Hegel voor beginners.

[harriechristus]

Hegels natuursysteem.

De natuur van Hegel is een drie-eenheid van mechanica: ruimte, tijd en zwaartekracht, en als negatie de fysica en dan het levende organisme als synthese*.
Daar kan ik het mee eens zijn, maar hij gelooft niet in de evolutietheorie, overigens nog vóór Darwin er mee op de proppen kwam, dus de evolutietheorie was toen al reeds vóór hem bekend.
Maar volgens Hegel was alles er een keer.
In strijd dat hij wel een evolutie van de geschiedenis der mensheid heeft krachtens zijn dialectiek**.
Ook zijn fysica is primitief als het gaat om het licht bijvoorbeeld.
Maar toentertijd was er nog niet zoveel bekend over de natuur als nu.
Dus wij moeten hem wat dat betreft maar vergeven.

*Opmerkelijk dat hij het zonnestelsel als beginnend organisme beschouwt.

**Ook zegt hij als kritiek en tegendeel van de evolutie dat alles vanuit hoog naar laag ontstaan is, als emanatie, dus uit God.
Dat is dan de opvatting van mijn atoomtheorie, overigens als eenheid van evolutie en emanatie beide.
En de emanatie niet in één keer, maar ook de emanatie als ontwikkeling.

[harriechristus]

Atomen.

Ook voor de atomen heeft Hegel weinig waardering. Hij beschouwt ze niet als dingetjes, maar als abstracte punten bij Leukippos en Democritos in zijn geschiedenis van de filosofie.
Overigens denkt de quantummechanica nu net zo.
In zijn natuurfilosofie noemt hij John Dalton met zijn slechte atomistische metafysiek der eerste elementen en het eerste eenvoudige element als een atoom bepaalde en als hij over het gewicht en de gewichtsverhoudingen sprak van deze atomen en zij kogelvormig zouden zijn.
(Paragraaf 333 zusatz blz 326)

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

Hegels natuursysteem.

De natuur van Hegel is een drie-eenheid van mechanica: ruimte, tijd en zwaartekracht, en als negatie de fysica en dan het levende organisme als synthese*.
Daar kan ik het mee eens zijn, maar hij gelooft niet in de evolutietheorie, overigens nog vóór Darwin er mee op de proppen kwam, dus de evolutietheorie was toen al reeds vóór hem bekend***.

Lamarck.

***De evolutietheorie was al reeds bekend door Lamarck (1744-1829) die een veel betere verklaring had als aanpassing aan de omgeving, zoals meest bekend de creatie van de lange nek voor de giraffen om de bladeren hoog in de bomen te kunnen eten.
Heel juist want zo hebben de microwezentjes de ogen geschapen om het licht te zien en de oren om het geluid te ontvangen, de mond met tanden om het voedsel te eten en de maag om het te verteren, enz.
Met de natuurlijke selectie valt dat niet te verklaren, dat is pas een ondervinden achteraf of een gecreëerde eigenschap goed werkt.
En de mutatie van de genen is pas 40 jaar later te berde gebracht, maar omdat deze op de toeval van de paring berust, verklaart ook deze niet waar die genen zelf vandaan zijn gekomen.
Ze moeten immers eerst geschapen zijn als DNA om pas vervolgens bij de bevruching de vele eigenschappen die al reeds in de genen zijn opgeslagen met elkaar te paren tot nieuwe combinaties in recessief en dominante eigenschappen.

[harriechristus]

Van ruimte naar tijd.

Hegel begint zijn natuurfilosofie met de ruimte, dan de tijd en dan de eenheid van beide in de materie en de beweging (eerst als plaats en beweging: Der Ort und die bewegung, zie aanhaling beneden).
Maar hoe hij de tijd uit de ruimte verklaart is mij duister.
Hij beschouwt de ruimte zelf als een eenheid van continuïteit en punctualiteit, dus als vloeiend en gedifferentieerd en zegt dat de tegenstrijdigheid tussen beide de tijd oplevert.

c. Der Ort und die Bewegung § 260
Der Raum ist in sich selbst der Widerspruch des gleichgültigen Auseinanderseins und der unterschiedslosen Kontinuität, die reine Negativität seiner selbst und das Übergehen zunächst in die Zeit.

