De Heilige Geest ... in of op?

[Piero]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

... Vervolgens vroeg een legioen duivels hem om in de zwijnen te mogen gaan en "Jezus stond het hun toe".

In de versie van deze anecdote bij Lukas spreken de demonen die in een man wonen Jezus aan met de woorden "Zoon van God". Vervolgens gebruikt Lukas het woord God als synoniem voor Jezus. De meest bekende exegeten negeren dit of lezen daar overheen.

8:39 Maar Jezus stuurde hem (de bezetene) weg en zei: 'Ga naar uw huis terug en vertel alles wat God aan u gedaan heeft.' Hij ging heen en verkondigde in heel de stad wat Jezus aan hem gedaan had.

Dit is geen tekst van een onnozelaar: Jezus is God's Zoon en God zelf. De heilige Geest wordt niet vermeld want die is natuurlijk impliciet. Dat hoeft Lukas aan een jood niet uit te leggen en voor de heidenen is dat niet van belang.

[Aton]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

In de versie van deze anecdote bij Lukas spreken de demonen die in een man wonen Jezus aan met de woorden "Zoon van God". Vervolgens gebruikt Lukas het woord God als synoniem voor Jezus. De meest bekende exegeten negeren dit of lezen daar overheen.

Zo zie je maar weer hoe gnostisch dit evangelie reeds is en mijlenver staat van de joodse leer.

8:39 Maar Jezus stuurde hem (de bezetene) weg en zei: 'Ga naar uw huis terug en vertel alles wat God aan u gedaan heeft.' Hij ging heen en verkondigde in heel de stad wat Jezus aan hem gedaan had.

Dit is geen tekst van een onnozelaar: Jezus is God's Zoon en God zelf. De heilige Geest wordt niet vermeld want die is natuurlijk impliciet. Dat hoeft Lukas aan een jood niet uit te leggen en voor de heidenen is dat niet van belang.

Jezus zegt dat God dit gedaan heeft en de patiënt gaat vertellen dat Jezus dat gedaan heeft. Ik zie toch niet het verband dat Jezus de zoon van God is of God zelf. Een jood zou dit nooit beweren.

[Piero]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

In de versie van deze anecdote bij Lukas spreken de demonen die in een man wonen Jezus aan met de woorden "Zoon van God". Vervolgens gebruikt Lukas het woord God als synoniem voor Jezus. De meest bekende exegeten negeren dit of lezen daar overheen.

In de bovengenoemde anecdore, of liever legende, verdreef Jezus een legioen demonen uit een bezetene. Het woord bezetene is goed gekozen. Lukas legt het uit in hoofdstuk 11 met woorden die hij Jezus in de mond legt.

24 Wanneer de onreine geest een mens verlaat, gaat hij rondzwerven in dorre streken op zoek naar rust. Vindt hij die niet, dan zegt hij: Ik keer terug naar mijn huis, dat ik verlaten heb. 25 Bij zijn komst vind hij het schoongemaakt en op orde. 26 Dan gaat hij zeven andere geesten erbij halen, nog slechter dan hijzelf; ze trekken erin en gaan daar wonen. Het laatste is voor die mens nog erger dan het eerste.' (wb)

Met dit idee van bezetenheid hadden de Romeinen geen probleem. Zij geloofden dat de proletariërs en plebejers door demonen werden bewoond, terwijl de hogere klassen bewoond werden door edele geesten. Ik denk dat gehelliniseerde joden dat ook geloofden. En zo konden zij zich de heilige Geest voorstellen als een persoon die in iemand woont en hem wijsheid en morele kracht schenkt.

[harriechristus]

En...zijn jullie er al uit of het op of in is?
Of misschien moet het: onder zijn?

[Piero]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

...

Met dit idee van bezetenheid hadden de Romeinen geen probleem. Zij geloofden dat de proletariërs en plebejers door demonen werden bewoond, terwijl de hogere klassen bewoond werden door edele geesten. Ik denk dat gehelliniseerde joden dat ook geloofden. En zo konden zij zich de heilige Geest voorstellen als een persoon die in iemand woont en hem wijsheid en morele kracht schenkt.

