Hoe meer je consumeert, des te beter ben je

[MIS]

Dit is het geloof dat er tussen de dikte van de portemonnee en je persoonlijke waarde als eigenaar van die portemonnee (tot uiting komend in de grootte van je auto en je woning) totale gelijkwaardigheid zou bestaan. Deze gelijkstelling van menselijke waarde met koopkracht is door het bedrijfsleven bewust aangemoedigd. Nog niet zo lang geleden aarzelden ondernemingen niet ons voor te spiegelen dat ongebreidelde consumptie een realistische mogelijkheid was – en een in het oog lopende consumptie zelfs ideaal. Viktor Lebov, een analist van kort na de Tweede Wereldoorlog die een detailhandelexpert was verwoordde deze consumptiefilosofie in termen die aan een mythische vertelling doen denken. ‘Onze enorme productieve economie’ zei hij ‘vereist dat we consumeren tot onze manier van leven maken, dat we het kopen en gebruiken van goederen verheffen tot een ritueel, en dat we onze spirituele bevrediging en de bevrediging van ons ego zoeken in consumptie. De economie verlangt dat we producten verbranden of verslijten en ze in een steeds hoger tempo afdanken en vervangen’ (geciteerd door Alan Durning in How much is Enough ? Norton 1992). De consumptiemythe was buitengewoon sterk en is dat tot op zekere hoogte nog steeds. Volgens sommige schattingen heeft de moderne wereld sinds 1950 evenveel goederen en diensten ‘geconsumeerd’ als alle vroegere generaties van de mensheid bij elkaar.

Niet alleen zijn er op aarde meer consumenten dan ooit, maar ook is het zo dat iedere consument meer verbruikt dan ooit tevoren. Sinds 1960 is het aantal huishoudens met vaatwasmachine gestegen van 7 naar 50 %, groeide het aantal huishoudens met airconditioning van 15 naar 73 %, en is het aantal bezitters van een automobiel verdubbeld. Het is zo klaar als een klontje dat deze tendens niet duurzaam kan zijn – niet in Amerika en evenmin elders. De gevolgen en neveneffecten van deze overconsumptie waren vijftig jaar geleden nog niet bekend, maar ze zijn in onze tijd niet meer te negeren. Overconsumptie put kostbare hulpbronnen uit, heeft een negatieve invloed op zowel de lichamelijke gezondheid als het geestelijke evenwicht en vergroot de structurele onevenwichtigheid in de wereldeconomie. Desondanks leidt de mythe dat we een betere of zelfs superieure persoon zouden zijn naarmate we meer bezitten en consumeren een hardnekkig bestaan. In het oog lopende consumptie is nog steeds een indicator voor iemands sociale status. Dit wordt vandaag de dag niet meer zo openlijk toegegeven als in het verleden, maar op allerlei manieren rekent de marketingbranche die huizen, auto’s en consumptieproducten aanprijst er nog steeds op – en het ziet ernaar uit dat dit met goede redenen gebeurt.

[Scherven A. Mok]

Wat wil je nu. We hebben een huis nodig om in te wonen, een om in te relaxen. Een stadsautootje om te gaan werken, een grotere voor 's weekends en om vakantie te gaan wanneer we het vliegtuig niet nemen. We hebben een tv nodig in de keuken, een homecinema in de living, nog een paar in de kamers van de kids. In het zwembad is het te druk en ons lijf staat er nie hene dus ook nog een zwembad in de tuin. Godverdomme amper te betalen, onze koopkracht gaat achteruit.

[MIS]

Wat wil je nu. We hebben een huis nodig om in te wonen, een om in te relaxen. Een stadsautootje om te gaan werken, een grotere voor 's weekends en om vakantie te gaan wanneer we het vliegtuig niet nemen. We hebben een tv nodig in de keuken, een homecinema in de living, nog een paar in de kamers van de kids. In het zwembad is het te druk en ons lijf staat er nie hene dus ook nog een zwembad in de tuin. Godverdomme amper te betalen, onze koopkracht gaat achteruit.

