Greenspan erkent het failliet van de vrije markt

[Jedd]

Oorspronkelijk geplaatst door Erw

Denk jij soms dat herhalen van je bewering ze er meer waar op maakt?
Als je iets beweert moet je dat aantonen met argumenten. Argumenten die aantonen dat de overheden géén invloed hebben op de geldmarkt.

de dag dat jij het onderscheid leert tussen een stroman argumentatie en een eerlijk debat is nog veraf hé ?

[Johan Bollen]

Oorspronkelijk geplaatst door Erw

Hoe 'privaat' is een markt wanneer diefstal op die markt door die bankbedrijven bij wet wordt gelegaliseerd?
Mag een ander bedrijf zelf geld bijmaken?
Nee!
De smeerlapperij BEGINT bij overheidsingrijpen!

Eerst beklaag je je erover dat het overheidsingrijpen dat teveel toelaat, en dan verwerp je het weer. Wat is het nu?

[•Ø•]

Oorspronkelijk geplaatst door Johan Bollen

Eerst beklaag je je erover dat het overheidsingrijpen dat teveel toelaat, en dan verwerp je het weer. Wat is het nu?

Hij beklaagt zich erover dat de overheid diefstal legaliseert. Hij verwerpt dat overheidsingrijpen. Waar lees jij een tegenstrijdigheid?

[AdrianHealey]

Oorspronkelijk geplaatst door Jedd

het is misgelopen in het vrije gedeelte van de markt en er is geen enkele reden waarom de oorzaak daarvan bij de overheid lag.

eerlijk blijven.

Welke economische studies heeft u achter de kiezen? Ooit bestudeerd welke invloed de wet kan hebben op 'de' markt?

Wat als ik zeg dat iedereen wiens voornaam begint met een 't', nooit vervolgd zal worden voor moord - ook al is hij nog zo schuldig. Verwacht u dan niet dat er meer mensen wiens voornaam beginnen met een 't' iemand zal vermoorden?

Volgens mij heeft u geen idee van de relatie tussen 'economie' en 'de wet'.

[AdrianHealey]

Jedd;

Wil je eens uitleggen welke invloed fiatgeld heeft op deze crisis? Is fiatgeld iets dat ook mogelijk is in een vrije markt of is dat iets dat ingevoerd is door een overheid?

[Jedd]

Oorspronkelijk geplaatst door AdrianHealey

Welke economische studies heeft u achter de kiezen? Ooit bestudeerd welke invloed de wet kan hebben op 'de' markt?

ik werk in een commerciële functie en heb de basiseducatie daarvoor nodig achter de kiezen.

en jij, filosofiestudentje ?

[AdrianHealey]

Oorspronkelijk geplaatst door Jedd

ik werk in een commerciële functie en heb de basiseducatie daarvoor nodig achter de kiezen.

Dat is natuurlijk iets anders dan economische wetenschap.

en jij, filosofiestudentje ?

U maakt natuurlijk de fout door te veronderstellen dat iemand die 'filosofie' studeert aan een universiteit, niet in zijn vrije tijd kan 'studeren' aan een andere opleiding. Ik volg over het internet de lessen van Bryan Caplan, Peter Boettke & Steven Horwitz, toch zeker geen kleine namen.

Ik begrijp dat u niet wilt toegeven dat u nog geen echte opleiding achter de rug hebt inzake economische wetenschap (en al zeker niet in 'law & economics'), maar wat me wel stoort is de gedachte dat u daardoor het grote verhaal mag pleiten. U ziet mij toch ook niet aan de lopende band uitspraken doen over global warming & 'de echte oorzaken'?

[•Ø•]

Oorspronkelijk geplaatst door Jedd

ik werk in een commerciële functie en heb de basiseducatie daarvoor nodig achter de kiezen.

Wat hield dat in?

[Johan Bollen]

Oorspronkelijk geplaatst door •Ø•

Hij beklaagt zich erover dat de overheid diefstal legaliseert. Hij verwerpt dat overheidsingrijpen. Waar lees jij een tegenstrijdigheid?

Diefstal 'legalizeer' je door NIET in te grijpen, door geen regels te hebben die de dief ervan te weerhouden te stelen. Als je diefstal wil vermeiden dan vraag je toch om afspraken, om een 'systeem' met 'regeltjes'. Het is toch niet omdat 'de overheid' diefstal 'legalizeert' dat je het ook 'mag' doen he. Als je hiervan uitgaat dan vraag je toch juist om een regulator...die dan 1 zin verder terug wordt afgeschoten. Die houding begrijp ik niet.

