N-VA: België moet ambassadeur uit Israël terugroepen

[FMisplon]

In een persbericht van de N-VA lezen we:
Vanuit haar democratisch volksnationalisme en haar inter-nationale solidariteit met verdrukte volkeren in de wereld, wenst de N-VA het schandelijk onrecht aan te klagen dat het Palestijnse volk nu al decennialang overkomt en vandaag terug een culminatiepunt bereikt. De N-VA neemt het niet dat het vredesvoorstel van de Arabische wereld en de Palestijnse bereidheid tot een staakt-het-vuren door Israël worden beantwoord met grootscheepse militaire operaties. Israël brengt het Midden-Oosten op de rand van een internationaal oorlogsconflict.

De N-VA wenst niet langer mee te draaien in de carrousel van goedbedoelde resoluties van Kamer en Senaat die de verantwoordelijkheid steeds bij de EU en de VN leggen. De federale politieke wereld moet zélf haar verantwoordelijkheid nemen en gebruik maken van de instrumenten waarover ze zélf beschikt. De N-VA doet een oproep aan de federale regeringspartijen opdat de Belgische ambassadeur in Israël onmiddellijk wordt teruggeroepen. De Belgische regering, die het respect voor de mensenrechten hoog in het vaandel draagt, moet duidelijk het signaal geven dat de internationale publieke opinie zich zorgen maakt over de oorlogszuchtige houding van de Israëlische regering. Agalev en SP.A moeten nu hun verantwoordelijkheid opnemen.

De geweldspiraal van actie en reactie, van Israëlisch staatsterrorisme versus het fundamentalistisch terrorisme, kan enkel worden gestopt door de stichting van een Palestijnse staat en de eerbiediging door Israël van reeds eerder gesloten akkoorden en VN-resoluties. Beide volkeren hebben recht op zelfbeschikking.

Wat denken jullie hiervan? Hoe moet België reageren op een oplopend geweld in het Midden-Oosten?

[FMisplon]

In een persbericht van de N-VA lezen we:
Vanuit haar democratisch volksnationalisme en haar inter-nationale solidariteit met verdrukte volkeren in de wereld, wenst de N-VA het schandelijk onrecht aan te klagen dat het Palestijnse volk nu al decennialang overkomt en vandaag terug een culminatiepunt bereikt. De N-VA neemt het niet dat het vredesvoorstel van de Arabische wereld en de Palestijnse bereidheid tot een staakt-het-vuren door Israël worden beantwoord met grootscheepse militaire operaties. Israël brengt het Midden-Oosten op de rand van een internationaal oorlogsconflict.

De N-VA wenst niet langer mee te draaien in de carrousel van goedbedoelde resoluties van Kamer en Senaat die de verantwoordelijkheid steeds bij de EU en de VN leggen. De federale politieke wereld moet zélf haar verantwoordelijkheid nemen en gebruik maken van de instrumenten waarover ze zélf beschikt. De N-VA doet een oproep aan de federale regeringspartijen opdat de Belgische ambassadeur in Israël onmiddellijk wordt teruggeroepen. De Belgische regering, die het respect voor de mensenrechten hoog in het vaandel draagt, moet duidelijk het signaal geven dat de internationale publieke opinie zich zorgen maakt over de oorlogszuchtige houding van de Israëlische regering. Agalev en SP.A moeten nu hun verantwoordelijkheid opnemen.

De geweldspiraal van actie en reactie, van Israëlisch staatsterrorisme versus het fundamentalistisch terrorisme, kan enkel worden gestopt door de stichting van een Palestijnse staat en de eerbiediging door Israël van reeds eerder gesloten akkoorden en VN-resoluties. Beide volkeren hebben recht op zelfbeschikking.

Wat denken jullie hiervan? Hoe moet België reageren op een oplopend geweld in het Midden-Oosten?

