Wat is het verschil tussen SAP, PVDA, KP en LSP?

[Anja Deschoemacker]

Oorspronkelijk geplaatst door FallenByTheHand

dus jullie bestuderen "eens" het marxisme in antwerpen ????
bij ons dat nochtans een continue, permanente studie.

LSP organiseert wekelijkse afdelingsvergadering waarop telkens een politieke discussie gehouden wordt. Iemand bereidt een inleiding voor van een half uurtje (soms iets langer) waarna over dit thema gediscussieerd wordt door de aanwezige leden en sympathisanten. Dergelijke afdelingsvergaderingen zijn essentieel in het uitbouwen van een partij, een echte partij in plaats van een kiesmachine zoals vele traditionele partijen.

Voor LSP is een partij een vereniging van leden die gezamenlijk een politiek project uitwerken en uitvoeren op basis van een gezamenlijk perspectief. Ieders bijdrage is dan ook belangrijk en er wordt niet gewerkt met reclame-bureau's die de inhoudelijke posities en/of de campagnes bepalen en/of uitvoeren.

[Tantist]

Oorspronkelijk geplaatst door Kevin Van Eeckelen

Het voornaamste verschil is dat de LSP respect verdient en de PVDA wat mij betreft verboden mag worden. 8)

Was jij geen libertijn? Sinds wanneer verbieden die "iets". PVDA moet helemaal niet verboden worden.

[zarathustra]

Oorspronkelijk geplaatst door Jonas Elossov

En ik vind het recht op vrije meningsuiting het grootste goed binnen een partij.
Wat natuurlijk niet wil zeggen dat trotskisten vinden dat er vrije meningsuiting van fascisten kan bestaan.
Maar laat dit alleszinds duidelijk zijn, als linkse activisten zijn wij geen van allen van plan om met een rechtse partij, of een kapitalistische klasse samen te werken, wat beleid betreft zeker niet.

maw vrijheid van meningsuiting zolang het maar onze mening is?

zo kennen we ze weer de rooie medemensen

[Anja Deschoemacker]

Ik denk dat Geert en Bart reeds afdoende hebben geantwoord op de verschillen. Als je de verschillen tussen partijen echter wil verengen tot verkiezingsprogramma's, dan zul je bij radicaal-linkse partijen voor een groot stuk dezelfde eisen terugvinden. Dat zegt echter niets over het programma as such. Ik verklaar me nader met een voorbeeld, namelijk de 32-urenweek. Ook Vonk, KP en SAP stellen die eis, maar in de verkiezingen roepen ze op voor SPA of Agalev, of minstens voor "linkse figuren" op die lijsten. SAP is nog steeds betrokken in discussies over linkse eenheidsinitiatieven, maar die eenheidsinitiatieven zoeken dan ook weer aansluiting bij SPA ofwel Agalev (zoals Leef-Herzele nu bij Groen!). Hoe denken ze die eis dan verwezenlijkt te zien? Denken ze dat die partijen overtuigd kunnen worden die strijd te voeren? LSP denkt van niet. De PvdA eist de 32-urenweek, maar als je ziet hoe ze denken die te bereiken, dan is dat totaal onrealistisch. De PvdA ziet zichzelf als de voorhoede van de arbeidersbeweging, als de kern van de toekomstige massale arbeiderspartij. Ze denken dus niet alleen de meerderheid van de arbeiders te kunnen overtuigen van een stalinistisch programma (wat in de westerse landen, waar een traditie van vrije meningsuiting, vakbonden,... bestaat, totaal onmogelijk is), maar ook dat hun kleine partij in de komende jaren zou kunnen uitgroeien tot wat vroeger de sociaal-democratie was. Dat is een sectair programma, gebaseerd op het idee dat de PvdA de enige stroming in de arbeidersklasse is (en zal zijn) die "het begrepen heeft".

Dan denk ik dat de manier waarop wij de 32-urenweek bereikt zien worden in de toekomst een pak realistischer is. Ons programma is immers niet gegrondvest op een aantal dogma's, maar op een reële inschatting van de situatie vandaag en de machtsverhoudingen tussen arbeid en kapitaal. Vandaag is de arbeidersklasse niet in staat de strijd voor de drastische invoering van de 32-urenweek zonder loonverlies en met bijkomende aanwervingen te voeren, hoewel het de enige manier is om de werkloosheid op te lossen en tegelijkertijd de moordende werkdruk van veel werkenden aan te pakken. Nochtans is het ongenoegen groot. Om die strijd te voeren, is een andere leiding van de vakbonden nodig, een leiding die niet bereid is op de knieën te gaan zitten voor de regering en die wel bereid is de strijd te voeren en daartoe de vakbonden op een democratische basis organiseert. LSP roept op voor de opbouw van een linkse oppositiestroming in de vakbonden, zoals die in andere Europese landen al bestaat. Voor een dergelijke strijd heeft de arbeidersklasse ook een politiek verlengstuk nodig. Veeleer dan onszelf te zien als de kern waarrond zich een nieuwe arbeiderspartij gaat vormen, is LSP een openlijk revolutionaire partij die oproept tot de vorming van een nieuwe arbeiderspartij. Die zal niet voortvloeien uit radicaal-links, maar zal om te slagen zeker een belangrijke en initiatiefgevende rol bij linkse stromingen/individuen binnen de vakbonden vereisen. Wanneer die nieuwe arbeiderspartij zich vormt, zou LSP daarbinnen werken als revolutionaire fractie. Als je meer uitgebreid hierover wil lezen, kun je onze website raadplegen.