[Erw]

Oorspronkelijk geplaatst door Johan Bollen

Diefstal 'legalizeer' je door NIET in te grijpen, door geen regels te hebben die de dief ervan te weerhouden te stelen. Als je diefstal wil vermeiden dan vraag je toch om afspraken, om een 'systeem' met 'regeltjes'. Het is toch niet omdat 'de overheid' diefstal 'legalizeert' dat je het ook 'mag' doen he. Als je hiervan uitgaat dan vraag je toch juist om een regulator...die dan 1 zin verder terug wordt afgeschoten. Die houding begrijp ik niet.

Waarom zou een dief ingrijpen in een systeem dat zijn diefstal net mogelijk maakt?
Je kunt toch wel inzien dat elke regel van die dief in de praktijk niks zal voorstellen en louter zal dienen om de bestolene iets anders wijs te maken?

[Bill Ayers]

Oorspronkelijk geplaatst door Jedd

en jij, filosofiestudentje ?

Ge beschuldigt anderen van vermeend gebruik van stromannen, maar zelf schermt ge behoorlijk vaardig met ad hominems.

[Johan Bollen]

Oorspronkelijk geplaatst door Erw

Waarom zou een dief ingrijpen in een systeem dat zijn diefstal net mogelijk maakt?
Je kunt toch wel inzien dat elke regel van die dief in de praktijk niks zal voorstellen en louter zal dienen om de bestolene iets anders wijs te maken?

Mischien spreken we langs elkaar heen, maar mij komt het over alsof een alkoholverslaafde zijn verslaving wijt aan het feit dat hij legal drank kon kopen, om vlak daarna af te wijzen dat er een wetgeving rond alkohol zou nodig zijn, om 2 seconden later geld te vragen van de overheid voor zijn drank te kunnen kopen, en uiteindelijk geen probleem ziet met de logica van zijn redenering.

[Erw]

Oorspronkelijk geplaatst door Johan Bollen

Mischien spreken we langs elkaar heen, maar mij komt het over alsof een alkoholverslaafde zijn verslaving wijt aan het feit dat hij legal drank kon kopen, om vlak daarna af te wijzen dat er een wetgeving rond alkohol zou nodig zijn, om 2 seconden later geld te vragen van de overheid voor zijn drank te kunnen kopen, en uiteindelijk geen probleem ziet met de logica van zijn redenering.

Ik kan deze vergelijkingspoging moeilijk volgen.

Maar laat ik ze proberen te gebruiken om mijn stelling duidelijk te maken:

alcoholverslaafde = degene die geld leent

alcoholwetgeving = wetgeving voor banksector

de alcoholverslaafde zal wetgeving die hem hindert om aan alcohol te raken afwijzen = de lener van geld zal wetgeving die hem hindert om geld te lenen afwijzen

Wie leent er het meeste geld en heeft daarbij het meest lastig om dat terug te betalen: dezelfden die de wetgeving voor de banken bepaalt: de overheden en hun belangengroepen.

En dat is waarom ik zei:
"Je kunt toch wel inzien dat elke regel van die dief in de praktijk niks zal voorstellen en louter zal dienen om de bestolene iets anders wijs te maken?".

En dat reduceert die 'wetgeving' tot een ordinair excuus om
1) de gedupeerde spaarders wijs te maken dat het niet meer kan gebeuren - wat neerkomt op de dief die indirect zegt dat hij niet meer zal stelen
2) om als excuus te gebruiken om opnieuw meer postjes bij de overheid te maken.

Bijgevolg zie ik het nut van die wetgeving niet in, ze kost ons dan meer terwijl ze in de praktijk niks kan voorstellen, want dat zou neerkomen op een dief die zijn losse handjes achter zijn rug bindt om zichzelf te verhinderen.

[Johan Bollen]

Oorspronkelijk geplaatst door Erw

Ik kan deze vergelijkingspoging moeilijk volgen.

Maar laat ik ze proberen te gebruiken om mijn stelling duidelijk te maken:

alcoholverslaafde = degene die geld leent

alcoholwetgeving = wetgeving voor banksector

de alcoholverslaafde zal wetgeving die hem hindert om aan alcohol te raken afwijzen = de lener van geld zal wetgeving die hem hindert om geld te lenen afwijzen

Wie leent er het meeste geld en heeft daarbij het meest lastig om dat terug te betalen: dezelfden die de wetgeving voor de banken bepaalt: de overheden en hun belangengroepen.