Hoe de interactie tussen de (onreine) geest en de 'rationele ziel' en het verstand werkt blijft een raadsel. Philo van Alexandrië maakt dit ook niet duudelijk. Wel blijkt uit zijn pogingen om antropologie toe te lichten dat de mens over verstand beschikt en dat dit zetelt in het hoofd. In vragen over Genesis 5 stelt Philo: (5) "Why is it said that God breathed into his face the breath of life? (#Ge 2:7). In the first place because life is the principal part of the body; for the rest was only made as a sort of foundation or pedestal, and then life was put upon it as a statue. Besides, the sense is the fountain of the animal form, and sense resides in the face. Secondly, man is created to be a partaker not only of a soul but also of a rational soul; and the head is the temple of the reason, as some writers have called it.

Hier moet ik waarschuwen dat dit een oude vertaling is van Philo uit een Aramees handschrift en dat er mogelijk afwijkende versies van deze tekst bestaan. Philo schrijft nog meer over dit onderwerp en daarover bestaat literatuur. Hij noemt de mens "partaker of a soul". Dat kan betekenen 'deelhebber aan een universele ziel'. Interessant is verder dat Philo refereert aan schrijvers die het hoofd "de tempel van het verstand" noemen. Paulus sluit daar bij aan, enigszins onnauwkeurig welliswaar, als hij zegt: "16 Weet gij niet, dat gij Gods tempel zijt en dat de Geest van God in u woont?" (1Kor.3) Hij zal bedoelen dat deze in het hoofd woont.

[Aton]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

Paulus sluit daar bij aan, enigszins onnauwkeurig welliswaar, als hij zegt: "16 Weet gij niet, dat gij Gods tempel zijt en dat de Geest van God in u woont?" (1Kor.3) Hij zal bedoelen dat deze in het hoofd woont.

Vanwaar deze conclusie ?? En nog zeer de vraag of dit gedachtegoed van hem kwam.

[Piero]

Het voorgaande was de inleiding voor een probleem in verband met de uitstorting van de heilige Geest op de verzamelde elite van Jezus' discipelen op het Pinksterfeest na de opstanding en hemelvaart. Namelijk de vraag waarom de heilige Geest niet op de apostelen rustte vanaf het moment waarop zij werden aangesteld. Jezus had hen niet alleen uitverkoren als discipelen, hij had hen ook opgedragen om te dopen net als Johannes de Doper, en hij had hen uitgezonden om zijn evangelie te prediken tot de joden. Johannes was vanaf de moederschoot vervuld van de heilige Gees om hen in staat te stellen zijn missie te volbrengen. Waarom kregen de apostelen geen hulp van de heilige Geest toen ze precies het zelfde werk gingen doen? Jezus zwijgt daarover als hij na zijn opstanding aan zijn discipelen verschijnt en hen belooft dat de heilige Geest over hen zal komen: "Hand.1:8 Maar gij zult kracht ontvangen van de heilige Geest die over u komt, om mijn getuigen te zijn in Jeruzalem, in geheel Judea en Samaria en tot het uiteinde der aarde.” (wb)

Een poging tot een antwoord komt van de evangelist Johannes: "7:39 Hiermee doelde Hij op de Geest, die zij, die in Hem geloofden, zouden ontvangen, want de Geest was er nog niet, omdat Jezus nog niet verheerlijkt was." (wb) Geen enkele (bevoegde) exegeet gelooft deze woorden. Allen beweren dat de apostelen natuurlijk wel eerder een beetje heilige Geest hadden genoten maar dat na de verheerlijking (glortificatie) van Jezus bij zijn hemelvaart de volle maat van Geest op de discipelen kwam te rusten.

Toch houdt Johannes vol dat de Geest Gods niet eerder op de apostelen rustte. Nog viermaal herhaalt hij dat na Jezus' heengaan Gods Geest op de apostelen zal rusten: "14:16 Dan zal de Vader op mijn gebed u een andere Helper geven om voor altijd bij u te blijven: 17 de Geest van de waarheid". Voorts: "14:26 Maar de Trooster, de Heilige Geest, Welken de Vader zenden zal in Mijn Naam, Die zal u alles leren, en zal u indachtig maken alles, wat Ik u gezegd heb." Voorts: "15:26 Maar wanneer de Trooster zal gekomen zijn, Dien Ik u zenden zal van den Vader, namelijk de Geest der waarheid, Die van den Vader uitgaat, Die zal van Mij getuigen." Voorts: "16:13 Wanneer Hij echter komt, de Geest der waarheid, zal Hij u tot de volle waarheid brengen".