[carf]

Hallo,

kort en bondig:

NVA neemt wel een goed standpunt in, maar ze zal nooit de fundamentele discussie aangaan wat betreft het ontstaan van conflicten. (andere partijen ook niet). Die liggen namelijk bij het heilige kapitalisme en de klassentegenstellingen zoals Marx ze heeft beschreven, en zoals ze vandaag de dag nog bestaan. Zolang daar niks wordt aan gedaan, blijven we vechten tegen de bierkaai.

Groetjes,

CaRf

[carf]

Hallo,

kort en bondig:

NVA neemt wel een goed standpunt in, maar ze zal nooit de fundamentele discussie aangaan wat betreft het ontstaan van conflicten. (andere partijen ook niet). Die liggen namelijk bij het heilige kapitalisme en de klassentegenstellingen zoals Marx ze heeft beschreven, en zoals ze vandaag de dag nog bestaan. Zolang daar niks wordt aan gedaan, blijven we vechten tegen de bierkaai.

Groetjes,

CaRf

[Sweetrockboy]

Heeft nie echt veel zin hé.... er wordt nog elke dag betoogd aan de Belgische ambassade vanwege die klacht tegen Sharon... integendeel... de israelis gaan blij zijn da die bemoeizieke belgen weg zijn...
kzou eerder zeggen: zwier hunne ambasadeur buiten, maar dat mag dan ook weer niet... dus 3de oplossing bestaat uit 2 punten
1. EU heeft miljarden in infrastructuur in Palestina geinvesteerd, deze miljarden is Israel nu aant kapot knallen.... dat EU schadevergoeding eist..; want het geld was een lening....
2. Dat de EU, niet belgië alleen (da heeft niet voldoende politiek gewicht) doen zoals Michel deed toen Haider aan de macht kwam: Israel en Sharon negeren en zodra mr. Sharon zijne kop toont in Europa en de klacht van die palestijnen is gegrond arresteren...

Maar ik vrees echter dat zowel in Europa als in de VS (VOORAL in de VS nu met Cheney) de joodse lobby wa te veel macht heeft gekregen...
Als men iets tegen Israël durft doen zouden die wel eens met hun miljoenen uit antwerpen en co verdwijnen en dan is de staat miljarden kwijt....

[Sweetrockboy]

Heeft nie echt veel zin hé.... er wordt nog elke dag betoogd aan de Belgische ambassade vanwege die klacht tegen Sharon... integendeel... de israelis gaan blij zijn da die bemoeizieke belgen weg zijn...
kzou eerder zeggen: zwier hunne ambasadeur buiten, maar dat mag dan ook weer niet... dus 3de oplossing bestaat uit 2 punten
1. EU heeft miljarden in infrastructuur in Palestina geinvesteerd, deze miljarden is Israel nu aant kapot knallen.... dat EU schadevergoeding eist..; want het geld was een lening....
2. Dat de EU, niet belgië alleen (da heeft niet voldoende politiek gewicht) doen zoals Michel deed toen Haider aan de macht kwam: Israel en Sharon negeren en zodra mr. Sharon zijne kop toont in Europa en de klacht van die palestijnen is gegrond arresteren...

Maar ik vrees echter dat zowel in Europa als in de VS (VOORAL in de VS nu met Cheney) de joodse lobby wa te veel macht heeft gekregen...
Als men iets tegen Israël durft doen zouden die wel eens met hun miljoenen uit antwerpen en co verdwijnen en dan is de staat miljarden kwijt....

