Fosfaatreserve verdubbelt door vondst in Noorwegen

[Micele]

Goed nieuws, ook voor electrische wagens en hun duurzame LFP/LMFP-batterijpacks, die in de volgende jaren wslk veel meer gebruikt gaan worden. Ook in batterijparken voor opslag van hernieuwbare energie.

Ook al maken LFP-batterijpacks en -megapacks maar -voorlopig- geschatte 5% uit van alle wereldwijde vraag naar fosfaat tegen 2050. Het kan ook 10% worden wie weet.

Ook dat men het gevonden heeft in Noorwegen is positief voor Europa. "Europa" kan nu een van de grootste spelers worden.

Europa wou fosfor al op de lijst zetten van kritische grondstoffen...

https://www.euractiv.com/section/ene...sit-in-norway/

'Groot nieuws': EU verheugd over ontdekking van enorme fosfaatertsafzetting in Noorwegen

Door Frédéric Simon | EURACTIV.com

29. Juni 2023 (bijgewerkt: 5. Juli 2023)

Een enorme ondergrondse afzetting van hoogwaardig fosfaatgesteente in Noorwegen, gepitcht als 's werelds grootste, is groot genoeg om de komende 50 jaar te voldoen aan de wereldwijde vraag naar kunstmest, zonnepanelen en batterijen voor elektrische auto's, aldus het bedrijf dat de bron exploiteert.

Update: Norge Mining heeft hun verklaring herzien en zegt dat de in Noorwegen gevonden afzetting een levering van fosfaatgesteente mogelijk maakt voor ten minste 50 jaar, niet 100 jaar zoals ze eerder hadden verklaard.

Fosfaatgesteente is een essentieel element dat wordt gebruikt bij de productie van fosfor voor de kunstmestindustrie en is opgenomen in het voorstel van maart van de Europese Commissie voor een Wet kritische grondstoffen.

De Noorse afzetting wordt geschat op ten minste 70 miljard ton, wat net onder de 71 miljard ton bewezen wereldreserves is zoals geëvalueerd door de US Geological Survey in 2021.

Verreweg de grootste fosfaatertsafzettingen ter wereld – ongeveer 50 miljard ton – bevinden zich in de Westelijke Sahara in Marokko. De op een na grootste bevinden zich in China (3,2 miljard ton), Egypte (2,8 miljard ton) en Algerije (2,2 miljard ton), volgens schattingen van de VS.

"Als je nu iets van die omvang in Europa vindt, dat groter is dan alle andere bronnen die we kennen, is dat veelbetekenend", zegt Michael Wurmser, oprichter van Norge Mining, het bedrijf achter de ontdekking.

In een verklaring per e-mail aan EURACTIV verwelkomde de Europese Commissie de bevestiging van de enorme Noorse afzetting van fosfaatgesteente.

"De ontdekking is inderdaad geweldig nieuws, dat zou bijdragen aan de doelstellingen van het voorstel van de Commissie over de Critical Raw Material Act", zei een woordvoerder van de EU-executive.

Elektrische auto's en zonnepanelen

Ongeveer 90% van 's werelds gedolven fosfaatgesteente wordt in de landbouw gebruikt voor de productie van fosfor voor de kunstmestindustrie, waarvoor momenteel geen vervanging bestaat.

Maar fosfor wordt ook gebruikt bij de productie van zonnepanelen en lithium-ijzer-fosfaatbatterijen (LFP) voor elektrische auto's, halfgeleiders en computerchips – zij het in kleine hoeveelheden.

Al deze producten zijn door de Europese Commissie gemarkeerd als "van strategisch belang" om de status van Europa als een wereldwijde krachtpatser in de productie van sleuteltechnologieën voor de groene en digitale transitie te behouden.

"Daarom geloven we dat de fosfor die we kunnen produceren belangrijk zal zijn voor het Westen - het zorgt voor autonomie", vertelde Wurmser in een interview aan EURACTIV.

De hoeveelheden fosfor die nodig zijn voor de productie van batterijen zijn momenteel klein en zullen naar verwachting in 2050 slechts ongeveer 5% van de wereldwijde vraag vertegenwoordigen, volgens een vorig jaar gepubliceerd artikel in het wetenschappelijke tijdschrift Nature.