Dat alles betekent uiteraard niet dat LSP met de vingers zit te draaien tot die nieuwe arbeiderspartij er komt. We voeren actie op verschillende terreinen, waarbij we er steeds zijn op gericht zoveel mogelijk mensen te betrekken in de strijd. Op onze website kun je daar verslagen over vinden. Voor wat betreft ons verkiezingsprogramma: we zijn het nog aan het uitwerken. Zeker is alvast dat ons programma rond een aantal centrale thema's zal draaien: onderwijs en huisvesting voor de regionale verkiezingen; de strijd tegen privatiseringen en voor het behoud van jobs voor de Europese verkiezingen.

[Dies]

Oorspronkelijk geplaatst door Anja Deschoemacker

de 32-urenweek zonder loonverlies en met bijkomende aanwervingen te voeren, hoewel het de enige manier is om de werkloosheid op te lossen

1) Of u begrijpt niet hoe werkloosheid tot stand komt (en dan doel ik hoofdzakelijk op het oorzakelijke verband tussen de totale loonsom en de werkloosheidsgraad) of u bent van mening dat winst maken niet van belang is?

2) Het verminderen van het aantal arbeidsuren zonder het totale loon te laten dalen, komt eigenlijk neer op een stijging van het uurloon.
Dit brengt enerzijds met zich mee dat het marktloon en de wet van vraag en aanbod verstoort worden, wat op zijn beurt als gevolg meer - in plaats van minder - werkloosheid met zich meebrengt. Anderzijds ontneemt het het zowel de werkgever als de werknemer de vrijheid om handel te drijven tegen de voorwaarden die zijzelf gunstig achter.
Een werknemer is niet meer of minder dan eender welke andere consument. Werk/arbeid is namelijk niet meer of minder dan elke andere (vrijwillige) transactie tussen 2partijen; met dat verschil dat het een continue transactie is. De werkgever ruilt loon tegen de arbeid of de diensten van de werknemer, die op zijn beurt arbeid verruilt voor loon.
Tussenkomst door de overheid aan slechts een kant van de werkgever/werknemer transactie lijkt inconsistent. De communistische ideologie dient dus of inconsequent te zijn of ze dient zo consequent te zijn (door aan de beide zijden in te grijpen) dat ze de mensen hun vrijheid van handelen ontneemt.
Het (willen) reguleren van de economie druist automatisch in tegen het vrije handelen van mensen en ge hoeft uiteindelijk (ongeacht het systeem) maar 1man te hebben die het daar niet mee eens is om uw ganse systeem om zeep te helpen.

[Anja Deschoemacker]

Wij kunnen het vrees ik niet eens worden, om de simpele reden dat we andere klassen verdedigen. Als jij spreekt over "vrijheid" (als het hoogste doel dan nog wel), spreek je over de vrijheid van de kapitalistische klasse die de productiemiddelen in handen heeft om de arbeidersklasse uit te buiten. Ik heb het dan over de vrijheid van de arbeidersklasse om hun macht als producerende klasse in de realiteit om te zetten en een einde te maken aan de vrijheid van onderdrukking onder het kapitalisme.

Over de lonen. De loonwet onder het kapitalisme is dat een arbeider genoeg moet verdienen om zichzelf en zijn gezin in stand te houden en dus zijn eigen arbeidskracht te herproduceren en nieuwe arbeiders af te leveren. De lonen onder het kapitalisme tonen de tendens steeds opnieuw naar dat minimumloon herleid te worden tenzij de arbeidersstrijd meer kan afdwingen. De wetten van de kapitalistische economie veroorzaken ook werkloosheid - een industrieel reserveleger is de beste manier om ervoor te zorgen dat er druk staat op de lonen in die mate dat ze zouden zakken tot dat minimum. Het is een voortdurende strijd tussen beide klassen. Als je de loonwetten onder het kapitalisme als zaligmakend verklaart, dan toon je je ook akkoord met het fenomeen van de werkende arme, van wijdverspreide werkloosheid en armoede, van de totale verpaupering tot hongersnoden en dergelijke toe omdat voor de kapitalisten daar nu eenmaal op korte termijn geen winst te maken valt uit de ontwikkeling van die regio.

Arbeid overigens voorstellen als een "vrijwillig" contract tussen arbeider en patroon is een verdoezeling van het feit dat de arbeidersklasse natuurlijk moet leven van lonen en dus werk moet aanvaarden, zij het niet aan een goed loon, dan aan een slechter.

[janneke]

Oorspronkelijk geplaatst door Anja Deschoemacker

Ik verklaar me nader met een voorbeeld, namelijk de 32-urenweek. Ook Vonk, KP en SAP stellen die eis, maar in de verkiezingen roepen ze op voor SPA of Agalev, of minstens voor "linkse figuren" op die lijsten. SAP is nog steeds betrokken in discussies over linkse eenheidsinitiatieven, maar die eenheidsinitiatieven zoeken dan ook weer aansluiting bij SPA ofwel Agalev (zoals Leef-Herzele nu bij Groen!). Hoe denken ze die eis dan verwezenlijkt te zien?
.

