Vreemdelingen mishandelen blanke bejaarden

[Asgard]

Demente bewoners in verpleeghuizen zijn in veel gevallen overgeleverd aan de macht en willekeur van het veelal allochtone personeel. De omgang met dementerenden is vaak onder de maat. Geregeld is er sprake van geweld tegen bewoners. Vooral in de Randstad gaapt een culturele kloof tussen de 'witte' bewoners en het overwegend 'zwarte' personeel.

Dat blijkt uit het komende dinsdag verschijnende boek 'In de wachtkamer van de dood' van de juriste en antropologe Anne-Mei The. Tussen 2000 en 2002 draaide zij mee op een randstedelijke verpleeghuisafdeling met demente bewoners. Ze sprak er met verzorgers, artsen, leidinggevenden en familie en hielp ook zelf mee in de zorg.

Haar bevindingen zijn schokkend. Door de hoge werkdruk ontberen bewoners niet alleen slechte zorg in de vorm van te weinig eten en drinken. De bewoners krijgen ook geregeld een duw of grote mond, of ze worden met onverklaarbare blauwe plekken aangetroffen. „Als bewoner ben je aan de goden overgeleverd", vertelde een verzorgster aan The. Geweld en onbeschoft gedrag tegen demente bewoners van verpleeghuizen is een landelijk probleem, blijkt uit gesprekken die The voerde met andere tehuizen.

Zij verwacht dat de kloof tussen allochtone verzorgers en autochtone bewoners over enige tijd ook een landelijk probleem wordt. In het huis waar zij zelf verbleef, was zelfs sprake van voodoo-praktijken door het Surinaamse personeel. Dat gebeurde om wraak te nemen op een 'witte' leidinggevende.

Het werk in een verpleeghuis heeft volgens de antropologe weinig aanzien. Het is vies, zwaar, eentonig en wordt slecht betaald. Omdat maar weinig mensen voor het werk zijn te vinden, worden nauwelijks eisen gesteld aan de opleiding van het personeel. De ervaringen van The zijn niet onbekend bij de Nederlandse Vereniging van Verpleeghuisartsen. Alleen de voodoo-rituelen blijken nieuw voor directeur W. Weeder. „De kwaliteit en kwantiteit van het personeel vormen een knelpunt. Het geeft de noodzaak aan dat er iets moet gebeuren in de verpleeghuiszorg."

Directeur M. Rompa van Arcares, de brancheorganisatie van verpleeg- en verzorgingshuizen, onderschrijft dit. „Vaak zijn de verwachtingen over de zorg te hoog gespannen, gezien de beperkte middelen." Geweld en ongewenst gedrag tegenover bewoners noemt zij verwerpelijk.

Bron

Schandalig hoe deze ouderen behandeld worden en dat allemaal omdat de overheid het geld liever spendeert aan een multikulturele samenleving dan aan degelijke opvang voor onze bejaarden.

[Cynicus]

Oorspronkelijk geplaatst door Asgard

Demente bewoners in verpleeghuizen zijn in veel gevallen overgeleverd aan de macht en willekeur van het veelal allochtone personeel. De omgang met dementerenden is vaak onder de maat. Geregeld is er sprake van geweld tegen bewoners. Vooral in de Randstad gaapt een culturele kloof tussen de 'witte' bewoners en het overwegend 'zwarte' personeel.

Dat blijkt uit het komende dinsdag verschijnende boek 'In de wachtkamer van de dood' van de juriste en antropologe Anne-Mei The. Tussen 2000 en 2002 draaide zij mee op een randstedelijke verpleeghuisafdeling met demente bewoners. Ze sprak er met verzorgers, artsen, leidinggevenden en familie en hielp ook zelf mee in de zorg.

Haar bevindingen zijn schokkend. Door de hoge werkdruk ontberen bewoners niet alleen slechte zorg in de vorm van te weinig eten en drinken. De bewoners krijgen ook geregeld een duw of grote mond, of ze worden met onverklaarbare blauwe plekken aangetroffen. „Als bewoner ben je aan de goden overgeleverd", vertelde een verzorgster aan The. Geweld en onbeschoft gedrag tegen demente bewoners van verpleeghuizen is een landelijk probleem, blijkt uit gesprekken die The voerde met andere tehuizen.

Zij verwacht dat de kloof tussen allochtone verzorgers en autochtone bewoners over enige tijd ook een landelijk probleem wordt. In het huis waar zij zelf verbleef, was zelfs sprake van voodoo-praktijken door het Surinaamse personeel. Dat gebeurde om wraak te nemen op een 'witte' leidinggevende.

Het werk in een verpleeghuis heeft volgens de antropologe weinig aanzien. Het is vies, zwaar, eentonig en wordt slecht betaald. Omdat maar weinig mensen voor het werk zijn te vinden, worden nauwelijks eisen gesteld aan de opleiding van het personeel. De ervaringen van The zijn niet onbekend bij de Nederlandse Vereniging van Verpleeghuisartsen. Alleen de voodoo-rituelen blijken nieuw voor directeur W. Weeder. „De kwaliteit en kwantiteit van het personeel vormen een knelpunt. Het geeft de noodzaak aan dat er iets moet gebeuren in de verpleeghuiszorg."

Directeur M. Rompa van Arcares, de brancheorganisatie van verpleeg- en verzorgingshuizen, onderschrijft dit. „Vaak zijn de verwachtingen over de zorg te hoog gespannen, gezien de beperkte middelen." Geweld en ongewenst gedrag tegenover bewoners noemt zij verwerpelijk.

Bron

Schandalig hoe deze ouderen behandeld worden en dat allemaal omdat de overheid het geld liever spendeert aan een multikulturele samenleving dan aan degelijke opvang voor onze bejaarden.

Uw bericht is een duidelijke indicatie dat de blanken wel eens de meest verdrukte bevolkingsgroep zouden kunnen worden van de 21-ste eeuw (zie http://forum.politics.be/showthread.php?t=26743).