Grote producerende landen zoals China en de VS "kunnen echter proberen hun binnenlandse voorraden te beschermen door de export te beperken, zoals in 2008 werd gezien met het exporttarief van China", vervolgt het Nature-artikel. Toekomstige verstoringen van de bevoorrading zijn daarom "waarschijnlijk geopolitiek en economisch van aard, lang voordat de wereldwijde reserves zijn uitgeput", voegt het eraan toe.

Volgens de Critical Raw Materials Alliance, een branchecoalitie, raken bekende reserves van hoogwaardig fosfaatgesteente langzaam uitgeput en zijn ze in handen van vier of vijf grote leveranciers buiten Europa.

"Een laag aanbod in combinatie met een grote vraag betekent een prijsstijging", voegt hij eraan toe.

Fosforraffinage is ook een zeer koolstofintensief proces, wat betekent dat het grootste deel van de industrie momenteel geconcentreerd is in China, Vietnam en Kazachstan, zegt Wurmser.

"Dit is een deel van de reden waarom er in Europa geen productie meer is van deze kritieke grondstof - er was jaren geleden enige productie in Nederland, maar die is gestopt vanwege de zware vervuiling", legt hij uit.

Maar volgens Wurmser zal Noorwegen strengere milieunormen kunnen naleven bij het uitgraven en raffineren van die mineralen dan Aziatische concurrenten momenteel doen, door technologie voor koolstofafvang en -opslag toe te passen.

“De fosfor uit China, Vietnam of Kazachstan maakt een zonnepaneel nog niet per se een groen product. Dat onderstreept dus ons concept dat duurzaamheid in de grond begint, wanneer je dingen uitgraaft”, zegt hij.

2018 ontdekking

Norge Mining deed de ontdekking aanvankelijk in 2018 op basis van informatie van de Norwegian Geological Survey. Het ertslichaam in de grond, dat oorspronkelijk werd geschat op 300 meter onder het oppervlak, was in feite 4.500 meter diep, ontdekte het bedrijf.

“Toen we dat ontdekten, deden we twee boorprogramma's in twee zones. En op die twee zones, tot 400 meter diep, hebben we twee bronnen van wereldklasse aangelegd, die samen een aanvoer van grondstoffen voor minstens 50 jaar mogelijk maken, "zei Wurmser.

Het is momenteel onmogelijk om te boren op een diepte van 4.500 meter, dus de geologen die aan het project werkten, evalueerden slechts een derde van het volume, tot op 1.500 meter van het oppervlak.

Gecombineerd "is dat ongeveer 70 miljard ton gemineraliseerd fosfaatgesteente", vertelde Wurmser aan EURACTIV.

Naast het fosfaat bevatten de Noorse afzettingen ook vanadium en titanium, die ook door de EU als kritieke grondstoffen worden geclassificeerd en worden gebruikt in de lucht- en ruimtevaart- en defensie-industrie. Wurmser zei niet hoe belangrijk die deposito's waren.

ook ggl-vertaald uit:

https://teslamag.de/news/eine-rohsto...00-jahre-59463

LFP in accu's van elektrische auto's in opmars

Volgens een rapport van Euractiv bevindt verreweg het grootste deel van de wereldwijd gedetecteerde fosfaatafzettingen zich in Marokko - ongeveer 50 van de in totaal 70 miljard ton. Maar net als bij andere batterijgrondstoffen (mits ze niet in eigen land worden gebruikt) is China op dit gebied een belangrijke exporteur. En van daaruit werd afgelopen voorjaar al gezegd dat de kortetermijntoename van de vraag door LFP-batterijen de beschikbaarheid van fosfor voor de enorme kunstmestmarkt beperkte.

