Godsdienst is ritueel - Pagina 5

microwezen · 26 juli 2014, 08:03

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Peche

Hou je van die geschiedenis microwezen? U bent Christen?

Nee en nee. Alleen van mooie (oer-oude)gebouwen en (oude)architectuur.
Schitterend te zien hoe men toen, zonder hydrauliek (kranen) en en andere 'powertools' (alles wat je nu op een bouwplaats vindt met een steker er aan of op luchtdruk) dat toch allemaal voor elkaar kreeg.
Nu zet je met een kraan een blok marmer op een electrische zaagmachine en komen er na een uurtje zagen 'vanzelf' een aantal platen uit de machine..
Toen waren er vele mensen nodig om dat soort dingen met mankracht (al dan niet met behulp van lastdieren/trekdieren) voor elkaar te krijgen.
Dat is voor mij intrigerend. (en dan is het weer jammer dat sommige van die gebouwen voor imaginaire godjes gebouwd zijn, dat dan weer wel)

Piero · 29 juli 2014, 23:34

Doodnormale dingen werden godsdienstige rituelen.
Bijvoorbeeld besnijdenis en slachten.

Piero · 3 augustus 2014, 09:45

Graag vraag ik hier uw zeer gewaardeerde aandacht voor het voornaamste doel van religieus ritueel, namelijk het aspect van verbroedering. Het idee is immers dat de gezamenlijke verrichting van een rituele handeling bij de betrokkenen een gevoel van verbroedering of saamhorigheid en eenheid opwekt? Zulke emoties bestaan weer uit andere emoties, namelijk emoties van vrede, geluk en tevredenheid, echter vooral gerelateerd aan de eigen groep. In het gunstigste geval zal het ritueel dienen om de ongelovigen een voorbeeld te stellen en hen zo aan te sporen zich bij de godsdienst aan te sluiten. Maar de verhouding tot ongelovigen blijft ongewijzigd, dit afgezien van een tijdelijke opleving van gevoelens van erbarmen of juist grotere vijandigheid.

Het ritueel handelen verbroedert dus gelovigen van alle rangen en standen. Arme en rijke gelovigen aanvaarden hun plaats in de samenleving omdat deze volgens de aangehangen ideologie door god is beschikt. Maar wat betekent broederschap dan wel als de een rijk is en de ander arm, als de een bedelaar is en de ander een aalmoes geeft? Zo behandelen broeders elkaar toch niet?

Alles wijst er op dat het geluksgevoel in de gelovigen ontstaat door de synchrone handeling en niet door de ideologie welke wordt beleden. Dit genieten van de synchrone handeling is een bekend fenomeen bij mens en dier en het ontstaat daarom ook bij seculiere rituelen. Voortduren van dat geluksgevoel na afloop van de handeling is mogelijk door de herinnering aan de handeling. Daarom krijgen de bezoekers van een religieus samenzijn vaak een voorwerp uitgereikt dat ze bij zich moeten dragen als aandenken aan de dienst. Ook is er de gewoonte om elkaar de hand te reiken aan het einde van de dienst. Hiermee wordt het gevoel van het moment en geloof in de ideologie van de groep bezegeld met een onuitgesproken belofte. Het voortdurende geluksgevoel is magisch, het is een begoocheling. De een is er uiteraard meer gevoelig voor dan de ander. Dat gevoel is echter vals, want het past niet bij de feiten. Armoede en rijkdom, voorspoed en ellende bestaan naast elkaar binnen de religieuze groep. De godheid is kennelijk ongeïnteresseerd of anders partijdig.

Zie ook http://www.trouw.nl/tr/nl/5091/Relig...kerfeest.dhtml

29 juli 2014, 23:34	#82
Piero Perm. Vertegenwoordiger VN Geregistreerd: 20 februari 2010 Locatie: Nederland Berichten: 15.530	Ritueel ... Doodnormale dingen werden godsdienstige rituelen. Bijvoorbeeld besnijdenis en slachten.

3 augustus 2014, 09:45	#83
Piero Perm. Vertegenwoordiger VN Geregistreerd: 20 februari 2010 Locatie: Nederland Berichten: 15.530	Vals ritueel Graag vraag ik hier uw zeer gewaardeerde aandacht voor het voornaamste doel van religieus ritueel, namelijk het aspect van verbroedering. Het idee is immers dat de gezamenlijke verrichting van een rituele handeling bij de betrokkenen een gevoel van verbroedering of saamhorigheid en eenheid opwekt? Zulke emoties bestaan weer uit andere emoties, namelijk emoties van vrede, geluk en tevredenheid, echter vooral gerelateerd aan de eigen groep. In het gunstigste geval zal het ritueel dienen om de ongelovigen een voorbeeld te stellen en hen zo aan te sporen zich bij de godsdienst aan te sluiten. Maar de verhouding tot ongelovigen blijft ongewijzigd, dit afgezien van een tijdelijke opleving van gevoelens van erbarmen of juist grotere vijandigheid. Het ritueel handelen verbroedert dus gelovigen van alle rangen en standen. Arme en rijke gelovigen aanvaarden hun plaats in de samenleving omdat deze volgens de aangehangen ideologie door god is beschikt. Maar wat betekent broederschap dan wel als de een rijk is en de ander arm, als de een bedelaar is en de ander een aalmoes geeft? Zo behandelen broeders elkaar toch niet? Alles wijst er op dat het geluksgevoel in de gelovigen ontstaat door de synchrone handeling en niet door de ideologie welke wordt beleden. Dit genieten van de synchrone handeling is een bekend fenomeen bij mens en dier en het ontstaat daarom ook bij seculiere rituelen. Voortduren van dat geluksgevoel na afloop van de handeling is mogelijk door de herinnering aan de handeling. Daarom krijgen de bezoekers van een religieus samenzijn vaak een voorwerp uitgereikt dat ze bij zich moeten dragen als aandenken aan de dienst. Ook is er de gewoonte om elkaar de hand te reiken aan het einde van de dienst. Hiermee wordt het gevoel van het moment en geloof in de ideologie van de groep bezegeld met een onuitgesproken belofte. Het voortdurende geluksgevoel is magisch, het is een begoocheling. De een is er uiteraard meer gevoelig voor dan de ander. Dat gevoel is echter vals, want het past niet bij de feiten. Armoede en rijkdom, voorspoed en ellende bestaan naast elkaar binnen de religieuze groep. De godheid is kennelijk ongeïnteresseerd of anders partijdig. Zie ook http://www.trouw.nl/tr/nl/5091/Relig...kerfeest.dhtml