Waarschijnlijk beschowut hij die tegenstrijdigheid als Niets van het punt en het Zijn van de vloeiendheid met de beweging als synthese.
Het punt moet bewegen om het vloeiende als continuïteit op te leveren.

[harriechristus]

Ruimte en tijd als drie dimensies.

Wel laat de ruimte zich uit de tijd verklaren, namelijk dat de tijd zich als tijdstip realiseert als het ruimtelijk punt en bij herhaling van de tijd zelf van een tijdslijn tot een ruimtelijke lijn.
Maar hoe deze dan tot een vlak wordt en een volle driemensionale ruimte dat wordt moeilijker te vatten.
Hier moet dan de dialectiek hulp bieden dat het tegendeel van de lijn het vlak is en de eenheid van beide tot een derde van de ruimte zelf in drie dimensies.
Bij deze zou dan ook de tijd al reeds driedimensionaal gedacht moeten worden dus eerst als toekomst, dan als heden de ruimte als drie dimensies creërend en dan het verleden dat duidelijk drie dimensies heeft als herinnering.

[harriechristus]

Het punt als een eerste dimensie.

Maar evenzeer kan het punt al reeds als een dimensie beschouwd worden, want het punt is het begin zoals 0 het begin is van het tellen en al reeds abstract 1 is.
Zo is het punt als 0 en als niet concreet bestaande dan alleen als ruimtelijke denkbaarheid toch ook abstract 1 als het begin van de concrete ruimtelijkheid in de daarop volgende drie dimensies.
Dan heeft de ruimte 4 dimensies.
De tijd heeft er eerst drie: toekomst, heden en verleden.
Maar dan moet ook de tijd zelf 4 innerlijke ruimtelijke dimensies hebben gelijk aan de ruimtelijke dimensies, waarvan de tijd immers de schepper is, die dan al reeds potentieel als begrip in de toekomst voorradig zijn.
Dus zo dat ook het ruimtelijke punt al reeds een ruimtelijk punt was in de tijd, maar dus als potentie.
En dan natuurlijk ook de drie andere dimensies als potentie in de toekomst aanwezig*.

*Maar ook werkelijk als we zouden veronderstellen dat de toekomst al reeds bestaat.
Eigenaardig is dat de tijd het tijdstip in het midden heeft tussen toekomst en verleden als heden, maar de ruimte echter met het punt begint.

[harriechristus]

Maar Hegel ontkent dat de ruimte uit punten bestaat:

Paragraaf 254.

Von Raumpunkten zu sprechen, als ob sie das positive Element des Raums ausmachten, ist unstatthaft, da er um seiner Unterschiedslosigkeit willen nur die Möglichkeit, nicht das Gesetztsein des Außereinanderseins und Negativen, daher schlechthin kontinuierlich ist; der Punkt, das Fürsichsein, ist deswegen vielmehr die und zwar in ihm gesetzte Negation des Raums.

Vertaling: Om van ruimtepunten te spreken, alsof zij het positieve element van de ruimte uit zouden maken, is ongeoorloofd, daar hij om zijn onderscheidsloosheids willen slechts de mogelijkheid, niet het gezet zijn van het buiten elkaar zijn en negatieve, daarom slechts continu is; het punt, het voorzichzijn, is daarom veel meer de en weliswaar in hem gezette negatie van de ruimte.

