Reverse Debt System (inprenting vs vergeten)

[tandem]

In het kader van een voortgaand onderzoek

De vraag stelde zich of ‘inprenting’ zodanig dominant kan worden waardoor ‘vergeten’ ontstaat op zo een manier dat we eerder ‘onwetend’ naar een probleem kijken. Anders gezegd, een oplossing zou op die manier lijken op een ‘out the box’ idee waar het beter een ‘aha-erlebnis’ kan genoemd worden. Het RDS leent zich hiertoe in die zin dat het terug de ‘neutraliteit van geld’ in herinnering brengt, het opent perspectieven die niet gezien worden wanneer we ons eenzijdig conformeren aan de ‘inprenting’. Dit zou betekenen dat er een soort van ‘psychische blindheid’ ontstaat als gevolg van een (culturele) conditionering die door onderwijs – misschien niet eens bewust hiervan - gevormd wordt. Een en ander kunnen we weergeven in een beeld, zo eenvoudig mogelijk:



Het blauwe gedeelte weerspiegelt een schuldgedreven maatschappijvorm, dit op basis van menselijke keuzes die leidt tot de complexe systeemconfiguratie zoals we die nu kennen. Het immense schuldencomplex geldt als referentie om aan te geven dat er ‘iets’ niet klopt, het grijze deel (RDS) vertegenwoordigt de herinnering aan het zogeheten ‘niets’ waar geld a priori uit voortkomt. Binnen het blauwe gedeelte ontstaat het schuldencomplex, in het grijze verdwijnt dit probleem als sneeuw voor de zon, letterlijk. En dit lijkt bijna te eenvoudig om waar te zijn, alle schulden kunnen ‘simpelweg’ afgeboekt worden naar het spreekwoordelijke ‘niets’ zonder dat de schuldeiser aan kapitaal verliest.