En dat is waarom ik zei:
"Je kunt toch wel inzien dat elke regel van die dief in de praktijk niks zal voorstellen en louter zal dienen om de bestolene iets anders wijs te maken?".

En dat reduceert die 'wetgeving' tot een ordinair excuus om
1) de gedupeerde spaarders wijs te maken dat het niet meer kan gebeuren - wat neerkomt op de dief die indirect zegt dat hij niet meer zal stelen
2) om als excuus te gebruiken om opnieuw meer postjes bij de overheid te maken.

Bijgevolg zie ik het nut van die wetgeving niet in, ze kost ons dan meer terwijl ze in de praktijk niks kan voorstellen, want dat zou neerkomen op een dief die zijn losse handjes achter zijn rug bindt om zichzelf te verhinderen.

Sorry, ik heb inderdaad de indruk dat we langs elkaar heen praten. Wat ik eigenlijk wil stellen is dat 'legalizatie' juist inhoudt dat de vrijheid en de verantwoordelijkheid van het handelen gelegd wordt bij degene die die vrijheid krijgt. Je kan dus moeilijk naderhand de schuld leggen bij degene die je die vrijheid gaf.

Maar goed, persoonlijk houd ik mijn oordeel over 'verantwoordelijkheid' in beraad. Ik ben voorstander van zoveel mogelijk vrijheid, maar priorizeer de vrijheid van het individu op de vrijheid van 'markt' of 'kapitaal'. Ik ga er ook van uit dat een dictatuur geboren kan worden uit de mooiste 'principes', Pragmatisme is dus gewenst en geen ideologisch denken.

In verband hiermee kwam ik deze kritiek zojuist tegen over het libertijns gedachtengoed in verband met deze krisis. Ik voel me niet voldoende geïnformeerd om een oordeel te vellen over dit gedachtengoed, maar heb, ondanks een zekere sympathie op 'filosofisch' vlak, twijfels op praktisch vlak. Ik deel in ieder geval de opinie van de auteur dat ideologie ons niet mag verhinderen om datgenen te doen wat nodig is.

The End of Libertarianism. The financial collapse proves that its ideology makes no sense.
By Jacob WeisbergPosted Saturday, Oct. 18, 2008, at 6:17 AM ET

Illustration by Robert Neubecker. Click image to expand.A source of mild entertainment amid the financial carnage has been watching libertarians scurrying to explain how the global financial crisis is the result of too much government intervention rather than too little. One line of argument casts as villain the Community Reinvestment Act, which prevents banks from "redlining" minority neighborhoods as not creditworthy. Another theory blames Fannie Mae and Freddie Mac for causing the trouble by subsidizing and securitizing mortgages with an implicit government guarantee. An alternative thesis is that past bailouts encouraged investors to behave recklessly in anticipation of a taxpayer rescue.
Print This ArticlePRINTDiscuss in the FrayDISCUSSEmail to a FriendE-MAILGet Slate RSS FeedsRSSShare This ArticleRECOMMEND...View as single pageVIEW AS SINGLE PAGE
Yahoo! BuzzFacebook FacebookPost to MySpace!MySpaceMixx MixxDigg DiggReddit RedditDel.icio.us del.icio.usFurl FurlMa.gnolia.com Ma.gnoliaSphere SphereStumble UponStumbleUponCLOSE

There are rebuttals to these claims and rejoinders to the rebuttals. But to summarize, the libertarian apologetics fall wildly short of providing any convincing explanation for what went wrong. The argument as a whole is reminiscent of wearying dorm-room debates that took place circa 1989 about whether the fall of the Soviet bloc demonstrated the failure of communism. Academic Marxists were never going to be convinced that anything that happened in the real world could invalidate their belief system. Utopians of the right, libertarians are just as convinced that their ideas have yet to be tried, and that they would work beautifully if we could only just have a do-over of human history. Like all true ideologues, they find a way to interpret mounting evidence of error as proof that they were right all along.

To which the rest of us can only respond, Haven't you people done enough harm already? We have narrowly avoided a global depression and are mercifully pointed toward merely the worst recession in a long while. This is thanks to a global economic meltdown made possible by libertarian ideas. I don't have much patience with the notion that trying to figure out how we got into this mess is somehow unacceptably vicious and pointless—Sarah Palin's view of global warming. As with any failure, inquest is central to improvement. And any competent forensic work has to put the libertarian theory of self-regulating financial markets at the scene of the crime.