[Aton]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

Het voorgaande was de inleiding voor een probleem in verband met de uitstorting van de heilige Geest op de verzamelde elite van Jezus' discipelen op het Pinksterfeest na de opstanding en hemelvaart. Namelijk de vraag waarom de heilige Geest niet op de apostelen rustte vanaf het moment waarop zij werden aangesteld. Jezus had hen niet alleen uitverkoren als discipelen, hij had hen ook opgedragen om te dopen net als Johannes de Doper, en hij had hen uitgezonden om zijn evangelie te prediken tot de joden. Johannes was vanaf de moederschoot vervuld van de heilige Gees om hen in staat te stellen zijn missie te volbrengen. Waarom kregen de apostelen geen hulp van de heilige Geest toen ze precies het zelfde werk gingen doen? Jezus zwijgt daarover als hij na zijn opstanding aan zijn discipelen verschijnt en hen belooft dat de heilige Geest over hen zal komen: "Hand.1:8 Maar gij zult kracht ontvangen van de heilige Geest die over u komt, om mijn getuigen te zijn in Jeruzalem, in geheel Judea en Samaria en tot het uiteinde der aarde.” (wb)

Handelingen moet je niet zo nauw nemen hoor. Geschreven ophet eind 1e eeuw door een stel gnostici.

Een poging tot een antwoord komt van de evangelist Johannes: "7:39 Hiermee doelde Hij op de Geest, die zij, die in Hem geloofden, zouden ontvangen, want de Geest was er nog niet, omdat Jezus nog niet verheerlijkt was." (wb) Geen enkele (bevoegde) exegeet gelooft deze woorden. Allen beweren dat de apostelen natuurlijk wel eerder een beetje heilige Geest hadden genoten maar dat na de verheerlijking (glortificatie) van Jezus bij zijn hemelvaart de volle maat van Geest op de discipelen kwam te rusten.

Die is al verder weg dan de auteurs van Handelingen. Wat weet die nu nog iets zinnigs te vertellen over wat er 90 jaar eerder gezegd en gedaan is.

Toch houdt Johannes vol dat de Geest Gods niet eerder op de apostelen rustte. Nog viermaal herhaalt hij dat na Jezus' heengaan Gods Geest op de apostelen zal rusten: "14:16 Dan zal de Vader op mijn gebed u een andere Helper geven om voor altijd bij u te blijven: 17 de Geest van de waarheid". Voorts: "14:26 Maar de Trooster, de Heilige Geest, Welken de Vader zenden zal in Mijn Naam, Die zal u alles leren, en zal u indachtig maken alles, wat Ik u gezegd heb." Voorts: "15:26 Maar wanneer de Trooster zal gekomen zijn, Dien Ik u zenden zal van den Vader, namelijk de Geest der waarheid, Die van den Vader uitgaat, Die zal van Mij getuigen." Voorts: "16:13 Wanneer Hij echter komt, de Geest der waarheid, zal Hij u tot de volle waarheid brengen".

Gnostici... nu zouden we ze zweefkezen noemen.

[Piero]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

... "Hand.1:8 Maar gij zult kracht ontvangen van de heilige Geest die over u komt, om mijn getuigen te zijn in Jeruzalem, in geheel Judea en Samaria en tot het uiteinde der aarde.” (wb)

Een poging tot een antwoord komt van de evangelist Johannes: "7:39 Hiermee doelde Hij op de Geest, die zij, die in Hem geloofden, zouden ontvangen, want de Geest was er nog niet, omdat Jezus nog niet verheerlijkt was." (wb) Geen enkele (bevoegde) exegeet gelooft deze woorden. Allen beweren dat de apostelen natuurlijk wel eerder een beetje heilige Geest hadden genoten maar dat na de verheerlijking (glortificatie) van Jezus bij zijn hemelvaart de volle maat van Geest op de discipelen kwam te rusten.

