Cultuur is verwerpbaar (bij statenvorming)

[Zapatista]

Of niet?

[Jozef Ostyn]

Wat wil u daarmee zeggen?

[Piero]

Oorspronkelijk geplaatst door Jozef Ostyn

Wat wil u daarmee zeggen?

2. - Het onderwerp lijkt mij interessant.

Ik veronderstel dat Jozef meent dat de staat Israël op verkeerde gronden is gevestigd en dat Joegoslavië niet had moeten uiteenvallen langs lijnen van volken en culturen. Vanuit die visie zijn landen met een multiculturele bevolking, zoals Irak, Afghanistan, Libanon, Turkije, China enzovoort en de demografische ontwikkelingen met import culturen in de USA en Europa, voorbeeldig.

Als dat zo is, waarom hebben de Westerse staten zich dan eigenlijk ingespannen voor de inrichting van bepaalde staten met een monocultuur?

Landelijk Parket - t.a.v. M. van Erve, Officier van Justitie, Rotterdam

Is een wereldorde van nationale staten eenmaal tot stand gekomen, dan komt een planeet moeilijk daarvan af. Niet al te lang geleden, leefde de meerderheid van de wereldbevolking in niet-nationale staten, vooral in de multi-etnische rijken. Er zijn nog mensen in leven, die het keizerrijk Oostenrijk-Hongarije hebben gekend, maar het lijkt inmiddels even ver weg als Babylon en Sumer. De nationale staten hebben de planeet in hun greep, en dat betekent - gezien hun aard - dat het conservatisme de planeet in zijn greep heeft.

De wereldorde van nationale staten belemmert alle innovatie in de staatsvorming, deels omdat alle bewoonbare gebieden al ingepikt zijn door een nationale staat, maar ook omdat de nationale staten andere staatsvormen collectief bestrijden, als zijnde niet-legitiem. Een bizarre voorbeeld daarvan is de bemoeienis van de VN - de collectieve vertegenwoordiger van de nationale staten - met Somalië. Het land is uiteengevallen in regionale mini-staten, maar omdat het zo goed leek op een Europese nationale staat (één taal, één volk, geen grensoverschrijdenende minderheden), moet Somalië gelijmd worden - of de Somaliërs dat willen of niet. Omgekeerd vormt het streven naar een niet-nationale staatsvorm, een Kalifaat, een reële bedreiging voor sommige Islamitische nationale staten, en het wordt daar fel bestreden. Ook in de westerse democratieën mag je niet zomaar een Kalifaat nastreven: het kan je in Guantanamo Bay doen belanden.
http://web.inter.nl.net/users/Paul.T...xtegratie.html

[Inno]

Is dit een pleidooi voor een multicultuur en wat begrijp je daaronder?

Is het niet zo dat West Europese landen een monocultuur willen omdat ze op zoek zijn naar hun verloren identiteit. Ze komen immers in contact met mensen waar identiteit en geloof geen oppervlakkige en vage begrippen zijn. De Europese mens wordt hiermee geconfronteerd.

[Piero]

Oorspronkelijk geplaatst door Inno

Is dit een pleidooi voor een multicultuur en wat begrijp je daaronder?

Is het niet zo dat West Europese landen een monocultuur willen omdat ze op zoek zijn naar hun verloren identiteit. Ze komen immers in contact met mensen waar identiteit en geloof geen oppervlakkige en vage begrippen zijn. De Europese mens wordt hiermee geconfronteerd.

Daar zit iets in. Toch zijn in het Westen cultuur en geloof zo belangrijk dat dit de politieke positie van mensen bepaalt als links, recht of centrum / christelijk. Ik reken dit onderscheid dus als cultureel bepaald. In België manifesteert zich mede door de tweetaligheid van twee volken (?) een extra kloof die de drie voornoemde richtingen splijt in zes. In Zwitserland spreekt men drie talen.

Het Westen kent daarom volgens mij toch een enige culturele variatie en tolerantie en ik zou de Europese landen daarom niet van oorsprong een monocultuur toeschrijven. Maar de islam wijkt daar zo sterk van af dat het lijkt alsof de oorspronkelijke culturele verschillen onbetekend zijn. Integratie van de islam in het Westen lijkt onmogelijk. Bosnië en Servië gingen niet samen.

In de EU worden ook steeds meer culturen verenigd die hun eigen spannigen kennen. Bijvoorbeeld:

Bulgarije. De bevolking bestaat voornamelijk uit Bulgaren (85, 5%). De grootste minderheidsgroep is Turks (9,7%). De situatie van de Turkse minderheid verslechterde in de loop van de jaren tachtig. In 1984 werden de Turken verplicht een Slavische naam aan te nemen. In 1988 werd begonnen met een grootscheepse intimidering als gevolg waarvan honderdduizenden Turkse Bulgaren het land verlieten en hun toevlucht in Turkije zochten. Kleinere minderheidsgroepen zijn voorts Macedoniërs, Russen, Roemenen en zigeuners (de laatsten ca. 3,4% van de bevolking). In de periode 1985-1992 was de bevolkingsgroei gemiddeld 0,8% per jaar. Ca. 70% van de bevolking woont in de steden, waarvan de grootste zijn Sofija (1,2 miljoen inw.), Plovdiv (380.000 inw.) en Varna (315.000 inw.). http://www.worldwidebase.com/science/bulgarije.shtml

Waarom de Turken gedwongen werden om Bulgarije te verlaten is mij niet duidelijk. De Turken op Cyprus vonden in 1974 dat zij het recht hadden zich bij Turkije aan te sluiten.

Cyprus was vanaf 1925 een Britse kolonie, waar een Turkse en een Griekse gemeenschap woonden. Halverwege de 20e eeuw wilden de Britten Cyprus meer autonomie geven. De Grieks-Cyprioten wilden aansluiting bij Griekenland, waar de Turkse minderheid tegen was. Na een aantal jaren van geweld werd Cyprus in 1960 onafhankelijk. De functies van president en vicepresident werden bekleed door respectievelijk een Grieks- en een Turks-Cyprioot. De onafhankelijkheid van Cyprus werd gegarandeerd door Groot-Brittannië, Griekenland en Turkije, die het recht kregen gezamenlijk of individueel op het eiland in te grijpen als de grondwettelijke orde gevaar liep.

De vijandelijkheden tussen de Griekse en Turkse gemeenschap duurden echter voort en kregen tussen 1963 en 1967 het karakter van een burgeroorlog. Dat leidde tot de stationering van een VN-vredesmacht. In 1974 laaiden de gevechten op toen het Griekse kolonelsregime een poging deed Cyprus bij Griekenland in te lijven. Dat was voor Turkije aanleiding over te gaan tot een invasie: zij bezetten het noordelijk deel van het eiland. http://www.europa-nu.nl/id/vhfojdmox...kwestie_cyprus

Wat voor lessen kunnen we hieruit trekken? Ik denk dat elk volk een beperkt recht op zelfbestuur heeft en niet vanzelfsprekend het recht op natievorming.