Volgens het Euractiv-rapport zal fosfor voor batterijen van elektrische auto's zelfs in 2050 slechts ongeveer 5 procent van de wereldwijde vraag uitmaken. Het is echter niet zeker of dergelijke prognoses rekening houden met bijvoorbeeld de verwachting van Tesla dat op termijn tweederde van de in het bedrijf gebruikte batterijen op LFP gebaseerd zal zijn. De stationaire Tesla Megapack-accu's zijn hier blijkbaar al op omgebouwd en verdere ontwikkelingen met een extra mangaangehalte zijn bedoeld om de actieradius van elektrische auto's tot 1000 kilometer te vergroten.

[Henri1]

Strak plan. Denk je dat je ongestraft kunt doorgaan met de aarde te beroven van haar natuurlijke rijkdommen?

[Micele]

Oorspronkelijk geplaatst door Henri1

Strak plan. Denk je dat je ongestraft kunt doorgaan met de aarde te beroven van haar natuurlijke rijkdommen?

Sympathie voor Marokko ofzo?

Ja, natuurlijk. Of heb jij een alternatief?

De aarde voelt daar niets van hoor.

• Ter informatie en opfrissing wat fosfor waard is voor de mens, de lange context: (ik plak maar een stukje van het lang artikel met grafieken en figuren, de fosfaatkringloop)

https://geografie.nl/artikel/fosfaat...selvoorziening

Fosfaatschaarste bedreigt wereldvoedselvoorziening

1 oktober 2016

Dankzij kunstmest kon de landbouwproductie de groei van de wereldbevolking bijhouden. Het belangrijkste bestanddeel daarvan, fosfaat, dreigt echter op te raken en kan een speelbal worden van geopolitiek. Hergebruik van fosfaat is mogelijk, maar ook moeilijk en ontoereikend.

Voor het leven op aarde is fosfor even belangrijk als water, koolstof en zuurstof. Fosfor is een vitale component van de celwanden en het dna van micro-organismen, planten, dieren en mensen. Vooral voor de vorming van botten en tanden is het essentieel. Het mineraal speelt verder een belangrijke rol in onze spijsvertering en de regulering van talrijke processen in ons lichaam zoals het functioneren van ons zenuwstelsel. Veel chemische reacties in ons lichaam zijn afhankelijk van fosfor. Het komt niet in pure vorm voor in ons lijf (pure fosfor is zelfs gevaarlijk en ontbrandt spontaan als het met zuurstof in aanraking komt), maar gaat altijd een verbinding aan met andere stoffen (fosfaatverbindingen). Voor fosfor bestaan geen alternatieven of substituten. De chemicus Isaac Asimov noemde het element in 1959 dan ook the bottleneck of life en waarschuwde toen al voor tekorten.

Beperkende factor

Mensen krijgen fosfor binnen door het eten van groenten, fruit, vlees en zuivel. Een volwassene heeft per dag gemiddeld 700 tot 1000 milligram fosfor nodig. Dieren halen het uit gras, veevoer en supplementen. Planten onttrekken fosfor aan de bodem waaruit hun wortels het in opgeloste vorm opnemen.

Fosfor komt van nature voor in bodems, maar dan in wisselende hoeveelheden en altijd in lage concentraties. In 1840 ontdekte de Duitse scheikundige Justus von Liebig dat fosfaat (naast stikstof en kali) dé beperkende factor was bij gewasopbrengsten. In de eeuwen daarvoor waren boeren voor hogere opbrengsten afhankelijk van fosfaten in organische mest, plantenresten en menselijke fecaliën. Daarmee krikten ze het (lage) natuurlijke fosfaatgehalte van hun grond op. Hogere gewasopbrengsten waren toen nog gebonden aan lokale kringlopen.

Tot ver in de 20e eeuw kwamen strontophalers met hun beerwagens langs om menselijke ontlasting in stedelijke buurten zonder riolering te verzamelen. Vanwege de stank werden ze in Amsterdam spottend ‘Boldootwagens’ genoemd, naar een bekend merk eau de cologne. De pies en poep kwamen terecht op akkers of werden vanwege de fosfaten gebruikt voor het maken van zeep. In China werd deze zogenoemde secreetmest (mest uit toiletten) pas onlangs vervangen door synthetische kunstmest.