Beste Anja,

Ik ga hier LEEF niet verdedigen.
Maar er is nog een groot verschild tussen een gemeenschappelijke lijst vormen :
LEEF/GROEN! of het kartel SPA of aansluiten bij GROEN!.

Ik ben ga zoeken op de webside van de SAP. Waar roepen ze dan nu op om op SPA of op Groen! te stemmen .
Trouwens toen jullie verkiezingskandidaten voorstelden stond er altijd bij hoeveel jaar lid en ervaring de kandidaten hadden bij de SP. Niet dat ik nu denk dat jullie met de SPA gelink moeten worden.

aub geen speculaties

[filippicus]

Oorspronkelijk geplaatst door Harko

GC: "(wat bvb de PVDA doet, kijk maar naar de activiteiten die Comac onderneemt: voornamelijk sociale activiteiten en minder politiek inhoudelijk, alleszins geen kadervorming om revolutionaire kaders te ontwikkelen)"

Maar jongen toch, ben jij soms lid van COMAC? Heb jij soms molletjes zitten? Hoe weet je die dingen?
Waarom denk je dat er geen 'kadervorming' zou zijn of 'politiek inhoudelijk'?
En trouwens wat is er mis sociale activiteiten? Zijn de LSP'ers niet sociaal misschien?
COMAC organiseerd jaarlijks tal van activiteiten zowel 'sociale' als 'politieke' om eens jouw terminologie te gebruiken.
Eens kijken wat we vorig semester allemaal in Gent gedaan hebben: een student die al meer dan een jaar in Cuba studeert is komen spreken, we hebben twee avonden geluisterd naar en gediscuteerd met Mohamed Hassan over de situatie in de Midden Oosten, we hebben actie gevoerd in solidariteit met de Ford-arbeiders, we hebben filmavonden gehouden, spagetti-avond, binnenkort hebben we onze kroegentocht en niet te vergeten onze fuif. We zijn samen gaan studeren aan kust voor ons examens en in Antwerpen hebben we het Marxisme bestudeerd. We zijn gaan betogen, gaan plakken, op cafe gaan zitten en gaan dansen.

Ja, mijn beste Geert, we zijn een sociale organisatie, we zijn een studentenvereniging met fuiven, kroegentocht en een clubcafe.
Ja, mijn beste Geert, we zijn een sociale organisatie met studentenvertegenwoordigers en collectieve blok.
Ja, mijn beste Geert, we zijn ook een politieke organisatie met vormende activiteiten, betogingen en acties.

Een goed beeld van de grote verscheidenheid van de activiteiten van COMAC vind je uiteraard op www.comac.tk

LSP heeft ook een internet-obsessie, maar verwijst volgens mij terecht naar alle artikels en dergelijke op hun site. Maar jij maakt botte reclame: op jullie site staan 3 artikels onder 'vorming', dat is niet veel, en alleszins minder dan je op dit forum suggereert.

Misschien is het tussen klein links beter een beetje te leven in vreedzame coëxistentie, al vrees ik dat er nadien toch met scherp geschoten zal worden, als er ooit een beetje ingeboet moet worden aan het eigen grote, modernistische, gelijk. Met woorden zal je niet kunnen ontkennen dat er altijd een zeker sectarisme leeft. Dat is ergens normaal, en ook deel van mijn kritiek op 'links': op Leninistische wijze houden ze vast aan de 'partij', maar missen misschien de maatschappelijke verankering, desnoods niet steeds in de meest revolutionaire organisaties, om te merken waar ze samen voor strijden.

Goed ja, - voor het overige een prachtige repliek van Anja op Dies

[Dies]

Oorspronkelijk geplaatst door Anja Deschoemacker

Wij kunnen het vrees ik niet eens worden

Dat hoeft ook niet, niets zet meer tot nadenken dan een debat met iemand die het absoluut oneens met je is.

Oorspronkelijk geplaatst door Anja Deschoemacker

om de simpele reden dat we andere klassen verdedigen.

Nah, u denkt in klassen en groepen en dergelijke meer. Ik beschouw mensen als individuen en verdedig aldus het belang en de rechten van het individu.
Om het met de woorden van Ayn Rand te zeggen: "De kleinste minderheid is het individu. Wie de rechten van het individu niet respecteert mag niet beweren dat hij opkomt voor de rechten van minderheden."

Oorspronkelijk geplaatst door Anja Deschoemacker

Als jij spreekt over "vrijheid" (als het hoogste doel dan nog wel), spreek je over de vrijheid van de kapitalistische klasse die de productiemiddelen in handen heeft om de arbeidersklasse uit te buiten.