Als de ruimte niet uit punten bestaat wegens zijn slechts abstracte denkbaarheid, dus nog niet werkelijk is, dan bestaat de ruimte evenzeer niet uit lijnen, of slechts voor de helft, want de lijn heeft dan wel lengte, maar geen dikte.
De dikte van de lijn bestaat niet en is ook slechts denkbaar, zoals het punt.
Ook het vlak bestaat niet volledig, wel in lengte en breedte, maar niet in de diepte of hoogte, want het vlak heeft ook nog geen dikte.
Maar als we ervan uitgaan dat de ruimte in wezen uit gedachten bestaat, dan is het probleem opgelost dat de ruimte zowel uit punten alswel ook uit lijnen en ook uit vlakken bestaat.

[Pol Dolf]

Volgens de filosofie van Hegel was de ontwikkeling van al het bestaande de ontwikkeling van de redelijkheid van 'de Geest' of 'God' en derhalve die van 'de Geest' zelf.

'Alles wat is, is een trede in de ontwikkeling van de absolute Idee' en 'De rede kan niets zonder de werkelijkheid; en de werkelijkheid niets zonder de rede'.

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door Pol Dolf

Volgens de filosofie van Hegel was de ontwikkeling van al het bestaande de ontwikkeling van de redelijkheid van 'de Geest' of 'God' en derhalve die van 'de Geest' zelf.

Maar hij begint eerst met de Logica.
Dan de natuurfilosofie en dan pas de Geest als individu, de staat en pas als laatste GOD.
Hoewel hij zegt dat de laatste de eigenlijke eerste is, maakt hij dat niet waar.
Ik wel in mijn atoomtheorie.

'Alles wat is, is een trede in de ontwikkeling van de absolute Idee' en 'De rede kan niets zonder de werkelijkheid; en de werkelijkheid niets zonder de rede'.

De werkelijkheid is juist geschapen door de Idee.
Maar wel moeten wij ons ook tot de werkelijkheid richten om de idee te leren kennen.
Het is dus een wisselwerking tussen idee en werkelijkheid.
Maar daarin is de Idee primair en het hoogste.

[harriechristus]

Hegel gaat al reeds van de volle ruimte uit, zonder deze eerst te verklaren.
Maar eerst legt hij uit dat hoogte en diepte en breedte relatief zijn, wat geen probleem is en gemakkelijke te begrijpen:

Paragraaf 255:

Die Höhe hat ihre nähere Bestimmung an der Richtung nach dem Mittelpunkte der Erde; aber diese konkretere Bestimmung geht die Natur des Raums für sich nichts an. Jene vorausgesetzt, ist es auch noch gleichgültig, dieselbe Richtung Höhe oder Tiefe zu nennen, so wie für Länge und für Breite, die man oft auch Tiefe heißt, nichts dadurch bestimmt ist.

Vertaling:
De hoogte heeft haar nadere bepaling aan de richting naar het middelpunt der aarde; maar deze konkrete bepaling gaat de natuur van de ruimte voor zich niks aan.
Deze vooruit gezet, is het ook nog onverschillig, dezelfde richting hoogte of diepte te noemen, zoals voor de lengte en voor de breedte, die men vaak diepte noemt, niets daardoor bepaald is.

Hegel maakt er echter vier van in plaats van drie: hoogte, diepte, lengte en breedte, maar haalt dan de breedte weer weg door deze ook diepte te laten noemen.
Maar beter is het de lengte als breedte te bepalen.
Want lengte is een maat en geen richting.
Dus hoogte, diepte en breedte als relatief.

[harriechristus]

Maar nu komt de moeilijkere "Hegelarij":

§ 256
Aber der Unterschied ist wesentlich bestimmter, qualitativer Unterschied. Als solcher ist er
1. zunächst die Negation des Raums selbst, weil dieser das unmittelbare unterschiedslose Außersichsein ist, der Punkt.
2. Die Negation ist aber Negation des Raums, d.i. sie ist selbst räumlich; der Punkt als wesentlich diese Beziehung, d.i. als sich aufhebend, ist die Linie, das erste Anders –, d.i. Räumlichsein des Punktes;
3. die Wahrheit des Andersseins ist aber die Negation der Negation. Die Linie geht daher in Fläche über, welche einerseits eine Bestimmtheit gegen Linie und Punkt, und so Fläche überhaupt, andererseits aber die aufgehobene Negation des Raums ist, somit Wiederherstellung der räumlichen Totalität, welche nunmehr das negative Moment an ihr hat; – umschließende Oberfläche, die einen einzelnen ganzen Raum absondert.

