Waarom elke democraat een anticommunist is.

[Sinistra]

Volgend artikel las ik op de Libertijnse website uit Nederland "Vrijbrief" In een korte 6-tal puntjes wordt uitgelegd waarom een democraat nooit een communist kan zijn en vice versa. Kort en bondige tekst waar ik volledig achtersta.

1. Marx schreef, dat het geweld de vroedvrouw is van de oude maatschappij in verwachting van de nieuwe. Engels voegde eraan toe, dat geweld het instrument is tot sociale veranderingen. Lenin zei, dat elke grote revolutie, en zeker de 'socialistische', ondenkbaar is zonder interne oorlog, d.w.z. burgeroorlog. En deze is vernietigender en stort meer miljoenen mensen in de totale chaos, dan een externe oorlog. Ook Mao verheerlijkt de oorlog. De communisten hebben steeds uitgevoerd was ze prediken. De Tweede Wereldoorlog begon met een, akkoord tussen de Nazi's en de communisten om Polen te bezetten en te verdelen. In de hele wereld spannen communisten zich in om 'revolutionaire' oorlogen te ontketenen. Dat maakt ons tot anticommunisten, omdat wij voor de geweldloosheid zijn.


2. De communistische oorlog wil het vestigen van de 'dictatuur van het proletariaat'. Lenin omschreef het als de op kracht gebaseerde en wettelijke onbeperkte heerschappij van het proletariaat over de bourgeoisie. De praktijk is, dat het volk er echter niet aan te pas komt. Het individu bezit geen burgerrechten meer in deze meest tirannieke van alle regeringsvormen. Hier zien wij wat onvrijheid betekent, hoe geweld en terreur heersen, hoe de menselijkheid en de menselijke waardigheid met voeten worden getreden. Dit verschrikkelijke regime vernietigt in de mens het edelste, mooiste en grootste: het persoonlijk geweten en de vrijheid om de eigen wijze van denken en leven te bepalen. Dat maakt ons tot anticommunisten, omdat wij voor de vrijheid zijn.


3. De communistische dictatuur heerst met een absoluut monopolie over elk aspect van het maatschappelijk leven. De partij denkt voor de mens, formuleert alle wetten en dwingt de uitvoering af, controleert leger en politie, ontwerpt het economisch plan en beheerst de werkgelegenheid, organiseert het onderwijs, de vakbonden, de pers, de artistieke-, sportieve- en religieuze activiteiten. De partij heeft absolute macht over leven en dood van de burger, die geen fundamentele rechten meer bezit. Hij is een slaaf, eigendom van de partij, willoos creatuur in dienst van haar machtsstreven. Hij is beperkt in wat hij leest, hoort en zegt. Wij kennen de methodes van de marteling en de hersenspoeling, de beklemming van de angst, het regime in de dwangarbeiderskampen en de 'bijzondere' hospitalen. De DDR-autoriteiten moesten de muur oprichten om de vlucht van de hele bevolking te verhinderen. Zij zitten nu met een jeugd, die voor 90% het land zou willen verlaten. Een vloed van vluchtelingen stroomt uit elk communistisch land, waar ook maar enige mogelijkheid daartoe bestaat. Wij zien hoe tussen prikkeldraad en mijnenvelden mensen, die vrij willen zijn de dood vinden. Dat maakt ons tot anticommunisten, omdat wij de menselijke waardigheid eerbiedigen.


4. Het communisme doet het voorkomen alsof strijden voor de rechten van de mens oubollig gemoraliseer zou zijn van conservatieve reactionairen. Het stelt, dat de rechten van de mens alleen bepaald worden door het belang van de 'gemeenschap' (lees: de staat). Het persoonlijk aspect, de individuele rechten, zijn hersenspinsels van de koude-oorlogspropaganda. Maar alleen sociale rechten garanderen zonder rekening te houden met de individuele rechten is collectivistische waanzin en dictatuur.
Dat maakt ons tot anticommunisten, omdat wij de rechten van het individu erkennen.