Syntetische kunstmest

Na de ontdekking van Von Liebig werd er ook fosfaatrijk beendermeel gebruikt, Thomasslakkenmeel (fijngemalen hoogovenslakken van fosfaatrijk ijzererts) en vooral guano. Die organische, natuurlijke kunstmest bestond uit uitwerpselen van zeevogels, die duizenden jaren lang hadden gebroed op eilandjes voor de kust van Peru en in de Stille Oceaan. Door het ontbreken van regen waren de uitwerpselen niet weggespoeld, en daar geconserveerd. Daarnaast kwam er guano uit grotten waar enorme kolonies vleermuizen eeuwenlang hun ontlasting hadden gedeponeerd. De voorraden guano raakten echter snel uitgeput. Daarom schakelde men begin vorige eeuw over op anorganisch fosfaaterts, waarvan eind 19e eeuw grote voorraden ontdekt waren in de Verenigde Staten en later ook in andere landen. Na de Tweede Wereldoorlog nam de winning van fosfaaterts voor de productie van synthetische kunstmest in fabrieken een enorme vlucht. Zonder dit extra fosfaat zou de Groene Revolutie onmogelijk geweest zijn. Daardoor konden miljarden extra monden gevoed worden en hoefde het areaal landbouwgrond niet navenant uitgebreid te worden. De externe toediening van fosfaat (naast stikstof en kali) was belangrijker dan de uitbreiding van het landbouwareaal om de groei van de wereldbevolking (van een miljard in 1850 naar ruim zeven miljard nu) op te vangen. Jaarlijks strooien boeren circa 18 miljoen ton fosfor uit over hun velden. Gemiddeld 13 kilogram per hectare, variërend van 25 kilogram in Europa tot 2 kilogram in Afrika bezuiden de Sahara.

Door de externe toediening van fosfaat – eerst uit guano, later uit fosfaaterts – werden gebiedsgebonden, lokale kringlopen (sedimentatie door overstromingen, mest van vee, menselijke fecaliën) en de mondiale fosfaatcyclus doorbroken. Daar ligt ook de basis van problemen zoals fosfaatoverschotten en eutrofiëring aan de ene kant, en mogelijke toekomstige tekorten aan de andere kant.

Natuurlijke fosfaatkringloop

De natuurlijke fosfaatcyclus duurt miljoenen jaren. Eerst verweren gesteenten. Vervolgens transporteren wind en water het verweringsmateriaal inclusief de fosfaatverbindingen naar kustzeeën en oceanen. Daar bezinkt het samen met de resten van dode planten en dieren. Daaruit ontstaan afzettingsgesteenten die later weer opgeheven kunnen worden, waarna de cyclus opnieuw begint. In sommige afzettingsgesteenten (vooral apatiet) zitten geconcentreerde en economisch winbare hoeveelheden fosfaatverbindingen. Het fosfaat daarin is afkomstig uit dierresten (skeletten, tanden) en voedselrijk zeewater. Behalve door geotektoniek komen fosfaten binnen deze cyclus ook weer beschikbaar via vulkaanuitbarstingen en het opwellen van oceaanwater zoals voor de kust van Peru.

Verstoring

Deze natuurlijke cyclus wordt nu verstoord. Door de winning van fosfaaterts ten behoeve van kunstmestproductie en het gebruik ervan in ons voedselsysteem stroomt er jaarlijks zo’n 22 miljoen ton fosfaat méér van de mijnen naar de oceanen dan van nature het geval zou zijn. Van mijn naar oceaan legt het fosfaat allerlei trajecten af. Slechts een vijfde van het gedolven fosfaat komt in de vorm van voedsel op ons bord terecht. De rest gaat verloren in onderdelen van ons voedselsysteem. Zo verdwijnt er veel fosfaat door bodemerosie, mest van vee, gewasresten, voedselresten zoals botten, en voedselverspilling.