...

Men vraagt zich af waarom Johannes beweert dat de heilige Geest er nog niet was toen Jezus nog leefde. Hiermee verwerpt Johannes namelijk de mening van de evangelisten Marcus, Matteus en Lukas , want die melden alle drie dat Jezus de twaalf apostelen uitzond om zijn evangelie te prediken tot de joden en dat hij hen macht gaf om tekenen te verrichten, zoals het genezen van zieken en het uitdrijven van duivels. Lukas (10) maakt het nog bonter door te vertellen dat Jezus daarnaast nog 70 of 72 discipelen uitzond om het zelfde werk te doen. Opmerkelijk is dat geen van deze drie evangelisten zegt dat de twaalf of zeventig tekenen zullen verrichten door kracht van heilige Geest. Als de zeventig terugkeren zeggen zij dat zij duivels hebben uitgeworpen in de naam van Jezus.

De evangelist Johannes gebruikt 61 maal het woord discipelen of leerlingen maar hij gebruikt nooit het woord apostelen. Slechts éénmaal spreekt hij over de twaalf, aan het eind van hoofdstuk 6, als hij zegt dat één van hen hem zal verraden. Hij vermeldt wonderen die Jezus verichtte maar zwijgt over de uitzending van de twaalf en de zeventig. Hiermee wordt alles wat over de twaalf apostelen is geschreven waardeloos. Want Johannes schrijft vanzelfsprekend de waarheid en onder inspiratie van de 'Geest der Waarheid' welke alles wat Jezus heeft gezegd en gedaan in herinnering zal brengen.

Sommige theologen erkennen het: De twaalf apostelen zijn mytische figuren. De wonderen van Jezus en Paulus hebben nooit plaatsgevonden. En Johannes schreef voor christenen van de tweede eeuw die geen tekenen zagen gebeuren in de naam van Jezus en die zich geneerden voor het spreken in talen. Zij hielden zich bezig met theologie.

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

Men vraagt zich af waarom Johannes beweert dat de heilige Geest er nog niet was toen Jezus nog leefde.

Inderdaad is de Heilige Geest pas ontstaan toen Jezus met zijn Vader was verzoend in de hemel.
Ware dat niet zo dan was het hele lijden van Jezus aan het kruis zinloos geweest.

[Pandareus]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

Men vraagt zich af waarom Johannes beweert dat de heilige Geest er nog niet was toen Jezus nog leefde. Hiermee verwerpt Johannes namelijk de mening van de evangelisten Marcus, Matteus en Lukas , want die melden alle drie dat Jezus de twaalf apostelen uitzond om zijn evangelie te prediken tot de joden en dat hij hen macht gaf om tekenen te verrichten, zoals het genezen van zieken en het uitdrijven van duivels. Lukas (10) maakt het nog bonter door te vertellen dat Jezus daarnaast nog 70 of 72 discipelen uitzond om het zelfde werk te doen. Opmerkelijk is dat geen van deze drie evangelisten zegt dat de twaalf of zeventig tekenen zullen verrichten door kracht van heilige Geest. Als de zeventig terugkeren zeggen zij dat zij duivels hebben uitgeworpen in de naam van Jezus.

De evangelist Johannes gebruikt 61 maal het woord discipelen of leerlingen maar hij gebruikt nooit het woord apostelen. Slechts éénmaal spreekt hij over de twaalf, aan het eind van hoofdstuk 6, als hij zegt dat één van hen hem zal verraden. Hij vermeldt wonderen die Jezus verichtte maar zwijgt over de uitzending van de twaalf en de zeventig. Hiermee wordt alles wat over de twaalf apostelen is geschreven waardeloos. Want Johannes schrijft vanzelfsprekend de waarheid en onder inspiratie van de 'Geest der Waarheid' welke alles wat Jezus heeft gezegd en gedaan in herinnering zal brengen.

