Registreren kan je hier. Problemen met registreren of reageren op de berichten? Een verloren wachtwoord? Gelieve een mail te zenden naar [email protected] met vermelding van je gebruikersnaam. |
|
Registreer | FAQ | Forumreglement | Ledenlijst |
Maatschappij en samenleving Dit subforum handelt over zaken die leven binnen de maatschappij en in die zin politiek relevant (geworden) zijn. |
|
Discussietools |
5 juli 2005, 17:14 | #1 |
Perm. Vertegenwoordiger VN
Geregistreerd: 10 januari 2003
Berichten: 13.400
|
de strijd om de vrijheid
Het streven naar vrijheid is steeds meer centraal komen te staan in ons dagelijks handelen. Je zou het geheel van onze individuele vrijheden kunnen beschouwen als een territorium dat we steeds verder willen uitbreiden. Soms is die uitbreiding onschuldig, in die zin dat niemand er nadeel bij wordt berokkend, soms verdrukt de ene vrijheid de andere.
Naarmate het aantal vrijheden toeneemt, neemt ook het aantal potentiële en reële spanningsvelden toe tussen verschillende soorten vrijheden. Door de voortdurende wrijvingen die daardoor ontstaan, neemt ook de onzekerheid en de onvoorspelbaarheid van ons leven toe, en vooral: de vijandigheid tussen mensen. Want de 'ander' is een potentiële of reële sta-in-de-weg voor de vrijheid van de 'ene'. Er ontspint zich dus een machtsstrijd tussen mensen om individuele vrijheden, en net zoals zich in de feodale tijd een machtsstrijd afspeelde tussen verschillende gebieden, leidt ook deze machtsstrijd tot (tijdelijke) bondgenootschappen, krachtmetingen en ten slotte monopolies. Deze monopolies mondden uit in een centraal gezag dat de interne machtsaanspraken beheerst door ze te beperken. Liberalen houden weliswaar vast aan het principe dat de vrijheid van de ene niet ten koste mag gaan van de andere, maar in de praktijk is er geen centraal gezag dat de naleving van dat principe werkelijk kan afdwingen. Het centraal gezag is immers zelf gebonden aan de steun van de meerderheid. De meerderheid kan dus probleemloos haar machtsgebied op het stuk van vrijheden uitbreiden ten koste van de vrijheden van de minderheid. Op deze wijze wordt de vrijheid niet vergoot voor de gehele bevolking, maar alleen voor een deel van de bevolking, terwijl de vrijheden van het andere, kleinere deel evenredig afnemen. Positief is dan weer, althans in het licht van een betere beheersing van de explosie van aanspraken op vrijheden en een grotere voorspelbaarheid van het leven (minder onzekerheid), dat er zich dominante waarden ontwikkelen waarnaar op langere termijn ook kleinere groepen in de samenleving zich (noodgedwongen) zullen schikken, totdat de 'strijd' nog louter leeft bij een onvermijdelijke, maar beheersbare, marginale groep van dissidenten. De strijd culmineert in een punt dat de spanningen onderdrukt (maar niet wegneemt). Uiteraard is dit proces van strijd nooit afgelopen en ontstaan er steeds nieuwe aanspraken op nieuwe vrijheden. De snelheid waarmee deze elkaar vandaag opvolgen, vooral dankzij de communicatierevolutie, lijkt echter zo destabiliserend (toenemende onzekerheid op het vlak van ethiek, normen, waarden, goed en kwaad, mogelijkheden en onmogelijkheden) dat men zich de vraag kan stellen of we, om het leven nog enigszins voorspelbaar te houden, deze 'boom' van aanspraken niet strakker in de hand kunnen houden. Daarvoor is echter een centraal gezag nodig dat nog enige distantie bewaart ten aanzien van de meerderheid in de samenleving. En net zo'n soort gezag zint onze liberalen niet, die immers ook op het vlak van vrijheden de vrije concurrentie voorstaan, zogezegd met het oog op 'de toename van de vrijheid'. Deze toename is in de praktijk echter een verschuiving naar een dominante klasse binnen de samenleving, een meerderheid die een oligarchische positie inneemt ten aanzien