[Anonymous]

Wat ze doen is de strijd voor de vlaamse ontvoogding vergelijken met het Palestijns terrorisme. Men mag niet vergeten dat het terrorisme reeds begonnen was toen Israel ontstond en de naburige dictatoriale regimes het niet pikten dat er een joodse democratie werd gevestigd in hun midden. Zonder verder een 'zijde' te kiezen in die conflict, want dat heeft toch geen zin, is het toch duidelijk dat de onschuld die men hier haast suggereert, niet opgaat voor de Palestijnse terroristen. Terrorisme is geen aanvaardbare tactiek om de inderdaad totaal onaanvaardbare kolonisatie te bestrijden.[/quote]

[Anonymous]

Wat ze doen is de strijd voor de vlaamse ontvoogding vergelijken met het Palestijns terrorisme. Men mag niet vergeten dat het terrorisme reeds begonnen was toen Israel ontstond en de naburige dictatoriale regimes het niet pikten dat er een joodse democratie werd gevestigd in hun midden. Zonder verder een 'zijde' te kiezen in die conflict, want dat heeft toch geen zin, is het toch duidelijk dat de onschuld die men hier haast suggereert, niet opgaat voor de Palestijnse terroristen. Terrorisme is geen aanvaardbare tactiek om de inderdaad totaal onaanvaardbare kolonisatie te bestrijden.[/quote]

[Anonymous]

Hey,

Terrorisme is geen aanvaardbare taktiek? wat dan wel?

groeten,

CaRf

[Anonymous]

Hey,

Terrorisme is geen aanvaardbare taktiek? wat dan wel?

groeten,

CaRf

[Anonymous]

Oorspronkelijk geplaatst door Anonymous

Hey,...

Meen je dat nu of speel je met m'n voeten?
Een aanvaardbare techniek is die van het overleg, dat de dictatoriale islamstaten deze niet echt beheersten een paar decennia geleden evenmin als nu is duidelijk. Daarom ook dat Israel hier imho het goede voorbeeld zou moeten geven, wat zij helaas niet doen. Dat neemt niet weg, dat de sympathie voor het plat terrorisme van Palestijnse extremisten (die tgv de excessieve retaliering van Israel ook een brede maatschappelijke steun genieten binnen de Palestijnse leefwereld), totaal misplaatst is. In Baskenland heeft men dit goed begrepen, de meerderheid van de bevolking verwerpt daar het terrorisme van de ETA. De afro-americans hebben hun rechten voornamelijk via democratische weg verkregen, zonder naar terrorisme (i.e. het doden van willekeurige onschuldige mensen) te grijpen. De Argentijnen hebben nu ook begrepen dat ze op vreedzame manier moeten proberen de falklands terug tot hun territorium te kunnen rekenen. Arafat probeert ook om langs diplomatische weg te werken, alleen sleept hij een belastend verleden mee, waar hij zich ook niet altijd van los blijkt te kunnen maken. Hij is helemaal niet het makke lammetje dat de europese media van hem maken. Hij is ook niet de bloeddorstige terrorist die Sharon afschildert. Alleen jij schijnt te geloven dat je effectief iets bereikt door bommen te laten ontploffen...dat dachten mensen 50 jaar geleden ook al in Israel en intussen zijn ze elkaar nog aan het bestoken...

groentjes,

[Anonymous]

Oorspronkelijk geplaatst door Anonymous

Hey,...

Meen je dat nu of speel je met m'n voeten?
Een aanvaardbare techniek is die van het overleg, dat de dictatoriale islamstaten deze niet echt beheersten een paar decennia geleden evenmin als nu is duidelijk. Daarom ook dat Israel hier imho het goede voorbeeld zou moeten geven, wat zij helaas niet doen. Dat neemt niet weg, dat de sympathie voor het plat terrorisme van Palestijnse extremisten (die tgv de excessieve retaliering van Israel ook een brede maatschappelijke steun genieten binnen de Palestijnse leefwereld), totaal misplaatst is. In Baskenland heeft men dit goed begrepen, de meerderheid van de bevolking verwerpt daar het terrorisme van de ETA. De afro-americans hebben hun rechten voornamelijk via democratische weg verkregen, zonder naar terrorisme (i.e. het doden van willekeurige onschuldige mensen) te grijpen. De Argentijnen hebben nu ook begrepen dat ze op vreedzame manier moeten proberen de falklands terug tot hun territorium te kunnen rekenen. Arafat probeert ook om langs diplomatische weg te werken, alleen sleept hij een belastend verleden mee, waar hij zich ook niet altijd van los blijkt te kunnen maken. Hij is helemaal niet het makke lammetje dat de europese media van hem maken. Hij is ook niet de bloeddorstige terrorist die Sharon afschildert. Alleen jij schijnt te geloven dat je effectief iets bereikt door bommen te laten ontploffen...dat dachten mensen 50 jaar geleden ook al in Israel en intussen zijn ze elkaar nog aan het bestoken...