Sommige theologen erkennen het: De twaalf apostelen zijn mytische figuren. De wonderen van Jezus en Paulus hebben nooit plaatsgevonden. En Johannes schreef voor christenen van de tweede eeuw die geen tekenen zagen gebeuren in de naam van Jezus en die zich geneerden voor het spreken in talen. Zij hielden zich bezig met theologie.

Eigenlijk is het verwonderlijk dat de "kerkvaders" die beslisten wat er wel en niet in de canon zou worden opgenomen die straffe verhalen van Johannes nog weerhouden hebben...
Veel gnostische fantasie is niet weerhouden, maar wat zou de reden kunnen zijn dat dit dan weer wel door de eindredactie is geraakt ?

[Aton]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

Men vraagt zich af waarom Johannes beweert dat de heilige Geest er nog niet was toen Jezus nog leefde. Hiermee verwerpt Johannes namelijk de mening van de evangelisten Marcus, Matteus en Lukas , want die melden alle drie dat Jezus de twaalf apostelen uitzond om zijn evangelie te prediken tot de joden en dat hij hen macht gaf om tekenen te verrichten, zoals het genezen van zieken en het uitdrijven van duivels. Lukas (10) maakt het nog bonter door te vertellen dat Jezus daarnaast nog 70 of 72 discipelen uitzond om het zelfde werk te doen. Opmerkelijk is dat geen van deze drie evangelisten zegt dat de twaalf of zeventig tekenen zullen verrichten door kracht van heilige Geest. Als de zeventig terugkeren zeggen zij dat zij duivels hebben uitgeworpen in de naam van Jezus.

De evangelist Johannes gebruikt 61 maal het woord discipelen of leerlingen maar hij gebruikt nooit het woord apostelen. Slechts éénmaal spreekt hij over de twaalf, aan het eind van hoofdstuk 6, als hij zegt dat één van hen hem zal verraden. Hij vermeldt wonderen die Jezus verichtte maar zwijgt over de uitzending van de twaalf en de zeventig. Hiermee wordt alles wat over de twaalf apostelen is geschreven waardeloos. Want Johannes schrijft vanzelfsprekend de waarheid en onder inspiratie van de 'Geest der Waarheid' welke alles wat Jezus heeft gezegd en gedaan in herinnering zal brengen.

Sommige theologen erkennen het: De twaalf apostelen zijn mytische figuren. De wonderen van Jezus en Paulus hebben nooit plaatsgevonden. En Johannes schreef voor christenen van de tweede eeuw die geen tekenen zagen gebeuren in de naam van Jezus en die zich geneerden voor het spreken in talen. Zij hielden zich bezig met theologie.

Leg me het verschil eens uit tussen discipelen en apostelen en wat de inhoud van dat evangelie was ? Deze moesten toch nog geschreven worden of niet soms ?

[Piero]

Oorspronkelijk geplaatst door Pandareus

Eigenlijk is het verwonderlijk dat de "kerkvaders" die beslisten wat er wel en niet in de canon zou worden opgenomen die straffe verhalen van Johannes nog weerhouden hebben...
Veel gnostische fantasie is niet weerhouden, maar wat zou de reden kunnen zijn dat dit dan weer wel door de eindredactie is geraakt ?

De ontstaansgeschiedenis van het evangelie van Johannes is duister en van het gnosticisme weet ik vrijwel niets. Ik heb wat gegoogled en zag dat de vroegste gnostische geschriften die gevonden zijn dateren van ca 130 n.C. Verder stelt men dat dit evangelie beter past bij de epistels van Paulus dan bij de synoptische evangelies en dat de relatie tussen Jezus en God als vader vaag was. Het evangelie van Johannes verklaarde die relatie in mystieke taal. Het Arianisme baseerde zich op de tekst van dit evangelie.

Er is twijel over de authenticiteit van het laatste hoofdstuk, en ik zou zeggen dat ook het voorlaatste deels een toevoeging is. Een tekst als "20:40 Zij namen het lichaam van Jezus en wikkelden het met de welriekende kruiden in zwachtels, zoals bij een joodse begrafenis gebruikelijk is. bewijst dat dit evangelie geschreven is ook voor niet-joden.