To be more specific: In 1997 and 1998, the global economy was rocked by a series of cascading financial crises in Asia, Latin America, and Russia. Perhaps the most alarming moment was the failure of a giant, superleveraged hedge fund called Long-Term Capital Management, which threatened the solvency of financial institutions that served as counter-parties to its derivative contracts, much in the manner of Bear Stearns and Lehman Bros. this year. After LTCM's collapse, it became abundantly clear to anyone paying attention to this unfortunately esoteric issue that unregulated credit market derivatives posed risks to the global financial system, and that supervision and limits of some kind were advisable. This was a very scary problem and a very boring one, a hazardous combination.

As with the government failures that made 9/11 possible, neglecting to prevent the crash of '08 was a sin of omission—less the result of deregulation per se than of disbelief in financial regulation as a legitimate mechanism. At any point from 1998 on, Bill Clinton, George W. Bush, various members of their administrations, or a number of congressional leaders with oversight authority might have stood up and said, "Hey, I think we're in danger and need some additional rules here." The Washington Post ran an excellent piece this week on how one such attempt to regulate credit derivatives got derailed. Had the advocates of prudent regulation been more effective, there's an excellent chance that the subprime debacle would not have turned into a runaway financial inferno.

There's enough blame to go around, but this wasn't just a collective failure. Three officials, more than any others, have been responsible for preventing effective regulatory action over a period of years: Alan Greenspan, the oracular former Fed chairman; Phil Gramm, the heartless former chairman of the Senate banking committee; and Christopher Cox, the unapologetic chairman of the Securities and Exchange Commission. Blame Greenspan for making the case that the exploding trade in derivatives was a benign way of hedging against risk. Blame Gramm for making sure derivatives weren't covered by the Commodity Futures Modernization Act, a bill he shepherded through Congress in 2000. Blame Cox for championing Bush's policy of "voluntary" regulation of investment banks at the SEC.
Share this article on Digg
Buzz up!
Share this article on Buzz

Cox and Gramm, in particular, are often accused of being in the pocket of the securities industry. That's not entirely fair; these men took the hands-off positions they did because of their political philosophy, which holds that markets are always right and governments always wrong to interfere. They share with Greenspan, the only member of the trio who openly calls himself a libertarian, a deep aversion to any infringement of the right to buy and sell. That belief, which George Soros calls market fundamentalism, is the best explanation of how the natural tendency of lending standards to turn permissive during a boom became a global calamity that spread so far and so quickly.



The best thing you can say about libertarians is that because their views derive from abstract theory, they tend to be highly principled and rigorous in their logic. Those outside of government at places like the Cato Institute and Reason magazine are just as consistent in their opposition to government bailouts as to the kind of regulation that might have prevented one from being necessary. "Let failed banks fail" is the purist line. This approach would deliver a wonderful lesson in personal responsibility, creating thousands of new jobs in the soup-kitchen and food-pantry industries.

The worst thing you can say about libertarians is that they are intellectually immature, frozen in the worldview many of them absorbed from reading Ayn Rand novels in high school. Like other ideologues, libertarians react to the world's failing to conform to their model by asking where the world went wrong. Their heroic view of capitalism makes it difficult for them to accept that markets can be irrational, misunderstand risk, and misallocate resources or that financial systems without vigorous government oversight and the capacity for pragmatic intervention constitute a recipe for disaster. They are bankrupt, and this time, there will be no bailout.

Dus de oorzaak van de crisis zou volgens deze auteur een 'rigid' geloof in libertijnse principes zijn. Waar of niet, zoals ik al zei dient ideologie ingetoomt door pragmatisme.

Oorspronkelijk geplaatst door Erw

de alcoholverslaafde zal wetgeving die hem hindert om aan alcohol te raken afwijzen = de lener van geld zal wetgeving die hem hindert om geld te lenen afwijzen

Ik gaf het voorbeeld van 'alcohol' omdat de wetgever juist NIET verhindert dat je eraan geraakt. Dat is wat 'legalizatie' inhoudt. Als je dan nadat je verslaafd bent geraakt afkomt met het argument dat de wetgeve je niet verhinderde, geef je dus impliciet een zekere 'autoriteit' aan de wetgever, waardoor tegelijkertijd de wens om de wetgever niet te zien ingrijpen, nogal tegenstrijdig overkomt.

[Casca]

Greenspan een libertariër?

Wat gaan we hier nog mogen lezen?

[Johan Bollen]

Oorspronkelijk geplaatst door Casca

Greenspan een libertariër?