groentjes,

[Joris_Meys]

Ik ben nogal verrast over de redelijk simpele voorstelling van het conflict hier. Het conflict tussen Israel en de Palestijnen gaat inderdaad meer dan 50 jaar terug, maar geen van beide partijen kan daar voor aansprakelijk gesteld worden. Er zijn in '48 misdaden begaan tegen de plaatselijke bevolking die verdreven werd voor en door de joden. Maar evengoed hebben de Arabische landen sindsdien niet opgehouden met Israel lastig te vallen. Bovendien kan men aan die situatie niets meer doen : Israel is er om te blijven, en de Palestijnen zijn dat ook.

De punten van het conflict zijn duidelijk : Israel wil een einde aan de terroristische acties, de Palestijnen willen een eigen staat. Beide wensen zijn vervulbaar, maar de voorwaarden waaronder vormen het probleem :
- De Palestijnen eisen de terugkeer van miljoenen vluchtelingen naar het gebied. Dit is echter onmogelijk, niet alleen omdat het bedreigend kan zijn voor Israel, maar voornamelijk omdat het gebied zo'n mensenmassa niet kan dragen. Zowel de watervoorziening als de vruchtbaarheid van de grond laten dit niet toe.

- Israel wil misschien wel een palestijnse staat aanvaarden, maar de kolonies moeten blijven. Dat dit een doorn in het oog is van de Palestijnen is zeer begrijpelijk, en het verderzetten van de kolonisatiepolitiek verslechtert de situatie alleen maar. Israel beweert dat dit noodzakelijk is om de stroom van Joodse migranten op te vangen, maar wil blijkbaar niet inzien dat de enige oplossing het stilleggen van die stroom is. Net zoals er voor de Palestijnse vluchtelingen geen plaats meer is, is er ook voor nieuwe Israeli's in het gebied geen plaats meer.

- Het laatste probleempunt vormt Jeruzalem. Voor beide partijen is deze stad een belangrijk gegeven, een klein beetje te vergelijken met de rol die Brussel speelt in België. Zowel Israeli's als Palestijnen zijn niet geneigd ook maar een stuk van Jeruzalem af te staan, en de sterkte van de religies in die regio maakt de zaak natuurlijk nog een stuk ingewikkelder.

Momenteel is de regio weer verzonken in een spiraal van geweld. Hoewel ik absoluut niet gelukkig ben met de acties van de Israeli's, moet ik ook toegeven dat de Palestijnen zoiets wel konden verwachten. De acties op zichzelf storen mij dan ook niet zozeer, wel de manier waarop. Tenslotte heeft Israel zich lang kalm gehouden, om enkel maar meer bomaanslagen op hun dak te krijgen. Hun woedende uitval naar het Palestijnse volk zal dit probleem helemaal niet oplossen, maar de schuld volledig bij de Israeli's leggen is ook ondoordacht. Zeker omdat de meest geïsoleerde partij in dit conflict ook het minst geneigd zal zijn om toegevingen te doen, of om zelfs maar te luisteren.