[Pandareus]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

De ontstaansgeschiedenis van het evangelie van Johannes is duister en van het gnosticisme weet ik vrijwel niets. Ik heb wat gegoogled en zag dat de vroegste gnostische geschriften die gevonden zijn dateren van ca 130 n.C. Verder stelt men dat dit evangelie beter past bij de epistels van Paulus dan bij de synoptische evangelies en dat de relatie tussen Jezus en God als vader vaag was. Het evangelie van Johannes verklaarde die relatie in mystieke taal. Het Arianisme baseerde zich op de tekst van dit evangelie.

Er is twijel over de authenticiteit van het laatste hoofdstuk, en ik zou zeggen dat ook het voorlaatste deels een toevoeging is. Een tekst als "20:40 Zij namen het lichaam van Jezus en wikkelden het met de welriekende kruiden in zwachtels, zoals bij een joodse begrafenis gebruikelijk is. bewijst dat dit evangelie geschreven is ook voor niet-joden.

Net de logische (?) opbouw van de canon is me niet duidelijk. Ik zie niet in vanuit welke bedoeling en met welk objectief de kerkvaders beslisten om Johannes te weerhouden, gezien ze toch geen angst hadden om andere gnostische teksten te weigeren.
Als het hun echte bedoeling was om terug te keren naar de oorsprong en enkel het "betrouwbare" te filteren uit al de fictie van achteraf dan zou je toch verwachten dat Johannes eruit vliegt ?
Wat zou hun motivatie geweest zijn ?

[Piero]

Oorspronkelijk geplaatst door Pandareus

Net de logische (?) opbouw van de canon is me niet duidelijk. Ik zie niet in vanuit welke bedoeling en met welk objectief de kerkvaders beslisten om Johannes te weerhouden, gezien ze toch geen angst hadden om andere gnostische teksten te weigeren.
Als het hun echte bedoeling was om terug te keren naar de oorsprong en enkel het "betrouwbare" te filteren uit al de fictie van achteraf dan zou je toch verwachten dat Johannes eruit vliegt ?
Wat zou hun motivatie geweest zijn ?

Voor de motivatie moet je bij de kerkvaders zijn. Er is literatuur over deze kwestie. Zoek bij reception of the gospel of john. Bijvoorbeeld:

The Legacy of John - Second-Century Reception of the Fourth Gospel

This volume investigates the early, second-century reception of the Fourth Gospel. This is an era when its fortunes are surrounded by silence and mystery. It was assumed, until quite recently, that Gnostic and other so-called heterodox groups were the first ones to appreciate this gospel, and hence the mainstream Christians avoided using it until Irenaeus rescued it for the church. Lately, this view has been challenged by several scholars for several reasons. The contributions in this volume, written by leading specialists in their respective fields, offer an approachable, fresh, comprehensive and up-to-date view of the second-century reception of John’s Gospel, in a situation where new understandings about various forms of early Christianity and its multiformity have started to emerge.

[Piero]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

...
Een poging tot een antwoord komt van de evangelist Johannes: "7:39 Hiermee doelde Hij op de Geest, die zij, die in Hem geloofden, zouden ontvangen, want de Geest was er nog niet, omdat Jezus nog niet verheerlijkt was." (wb) Geen enkele (bevoegde) exegeet gelooft deze woorden. Allen beweren dat de apostelen natuurlijk wel eerder een beetje heilige Geest hadden genoten maar dat na de verheerlijking (glortificatie) van Jezus bij zijn hemelvaart de volle maat van Geest op de discipelen kwam te rusten.

Om dit evangelie in overeenstemming te brengen met het boek Handelingen leggen alle exegeten uit dat de onderstreepte tekst sloeg op de uitstorting van de heilige Geest met Pinksteren, zoals vermeld in het boek Handelingen. Jezus was toen 'verheerlijkt' en naar de hemel gevaren. De exegeten gaan dan voorbij aan een gebeurtenis die plaats vond toen Jezus na zijn opstanding aan zijn discipelen verscheen volgens Johannes 20:

22 Na deze woorden blies Hij over hen en zei: “Ontvang de heilige Geest. 23 Aan wie ge de zonden vergeeft, zijn ze vergeven, en aan wie ge ze niet vergeeft, zijn ze niet vergeven.”