Vertaling:

Maar het onderscheid is wezenlijk meer bepaald als kwalitatief onderscheid.
Als zulks is hij:
1. Ten eerste de negatie van de ruimte zelf, omdat deze het onmiddellijke onderscheidsloze uitelkaar zijn is, het punt.
2. De negatie is echter negatie van de ruimte, dat wil zeggen dat zij zelf ruimtelijk is; het punt is wezenlijk deze betrekking, dat is als zichzelf opheffend, is de lijn, het eerste anders -, dat is het ruimtelijke van het punt;
3. de waarheid van het anders zijn is echter de negatie van de negatie.
De lijn gaat daarom in het vlak over, welke enerzijds een bepaaldheid ten opzichte van de lijn en het punt, en zo vlak zonder meer, anderzijds echter de opgeheven negatie van de ruimte is, en daarmede herstelling van de ruimtelijke totaliteit, welke thans het negatieve moment aan haar heeft; - omsluitende oppervlakte, die een enkele totale ruimte afzondert.

2. Dat het punt zelf ruimtelijk is als lijn is een sprong teveel.
Het moet zijn dat het punt zelf al onmiddelijk ruimtelijk is, zoals het Niets IS, zo is ook het punt een eenheid van Niets en Zijn met de synthese van het Worden tot oneindig vele punten als lijn.
Want zoals het punt IS en ook Niet IS, zo herhaalt dat zich telkens weer in het onderscheid van 2 tot 4 tot 8, enz. tot in het oneindige.
Ook de abstracte getallen laten zich daaruit verklaren.
3. Maar tevens zijn Zijn en Niet-Zijn verschillend als onderscheid van abstracte "volheid" en leegte dat zich in de lijn herhaalt, die wel lengte heeft, maar geen dikte en zich aldus tot een vlak ontwikkelt.
En het vlak nogmaals tot een volledige ruimte en dan nogmaals tot een beperkte en bepaalde ruimte als omsluitende oppervlakte (het laatste volgens Hegel).

Nochtans berust ook dit op de ervaring van de ruimte zelf, zodat men dan ook verondersteld heeft dat er best meerdere dimensies zouden kunnen zijn.

[Pol Dolf]

soms vraag ik me af hoe een filosoof zn geld verdient

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door Pol Dolf

soms vraag ik me af hoe een filosoof zn geld verdient

Hegel is huisonderwijzer, docent, pedagoog en hoogleraar geweest.

Maar ik heb mijn hele leven lang nog geen cent met mijn atoomtheorie verdiend.

[Pol Dolf]

begint het te dagen ...

[harriechristus]

Ik wacht op de nieuwe dageraad dat de wereld eindelijk wakker wordt voor Mij:

De synthese van Hegel en de wetenschap is mijn atoomtheorie.

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

Nochtans berust ook dit op de ervaring van de ruimte zelf, zodat men dan ook verondersteld heeft dat er best meerdere dimensies zouden kunnen zijn.

Nochtans berust ook dit op de ervaring van de ruimte zelf, zodat men dan ook verondersteld heeft dat er best meerdere dimensies zouden kunnen zijn, dus dat die zogenaamde logische redenatie van slechts drie dimensies helemaal niet waar behoeft te zijn.

Meerdere dimensies.