Wat gaan we hier nog mogen lezen?

een 'zelfverklaarde' libertariër. Dat kan je de auteur van het artikel dus niet verwijten.

[Casca]

Maar Greenspan gelukkig wel

[•Ø•]

Oorspronkelijk geplaatst door Johan Bollen

Dus de oorzaak van de crisis zou volgens deze auteur een 'rigid' geloof in libertijnse principes zijn.

De auteur kan moeilijk verder van de waarheid zitten. Hij heeft blijkbaar niet het flauwste inzicht in de zaken waar hij over schrijft. Het is eigenlijk ook niet meer dan een scheldbrief die vol leugens en foute redeneringen staat. Men spreekt trouwens over libertariërs, niet over libertijnen, dat is een andere filosofische tak.

[Casca]

Rebuttal van op reason.com:

The End of Libertarianism and Other Adventures in Financial Policy Fantasy
Don't blame free markets for the current panic

Jeffrey A. Miron | October 21, 2008

In a recent piece that appeared at Newsweek and his own web publication, Slate Editor in Chief Jacob Weisberg announces "the end of libertarianism."

Responding to commentators who believe that misguided government policies caused or contributed to the current financial mess, Weisberg asserts that the real culprit is the libertarian financial policy (which banned "any infringement of the right to buy and sell") that the U.S. has allegedly pursued in recent years. We're in the midst of "a global economic meltdown made possible by libertarian ideas," writes Weisberg, who adds that intellectually vapid libertarians simply cannot "accept that markets can be irrational, misunderstand risk, and misallocate resources or that financial systems without vigorous government oversight and the capacity for pragmatic intervention constitute a recipe for disaster." Libertarian policies have failed so miserably, he concludes, that it is time to toss libertarianism, like Soviet communism, on the trash bin of history.

Excuse me? Are you serious, Jacob?

Whatever one's views of libertarian policies, the incontrovertible fact is that the U.S. has not pursued such policies. Not in the past 10 years. Not in the past century. Indeed, except for a brief moment before Alexander Hamilton engineered the first U.S. bailout of financial markets, not ever. If the U.S. had truly been the "Libertarian Land" that Weisberg alleges, a huge range of policies that have helped fuel the current situation would have been radically different.

In Libertarian Land, banks would not be chartered, defined, and regulated by government, as they have been in the U.S. for over 150 years. In particular, banks would have the right to "suspend convertibility," meaning they could tell depositors, "Sorry, you can't have all your money back right now," during banks runs that threatened bank solvency. This is precisely what banks did in key financial panics during the pre-Fed period, when suspension was illegal but tolerated or encouraged by regulators. By so doing, banks reduced the spread of panics and solvent but illiquid banks did not fail in large numbers.

In Libertarian Land, the Federal Reserve would never have been created. This means the Fed could not have turned a normal recession into the Great Depression by failing to stem a huge decline in the money supply. This decline and the related bank failures occurred because the Fed's existence was taken as indication that banks could not, or should not, suspend convertibility, as they had done successfully in the past. Thus in Libertarian Land, the Great Depression would probably not have occurred.

If the Fed had never been created, Alan Greenspan would never have been its chairman. Thus he would not have given investors inappropriate assurances about the riskiness of derivatives or the long-term viability of the stock market boom of the mid-1990s. Absent the Fed, no Alan Greenspan would have kept interest rates low for an extended period and thereby fueled the housing bubble that has played a key role in turmoil of the past two years. Market participants would have made judgments on their own, and these would plausibly have been more cautious as a result.

In Libertarian Land, the Securities and Exchange Commission, along with financial market regulation such as capital requirements, would not exist. This means investors would have no assurance that government can keep "excessively" risky or fraudulent securities out of the marketplace. Many small investors would stay on the sidelines, leaving the risky investing to those who could afford to lose.

In Libertarian Land, government would not promote increased home ownership, so it would not have created Fannie Mae and Freddie Mac, or encouraged these institutions to extend subprime loans, or implicitly promised to bail them out if or when these loans failed. Thus a key ingredient in the recent financial turbulence would not have arisen.

In Libertarian Land, government would not protect private agents from the downsides of their risky decisions. This means no rescues or bailouts for banks, airlines, or car companies. No deposit insurance, no pension benefit guarantees, and so on.

In Libertarian Land, individuals and businesses would take risks, but they would think long and hard about these risks. Some individuals and businesses would profit handsomely from smart risk-taking, but many would earn modest returns on average because their seemingly "excessive" returns in good times would be balanced by big losses in bad times.