Gelukkig dat er mensen zijn die dergelijke syndromen bestuderen, de ontkenning komt er natuurlijk achteraan (als men er al op reageert).

In het moderne leven onderdrukken we het kind meestal, want kinderlijkheid is een belediging voor het soort ego dat we bewonderen. We geven de voorkeur aan de welopgevoede, beheerste, aangepaste en nogal uniforme mens die heeft geleerd dat hij moet passen in de doelstellingen van onze maatschappij, die grotendeels vorm hebben gekregen door ons geloof in het Kapitalisme. We definiëren rijpheid in die termen en steunen een opvoedingssysteem dat die filosofie schraagt. Ons gebrek aan wellevendheid is grotendeels te wijten aan het onderdrukte kind dat ingaat tegen de harde eisen die door de maatschappij aan hem worden gesteld. Mensen zijn boos en gedeprimeerd om het vreugdeloze leven dat ze gedwongen worden te leiden en luchten hun frustratie door verwerpelijke manieren van asociaal gedrag, als waren ze kinderen die niet hebben geleerd wat het is om sociaal te zijn. Onze huidige maatschappelijk ‘donkere nacht’ is deels te wijten aan de onderdrukking van het kind in ons

Alsof er geen boek geschreven werd, bijna waanzinnig om zien, als het maar groeit maar wie of wat dat is nog een beetje onduidelijk voor sommigen. April 2008 in de 21ste eeuw nota bene …

[Scherven A. Mok]

Ik kan mezelf daar wel in terug vinden. Het speelgoed moet dan maar kapot.

[MIS]

Ik kan mezelf daar wel in terug vinden. Het speelgoed moet dan maar kapot.

Zoiets, men verwart blijkbaar strijd (concurrentie) tegen onze vergankelijkheid met onderlinge concurrentie en winsthonger. Dat daar brokken van komen is dan begrijpelijk. Je zou kunnen verwachten dat we in de 21ste eeuw al iets slimmer geworden zijn maar het tegendeel lijkt waar te zijn. Als het maar groeit hé … zijn we dan echt blind ?

[Scherven A. Mok]

Oorspronkelijk geplaatst door MIS

Zoiets, men verwart blijkbaar strijd (concurrentie) tegen onze vergankelijkheid met onderlinge concurrentie en winsthonger. Dat daar brokken van komen is dan begrijpelijk. Je zou kunnen verwachten dat we in de 21ste eeuw al iets slimmer geworden zijn maar het tegendeel lijkt waar te zijn. Als het maar groeit hé … zijn we dan echt blind ?

In de natuur streeft alles naar groei. Stilstand is achteruitgang.

[MIS]

In de natuur streeft alles naar groei. Stilstand is achteruitgang.

In een zelfregenererend systeem is groei relatief. Wat we doorgaans doen is horizontaal groeien en dat heeft een impact op wat we de verticale groei noemen. Anders gezegd groei in kwantiteit wordt verwisseld met kwaliteit en dat heeft nu tot gevolg dat in België inmiddels 20 % van de bevolking depressief is. Maar nog steeds lijkt men die relaties niet te begrijpen en gaan we zelfs nog langer moeten werken. Het is de wereld op z’n kop en dat zal zich letterlijk wreken. Bewustzijnsgroei bestaat ook maar dat kennen we niet, kan je ook geen geld mee verdienen natuurlijk.

[corse]

Reclame en consumentisme: de verleidingen van de moderne westerse wereld.