5. Het communisme voert een oorlog zonder genade tegen de waarheid, vrede, goedheid, rechtvaardigheid en ware vooruitgang. Het vernietigt de absolute maatstaven van goed en kwaad. De mensheid verliest elk kompas en belandt in een omgeving waarin de sterkste recht door macht kan afdwingen. Het verlaagt het menselijk leven tot een korte toevalligheid zonder betekenis of doel. Dat maakt ons tot anticommunisten, omdat wij ons zelf willen zijn.


6. Wij horen de leugens van het communisme en de misleidende spitsvondigheden van zijn propaganda. Wij zien de invloed ervan op jonge mensen, waardoor het veld wint in de vrije wereld. Wij denken aan onze universiteiten, waar jonge misleide geesten met helmen, knuppels, ijzeren staven, kettingen en bommen, haat en terreur verspreiden. Wij denken aan jongeren wier verblindheid even gevaarlijk is als de misdadigheid van hun knuppelende kameraden. Wij denken aan hen, die als gezagsdragers geen alternatief kunnen bieden en de verkrachting van de rechtstaat laten escaleren, uit angst voor dezelfde onzalige profeten, die eens het totalitarisme tot staatsleer hebben verheven. Wij horen zeggen, dat er een goed, een 'menselijk' communisme bestaat, dat sociaal en rechtvaardig is, de enige mogelijkheid om het onrecht uit onze wereld te doen verdwijnen. Wij zien steeds, dat het communisme-aan-de-macht onmenselijk is, nooit staking en discussie tegen zich toestaat, nooit de mensen vrij over hun toekomst laat beslissen.
Het is duidelijk, dat het communisme niet zonder angst, zonder dwang, zonder terreur kan slagen. En dat maakt ons tot anticommunisten.

[Agleft]

Het is duidelijk, dat het communisme niet zonder angst, zonder dwang, zonder terreur kan slagen. En dat maakt ons tot anticommunisten.

Sorry, maar deze uitspraak heeft zijn redenen. De mens is - en dat is een individuele vaststelling, geen door u gehaat collectivistisch vooroordeel - egoïstisch van aard. Daarom moet er ergens een corrigerende actie zijn. Als die enkel en alleen uit personalistische liberale concurrentie mag gedirigeerd worden dan zal er o.i. meer machtsmisbruik zijn. De oplossing gaat naar ons gevoel naar een basisdemocratisch concept waarin uitgedeld wordt "naar behoefte" en niet naar "bezit". Dat is uiteraard niet direct een staatskapitalistisch model, maar o.i. ook niet een individuamistisch-kapitalistisch liberaal model.

[Percalion]

Oorspronkelijk geplaatst door Agleft

Het is duidelijk, dat het communisme niet zonder angst, zonder dwang, zonder terreur kan slagen. En dat maakt ons tot anticommunisten.

Sorry, maar deze uitspraak heeft zijn redenen. De mens is - en dat is een individuele vaststelling, geen door u gehaat collectivistisch vooroordeel - egoïstisch van aard. Daarom moet er ergens een corrigerende actie zijn. Als die enkel en alleen uit personalistische liberale concurrentie mag gedirigeerd worden dan zal er o.i. meer machtsmisbruik zijn. De oplossing gaat naar ons gevoel naar een basisdemocratisch concept waarin uitgedeld wordt "naar behoefte" en niet naar "bezit". Dat is uiteraard niet direct een staatskapitalistisch model, maar o.i. ook niet een individuamistisch-kapitalistisch liberaal model.

Dat is ergens wel grappig, want de favoriete kritiek van heel wat linksen op de neoklassieke economische theorie is net dat mensen niét egoïstisch zijn. Hoe zit het nu?

Maar dus, Adam Smith zei ook dat mensen egoïstisch waren, daaruit volgt dus blijkbaar niet "vanzelfsprekend" dat er een corrigerende actie moet zijn.