Reasonable people can debate whether consistent pursuit of libertarian policies would have improved U.S. economic performance over the past two centuries. They cannot claim, however, that recent events demonstrate the failure of libertarian policies, since those policies have not been employed.

Nor can they say, as Weisberg contends, that "libertarian apologetics fall wildly short of providing any convincing explanation for what went wrong." In fact, by theorizing, anticipating, and underscoring the inevitable failure of mixing free-market dynamics and politically driven interventions into the economy, libertarians explain both what's going on and how to avoid its periodic repetition.

At a minimum, the jury is still out on whether a truly libertarian policy regime is desirable. With luck, some government will one day have the courage to give it a try.

Jeffrey A. Miron is a senior lecturer in economics at Harvard University.

Owned, zou ik zo zeggen.

[Erw]

Oorspronkelijk geplaatst door Johan Bollen

Sorry, ik heb inderdaad de indruk dat we langs elkaar heen praten. Wat ik eigenlijk wil stellen is dat 'legalizatie' juist inhoudt dat de vrijheid en de verantwoordelijkheid van het handelen gelegd wordt bij degene die die vrijheid krijgt. Je kan dus moeilijk naderhand de schuld leggen bij degene die je die vrijheid gaf.

Nog eens: ik verwijt Overheden dat ze tolereren dat banken 92% van het spaargeld van de mensen laten uitlenen aan mensen die zoveel schulden maken dat ze die niet kunnen terugbetalen. Politici zitten in hun raden van bestuur. Ze zien deze zaken vele jaren lang voor hun neus gebeuren. Ze leiden zelf ook een bedrijf, genaamd 'Overheid', dat krak dezelfde financiële smeerlapperij uitvreet waarvoor hun eigen wetten een privé bedrijf voor corruptie zouden straffen.
Er is maar één verklaring voor dergelijk gedrag: banken en Overheden zijn twee handen op één buik. En dat maakt dat wetten irrelevant worden want ze worden selectief toegepast volgens wat hen het best uitkomt.

Daarom zei ik:
"Waarom zou een dief ingrijpen in een systeem dat zijn diefstal net mogelijk maakt?
Je kunt toch wel inzien dat elke regel van die dief in de praktijk niks zal voorstellen en louter zal dienen om de bestolene iets anders wijs te maken?"

De oplossing voor deze crisis is dus banken en overheden vervangen en betere in de plaats brengen. Iets wat zou gebeurd zijn in een 'vrije markt': bedrijven die brol verkopen verliezen hun klanten en gaan failliet. Banken en Overheden gebruiken dwang om daaraan te ontsnappen. Dat is waar 'vrije markt' ophoudt te bestaan. Beweren dat deze crisis een gevolg is van vrije markt is bijgevolg een vette leugen.

Oorspronkelijk geplaatst door Johan Bollen

Maar goed, persoonlijk houd ik mijn oordeel over 'verantwoordelijkheid' in beraad. Ik ben voorstander van zoveel mogelijk vrijheid, maar priorizeer de vrijheid van het individu op de vrijheid van 'markt' of 'kapitaal'.

De 'markt' bestaat niet 'naast' het individu.
Het individu is een fundamenteel onderdeel van de 'markt'.
Individuen ruilen vrijwillig met elkaar om er gezamenlijk beter van te worden, en vormen zo markten.
Hoe kun je dan prioriteiten kiezen?
Dat is even grote nonsens als beweren dat een wiel belangrijker is dan een auto.

Oorspronkelijk geplaatst door Johan Bollen

Ik ga er ook van uit dat een dictatuur geboren kan worden uit de mooiste 'principes', Pragmatisme is dus gewenst en geen ideologisch denken.

Het verband is me onduidelijk?
Wie dicteert er wat?

Oorspronkelijk geplaatst door Johan Bollen

In verband hiermee kwam ik deze kritiek zojuist tegen over het libertijns gedachtengoed in verband met deze krisis. Ik voel me niet voldoende geïnformeerd om een oordeel te vellen over dit gedachtengoed, maar heb, ondanks een zekere sympathie op 'filosofisch' vlak, twijfels op praktisch vlak. Ik deel in ieder geval de opinie van de auteur dat ideologie ons niet mag verhinderen om datgenen te doen wat nodig is.

Dus de oorzaak van de crisis zou volgens deze auteur een 'rigid' geloof in libertijnse principes zijn. Waar of niet, zoals ik al zei dient ideologie ingetoomt door pragmatisme.