§ Ongeveer 80% van de totale mondiale milieu-impact wordt veroorzaakt door 25% van de wereldbevolking, de zogenaamde mondiale consumptieklasse.
§ De weg naar het consumeren of het ophalen van consumptiemiddelen is bij veel mensen “de” hoofdvrijetijdsbesteding geworden, de subtiele vrije markt manipulatie.
§ De mens verlaagt zichzelf tot een “homo-consumentist” die in niets anders geïnteresseerd is dan in consumeren, als koopzucht dwang wordt!
§ We hebben onze bezittingen vermenigvuldigt maar hebben onze waarden verminderd, meer bezittingen en koopkracht maar minder rechtvaardigheid.
§ We hebben geleerd hoe het leven ontstaat maar niet hoe te leven met minder onbenulligheden en onbelangrijke materiele zaken, enkel ervaring op lange termijn brengt hier een oplossing.
§ De valse vrijheid van reclamebrainwash dwingt de mens te kopen, de mens moet in de eerste plaats zichzelf kunnen zijn en niet het slachtoffer zijn van manipulatie en propaganda door reclame en industrie.
§ Verveling en gebrek aan creativiteit en alternatieven zijn de grootste oorzaken van een overdreven en te ver doorgedreven consumentisme.
§ De zin van noodzaak gaat verloren aan de drang van hebberigheid, de mens verzuipt in zijn eigen instincten en onbenullige materialen en gaat ten onder.
§ Om het consumentisme te bevorderen worden culturele identiteiten, natuurlijke rijkdommen, ecosystemen en sociale gemeenschappen platgewalst, het is monocultuur.
§ Cultuur, gewoonten, tradities, religies, eigenheid en samenlevingsverband zijn voor economische wereld dictators en “hun” samenlevingsvorm primitief, onbelangrijk en irriterend, (individualisme, privé-sfeer en consumentisme is nu de modernistische slogan).

De consument kan leren zich anders te uiten dan via het overdreven materiële uiterlijk vertoon, ja je kan genezen van koopzucht.
§ Je kan natuurlijk als verstokte consumentist of shopping-girl ook 8 uur per dag in een shopping-center doorbrengen.
§ Fier zijn om met een luxe zakje van een gekende merk of boetiek te kunnen rondlopen.
§ Of willen gezien worden met het gekende merk.
§ Of voor de minder gegoede: om het warm te hebben in de winter, de tweedehands winkel is de oplossing.
§ Er zijn mensen die kieskeurig zijn.
§ Er zijn zieners of er is voyeurisme en er is venstershopping.
§ Of, te weinig geld.
§ Er zijn er die eigelijk een beetje bang zijn dat andere alles gaan opkopen en er niets overblijft voor hen.
§ Of dat er te weinig keuze zal overblijven.
§ Er zijn er die eigelijk niets nodig hebben maar uit verveling kopen.
§ Ze willen trendy zijn hoe dan ook, het moet kunnen.
§ Het is een serieus opgedrongen luxeprobleem, als dit geen consumentisme is, de koopzucht?
§ Hebben we wel “bredere wegen” en een “lange wapper brug” nodig? dit om de overconsumptie makkelijker te laten vloeien, dit is natuurlijk consumptieterreur op de samenleving, dat is duidelijk.

Consumentisme blijft natuurlijk een tijdverdrijf van lage kwaliteit dat ook veel ontevredenheid opwekt, het niet meer tevreden kunnen zijn, al deze opgedrongen door de industrie, reclame en zijn handlangers, er zijn ook andere dingen die het leven aangenaam maken.
De te ver doorgedreven reclame en het consumentisme verleidt de mens tot overbodigheden en slechte kwaliteitsproducten.

Het bewust consu-minderen is een éérste stap in de goede richting, een ontwenningstherapie voor de koopzuchtige met als resultaat dat het leven nu echt kan geleefd worden.
Het maakt het individu minder afhankelijk van de overdreven, overbodige en minder noodzakelijke materiele dingen, het individu is daardoor vrijer en kan meer tijd besteden aan de essentie van het leven zelf.
Reclame en consumeren moet een middel zijn en geen doel op zich.

Reclame is nodig om de consument van informatie te voorzien betreffende het product.
Zolang reclame dient om de totale samenleving dus de consument te dienen is er geen probleem.
Reclame kan enkel binnen de maatschappelijke normen van de samenleving.
De huidige reclame is een vorm van geestelijke vervuiling en brainwash, reclame is steeds meer manipulerende propaganda, het is monocultuur.

