemden. Sinds Irak heeft het Amerikaanse prestige trouwens een zware knauw gekregen.

China houdt niet van oorlogen, en al zeker niet van oorlogen ver van huis. China voert handel, helpt landen op technisch vlak, maar bemoeit zich niet met de lokale politiek. Daarom denk ik dat China een veel betere grootmacht is dan de VS, die overal hun neus in steken, denken dat ze de hele wereld lessen in moraliteit te geven hebben, en die vooral ook een erg gewelddadige, schietgrage wereldmacht zijn.

[tomm]

Oorspronkelijk geplaatst door Johan Bollen

Dat hangt ervan af wat er in de plaats komt. De hegemonie van de ene grootmacht hoeft niet vervangen te worden door de hegemonie van een andere grootmacht. We kunnen ook gaan voor een meer evenwichtige wereld waar macht meer verdeeld is. Dan is wat ná deze periode van VS dominantie over de wereld komt een zegen eerder dan een vloek voor de mensheid. Deze evolutie is trouwens gaande en de VS en Europese bondgenoten proberen dit tegen te houden. Vandaar de vele oorlogen opgestart door 'het westen'.

Sorry maar de wereld wil geen koloniaal tijdperk meer, door wie dan ook. De mens wil vrijheid.

Ik denk dat je dat vooral goed merkt in Latijns-Amerika. De Monroe doctrine heeft z'n beste tijd gehad denk ik.

[Johan Bollen]

Oorspronkelijk geplaatst door tomm

Ik denk dat je dat vooral goed merkt in Latijns-Amerika. De Monroe doctrine heeft z'n beste tijd gehad denk ik.

Er zijn nog veel onderhuidse pogingen van de VS de situatie te keren in Latijns Amerika. Ik sluit verdere staatsgrepen en stimuleren van regionale conflicten niet uit. Vooral de westerse controle over het overgrote deel van de media in Latijns Amerika baart me zorgen (en daarbij horend de stimulatie van geweld en storingen van zenders die geen pro-VS boodschap uitdragen), alsook hun poging om via evangelische sekten meer controle te verwerven over de politiek van het continent. Voorzichtigheid is geboden.