Het is in onze samenleving bijvoorbeeld zo, dat iemand die een zwakkere helpt, een betere reputatie krijgt dan iemand die koel en hardvochtig is. Vanuit een egoïstisch standpunt kan het dus perfect rationeel zijn om zwakkeren te helpen, om hierdoor een betere reputatie te krijgen.

In je antwoord schemert ook nog iets door van het adagium "Ieder werkt naar zijn kunnen, ieder ontvangt naar zijn behoefte"... Een fijne leuze, maar ook niet meer dan dat: een leuze zonder waarde voor de praktische organisatie van de samenleving.
Want hoe gaan we vaststellen wat iemands kunnen is, en wat zijn behoefte? Bovendien: waarom zou iemand moéten werken naar zijn kunnen, waarom zou een zeer getalenteerd iemand geen recht op luiheid hebben maar zich moeten inspannen voor de samenleving? Aangezien hij toch enkel maar ontvangt "naar behoefte" (maar wat �*s die behoefte?) is er weinig reden waarom hij zich zou moeten inspannen.

Nog los van de vaststellingen die door de Oostenrijkse school gedaan werden m.b.t. de onmogelijkheid van rationele planning: in afwezigheid van een prijssysteem voor kapitaalsgoederen is het niet mogelijk uit te maken welke investering noodzakelijker is, welke productieprocessen efficiënt zijn en welke niet, welke behoeftebevrediging beter uitgesteld kan worden enzoverder.

[Agleft]

Dat is ergens wel grappig, want de favoriete kritiek van heel wat linksen op de neoklassieke economische theorie is net dat mensen niét egoïstisch zijn. Hoe zit het nu?

Hoe het zit? Als mensen niet egoïstisch zouden zijn dan zou er geen beroep moeten worden gedaan op ordening. Ik vind het een clichématig benaderen van 'links'. In de polemiek is het bijzonder frustrerend de theorie van de tegenpool te ijken in plaats van op de knelpunten te reageren. Ik weiger vereenzelvigd te worden met een cliché van 'het communisme'. In wil wel het adagium ('naief' zul je het noemen) verdelen 'naar behoefte' en niet 'naar winst of munt/verdienste' verdedigen. Hoe dat kan verdiesconteerd worden is een proces in de basisdemocratische besluitvorming en niet te regelen door een 'sovjet' van 'impermeabele beleidsorganen'.

[Agleft]

in afwezigheid van een prijssysteem voor kapitaalsgoederen is het niet mogelijk uit te maken welke investering noodzakelijker is, welke productieprocessen efficiënt zijn en welke niet, welke behoeftebevrediging beter uitgesteld kan worden enzoverder.

Dit prijssysteem, of eender welk ijking- of normeringsysteem moete rekening houden met 'integrale kwaliteit'. De prijs is niet enkel te ijken op materiele waarden, ook sociale, ecologische en economische (sluiten we niet uit, maar please ingebregepen de voorgaande) WAARDen.

[Percalion]

Oorspronkelijk geplaatst door Agleft

Hoe het zit? Als mensen niet egoïstisch zouden zijn dan zou er geen beroep moeten worden gedaan op ordening. Ik vind het een clichématig benaderen van 'links'. In de polemiek is het bijzonder frustrerend de theorie van de tegenpool te ijken in plaats van op de knelpunten te reageren. Ik weiger vereenzelvigd te worden met een cliché van 'het communisme'. In wil wel het adagium ('naief' zul je het noemen) verdelen 'naar behoefte' en niet 'naar winst of munt/verdienste' verdedigen. Hoe dat kan verdiesconteerd worden is een proces in de basisdemocratische besluitvorming en niet te regelen door een 'sovjet' van 'impermeabele beleidsorganen'.