The End of Libertarianism. The financial collapse proves that its ideology makes no sense.
By Jacob WeisbergPosted Saturday, Oct. 18, 2008, at 6:17 AM ET

Illustration by Robert Neubecker. Click image to expand.A source of mild entertainment amid the financial carnage has been watching libertarians scurrying to explain how the global financial crisis is the result of too much government intervention rather than too little. One line of argument casts as villain the Community Reinvestment Act, which prevents banks from "redlining" minority neighborhoods as not creditworthy. Another theory blames Fannie Mae and Freddie Mac for causing the trouble by subsidizing and securitizing mortgages with an implicit government guarantee. An alternative thesis is that past bailouts encouraged investors to behave recklessly in anticipation of a taxpayer rescue.
Print This ArticlePRINTDiscuss in the FrayDISCUSSEmail to a FriendE-MAILGet Slate RSS FeedsRSSShare This ArticleRECOMMEND...View as single pageVIEW AS SINGLE PAGE
Yahoo! BuzzFacebook FacebookPost to MySpace!MySpaceMixx MixxDigg DiggReddit RedditDel.icio.us del.icio.usFurl FurlMa.gnolia.com Ma.gnoliaSphere SphereStumble UponStumbleUponCLOSE

There are rebuttals to these claims and rejoinders to the rebuttals. But to summarize, the libertarian apologetics fall wildly short of providing any convincing explanation for what went wrong. The argument as a whole is reminiscent of wearying dorm-room debates that took place circa 1989 about whether the fall of the Soviet bloc demonstrated the failure of communism. Academic Marxists were never going to be convinced that anything that happened in the real world could invalidate their belief system. Utopians of the right, libertarians are just as convinced that their ideas have yet to be tried, and that they would work beautifully if we could only just have a do-over of human history. Like all true ideologues, they find a way to interpret mounting evidence of error as proof that they were right all along.

Tot zover zie ik 15 manieren om te beweren dat ze ongelijk hebben en 0 argumenten daarvoor.

To which the rest of us can only respond, Haven't you people done enough harm already? We have narrowly avoided a global depression and are mercifully pointed toward merely the worst recession in a long while. This is thanks to a global economic meltdown made possible by libertarian ideas. I don't have much patience with the notion that trying to figure out how we got into this mess is somehow unacceptably vicious and pointless—Sarah Palin's view of global warming. As with any failure, inquest is central to improvement. And any competent forensic work has to put the libertarian theory of self-regulating financial markets at the scene of the crime.

En opnieuw beweren 'ZIJ zijn de schuldigen' en de argumenten daarvoor blijven nog steeds uit.
Wat een boel tekst die al gepasseerd is huh?

To be more specific: In 1997 and 1998, the global economy was rocked by a series of cascading financial crises in Asia, Latin America, and Russia. Perhaps the most alarming moment was the failure of a giant, superleveraged hedge fund called Long-Term Capital Management, which threatened the solvency of financial institutions that served as counter-parties to its derivative contracts, much in the manner of Bear Stearns and Lehman Bros. this year. After LTCM's collapse, it became abundantly clear to anyone paying attention to this unfortunately esoteric issue that unregulated credit market derivatives posed risks to the global financial system, and that supervision and limits of some kind were advisable. This was a very scary problem and a very boring one, a hazardous combination.

Aangaande dat vetgequote: zie wat ik hier eerder zei. Overheden hebben er baat bij dat andermans geld zorgeloos kan worden uitgeleend. Want zij en hun belangengroepen zijn de grootste wanbetalers wegens hun barslechte efficiëntie en massale verkwisting van middelen. Ze potverteren in plaats van investeren. Daardoor zijn ze afhankelijk van slecht krediet.

Terug aangaande libertarisme: de geldmarkt is NIET vrij zoals er in dit artikel wordt beweerd. Banken en overheden vervalsen die markt op dezelfde manier als de markt van kwaliteitsspeelgoed wordt vervalst door eropgelijkende brol. Het geld dat komt van slecht krediet heeft geen andere kleur. Een euro is een euro. De markt kan het onderscheid niet maken. Daar houdt 'vrije markt' op te bestaan en begint 'overheid'.

As with the government failures that made 9/11 possible, neglecting to prevent the crash of '08 was a sin of omission—less the result of deregulation per se than of disbelief in financial regulation as a legitimate mechanism. At any point from 1998 on, Bill Clinton, George W. Bush, various members of their administrations, or a number of congressional leaders with oversight authority might have stood up and said, "Hey, I think we're in danger and need some additional rules here." The Washington Post ran an excellent piece this week on how one such attempt to regulate credit derivatives got derailed. Had the advocates of prudent regulation been more effective, there's an excellent chance that the subprime debacle would not have turned into a runaway financial inferno.