Reclame heeft als doel “te informeren” maar niet “te beïnvloeden”, hier loopt het mis, de vrije keuze wordt te sterk beïnvloedt.
De reclamemakers veranderen de samenleving in een gekkenhuis met als betaling uw verstand.
Natuurlijk is normalerwijze de volwassen en intelligente mens zijn huid dik genoeg om deze vormen van manipulatie te doorstaan. (Niet allen)
Vooral jonge mensen (de nieuwe generatie) durven “door deze manipulatie” stommiteiten doen met verstrekkende familiale en sociale gevolgen.

Ons handelen wordt gedicteerd door onze behoeften of noden, zo zou het moeten zijn, de realiteit is echter anders:
1. Onze behoeften of noden worden momenteel gecreëerd door de reclame, wat vals is.
2. Daardoor ontstaat een onzinnige en overbodige overconsumptie.
3. De zin van noodzaak wordt verdrongen door de onzin van overtolligheden.
4. Ook het téveel aan keuzemogelijkheden dwingt de mens op een zeer subtiele manier tot overconsumptie.
5. Deze onzinnigheid is het gevolg van reclamemanipulatie, dit door handelingen uit te lokken en door provocatie.

Handelingen uitlokken door manipulatie, de tevredenheid trachten te doorbreken, de doelbewuste vrije wil omgaan.
§ Twee inkomens maar meer scheidingen, mooiere en duurdere huizen, maar meer gebroken gezinnen.
§ Een te dure lening onderschrijven, daardoor een huis of andere kopen dat te ver boven de eigen reële levenstandaard uitstijgt, familiale en sociale gevolgen?
§ Een dure en gevaarlijke vermageringskuur beginnen, onzinnige plastische chirurgie aanvangen, een overdreven schoonheidsideaal nastreven.
§ De dure auto van het jaar kopen.
§ Kredietkaarten die men niet kan beheren enz. enz.

Voorbeelden van manipulatie: bekende acteur X gebruikt ons product, ons product bevat ingewikkelde heilzame componenten, professor Y heeft het uitgevonden, de huisvrouw die als expertgebruiker een product aanprijst, de sociologische groep -jongeren- senioren-vrouwen die als drukkingsgroep wordt opgevoerd.
Het inspelen op emoties zoals zelfingenomenheid, afgunst, liefde, "je bent het waard" enz.
Het listig gebruik van kleuren en cameratechnieken.
Kortom veel reclame, vooral via het sterk (ook onbewust) indringende televisiemedium, is tegenwoordig puur manipulatie, reclame is de nieuwe bijbel en consumentisme is het nieuw testament.
De overheid zou dit veel strenger moeten reglementeren, maar ja, wie is de multinationale overheid?

De uitpuilende brievenbussen met de overdreven hoeveelheden reclame die meestal direct bij het oud papier belanden en dit zonder gelezen te worden, deze immense verspilling aan papier , bomen, inkt, energie om deze bomen uit te doen, te bewerken en te vervoeren, energie om te drukken, energie om deze drukwerken ter plaatse te brengen, energie om oud papier op te halen, te verwerken, nieuw te produceren enz, de waanzin van het hedendaagse consumentisme, dit moet een halt toegeroepen worden, de natuur is het grootste slachtoffer, de natuur is de vuilbak van deze waanzinnige overconsumptie.

Als je uit magazines en tijdschriften de volle bladen reclame uitscheurde dan is er niet veel over aan informatie, daar waar je ze uiteindelijk toch voor koopt, de keuzevrijheid wordt hierdoor beperkt, en: je betaalde deze reclame mee, niet democratisch.

De mode-reclame die in de eerste plaats aanzet tot magerzucht, die iedere man of vrouw praktisch verplicht om in een bepaald keurslijf gaan te leven, de maten van alle soorten van confectie kledij vallen binnen bepaalde opgedrongen mode-normen, dit alles gepresenteerd door de catwalk skeletten, de persoonlijke keuzevrijheid wordt hierdoor zeer beperkt, als dit geen uniforme samenleving is.
De bekendste modeontwerpers bepalen de mode van het volgende jaar, de massa volgt, de collectieve confectie hysterie, waanzin en manipulatie, in de naam van een merk of naam kan alles zonder beperkingen.