Mochten mensen niet egoïstisch zijn, zou men net wél beroep moeten doen op ordening. Veronderstel dat iedereen zijn best doet om zijn medemens ter wille te zijn; hoe kan ik dan mijn medemens het beste dienen? Het is niet zo dat iedere mens één talent heeft en dat dat talent nét datgene is wat we nodig hebben in de gemeenschap. Er is, in afwezigheid van egoïsme, een gigantisch probleem om de samenleving te structureren, om de productie, de consumptie en de investeringen te plannen, enzoverder.

Men kan hierover zoveel mist spuien als men wil - zelfs een basisdemocratische besluitvorming veronderstelt dat de minderheid zich wil schikken naar de meerderheidsbeslissing, het veronderstelt dat de actoren akkoord gaan met het besluitvormingsproces. Dat egoïsten hier misschien problemen mee hebben is evident; maar het is evengoed denkbaar dat altruïsten ruzie maken omdat ze denken dat hùn idee de samenleving beter van nut is dan het idee van de meerderheid.

Maar goed, I've got a train to catch.

[Dr. Strangelove]

Oorspronkelijk geplaatst door Percalion

Mochten mensen niet egoïstisch zijn, zou men net wél beroep moeten doen op ordening. Veronderstel dat iedereen zijn best doet om zijn medemens ter wille te zijn; hoe kan ik dan mijn medemens het beste dienen? Het is niet zo dat iedere mens één talent heeft en dat dat talent nét datgene is wat we nodig hebben in de gemeenschap. Er is, in afwezigheid van egoïsme, een gigantisch probleem om de samenleving te structureren, om de productie, de consumptie en de investeringen te plannen, enzoverder.

Men kan hierover zoveel mist spuien als men wil - zelfs een basisdemocratische besluitvorming veronderstelt dat de minderheid zich wil schikken naar de meerderheidsbeslissing, het veronderstelt dat de actoren akkoord gaan met het besluitvormingsproces. Dat egoïsten hier misschien problemen mee hebben is evident; maar het is evengoed denkbaar dat altruïsten ruzie maken omdat ze denken dat hùn idee de samenleving beter van nut is dan het idee van de meerderheid.

Maar goed, I've got a train to catch.

Ik weet niet hoor, ik vind het concept van de mens die louter wordt beheersd door egoîsme en eigenbelang nogal in tegenspraak met de realiteit. Kijk eens rond je, en je zal massa's voorbeelden zien van niet-egoîstische daden. Dit wil natuurlijk niet zeggen dat altruisme de enige drijfveer van menseljk handelen is, maar egoîsme dus zeker ook niet.

En mij, tweede probleem met Smith: waarom zou de optelsom van iedereens egoïsme en particulier eigenbelang per definitie leiden tot een vermeerdering van de maatschappelijke welvaart? Smith gaf het voorbeeld van de bakker, en dat klinkt logisch. Maar ondertussen zijn er massa's tegenvoorbeelden, vooral sinds de ontwikkeling van de speltheorie, die aantonen dat individuele rationele beslissin,gen uit eigenbelang vaak een negatief effect heeft
Heb je de film A Beautiful Mind gezien? Daarin zegt het hoofdpersonage "If we all go for the blond, no-one gets the blond". Dit lijkt een boutade, maar is eigenlij een duidelijke verheldering van de spelthoerie: soms, wanner verschillende firma's allemaal hun eigenbelang nastreven, dan leidt dit tot een vermindering vvan de maatschappelijke welvaart.

[eno2]

Sinistra:

Dat maakt ons tot anticommunisten, omdat wij voor de geweldloosheid zijn.

Dus is Bush geen anticommunist.

En Blair ook niet, want die wil Engeland tot de tanden bewapend blijven zien, om in de toekomst gewapende interventies te kunnen blijven doen, overal ter wereld, legaal of anderzijds.

[Percalion]

Oorspronkelijk geplaatst door Dr. Strangelove

Ik weet niet hoor, ik vind het concept van de mens die louter wordt beheersd door egoîsme en eigenbelang nogal in tegenspraak met de realiteit. Kijk eens rond je, en je zal massa's voorbeelden zien van niet-egoîstische daden. Dit wil natuurlijk niet zeggen dat altruisme de enige drijfveer van menseljk handelen is, maar egoîsme dus zeker ook niet.