van de minderheid, voor wie de vrijheid net afneemt. Op deze manier werpt de 'rudimentaire' staat waarvan menig liberaal droomt en de vrije concurrentie tussen mensen (een machtsspel zonder althans fysiek geweld) de mens in een voortdurende staat van onzekerheid, onvoorspelbaarheid en onderling wantrouwen. Het mag dan ook niet verwonderen dat de twijfelende mens in onze snel veranderende maatschappij steeds paradoxalere keuzes maakt: enerzijds een streven naar meer vrijheid, minder regelneverij, minder staat, anderzijds een zoektocht naar klare normen en waarden, law en order, een harde hand. Het ene staat het andere echter niet in de weg, integendeel. Jean-Marie de Decker en Filip Dewinter zijn niet elkaars tegenpolen, maar complementaire, verwante zielen: de eerste ijvert voor een toename van de vrijheid (gelet op de machtsstrijd is deze ten bate van de dominerende klasse), de andere voor het fnuiken van de vrijheden van zij die de dominante waarden niet delen. De ene trekt aan het ene eind, waar de andere duwt aan het andere eind. Uiteraard is de evolutie, waarbij waarden en vrijheden veranderen op grond van hun dominantie, onomkeerbaar - het tegendeel zou zelfs onwenselijk zijn, want ook stilstand leidt tot toenemende fricties. Alleen lijkt de waan van de dag, een kortstondig machtsoverwicht, het te halen op een langetermijnvisie. Een diepgravender discussie over de grenzen van de vrijheid van elk individu blijft achterwege. Zo'n visie en discussie, die oog heeft voor de vrijheden van minderheden, zou ons nochtans een heleboel onzekerheden, vaak nodeloze wrijvingen en wilde experimenten kunnen besparen. De mensen willen vooral duidelijkheid en rust, en niet de voortdurende angst dat hun vrijheden elk ogenblik teniet kunnen worden gedaan door een toevallige, misschien tijdelijke, dominante meerderheid na een bitter machtsspel. |
5 juli 2005, 17:31 | #2 | |||
Perm. Vertegenwoordiger VN
Geregistreerd: 13 februari 2005
Berichten: 14.324
|
mooie analyse - alleen klopt het volgens mij niet waar je zegt dat een meerderheid de vrijheden van een minderheid beknotten. In werkelijkheid is het een minderheid en zelfs een zeer kleine minderheid die de vrijheid van een meerderheid beknot ? Wat op zich een raar gegeven is want zodoende kan men alleen besluiten dat de meerderheid haar vrijheid vrijwillig ( doch onbewust vrijwillig ) laat beknotten.[edit]
[size=1]Edit:[/size]
[size=1]Edit:[/size]
__________________
Alles neem ik terug wat ik hier heb verkondigd. Ik raad iedereen aan om zich met geen enkele politieke strekking in te laten, zich te ontfermen over de armen van deze wereld en zich te bekeren tot het ware geloof in Jezus Christus als Gods enig geboren zoon die voor ons gestorven en verrezen is opdat wij van onze zondige natuur bevrijdt zouden kunnen worden. Het einde is nabij en de mensenzoon zal spoedig terugkomen, gezeten op de wolken met grote macht en majesteit. hallelujah. Laatst gewijzigd door King of beggars and fleas : 5 juli 2005 om 17:32. |
|||
6 juli 2005, 08:15 | #3 | |
Perm. Vertegenwoordiger VN
Geregistreerd: 10 januari 2003
Berichten: 13.400
|
Citaat:
|
|
6 juli 2005, 19:19 | #4 | |
Perm. Vertegenwoordiger VN
Geregistreerd: 20 augustus 2002
Locatie: Antwerpen, 't Stad van Alleman
Berichten: 18.172
|
Citaat:
__________________
"Ik bewandel het rechte pad dat, zoals u weet, niet bestaat en ook niet recht is." (Fred Vargas in 'Un lieu incertain' - 2008) |
|
6 juli 2005, 20:57 | #5 |
Banneling
Geregistreerd: 1 juni 2003
Berichten: 3.350
|
Natuurlijk heeft hij het over huisbazen en aanverwanten.
Wormen zien de mol als "het" wereldprobleem. |
7 juli 2005, 16:56 | #6 | ||||||||
Europees Commissaris
Geregistreerd: 11 februari 2005
Berichten: 7.746
|
Citaat:
Citaat:
Citaat:
Citaat:
Citaat:
Citaat:
Citaat:
Citaat:
|
||||||||