Jezus schenkt hier de heilige Geest aan zijn discipelen dus reeds vóór Pinksteren en vóór zijn hemelvaart. De exgeten trachten zich hier uit te draaien door srellen dat het niet de volle mate van heilige Geest was. Toch is deze tekst essentieel voor de structuur van dit evangelie, want in hoofdstuk 7 was deze gebeurtenis aangekondigd. In hoofdstuk 20 is Jezus verheerlijkt, want hij is opgestaan als een spiritueel wezen, met een onstoffelijk en onverderfelijk lichaam.

Jezus schonk hen de Geest door op hen te blazen. Nergens anders in het NT is sprake van zo een handeling. Het refereert kennelijk aan de schepping van Adam waarbij God de levensadem in het gezicht van Adam blies. Hierboven is opgemerkt dat Philo dit gebeuren uitlegt. Philo meent net als griekse filosofen dat de mens een goddelijke component heeft. Leven is een goddelijke component. Johannes verklaart niet wat dit ritueel precies betekent. Het is mystiek. Maar de vergelijking met de schepping van Adam kan wijzen op de overdracht van een geestelijk of spiritueel leven als bij een cultus van wedergeboorte. De exgeten bagatelliseren deze gebeurtenis terwijl Jezus er aan toevoegde dat de discipelen vanaf dan de autoriteit hadden om zonden te vergeven. Johannes zit vol met verrassingen. Wat anders kan dit betekenen dan dat zij bevoegd waren om de biecht af te nemen?

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

Jezus schonk hen de Geest door op hen te blazen.

Ach, ach, wie gelooft zulke onzin nog?...

De heilige geest is het denken en begrijpen wie God werkelijk is, zoals uitgelegd in mijn atoomtheorie.

[Aton]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

De ontstaansgeschiedenis van het evangelie van Johannes is duister en van het gnosticisme weet ik vrijwel niets. Ik heb wat gegoogled en zag dat de vroegste gnostische geschriften die gevonden zijn dateren van ca 130 n.C. Verder stelt men dat dit evangelie beter past bij de epistels van Paulus dan bij de synoptische evangelies en dat de relatie tussen Jezus en God als vader vaag was. Het evangelie van Johannes verklaarde die relatie in mystieke taal. Het Arianisme baseerde zich op de tekst van dit evangelie.

Als je https://www.damon.nl/book/geschreven-en-toegeschreven leest zal je begrijpen waarom.

Er is twijfel over de authenticiteit van het laatste hoofdstuk, en ik zou zeggen dat ook het voorlaatste deels een toevoeging is. Een tekst als "20:40 Zij namen het lichaam van Jezus en wikkelden het met de welriekende kruiden in zwachtels, zoals bij een joodse begrafenis gebruikelijk is. bewijst dat dit evangelie geschreven is ook voor niet-joden.

Deze wijze van begraven werd in 130 n.C. al 60 jaar niet meer gedaan.

[Aton]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

Om dit evangelie in overeenstemming te brengen met het boek Handelingen leggen alle exegeten uit dat de onderstreepte tekst sloeg op de uitstorting van de heilige Geest met Pinksteren, zoals vermeld in het boek Handelingen. Jezus was toen 'verheerlijkt' en naar de hemel gevaren. De exegeten gaan dan voorbij aan een gebeurtenis die plaats vond toen Jezus na zijn opstanding aan zijn discipelen verscheen volgens Johannes 20:

22 Na deze woorden blies Hij over hen en zei: “Ontvang de heilige Geest. 23 Aan wie ge de zonden vergeeft, zijn ze vergeven, en aan wie ge ze niet vergeeft, zijn ze niet vergeven.”

Jezus schenkt hier de heilige Geest aan zijn discipelen dus reeds vóór Pinksteren en vóór zijn hemelvaart. De exgeten trachten zich hier uit te draaien door srellen dat het niet de volle mate van heilige Geest was. Toch is deze tekst essentieel voor de structuur van dit evangelie, want in hoofdstuk 7 was deze gebeurtenis aangekondigd. In hoofdstuk 20 is Jezus verheerlijkt, want hij is opgestaan als een spiritueel wezen, met een onstoffelijk en onverderfelijk lichaam.