Eutrofiëring

De extra fosfaten in het mondiale voedselsysteem zorgen niet alleen voor een ongekende verhoging van de voedselproductie, maar leveren ook problemen op. Het belangrijkst is de eutrofiëring van sloten en meren, kustzeeën en oceanen. De extra nutriënten in de vorm van uitgespoelde fosfaten leiden tot giftige algengroei en -bloei met nadelige gevolgen voor de waterkwaliteit, het waterleven en de recreatie. Soms zijn de gevolgen ronduit desastreus zoals in de honderden zuurstofloze ‘dode zones’ van kustzeeën, vooral in Noord-Amerika, Europa en Oost-Azië. Door de invoering van fosfaatvrije wasmiddelen in 1987 verbeterde in Nederland de waterkwaliteit, maar dit stokte na 2000 door het voortgezette gebruik van kunstmest in de landbouw.

Peak Phosphorus

Een ander milieuprobleem is de fysieke uitputting van de mondiale fosfaatreserves. Dit speelt op een veel langere termijn dan de eutrofiëring. De fosfaten zelf verdwijnen niet, maar raken zodanig verspreid en verdund dat ze in geconcentreerde en voor allerlei toepassingen bruikbare vorm wel uitgeput raken. Als ze eenmaal in de oceaan belanden, zijn de concentraties te gering om ze te winnen.

Zoals er sprake is van Peak oil en Peak water, spreken onderzoekers ook over Peak Phosphorus. Dat is het moment waarop de productie niet meer kan stijgen, maar de vraag blijft bestaan. Na de piek gaat de productie dalen, en nemen de kwaliteit (meer verontreinigingen, onder andere met giftig cadmium of radioactief uranium) en winbaarheid (lager fosfaatgehalte) af. De meningen verschillen over het tijdstip van de fosfaatpiek. Sommige wetenschappers voorzien deze al tussen 2030 en 2035, anderen tussen 2070 en 2084 of nog later. De schattingen zijn afhankelijk van allerlei aannamen. Zo kun je uitgaan van direct winbare hoeveelheden of van potentieel winbare hoeveelheden bij hogere prijzen en betere technologieën. Daarnaast speelt de toename van het fosfaatverbruik een rol. Die is afhankelijk van de bevolkingsgroei, voedselconsumptiepatronen en vervanging van fossiele brandstoffen door biobrandstoffen. Uitgaande van een bevolkingsgroei tot 9,2 miljard in 2050 en een stabilisatie daarna, overschakeling van de hele wereldbevolking op een westers dieet (met veel vlees en zuivel) en 10 procent biobrandstoffen (voor de verbouw daarvan zijn ook fosfaten nodig) zal de direct winbare hoeveelheid over 75 jaar uitgeput zijn en de totale voorraad (direct winbaar + potentieel winbaar) over 170 jaar. Al ver voor dat tijdstip kan de huidige wereldbevolking niet meer gevoed worden met de bestaande productietechnieken van fosfaat en voedsel. Tegen die tijd worden er overigens ook tekorten voorzien van andere micronutriënten zoals zink, koper, borium en molybdeen. Daarnaast moet de landbouw om fosfaat concurreren met de industrie, waar het gebruikt wordt in wasmiddelen, plastics, vlamvertragers en bestrijdingsmiddelen.

Geopolitiek

De fysieke schaarste wordt nog versterkt door de geografisch ongelijke spreiding van fosfaaterts. Er zijn 35 landen met fosfaatreserves, maar daarvan ligt 90 procent in slechts zes landen. Marokko is daarvan met 74 procent verreweg de grootste en met afstand ook de belangrijkste exporteur. China en de VS exporteren weinig. Al het Marokkaanse fosfaat wordt gewonnen door het staatsbedrijf Office Chérifien des Phosphates (OCP) en een onbekend deel daarvan (naar schatting 10 procent) komt uit de betwiste Westelijke Sahara, dat in 1975 grotendeels is ingelijfd door Marokko. Die annexatie wordt echter niet erkend door de VN en afzonderlijke lidstaten.