Nah, u probeert mij hier af te schilderen als de grote boze wolf, maar als ik spreek over vrijheid dan bedoel ik daar helemaal niet de vrijheid van een welbepaalde groep mee, maar weldegelijk de vrijheid van iedereen!
(nb. Het feit dat ik liberaal ben impliceert dit automatisch, maar blijkbaar heeft u nog een aantal vooroordelen ten aanzien van het liberalisme)
Een samenleving die gelijkheid prefereert boven vrijheid zal geen van beiden bereiken

Oorspronkelijk geplaatst door Anja Deschoemacker

Ik heb het dan over de vrijheid van de arbeidersklasse om hun macht als producerende klasse in de realiteit om te zetten

Niemand houdt de arbeiders tegen (ook niet in een kapitalistisch systeem, integendeel) om hun bedrijf over te nemen. Alleen ziet u zo'n overname waarschijnlijk net iets anders dan ikzelf.

Oorspronkelijk geplaatst door Anja Deschoemacker

Arbeid overigens voorstellen als een "vrijwillig" contract tussen arbeider en patroon is een verdoezeling van het feit dat de arbeidersklasse natuurlijk moet leven van lonen en dus werk moet aanvaarden, zij het niet aan een goed loon, dan aan een slechter.

Ahzo, volgens mij ga in België (zeg maar de ganse Westerse wereld) anders heus niet omkomen van de honger wanneer je werkloos bent
Bovendien zoals ik reeds zei staat niets de arbeiders in de weg hun bedrijf over te nemen of gewooon een eigen nieuw bedrijf te beginnen.
Conclusie: u, niet ik, bent diegene die de werkelijkheid anders probeert voor te stellen dan ze is.
Een voorbeeldje ter illustratie: als morgen niemand nog voor (het hongerloon van) Coca Cola wenst te werken, wie heeft daar dan het meeste last van denkt u?!

U gaat trouwens voorbij aan een heel groot deel van mij betoog.

[filippicus]

je overschat de vrijheid van een arbeider, in eerste instantie zoals reeds door Anja en Jean aangehaald in dit topic, in tweede instantie omdat de belangen van arbeiders klassegebonden zijn en zouden moeten verdedigd worden, terwijl ze t.o.v. een patroon individueel gecontracteerd staan. Dat is een verdeel en heers politiek. Anarchisten zouden het misschien nog met je eens zijn, en er zijn nog mensen die geloven dat ieder individueel ageert. Toch zijn, om het met een cliché te zeggen, groepen meer dan de som van de delen. Er is nu, zij het niet naar jouw mening, een ontwrichte situatie waarin grosso modo steeds dezelfde groep de dupe is van politieke en economische verhoudingen. Uit 'vrije wil' (en dat is nog het grootste geloof van allemaal) kan je daar niet aan ontsnappen.

[thePiano]

Oorspronkelijk geplaatst door Harko

Laat ons eerst en vooral duidelijk stellen dat er regelmatig eenheid en samenwerking is.

Zowel COMAC als de ALS zijn bv. aan de Ugent betrokken in een gezamelijke strijd tegen een dreigende privatisering van de studentenrestorants. Daarin staan we zij aan zij.
Met mensen van de SJW hebben we samengewerkt vorig jaar voor de kiescampagne van RESIST. Idem trouwens voor andere linkse prominenten als Geert Van Moorter, Raf Verbeke, e.a.
COMAC is zeer begaan met andere linkse organisaties, waar wij ons verbonden mee voelen als ATTAC, STER, VAK, ...
Met Vonk hebben we aan de Ugent bv zeer goede contacten in de strijd voor meer democratie aan de unief.

Er is regelmatig rond bepaalde kwesties goede samenwerking, inderdaad is dat nog te weinig. Met COMAC doen wij zeker ons best om dit nog te verbeteren.

Maar dat wil natuurlijk niet zeggen dat er geen verschillen zouden zijn tussen onze organisaties. Die zijn er zeker.
COMAC en LSP/ALS hebben bv. een totaal tegenovergestelde visie als het gaat over de kwestie Palestina. COMAC kiest daar duidelijk voor de Palestijnse bevrijdingsstrijd tegen de Zionistische-fascistische regering, terwijl de LSP de bevrijdingsorganisaties terroristen noemt.
.

Als ik al één ding hier hebt geleerd, dat is dat er nog een pak andere, dan de door mij geciteerde, partijtjes en formaties ter linkerzijde bestaan. Ik noem er maar enkele: Comac, LSP, ALS, ATTAC, STER, VAK, SJW, Vonk enz....

De versnippering is nog groter dan ik dacht. Links lijkt zich ook vooral te localiseren in de universiteiten. Dat vind ik wel positief, want daar komen tenslotte onze nieuwe hervormers hoofdzakelijk vandaan.

Gelukkig werken ze hier en daar samen, wel met wisselende partners en coalities, en met wisselend succes, maar er gebeurt toch nog wat.

[Harko]

Ik had vroeger al eens een paar keer iets opgevangen over de plannen van de LSP voor een "arbeiderspartij".
Ik had daar graag wat meer over vernomen. Hoe zien jullie dit? Wordt het een partij zoals de SP in Nederland? Wordt het een verzameling van "groepjes"? Wordt het een "verruiming"?
En wat gaat de rol zijn van de "militante trotskisten", zijn jullie nu kaders aan het trainen voor de toekomstige grote partij, waarin zij dan kunnen werken ?
Is het de bedoeling om alle linkse groeperingen daarin op te slorpen, als fracties binnen de partij, of willen jullie een partij die de rest kan wegduwen?