Jezus schonk hen de Geest door op hen te blazen. Nergens anders in het NT is sprake van zo een handeling. Het refereert kennelijk aan de schepping van Adam waarbij God de levensadem in het gezicht van Adam blies. Hierboven is opgemerkt dat Philo dit gebeuren uitlegt. Philo meent net als griekse filosofen dat de mens een goddelijke component heeft. Leven is een goddelijke component. Johannes verklaart niet wat dit ritueel precies betekent. Het is mystiek. Maar de vergelijking met de schepping van Adam kan wijzen op de overdracht van een geestelijk of spiritueel leven als bij een cultus van wedergeboorte. De exgeten bagatelliseren deze gebeurtenis terwijl Jezus er aan toevoegde dat de discipelen vanaf dan de autoriteit hadden om zonden te vergeven. Johannes zit vol met verrassingen. Wat anders kan dit betekenen dan dat zij bevoegd waren om de biecht af te nemen?

Als je nu wel iets zou weten over gnostiek zou je merken dat dit nu net pure gnostiek is en niks te maken heeft met een enigszins historisch verslag.

[Piero]

Oorspronkelijk geplaatst door Pandareus

Net de logische (?) opbouw van de canon is me niet duidelijk. Ik zie niet in vanuit welke bedoeling en met welk objectief de kerkvaders beslisten om Johannes te weerhouden, gezien ze toch geen angst hadden om andere gnostische teksten te weigeren.
Als het hun echte bedoeling was om terug te keren naar de oorsprong en enkel het "betrouwbare" te filteren uit al de fictie van achteraf dan zou je toch verwachten dat Johannes eruit vliegt ?
Wat zou hun motivatie geweest zijn ?

De motivatie voor het opnemen van het evangelie van Johannes in de canon van christelijke geschriften is uiteraard dat het van pas kwam om het christendom te verdedigen tegen vigerende alternatieve religieuze en filosofische opvattingen en bewegingen zoals het gnosticisme. Daarom moet je niet alleen letten op sporen van gnostische thematiek en opvattingen in het evangelie, maar ook op wat niet spoort met gnostiek. En zo zag ik dat ik hierboven toevallig zo een niet-gnostisch concept heb vermeld uit Johannes 20. Namelijk dat de discipelen van Jezus de bevoegdheid kregen om zonden te vergeven.

Gnosis is dus zowel zelfkennis als godskennis. Desondanks kan alleen een openbaring en handeling van God zelf verlossing uit de kosmos mogelijk maken. Verlossing is zowel in de gnostiek als het hermetisme niet het vergeven van zonden, maar het opheffen van onwetendheid. Onwetendheid is de oorspronkelijke zonde. (wikipedia)

Johannes accepteert de gnostische opvatting dat kennis door openbaring van het grootste belang is doordat hij vijfmaal stelt dat de discipelen de geest der waarheid zullen ontvangen en als dat moment daar is, in hoofdstuk 20, krijgt dat onverwacht een juridische betekenis: de discipelen mogen zonden vergeven. Op een andere plaats laat Johannes Jezus zeggen: "de waarheid (kennis) zal u vrij maken" en "ik ben de weg, de waarheid en het leven." En tegen Pilatus laat hij Jezus zeggen dat hij gekomen is om getuigenis af leggen van de waarheid. Deze centraalstelling van waarheid vinden we ook bij Paulus, bijvoorbeeld in de brief Romeinen negen maal. In de synoptische evangelies is de waarheid het eigenkijke onderwerp in de twistgesprekken die Jezus voert met schriftgeleerden en farizeeën. Lukas laat iemand tegen Jezus zeggen dat hij "de weg Gods leert naar waarheid" (20:21).

Men kan vermoeden dat tegen het einde van de eerste eeuw de christenen grote concurrentie ondervonden van gnostische bewegingen en geschriften die een heel andere verlossing en christus predikten en die niet meer zwaar leunden op Mozes en de joodse profeten. Johannes bindt de strijd met ze aan en daarbij is hij zo radikaal dat hij David niet meer noemt en zelfs de moeder van Jezus geen naam geeft.