Godsdienst in Europa

[Hagal]

Een vraag die in me opkwam en die ik hier in het midden wil gooien:
is er in Europa eigenlijk nog wel sprake van een echte godsdienst?
Misschien even verduidelijken wat ik hiermee bedoel? Steeds meer krijg ik de indruk dat er wel heel veel religieus gevoel en veel religieuze gedachten zijn, maar dat er eigenlijk niet meer sprake is van een of andere godsdienst. Zelfs de trouwste aanhangers van een leer of een religie zijn in deze tijd zo beïnvloed door ander opinies, meningen... dat ze hoe dan ook iets daarvan meenemen in hun eigen godsdienstbeleving. Wellicht is dit een gewone evolutie: de tijd staat niet stil, de mens ook niet en alles evolueert. Soms lijkt het me echter dat men zodanig veel ideeën gelezen en gehoord heeft, dat iedereen zijn eigen godsdienst eigenlijk gefabriceerd heeft. Wat we kunnen gebruiken of in me leuk in de oren klinkt, dat nemen we mee, en de rest vergeten we.
Natuurlijk is het - denk ik - ook interessant om na te gaan in hoeverre men dat vroeger ook al niet deed. Misschien was er vroeger wel een uitwisseling, maar dan op veel beperktere schaal, en zijn nu, de uitwisselingen tussen de verschillende religies zo makkelijk geworden, dat we eigenlijk - dat denk ik toch - niet meer kunnen spreken over het katholicisme, de orthodoxie, de islame... Dat is gewoon een persoonlijke vaststelling, geen waardeoordeel, maar soms stel ik me de vraag: in hoeverre zijn hevige verdedigers van bepaalde geloofsovertuigingen nog bezig met echt geloof (een persoonlijke band met een opperwezen, ik weet het, mijn definitie, maar goed...). Misschien ze de meesten meer bezig met het uitdokteren van een eigen leer, die God weet waarop allemaal gebaseerd is en gewoon ergens een zekerheid geeft.

[labyrinth]

Oorspronkelijk geplaatst door Hagal

Een vraag die in me opkwam en die ik hier in het midden wil gooien:
is er in Europa eigenlijk nog wel sprake van een echte godsdienst?
Misschien even verduidelijken wat ik hiermee bedoel? Steeds meer krijg ik de indruk dat er wel heel veel religieus gevoel en veel religieuze gedachten zijn, maar dat er eigenlijk niet meer sprake is van een of andere godsdienst. Zelfs de trouwste aanhangers van een leer of een religie zijn in deze tijd zo beïnvloed door ander opinies, meningen... dat ze hoe dan ook iets daarvan meenemen in hun eigen godsdienstbeleving. Wellicht is dit een gewone evolutie: de tijd staat niet stil, de mens ook niet en alles evolueert. Soms lijkt het me echter dat men zodanig veel ideeën gelezen en gehoord heeft, dat iedereen zijn eigen godsdienst eigenlijk gefabriceerd heeft. Wat we kunnen gebruiken of in me leuk in de oren klinkt, dat nemen we mee, en de rest vergeten we.
Natuurlijk is het - denk ik - ook interessant om na te gaan in hoeverre men dat vroeger ook al niet deed. Misschien was er vroeger wel een uitwisseling, maar dan op veel beperktere schaal, en zijn nu, de uitwisselingen tussen de verschillende religies zo makkelijk geworden, dat we eigenlijk - dat denk ik toch - niet meer kunnen spreken over het katholicisme, de orthodoxie, de islame... Dat is gewoon een persoonlijke vaststelling, geen waardeoordeel, maar soms stel ik me de vraag: in hoeverre zijn hevige verdedigers van bepaalde geloofsovertuigingen nog bezig met echt geloof (een persoonlijke band met een opperwezen, ik weet het, mijn definitie, maar goed...). Misschien ze de meesten meer bezig met het uitdokteren van een eigen leer, die God weet waarop allemaal gebaseerd is en gewoon ergens een zekerheid geeft.

Voor mij is dat gewoon een soort universele spiritualiteit. Ik vind dat persoonlijk heel handig in het benaderen van godsdiensten en ook vrijzinnigen, alles kan en mag zolang het anderen niet schaadt of belemmert.