Het consumentisme van de smaak: 70% van al onze voeding is gemanipuleerd door smaakstoffen, de zogenoemde synthetische smaakaroma’s.
Deze vervangen of intensifiëren grotendeels de natuurlijke smaakstoffen in ons voedsel.
Kinderen en Jeugd herkennen de natuurlijke smaakstoffen van ons voedsel niet meer en vinden ze zelfs irritant.
De keuzevrijheid wordt op deze manier zo gemanipuleerd dat de nieuwe generatie de werkelijke waarde van goed voedsel niet meer kent of herkend.
De lange termijn gevolgen voor de volksgezondheid van deze industriële voedselmanipulatie worden momenteel Europees onderzocht.
http://gezondheidsnet.rnews.be/voedi...raag-junk-food

Productie en consumentisme van de voedselketen:
Winstaccumulatie die verbonden is met het produceren van voedsel voor de mens moet aan een strenge controle onderhevig zijn, insecticide, pesticiden, hormonen enz, deze zijn systemen om de winstaccumulatie snel te vergroten maar schaden de gezondheid van de samenleving, vooral de visueel schone en grote voedselproducten worden meestal gemanipuleerd door schadelijke stoffen.

De farmaceutische reclame: bejaarden zijn junkies, uit recente studies blijkt dat ouderen massaal aan de valium en seresta zijn, ze stelen geen autoradio's en zwerven niet langs de straat, toch vormen ze de grootste groep verslaafden in ons land, meer mensen in ons land zijn verslaafd aan medicijnen dan aan alcohol of drugs, waar ligt de grens?...

De huidige reclame maakt ons duidelijk dat we nog veel meer, beter en nieuw zouden kunnen hebben.
De televisie reclame confronteert ons steeds meer met een levensstijl die we nooit zullen kunnen bereiken.
Krantenwinkels puilen uit van de magazines over: rijk, glamoureus en succesvol zijn.

Psychologen: hoe groter de kloof tussen wat we hebben en wat we niet kunnen krijgen, hoe moeilijker we het (volgens psychologen) zullen hebben om gelukkig te blijven, juist in de beperking van overtolligheden toont zich eerst het ware geluk, ook schoonheid ontstaat meestal door de zuivering van overtolligheden.

Dat enkel consumentenorganisaties verandering kunnen brengen in deze onwaardige reclame en consumptie praktijken is natuurlijk volksverlakkerij, een degelijke wetgeving moet de samenleving beschermen tegen dergelijke wanpraktijken.
De consument moet kunnen beschikken over de namen van bedrijven die de samenleving en het milieu schaden, om zo zijn koopgedrag positief te kunnen veranderen.

De belangrijkheidfactor van “niet materiele zaken” is niet te onderschatten, vb:
Levensvreugde, vrolijkheid, vriendelijkheid, spontaniteit, tevredenheid, vertrouwen, gezondheid, lachen, genieten, respect, gezelligheid, gastvrijheid, fantasie en verbeelding, een vleugje humor, liefde en geliefd worden, deze niet direct materiele dingen maken het leven aangenaam en levenswaardig.
De werkelijke waarde van een mens kan worden gevonden in de mate waarin hij bevrijding van zijn eigenbelang heeft bereikt. (A.E)

Besluit:
Samenlevingen die niet op een “beheerste en duurzame wijze” kunnen omspringen met consumptie en energieverbruik sterven uit, de geschiedenis leerde ons dat.
Onze huidige politieke en economische leiders moeten leren beseffen dat het niet enkel volstaat welvaart te creëren, je moet deze welvaart nog leren beheersen en behouden ook!
Kunnen we individualiteit en eigenbelang, (daar waar het moet) ondergeschikt maken aan het collectieve belang van “overleven” van elk individu!
Ook het bewust leren kopen bij Belgische k.m.o bedrijven en niet van multinationale bedrijven die verhuizen naar lageloonlanden en enkel sociale kerkhoven achterlaten, globalisering is niets anders dan georganiseerde slavenhandel, deze bewustwording is de eerste stap naar zelfbehoud, dit zowel persoonlijk, collectief als economisch.