De geografische concentratie van fosfaatreserves brengt risico’s met zich mee. Zo ontwrichtte de Arabische Lente de relatief kleine fosfaatexport van Tunesië. Wat zou er gebeurd zijn als de Arabische Lente ook in Marokko was ontketend en evenveel politieke onrust teweeg gebracht had als in Libië, Egypte en Syrië? Syrië exporteerde vóór het uitbreken van de burgeroorlog 40 procent van zijn fosfaat naar de EU. Tegenwoordig produceert het land veel minder en gaat het meeste fosfaat naar bondgenoot Iran. Om het eigen aanbod te beschermen, stelde China, ’s werelds grootste gebruiker van fosfaat en na Marokko het land met de meeste reserves, in 2008 een exportheffing van 135 procent in. Hierdoor, en door de sterk gestegen vraag op de wereldmarkt ten tijde van de toenmalige voedselcrisis, rezen de prijzen ineens de pan uit. Onder druk van de Wereldhandelsorganisatie (WTO) is de exportheffing inmiddels teruggedraaid. De prijs daalde daarna, maar niet tot het oude niveau. Het lijkt erop dat Marokko zich bewust geworden is van zijn positie als fosfaatsupermacht en de prijs hoog wist te houden. Tot een internationale boycot van Marokko vanwege de bezetting van de Westelijke Sahara is het nooit gekomen. De afhankelijkheid van Marokkaans fosfaat speelt daarbij ongetwijfeld een rol.

[.....]

Daar hoeft geen tekening bij hoe ze nu juichen in Europa. Als alles vlot verloopt gaan ze daar al in 2018 fosfaatertsen bovenhalen. En Noorwegen kan dat zo duurzaam mogelijk.

https://www.foodlog.nl/gespot/2023-07-05/

https://www.msn.com/nl-nl/gezondheid...StaticFallback

Europa heeft opeens de grootste voorraad fosfor

[...]
Vergunningen

"Daarom geloven we dat het fosfor dat we kunnen produceren belangrijk zal zijn voor het Westen - het zorgt voor autonomie," aldus oprichter Michael Wurmser. Daar is overigens nog wel een voorwaarde aan verbonden - en dat is ongetwijfeld de reden dat Wurmser zich meldde bij de EC. Want het verkrijgen van de vergunningen om het fosfaatgesteente te mogen gaan winnen, kan nog wel een aantal jaren duren. Tien tot 15 jaar tussen de ontdekking en de eerste commerciële winning is geen uitzondering.

Volgens Wurmser heeft de Noorse regering het project tot op heden "zeer gesteund" en is aan alle basisvoorwaarden voor het verkrijgen van de mijnbouwvergunningen voldaan, inclusief de economische haalbaarheidsstudies. Noorwegen heeft verklaard dat alle 'kritieke grondstofprojecten' een versnelde goedkeuring zouden krijgen. Maar in de EU ligt dat iets anders. Fosfor en fosfaatgesteente zijn 'kritieke', maar geen 'strategische' grondstoffen. En voor strategische grondstoffen gelden versnelde vergunningsregels. Dus zegt Wurmser: "Wat belangrijk is, is dat het strategische belang van deze grondstoffen wordt begrepen door de ambtenaren in Brussel."

Duurzame fosforwinning

De laatste troef die Wurmser uitspeelt is de duurzaamheid van het Noorse fosfor. Fosforraffinage is een zeer koolstofintensief proces. "Jaren geleden was er enige verwerking van het gesteente in Nederland, maar die is gestopt vanwege de zware vervuiling," zegt Wurmser. Het grootste deel van de industrie is momenteel geconcentreerd in China, Vietnam en Kazachstan. Maar Noorwegen kan aan strengere milieunormen voldoen dan die Aziatische concurrenten, door het toepassen van technologie voor koolstofafvang en -opslag. "Fosfor uit China, Vietnam of Kazachstan maakt van een zonnepaneel niet per se een groen product," aldus Wurmser. "Dat onderstreept dus ons concept dat duurzaamheid begint in de grond, bij het uitgraven." Als alles meewerkt, zou de eerste mijn in 2028 operationeel kunnen zijn.

[De schoofzak]

Noorwegen, met zijn gas en andere dingen, dus nu ook met die nieuwe vondst, zit NIET in de Europese Unie !!!
Die hebben het gvd getroffen !!