De trant van dit stuk tekst is compleet fout. Het doet voor alsof de verdedigers van meer regels op de geldmarkt niet effectief genoeg waren.
Wilden ze wel effectief zijn?
Wilden ze wel dat lenen moeilijker zou worden?
Nee!
Ze wilden dat niet!
Geen enkele schuldenmaker wil dat!
En de grootste van allemaal, een overheidsbedrijf, zéker niet!

There's enough blame to go around, but this wasn't just a collective failure. Three officials, more than any others, have been responsible for preventing effective regulatory action over a period of years: Alan Greenspan, the oracular former Fed chairman; Phil Gramm, the heartless former chairman of the Senate banking committee; and Christopher Cox, the unapologetic chairman of the Securities and Exchange Commission. Blame Greenspan for making the case that the exploding trade in derivatives was a benign way of hedging against risk. Blame Gramm for making sure derivatives weren't covered by the Commodity Futures Modernization Act, a bill he shepherded through Congress in 2000. Blame Cox for championing Bush's policy of "voluntary" regulation of investment banks at the SEC.
Share this article on Digg
Buzz up!
Share this article on Buzz
Cox and Gramm, in particular, are often accused of being in the pocket of the securities industry. That's not entirely fair; these men took the hands-off positions they did because of their political philosophy, which holds that markets are always right and governments always wrong to interfere. They share with Greenspan, the only member of the trio who openly calls himself a libertarian, a deep aversion to any infringement of the right to buy and sell. That belief, which George Soros calls market fundamentalism, is the best explanation of how the natural tendency of lending standards to turn permissive during a boom became a global calamity that spread so far and so quickly.

Allee, 3 schuldigen worden aangewezen.
De link met libertarisme is nog steeds zoek...

The best thing you can say about libertarians is that because their views derive from abstract theory, they tend to be highly principled and rigorous in their logic. Those outside of government at places like the Cato Institute and Reason magazine are just as consistent in their opposition to government bailouts as to the kind of regulation that might have prevented one from being necessary. "Let failed banks fail" is the purist line. This approach would deliver a wonderful lesson in personal responsibility, creating thousands of new jobs in the soup-kitchen and food-pantry industries.

The worst thing you can say about libertarians is that they are intellectually immature, frozen in the worldview many of them absorbed from reading Ayn Rand novels in high school. Like other ideologues, libertarians react to the world's failing to conform to their model by asking where the world went wrong. Their heroic view of capitalism makes it difficult for them to accept that markets can be irrational, misunderstand risk, and misallocate resources or that financial systems without vigorous government oversight and the capacity for pragmatic intervention constitute a recipe for disaster. They are bankrupt, and this time, there will be no bailout.

haha, eindigen met 20 lijnen ordinair gebash op libertarisme.
En nog steeds geen argumenten die zijn bewering funderen.

Hoe grappig. Op een pot stront een etiket 'kwaliteits-choco' plakken en dan op het etiket zitten foeteren in plaats van op de echte inhoud.

Oorspronkelijk geplaatst door Johan Bollen

Ik gaf het voorbeeld van 'alcohol' omdat de wetgever juist NIET verhindert dat je eraan geraakt. Dat is wat 'legalizatie' inhoudt. Als je dan nadat je verslaafd bent geraakt afkomt met het argument dat de wetgeve je niet verhinderde, geef je dus impliciet een zekere 'autoriteit' aan de wetgever, waardoor tegelijkertijd de wens om de wetgever niet te zien ingrijpen, nogal tegenstrijdig overkomt.

En mijn punt was, nog maar eens, dat, middels deze vergelijking, die wetgever zèlf een alcoholverslaafde is en het daarom niet verhindert.
Of terug naar deze kredietcrisis, de wetgever is zèlf de grootste wanbetaler / schuldenmaker, hoe zou hij dan werkelijk een effectieve regulering willen invoeren die krediet geven moeilijker maakt?
Het kan zoals gezegd enkel dienen om de gedupeerde spaarders blaaskes wijs te maken om te voorkomen dat het boze mensen zijn op de bollekeskermis. En de politieke kaste is onbeschaamd genoeg om van de gelegenheid gebruik te maken om deze nepregulering te misbruiken om nog méér postjes bij hun overheadsbedrijf te kunnen rechtvaardigen.

Nee hoor. IK bedank daarvoor!