Toch maar eens bij vermelden dat dit serieuze vragen zijn en geen aanzet tot aanval of zoiets, ik ben zeer curieus.

En dan toch nog eens antwoorden op de discussie over vormingen binnen comac, natuurlijk hebben wij meer vormingen dan dat. Die vorming in Antwerpen waarnaar ik verwees was de Marxistische Zomeruniversiteit waar een groot aantal jongeren hebben aan deel genomen. Natuurlijk hebben we meer vormingen dan dat, maar wees gerust, ik ga uiteraard de details niet aan iedereens neus gaan hangen. Kortom, ik waardeer de bezorgtheid, maar wees gerust, op dat vlak zit het in orde.

[janneke]

Na de laatste verkiezingen werd vanuit Herzele door een brede groep van actieve mensen een oproep gelanceerd voor een Groene en Linkse beweging.
Wij vonden dat er iets moest gebeuren, dat er nood was aan een gezonde, doordachte anti-kapitalistische oppositie met punch in dit land. De handtekeningen rolden binnen. Tot nu toe ondertekenden een honderdvijftigtal mensen deze oproep.


Wordt er een nieuwe beweging opgericht en zo ja welke? Dat is de vraag.

Oproep voor Groen en Linkse Beweging
De verkiezingen zijn voorbij en progressief Vlaanderen is er wéér aan voor de moeite. Agalev verliest zijn voltallige parlements- en senaatsfractie. Resist haalt wat in Antwerpen stad maar blijft daarbuiten dikwijls onder de score van de PVDA in 1999 en de LSP raakt met moeite aan 0,3 % van de stemmen. Het Vlaams Blok daarentegen stijgt.
Wij voelen geen leedvermaak, we vinden deze situatie een groot probleem voor al wie links is in Vlaanderen. De anti-globalistische, de milieubeweging, de noord/zuid en vredesbeweging, met zijn allen blijven we politici ontberen die onze standpunten echt vertolken. Méér nog, in de nasleep van deze verkiezingen dreigen we met z’n allen naar het verdomhoekje verwezen te worden. In de nasleep van deze verkiezingen zullen sommigen het veld oplopen om de bevolking te doen geloven dat thema’s als milieu, vrede, ontwikkeling geen voedingsbodem vinden onder de bevolking. Met een recessie voor de deur lijkt zich een hard gevecht te zullen ontwikkelen rond de sociale en economische rechten van het merendeel van de bevolking.
Uiteraard komt deze toestand niet vanzelf. Wij vinden dat de fout niet bij de andere partijen moet gelegd worden of bij de media. Agalev maakte in de voorbije legislatuur niet het verschil. Dat is de kwestie. Uiteraard kwamen er nieuwe zaken en was niet alles slecht, maar de neoliberale golf werd niet gestopt en in cruciale dossiers haalde men bakzeil: Doel, Nepal, Amerikaanse transporten, deportaties enz… Een aantal radikaal linkse partijen voeren al jaren een verouderd discours. Het merendeel van de NGO’s kiest ervoor het vormen van politieke tegenmacht links te laten liggen en zich niet te profileren op dit vlak.
Wij denken dat het zo niet verder kan. Progressief Vlaanderen heeft niet alleen actie maar ook een radikale politieke uitdrukking nodig om zijn thema’s onder de aandacht te brengen en de bevolking te documenteren over wat er echt gebeurt. Hier en daar lukt dat (vb. LEEF! in Herzele) en bewijst de praktijk dat men hiermee ook het Zwart Blok kan afremmen.
Het wordt tijd dat we leren uit het verleden. Het wordt tijd dat we onze krachten samenbundelen om die politieke tegenmacht op te bouwen: geduldig, open en met wat zin voor humor. Een tegenmacht die gevormd wordt door mensen uit de linkse en groene hoek die écht het verschil willen maken, in een nieuwe politieke beweging. Een tegenmacht met duidelijke wortels en linken in basis- en arbeidersbewegingen. Eéntje die vindt dat je niet per sé in een meerderheid moet zitten om iets te realiseren.
Programmapunten te over: De tobintaks, een consequent milieubeleid, economische democratie, de vermogensbelasting, verzet tegen sluitingen en privatiseringen, gelijke rechten voor iedereen…het is maar een eerste greep uit de mand.
Een tegenmacht gebouwd op mensen. Een tegenmacht die niet wacht op structuren en nieuwe initiatieven om een netwerk te vormen, om elkaars visies te delen en elkaars keuzes te ondersteunen, een tegenmacht die niet wacht op het grote project en de intellectuele en filosofische antwoorden op 'De Vragen van deze Tijd', maar die daar wel aan werkt. Een tegenmacht die zich concentreert op de macht van elk individu om tegen de stroom in te gaan en op de vrijheid van het individu om zich met medestanders te vereen(zelv)igen.

Uitgangspunten voor een Radicaal Links Groene Beweging .