[Micele]

Oorspronkelijk geplaatst door De schoofzak

Noorwegen, met zijn gas en andere dingen, dus nu ook met die nieuwe vondst, zit NIET in de Europese Unie !!!
Die hebben het gvd getroffen !!

Politiek en volk: "De EU is niet goed genoeg voor Noorwegen, en in de EER en NATO zitten is ruim voldoende..."

https://nl.wikipedia.org/wiki/Noorwe..._Europese_Unie

Argumenten bij toetreding tot de EU

Argumenten voor

Internationale samenwerking vermijdt conflicten. Ook in een mogelijke oorlogssituatie zorgt solidariteit tussen de EU-lidstaten tot meer bescherming.
Door toetreding tot de EU zou Noorwegen ook een sterkere positie kunnen krijgen binnen de NAVO en in internationale relaties.
Noorwegen zou de euro kunnen invoeren. De euro invoeren zou onder meer goed kunnen zijn voor de export van het land.
Noorwegen voldoet reeds aan de meeste vereisten die nodig zijn om toe te treden tot de EU en zou niet zoveel EU-wetgeving moeten invoeren als andere niet-EU-lidstaten, omdat het al lid is van de Europese Economische Ruimte.

Argumenten tegen

Toetreding zou betekenen dat Noorwegen veel soevereiniteit zou moeten afstaan aan de EU.
Er is een democratisch deficit in de EU. De leden van de Europese Commissie worden bijvoorbeeld niet rechtstreeks verkozen door de bevolking of het parlement.
Noorwegen heeft ook een hoog bbp per inwoner (na Luxemburg het hoogste van de wereld), heeft niet zoveel landbouw en weinig onderontwikkelde gebieden. Hierdoor is de kans aanzienlijk dat Noorwegen meer aan de EU zal moeten afdragen dan het zal ontvangen.
Noorwegen wil graag zijn controle over de vis-, olie- en gasreserves in zijn territoriale wateren behouden, die een aanzienlijk deel uitmaken van de Noorse economie. Die voorraden zouden bij toetreding dan onder de bevoegdheid vallen van de Europese Commissie.

En nu gaan ze als rijkste nog rijker worden. Dus nog minder kans dat ze ooit bij de EU gaan bijtreden.

Zwitserland idem, die zitten zelfs niet in de EER: https://nl.wikipedia.org/wiki/Zwitse..._Europese_Unie

[Dadeemelee]

Die Noren zijn echt met hun gat in de boter gevallen. En dan zijn er nog die zeggen: ‘waarom hebben die Noren geen begrotingsdeficit’.

[chris k]

Fosfaat halen ze al jaren uit de Maroc .......maken ze al veel jaren fosforzuur van in België .....Prayon Rupel in Ruisbroek (Puurs ) en Engis.

En uit het "riool water" kan je het ook halen wij hebben dat gedaan in Leuven waterzuivering en in de Kruitfabriek https://www.dekruitfabriek.com/AQUAFIN
https://files.cargocollective.com/55...kf_aquafin.pdf

Kruidfabriek piloot van Aquafin staat er niet meer ....Of die van Leuven nog werkt weet ik niet .

[chris k]

Oorspronkelijk geplaatst door Micele

Goed nieuws, ook voor electrische wagens en hun duurzame LFP/LMFP-batterijpacks, die in de volgende jaren wslk veel meer gebruikt gaan worden. Ook in batterijparken voor opslag van hernieuwbare energie.

Ook al maken LFP-batterijpacks en -megapacks maar -voorlopig- geschatte 5% uit van alle wereldwijde vraag naar fosfaat tegen 2050. Het kan ook 10% worden wie weet.

Ook dat men het gevonden heeft in Noorwegen is positief voor Europa. "Europa" kan nu een van de grootste spelers worden.

Europa wou fosfor al op de lijst zetten van kritische grondstoffen...


ook ggl-vertaald uit:

"Ongeveer 90% van 's werelds gedolven fosfaatgesteente wordt in de landbouw gebruikt voor de productie van fosfor voor de kunstmestindustrie, waarvoor momenteel geen vervanging bestaat."?????

Dat kan je uit wat er in de riolen loopt recupereren.