En mij, tweede probleem met Smith: waarom zou de optelsom van iedereens egoïsme en particulier eigenbelang per definitie leiden tot een vermeerdering van de maatschappelijke welvaart? Smith gaf het voorbeeld van de bakker, en dat klinkt logisch. Maar ondertussen zijn er massa's tegenvoorbeelden, vooral sinds de ontwikkeling van de speltheorie, die aantonen dat individuele rationele beslissin,gen uit eigenbelang vaak een negatief effect heeft
Heb je de film A Beautiful Mind gezien? Daarin zegt het hoofdpersonage "If we all go for the blond, no-one gets the blond". Dit lijkt een boutade, maar is eigenlij een duidelijke verheldering van de spelthoerie: soms, wanner verschillende firma's allemaal hun eigenbelang nastreven, dan leidt dit tot een vermindering vvan de maatschappelijke welvaart.

Ik vind de hele egoïsme-altruïsmediscussie een nutteloos debat. Een valse dichotomie, zou een kennis van me misschien zeggen. Als we uiterst consequent doordenken is altruïsme immers alleen maar een vorm van egoïsme die we anders noemen.

De jongeling die zijn zaterdagmiddagen (en méér dan alleen die zaterdagmiddagen) opoffert voor de jeugdbeweging, doet hij dat alleen maar voor de anderen? Of doet hij dat omdat hij het leuk vindt, omdat hij zich amuseert, omdat hij graag activiteiten uitdenkt,... ? Iemand die niét naar de jeugdbeweging komt omdat hij het graag doet, lijkt me zelfs geen goede leider te zijn.

Maar, en daar kan je niet omheen: heel wat linksen en 'heterodoxen' leveren kritiek op de assumptie van de mens als nutsmaximaliserende egoïst. "De mens is geen egoïst, en de liberalen verwaarlozen het sociale karakter van de mens", hoor ik dan soms, "en daarom klopt de liberale theorie niet."

Van zodra de tegenovergestelde aanname leuker blijkt, krijgen we echter te horen dat mensen wél egoïstisch zijn: "Iedereen streeft zijn eigenbelang na en daarom klopt de liberale theorie niet." Zeer consistent is dat allemaal niet.

Wat de speltheorie betreft (en ik moet inderdaad dringend eens die film bekijken...) heb ik al eerder geantwoord dat uit de speltheorie niet de marktfaling volgt. Integendeel eerder: de speltheorie biedt een aannemelijke verklaring voor het uiteenvallen van zoveel kartels. Hoe groter de kartels, hoe groter ook de incentive voor één lid van het kartel om de afspraak te breken: zolang de anderen hun productie kunstmatig beperken, kan het stoute kartellid zeer hoge winsten boeken door meer te produceren dan afgesproken. Kartelafspraken zijn dan ook zeer zwakke situaties; voor iedere kartelpartner is "het kartel breken" een dominante strategie.

I.v.m. het "sociale" karakter van de mens en het "egoïsme" van de mens: dat sluit elkaar helemaal niet uit, zoals ik wou duidelijk maken. Als de mens een sociaal wezen is, dan verwachten we - in de veronderstelling dat de mens egoïstisch is - dat de mens naar feestjes zal gaan, een lief zal zoeken, vrienden zal maken. Dat is dan 'egoïstisch' gedrag.

De motieven van een bepaald soort gedrag zeggen namelijk absoluut niets over de aard van dat gedrag en de gevolgen.

Dat de mens egoïstisch is, betekent dus niet per se dat we een oorlog van allen tegen allen krijgen.
(Bij oneindig repetitieve spellen of spellen waarvan het einde niet vaststaat, is samenwerken immers doorgaans de meest interessante strategie.)