(19/12/2003)
Deze tekst werd aangenomen op de bijeenkost van 13.12.2003, te Brussel. Ze bepaalt alleen maar enkele basisprincipes en voorlopige structuren. De zaken moeten vanzelfsprekend uitgewerkt worden en geconcretiseerd worden. Dat zijn zaken die nog tijd en moeite zullen kosten.
Lid worden (ondertekenen en een financiële bijdrage betalen) gebeurt ten persoonlijke titel want 'de beweging' wil geen organisaties bijeenbrengen en wil al zeker geen 'kartel' worden van klein linkse partijtjes. Men wil een beweging van individuën. Op de bijeenkomst waren er heel wat 'onafhankelijken' en er is steun vanuit KP, LEEF en SAP. Op de bijeenkomsten waren er ook Agalevers en/of mensen van Groen!

De uitgangspunten voor een Radicaal Links Groene Beweging (ivoorlopige naam):

1. inleiding
Het globaliserende dominante wereldsysteem heeft meer dan ooit oorlog, honger, afdankingen, onderdrukking en de complete vernietiging van het eigen milieu als gevolg.
De hedendaagse bezits- en productieverhoudingen leiden –zoals historisch meestal het geval is geweest- tot een steeds extremer wordende tweedeling. Dit geeft aanleiding tot uitbuiting van de enen door de anderen. Waar dit in de vorige eeuw scherp afgelijnd was wordt dit nu onduidelijker, ingewikkelder en moeilijker waarneembaar, maar tegelijkertijd ook extremer.
In België en Vlaanderen wordt het verzet tegen deze toestand weinig politiek vertaald. De neoliberale golf wordt niet gestopt.
Met een nieuwe politieke beweging willen wij bouwen aan het zichtbaar maken van het verzet in de politieke arena.


2. Doel en Identiteit

a. de beweging streeft naar een samenleving waarin de economische uitbuiting van de mens door de mens, elke sociale, etnische en seksuele discriminatie, elke politieke onderdrukking en elke culturele vervreemding uitgebannen zijn, die radicaal democratisch is en waarin de mens in evenwicht met de natuur leeft. Dit alles veronderstelt de collectieve eigendom van productiemiddelen in democratisch beheer..

b. Zij vindt haar inspiratie in de lange en rijke traditie van de emancipatorische strijd van de arbeidersbeweging, de vrouwenbeweging, de vredesbeweging, de milieubeweging en andere emancipatorische bewegingen, zowel als in de meer recente ecologische en democratische globaliseringsbewegingen.

c. De beweging strijdt voor concrete maatregelen die de levensomstandigheden van de bevolking verbeteren door o.a. de sociale ongelijkheid te verminderen, de aantasting van het leefmilieu tegen te gaan, de tewerkstelling kwantitatief en kwalitatief te verbeteren, de openbare diensten uit te bouwen, de gezondheid te verbeteren. Zij zal een concreet politiek programma uitwerken. Zij zal streven naar impact op de politieke besluitvorming

3. Werking

a. de beweging zal haar actie baseren op degelijke analyses van de maatschappelijke realiteit;

b. de actie van de beweging kan de meeste diverse vormen aannemen: informatie- en vorming, petities, betogingen, tussenkomen in electorale processen enz.;

c. de activiteiten van de beweging zijn in principe open;

d. zij zal er steeds van uit gaan dat zij niet de waarheid in pacht heeft;

e. om haar doelen te bereiken,werkt de beweging samen werken met andere democratische organisaties. De leden van de beweging die een politiek mandaat vervullen, werken de nodige samenwerkingsverbanden uit met de actiebewegingen en vertolken hun stem;

f. de beweging zet zich af tegen de huidige manier van politiek bedrijven;

g. zij zal steeds voor ogen houden dat de doelstellingen die zij nastreeft belangrijker zijn dan de organisatie (geen organisatiechauvinisme).

4. Structuren

a. ieder die de uitgangspunten van de beweging onderschrijft en een financiële bijdrage betaalt kan lid worden van de beweging. Leden van alle democratische partijen en bewegingen kunnen (gelijktijdig) lid zijn van de beweging.;

b. de hoogste beslissingsbevoegdheid van de beweging ligt bij het congres.

c. het congres verkiest een stuurgroep , die open is voor alle leden en die instaat voor het dagelijks beleid van de beweging;

d. de stuurgroep verdeelt de taken (vb. coördinator, penningmeester, enz.) onder zijn leden. De uitvoerende mandaten zijn niet verenigbaar met bestuursfuncties in politieke partijen, noch met mandaten in verkozen lichamen op gelijklopend niveau. Zij zullen in duur beperkt worden en kunnen tussentijds beëindigd worden volgens nader te bepalen modaliteiten;

e. de beweging kan locale- en/of themagroepen oprichten. Deze groepen kunnen niet namens de gehele beweging optreden, tenzij met goedkeuring van de stuurgroep of het congres

voila :nu weten waarover we praten.al men beging over LEEF,SAP en KP

[KingHagar]

KOMMUNISTISCHE Partij
SOCIALISTISCHE ARBEIDERS Partij

Deze tekst geeft schrijnend weer hoever beide partijen gedegenereerd zijn tot slechts schimmen van zichzelf. En dan heb ik het niet over hun ledenaantal of over het aantal stemmen dat ze met dit initiatief zullen halen (0,x %), maar over hun onvermogen om het marxisme in daden om te zetten. Waar in de tekst komt het woord socialisme nog voor? Ook al is het slechts een tekst die aangeeft in welke richting het programma zal gaan, het zal geen programma zijn dat tot het socialisme leidt.

