Een Nederlandse parabel

[Felix (be)]

De avonturen van Jan Peter

Jan Peter Balkenende komt bij de hemelpoort. Petrus schrikt zich bijna te pletter, want hij heeft geen idee, wat hij met hem aan moet. Jan Peter geeft aan, dat zijn plaats toch echt in de hemel is, maar volgens Gods Wet moet hij, alvorens hij mag kiezen, een dag in de hel en een dag in de hemel doorbrengen.
Petrus leidt hem naar de lift en zet hem eerst bij de hellepoort af. De poort gaat open en Jan Peter loopt een hagelwit zandstrand op met een diepblauwe zee, waar hij ook nog kan diepzeeduiken!
Daar ontmoet hij ook nog bijzonder gelukkige oude vrienden. Ze schudden elkaar de hand en praten volop over de goede oude tijd waarin ze beroemd en rijk werden. Vervolgens duiken ze samen verder. Na afloop genieten ze van een diner met kreeft, kaviaar en champagne.
De duivel is ook aanwezig en blijkt een bijzondere en aangename man te zijn die grapjes maakt en anekdotes vertelt. Al met al is het zo’n heerlijke bijeenkomst dat de dag om is voor hij het in de gaten heeft. Zijn vrienden zwaaien hem uit als hij de lift instapt om terug te keren.
Als de lift weer open gaat komt hij in de hemel terecht. In de volgende 24 uur zweeft Jan Peter tevreden van de ene wolk naar de andere. Er worden psalmen gezongen en op de harp gespeeld en Jan Peter zingt graag een deuntje mee. Hij heeft het aardig naar zijn zin.
Als hij weer voor Petrus staat, vraagt die hem of hij een keuze heeft kunnen maken. Jan Peter denkt even rustig na en zegt: “Ik zou het nooit gedacht hebben hoor, en ik moet zeggen dat de hemel heerlijk was. Maar ik denk dat mijn plaats toch in de hel is, bij mijn oude vrienden.” Petrus begeleidt hem in de lift naar beneden en de deur gaat open.
Daar zijn zijn vrienden weer aan het duiken, maar nu is de zee vervuild, Er is geen vis te bekennen, ook geen koraal. Het zeewater stinkt een uur in de wind, want er is bijna geen zuurstof meer. Zijn vrienden kunnen niet meer bovenkomen, want ze zitten vast in de vangnetten.
De duivel komt naar Jan Peter toe en slaat een arm om hem heen. “Ik snap er niets meer van”, stamelt Jan Peter. “Gisteren was het hier prachtig en aten we kreeft en kaviaar. We dansten en hadden een heerlijke dag! Wat is er gebeurd?”
De duivel kijkt hem aan, glimlacht en zegt:
“Gisteren was het nog verkiezingstijd. Vandaag heb je gekozen.”

[Unie der Provinciën]

Weet je zeker dat het niet over Yves Leterme gaat?

[Abraxas]

Oorspronkelijk geplaatst door Unie der Provinciën

Weet je zeker dat het niet over Yves Leterme gaat?

Parabels zijn als schoenen: wie hem past, trekke hem aan.