In feite wordt de politiek van zowel Israel als de Palestijnen volledig bepaald door een handvol terroristenorganisaties. Elke toenaderingspoging wordt vakkundig opgeblazen met een nieuwe aanslag. Hoewel Arafat de aanslagen regelmatig veroordeelt, heeft hij niet de mogelijkheden om daar ook daadwerkelijk iets aan te doen. Uit reportages en verslagen ter plaatse is gebleken dat het dagelijkse leven daar voornamelijk wordt geleid door Hamaz : hun scholen hebben kleinere klassen en beter onderwijs, ze hebben meer geld voor de families van "martelaren", en maken ook gebruik van de sterk aanwezige islam in het gebied. Een oplossing is dus enkel mogelijk als de macht van die groeperingen in het midden-oosten zoveel mogelijk wordt beperkt.

De Belgische reactie op dit conflict moet dan ook zeer doordacht zijn, wil het enigzins bijdragen tot een oplossing aan het conflict. Ik zie persoonlijk enkele mogelijkheden, maar die vergen wel veel diplomatieke moeite :

Ten eerste moeten de banden met Israel zeker niet verbroken worden, dat leidt alleen maar tot een verstarde houding bij de Israeli's. De wijze waarop de acties worden uitgevoerd veroordelen mag, maar men moet tegelijkertijd even hard uitvaren tegen de Palestijnse terroristenorganisaties. Het Palestijnse volk moet een duidelijk signaal krijgen dat het de steun van Europa kan krijgen onder voorwaarde dat het afstand neemt van het terrorisme. Voor beide partijen moet immers dezelfde standaard gelden. Bovendien moet het Palestijnse volk ook te horen krijgen welk standpunt wordt ingenomen. Diplomatieke en informatieve inspanningen kunnen hier soelaas brengen. Het verzamelen van ministers op een plekje ver van het strijdgewoel helaas niet. Palestijn modaal heeft daar geeneens weet van.

Ten tweede kan België als voorbeeld dienen voor de impasse rond Jeruzalem. Het principe van een eigen gewest kan worden toegepast op Jeruzalem, dat als onafhankelijk geloofscentrum kan gelden, waar alle partijen inspraakrecht krijgen in het bestuur. Zo hoeft Jeruzalem niet verdeeld te worden, en hebben beide partijen een gelijke voet in deze belangrijke stad. Dit concept kan worden uitgewerkt en voorgelegd aan de EU, de VN, Israel en de Palestijnen.

Ten derde moet België voornamelijk moeite doen om ter plaatse aan te tonen dat samenleven wel kan. De recente problemen bij betogingen en andere laten duidelijk zien dat het conflict in het midden-oosten uitdeint, en dit kan alleen worden ingedijkt door eerst ter plaatse in te grijpen. Via de verschillende geloofsgemeenschappen kan trouwens ook contact gelegd worden met organisaties ter plaatse, om op die manier mee te werken aan een constructieve oplossing voor deze spijtige, en vooral enorm kortzichtige ruzie tussen twee kleine groepjes keikoppen, maar met een desastreus effect voor twee volledige volkeren.

met vriendelijke groeten

[Joris_Meys]

Ik ben nogal verrast over de redelijk simpele voorstelling van het conflict hier. Het conflict tussen Israel en de Palestijnen gaat inderdaad meer dan 50 jaar terug, maar geen van beide partijen kan daar voor aansprakelijk gesteld worden. Er zijn in '48 misdaden begaan tegen de plaatselijke bevolking die verdreven werd voor en door de joden. Maar evengoed hebben de Arabische landen sindsdien niet opgehouden met Israel lastig te vallen. Bovendien kan men aan die situatie niets meer doen : Israel is er om te blijven, en de Palestijnen zijn dat ook.

De punten van het conflict zijn duidelijk : Israel wil een einde aan de terroristische acties, de Palestijnen willen een eigen staat. Beide wensen zijn vervulbaar, maar de voorwaarden waaronder vormen het probleem :
- De Palestijnen eisen de terugkeer van miljoenen vluchtelingen naar het gebied. Dit is echter onmogelijk, niet alleen omdat het bedreigend kan zijn voor Israel, maar voornamelijk omdat het gebied zo'n mensenmassa niet kan dragen. Zowel de watervoorziening als de vruchtbaarheid van de grond laten dit niet toe.