Als lid van de LSP besef ik maar al te goed dat onze partij het waarschijnlijk niet veel beter zal doen dan deze 'groep individuen' in de verkiezingen, maar ik weet wel dat we een kaderpartij uitbouwen die in de aankomende bewegingen tegen de onvermijdelijke besparingen van de regering in staat zal zijn een pak arbeiders achter ons programma te scharen.

Word lid van de LSP! Wij geloven wél in onze ideeën! Jullie hebben 150 handtekeningen, wij hebben 200 actieve militanten. Waarmee ik hier geen vijandelijkheden wil uitlokken, maar wil aantonen wat de perspectieven zijn op lange termijn. Wat zijn die handtekeningen nog waard na een meer dan waarschijnlijke afstraffing op electoraal gebied?

[FallenByTheHand]

Oorspronkelijk geplaatst door Harko

Ik had vroeger al eens een paar keer iets opgevangen over de plannen van de LSP voor een "arbeiderspartij".
Ik had daar graag wat meer over vernomen. Hoe zien jullie dit? Wordt het een partij zoals de SP in Nederland? Wordt het een verzameling van "groepjes"? Wordt het een "verruiming"?
En wat gaat de rol zijn van de "militante trotskisten", zijn jullie nu kaders aan het trainen voor de toekomstige grote partij, waarin zij dan kunnen werken ?
Is het de bedoeling om alle linkse groeperingen daarin op te slorpen, als fracties binnen de partij, of willen jullie een partij die de rest kan wegduwen?

Toch maar eens bij vermelden dat dit serieuze vragen zijn en geen aanzet tot aanval of zoiets, ik ben zeer curieus.

Wij denken dat er in België (en trouwens in de meeste landen) nood is aan een nieuwe brede, massa-arbeiderspartij. In die arbeiderspartij zetelen dan diverse groeperingen elk met hun iegen ideologie en visie op te gebruiken tactieken etc.
Wij komen dan tussen in die arbeiderspartij met een revolutionair programma en proberen die massa of semi-massa arbeiderspartij om te vormen tot een (in zijn geheel) revolutionaire partij.

Met LSP pretenderen wij niet deze arbeiderspartij te zijn: deze partij zal waarschijnlijk pas ontstaan na meer en algemenere strijd, betoging, actie, staking, etc... Het hoofddoel van LSP op dit moment is om een kader uit te bouwen, zowel kwalitatief (betere kaders) als kwantitatief (meer kaders). Met een groter en sterker kader zouden we steviger kunnen tussenkomen in die nieuwe arbeiderspartij, op het moment dat ze ontstaat.

[Matthias]

Man, man, man. Is dat dan het verhaaltje dat ze binnen de LSP ophangen over de KP en de SAP? Dat ze niet meer in hun eigen ideeën geloven? Tja, je moet altijd uw eigen bestaansrecht op één of andere manier verdedigen natuurlijk, en overschatten misschien. Alsof de SAP het zou opgegeven hebben revolutionaire kaders te vormen...!
Die hebben allen verantwoordelijkheden in de strijd van alledag: onze syndicalisten, trekkers van sociale bewegingen, etc. Ze beperken zich niet tot propagandistische activiteiten, maar ontplooien een reële activiteit in de ontwikkeling van een syndicale linkerzijde, een anti-imperialistische vredesbeweging, een socialistisch feminisme, enzovoort. Je hebt er die het nodig vinden om elke twee zinnen de woorden socialisme en arbeidersklasse te gebruiken als holle frasen, je hebt er die zich niet tot dat soort propagandisme beperken.
M.

[KingHagar]

euh gast, lees dit punt eens:

d. zij zal er steeds van uit gaan dat zij niet de waarheid in pacht heeft;

Buiten het feit dat het sympathiek overkomt en in linkse intellectuele kringen zeer geapprecieerd wordt dat je 'altijd een gezonde dosis zelfkritiek hebt', komt dit neer op: wij zijn niet zeker van onze ideëen, wij hebben de ballen niet aan ons lijf om tegen de mensen te zeggen dat we marxisten zijn.

De verklaring is daar het mooiste voorbeeld van. Ik ben tegen de strategie van de PVDA om slogans te roepen als: 'revolutie, nu!' of verkiezingsaffiches met opschrift: 'stem communist, stem resist' omdat dit niet getuigd van een overgangsbenadering en geen rekening houdt met het bewustzijn van bredere lagen. Maar als socialist moet je wel een programma verdedigen met duidelijke socialistische eisen, ipv deze klein-burgerlijk, nogal op agalev lijkende tekst.

Een gezonde revolutionaire partij komt met haar leden wekelijks samen, heeft een lokale werking, bouwt zowel een krachtsverhouding onder jongeren als onder arbeiders uit, komt op gepaste manieren tussen in bewegingen, lanceert nieuwe ideeën om bewegingen te versterken, ... Bij de SAP merk ik nog weinig van dit alles, ik zie dat de beste militanten nog op individuele basis socialistische ideeën verspreiden, maar van de uitbouw van een partij wordt in de praktijk nog weinig werk gemaakt.
Mooi voorbeeld: uit goeie bron weet ik dat op een vergadering van de 'individuen' die achter deze tekst staan amper 20 �* 30 aanwezigen bijeenbrengt. Als wij een ordinair jongerencomité houden, ongeveer 2-maandelijks om onze jongerenwerking te coordineren, dan zijn er al een 30 personen...