Waarbij ik ten eerste wil noemen dat de tijd als extra dimensie wordt genomen, wat volgens mij onjuist is omdat de tijd een andere categorie is als innerlijk.
Ten tweede dat zoals de aarde als vlak rond is binnen de ruimte, ook de ruimte weer rond zou kunnen zijn in een hogere dimensie.
Zou kunnen.
Ten derde uit de stelling van Pythagoras a^2 + b^2 = c^2 tot a^2 + b^2 + c^2 = d^2.
Verder heeft wetenschap nog veel meer bedacht qua wiskunde en vervormingen van de ruimte in eenheid met die hogere dimensie van een in zichzelf gesloten ruimte.
De fantasie en mogelijkheden zijn hier eindeloos.
Mijn eigen idee is het "samengeperste" heelal door het perspectief van het zien en het binnenste buiten gedraaide heelal.
De eerste is een inwendige oneindigheid met een extra oneindigheid daar buiten.
Wie weet dat daar de hemel is.
Maar ook zo dat het perspectief zelf des hemels is.
De tweede is een vervorming van de ruimte waarbij het ik-punt de plaats van de oneindige godheid inneemt.
En de microgoden in mijn lichaam dan nog groter zijn inplaats van steeds kleiner.
Maar hier is het niet de plaats om dit uitgebreid te behandelen.
Het staat ergens anders op mijn website:http://home.kpn.nl/wegge168/dimensies.html

[harriechristus]

Hegel en de atomen:

Uit zijn Voorlezingen over de geschiedenis der filosofie deel I.

2. Leukipp und Demokrit.

Interessanter sind Leukipp und Demokrit; sie setzen die eleatische Schule fort.
Diese beiden Philosophen gebören demselben philosophischen Systeme; sie sind in Ansehung ihrer philosophischen Gedanken zusammenzunehmen und so zu betrachten.
Leukipp ist der ältere.
Demokrit war Schüler und Freund Leukipps; er vervollkommnete das, was jener angefangen; aber was ihm hierin eigentümlich angehört, ist schwerer zu unterscheiden, geschichtlich nicht nachzuweisen.

Vertaling:

Interessanter (dan Empedokles) zijn Leukippos en Democritos; zij zetten de eleatische school voort.
Deze beide filosofen baarden hetzelfde filosofische systeem; zij zijn ten aanzien van hun filosofische gedachten samen te nemen en zo te betrachten.
Leukippos is de oudere.
Democritos was de leerling en vriend van Leukippos; hij vervolmaakte wat deze aangevangen had; maar wat hem hierin eigendommelijk toebehoort, is moeilijk te onderscheiden, historisch niet na te wijzen.

[Pol Dolf]

ben je zijn boek aan het overtypen ?

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door Pol Dolf

ben je zijn boek aan het overtypen ?

Neen, niet overtypen, want het staat op Google: dus kopiëren en plakken:

http://www.zeno.org/Philosophie/M/He...p+und+Demokrit

[harriechristus]

Bei Empedokles sehen wir Bestimmtheit der Prinzipien hervortreten, Scheidung der Prinzipien.
Daß der Unterschied zum Bewußtsein kommt, ist ein wesentliches Moment; aber die Prinzipien haben hier teils den Charakter von physischem Sein, teils zwar von ideellem Sein, aber diese Form ist noch nicht Gedankenform.

Vertaling:

Bij Empedokles* zien we de bepaaldheid van de principes tevoorschijn komen, scheiding van de principes.
Dat het onderscheid tot bewustzijn komt, is een wezenlijk moment; maar die principes hebben hier deels het karakter van fysisch zijn, deels weliswaar van ideëel zijn*, maar deze vorm is nog niet gedachtenvorm**.

*Hegel heeft hier vóór (dus eerder) Empedokles behandeld met zijn vier fysische principes: vuur, lucht, water en aarde.
En twee ideële principes: vriendschap en vijandschap.

**Maar nog niet zo dat die principes van Empedokles als gedachten worden begrepen, dat begint pas na Leukippos en Demokritos bij Anaxagoras met zijn: "nous" als gedachte als objectieve grondslag van het heelal.