- Israel wil misschien wel een palestijnse staat aanvaarden, maar de kolonies moeten blijven. Dat dit een doorn in het oog is van de Palestijnen is zeer begrijpelijk, en het verderzetten van de kolonisatiepolitiek verslechtert de situatie alleen maar. Israel beweert dat dit noodzakelijk is om de stroom van Joodse migranten op te vangen, maar wil blijkbaar niet inzien dat de enige oplossing het stilleggen van die stroom is. Net zoals er voor de Palestijnse vluchtelingen geen plaats meer is, is er ook voor nieuwe Israeli's in het gebied geen plaats meer.

- Het laatste probleempunt vormt Jeruzalem. Voor beide partijen is deze stad een belangrijk gegeven, een klein beetje te vergelijken met de rol die Brussel speelt in België. Zowel Israeli's als Palestijnen zijn niet geneigd ook maar een stuk van Jeruzalem af te staan, en de sterkte van de religies in die regio maakt de zaak natuurlijk nog een stuk ingewikkelder.

Momenteel is de regio weer verzonken in een spiraal van geweld. Hoewel ik absoluut niet gelukkig ben met de acties van de Israeli's, moet ik ook toegeven dat de Palestijnen zoiets wel konden verwachten. De acties op zichzelf storen mij dan ook niet zozeer, wel de manier waarop. Tenslotte heeft Israel zich lang kalm gehouden, om enkel maar meer bomaanslagen op hun dak te krijgen. Hun woedende uitval naar het Palestijnse volk zal dit probleem helemaal niet oplossen, maar de schuld volledig bij de Israeli's leggen is ook ondoordacht. Zeker omdat de meest geïsoleerde partij in dit conflict ook het minst geneigd zal zijn om toegevingen te doen, of om zelfs maar te luisteren.

In feite wordt de politiek van zowel Israel als de Palestijnen volledig bepaald door een handvol terroristenorganisaties. Elke toenaderingspoging wordt vakkundig opgeblazen met een nieuwe aanslag. Hoewel Arafat de aanslagen regelmatig veroordeelt, heeft hij niet de mogelijkheden om daar ook daadwerkelijk iets aan te doen. Uit reportages en verslagen ter plaatse is gebleken dat het dagelijkse leven daar voornamelijk wordt geleid door Hamaz : hun scholen hebben kleinere klassen en beter onderwijs, ze hebben meer geld voor de families van "martelaren", en maken ook gebruik van de sterk aanwezige islam in het gebied. Een oplossing is dus enkel mogelijk als de macht van die groeperingen in het midden-oosten zoveel mogelijk wordt beperkt.

De Belgische reactie op dit conflict moet dan ook zeer doordacht zijn, wil het enigzins bijdragen tot een oplossing aan het conflict. Ik zie persoonlijk enkele mogelijkheden, maar die vergen wel veel diplomatieke moeite :

Ten eerste moeten de banden met Israel zeker niet verbroken worden, dat leidt alleen maar tot een verstarde houding bij de Israeli's. De wijze waarop de acties worden uitgevoerd veroordelen mag, maar men moet tegelijkertijd even hard uitvaren tegen de Palestijnse terroristenorganisaties. Het Palestijnse volk moet een duidelijk signaal krijgen dat het de steun van Europa kan krijgen onder voorwaarde dat het afstand neemt van het terrorisme. Voor beide partijen moet immers dezelfde standaard gelden. Bovendien moet het Palestijnse volk ook te horen krijgen welk standpunt wordt ingenomen. Diplomatieke en informatieve inspanningen kunnen hier soelaas brengen. Het verzamelen van ministers op een plekje ver van het strijdgewoel helaas niet. Palestijn modaal heeft daar geeneens weet van.