[GC]

Ik heb respect voor iedereen die ter linkerzijde militeert. Alleen hoop ik uiteraard dat die energie zo efficiënt mogelijk wordt ingezet. En dat is een politieke kwestie. Het is niet correct om louter over aantallen en grootte te discussiëren. Dat idee wordt veel opgeworpen door diegenen die van "eenheid" zowat een fetisj gemaakt hebben en menen dat de zwakke positie van radicaal-links in Vlaanderen enkel en alleen toe te schrijven is aan verdeeldheid, maar wij mogen daar niet intrappen en als tegenargument ons beperken tot de vaststelling dat we met LSP vandaag groter zijn dan diegenen die zichzelf tot eenheid uitroepen. Dat is immers niet ons sterkste argument, ons gaat het om het politiek project dat naar voor gebracht wordt. Een project dat uiteraard praktische consequenties heeft qua partij-uitbouw, maar dat vooral een geheel van analyses en perspectieven is.

[KingHagar]

Tuurlijk zijn cijfers mbt ledenaantallen en dergelijke een argument dat over het algemeen niet doorslaggevend is en daarom best niet kan gebruikt worden als je met mensen (organisaties) discussieert over inzichten en methodes. Waar het op neer komt is de ander te overtuigen van je eigen standpunten en hen aan te tonen wat het potentieel is van je ideeen en methodes. Echter, op de eindstreep wordt een revolutionaire partij oa afgerekend op het aantal mensen die het heeft kunnen organiseren in de strijd, in die zin zijn cijfers wel degelijk een aanwijzing of je interpretatie van het marxisme correct was.
Als je ziet dat de SAP begin de jaren '90 200 actieve militanten had, dat er bovendien duidelijk een partijwerking was, en dat dat ledenaantal de laatste 10 jaar serieus is ingekrompen en de partij zich niet meer als organisatie profileert, dan geven deze cijfers wel een aanwijzing dat er op zijn minst fouten zijn gemaakt. (rekening gehouden met de moeilijke objectieve situatie van de jaren '90, en de gunstigere omstandigheden de afgelopen jaren)

En nogmaals, ik heb met mijn post onder de gepubliceerde tekst helemaal geen vijandigheden willen opwekken, net zoals Geert heb ik respect voor iedereen die ter linker zijde ACTIEF is (zich dus niet beperkt tot bijvoorbeeld het posten van de meest gauchistische tussenkomsten op dit forum), dus ook voor de militanten van de SAP. Ik woon in Sint-Niklaas, heb regelmatig contact met een lokale sapper (de mensen van de SAP zullen wel weten wie ik bedoel ) en die mens is absoluut een gestaalde revolutionair, alleen ben ik het niet eens met een aantal standpunten en vooral met de methode waarop hij tussenkomt in bewegingen en dingen probeert uit te bouwen. Ik vind dat dat mag gezegd worden, zonder dat we elkaar in de haren moeten vliegen.

Strijdbare groeten

[Matthias]

Beste,
Uw inschatting dat het ledenaantal van de SAP fel is geslonken, klopt niet. Het is uiteraard waar dat de jaren '90 bijzonder lastig waren op het vlak van de politieke perspectieven, en er weinig gerecruteerd werd (itt de recente periode), maar van een echte leegloop was helemaal geen sprake (wat op zich een politiek feit is natuurlijk: revolutionaire militanten geven niet zo gauw op, vele SAP'ers zijn dan ook al 20 jaar of langer actief!).
Wat betreft het niet overtuigd zijn van onze eigen ideeën. Dat is blijkbaar een verhaaltje dat binnen de lsp steeds wordt opgehaspeld. Ik vraag me af waar het vandaan komt. We deden in een zestal steden afgelopen jaar marxistische vormingscycli. Nog recent deden we een marxistische winterschool met een 40tal vooral jongere kameraden. Ons blad heeft een uitgesproken marxistisch profiel... We houden alleen niet van het sloganeske. Wij geloven niet dat je met een discours waarin om de twee zinnen het woord arbeidersklasse voorkomt, je daarmee de 'massa's' kunt overtuigen.
Trouwens, uw eigen ideeën als niet onaantastbaar beschouwen is een voorwaarde voor elk democratisch debat. Zoniet wordt het een paternalistisch éénrichtingsverkeer. En of je het nu wil of niet: het marxisme is in crisis (omdat de klassenstrijd in crisis is!), en dan kun je er niet mee volstaan uw groot gelijk op paternalistische wijze te verkondigen, maar moet je creatief op zoek.

De lsp lijkt het verschil tussen de lsp en de sap in psychologisch-morele termen te willen stellen: de sap is niet meer 'overtuigd' van haar ideeën, durft er niet meer voor uitkomen. Op die manier wordt het werkelijke politieke verschil verhuld: dat gaat namelijk over de opvatting over de verhouding tussen partij en beweging, het soort interventie van een revolutionaire organisatie in de beweging, en de kwestie van de democratie. Voer voor discussie!

Matthias