Ten tweede kan België als voorbeeld dienen voor de impasse rond Jeruzalem. Het principe van een eigen gewest kan worden toegepast op Jeruzalem, dat als onafhankelijk geloofscentrum kan gelden, waar alle partijen inspraakrecht krijgen in het bestuur. Zo hoeft Jeruzalem niet verdeeld te worden, en hebben beide partijen een gelijke voet in deze belangrijke stad. Dit concept kan worden uitgewerkt en voorgelegd aan de EU, de VN, Israel en de Palestijnen.

Ten derde moet België voornamelijk moeite doen om ter plaatse aan te tonen dat samenleven wel kan. De recente problemen bij betogingen en andere laten duidelijk zien dat het conflict in het midden-oosten uitdeint, en dit kan alleen worden ingedijkt door eerst ter plaatse in te grijpen. Via de verschillende geloofsgemeenschappen kan trouwens ook contact gelegd worden met organisaties ter plaatse, om op die manier mee te werken aan een constructieve oplossing voor deze spijtige, en vooral enorm kortzichtige ruzie tussen twee kleine groepjes keikoppen, maar met een desastreus effect voor twee volledige volkeren.

met vriendelijke groeten

[John Stufflebeam]

De punten van het conflict zijn duidelijk : Israel wil een einde aan de terroristische acties, de Palestijnen willen een eigen staat. Beide wensen zijn vervulbaar, maar de voorwaarden waaronder vormen het probleem :

Hi Joris,

However, I've read on the Hamas site: "...liberation from the River (Jordan) to the Sea.". That's why they're derailing every peace initiative. Any lasting peace with Israel is treason in their eyes...

Groeten.

[John Stufflebeam]

De punten van het conflict zijn duidelijk : Israel wil een einde aan de terroristische acties, de Palestijnen willen een eigen staat. Beide wensen zijn vervulbaar, maar de voorwaarden waaronder vormen het probleem :

Hi Joris,

However, I've read on the Hamas site: "...liberation from the River (Jordan) to the Sea.". That's why they're derailing every peace initiative. Any lasting peace with Israel is treason in their eyes...

Groeten.

[Joris_Meys]

Inderdaad, Hamaz stelt het "iets radicaler". Gematigde Palestijnen zouden echter al gelukkig zijn met de terugtrekking van Israel binnen de grenzen van voor 1967.

met vriendelijke groeten

[Joris_Meys]

Inderdaad, Hamaz stelt het "iets radicaler". Gematigde Palestijnen zouden echter al gelukkig zijn met de terugtrekking van Israel binnen de grenzen van voor 1967.

met vriendelijke groeten

[carf]

hey,

even zeggen dat ik met mijn bovenstaande uitspraak het terrorisme niet verdedig, maar dat ik enkel de vraag 'wat wel?' wou stellen.

Ik vind wel dat de Palestijnen het recht hebben om zich met geweld te verdedigen tegen het bezettende leger, niet tegen de Israëlische bevolking.

Overleg zal nooit lukken, omdat de regering Sharon daar geen oor naar heeft. De enige constructieve oplossing is het bewustmaken van de Palestijnse en Israëlische bevolking om door samenwerking naar een oplossing te groeien. Wegens tijdsgebrek zeg ik nog niet hoe ik dit concreet zie. Ik kom er zeker op terug.

Groeten,

Carf

[carf]

hey,

even zeggen dat ik met mijn bovenstaande uitspraak het terrorisme niet verdedig, maar dat ik enkel de vraag 'wat wel?' wou stellen.

Ik vind wel dat de Palestijnen het recht hebben om zich met geweld te verdedigen tegen het bezettende leger, niet tegen de Israëlische bevolking.

Overleg zal nooit lukken, omdat de regering Sharon daar geen oor naar heeft. De enige constructieve oplossing is het bewustmaken van de Palestijnse en Israëlische bevolking om door samenwerking naar een oplossing te groeien. Wegens tijdsgebrek zeg ik nog niet hoe ik dit concreet zie. Ik kom er zeker op terug.

Groeten,

Carf